Disneyland of the Gods

Το 1925 ο Charles Fort έγραψε ότι «…σκάφη από άλλους κόσμους έχουν ειδωθεί από εκατομμύρια κατοίκους αυτής της Γης, να εξερευνούν, νύχτα μετά την νύχτα, στους ουρανούς της Γαλλίας, της Αγγλίας, της Νέας Αγγλίας και του Καναδά.»

Ο Φορτ αναφερόταν σε ένα φαινόμενο που δεν θα υπήρχε επίσημα για άλλα είκοσι δύο χρόνια, και το οποίο επίσημα έπαψε να υπάρχει το 1969, όταν η Αμερικανική Πολεμική Αεροπορία υποτίθεται ότι έκλεισε τον φάκελο έρευνάς του και αποθήκευσε τον εξοπλισμό της του κυνηγιού των UFO. Λοιπόν, ο παράξενος μικρός εκείνος ανθρωπάκος, ήξερε κάτι που οι μεγάλες κυβερνήσεις αυτού του κόσμου δεν το ήξεραν. Το ήξερε από την μεγάλη του έρευνα σε επιστημονικά περιοδικά, εφημερίδες, επιθεωρήσεις, βιβλία, έγγραφα και παλιά έντυπα, ό,τι μυστηριώδεις μηχανές και εναέριες κατασκευές έχουν ειδωθεί ξανά και ξανά κατά την διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, και ότι οι επιβάτες αυτών των θαυμάτων έχουν συχνά ειδωθεί από τους έκπληκτους γήινους, και, στην πραγματικότητα, μερικοί από τους πιο αγαπημένους μύθους της ανθρωπότητας έχουν βασιστεί στις επαφές με τέτοια αντικείμενα.

Ένα καλό παράδειγμα είναι ο θρύλος των «Φυλάκων», ή των «Παρατηρητών», των «Εποπτών», (The Watchers). Παράξενα όντα από κάποιο άλλο μέρος ή από κάποιο άλλο χωροχρονικό συνεχές, από πάντοτε κάθονταν στους ουρανούς μας, σιωπηλά παρακολουθώντας μας να παλεύουμε να βγούμε και να ανελιχθούμε από τις σπηλιές μας.

Στα βουνά του Θιβέτ, οι αρχαίοι Λάμας γνώριζαν τα πάντα για τους «Watchers». Μερικές φορές, εκεί, ακόμη και οι Δυτικοί έπεφταν επάνω τους, σε εκείνη την τόσο μακρινή κι αφιλόξενη χώρα. Ο Nicholas Roerich, ο μεγάλος καλλιτέχνης, εξερευνητής και ανθρωπιστής, ανέφερε ότι είδε λαμπερούς μεταλλικούς δίσκους στο φως της ημέρας να πετούν πάνω από τα Ιμαλάια, στην δεκαετία του 1920. Ο Frank Smythe, ο φημισμένος ορειβάτης, παρατήρησε «μία παλλόμενη γυαλιστερή τσαγιέρα» στον ουρανό από πάνω του, καθώς αγωνιζόταν να σκαρφαλώσει ένα ψηλό βουνό στο Νεπάλ. Πριν δει αυτό το παράξενο ιπτάμενο αντικείμενο, είχε την ανησυχητική αίσθηση ότι κάποιος ή κάτι τον παρακολουθούσε, με καλή πρόθεση, σαν να ανησυχούσε για την ασφάλειά του.

Στις φημισμένες μεγάλες χρονιές των UFO, του 1966, 1967 και 1968, ιεραπόστολοι στην στέγη του κόσμου, στα Ιμαλάια, έγραψαν επιστολές περιγράφοντας τις δικές τους επαφές με τα φαντασματικά αεροσκάφη. Την ίδια ακριβώς περίοδο, μια χούφτα επιστήμονες που εργάζονταν στην απομονωμένη Ανταρκτική, έστελναν αναφορές ότι παρακολουθούσαν ξανά και ξανά μεγάλα σφαιρικά αντικείμενα αγνώστου προέλευσης να πετάνε πάνω από τις παγωμένες εκτάσεις κοντά στον Νότιο Πόλο.

Οι Watchers απόλαυσαν έναν ακόμη χρόνο τουρισμού πάνω από αυτήν την κοσμική Disneyland την περίοδο 1973-75, εμφανιζόμενοι σχεδόν παντού ταυτόχρονα, κι έπειτα εξαφανιζόμενοι άλλο τόσο απότομα και μυστηριωδώς όπως ήρθαν. Το ίδιο έγινε την δεκαετία του 1980 και του ’90. Από την μακρά και λεπτομερή Ιστορία αυτού του φαινομένου, ξέρουμε ότι δεν έχουμε δει ακόμη τους τελευταίους, κι ότι το φαινόμενο θα συνεχιστεί. Θα επιστρέψουν, και μια νέα γενιά νέων ανθρώπων θα σταθούν πάνω στους λόφους της Γης και θα μελετούν τους νυχτερινούς ουρανούς με προσδοκία.

Θεοί ή Διαστημάνθρωποι;

Ένα πρωινό τού έτους 40.000 π.κ.ε. ένας τριχωτός ζωάνθρωπος άκουσε έναν ισχυρό βόμβο έξω από τη σπηλιά του. Όταν σύρθηκε μέχρι την είσοδο της, έμεινε έκπληκτος βλέποντας μια παράξενη εισβολή στο κουρελιασμένο περιβάλλον του: ένα λαμπερό ιπτάμενο μεταλλικό αντικείμενο, στεφανωμένο με διαφανή παράθυρα. Πίσω από αυτά τα παράθυρα έστεκαν οι σιωπηλοί Watchers, οι Επόπτες, τα πρόσωπά τους σκοτεινά και ανέκφραστα. Ο ζωάνθρωπος οπισθοχώρησε και, προς όφελος των απογόνων του, σκίτσαρε το παράξενο αντικείμενο στον πέτρινο τοίχο της σπηλιάς του. Τα σκίτσα αυτά ακόμη υπάρχουν, στην Αφρική, στην Αυστραλία, στην Γαλλία και στην Κίνα.

Ήταν αυτοί οι Watchers, Θεοί, όπως υπέθεσε ο πρώτος άνθρωπος ότι ήταν, ή ήταν αστροναύτες από κάποιον μακρινό πλανήτη; Ίσως ήταν γήινοι, όντα από κάποια εξαίσια ήπειρο χωρισμένη και προστατευμένη από τους ωκεανούς από τις εχθρικές ζούγκλες των ανθρώπων των σπηλαίων, όντα που ευημερούσαν σε μια χώρα όπου η μαγεία και η τεχνολογία ήταν ένα. Οι ιπτάμενες μηχανές τους διασκορπίζονταν σε όλον τον κόσμο, και παρακολουθούσαν αποστασιοποιημένα καθώς ο ζωάνθρωπος εμφανιζόταν και πολλαπλασιαζόταν.

Αργότερα, καθώς οι άνθρωποι εξαπλωνόντουσαν αργά σε όλο το τοπίο, οι Watchers ήρθαν από τους ουρανούς και από τις θάλασσες για να προσφέρουν ευγενή βοήθεια. Δίδαξαν στους ανθρώπους να καλλιεργούν την γη, και τους έδωσαν τα βασικά για την νομοθεσία και για τα μαθηματικά. Ο άνθρωπος, με την σειρά του, αφιέρωσε τα μεγαλύτερα έργα του σε αυτούς τους Θεούς. Δημιούργησε γλυπτά με τις μορφές τους πάνω σε πέτρες. Οι τέχνες του χορού, της ζωγραφικής, της γλυπτικής, και της εξιστόρησης, όλες άρχισαν ως ένα μέσο εξύμνησης των θαυμαστών Watchers.

Με την πάροδο του χρόνου, οι καλοί Watchers άλλαξαν. Άρχισαν πρώτα να απαιτούν θυσίες ζώων, κι έπειτα ανθρωποθυσίες. Διεκδίκησαν την ευθύνη για τις φυσικές καταστροφές, και ο άνθρωπος άρχισε να τους φοβάται. Σε όλον τον κόσμο χτίστηκαν μεγάλες πυραμίδες, και όμορφες νεαρές γυναίκες αφήνονταν στους ναούς πάνω στις κορυφές τους σε ειδικές εποχές του χρόνου. Οι Θεοί ερχόντουσαν κάτω, από τον ουρανό, και, σύμφωνα με όλους τους θρύλους, ζευγάρωναν με τις γυναίκες.

Αυτές οι γυναίκες γεννούσαν ιδιαίτερα παιδιά, γίγαντες με εκπληκτική φυσική και ψυχική δύναμη, οι οποίοι πήραν την ηγεσία φυλών και ολόκληρων εθνών. Ο κόσμος χωρίστηκε σε έναν αριθμό ζωνών ή βασιλείων, που το καθένα τους κυβερνιόταν από ένα από αυτά τα υβρίδια βασιλιάδες. Για να διατηρήσουν την Θεϊκή τους γενεαλογία, οι βασιλικές οικογένειες ήταν ενδογαμικές. Αλλά οι Watchers κρατούσαν τον έλεγχο με το να εμφανίζονται συχνά μπροστά στους βασιλιάδες και δίνοντας διαταγές, ακόμη και καταστρώνοντας τα σχέδια μάχης για τους αρχαίους πολέμους.

Οι άνθρωποι πειθαρχούνταν έτσι ώστε να υπακούνε τους βασιλιάδες και τους Θεούς τους χωρίς αμφισβήτηση. Στην ουσία, αυτοί οι Θεοί είχαν τη Γη στην κατοχή τους, ιδιόκτητη, και είχαν άμεσο έλεγχο πάνω σε όλους τους κατοίκους της μέσα από το σύστημα των Θεών και των βασιλιάδων –ένα σύστημα που ισχύει ακόμη σε πολλά μέρη του κόσμου στην σύγχρονη εποχή.

«Νομίζω ότι Είμαστε Ιδιοκτησία» Ο Charles Fort αναγνώριζε τη λεπτεπίλεπτη δομή της ανθρώπινης Ιστορίας όταν δήλωνε: «Νομίζω ότι είμαστε ιδιοκτησία. Κάποιος κατέχει αυτή τη Γη. Όλοι οι άλλοι ειδοποιούνται να μη πλησιάζουν…»

Οι Θεοί ήταν, κάποτε, πολύ αληθινοί, και οι οδηγίες τους προς την ανθρωπότητα δεν δίδονταν από ενδιαφέρον για την ανθρώπινη κατάσταση αλλά ήταν υπολογισμένες ώστε να προστατεύουν την ίδια τη Γη! Ο άνθρωπος δεν ήταν παρά ένα πιόνι σε ένα σκοτεινό και απαγορευμένο ουράνιο παιχνίδι σκακιού. Γεγονότα που φαίνονταν τελείως ακατανόητα σε μία γενιά, ξαφνικά αποκτούσαν σπουδαίο νόημα πολλές γενιές αργότερα. Προσπαθήσαμε να κάνουμε λογική τη μοίρα μας με επινοημένες θεολογίες και κοσμολογίες. Ξαναγράψαμε την Ιστορία ώστε να ταιριάζει με τις ιδέες και τα ιδανικά μας και να καλύπτει τα συνήθως άσχημα κίνητρά μας. Η αληθινή μας Ιστορία έγινε μύθος, και οι νέοι μύθοι μας έγιναν το υποκατάστατο της Ιστορίας μας…

Εκείνο το τμήμα της Ιστορίας και της Προϊστορίας που έστεκε κενό πέρα από τις αδύναμές μας μνήμες, γέμισε για εμάς από οντότητες που υποστήριζαν ότι ανήκαν στις τάξεις των Watchers. Μια προφορική Ιστορία δόθηκε στους ανθρώπους που συμβουλεύονταν τους Watchers, και δεχθήκαμε μεγάλο μέρος της χωρίς αμφισβήτηση. Αφότου καταστράφηκαν οι μεγάλες βιβλιοθήκες της Κίνας και της Αιγύπτου, οι προφήτες μας γέμιζαν το κενό από τα χαμένα κεφάλαια της ανθρώπινης προόδου.

Περάσαμε εποχές μαγείας, όπου η δεισιδαιμονία και ο φόβος του Αγνώστου έριχναν βαθιές σκιές πάνω στην ανθρώπινη ψυχή. Αργότερα, όταν αγκαλιάσαμε εκ νέου τους κοσμικούς Κυρίαρχους και σκλαβωθήκαμε στα σκοτεινά χρόνια του Μεσαίωνα, ξαναγράψαμε την Ιστορία. Το 1848 αρχίσαμε τη μακρά και επίπονη απόδραση από το σύστημα των Θεών και των βασιλιάδων και εισαχθήκαμε στη σύγχρονη βιομηχανική εποχή.

Οι Πολιτικές ιδεολογίες αντικατέστησαν την Θρησκεία ως δυνάμεις που μας κινούσαν, και οι παλιοί Θεοί έγιναν ομιχλώδη και μυθικά όντα, ενώ οι νέοι Θεοί, τα υποτιθέμενα όντα από το εξώτερο διάστημα, εμφανίστηκαν στους αγρούς και στα λιβάδια μας. Είναι άραγε ο Ashtar (Ashtar Command), ο αυτοανακυρηγμένος αρχηγός της Γαλαξιακής Ομοσπονδίας, απλά μια νεότερη εκδοχή της Ashtoreth, της αρχαίας Θεάς με τα πολλά στήθη;

Στο Μεταξύ, Πίσω στην Ατλαντίδα.

Περίπου πριν από τριακόσια χρόνια –ή και λιγότερο– σταματήσαμε να πιστεύουμε στις μάγισσες, στους δαίμονες, στα ξωτικά, και γίναμε πολύ επιστημονικοί. Τελικά καταφέραμε να κατανοήσουμε ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, και όχι το αντίθετο. Ακόμη, φτάσαμε στο σημείο να ανακαλύψουμε ότι το αίμα στο σώμα μας κυκλοφορεί μέσα από φλέβες και αρτηρίες. Το 1969 ο Neil Armstrong επέστρεψε από το Φεγγάρι με τα νέα ότι τελικά δεν ήταν φτιαγμένο από τυρί.

Υπάρχουν, παρ’ όλα αυτά, ανησυχητικά στοιχεία ότι καμία από αυτές τις πληροφορίες δεν είναι νέα. Ο πλανήτης μας είναι ηλικίας τουλάχιστον τριών δισεκατομμυρίων ετών, και υπάρχουν αυξανόμενα σοβαρά στοιχεία ότι μεγάλοι πολιτισμοί υπήρξαν εδώ όταν οι πρόγονοί μας σκαρφάλωναν ακόμη στα δέντρα. Μάλλον γνώριζαν τα πάντα για την κυκλοφορία του αίματος και για τα ορυκτά περιεχόμενα του φεγγαριού. Και φαίνεται ότι γνώριζαν πράγματα για τον πλανήτη μας που εμείς ακόμη προσπαθούμε να ανακαλύψουμε ξανά.

Στη δεκαετία του 1920, ένας άντρας που ονομαζόταν Alfred Watkins στάθηκε στην κορυφή ενός λόφου στην Αγγλία και ξαφνικά παρατήρησε κάτι που κανείς άλλος στη σύγχρονη εποχή δεν είχε μπει στον κόπο να δει. Απλωμένες κατά μήκος των λοφοσειρών υπήρχαν λεπτές γραμμές ή μονοπάτια, ακολουθώντας απόλυτα ευθείες πορείες για μίλια και μίλια. Ταξίδευαν στο πιο κακοτράχαλο πεδίο, ανάμεσα σε απότομα βουνά, περνώντας μέσα από βάλτους και βούρκους, συνδέοντας τα πιο αρχαία μεγαλιθικά μνημεία της Αγγλίας όπως το Stonehenge και τα Tumuli (τους τεχνητούς γήλοφους ή «τούμπες»). Αυτές οι γραμμές ή Leys, όπως τώρα ονομάζονται, ήταν φανερό πως είχαν χαραχτεί πριν από χιλιάδες χρόνια από κάποια άγνωστη φυλή, για κάποιον άγνωστο σκοπό.

Συνοδευτικά αυτών των Leys υπάρχουν τεράστια τεχνητά κατασκευασμένα αναχώματα που δεν φαίνονται να έχουν γίνει για κανέναν πρακτικό λόγο. Δεν μπορεί να ήταν τμήμα κάποιου αρδευτικού συστήματος, και είναι πολύ χαμηλά για να αποτελούσαν οχυρωματικά έργα. Το μυστήριο μεγάλωνε όλο και πιο πολύ, διότι τα Leys του Watkins με τίποτε δεν υπήρχαν μόνο στην Αγγλία. Ακριβώς ίδια συστήματα βρίσκονται στη Νότιο Αμερική, στην Αφρική, στην Κίνα, και αλλού.

Σε κάποια εποχή στο πολύ μακρινό παρελθόν, οι πρωτόγονοι άνθρωποι παντού, είχαν αφοσιωθεί στην κατασκευή αυτών των μονοπατιών και των παράξενων μνημείων που τα διακοσμούν. Τεράστιος κόπος και εργασία πρέπει να χρειάστηκαν, με χιλιάδες ανθρώπους να παλεύουν για γενεές επί γενεών, να μεταφέρουν καλάθια με χώμα και γιγάντιες πέτρες, πολλές φορές για εκατοντάδες μίλια, για να κατασκευάσουν αυτά τα πράγματα. Όμως, γιατί;

Ίχνη Ενός Χαμένου Κόσμου

Σε πολλά απομονωμένα νησιά του Ειρηνικού υπάρχουν τεράστια μεγαλιθικά έργα τόσο εντυπωσιακά όσο το Stonehenge. Μερικά από αυτά τα μνημεία είναι φτιαγμένα από πέτρες που δεν βρίσκονται καν στα νησιά αυτά. Στον κοραλλιογενή ύφαλο του Tonga-Tabu, για παράδειγμα, βρήκαμε δύο ορθόστητες πέτρινες στήλες βάρους εβδομήντα τόνων η καθεμιά, σκεπασμένες από έναν πέτρινο σταυρό που ζυγίζει εικοσιπέντε τόνους. Μα, αρχικά πώς έφεραν οι κατασκευαστές αυτές τις τιτάνιες πέτρες στον ύφαλο; Και γιατί να το κάνουν; Γιατί να μπουν στον κόπο;

Η αρχαία πόλη του Metalanim στην ακτή του νησιού Ponape στη Μικρονησία, τώρα δεν είναι παρά ερείπια, αλλά κάποτε μπορεί να στέγαζε δύο εκατομμύρια ανθρώπους. Κανείς δεν γνωρίζει ποιοι την έχτισαν και πότε. Μερικοί από τους μεγάλιθους σε αυτά τα ερείπια ζυγίζουν είκοσι τόνους, και η πέτρα που έχει χρησιμοποιηθεί για το χτίσιμο της πόλης δεν προέρχεται από το νησί. Κανάλια και τεχνητά ποτάμια διατέμνουν την πόλη, μερικά από αυτά είναι αρκετά μεγάλα ώστε να πλεύσει σε αυτά ένα σύγχρονο πολεμικό πλοίο.

Τρεις χιλιάδες μίλια πιο νοτιοανατολικά της νήσου Ponape, στο σχεδόν μικροσκοπικό νησί Malden στην αλυσίδα των νήσων Line, υπάρχουν τα ερείπια από σαράντα (!) πέτρινους ναούς, των οποίων η αρχιτεκτονική είναι εντελώς όμοια με αυτήν του Metalanim. Δρόμοι από βασάλτη ξεκινούν από αυτά τα ερείπια και οδηγούν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το νησί είναι ακατοίκητο και είναι καλυμμένο από guano (περιττώματα πουλιών). Αλλά αν τραβήξουμε μια φανταστική ευθεία γραμμή νότια από το Malden για χίλια διακόσια μίλια, φτάνουμε στο Rarotonga στα νησιά Cook. Ενας άλλος αρχαίος δρόμος από βασάλτη βγαίνει μέσα από τον Ειρηνικό Ωκεανό…

Άλλα διάσπαρτα νησιά του Ειρηνικού, βρίθουν από τεράστιους τεχνητά κατασκευασμένους λόφους «τούμπες» σαν αυτούς που βρίσκονται από άκρη σ’ άκρη στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην Αγγλία (και στην Ελλάδα). Και πολλά παράξενα αγάλματα, αν και οι ιθαγενείς του Ειρηνικού δεν ήταν κατασκευαστές αγαλμάτων.

Το αινιγματικό δίκτυο των Leys στην Αγγλία, είναι με κάποιον τρόπο συνδεδεμένο με παρόμοιους σχηματισμούς στην Κίνα στην άλλη άκρη του κόσμου. Τεράστια τεχνητά αναχώματα και γήλοφοι έχουν μετρηθεί από τον αέρα στη Φλόριντα, στην Αγγλία, και στο Περού. Το τεχνητό πεδίο αναχωμάτων στη λίμνη Titicaca ψηλά στις Άνδεις καλύπτει διακόσιες χιλιάδες στρέμματα και απλώνεται σε μήκος πάνω από διακόσια μίλια. Όλα αυτά τα πράγματα μοιάζουν να συνδέονται, σαν να ήταν κάποτε τμήματα ενός μεγάλου πολιτισμού –μιας κοινής κουλτούρας που απλώθηκε σε όλον τον κόσμο κι έπειτα πέθανε.

Κατά τον τελευταίο αιώνα πέτρινα κιβώτια ξεθάφτηκαν από τους τεχνητούς λόφους (mounds) της Κοιλάδας του Μισσισσιππή, και βρέθηκαν να είναι απολύτως όμοια με πέτρινα κιβώτια που ξεθάφτηκαν από τεχνητούς λόφους στο Yorkshire της Αγγλίας. Αλλά αποκαλούμε τα αμερικανικά Tumuli, «Ινδιάνικες Τούμπες» (Indian Mounds), παρ’ όλο που όλοι οι Αμερικανοί Ινδιάνοι αρνούνται ότι γνωρίζουν οτιδήποτε για το ποιος τις κατασκεύασε και γιατί.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1800, μια μεγάλη θρησκεία ιδρύθηκε από ένα αγόρι που ονομαζόταν Joseph Smith, ο οποίος ανακάλυψε ένα πέτρινο κιβώτιο γεμάτο με χρυσές πινακίδες μέσα σε μία τούμπα στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Υποστήριξε ότι κατάφερε να μεταφράσει τις πλάκες και έτσι παρουσίασε τη Βίβλο των Μορμόνων, μια υποτιθέμενη Ιστορία της Βορείου Αμερικής των αρχαίων καιρών.

Ένας μεγάλος αριθμός λογίων –και όχι μια ντουζίνα εκκεντρικοί τύποι– έχουν μελετήσει σοβαρά αυτά τα μεγάλα αρχαιολογικά μυστήρια, και τα έχουν αποδεχθεί ως αποδείξεις για την ύπαρξη των χαμένων ηπείρων της Ατλαντίδας και της Μου (ή Λεμουρίας). Και, στην ουσία, αυτά τα πράγματα στ’ αλήθεια μοιάζουν να επιβεβαιώνουν αρχαίους μύθους που μιλούν για μια υπερ-κουλτούρα που άνθισε στον Ατλαντικό ή στον Ειρηνικό πριν από χιλιάδες χρόνια. Αν ρίξεις και μερικά άλλα συστατικά μέσα στην κατσαρόλα, όπως π.χ. οι χάρτες του Piri Re’is, μια εκπληκτική εικόνα του αρχαίου κόσμου παίρνει μορφή. (Οι χάρτες του ναυάρχου Piri Re’is φτιάχτηκαν το 1513, αντιγραμμένοι από πολύ αρχαιότερους χάρτες, και δείχνουν μέρη του κόσμου μας που τότε μάς ήταν εντελώς άγνωστα, ανάμεσά τους και την Ανταρκτική)…

Μα, Πού Πήγανε;

Έχουμε μια αρκετά πλήρη Ιστορία των τελευταίων δύο χιλιάδων ετών, και μια μισοψημένη αρχαιολογική ανακατασκευή των τελευταίων περίπου πέντε χιλιάδων ετών. Αλλά έχουμε τόσα πολλά κενά στις γνώσεις μας ώστε οι περισσότερες από τις δημοφιλείς αρχαιολογικές θεωρίες αληθινά έχουν πολύ μικρό όφελος. Στ’ αλήθεια, δεν μπορούμε καν να είμαστε σίγουροι ότι οι Αιγύπτιοι έχτισαν τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζα.

Ο καθηγητής Peter Tompkins, για παράδειγμα, εξέχουσα αυθεντία στο ζήτημα της Πυραμίδας, έχει δηλώσει: «…καθώς όλο και περισσότερα ανακαλύπτονται, μπορούν να ανοίξουν μια πύλη που οδηγεί σε έναν ολόκληρο νέο πολιτισμό του παρελθόντος, και σε μια πολύ μακρύτερη Ιστορία του Ανθρώπου από αυτήν που θεωρούσαμε μέχρι σήμερα…»

Γενικά θεωρείται ότι οι Βρετανικοί Νήσοι κατοικούνταν από διάσπαρτες φυλές πολύ πρωτόγονων ανθρώπων των σπηλαίων, την εποχή που κατασκευάστηκε το Stonehenge και τα Leys. Παρ’ όλα αυτά, πρόσφατες μελέτες με τη βοήθεια ηλεκτρονικών υπολογιστών έδειξαν χωρίς αμφιβολία ότι το Stonehenge ήταν μια πολύ σοφιστικέ κατασκευή, χτισμένο από κάποιους με σύγχρονες γνώσεις αστρονομίας. Με τίποτε δεν ήταν έργο ανθρώπων των σπηλαίων.

Και τα Leys ήταν ήδη αρχαία όταν εισέβαλλαν στην Βρετανία οι Ρωμαίοι. Στην πραγματικότητα, οι Ρωμαίοι έφτιαξαν πολλούς από τους δρόμους τους κατά μήκος των παλαιών Leys. Η Μεγάλη Πυραμίδα υπήρχε ήδη όταν σχηματίστηκαν οι πρώτες αιγυπτιακές αυτοκρατορίες, όπως και οι μεγάλες τούμπες της Βορείου και Νοτίου Αμερικής ήταν ήδη εκεί όταν εμφανίστηκαν στο προσκήνιο οι πρώτοι Ινδιάνοι.

Το αναπάντητο ερώτημα είναι: Ποιοι προηγήθηκαν του σύγχρονου Ανθρώπου, και τί τους συνέβη;

Όποιοι κι αν ήταν, εμπνεύστηκαν από κάτι ή από κάποιον να κατασκευάσουν μεγάλα εδαφικά σημάδια που μπορείς να τα δεις μόνο από τον αέρα. Τα Leys της Αγγλίας περνούσαν απαρατήρητα για εκατοντάδες χρόνια ώσπου να τα εντοπίσει ο κύριος Watkins από την κορυφή εκείνου του λόφου. Από τότε, εναέριες έρευνες έχουν ανακαλύψει αρχαιότατες γιγάντιες φιγούρες χαραγμένες στους λόφους και στις κοιλάδες της Μεγάλης Βρετανίας. Βρέθηκαν γιγάντια άλογα και ακόμη και η μορφή ενός τεράστιου ανθρώπου των σπηλαίων να κρατάει ένα ρόπαλο. Είναι σχεδόν σαν κάποιος να σημαδεύει έναν λόφο για να πληροφορεί κάποιους ιπτάμενους επισκέπτες ότι «Άνθρωποι των Σπηλαίων Ζουν Εδώ!»

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, πολλές από τις μεγάλες τούμπες του Οχάιο, της Μινεσότα και του Μισσισσιππή, έχουν φτιαχτεί έτσι ώστε να μοιάζουν με τις φιγούρες ερπετών και ελεφάντων. Ελέφαντες! Τα ζώα αυτά έχουν εκλείψει από την Αμερική εδώ και πολλές χιλιάδες χρόνια. Και πάλι, μπορείς να σταθείς στην κορυφή μιας από αυτές τις τούμπες και ποτέ να μην αναγνωρίσεις το αληθινό σχήμα της. Μπορείς να το δεις μόνο από τα αεροπλάνα.

Από την Φλόριντα ως την Καλιφόρνια, υπάρχουν αινιγματικά σχέδια από γραμμές χαραγμένες στο έδαφος, ορατά μόνο από τον αέρα, όπως και οι θαυμαστές «Γραμμές της Nazca» στην περουβιανή έρημο, οι οποίες σχηματίζουν αράχνες, φίδια, και άλλα ζώα, τα οποία μπορούν να αναγνωριστούν μόνο κοιτώντας τα από αεροπλάνο. Άραγε, γιατί οι μυστηριώδεις πρόγονοί μας αφιέρωσαν τόσο πολύ χρόνο και τόσο πολύ κόπο και ενέργεια, κατασκευάζοντας όλα αυτά τα –φαινομενικά άχρηστα– κατασκευάσματα, όπως τα εδαφικά γραμμικά σχέδια και τις τούμπες;

Τα Μονοπάτια των Δράκων

Μέχρι το περιπετειώδες ταξίδι του Μάρκο Πόλο, η Κίνα ήταν πολύ απομονωμένη από τον δυτικό κόσμο. Δεν υπήρχε καμία επικοινωνία ανάμεσα στην αρχαία Κίνα και την αρχαία Βρετανία, παρ’ όλα αυτά και οι δύο αυτές τελείως απομακρυσμένες μεταξύ τους χώρες διατηρούσαν πανομοιότυπους θρύλους για τους μεγάλους δράκους. Κατά μήκος των Leys της Βρετανίας υπάρχουν αναρίθμητες εκκλησίες και μνημεία που υψώθηκαν για να μνημονεύουν ιστορικές μάχες με άγριους δράκους, αποτρόπαια κτήνη που περιγράφονται σχεδόν με τον ίδιο τρόπο όπως οι κινέζικοι δράκοι.

Αλλά οι θρύλοι των κινέζικων δράκων προεκτείνονταν πέρα από τις απλές μάχες με άγρια και παράξενα κτήνη. Οι Κινέζοι σχεδίασαν τα «μονοπάτια των δράκων», σημειώνοντας ότι παράξενα ιπτάμενα αντικείμενα εμφανίζονταν χρόνο μετά τον χρόνο ακολουθώντας τις ίδιες διαδρομές. Αυτές οι διαδρομές έγιναν ιερές, και πρόσωπα με υψηλές θέσεις στην κοινωνία θάβονταν προσεκτικά σε τούμπες και μικρούς τεχνητούς λόφους φυτεμένους σε αυτές τις διαδρομές.

Οι Κινέζοι, επίσης, ανέπτυξαν την πολύπλοκη ιδέα τους για το Γιν και το Γιανγκ, που το συνέδεαν και με όλα αυτά, πιστεύοντας ότι τα ηλεκτρομαγνητικά ρεύματα ή τα πεδία δύναμης ακολουθούσαν συγκεκριμένες γραμμές ενός δικτύου. Αυτό το δίκτυο χαρτογραφήθηκε μέσα στους αιώνες, και σημαδεύτηκε στο τοπίο σχεδόν με τον ίδιο τρόπο όπως τα Leys της Αγγλίας.

Στη δεκαετία του 1950, ο μεγαλύτερος UFOλόγος της Γαλλίας, ο Aime Michel, ανακάλυψε ότι τα UFO ακολουθούσαν συγκεκριμένες διαδρομές πάνω από τη Γαλλία, χρόνο μετά τον χρόνο. Άλλοι UFOλόγοι, όπως ο εκλιπών Dr. Fontes της Βραζιλίας, προέκτειναν αυτήν την ανακάλυψη και προσπάθησαν να εντοπίσουν παγκόσμιες συγκεκριμένες διαδρομές των UFO. Αυτό το «Μυστήριο των Ευθειών Γραμμών» (The Straight Line Mystery) έγινε ένα UFOλογικό αμφιλεγόμενο αίνιγμα. Κάποιοι επιστήμονες είπαν ότι ισχύει, άλλοι το θεώρησαν ανοησία. Στις Η.Π.Α., για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί ότι τα UFO φαίνονται να εμφανίζονται συχνά στις περιοχές με τις τούμπες του Ohio, κλπ, κι ακόμη φαίνεται να ακολουθούν συγκεκριμένες γραμμές ανάμεσα σε τέτοιες περιοχές.

Αυτός ο πλανήτης είναι περικυκλωμένος από ένα μαγνητικό πεδίο το οποίο ακολουθεί διαφορετικές πορείες σε διαφορετικά μέρη του κόσμου. Οι τόποι που έχουν σημαδευτεί από μαγνητικές ανωμαλίες και παράξενες συμπεριφορές των πυξίδων, πραγματικά φαίνονται να συγκεντρώνουν περισσότερες θεάσεις UFO από τόπους όπου ο φυσικός μαγνητισμός είναι πιο νορμάλ. Ακόμη πιο παράξενο είναι το γεγονός ότι πολλοί από τους αρχαίους ναούς, και της Δύσης και της Ανατολής, είχαν χτιστεί προσεκτικά ακριβώς πάνω από σημεία με μαγνητικές ανωμαλίες. Μα, πώς εντόπιζαν αυτά τα σημεία οι αρχαίοι άνθρωποι;… Ήταν η επιστήμη τους όσο αναπτυγμένη είναι η δική μας;

Ίσως, όμως, να εντόπιζαν αυτά τα μέρη μόνο με την παρατήρηση, με το να μελετούν τις πτήσεις των μυστηριωδών ιπτάμενων αντικειμένων, αιώνα μετά τον αιώνα, ώσπου υπολόγισαν τις ακριβείς τους διαδρομές και μπόρεσαν να σημαδέψουν τα κομβικά μέρη όπου αυτές οι διαδρομές τέμνονταν. Άραγε, μετά έκαναν σχέδια πάνω στο έδαφος για να καθοδηγούν –ή, κατά κάποιον τρόπο, για να τιμήσουν– αυτούς τους αέριους επισκέπτες;

Η Τραγωδία του Βίλχελμ Ράιχ

Ο Dr. Wilhelm Reich αναγνωρίστηκε ως ένας από τους λαμπρότερους ψυχιάτρους της εποχής του. Ήταν στενός φίλος και συνεργάτης του Sigmund Freud. Τα βιβλία του για την ψυχιατρική αντιμετωπίζονται πλέον ως «standard texts». Αλλά, την δεκαετία του 1950, o Dr. Reich ανέπτυξε μία παράξενη εμμονή. Αποσύρθηκε σε ένα σπίτι στο Maine για να εργαστεί πάνω σε μία περίτεχνη θεωρία. Κατέληξε μεταξύ άλλων, ότι υπάρχει ένα πεδίο δύναμης υψηλών συχνοτήτων, το οποίο μάς περιβάλλει, και παρέχει ενέργεια και ζωή. Το ονόμασε Οργόνη (Orgone).

Με πολλούς τρόπους, οι θεωρίες της Οργόνης του Reich ήταν ταυτόσημες με αρχαίες κινεζικές πεποιθήσεις. Ο Reich υποψιαζόταν ότι τα UFO (τα οποία ο ίδιος και φίλοι του, έβλεπαν συχνότατα στο Maine) κάπως χρησιμοποιούσαν αυτήν την Οργόνη για την κίνησή τους, και ο ίδιος κατασκεύασε συσκευές οι οποίες, έκαναν τα UFO να εκρήγνυνται ή να διαλύονται!

Σήμερα πολλοί επιστήμονες είναι αφοσιωμένοι σε έρευνες παρόμοιες με αυτές του Reich. Μπορεί να είμαστε στο κατώφλι νέων συνταρακτικών ανακαλύψεων που θα εξηγήσουν κάποια από αυτά τα αρχαία μυστήρια. Αλλά, κατά μία έννοια, η Ιστορία μοιάζει να επαναλαμβάνει τον εαυτό της. Ίσως απλά να ανακαλύπτουμε ξανά αυτά που οι αρχαίοι ήδη γνώριζαν.

Κατά τα τελευταία είκοσι χρόνια, Γερμανοί επιστήμονες από το Ινστιτούτο Εξωγήινης Φυσικής Max Planck του Μονάχου, συνεργάζονται με τη NASA για να χαρτογραφήσουν το μαγνητικό πεδίο της Γης. Εκατοντάδες πύραυλοι έχουν εκτοξευθεί στην ανώτερη στρατόσφαιρα σε όλον τον κόσμο, όπου απελευθερώνουν σύννεφα αερίων βαρίου (barium gas). Αυτά τα φωτεινά σύννεφα απλώνονται στο μαγνητικό πεδίο όπως τα ρινίσματα σιδήρου που συγκεντρώνονται γύρω από έναν μαγνήτη. Αυτά τα πειράματα, και πολλά άλλα σαν κι αυτά, έχουν περάσει απαρατήρητα από το κοινό, (παραδόξως ακόμη και από τους δημοσιογράφους, αλλά και από τους περισσότερους επιστήμονες), αλλά η σύγχρονη επιστήμη φαίνεται ότι προσπαθεί να κατανοήσει αυτά τα προβλήματα και αυτά τα μυστήρια. Ο Dr. Reich μπορεί κάποτε να χαρακτηρίζεται και να χαιρετίζεται ως ένας μεγάλος πρωτοπόρος…

Συνδέοντας τα Μυστήρια

Ανά τον κόσμο έχουν βρεθεί στοιχεία ότι οι αρχαίοι άνθρωποι είχαν μια εκπληκτική γνώση της αστρονομίας. Πέτρινα ημερολόγια που βρέθηκαν στη Νότιο Αμερική είναι τελείως ακριβή και στο σημείο της σύγχρονης γνώσης μας. Αρχαία αρχεία από τη Μέση Ανατολή αποκαλύπτουν γνώσεις που θα μπορούσαν να έχουν αποκτηθεί μόνο από τη χρήση τηλεσκοπίων και ειδικών σύγχρονων συσκευών. Τα αινιγματικά συστήματα των Γραμμών Ley της Βρετανίας και της Κίνας αποδεικνύουν ότι οι αρχαίοι άνθρωποι γνώριζαν όσα -ή και περισσότερα από όσα- γνωρίζουμε για το μαγνητικό πεδίο της Γης.

Πολλοί θρύλοι των παλαιών ανθρώπων προτείνουν ότι οι «Ουράνιοι Άνθρωποι» που κάποτε επισκέπτονταν τη Γη, μάς δίδαξαν τις τεχνικές της γεωργίας και της αστρονομίας. Αυτοί οι μυστηριώδεις «Θεοί» ήταν τόσο μεγάλης σημασίας και σπουδαιότητας για τη ζωή των αρχαίων ανθρώπων, ώστε τα μόνα ίχνη που έχουν απομείνει από πολλούς αρχαίους πολιτισμούς δεν είναι παρά τα πέτρινα μνημεία και οι ναοί που κατασκευάστηκαν προς τιμήν αυτών των Θεών.

Είναι άραγε πιθανό -πρέπει να αναρωτηθούμε- αυτοί οι «Ουράνιοι Άνθρωποι» να ξεγέλασαν τους αρχαίους ανθρώπους στο να κατασκευάσουν σημαδούρες για να τους βοηθήσουν στις περιηγήσεις τους πάνω από αυτόν τον πλανήτη;…

Για παράδειγμα, τα Leys είναι άχρηστα ως δρόμοι, αλλά όντως σημαδεύουν την ροή των μαγνητικών ρευμάτων. Άραγε, τα σκάφη των «Ουράνιων Ανθρώπων» εξαρτώνται από αυτά τα μαγνητικά ρεύματα όπως τα ανεμοπλάνα εξαρτώνται από τα ρεύματα του αέρα; Άραγε, χαρτογραφήσαμε όλον αυτόν τον πλανήτη για να ικανοποιήσουμε τις ανάγκες των μυστηριωδών αέριων Θεών;

Ο Dr. Reich ήταν στον σωστό δρόμο. Υπάρχουν δυνάμεις που μας περιβάλλουν, οι οποίες ήταν πολύ καλά γνωστές στους αρχαίους ανθρώπους, και οι οποίες έχουν χαλαρά οριστεί στην μαθηματική τέχνη της αστρολογίας, και αποτελούν ζωτικό μέρος του μυστηρίου των UFO.

Τι θα συμβεί όταν επιτέλους μάθουμε τις απαντήσεις σε αυτούς τους γρίφους; Άραγε, θα αρχίσουμε να κατασκευάζουμε τα δικά μας νέα Leys; Ή, μήπως, έχοντας ξεκλειδώσει τα μυστικά του σύμπαντος, απλώς θα εξαφανιστούμε όσο ξαφνικά και μυστηριακά εξαφανίστηκαν οι σοφοί αρχαίοι;

@John Keel / Disneyland of the Gods

terrapapers.com