Αναζητώντας τη μόνη αξία…!

Αναζητώντας τη μόνη αξία…!

Γράφει η Βασιλική Κριεκούκη

Είναι και εκείνα τα μονοπάτια στη ζωή ενός ανθρώπου που μοιάζουν με τις περιπέτειες του πολυμήχανου Οδυσσέα. Μονοπάτια που αναλόγως της αντοχής, της επιμονής και του τρόπου που θα τα διαβείς θα σε οδηγήσουν στο σπίτι σου… ή θα σε κρατήσουν μακριά του για πολύ καιρό ή και για πάντα.

Αν είσαι από εκείνους που αποφάσισαν να κινήσουν για την αλήθεια τους, για το σπίτι τους πριν ξεκινήσεις, να θυμηθείς να πάρεις μαζί σου τον κατάλληλο εξοπλισμό για να μην χαθείς στο δρόμο.

Γιατί πολλοί χωρίς να το καταλάβουν ξεκίνησαν για το σπίτι τους, αλλά χάθηκαν στη διαδρομή χάνοντας και τον προορισμό τους, γιατί δεν ήξεραν τι θα βρουν μπροστά τους, δεν ήξεραν πώς να νικήσουν εκείνα που ξεπρόβαλαν άξαφνα για να τους αποπροσανατολίσουν.

Αυτά τα μονοπάτια που οδηγούν στο σπίτι σου είναι συνήθως μοναχικά, γιατί αυτή τη διαδρομή μπορείς μόνο εσύ να την διαβείς, δεν μπορεί κανένας άλλος να το κάνει για εσένα.

Σε εσένα λοιπόν, που αποφάσισες να ξεκινήσεις για το σπίτι σου ή είσαι ήδη καθ’ οδόν χρειάζεται να σου πω πως στο δρόμο αυτό θα συναντήσεις αυτό που πολλοί φοβούνται, αλλά αν εσύ κατορθώσεις να το μετατρέψεις σε δημιουργικό εργαλείο θα φτάσεις γρήγορα και αναίμακτα στον προορισμό σου. Και αυτό δεν είναι άλλο από την εκκωφαντική σιωπή της μοναξιάς.

Μια διαδικασία ζωής που απαιτεί κατάλληλη προετοιμασία για να την διαβείς. Ένα νόμισμα με δύο όψεις αναλόγως του πως θα εισέλθεις σε αυτή.

Η μοναξιά είναι μία πολυεπίπεδη πανανθρώπινη εμπειρία. Και σίγουρα δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην την έχει νιώσει έστω και μία φορά.

Όποιον και να ρωτήσεις για το πώς θα μπορούσε να λυθεί η μοναξιά του θα σου πει πως κάτι του λείπει και πως αν είχε αυτό το κάτι θα ένιωθε πλήρης. Όμως γιατί ξανά κυλά στη μοναξιά του ακόμα και αφού το αποκτήσει;

Πιστεύεις πως αν είχες ένα σύντροφο, αν είχες τον μπαμπά σου, αν είχες ένα παιδί, αν είχες έναν αληθινό φίλο, αν είχες κάποιον να σε ακούει, να σε καταλαβαίνει δεν θα ένιωθες μοναξιά. Αν σου έδινε κάποιος αύριο το πρωί όλα αυτά που σου λείπουν και σου προκαλούν μοναξιά, θα ένιωθες πλήρης και μετά από 5 χρόνια;… ή θα ένιωθες και πάλι μόνος;

Η δημιουργική όψη αυτής της διαδρομής όμως, είναι εντελώς ξένη με την έλλειψη. Είναι μία προσωπική και εσωτερική διεργασία και δεν εξαρτάται από εξωγενείς παράγοντες στην ουσία της. Κάτι άλλο υπάρχει πίσω από αυτή την υπαρξιακή διαδικασία, που δεν μπορούμε να αντιληφθούμε, να διαχειριστούμε και μας οδηγεί κάθε φορά στο χάος της απομόνωσης και των καταστροφικών της συνεπειών, αντί να οδηγήσει σε δημιουργικότητα, ελευθερία και ολοκλήρωση.

Η μοναξιά δεν είναι η απουσία του άλλου ή μιας κατάστασης από τη ζωή μας.

Η μοναξιά οδηγεί στην παρουσία του εαυτού μέσα από την γνωριμία με την μοναδικότητα της αξίας του!

Σκοπός της είναι η γέννηση, η ανακάλυψη, η αποκάλυψη της αξίας της προσωπικής αλήθειας μας!

Είναι το ταξίδι μέσα από το οποίο μας καλεί ο εαυτός μας να δώσουμε μάχη ενάντια στους εσωτερικούς Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες μέχρι να τους νικήσουμε και να οδηγηθούμε στην ανακάλυψη της ουσίας μας!

Είναι ένα κάλεσμα του αληθινού σου εαυτού προς εσένα, ένα κάλεσμα ένωσης με την πατρίδα σου! Ένα κάλεσμα αποδοχής του εαυτού μας, της αξίας και της πολυτιμότητάς του. Του εαυτού σου που σου απλώνει το χέρι για να βγεις από το τετράγωνο της περιοριστικής σου λογικής, του πόνου και του φόβου και σε περιμένει εκεί στην άκρη του νήματος να σε καλώς ορίσει στον κόσμο της αυτογνωσίας, της ανακάλυψης της δύναμης σου και του πλούτου της ψυχής και του πνεύματός σου.

Η διαδικασία αυτή είναι το πιο οξύμωρο βήμα που χρειάζεται να κάνεις στη ζωή σου. Είναι εκείνο το ταξίδι που έχει αφετηρία τη μοναξιά, που όταν γίνει μόνη αξία θα σε οδηγήσει με σαφήνεια στον πιο γλυκό προορισμό της ζωής σου… στην ένωση με εσένα, με το σπίτι σου, με την αλήθεια σου και θα σου αποκαλύψει τον σκοπό, τον προορισμό, την Ιθάκη της ύπαρξής σου!

Αν ανήκεις στους τολμηρούς που αποφάσισαν να βουτήξουν στα προσωπικά τους βαθιά νερά, τούτο μπορώ να σου πω… όταν ολοκληρώσεις το ταξίδι σου θα καταλάβεις πως τελικά δεν ήσουν μόνος ούτε μία στιγμή… πως πάντα ήταν όλα εκεί και σε περίμεναν να ανταποκριθείς στο χέρι που με υπομονή είχαν απλωμένο σε εσένα!

composeadreamlife