ΑΘΛΙΑ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΩΝ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ: TAYTIZOYN ΜΕ ΨΕΥΔΗ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΟΜΜΑΤΩΝ , ΚΑΙ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ ΣΑΝ ΥΠΕΡΜΑΧΟ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ..

Η Άθλια προπαγάνδα των κοινοβουλευτικών στα Ελληνόπαιδα στο βιβλίο της Ιστορίας στην Α Γυμνασίου: Ταυτίζουν την λειτουργία της Δημοκρατίας με την ύπαρξη και διακυβέρνηση της χώρας από κόμματα . Τι κι αν εξοντώνουν ανεξέλεγκτα τον λαό!

Οι κοινοβουλευτικοί μας τύραννοι «ευλογάνε τα γένια τους» και προσπαθούν να πείσουν ότι « όταν γεννήθηκε η Δημοκρατία στην Ελλάδα γεννήθηκαν και τα Κόμματα».

Επομένως αν τα καταργήσεις ,εσύ συνταξιούχε , εργαζόμενε, απολυμένε, εσύ νέε επιστήμονα μετανάστη, εσύ που πονάς από το ξεπούλημα της χώρας με τα Μνημόνια,
να ξέρεις καλά ότι καταργείς μαζί με τα Κόμματα και την Δημοκρατία..

Και μετά , λασπώνουν με αθλιότερη προπαγάνδα τον Αριστοτέλη σαν «υπέρμαχο της δουλείας» .. Μήπως κι αναζητήσει ο νέος τις ρίζες του ,στο σύνολο της γνώσης που προσέφεραν οι Έλληνες στην Ανθρωπότητα με τον Αριστοτέλη..

Στο βιβλίο της Ιστορίας της Α’ Γυμνασίου, οι συγγραφείς Θ.Κατσουλάκος,Γ.Κοκκόρου– Αλευρά, και Β.Σκουλάτος, παρουσιάζουν στους μαθητές σαν «αλήθειες» μια σειρά από ψεύδη .

Στην λειτουργία της Δημοκρατίας στην Αθήνα δεν υπήρξαν ποτέ Κόμματα.

Οι Συνελεύσεις των Αθηναίων αποφάσιζαν για κάθε πρόβλημα στην Εκκλησία του Δήμου Το τυραννικό καθεστώς όμως,αυτά τα χρόνια των Μνημονίων που ζούμε,
βλέπει καθαρά πλέον να αφανίζονται μέσα από την ιστορική εμπειρία του πολύπαθου λαού μας και οι τελευταίες ψευδαισθήσεις,

ότι τα Κόμματα είναι απαραίτητα για την Δημοκρατική Λειτουργία.
Θέλει διακαώς να παρατείνει τον χρόνο ζωής αυτής της ψευδαίσθησης.
Προς τον σκοπό αυτό, σχεδίασε και παρουσιάζει στα σχολεία ένα ψέμα,μια προπαγάνδα σαν αλήθεια: Ότι τα Κόμματα γεννήθηκαν με την γέννηση της Δημοκρατίας .

Είναι Αναγκαία για την Δημοκρατία . Στην σελίδα 71 παρουσιάζουν τον Περικλή «στο πλευρό του Εφιάλτη ηγέτη του Δημοκρατικού Κόμματος, το 462 π.Χ..»

Ακολουθεί δήθεν αποδεικτική πηγή από το έργο του Αριστοτέλη, Αθηναίων Πολιτεία ΧΧV,1-2 στην σελίδα 72 σε μετάφραση: «Όσο μεγάλωνε η επιρροή του δημοκρατικού κόμματος και πήρε στα χέρια του την αρχηγία ο Εφιάλτης πολιτικός που είχε την φήμη του αδωροδόκητου και του δίκαιου ,άρχισε πόλεμο με τον Άρειο Πάγο»..
Σ’ αυτήν την μετάφραση του κειμένου, αποδίδουν στον Αριστοτέλη την πληροφορία βεβαιότητα, ότι τα Κόμματα και υπήρχαν και λειτουργούσαν από εκείνα τα χρόνια. Κανείς μελετητής όμως, δεν θα την βρει στο αρχαίο κείμενο. Γιατί είναι ψέμα: « Έτη επτακαίδεκα μετά τα Μηδικά, διέμεινεν η Πολιτεία προεστώτων των Αρεοπαγιτών. Αυξανομένου δε του πλήθους γενόμενος προστάτης του δήμου Εφιάλτης ο Σοφωνίδoυ, δοκών και αδωροδόκητος είναι και δίκαιος προς την πολιτείαν επέθετο τη βουλή»..

Είναι φανερόν για όποιον μελετήσει το αρχαίο κείμενο,ότι δεν υπήρξε κανένα δημο-κρτικό κόμμα , όπως παρουσιάζουν προπαγανδιστικά οι συγγραφείς του βιβλίου.

Ο Εφιάλτης έχοντας την έγκριση από τον λαό,«στεκόταν μπροστά» – ίστατο προ του Δήμου,δηλαδή ήταν προστάτης.Όπως και οι Αρεοπαγίτες για 17 χρόνια μετά τα Μηδικά..

Στην σελίδα 75,η προπαγάνδα κτυπά τον Αριστοτέλη σαν «υπέρμαχο της Δουλείας».

Προς τον σκοπό αυτό ,παρουσιάζουν από τα Πολιτικά,ένα πολύ μικρό μέρος από τις αντιλήψεις για την δουλεία εκείνα τα χρόνια.
Όμως στο ίδιο κείμενο ,ο Αριστοτέλης αντίθετα από την προπαγάνδα, υποστηρίζει ότι η δουλεία είναι αποτέλεσμα ανθρώπινων Νόμων και όχι της Φύσης.Και είναι άδικο γιατί είναι αποτέλεσμα βίας : «Ουδέν διαφέρει φύσει άνθρωπος δούλω.Νόμω διαφέρειν.Νόμω γαρ τον μεν δούλον είναι τον δ’ ελεύθερον. Διόπερ ουδέ δίκαιον .Βίαιον γαρ»
Αριστ. Πολιτικά Α, 1253b 20-25..

Κι οι Νόμοι, αποφάσεις λίγων, στοχεύουν στην δουλοποίηση των ανθρώπων είτε με την βία , είτε εθελούσια : «Δούλοι είναι εκείνοι που κοινωνούν στο λόγο τόσο ώστε μόνο να αισθάνονται αλλά να μην μπορούν να κατανοήσουν,να εξηγήσουν τα γεγονότα.Και τότε χάνουν την κυριότητα του σώματός τους και θα υπάρχουν χάριν άλλων».

«Έστι γαρ φύσει δούλος ο δυνάμενος άλλου είναι και ο κοινωνών τοσούτον του λόγου, όσον (μόνον) αισθάνεσθαι, αλλά μη έχειν». Αριστοτέλης Πολιτικά Α 1254 b 17-26.

ΑΠΌ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΓΕΩΡΓ.ΕΡΓΕΙΛΑΟΥ ΤΣΙΠΑ

ΠΗΓΗ