Το Ματριξ

Ένα κείμενο που κυκλοφόρησε στο Διαδίκτυο και μου έδωσε την
ευκαιρία να καταλάβω και να απαντήσω σ’ αυτό που κάποιοι ονόμασαν
Μάτριξ.

 Η μοναδική μου μάχη είναι με το Μάτριξ και αυτούς που το
υπηρετούν.      Η μόνη μου ανάγκη είναι η πλήρης αποσύνδεση από αυτό και
η ελευθερία. Ο αποπρογραμματισμός του νου είναι η μοναδική δουλειά μου.

Δεν έχω ακόμα γνωρίσει κανέναν που να το έχει επιτύχει
αυτό.                      Οι άνθρωποι νομίζουν ότι έχουν αποδεσμευτεί,
όταν απλά αντικαθιστούν τον έναν κανόνα με άλλον, μια πεποίθηση με άλλη
και μια αντίδραση με μια άλλη. Πόσο αξιολύπητα αδαείς είναι! Απλά
κοροϊδεύουν τον εαυτό τους μεταθέτοντας πράγματα επιφανειακά, βλέποντας
διαφορετικές οπτικές του ίδιου έξυπνου, πολυδιάστατου συστήματος, με τα
άπειρα ολογράμματα του.
Μπορείς να το αντιληφθείς αυτό, μόνο αν είσαι αρκετά θαρραλέος να
μετακινείσαι, να αλλάζεις οπτικές, να εξερευνάς χωρίς την ανάγκη να
υπερασπίζεσαι ή να κρατιέσαι από οτιδήποτε νομίζεις ότι ξέρεις.
Τότε έρχεται η κατακλυσμιαία συνειδητοποίηση ότι τα πάντα είναι
αντιλήψεις, ότι ποτέ δεν έχεις βρεθεί ουσιαστικά «έξω» από τη μηχανή,
απλά έχεις δει και έχεις βιώσει πολλά κομμάτια προγραμματισμού, μέσα στο ίδιο το πρόγραμμα. Ευρύτερες αντιλήψεις ίσως, αλλά παρ’ όλα αυτά, αντιλήψεις.
Όλα όσα αντιλαμβάνεσαι, νομίζεις ότι γνωρίζεις και βιώνεις, είναι μέρος
του Μάτριξ. Το Μάτριξ βρίσκεται στο νου σου. Δεν μπορείς να δραπετεύσεις
από αυτά που βιώνεις και αντιλαμβάνεσαι. Είσαι συν-δημιουργός και
παράλληλα προστάτης του προγράμματος.
Όλα όσα θεωρείς «φυσιολογικά» σε σκλαβώνουν. Το σύστημα στο κεφάλι σου
σε υπνωτίζει με συνήθειες: χιλιάδες λεπτομέρειες της καθημερινότητας σου
που έχεις εκπαιδευτεί να αγνοείς. Κανόνες επί κανόνων που νομίζεις ότι
είναι φυσιολογικό να υπακούς.                              Δεν έχει
σημασία πόσο «θετικά» είναι όλα αυτά που υπηρετείς.                Στην
πραγματικότητα, το «θετικό» σε κρατάει ακόμα πιο υπνωτισμένο παρά το
«αρνητικό». Το πρόγραμμα θρέφεται από τους θετικούς, καλούς, ηθικούς
ανθρώπους-μηχανές, οι οποίοι είναι εντελώς τυφλοί στη συνεισφορά τους
στο διπολισμό.

Δεν «μαθαίνεις» τον εαυτό σου. Δεν μπορείς να μάθεις αυτό που ήδη
γνωρίζεις. Αποκαλύπτεις τον Εαυτό σου, όταν έχεις αποκηρύξει και
απαλλαγεί από τη μηχανή που λανθασμένα πάντα πίστευες ότι ήσουν
εσύ. Αλλά αυτό είναι καθολικός πόλεμος, ένας πόλεμος που δεν είσαι
προετοιμασμένος ούτε εξοπλισμένος να αναλάβεις.   Πολλοί έχουν
προσπαθήσει, πολλοί ακόμα θα το επιχειρήσουν, αλλά είναι λίγοι,
ελάχιστοι, αυτοί που το έχουν καταφέρει, να κερδίσουν τον πόλεμο – όχι
μόνο μερικές μάχες (μόνο και μόνο για να συμμορφωθούν πάλι, με μια
αξιολύπητη στάση ανωτερότητας).
Μη ζητάς αυτό που δεν είσαι έτοιμος να αναλάβεις. Και μη ζητάς από
τυφλούς να σε οδηγήσουν σε αυτό που δεν έχουν οι ίδιοι δει. Κανείς δεν
αναλαμβάνει αυτόν τον πόλεμο χωρίς προετοιμασία ή χωρίς ένα πραγματικό
οδηγό που θα συμμετέχει μαζί του στις μάχες, αντί να κάθεται απ’ έξω ως
θεατής.
Η προετοιμασία είναι και η μύηση σου, η περίοδος δοκιμασίας για τις πιο
δύσκολες μάχες που βρίσκονται μπροστά σου, τις οποίες πρέπει να παλέψεις
με τον εαυτό (εγώ) σου, για τον Εαυτό σου, για κανέναν άλλον και για
κανένα άλλο λόγο.

Αν είσαι δειλός, κάνε πίσω και παράκμασε με τους αδύναμους (στην
καρδιά). Σου αξίζει αυτό που επιλέγεις. Η ελευθερία προσφέρεται μόνο σε
όσους την αξίζουν, όχι στις μηχανές που θέλουν να παρουσιάζονται ως
άνθρωποι.
Μόνο η αλήθεια μπορεί να σε ελευθερώσει. Αλλά η «αλήθεια» είναι μια λέξη
που το Μάτριξ δεν σε αφήνει να καταλάβεις. Δεν υπάρχουν πολλές
αλήθειες, δεν υπάρχει αυτό που λένε, «η αλήθεια μου». Το Μάτριξ κρύβεται
πίσω από λέξεις που χρησιμοποιεί για το δικό του συμφέρον. «Η αλήθεια
μου», σημαίνει στην ουσία «η αντίληψη μου, οι πεποιθήσεις μου, οι
ανάγκες μου» και πολλά άλλα πράγματα.            Όμως δεν σημαίνει
Αλήθεια, Πραγματικότητα, Γνώση, τα οποία δεν μπορούν να υποβιβαστούν σε
υποκειμενικότητες. Κάθε φορά που εσφαλμένα θεωρείς την αντίληψη ως
αλήθεια, θα ανακαλύπτεις – αν είσαι αρκετά θαρραλέος ώστε να παρατηρείς –
ότι έχεις παγιδευτεί σε ακόμα ένα πρόγραμμα του Προγράμματος, από το
οποίο πρέπει να παλέψεις για να αποδεσμευτείς.
Ο δρόμος προς την Αλήθεια είναι στρωμένος με αμφισβητήσεις. Η πραγματική
αμφισβήτηση χρειάζεται τόλμη, επιμονή, και ολοκληρωτική, αφοσιωμένη
εγρήγορση.  Να είσαι έτοιμος να σταθείς μόνος. Τα χειρότερα τέρατα,
εφιάλτες, κολάσεις είναι δημιουργήματα δικά σου. Να είσαι έτοιμος να
καταστρέψεις, να γκρεμίσεις ΟΛΑ όσα ξέρεις και στα οποία έχεις βασιστεί
για την άνεσή σου, για τόσο καιρό. Ποτέ δεν θα έχεις μια «ασφαλή» και
συνηθισμένη μέρα στη ζωή σου ξανά.
Σε αντίθεση με αυτά που ξέρεις, είναι η ενοχή αυτή που σε κρατάει
φυλακισμένο και είναι ο φόβος που θα σε οδηγήσει έξω από το Μάτριξ – αν
δεν φοβηθείς το φόβο. Αν δεν φοβάσαι να παραμένεις στο πρόγραμμα,
περισσότερο από όσο φοβάσαι να επιχειρήσεις να βγεις από αυτό, δεν θα
μετακινηθείς από τη ζώνη άνεσης σου, ό,τι και αν ισχυρίζεσαι ή κάνεις.
Το Μάτριξ έχει τρισεκατομμύρια τρόπους να σε πείθει με ολογράμματα
αντιλήψεων ότι «βρίσκεσαι έξω από αυτό και ασφαλής». Τέτοιοι
παραπληροφορημένοι άνθρωποι-μηχανές είναι οι καλύτεροι υποστηρικτές και
το δυναμικό του. Αυτοί γίνονται οι τυφλοί ηγέτες που χιλιάδες άνθρωποι
ακολουθούν, σε φανταστικούς κόσμους αντίληψης και λιγότερο εμφανή
υποδούλωση. Τελικά, θα ανακαλύψεις, ότι βρίσκεσαι σε ακόμα ένα μονοπάτι
προς μια ακόμα ουτοπία.
Μόνο όταν έχεις δει αρκετά – επιλέγοντας το μονοπάτι προς την Αλήθεια,
που είναι μονοπάτι άβολο και ανασφάλειας – όταν έχεις αποκαλύψει αρκετά,
μπορείς να απελευθερωθείς τελειωτικά από το φόβο. Τότε, αναπόφευκτα, σε
καταβάλλει η θλίψη, η αηδία και ο θυμός, που θα σε αναγκάσουν να
δράσεις. Τότε είναι που ξεκινάς τον πραγματικό πόλεμο, τον ΔΙΚΟ ΣΟΥ
πραγματικό πόλεμο, από όπου δεν υπάρχει επιστροφή. Γιατί όταν έχεις
ρίξει έστω μια ματιά στις αληθινές σου δυνάμεις, αυτά που είσαι
πραγματικά ικανός να κάνεις, δεν μπορείς ποτέ ξανά να συμβιβαστείς
παραμένοντας μηχανή. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ πολεμιστής. Γιατί, μπορείς είτε να
υπηρετείς το πρόγραμμα και τους πολλούς αντιπροσώπους του είτε να
υπηρετείς την Αλήθεια και την Ανθρωπότητα. Δεν μπορείς να υπηρετείς
ταυτόχρονα και τα δυο, παρ’ όλο που αρχικά θα το επιχειρήσεις.

Τότε, και μόνο με αυτή τη συνειδητοποίηση, δίνεις μια υπόσχεση στον
Εαυτό σου, μέσα από την οποία ζεις, αναπνέεις, ξυπνάς με αυτήν, και
υπερασπίζεσαι, με το νου, την καρδιά και τη ζωή σου καθημερινά, με όποιο
κόστος.
«Υπόσχομαι να είμαι αγαθός και καλός προσφέροντας στα παιδιά, γιατί αυτά αποτελούν το μέλλον της Ανθρωπότητας.
Υπόσχομαι να είμαι υπεύθυνος με τους υπεύθυνους και να σέβομαι αυτούς που σέβονται τον εαυτό τους και τους άλλους.
Υπόσχομαι να κατανοώ και να βοηθάω τους πραγματικούς (γενναίους) αναζητητές της Αλήθειας, ως αληθινό σκοπό της ζωής μου.
Υπόσχομαι να ξεσκεπάζω και να καταστρέφω όσους αποπλανούν, τους
απατεώνες και αυτούς που απομυζούν ενέργεια, γιατί δεν θα τρέφονται από
την ενέργεια μου.
Υπόσχομαι να εξολοθρεύω κάθε πρόγραμμα, τελετουργικό, κανόνα, πεποίθηση
που εμποδίζει το δρόμο Μου, καθώς και τους αντιπροσώπους αυτών που
θέλουν να με σκλαβώνουν.»

Ένας πολεμιστής δεν μπορεί να ελέγχεται ή να υπνωτίζεται πλέον. Η
πλάνη του γραμμικού χρόνου πείθει ότι οι μάχες χάνονται, ότι ο
περιορισμός είναι υπαρκτός και ότι η ελευθερία είναι ακόμα ένα όνειρο
θερινής νυκτός. Αλλά μόνο ένας πολεμιστής γνωρίζει ότι οι μάχες είναι οι
εμπειρίες μάθησής του για να ξεσκεπάσει το Μάτριξ, είναι τα διδακτικά
εργαλεία που τον κάνουν δυνατότερο, άφθαρτο, ισχυρότερο για την τελική
του μάχη.
Μόνο ένας αληθινός πολεμιστής μπορεί να αναγνωρίσει τις μηχανές, κάτω
από τις ανθρωπόμορφες προσποιήσεις τους. Γιατί μόνο ένας πολεμιστής έχει
το θάρρος να συνθλίβει κάθε παραπλανητικό πρόγραμμα στον ίδιο του το
νου, επομένως γίνεται ατρόμητος, καθαρίζοντας τη δική του Όραση. Οι
πολεμιστές αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον, αλλά δεν αλληλοεξαρτώνται για
την ατομική τους ελευθερία. Γνωρίζουν ότι ο καθένας πρέπει να αναλάβει
την ευθύνη για τη δική του υποδούλωση καθώς και να κάνει τη δική του
επιλογή να ελευθερωθεί – ή όχι. Οι μόνοι εχθροί τους οποίους
αναγνωρίζουν έξω από την προγενέστερη ασυνείδητη ύπνωση τους, είναι
αυτοί που θέλουν να παραμένουν μηχανές (είτε πιστεύοντας ότι είναι
ελεύθεροι, είτε νομίζοντας ότι η σκλαβιά είναι το πεπρωμένο τους). Η
συγκάλυψή τους είναι άκρως πειστική, αλλά μόνο για όσους βρίσκονται σε
χαμηλότερο επίπεδο συνειδητότητας από αυτό των πολεμιστών.
Πάνω από όλα και περισσότερο από όλα, ένας αληθινός πολεμιστής στέκεται
ενάντια στους αποκαλούμενους αρχηγούς, οδηγούς, δασκάλους, γκουρού που
παραπλανούν τους αδαείς, οι οποίοι ψάχνουν απαντήσεις και λύτρωση έξω
από τον Εαυτό τους. Αυτοί οι εκμεταλλευτές τρέφονται από τους
υπνωτισμένους, με ψέματα, πρακτικές και πεποιθήσεις που προσφέρουν
ψεύτικες υποσχέσεις και αδιέξοδα. Αποτελούν κύρια πηγή ενέργειας για το
Μάτριξ –εν αγνοία τους.
Έφτασε η ώρα. Ας αρχίσει ο πόλεμος, ο μεγαλύτερος πόλεμος που έχει διεξαχθεί!
Ένας πόλεμος για την Ανθρώπινη Συνειδητότητα.
Για την Αλήθεια.
Για την Ελευθερία.

Μην νομίζεις ότι γνωρίζεις την έννοια αυτών των λέξεων. Δεν
γνωρίζεις! Το Μάτριξ έχει διαστρεβλώσει όλες τις έννοιες, όλες τις
γλώσσες, όλα τα μυαλά. Μπορείς είτε να επιστρέψεις στην ύπνωσή σου
(ανεξάρτητα από ό,τι έχεις διαβάσει εδώ), νομίζοντας ότι βρίσκεσαι στο
«σωστό δρόμο» ή μπορείς να αμφισβητήσεις ΟΛΑ όσα νομίζεις ότι ξέρεις –
κάτι που είναι εντελώς τρομακτικό και αδιανόητο για τους περισσότερους.
Η πραγματική σου πρόκληση αυτή τη στιγμή δεν είναι αν έχεις θεωρητικά
καταλάβει τις λέξεις, αλλά αν μπορείς να αποκωδικοποιήσεις το νόημα τους
στην καθημερινότητά σου. Μην παρασυρθείς από τον προγραμματισμό σου
σπεύδοντας, είτε να συμφωνήσεις είτε να διαφωνήσεις με όσα διάβασες, δεν
με ενδιαφέρει η άποψη σου. Αν είσαι περαστικός, προσπέρασε. Αν είσαι
απάτη, θα σε ξεσκεπάσω. Αν είσαι πραγματικός αναζητητής, ψάξε.

ΣΧΟΛΙΟ.

Άγνωστος συγγραφέας και εξαιρετικό κείμενο που με βοήθησε να
καταλάβω και το ΜΑΤΡΙΞ και την θέση μου μέσα σ’ αυτό και την έξοδό μου
από αυτό. Το ΜΑΤΡΙΞ έτσι όπως περιγράφεται εδώ φαντάζει ανίκητο, όμως
τίποτε δεν είναι αδύνατο μπρος στην ανθρώπινη ευφυΐα. Είμαστε
Συνδημιουργοί του Κόσμου και διαχειριστές του, όταν κάνουμε λάθος το
πληρώνουμε και όταν είμαστε ορθοί απολαμβάνουμε, Αυτό, είναι Νόμος του
Κόσμου.

Όταν είσαι ο Εαυτός σου, το ΜΑΤΡΙΞ και το Σύμπαν είναι απέναντι.

Όταν Είσαι ο Εαυτός σου, έχεις Αυτοεκτίμηση, Αυτοσεβασμό,
Αξιοπρέπεια, Δύναμη και Λόγο.         Όταν Είσαι ο Εαυτός σου έχεις
μακροθυμία,  έχεις και καλοσύνη, δεν ζηλοφθονείς, δεν κομπάζεις, ούτε
υπερηφανεύεσαι. Είσαι ευπρεπής, δεν είσαι ευερέθιστος, ξεπερνάς εύκολα
το κακό που σου έχουν κάνει και το αξιοποιείς αυξάνοντας τη σοφία σου.
Δεν χαίρεσαι για το στραβό που γίνεται, αλλά μετέχεις στη χαρά για το
σωστό. Όταν Είσαι ο Εαυτός σου, σε όλα εμπιστεύεσαι, για όλα ελπίζεις,
όλα τα υπομένεις και για όλα έχεις έναν καλό Λόγο….Όταν Είσαι ο Εαυτός
σου, είσαι Καλός στο Καλό και Καλός στο Κακό, διότι η Δημιουργία τρέφει
και τον κακό λέοντα και την καλή αντιλόπη κρατώντας την ισορροπία στη
λειτουργία του Κόσμου!!

Όταν Είσαι ο Εαυτός σου, Είσαι ένας Ευφυής Συνδημιουργός στον
Κόσμο της Σκέψης  και της Πράξης του Σύμπαντος, με ότι ευδαιμονία
απορρέει από Αυτή τη στάση, απέναντι στη Ζωή και τον Εαυτό!! Δικαίως οι
Αρχαίοι μας θεωρούσαν τη Γνώση του Εαυτού ως Μέγιστο Αγαθό.

Το ΜΑΤΡΙΞ είναι Νόμος του Σύμπαντος, τίποτε δεν μπορεί να
επιβιώσει έξω από Αυτό. Απλά,  υπάρχει ΜΑΤΡΙΞ ευδαιμονίας και ΜΑΤΡΙΞ
δυσαρμονίας. Το ΜΑΤΡΙΞ του Σύμπαντος είναι ευδαιμονικό, το Ανθρωποποίητο
 ΜΑΤΡΙΞ  δυσαρμονικό.

Ο χρόνος εγκατάστασης του ανθρωποποίητου προγράμματος ΜΑΤΡΙΞ
στο εγκεφαλονευρικό σύστημα κάθε ανθρώπου γίνεται στην ηλικία των 5 έως
10 ετών. 

Τώρα, στο τέλος του ταξιδίου και στα 72 μου, επιστρέφοντας σ’ εκείνη
τη μακρινή ηλικία, την τόσο τρυφερή και τόσο σημαντική, ήρθαν οι
αναμνήσεις της σχολικής περιόδου του 1947 έως 1953 που τελείωσα το
δημοτικό, για να καταλάβω πόσο πολύ αυτή η περίοδος καθόρισε την πορεία
μου. Τώρα κατανόησα πόσο πανίσχυρα είναι τα ανθρωποποίητα δεσμά που
συστηματικά σφυρηλατούνται έντεχνα στο Νου και την ψυχή του κάθε 
Ανθρώπου, ανεξαρτήτου χρώματος και φυλής, εκείνη την κρίσιμη και
πολύτιμη παιδική ηλικία. Τώρα κατάλαβα πως και γιατί πολιτικές και
θρησκευτικές εξουσίες πανέξυπνα εποπτεύουν την πρωτοβάθμια εκπαίδευση.
                                                                                       
Θυμάμαι πως τότε, αυτό που δεν μπορούσαμε σαν παιδιά να καταλάβουμε,
ήταν για ποιο λόγο οι δάσκαλοι μας χτυπούσαν. Σαν παιδιά χαρακτηρίζαμε
τους δασκάλους μας σε καλούς και κακούς από την ποιότητα και την
ποσότητα του ξυλοδαρμού που δεχόμασταν, αγνοώντας κυριολεκτικά τις υποσυνείδητες καταγραφές που αυτοί οι καθ’ όλα νόμιμοι ξυλοδαρμοί μας υπόβαλαν.

Βέβαια υπήρχε η δικαιολογία της άγνοιας του μαθήματος, αλλά η παιδική
μας διαίσθηση δεν το δεχόταν και γι’ αυτό δίναμε καλούς και κακούς
χαρακτήρες στους δασκάλους. Το σχολείο τότε, εθεωρείτο ιερό και
απαραίτητο για να γίνουμε καλοί και χρηστοί πολίτες στο κράτος, που το Ιερό της Πατρίδας αντιπροσώπευε τότε  και
δεν μπορούσαμε σε καμία περίπτωση εμείς τα παιδιά,  να έχουμε τις
όποιες αντιρρήσεις μας απέναντι σε τέτοια αυθεντία και δύναμη. Αυτοί
οι ακατανόητοι  από εμάς ξυλοδαρμοί, ήταν και η αιτία απόρριψης του
κράτους, της Πατρίδας  και του σχολείου από τους περισσότερους μαθητές.

Αυτόματα λοιπόν, χωρίς καμία ιδιέταιρη προσπάθεια, υιοθετούσαμε τον
ρόλο του κριτή και του τιμωρού απέναντι σε κάθε προσπάθεια ή πράξη
ενόχλησης όχι μόνο από τους άλλους αλλά και από τους εαυτούς μας,
διδαχθήκαμε υποσυνείδητα, χωρίς λόγια,  να αυτοτιμωρούμαστε!!  

Υποσυνείδητα μάθαμε να
αντιδρούμε με βία απέναντι σε κάθε φόβο, ενόχληση ή υποψία όχι μόνο
απέναντι στους άλλους αλλά και απέναντι σε λάθη του Εαυτού μας.
Υποσυνείδητα διδαχθήκαμε τον Μωσαϊκό Νόμο της αντεκδίκησης που
στηρίζεται στις άλογες αντανακλαστικές λειτουργίες του εγκεφάλου,  χωρίς
καμία απολύτως λογική αναφορά σ’ αυτόν. Υποσυνείδητα διδαχτήκαμε να μην σκεπτόμαστε αλλά να αντιδρούμε αντανακλαστικά, τυφλά και άσκεπτα.

Πάνω σ’ αυτή την υποσυνείδητη καταγραφή, που όλο το πολιτιστικό μας
μοντέλο υποβάλει και το εγκεφαλονευρικό μας σύστημα αντανακλαστικά
επαναλαμβάνει, στηρίζεται και το μεγάλο σημερινό βάρος της ΑΥΤΟΑΠΟΡΙΨΗΣ,
ενός καταστροφικού συναισθήματος που μας οδηγεί στην κατάθλιψη, την
απαισιοδοξία και την άρνηση κάθε χαράς στη Ζωή. Η ΑΥΤΟΑΠΟΡΙΨΗ που
διαρκώς τρέφεται από το πολιτιστικό μας μοντέλο, μας οδηγεί μαθηματικά
στην κόλαση, σε μια Ζωή που ευχαρίστως θα καταστρέψουμε, αφού δεν
μπορούμε με τέτοιες υποσυνείδητες καταγραφές απόρριψης και περιφρόνησης
από τους άλλους και τον Εαυτό μας, να χαρούμε, να ερωτευθούμε, να
εμπιστευθούμε και  να αγαπήσουμε. Να λειτουργήσουμε με θετικά
συναισθήματα δηλαδή, απέναντι στη Ζωή και την ομορφιά της.

Ο Μέγας Καβάφης είπε διορατικά πριν εκατό χρόνια.

Έτσι που τη Ζωή σου ρήμαξες εδώ

Στην κώχη τούτη τη μικρή, σ’ όλη τη Γη τη χάλασες.

Και ο Κύριος Δημήτρης Κουρέτας, Καθηγητής τις ψυχιατρικής νευρολογίας
στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και λάτρης του Αρχαίου Ελληνικού Πνεύματος..
Στο έργο του Ψυχανάλυσης-Ψυχιατρική-Νευρολογία, εκδόσεις Παρισιάνος
Αθήνα 1975 σελ. 405. Δηλώνει, με όλο το κύρος τις μακρόχρονης θητείας
του στις ανώτερες σχολές, τότε που ήταν καθαρές..

 Αυτό που νοείται
ως μοίρα ή πεπρωμένο, αντιπροσωπεύεται στην πραγματικότητα από
ορισμένους ψυχολογικούς παράγοντες, απωθημένες επιθυμίες και
ενστικτώδεις ωθισμούς και εθισμούς, που εμφωλεύουν μέσα στον ασυνείδητο
ψυχισμό του ανθρώπου και προσδιορίζουν αιτιοκρατικά, αλλά ανεπίγνωστα,
τις συναισθηματικές του αντιδράσεις, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του.

 Μόνον όταν
είσαι ο Εαυτός σου και γνωρίζεις την λειτουργία του Εαυτού μπορείς να
είσαι εκτός ΜΑΤΡΙΞ, και ο Εαυτός περιλαμβάνει το ΩΝ  ΕΓΩ που σκέπτεται
και βούλεται, τον χώρο νου, την συνείδηση και την αίσθηση – συναίσθηση
σε μια εξαίσια ενότητα.

Όταν η αρμονική λειτουργία αυτής της ενότητας διαταραχθεί,
διεγείρεται η αυτόνομη Συνειδητότητα του Όντος Άνθρωπος, αναζητώντας
απάντηση.   Όλο το Έργο μου που είχε στόχο την εύρεση των πραγματικών
αιτιών της ανθρώπινης δυστυχίας, ουσιαστικά αναζητούσε την έξοδο από το
ανθρωποποίητο  ΜΑΤΡΙΞ στο οποίο γεννήθηκα, την έξοδο από το πολιτιστικό
μοντέλο στο οποίο προγραμματίσθηκα και την αυτόνομη παρουσία μου στον
Κόσμο των φαινομένων, όχι την ένταξή μου σε ένα διαφορετικό
ανθρωποποίητο ΜΑΤΡΙΞ όπως ματαίως προσπάθησα πολλές φορές να επιτύχω.

Τώρα, Είμαι Εδώ.

ΥΓ. Προανέφερα, ότι Το ΜΑΤΡΙΞ είναι Νόμος του Σύμπαντος και
ότι τίποτε δεν μπορεί να επιβιώσει έξω από Αυτό, είπα ότι υπάρχει ΜΑΤΡΙΞ
ευδαιμονίας και ΜΑΤΡΙΞ δυσαρμονίας και ότι Το ΜΑΤΡΙΞ του Σύμπαντος
είναι ευδαιμονικό, το δε Ανθρωποποίητο  δυσαρμονικό.

Τούτο σημαίνει ότι δυνάμεθα να δημιουργήσουμε ένα ευδαιμονικό
ΜΑΤΡΙΞ έναντι αυτού που υπάρχουμε και που εξουσιολάγνα ΕΓΩ δημιούργησαν
για δική τους ευχαρίστηση και μόνο, αδιαφορώντας για το κόστος αίματος
και πόνου που κοστίζει σε μας, τους πληβείους, τους βέβηλους, τους
κολίγους, τη πλέμπα, τον Λαό….  

Τούτο απαιτεί απλά, ορθό σημείο αναφοράς του Έργου μας, που
δεν μπορεί να είναι άλλο από το φυσικό μας περιβάλλον, στους Νόμους
λειτουργίας του οποίου εκδηλώνεται η Θεία Νοημοσύνη, μέτοχοι της οποίας
και Εμείς θα γίνομαι λειτουργώντας μέσω Αυτής.

Διότι φίλοι μου, Εμείς οι Άνθρωποι είμαστε οι Οικοδόμοι του
Πολιτισμού, Εμείς οι Συνδημιουργοί του Κόσμου, Εμείς οι Δημιουργοί των
επιστημών, Εμείς η Ζωή.

Τα εξουσιολάγνα ΕΓΩ που ηδονίζονται στον δικό μας πόνο
και θλίψη,  είναι σαπρόφυτα που τρέφονται από το δικό μας
αίμα.                                         

                                                                Ευάγγελος Βαρελίδης