Ο φασισμός της πολιτικής ορθότητας

Η Νέα Τάξη των Πραγμάτων, εννοώντας βέβαια αυτούς που κρύβονται από πίσω και προσπαθούν σκληρά να μας την επιβάλλουν, έχει πολλά ποδάρια.

Ένα από αυτά, και από τα πλέον σατανικά και υποχθόνια, είναι η λεγόμενη πολιτική ορθότητα.

Μια μοδάτη έννοια που μας πρωτοσυστήθηκε, εξ Αμερικής φυσικά, πριν από περίπου τριάντα χρόνια, στην αρχή, όπως όλα τα τεχνάσματά τους, έκανε την εμφάνισή της μέσα από τα αμερικάνικα σήριαλ, ιδίως αν θυμάστε κάτι νεανικά τύπου «Χτυποκάρδια στο Μπέβερλι Χίλς» κ.λ.π.

Με τον καιρό, αφού το πέρασαν στην κοινή γνώμη ως «ο νέος κώδικας συμπεριφοράς», καταλάβαμε ότι ήρθε για να μείνει.

Αυτός ο εκ των άνωθεν επιβεβλημένος, και όχι μέσα από τις φυσιολογικές διαδικασίες της κοινωνικής διαμόρφωσης, κώδικας συμπεριφοράς άρχισε να έχει λόγο και άποψη σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Από το εργασιακό περιβάλλον, τις ερωτικές σχέσεις, τη φιλία, το εκπαιδευτικό σύστημα, την πολιτική, το καλλιτεχνικό στερέωμα, τη βιομηχανία του θεάματος ακόμη και τη θρησκεία!

Δουλεύοντας με ποσοστώσεις, με σημείο αναφοράς τα ανθρώπινα δικαιώματα (κατά τη δική της ερμηνεία πάντα) και με άφθονη χρήση των «καραμελών» της διαβόητης Σχολής της Φρανκφούρτης, όπως «ρατσισμός», «σεξισμός», «φασισμός», «φαλλοκρατισμός» και ο,τι άλλο κυκλοφορεί σε «ισμός», εκτός βέβαια από το απεχθές για τα σχέδια παγκόσμιας σκλαβιάς «εθνικισμός» και “πατριωτισμός”, η πολιτική ορθότητα άρχισε να απαιτεί και να εφαρμόζει στη συνέχεια, χάρη και στη, με το αζημίωτο, βοήθεια όλων αυτών των τάχα φιλάνθρωπων εξωκρατικών μορφωμάτων, όπως Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων, αλλά και τα πολύτιμα Μήντια των Ρότσιλντ, να ρυθμίζονται όλες οι σχέσεις και συμπεριφορές σύμφωνα με τα γούστα της:

– ποσόστωση γυναικών και αντρών στους χώρους εργασίας, στα κοινοβούλια κλπ. Ναι, χρυσή μου αν αξίζει ο/η άλλος/η να την πάρει τη θέση, αλλά όχι επειδή έτσι απαιτεί η ποσόστωση ασχέτως αν ο/η άλλος/η έχει ΚΑΙ τα προσόντα.

-ποσόστωση λευκών, μαύρων, κίτρινων, κόκκινων (κατ’ ευφημισμό τους έβαλα, όπως όλα τα θύματα που τους έκλεψαν τη γή τους και μετά τους πέταξαν στα “reservations” ειναι τελειως στην απέξω), πουά με βούλες. Και εδώ ισχύει πάλι το ίδιο. Οι φίλοι μας στη Βόρειο Αμερική μας λένε ότι αν για την ίδια θέση είναι συνυποψήφιοι μαύρος και λευκός θα προτιμηθεί ο μαύρος, ασχέτως βιογραφικού και προσόντων. Για να έχουμε καλό ερώτημα, μάγκες, αυτό δεν είναι «ρατσισμός» εις βάρος του λευκού; Ή ως «ρατσισμός» νοείται μόνο αυτός προς τις μη λευκές φυλές. Στη νέα «καλύβα του μπαρμπα Θωμά» τι ακριβώς συμβαίνει;

-ποσόστωση των «εναλλακτικών» φύλων, έχουν και αυτοί δικαιώματα, και μάλιστα περισσότερα των υπολοίπων, καθώς οι υπόλοιποι δεν προκαλούν το κοινό περί ηθικής συναίσθημα με παρελάσεις «υπερηφάνειας» (τι μου θυμίζει αυτό το «υπερήφανος» να δεις, κάποιον άλλον τύπο που κόμιζε το φως της Αυγής αλλά από την πολλή υπερηφάνεια και την αλαζονεία αποστάτησε από τον Παράδεισο παρασύροντας και κάποιους Άγγελους μαζί του και όλοι μαζί γλίστρησαν προς τα κάτω, άσχετο αλλά ήθελα να το αναφέρω γιατί «τι δεν καταλαβαίνεις επιτέλους;»).

– ποινικοποίηση κάθε ανθρώπινης συμπεριφοράς, «πώς μίλησες έτσι;, με πρόσβαλες», που συνεπάγεται μήνυση με το αζημίωτο βέβαια από τις δικηγορικές φίρμες που έχουν βρει ωραιότατη φάμπρικα, «τόλμησες να μου πεις καλημέρα απαίσιε σεξιστή;», που συνεπάγεται πάλι μήνυση για «σεξουαλική παρενόχληση» (ο σεξιστής και φαλλοκράτης λέγοντας καλημέρα υπονόησε ότι ήθελε άγριο σεξ με την υποφαινόμενη κύριοι δικαστές, και ας είναι ο σεξιστής/ φαλλοκράτης Αλέν Ντελόν και η υποφαινόμενη… νταλίκα με πατάτες), με αποκορύφωση τα όχι ανεξήγητα τρελά που έφεραν οι άθεοι αντίχριστοι με τη συνενοχή των ανόητων ψηφοφόρων και στη δική μας χώρα, όπως, «μπήκε ο κλέφτης σπίτι σου και τον χτύπησες; Έπρεπε να κάνεις ότι κοιμάσαι, Τι ήθελε ο άνθρωπος; Να κλέψει μόνο, από εσένα τον πλουτοκράτη “ρατσιστή” (αν τυγχάνει ο κλέφτης να είναι αλλοδαπός), ή “ισλαμοφοβικό” (αν είναι μουσουλμάνος, παρεπιμπτόντως για τον βουδιστή έχουμε κάτι;)  ή “σεξιστή” (αν τυγχάνει ο θύτης της κλοπής να είναι άλλο φύλο από το θύμα) ή “φασίστα” (αν τυγχάνει ο θύτης να είναι αναρχικός που μπουκάρει σε σπίτια από άποψη, ή έτσι δηλώνει τέλος πάντων) ή “ομοφοβικό” (αν είναι Γκου,Λου, Τρου και λοιπά).

Βαδίζουμε, φυσικά, στην τρέλα ολοταχώς, γιατί τελικός τους σκοπός είναι η απόλυτη εξόντωσή μας.

– επιβολή προτύπων με το στανιό, όπως «εναλλακτικές» φιγούρες με άποψη και διαφορετικές-ας το θέσουμε κομψά- σεξουαλικές προτιμήσεις, πρέπει να λες «συγγνώμη, είμαι ομοφοβικός», και στους παιδεραστές «συγγνώμη είμαι αναχρονιστικός», ο,τι δήποτε δηλώνει, κατά δική του και όχι καν υπεύθυνη, δήλωση ως «εναλλακτικό», «προοδευτικό» και βέβαια κολλάει- με- όλα, «δημοκρατικό», και ας έχει παραβιάσει σύσσωμα όλα τα άρθρα κάθε Συντάγματος.

Δεν είναι, λένε, «πολιτικό ορθό» να μην σου αρέσει το εναλλακτικό, δεν είναι, λένε, «πολιτικά ορθό» να κρίνεις και να μιλάς άσχημα για την κυβέρνηση που σου έχει μαγαρίσει τη ζωή, και στα καθ’ ημάς δεν είναι «πολιτικά ορθό» να ψηφίζεις «όχι», αυτό  να γίνεται «ναι» και εσύ να μουρμουρίζεις ή να πληρώνεις συνέχεια τα σπασμένα των τραπεζών των Ρότσιλντ ή να σου κατάσχουν τη σύνταξή σου για ψωροοφειλές και εσύ να βρίζεις. Τς, τς, τς…

Και τέλος, να τα λέμε και αυτά, δεν είναι «πολίτικά ορθό» να σε καίνε με τα χάαρπ τους και τα λέιζερ τους κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο και να ζητάς και τα ρέστα από πάνω!

-επιβολή της γνώσης και της διδασκαλίας που θέλουν αυτοί στα σχολεία, τα πενεπιστήμια, τα σεμινάρια, παντού. Ο,τι δεν συμμορφώνεται με την πολιτική ορθότητα της διδασκαλίας (νέα βιβλία ιστορίας γιατί «δεν είναι πολιτικά ορθό να θυμίζουμε στους γείτονες ότι μας σφάγιασαν», νέοι χάρτες γιατί «δεν είναι πολιτικά ορθό να έχουμε σύνορα, για όνομα») αποπέμπεται!

-επιβολή και στις διαφημίσεις, τη μόδα, τα είδωλα, τη μουσική σκηνή, τις ταινίες.

Αδιαμαρτύρητα, ζώον, θα τα δεχτείς θέλεις δεν θέλεις!

΄Όσο για τις τραγουδίστριες (συζητήσιμο αν πληρούν τον όρο από πλευράς φωνής) που κλείνουν το ένα μάτι (στον Ώρο να υποθέσω) και το μαλλί-ποστίς ανεμίζει από πίσω, επιβαλλόμενες και αυτές ως «πολιτική ορθότητα».

-όσο και αν ακούγεται εξωφρενικό, «πολιτική ορθότητα» και στη θρησκεία! Υπάρχει βίβλος για γκέι! Κάθε δόγμα στη Χριστιανική θρησκεία ερμηνεύει κατά τις προσταγές της πολιτικής ορθότητας τις διδαχές του Ιησού Χριστού και των Αποστόλων Του! Έχουμε χάσει τη μπάλα τελείως, μα τελείως όμως.

Εκκλησίες (όπως Βαπτιστών) δέχονται κάθε Πέμπτη και τα ζώα σας («γιατί και αυτά είναι πλάσματα του Θεού», βεβαίως αλλά…). τελούν γάμους μεταξύ των δύο φύλων (αλλιώς θα θεωρείτο διακριτική μεταχείριση, ο Θεός είπε «έσονται δύο εις σάρκα μίαν» και αν στο χορό του Ησαΐα η «δε γυνή να φοβήται τον άντρα», μήπως αυτός ο Ησαΐας είναι «ομοφοβικός»; ).

Στα καθ’ ημάς, πολιτική ορθότητα χωρίς σταυρό «γιατί προσβάλλονται οι πρόσφυγες» (κύριε παπά προσβάλλομαι κι ‘εγώ από τη μαντίλα,, η φεμινίστρια που δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί από τα καμένα σουτιέν της μάνας μου, αυτό δεν μετράει; Είναι σαν να έρχεται στο σπίτι μου μουσαφίρης και να απαιτεί να αλλάξω το ντεκόρ, το μενού, τον άντρα μου, τα παιδιά μου και πάει λέγοντας, γιατί «προσβάλλεται»).

Η άποψη, η προσωπικότητα, οι αξίες δεν έχουν καμιά δουλειά στις υποθέσεις της πολιτικής ορθότητας: όλοι με το στανιό θα κάνετε αυτό που θέλει αυτή (και οι «άρχοντες»-ξέρουν οι μυημένοι για ποιους μιλώ-που κρύβονται από πίσω).

Ένας άσχημος, χυδαίος, βρωμερός και διεστραμμένος κόσμος, χωρίς φαντασία, χιούμορ, αισθητική, εξυπνάδα, γνώση, γνώμη και χαρά, αναδύεται από τις δυσωδίες της «πολιτικής ορθότητας» ή μήπως «πολιτικής βαρβαρότητας». Ένας κόσμος που μοιάζει να είναι για όλους και όλες το ίδιο ξινισμένο, πλήρως ομοιογενοποιημένο και χωρίς ζυμομύκητες αλλά με κοινωνικά μικρόβια γιαούρτι.

Επίσης πρέπει να τονίσω ότι, η πολιτική ορθότητα δεν δέχεται διαλόγους, κάνει μόνο μονολόγους, ατέλειωτους, ανιαρούς και φλύαρους, χωρίς πλούσιο λεξιλόγιο, όπου κυριαρχούν οι «καραμελίτσες» που πρώτη η Σχολή της Φρανκφούρτης εμπνεύστηκε (κατά τα άλλα “πλουραλισμός” και “σεβασμός στη διαφορετικότητα”).

Υποθέτω ότι η νέα, πολύ επιτυχημένη, πρέπει να πω,  κρίνοντας από τα αποτελέσματα της μαζικής ύπνωσης όπου έχει βυθιστεί το πόπολο υιοθετώντας αβασάνιστα ότι του πασάρουν τα Μέσα Μαζικής Χειραγώγησης, μορφή φασισμού είχε σχεδιαστεί επί Χίτλερ και Γκαίμπελς, αλλά δεν πρόλαβαν να την ολοκληρώσουν (οι ίδιοι, βέβαια, θα χαρακτηριζόταν από την πολιτική ορθότητα ως τα «απόλυτα φασιστικά, σεξιστικά, φαλλοκρατικά, ομοφοβικά, ισλαμοφοβικά, εβραιοφοβικά, ρωσοφοβικά, αγγλοφοβικά, αμερικανοφοβικά και ο,τι άλλο γουρούνια»).

Μόνο που στην εποχή μας η τεχνική τελειοποήθηκε!

Κυρίες και κύριοι, ο νέος φασισμός είναι εδώ και έχει το όνομα πολιτική ορθότητα.

Ούτε τουαλέτα δεν μπορείτε να πάτε αν αυτό που κάνετε δεν συμφωνεί με τις επιταγές της!

Περαστικά μας!