Παιρνουμε θεση μαχης ; Τι λες ;…

Σχόλια Αναγνωστών (13)

1. Λαβρέντης 05/27/2018 @ 3:07 ΜΜ

   το κείμενο αν και το νόημα είναι ίδιο , διαβάζεται πιο ευχάριστα από κάτω προς τα πάνω.

   Απάντηση
2. κατερινα βορεαδου 05/27/2018 @ 3:10 ΜΜ

   ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ……ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
   STRANGER.

   Απάντηση
3. GEO 05/27/2018 @ 4:22 ΜΜ

   Ψυχή Νικόλα σε Ευχαριστώ!!!

   Απάντηση
4. Ανωνυμος 05/27/2018 @ 4:30 ΜΜ

   Δεν ξερω πως μπορεις και εισαι μεσα στη σκεψη μου……

   Απάντηση
5. Ανωνυμος 05/27/2018 @ 7:44 ΜΜ

   Τι γλυκά που είναι η τελευταία εικόνα .μαύρο μέσα στο άσπρο . Τι όμορφη αντίθεση.
   Αυτό το αρνητικο έχει με τους τόνους . Άραγε , ήταν;
   ΗΡΩ

   Απάντηση
6. Μουσικούλα θέλουμε... 05/27/2018 @ 8:22 ΜΜ

   Νικόλα απλά Ευχαριστώ..
   

   Απάντηση
7. ΑΣΧΕΤΟΣ ΑΔΑΗΣ 05/27/2018 @ 9:22 ΜΜ

   Η 1 Ημέρα Κυρίου για άνθρωπο, ονομάζεται Κυριακή.
   Η 8 Ημέρα Κυρίου για άνθρωπο, ονομάζεται Κυριακή.
   Στίς υπόλοιπες ημέρες ανθρώπου για άνθρωπο, περίσσεψε
   κακία και όχι αγάπη , μαγάρισε Κυριακή.

   Απάντηση
8. Νικόλαος 05/27/2018 @ 9:51 ΜΜ

   Και σήμερα και αύριο και πάντα…

   Απάντηση
9. ΚΥΡΙΑΚΗ 05/28/2018 @ 12:09 ΠΜ

   ΥΠΕΡΟΧΟ!! Ευχαριστώ, κάλυψα κάποια κενά όσον αφορά την άσκηση με την πηγή, που είχες δημοσιεύσει. Επίσης εντύπωση μεγάλη μου έκανε το σύμβολο επάνω στο ταμπούρλο. Θα ήμουν ευγνώμων αν κάποια στιγμή δώσεις ερμηνεία γι’ αυτό το σύμβολο.

   Απάντηση
   • ΜΑΚΕΔΟΝΑΣ ΠΑΙΟΝΙΑΣ ΚΙΛΚΙΣchara 05/28/2018 @ 12:48 ΜΜ

     ΝΑΙ,STRANGER ΛΟΓΙΚΑ ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΛΟ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΑΝΙΚΟ ΑΛΛΑ ΤΑ ΤΡΙΓΩΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΠΕΜΠΟΥΝ;;;;;; ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΑΜΑΝΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ Η ΙΣΩΣ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;;; ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ ΤΩΝ ΚΑΤΟΧΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΒLOG ΣΟΥ ΣΙΓΟΥΡΑ ΑΥΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ!!!!!!

     Απάντηση
10. Πάπαρης Νικόλαος 05/28/2018 @ 3:39 ΜΜ

    ΔΕΝ είσαι μόνος σου.

    Απάντηση
11. ΚΥΡΙΑΚΗ 05/29/2018 @ 12:02 ΠΜ

    Να τολμήσω να ρωτήσω ποιά είναι η διαδικασία “κίνηση να φυτέψω την ευχή μου” ? Περισσότερη διευκρίνηση σε αυτό το σημείο.
    Ευχαριστώ.

    Απάντηση
12. Ανώνυμος 05/30/2018 @ 10:45 ΠΜ

    Δεν ξέρω Stranger αν αυτό το σχόλιο ταιριάζει εδώ ή σε άλλο σου άρθρο αλλά σε είδα στον ύπνο μου.

    Ήμουνα σε ένα τεράστιο σταθμό υπεραστικών λεωφορείων κ μπαίνω σε ένα από την πίσω πόρτα κ οδηγός ήσουν εσύ. Λες όλοι μέσα; Κοιτάω κ σου λέω λείπουν 3 άτομα: η μάνα μου κ 2 συμμαθητές. Εσύ απαντάς γελώντας, ξέρω που είναι, θα τους βρούμε. Περπατώ στο μπροστινό μέρος κ ακριβώς από πίσω σου κάθονταν 4 καθηγητές μου μαζί σε θέσεις για 2. Σκέφτομαι, καλά(ειρωνικό), κοιμούνται οι φύλακες μας; Γυρνάς κ πάλι γελάς κ λες ‘κοίτα τους μπαγάσηδες ή κάτι τέτοιο’. Κάθομαι δίπλα σου κ ξεκινάς το λεωφορείο με ανοιχτή την πίσω πόρτα. Ο ήλιος φώτιζε, γενικά όσο προχωρούσαμε το φως ήταν λαμπρό κ κόσμος ήταν στο δρόμο κ έτρεχε να προλάβει κάτι σε μια στάση. Πάει το λεωφορείο να νταλαπάρει στα αριστερά αλλά το φέρνεις στα ίσια του. Εγώ κοίταζα να βρω την μάνα κ τους συμμαθητές κ σκεφτόμουνα 1.30 ώρα προς το κέντρο κ 1.30 ώρα πίσω σε περίπτωση που δεν τους βρούμε. Στρίβεις στα αριστερά κ βρισκόμαστε σε ένα πολύ στενό, ανηφορικό σκοτεινό διάδρομο. Προσπάθησες να τον περάσεις με την πρώτη, δεν μπόρεσες αλλά με την δεύτερη. Υπήρχε πολύ γυαλί στο πάτωμα κ λέω, σπάσανε οι καθρέφτες αλλά όχι οι δικοί μας, των άλλων. Προχωρούσαμε κ άκουγα από μακριά πάγο να σπάει κ έβλεπα τον χάρτη της Γης, Ανταρτική κ κάπου κοντά σε Ινδονησία, Φιλιππίνες κ σε ρωτώ, το παγωμένο νερό ειναι βαρύτερο από το κανονικό αλλά δεν μου απάντησες. Ο διάδρομος άλλαξε κ αντί για γυαλί τώρα είχε κάτι σαν καπνό, tobacco από τσιγάρα αλλά δεν μπορούσα να το προσδιορίσω κ έγινε διάδρομος εργοστασίου ή εργαστηρίου. Ο διάδρομος άρχιζε να γεμίζει με κόσμο με ιατρικές άσπρες ρόμπες να τρέχει αλαφιασμένος κ άντρες Ασιατικής καταγωγής στα μαύρα να αφήνουν το πόστο τους. Οι πόρτες στα δεξιά ήταν ανοιχτές αλλά φοβόμουνα να κοιτάξω μέσα. Πριν φτάσουμε στην άκρη του διαδρόμου, έρχεται μια γυναίκα με καστανά μαλλιά κ ιατρική ρόμπα κ μου βάζει στα χέρια ένα λουκέτο που είχε ένα κουμπί πάνω του κ μου λέει κλείσε την πόρτα κ μου δείχνει μια σιδερένια πόρτα στα δεξιά. Τραβάω την πόρτα κ περνάω το λουκέτο στην κλειδαριά, γυρνώ το κλειδί κ πατάω το κουμπί. Αλλά κάτι από την άλλη πλευρά της πόρτας, άρχιζε τηλεπαθητικά να ανοίγει το κλειδί κ να γυρνά το λουκέτο. Πιάνω το λουκέτο με τα 2 χέρια κ το τραβώ σφιχτά κ λέω μα τόσο άχρηστη πια , ούτε μια γαμώ πόρτα δεν μπορείς να κλειδώσεις κ ήθελα να τα παρατήσω, να δώσω το βάρος της ευθύνης σε άλλον κ να φύγω. Σωματική κούραση δεν υπήρχε αλλά ψυχολογική κ πνευματική κ αμφιβολία. Αλλά στο τέλος λέω δεν θα τα παρατήσω, ας πεθάνω αλλά αυτή η πόρτα δεν θα ανοίξει κ γυρνάω κ φωνάζω, Stranger βοήθα.

    Δεν ξέρω αν βοήθησε, αλλά νομίζω για όλους μας έφτασε η ώρα που πρέπει να πάρουμε προσωπικές αποφάσεις.

    Απάντηση