Ὑπάρχει ἂλλη ζωή μετά τόν θάνατο; Πρώτο Μέρος

1ον
Ὃλες οἱ θρησκεῖες ὑπόσχονται μία ἂλλη ζωή, ὃπου ὁ ἂνθρωπος, αὐτό τό
πλάσμα μέ τόν ἂκρατο ἐγωισμό, θά ζήση καλύτερα ἢ χειρότερα, ἀνάλογα μέ
τίς καλές ἢ τίς κακές του πράξεις.

Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού πιστεύουν ὃτι ὑπάρχει μία ἂλλη ζωή, ὃπου οἱ
καλοί θά ἀνταμειφθοῦν ἀπό τόν Θεό, ἐνῶ οἱ κακοί θά τιμωρηθοῦν γιά τίς
κακές τους πράξεις.

Ὑπάρχουν ὃμως καί πολλοί πού ἀδιαφοροῦν γιά τήν ὓπαρξη μιᾶς
μελλοντικῆς ζωῆς καί θεωροῦν τίς προειδοποιήσεις τῶν θρησκειῶν ὡς
ἀφέλεια καί ὡς μέσον γιά νά ὑποχρεωθῆ ὁ πιστός νά διάγη βίο ἐνάρετο
καί ἠθικό, ὣστε νά προαχθεῖ ἠθικά ἡ κοινωνία τῶν ἀνθρώπων κάθε
θρησκευτικοῦ δόγματος.

Ὡστόσο ἡ ἐπιστήμη δέν ἀποκλείει τήν ὓπαρξη μιᾶς ἂλλης ζωῆς. Γιά τήν
ἀκρίβεια, οἱ ἐπιστήμονες πιστεύουν καί ἒχουν μετουσιώσει τίς σκέψεις
τους σέ συγκεκριμένες μαθηματικές ἐξισώσεις, μέ βάση τήν κβαντική
θεωρία τῆς σχετικότητος, ὃτι ὁ ἀποτελεῖ ἲδιο χαρακτηριστικό
τῶν ὑποατομικῶν σωματιδίων καί τοῦ φωτός.

Ὁ κόσμος καί τό σύμπαν, ὃπως τό γνωρίζει σήμερα ἡ ἐπιστήμη (στήν
πραγματικότητα γνωρίζει μόλις τό 4% τῆς συστάσεώς του, ἐνῶ τό 96%
χαρακτηρίζεται ὡς καί ), διέπεται
ἀπό τήν ἀρχή τοῦ χωροχρόνου καί ἀπό τό θεώρημα, ὃτι δέν ὑπάρχει τίποτε
ταχύτερο στήν φύση ἀπό τό φωτόνιο. Εἶναι ὃμως ἀλήθεια αὐτό; Ἢ μήπως
ὑπάρχουν καί σωματίδια ταχύτερα τοῦ φωτός, τά ταχυόνια, ὃπου ὁ χρόνος
περνᾶ ἀντίστροφα, δηλαδή ἀκολουθεῖ ἀντίθετη κατεύθυνση ροῆς, πού
σημαίνει πώς, ὃσο πιό γρήγορα κινοῦνται, τόσο ὁ χρόνος περνάει
ταχύτερα πρός τό παρελθόν; Ἡ μελέτη καί ἡ ἐκμετάλλευση τῶν ταχυονίων
θά ἀποκαλύψη πολλά γιά τίς σχέσεις τοῦ ἀνθρώπινου μυαλοῦ μέ τό σύμπαν.

Τό μόνο παράδοξο στήν ὃλη ὑπόθεση θά εἶναι ἲσως τό φαινόμενο νά
παίρνουμε ἀπάντηση… πρίν κάν διατυπώσουμε τό ἐρώτημα!

Ο ΔΥΪΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΣΥΜΠΑΝΤΑ

Οἱ ἐπιστήμονες ἒχουν ἐξετάσει εἰδικές περιπτώσεις, σύμφωνα μέ τίς
ὁποῖες ὁρισμένοι τουλάχιστον ἂνθρωποι συλλαμβάνουν ἀγγελίες
μελλοντικῶν συμβάντων, συνηθέστερα μέ τήν μορφή προφητικῶν ὀνείρων.

Καί διερωρῶνται, μήπως τό ἀνθρώπινο μυαλό ἒχει τήν ἱκανότητα νά
δέχεται τήν ἐπίδραση τῶν ταχυονίων. Μήπως αὐτή ἡ ἐπίδραση ἀποτελεῖ τό
κλειδί γιά τήν ἑρμηνεία τοῦ αἰνιγματικοῦ φαινομένου, πού ὀνομάζεται
ἂλλοτε διαίσθηση καί ἂλλοτε προφητεία;

Ἢδη ἀρκετά πράγματα ἀποκαλύφθηκαν ἀπό τήν στιγμή πού ἂρχισαν νά
μελετῶνται οἱ σχέσεις τοῦ ἀνθρωπίνου μυαλοῦ μέ τά στοιχειώδη
μικροσωματίδια καί τήν κβαντομηχανική. Πράγματι, οἱ μελέτες αὐτές
ὁδηγοῦν τούς ἐπιστήμονες σέ νέες περιοχές, πέραν ἀπό τίς συμβατικές
ἀντιλήψεις περί σύμπαντος. Καί ἂν προκαλεῖ ἒκπληξη ἡ διατύπωση ὃτι ἡ
παραδοχή τῆς ὑπάρξεως σωματιδίων ταχυτέρων τοῦ φωτός, ἀποκαλύπτει τήν
ὓπαρξη ἑνός κόσμου πού ζεῖ καί κινεῖται μέ ἀντίστροφη ροή τοῦ χρόνου,
αὐτό δέν εἶναι τίποτα ἐμπρός στίς νέες θεωρητικές διερευνήσεις, πού
μιλοῦν ὂχι πλέον γιά μία κίνηση στόν χρόνο, ἀλλά γιά
μία κίνηση πρός τήν συμβατική ροή τοῦ χρόνου.

Ὑπάρχουν δηλαδή παράλληλα σύμπαντα, πού ὁδηγοῦν στήν ἀντίληψη τῶν
θρησκειῶν, ὃτι ὑπάρχει ἂλλη ζωή, ἢ ἀκριβέστερα ἂλλες ἐκδοχές ζωῆς.
Ἂν δηλαδή ἓνας ἂνθρωπος ἢ ἓνα ὂν ἒχει πεθάνει, ἐξακολουθεῖ νά ζῆ σέ
ἓνα παράλληλο κόσμο, ὃπως άναλυτικότερα θά δοῦμε στήν συνέχεια.
Ὁ γνωστός ἐπιστήμων Τζών Γκρίμπιν στό βιβλίο του , ἀναφέρει τό ἑξῆς παράδειγμα: Ἂν, πηγαίνοντας στήν δουλειά μας
ἓνα πρωί, ἀποφασίζουμε νά πάρουμε τό λεωφορεῖο ἀντί τό μετρό, καί ἂν
τό λεωφορεῖο συγκρουσθῆ καί σκοτωθοῦμε στό ἀτύχημα, ὁ θάνατός μας
φαίνεται σάν προδιαγεγραμμένος.

Ἀντίθετα, μέ τήν ἀντίληψη τοῦ διακλαδιζομένου χρόνου, ὑπάρχουν δύο
μέλλοντα. Σύμφωνα μέ τό πρῶτο, πεθαίνουμε στό ἀτύχημα καί, σύμφωνα μέ
τό δεύτερο, ἐξακολουθοῦμε νά ζοῦμε, ἐφ᾽ ὃσον τήν ἲδια στιγμή
ταξιδεύουμε μέ τό μετρό.

Θά ἒλεγε κάποιος ὃτι πρόκειται γιά ἐπιστημονικοφανῆ φλυαρία. Ὃμως, στά
πλαίσια τῆς κβαντομηχανικῆς, κάπως ἒτσι περιγράφεται σήμερα ἡ
συμπεριφορά τῶν ὑποατομικῶν σωματιδίων.
Ὁ σοφός Φρέντ Χόϋλ, αὐτός πού ἒδωσε παραδόξως εἰρωνευόμενος τούς
συναδέλφους του τόν ὃρο Big Bang, χωρίς νά πιστεύει στήν Μεγάλη
Ἒκρηξη, βάζει ἓνα ἣρωά του νά συλλογίζεται τί θά συμβῆ ἂν μπῆ σέ
λειτουργία ἓνας μηχανισμός ἱκανός νά καταστρέψη τόν πλανήτη. Ὁ
μηχανισμός θά ἐκραγῆ -ἢ ὂχι- σύμφωνα μέ τήν ἐπιλογή ἑνός ὑπεραυτομάτου
ἐπικρουστῆρα, πού δουλεύει στήν τύχη.
Θά ἐπιβιώσουμε ἢ ὂχι;

Ὁ σοφός ἀστροφυσικός ἐκφράζει τήν βεβαιότητα ὃτι θά ἐπιβιώσουμε, κι
αὐτό ἐπειδή ὁ κόσμος εἶναι χωρισμένος σέ δύο ἐντελῶς ξεχωριστές σειρές
ἀπό ντουλάπια. Στήν μία, ὁ ὑπεραυτόματος ἐπικρουστήρας πυροδοτεῖ
κάποια στιγμή τόν ἐκρηκτικό μηχανισμό καί ἡ Γῆ διαλύεται…
Ἀλλά στήν ἂλλη, δέν συμβαίνει ποτέ ἡ πυροδότηση, κι ἒτσι ἡ Γῆ καί ἡ
ζωή συνεχίζουν τήν πορεία τους στό μέλλον.
Οἱ ἐπιστήμονες διαπίστωσαν ὃτι τά σωματίδια ἀκολουθοῦν τόν ἲδιο νόμο
τῆς . Πράγματι, ὃταν τά ἠλεκτρόνια ὑποχρεωθοῦν νά
περάσουν, σάν φωτεινή δέσμη, μέσα ἀπό δύο τρύπες, σύμφωνα μέ τήν
κβαντική θεωρία, ἡ γίνεται στήν τύχη ἀνάμεσα σέ ὃλες τίς
ἰσοδύναμες πιθανότητες. Ὃλες οἱ πιθανότητες, ὡς ἰσοδύναμες, μπορεῖ νά
συμβοῦν.

Ὃμως τί συμβαίνει σέ ἀνθρώπινο ἐπίπεδο; Στό κάτω κάτω ὃλες οἱ πράξεις
μας εἶναι ἀποτέλεσμα ἀναριθμήτων , πού πραγματοποιοῦν τά
μόρια τοῦ σώματος κάθε δευτερόλεπτο στό δικό τους ἐπίπεδο. Ἡ κβαντική
θεωρία μᾶς λέει, ὃτι τά πάντα εἶναι πιθανά, μέ τήν διαφορά πώς
ὁρισμένα πράγματα συμβαίνουν συχνότερα καί ἂλλα σπανιότερα.
Ἑπομένως, γιατί θά πρέπει νά πιστεύουμε ὃτι τό μέλλον ἀκολουθεῖ μόνο
τήν μονοδρομική ἐπιλογή τοῦ κόσμου, ἐφ᾽ ὃσον καί
ὁποιοσδήποτε ἂλλος κόσμος τοῦ μέλλοντος εἶναι ἐξ ἲσου πιθανός;

Οἱ σύγχρονοι ἐρευνητές παραδέχονται ὃτι κάθε φορά πού ὁ κόσμος φθάνει
ἀντιμέτωπος σέ μία ἐπιλογή, ὑιοθετεῖ καί τίς δύο λύσεις. Τό ἀποτέλεσμα
εἶναι νά δημιουργοῦνται δύο νέοι κόσμοι κ.ο.κ. Κατά τούς θεωρητικούς,
ἡ διαδικασία αὐτή συμβαίνει σέ ὃλη τήν ἒκταση τοῦ χρόνου καί σέ κάθε
ἐπίπεδο: Τό ἠλεκτρόνιο ἐπιλέγει καί τίς δύο τρύπες, ὁ πρόεδρος πατάει
καί δέν πατάει τό κουμπί γιά τήν ἒναρξη τοῦ πυρηνικοῦ πολέμου, ὁ
γαλαξίας συνεχίζει τήν περιπλάνησή του στό διάστημα, ἀλλά ταυτοχρόνως
καταστρέφεται καί μεταμορφώνεται σέ κβάζαρ.
Ὁ Ὃμηρος στήν ραψωδία Χ τῆς Ἰλιάδος κάνει τήν
ἑξῆς παρομοίωση, καθώς ὁ Ἀχιλλέας καταδιώκει τόν Ἓκτορα γιά να τόν
σκοτώση:

Στά ὂνειρά μας βλέπουμε κάποιον πού εἶναι καί γνωστός μας καί
ἂγνωστος. Ὀνειρευόμαστε τόπους πού εἶναι γνώριμοί μας, ἀλλά δέν
μοιάζουν ἀπόλυτα μέ τούς πραγματικούς κλπ.
Ἀλλά ἀπό ποῦ ἒρχεται τό ὂνειρο; Μήπως πρόκειται γιά ἀντανάκλαση τοῦ
ἑαυτοῦ μας, πού ζεῖ σέ ἓνα παράλληλο σύμπαν κι ἐμεῖς ἒχουμε
τήν ἐντύπωση ὃτι αὐτό πού βλέπουμε εἶναι καί δέν εἶναι, μοιάζει καί
δέν μοιάζει κλπ.; Καί πῶς ὁρισμένα ὂνειρα μοιάζουν νά προφητεύουν τό
μέλλον; Μήπως ἰσχύει ἡ ὑποψία, ὃτι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ νά
συλλαμβάνη τά ταχυόνια, πού ταξιδεύουν γρηγορότερα ἀπό τό φῶς καί
συνεπῶς ἀντίστροφα ἀπό τόν χρόνο, σηματοδοτῶντας ἒτσι τἠν ἒννοια τῶν
παραλλήλων κόσμων καί τήν εὐκαιριακή ἐπαφή μαζί τους;
Μήπως λοιπόν οἱ θρησκεῖες ξέρουν κάτι περισσότερο ὃταν μιλοῦν γιά μία
ἂλλη ζωή μετά θάνατον;

ΚΩΣΤΑΣ ΔΟΥΚΑΣ

(Στό ἑπόμενο σημείωμα, ἡ σύγχρονη ἐπιστήμη καί ἡ θαυμαστή ἀρχαία
γνώση, πού προεῖπε τά συμπεράσματα τῆς σύγχρονης ἐπιστήμης πρίν ἀπό
2.500 χρόνια)