Το όνομά μου είναι Κάιν…
… Τουβάλ Κάιν
Συνέχεια από το 1ο μέρος της έρευνας
http://www.agnosto.gr/index.php?topic=445.0
Δεν είναι τυχαίο πως η ταινία του 2009
Angels And Demons (στην Ελλάδα προβλήθηκε υπό τον τίτλο Illuminati: Οι Πεφωτισμένοι) σχετίζεται με το CERN.
http://angelsanddemons.web.cern.ch/
https://press.cern/press-releases/2009/02/hollywood-comes-cern
ένα μέρος της ταινίας γυρίστηκε στις εγκαταστάσεις του CERN.
Όλα όσα μας προβάλουν, ουσιαστικά είναι ένας έμμεσος τρόπος να μας δείξουν πως μέρος της «επιστήμης» τους είναι η επαφή με οντότητες πέραν της δικής μας διαστάσεως.
“Ο Μεγάλος Επιταχυντής Αδρονίων θα μπορούσε να ανοίξει μια πόρτα σε μια πρόσθετη διάσταση και από αυτή την πόρτα θα μπορούσε να έρθει κάτι, ή θα μπορούσαμε να στείλουμε κάτι μέσω αυτής”.
(Σέρτζιο Μπερτολούτσι, διευθυντής Ερευνών και Υπολογιστικών Συστημάτων του CERN)
“Οι υπολογιστές Quantum μας επιτρέπουν να έχουμε πρόσβαση σε κρυμμένα χαρακτηριστικά της φύσης, νέες διαστάσεις και εάν έχουμε πρόσβαση σε τέτοια κρυμμένα σε κλίμακα μεγέθη, μπορούμε να έχουμε αδιανόητη υπολογιστική ισχύ.”
(Eric Ladizinsky, συνιδρυτής και επικεφαλής των συστημάτων της D-Wave)
“Ο κβαντικός υπολογισμός είναι … ένας χαρακτηριστικός νέος τρόπος αξιοποίησης της φύσης … Θα είναι η πρώτη τεχνολογία που θα επιτρέψει να εκτελούνται επωφελείς εργασίες σε συνεργασία μεταξύ παράλληλων κόσμων”
(David Deutsch βρετανός φυσικός στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης ο οποίος έθεσε τα θεμέλια της κβαντικής θεωρίας του υπολογισμού)
Δύο μεγάλες εταιρείες, το CERN και η D-WAVE, στις οποίες επενδύονται αστρονομικά ποσά, ώστε να ανακαλύψουν άλλες διαστάσεις προσπαθώντας να ανακτήσουν γνώσεις που στο παρελθόν καταστράφηκαν. Αυτό δεν είναι τωρινό φαινόμενο, τέτοιου είδους επιχειρήσεις έχουν γίνει κατά το παρελθόν.
Εκεί στο CERN λοιπόν, εκτός από σοβαροί επιστήμονες, είναι επίσης χαρούμενοι άνθρωποι και το δείχνουν…
Επίσης, όπως φρόντισε να μας δείξει ο κος Τζον Έλλις (John Ellis), θεωρητικός φυσικός του CERN – καθηγητής της Έδρας Κλερκ Μάξγουελ του King’s College του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, τους αρέσουν τα παιχνιδάκια με τα πάζλ….
Η ΠΡΟΦΑΝΗΣ εξήγηση του παραπάνω παζλ είναι πως ο πρώτος Τζέιμς Μποντ ήταν ο Μπάρι Νέλσον άρα αυτό μας οδηγεί στον Νέλσον Μαντέλα.
Ο δημιουργός όμως του Τζέιμς Μποντ, Ιαν Φλέμινγκ, δεν ήταν ένας τυχαίος συγγραφέας. Υπήρξε Υποδιοικητής της Υπηρεσίας Πληροφοριών του Ναυτικού, κατά τη διάρκεια του Β.Π. Πολέμου, φίλος του Κρόουλι, αποκρυφιστής και ο εμπνευστής του σχεδίου εξαπάτησης και αιχμαλωσίας του δεύτερου στην ιεραρχία του Τρίτου Ράιχ, Ρούντολφ Ες.
Ποιος ήταν πραγματικά ο Πρώτος Τζέιμς Μποντ;
Ας πάμε σε μία πιο περίπλοκη υπόθεση. Κάτι που θα μας πάει πολλούς αιώνες πίσω.
Ο Ρόμπερτ Ντάντλεϊ, 1ος Κόμης του Λέστερ (Robert Dudley 1532 – 1588)
ήταν Άγγλος ευγενής, ευνοούμενος και στενός φίλος της βασίλισσας Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας, από την πρώτη χρονιά της στο θρόνο μέχρι τον θάνατό του. Τον Οκτώβρη του 1562 έγινε μυστικός σύμβουλος της βασίλισσας. Στις επιστολές που αντάλλασσαν μεταξύ τους χρησιμοποιούσαν το παρακάτω κωδικό σύμβολο
Σήμαινε «μάτια» – ψευδώνυμο που του είχε δώσει η βασίλισσα.
Η Ελισάβετ ενδιαφερόταν πολύ για τον αποκρυφισμό. Ο Ρόμπερτ Ντάντλεϊ λοιπόν, σύστησε στην Ελισάβετ, λίγο πριν αυτή γίνει βασίλισσα, τον Τζων Ντη.
Ποιος ήταν ο Τζων Ντη;
http://www.agnosto.gr/index.php?topic=467.msg1461#msg1461
Ο Ντη έγινε ένας από τους πιο έμπιστους σύμβουλους της βασίλισσας Ελισάβετ Α’.
Υπό τον τίτλο προκάλυμμα «Noble intellegentia» (Ευγενούς Διανοήσεως) που του παραχώρησε η βασίλισσας Ελισάβετ του δόθηκε άδεια (license) να εργαστεί ελεύθερα έχοντας την προστασία όχι μόνο της ίδιας, αλλά και των ισχυρότερων υπουργών.
Μυστικές Κρυπτογραφήσεις
http://www.agnosto.gr/index.php?topic=467.msg1462#msg1462
Κατά την άποψη πολλών συγγραφέων, ο Ντη ενεργούσε ως επίσημος κατάσκοπος της Ελισάβετ.
Επίλογος
http://www.agnosto.gr/index.php?topic=467.msg1465#msg1465
Ο Τζων Ντη, χρησιμοποιούσε τον διακριτικό αριθμό «007» όταν επικοινωνούσε με την Ελισάβετ και την αυλή της.
Όπως φαίνεται στην παραπάνω φωτογραφία ο Ντη υπέγραφε τις επιστολές του με δύο κύκλους που συμβολίζουν τα δύο μάτια του υποδεικνύοντας ότι ήταν τα μυστικά μάτια της Βασίλισσας.
Οι δύο κύκλοι περιβάλλονταν από αυτό που μπορεί να θεωρηθεί ως σύμβολο της τετραγωνικής ρίζας ή ως επίμηκες 7. Για τον Ντη, ο αριθμός επτά ήταν ένας ιερός καμπαλιστικός αριθμός.
Τι ακριβώς αντιπροσώπευε για τον Ντη ο αριθμός 7;
http://www.agnosto.gr/index.php?topic=467.msg1464#msg1464
ο Τζων Ντη
ήταν ο Πρώτος κατάσκοπος
στην παραπάνω φωτογραφία: έχουμε συγκεντρωμένα τα σύμβολα των υπογραφών του Ρόμπερτ Ντάντλεϊ και του Τζων Ντη, όταν αυτοί επικοινωνούσαν με την βασίλισσα Ελισάβετ, καθώς και το λογότυπο των ταινιών του Τζέιμς Μποντ.
Ο άνθρωπος που συνδύασε την «επιστήμη» με τον αποκρυφισμό, που αφιέρωσε περίπου τριάντα χρόνια της ζωής του στην αναζήτηση επαφής με αγγέλους προκειμένου να μάθει την οικουμενική γλώσσα του δημιουργού. Κατανοητή από όλα τα έμβια πράγματα, όντα, και αντικείμενα εξίσου. Κοινή μεταξύ όλων των ανθρώπων και των υπερφυσικών όντων. Που δημιούργησε το σύστημα της «Enochian Magic» (της μαγικής επαφής με μια ιεραρχία αγγελικών όντων),
πιστεύοντας πως αποτελεί το μοναδικό δρόμο στην πηγή της Γνώσης, είναι ο «δεσμός» (=bond), ανάμεσα στο CERN, τη D- WAVE τους απανταχού πεφωτισμένους και τις επιδιώξεις τους.
Προσέξτε την παραπάνω φωτογραφία The John Dee men – Η ετυμολογία του επιθέτου Dee προέρχεται από την λέξη «du» που στα Ουαλικά–Κελτικά σημαίνει «μαύρος–σκοτεινός»
Η Κρυσταλλομαντεία
http://www.agnosto.gr/index.php?PHPSESSID=46d8a5d17d87d104733134d39d3cf59f&topic=467.msg1463#msg1463
… ο Τζων Ντη, «Ξέροντας πως δεν μπορούσε να δει, ούτε να μαντέψει», δεν εξαπατούσε τον εαυτό του πως κατείχε ταλέντα μεντιουμισμού, γι’ αυτό και εξαρτιόταν αποκλειστικά από κρυσταλλομάντεις. Χρησιμοποιούσε μία ποικιλία «γυαλιών», κρυστάλλων και ειδικών λίθων…
Για να κάνουμε την υπόθεση πιο ενδιαφέρουσα, εάν περιστρέψουμε την υπογραφή του κατασκόπου Τζων Ντη, το σύμβολο θυμίζει ένα μπαστούνι και 2 μπαλάκια
το ανάλογο σύμβολο που οι Μασόνοι ονομάζουν “Two Ball Cane”
Προσέξτε την παρακάτω φωτογραφία. Το μασονικό σύμβολο… το σύμβολο του facebook (μέσω του οποίου μας κατασκοπεύουν με την άδειά μας)
και παρακάτω η χειρονομία του Τζον Έλλις
(Τουρνουά γκόλφ 2007 “Two Ball Cane”)
(“Two Ball Cane”)
Εμβαθύνοντας στη σημασία του συμβόλου “Two Ball Cane” ανακαλύπτουμε πως δεν πρόκειται για μία απλή αγάπη των μασόνων ως προς το παιχνίδι του γκόλφ, αλλά φράση – παράφραση του “Tubal Cain”, το μυστικό σύνθημα ενός μασόνου τρίτου βαθμού, ενός “master mason”.
Ο Voulcan (Λατινικά : Volcānus ή Vulcānus) o αρχαίος ρωμαϊκός θεός της φωτιάς, των ηφαιστείων, της μεταλλουργίας και της σφυρηλασίας, λατρεύεται από τον τεκτονισμό υπό το όνομα “Tubal Cain”.
Στο βιβλίο του Τεκτονικού Γρίφου, τίθεται το ερώτημα: “Ποιος είναι ο Tubal Cain;” Η απάντηση είναι: “Είναι ο Vulcan των παγανιστών.”
“Όταν ο τέκτονας μάθει ότι το κλειδί του οικοδομήματος του πολεμιστή είναι η ορθή διαχείριση της γεννήτριας της ζωντανής ισχύος, έχει κατακτήσει την τέχνη του. Οι εκτικές ενέργειες του Εωσφόρου, βρίσκονται στα χέρια του και προτού εξελιχθεί και προοδεύσει, πρέπει να αποδείξει την ικανότητά του στο να διαχειρίζεται σωστά την ενέργεια. Πρέπει να ακολουθήσει τα βήματα του προπάτορά του Tubal-Cain, ο οποίος διαθέτοντας τη ισχυρή δύναμη ενός θεού του πολέμου, σφυρηλάτησε το σπαθί του σε άροτρο. ”
(αποκρυφιστής και Τέκτων, Manly Palmer Hall)
στην παραπάνω φωτογραφία βλέπουμε το μπρούτζινο άγαλμα του Τουβάλ Κάιν/Βουλκάν, που κοσμεί από το 1959 τον κήπο του ΟΗΕ. Δωρεά της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, έργο του Γιεβγκένι Βουτσέτιτς με τον τίτλο «Let Us Beat Swords into Plowshares» αναφορά στο στίχο Ησ. 2,4 καὶ συγκόψουσι τὰς μαχαίρας αὐτῶν εἰς ἄροτρα.
Στο σημείο αυτό πρέπει να τονίσω πως στο βιβλίο της Γένεσης συναντάμε δυο πρόσωπα με το όνομα Ενώχ στο 4,17-18 και στο 5,18, που είναι μεταξύ τους τελείως ανόμοια και διαφορετικά. Ο πρώτος είναι ο γιος του Κάιν του αδελφοκτόνου, κι ο δεύτερος είναι ο γιος του Δίκαιου Ιάρεδ, ο εκλεκτός του Θεού Ενώχ.
Στην εβραϊκή αγία γραφή, το γενεαλογικό δέντρο του Αδάμ, αναφέρεται ξεχωριστά από το γενεαλογικό δέντρο του Κάιν, ενώ τα ονόματα των απογόνων, είναι σχεδόν πανομοιότυπα με εκείνα του Αδάμ.
Αυτό ως αποσαφήνιση, ως προς το πρόσωπο αναφοράς της Ενωχικής αγγελικής γλώσσας ( πίνακες Tabulum Bonorum του Τζων Ντη).
Ένας από τους απογόνους του Κάιν, ήταν ο Θόβελ ή Τουβάλ, ο γενάρχης αυτών που επεξεργάζονται το χαλκό και το σίδερο (Γεν. 4,22)
Ο Τουβάλ ενώ σφυρηλατεί (ταπετσαρία στο Musée de Cluny)
ο Θόβελ ή Τουβάλ, στην εκδοχή της βίβλου King James αναφέρεται ως Tubalcain ενώ στις εκδοχές New International Version και English Standard Version ως Tubal-cain. Εβραϊστή תובל קין (Tūḇal Qayin).
Ο Γκόρντον Γουένχαμ, βρετανός λόγιος της Παλαιάς Διαθήκης, υποδηλώνει ότι το όνομα Κάιν σημαίνει μεταλλουργός. Άλλοι συνδέουν την τέχνη του Τουβάλ με την κατασκευή πολεμικών όπλων. Ο Rashi (γάλλος ραβίνος του μεσαίωνα) αναφέρει πως ο Τουβάλ “Καρύκευε και ραφινάριζε τη τέχνη του μετάλλου ώστε να δημιουργεί όπλα για δολοφόνους” Από κάποιους περιγράφηκε ακόμη και ως ο πρώτος χημικός.
… Και τον Ιησού Χριστό τον Ναζωραίο – τον θεμέλιο λίθο – σεις οι πρωτοστατούντες εις την πνευματικήν οικοδομήν τον επεριφρονήσατε (Πραξ. 4,10-11 )…
Ματθ. 4,9 – 10 Και του λέγει• “όλα αυτά είναι ιδικά μου και θα σου τα δώσω, εάν με αναγνωρίσης ως κύριόν σου και πέσης κατά γης και με προσκυνήσης” τότε λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· ὕπαγε ὀπίσω μου, σατανᾶ·
Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός απέρριψε τον σατανά και όλοι αυτοί οι «πεφωτισμένοι» πέφτουν κατά γης και τον προσκυνούν
από την παραπάνω φωτογραφία του Έλλις, κρατάμε τα «γυαλάκια» – τους φακούς lens
Nelson = lens on
Καθώς επίσης και την κίνηση που κάνει με τα 2 χέρια κρατώντας τα γυαλιά, που παραπέμπει στη φιλοσοφία των Πεφωτισμένων, το σύμβολο ΟΚ ή διπλό Yoni
Αντί να στραφούν στον Έναν Αληθινό Θεό και τον Λόγο του, Τον απορρίπτουν λατρεύοντας ανύπαρκτες θεότητες, προσπαθούν να ανοίξουν πύλες σε άλλες διαστάσεις τις δυνάμεις των οποίων, μέσα στην αλαζονεία τους, νομίζουν πως μπορούν να καταλάβουν και να χειριστούν. Ασκούν μαγεία και επικαλούνται οντότητες, θεωρώντας πως είναι «φωτισμένες» αν είναι δυνατόν, λες και οι άγγελοι του Θεού δέχονται και υπακούν σε προσταγές ενώ ταυτόχρονα απαντούν σε ερωτήσεις των κοινών ηλιθίων.
Ο γενάρχης Θόβελ ή Τουβάλ ή Βούλκαν των Τεκτόνων, ο απόγονος του «αδελφοκτόνου» Κάιν, ο λαός του οποίου είναι οι ΚΕΝΑΙΟΙ ή ΚΙΝΙΤΕΣ = CENI (λατινικά) = NICE = CERN σε δεσμό (=bond) με τη τη D- WAVE = The John Dee men … Dee = «du» = «μαύρος–σκοτεινός»
Στο τρίτο μέρος θα ασχοληθούμε με το πιθανώς ψευδές φαινόμενο Μαντέλα και το δεσμό (=bond) με τους παραπάνω μαύρους και σκοτεινούς… τους Μαντέλιανς.
CERN Αυτή η βδελυρή δύναμη Μέρος 2ο
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Η θέση που έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία για την Παλαιά Διαθήκη είναι θέση που κατέχει από την εποχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, από την εποχή των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας. Προβάλλεται από τους πολεμίους, ότι «εμείς έχουμε την Καινή Διαθήκη». Ούτε την Καινή Διαθήκη έχουν, ούτε το Χριστό έχουν. Όποιος απορρίπτει την Παλαιά Διαθήκη, απορρίπτει και την Καινή, διότι μία είναι η Διαθήκη. Ρήτρα, που προσδιορίζει τη σχέση Παλαιάς και Καινής Διαθήκης στην Εκκλησία είναι: «Προέλαβεν την Καινή η Παλαιά και ηρμήνευσε την Παλαιά η Καινή. Πολλάκις είπαν ότι δύο Διαθήκαι και δύο αδερφαί και δύο παιδίσκαι τον ένα Δεσπότη δορυφορούσι. Κύριος παρά Προφήτες καταγγέλεται, Χριστός εν τη Καινή κηρύσσεται. Ου καινά τα καινά, προέλαβε γαρ τα παλαιά. Ουκ εσβέσθη τα παλαιά ηρμηνεύθη γαρ εν τη καινή».
Όταν ο Κύριος κάνει την επί του Όρους ομιλία Του το μεγάλο μέρος της είναι συμπλήρωση του μωσαϊκού νόμου. Το μέρος της ομιλίας Του σχετικά με την Παλαιά Διαθήκη είναι: «Ουκ ήλθον καταλύσαι, αλλά πληρώσαι. Αμήν γαρ λέγω υμίν, ος εάν λύση μία των εντολών τούτων των ελαχίστων, ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία του Θεού». Οι εντολές οι ελάχιστες είναι αυτές της ηθικής νομοθεσίας της Παλαιάς Διαθήκης.
Η Παλαιά Διαθήκη σε ποιόν ανήκει; Αν σπεύσετε να μου πείτε στον περιούσιο λαό, τότε θα συμφωνήσω. Όμως ποιος είναι ο περιούσιος λαός; O Ισραήλ ήταν ο περιούσιος λαός; Η Εκκλησία του Χριστού, της οποίας είμεθα μέλη (Σώμα Χριστού) είναι ο περιούσιος λαός. Σ’ αυτόν τον κορμό με κεφαλή το Χριστό, σ’ αυτό το σώμα που έχει κεφαλή το Χριστό, ανήκει η Παλαιά Διαθήκη. Δεν την χαρίζουμε σε κανένα. Δεν έχει γραφτεί από άνθρωπο η Παλαιά Διαθήκη. Χέρια ανθρώπινα κατέγραψαν, συγγραφέας είναι το Άγιο Πνεύμα, το οποίο παλαιά ελάλησε στους Πατέρες και έπειτα με το «Εγώ λέγω υμίν» δια στόματος του ενανθρωπήσαντος Λόγου Θεού, του Θεανθρώπου. Σ’ αυτό το χώρο ανήκει η Παλαιά Διαθήκη. Είναι λόγος Θεού που ανήκει εις την Εκκλησία και δεν τη χαρίζουμε ποτέ.
Το σχέδιο του Θεού επεφύλαξε σε μας τους Έλληνες ένα ρόλο πάρα πολύ σημαντικό για την Παλαιά Διαθήκη. 260 χρόνια περίπου πριν από την ενανθρώπηση, η θεία πρόνοια οικονόμησε τα πράγματα ώστε να γίνει σε χώρο ειδωλολατρικό, στην Αλεξάνδρεια των Πτολεμαίων, η περίφημη μετάφραση των εβδομήκοντα.
Πώς συνειδητοποιήσαμε εμείς, την ευθύνη, οφειλή που έχουμε γι’ αυτή την προτίμηση της πρόνοιας του Θεού να διαδραματίσουμε τέτοιο ρόλο; Τι κάναμε εμείς οι Έλληνες τη γλώσσα μας; Ξεκίνησε το κακό από την κορυφή της πολιτείας, από την κατάργηση δια νόμου της καθαρεύουσας και της ελληνικής γλώσσας, ώστε να αποκοπεί εν τέλει ο λαός του Θεού από την επαφή του με τα κείμενα της Αγίας Γραφής. Όποιος τελείωνε το κατοχικό σχολειό ήταν σε θέση να διαβάσει την Καινή Διαθήκη χωρίς πρόβλημα. Μας απέκοψαν από την πρόσβασή μας στη Γραφή, μας απέκοψαν από την πρόσβασή μας στους Πατέρες.
Η μετάφραση των Εβδομήκοντα είναι το ιερότατο κείμενο της Εκκλησίας μας, το οποίο προσέλαβε η Εκκλησία του Χριστού από τα πρώτα της βήματα, ιδιαίτερα με τον Απόστολο Παύλο και τη χρησιμοποίησε για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Η Καινή Διαθήκη είναι η συνέχεια της Παλαιάς. Πώς μπορείς να διαβάσεις την συνέχεια χωρίς να έχεις την αρχή; Π.χ. στο επεισόδιο με το Φίλιππο και τον αξιωματούχο τον Αιθίοπα: Ο Φίλιππος ανέβηκε στην άμαξα που έφερε τον επίσημο αξιωματούχο Αιθίοπα, ο οποίος διάβαζε στην ελληνική -η ελληνική τότε ήταν επίσημη γλώσσα του πολιτισμένου κόσμου- ρωτάει ο Φίλιππος τον Αιθίοπα: «Άρα γινώσκεις α αναγινώσκεις;» Του ζητάει ο Αιθίοπας του Φιλίππου να εξηγήσει το κείμενο στην ελληνική, διότι υπέθεσε ότι ο Φίλιππος γνώριζε την ελληνική για ν’ αντιδράσει με αυτόν τον τρόπο. Το κείμενο των εβδομήκοντα διάβαζε ο Αιθίοπας και δι’ αυτού του κειμένου ο Φίλιππος έκανε χριστιανό τον Αιθίοπα αξιωματούχο.
Τότε δεν υπήρχε ακόμη η Καινή Διαθήκη. Στα πρώτα βήματα, στις πρώτες δεκαετίες δεν υπήρχε. Η Καινή Διαθήκη άρχισε να διαβάζεται αρκετά αργότερα από τα 60 πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού. Διαβάζονταν κομμάτια της Καινής Διαθήκης. Το πότε γράφτηκε η Αποκάλυψη είναι γνωστό. Και το τελευταίο Ευαγγέλιο. Πότε απετελέσθη ο κανών; Τι υπήρχε μέχρι τότε; Τι διαβαζόταν; Αυτό που υπάρχει και τώρα και θέλουν να μας το περιθωριοποιήσουν, να μας το εκβάλλουν ως «απόβλητο». Είναι αυτονόητο ότι αυτή η προσπάθεια είναι εκ του πονηρού, πρόκειται για πόλεμο εναντίον των πηγών της πίστεώς μας.
Πώς εμφανίζεται η Παλαιά Διαθήκη στη ζωή της Εκκλησίας; Ας ξεκινήσουμε από τη δογματική διδασκαλία. Περί ανθρώπου η Καινή Διαθήκη δε λέει τίποτα. Περί του γάμου και διαζυγίου, ο Χριστός παραπέμπει στο πρώτο κεφάλαιο της Γενέσεως, στίχος 27: «Ουκ απ’ αρχής ο Θεός άρσεν και θήλυ εποίησεν αυτούς». Μόνο για τον άνθρωπο ισχύει αυτό; Τι λέει περί του Θεού, όχι του Τριαδικού και περί του κόσμου η Καινή Διαθήκη; Δε λέει τίποτα, γιατί τα λέει η Παλαιά Διαθήκη. Το ίδιο ισχύει για την πτώση του ανθρώπου και την αμαρτία. Όλ’ αυτά οδηγούν στην αντίληψη του σχεδίου του πονηρού, ο οποίος μας οδηγεί και συζητά τα αυτονόητα. Τα αυτονόητα δεν πρέπει να τα συζητάμε. Τι λέει η Καινή Διαθήκη περί του Τριαδικού; Τη Χριστολογία το Τριαδικό, αλλά και η Χριστολογία ερείδεται, πατάει στην Παλαια Διαθήκη: Το «τάδε λέγει Κύριος» της Παλαιάς Διαθήκης των Προφητών πάει στο «κατά τας Γραφάς» της Καινής Διαθήκης. «Ίνα πληρωθεί το ρηθέν υπό Ησαίου (ή Ιερεμίου) του Προφήτου λέγοντος» κ.ο.κ. Και όταν ρωτούν το Χριστό για το θαύμα τι λεει; Στον Ιωνά παραπέμπει. Τι λέει περί του κόσμου η Καινή Διαθήκη, πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος; Τίποτα. Τα λέει όλα η Παλαιά Διαθήκη. Και τι κάνει η εκκλησία «εν Πνεύματι Αγίω»; Όταν διατυπώνει το Σύμβολο της Πίστεως από πού έπρεπε να ξεκινήσει; Από την Παλαιά Διαθήκη θα ξεκίναγε. «Πιστεύω εις ένα Θεό Πατέρα Παντοκράτορα, ποιητήν ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων» (Παλαιά Διαθήκη). Τι άλλο λέει περί Θεού Πατρός το Σύμβολο της Πίστεως; Ό,τι λέει η Παλαιά Διαθήκη….. Και στη συνέχεια ερχόμαστε και «…. εις έναν Κύριον» και κάνει το Σύμβολο της Πίστεως αναφορά στην Παλαιά Διαθήκη: «κατά τας Γραφάς…», «και εις το Πνεύμα το Άγιον… το λαλήσαν δια των Προφητών…». Μας βάζουν λοιπόν να συζητήσουμε για το Σύμβολο της Πίστεως, ν’ αναθεωρήσουμε δηλ. το Σύμβολο της Πίστεως, να πετάξουμε ο,τιδήποτε εβραϊκό από εκεί μέσα.
Στη λατρεία της Εκκλησίας αν αποβάλλουμε τα εβραϊκά θα πρέπει να καταργήσουμε στη μικρή παράκληση το «Κύριε εισάκουσον της προσευχής μου». Επίσης το «Ελέησόν με ο Θεός κατά το μέγα έλεος σου» θα έπρεπε να είναι απόβλητο. Η θεία πρόνοια οικονόμησε στην γλώσσα την ελληνική να μεταφραστούν όλα αυτά. Ακόμη οι ευχές, η λατρεία, η υμνογραφία, κ.λ.π. στηρίζονται στις ωδές και αυτές είναι ωδές της πρώτης Γραφής, η οποία είναι η Παλαιά Διαθήκη. Και στην εικονογραφία ποιος είναι o συμβολισμός της Αγίας Τριάδος; Όπως την παρουσιάζουν κάποια φραγκοφερμένα δημιουργήματα, ή με την απεικόνιση της φιλοξενίας του Αβραάμ, όπως την απέδωσε ο Ρουμπλιώφ, μαθητής του δικού μας Θεοφάνους;
Χριστιανός
Δείτε πώς “καταστρέφεται” ο ορθολογισμός μίας συζήτησης με τις ακόλουθες αναφορές που έγιναν από τον Αθεϊστή:
Έγραψες:
1. “Το ζητούμενο της παρούσας συζήτησης ελπίζουμε να είναι η αναζήτηση του δημιουργού και όχι της δημιουργίας”
Απαντώ:
Με αυτή την ΠΡΩΤΗ αναφορά, θα διαφωνήσει ΚΑΘΕ Ορθόδοξος Χριστιανός, μια και κατά την Ορθόδοξη πίστη, ο Θεός δεν ανακαλύπτεται, αλλά ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ως ελεύθερο πρόσωπο. Εάν λοιπόν αυτό είναι το ζητούμενο της παρούσας συζήτησης, ευθύς εξ αρχής οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί θα πρέπει να αποχωρήσουμε, επειδή η συζήτηση είναι για εμάς “άνευ περιεχομένου”.
Έγραψες:
2. “Φυσικά η δική μας θέση είναι ότι το σύγχρονο γνωσιολογικό υπόβαθρο που μας παρέχουν οι επιστήμες, μας επιτρέπει με ασφάλεια να υποθέσουμε, ότι ποτέ στην διάρκεια της γένεσης και της ύπαρξής του το Σύμπαν δεν χρειάστηκε Θεία – μεταφυσική παρέμβαση”.
Απαντώ:
Το δεύτερο αυτό παράδειγμα ανορθολογικής προσέγγισης του θέματος, πάσχει από τα εξής προβλήματα:
α. Αν και αναφέρεται κάποιο “ασφαλές” γνωσιολογικό υπόβαθρο επιστημών, που υποτίθεται ότι αποδεικνύει τον ανωτέρω συλλογισμό, αυτό δεν παρατίθεται!!! Μία σοβαρή συζήτηση οφείλει να τεκμηριώνει ΚΑΘΕ δήλωση τέτοιου είδους.
β. Η ΠΛΗΡΗΣ ΑΔΥΝΑΜΙΑ της επιστήμης, να εξηγήσει ΤΙ ΠΡΟΚΑΛΕΣΕ τη δημιουργία του Σύμπαντος (και φυσικά και του χωροχρόνου), όταν στη «στιγμή μηδέν» της Δημιουργίας, όλες οι συναρτήσεις καταρρέουν και απειρίζονται, (δες ένθετο του παρόντος τεύχους του περιοδικού Σάιενς στα Ελληνικά, περί του Σύμπαντος [Ιούνιος 2008]) , διαψεύδει τη «βεβαιότητα» ότι είναι «άχρηστη» μία εξωσυμπαντική οντότητα, που έδωσε αυτή την εκκίνηση.
γ. Οποιοσδήποτε Φυσικός μπορεί να επιβεβαιώσει, ότι οι εξισώσεις της Φυσικής για τον Μακρόκοσμο και για τον Μικρόκοσμο ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΒΑΤΕΣ μεταξύ τους. Η Μακροφυσική εκφράζεται σήμερα με τη Θεωρία της Σχετικότητος, ενώ η Σωματιδιακή φυσική με την Κβαντική Θεωρία. Γι’ αυτό και από τις αρχές ήδη του 20ού αιώνα, συνεχίζεται μία ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΗ ως σήμερα προσπάθεια, να βρεθεί η «Θεωρία των Πάντων», όπου οι εξισώσεις να συμβιβάζονται. Το ασυμβίβαστο των θεωριών αυτών όμως, αφήνει το περιθώριο σε κάποιον ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΕΙ ότι οι δυνάμεις του σύμπαντος δεν είναι παρά επενέργειες ενός Ανώτερου Όντος, εφ’ όσον η Επιστήμη δεν μπορεί ως σήμερα να τις συμβιβάσει. (Φυσικά αυτό το αναφέρω ως παράδειγμα της ανεπάρκειας της σύγχρονης επιστήμης να βγάλει τον Θεό «άχρηστο», και όχι ως δόγμα).
δ. Το ότι το γνωστό σύμπαν αποτελείται κατά 22% από Σκοτεινή ύλη και 74% από Σκοτεινή Ενέργεια (http://www.physics4u.gr/articles/2004/darkenergy1.html), και μόνο κατά 4% από τη γνωστή μας ύλη, αφήνει περιθώριο για πολλές υποθέσεις περί της επενεργείας ενός Ανώτερου Όντος στο Σύμπαν, και σε καμία περίπτωση δεν την αποκλείει, με τόσο μικρό ποσοστό γνώσης για το «περιεχόμενο» του Σύμπαντος.
ε. Ακόμα και αν υποθέταμε ότι όλα αυτά κάποια στιγμή θα λύνονταν, και πάλι, η ίδια η φύση των Κβαντικών Φαινομένων, όπου ο Παρατηρητής επηρεάζει το αποτέλεσμα της παρατήρησης, και τα υποτατομικά σωματίδια μοιάζει να «παρακολουθούν» τον παρατηρητή και αναλόγως να ενεργούν, δίνει ίσως τη σημαντικότερη ένδειξη, για το ότι «κάτι ζωντανό» διέπει το σύμπαν ως το παραμικρό του «σωματίδιο». (Περισσότερα εδώ: http://www.physics4u.gr/news/2007/scnews2823.html).
στ. Ούτε θα ήταν δυνατόν να παραθεωρηθεί ο ΕΝΤΕΛΩΣ ΑΓΝΩΣΤΟΣ λόγος, που κάνει τα δυνάμει σωματίδια να εμφανίζονται από το πουθενά και να εξαφανίζονται στο πουθενά, σε κάθε χιλιοστό του Σύμπαντος. (Περισσότερα εδώ)
ζ. Τέλος, (αν και θα μπορούσα να πω πολλά ακόμα), σε κάποια μετέπειτα συζήτηση επ’ αυτού του θέματος, θα ήταν καλό να γίνει ΔΙΑΚΡΙΣΗ στο κατά πόσον «χρειάζεται» να υπάρχει Υπερφυσική (δηλαδή «έξω από τη φύση», και όχι «μεταφυσική», που είναι εσφαλμένος όρος, ο οποίος έλκει την καταγωγή του στο έργο του Αριστοτέλη «Μετά τα Φυσικά») παρέμβαση, στο ξεκίνημα του σύμπαντος, και κατά πόσον στην εξέλιξή του.
Συνεπώς, η «θέση» που εκφράζεται στο σημείο αυτό, παρά την «ασφαλή υπόθεση» (άραγε, πόσο ασφαλής μπορεί να είναι μία «υπόθεση»;), δεν θα πρέπει να αντιμετωπισθεί σοβαρά. Και σε μία σοβαρή συζήτηση, παρακαλώ να αποφεύγονται τέτοιου είδους ανύπαρκτες επιστημονικές βεβαιότητες, ή τουλάχιστον ας τεθούν ως θέμα συζήτησης πέραν βεβαιοτήτων. Εκτός αν κάποιος τοποθετηθεί ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΑ σε αυτές τις θέσεις, και τις συζητήσει ως ΑΞΙΩΜΑ, εν γνώσει του ότι δεν είναι αποδεκτές από μία σοβαρή κριτική.
Έγραψες:
3. «Η απόδειξη και όχι η έλλειψή της είναι που ορίζει την πραγματικότητα»
Απαντώ:
Και αυτή η δήλωση, δεν πάσχει λιγότερο από τις προηγούμενες, με δεδομένο αυτό που είπαμε προηγουμένως, ότι κατά την Κβαντική Φυσική, η πραγματικότητα ορίζεται από την παρατήρηση του Παρατηρητή αφ’ ενός, αφ’ ετέρου δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ που να μπορεί να αποδειχθεί στο σύμπαν, μια και ΤΑ ΠΑΝΤΑ αφ’ ενός στηρίζονται σε ΑΞΙΩΜΑΤΑ, αφ’ ετέρου αποτελούν ΠΙΘΑΝΟΤΕΡΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ της πραγματικότητας, χωρίς να αποδεικνύεται τίποτα για οτιδήποτε.
Πολλές φορές ακούμε και διαβάζουμε ότι αν θέλεις να βρεις τον Θεό, αρκεί να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Δηλαδή, η γνώση του εαυτού μας (η αυτογνωσία) ταυτίζεται με την γνώση του Θείου (την θεογνωσία). Από Ορθόδοξης πλευράς, αυτό είναι πλάνη. Και ο λόγος είναι πολύ απλός· στην Ορθόδοξη θεολογία έχουμε διάκριση μεταξύ κτιστού και ακτίστου. Αυτή η διάκριση δεν είναι βάση της φιλοσοφίας, αλλά βάση της εμπειρίας της θεώσεως των αγίων. Το κτιστό και το άκτιστο είναι μεταξύ τους ανόμοια. Δεν υπάρχει καμία ομοιότητα, και είναι μεταξύ τους άσχετα ως προς την ουσία.
Η θέση της Ορθόδοξης Πίστης σχετικά, συνοψίζεται ως εξής από τον μεγάλο θεολόγο και δογματολόγο, π. Ι. Ρωμανίδη « [..] το βασικό κατηγόρημα, το βασικό δόγμα, της Χριστιανικής θεολογίας είναι η σαφής διάκρισις μεταξύ κτιστού και ακτίστου, καθώς και το ότι μεταξύ κτιστού και ακτίστου δεν υπάρχει καμία ομοιότης» [1].
Βέβαια, η αυτογνωσία είναι πάρα πολύ σπουδαίο πράγμα για την ζωή μας, διότι αποτελεί μια πρώτη βαθμίδα, και αποκτάται με την συνέργεια του ανθρώπου και της Χάριτος του Θεού. Οι άγιοι Πατέρες έχουν μιλήσει σε πολλά σημεία μέσα στα συγγράμματά τους για την αυτογνωσία. Η θεογνωσία όμως είναι κάτι άλλο, που δίδεται ως δώρο του ίδιου του Θεού, και που δεν θα έχει τέλος όπως και ο Θεός δεν έχει τέλος. Η θεογνωσία δεν έγκειται στην γνώση της ουσίας του Θεού, διότι αυτή είναι αμέθεκτη, αλλά στην πνευματική γνώση που λαμβάνουν όσοι μετέχουν στις άκτιστες θείες ενέργειες που απορρέουν από την Θεία φύση. Αυτοί καθίστανται θεόπνευστοι. Όσοι ταυτίζουν την αυτογνωσία με την θεογνωσία, όχι μόνο δεν κάνουν την εμπειρική Πατερική διάκριση κτιστού και ακτίστου, αλλά ίσως και να ταυτίζουν τον κόσμο με τον θεό (πχ όταν νοούν το θείο ως «συμπαντική συνείδηση», ή «το σύνολο των φυσικών νόμων» κλπ), κάτι που οδηγεί αναπόφευκτα στην ειδωλολατρία.
Μέσα στην κτίση υπάρχουν «αντανακλάσεις» του Θεού (οι οποίες δεν είναι ούτε η ουσία ούτε η ενέργεια του Θεού, αλλά το αποτέλεσμα των ακτίστων ενεργειών που είναι τα κτίσματα), όχι όμως ο ίδιος ο Θεός. Για παράδειγμα, παρατηρώντας κανείς τον τρόπο που η μέλισσα δομεί τέλεια και τετραγωνικά την κυψέλη, καταλαβαίνει ότι ο Δημιουργός έδωσε την συγκεκριμένη σοφία. Όταν λοιπόν κανείς εκλαμβάνει τις «αντανακλάσεις» αυτές ως «θεό», πλανάται. Είναι σαν να βλέπουμε τον εαυτό μας στον καθρέπτη. Αυτό που βλέπουμε, δεν είναι η ουσία μας αλλά το είδωλό μας. Έτσι, ο άνθρωπος πλανήθηκε και ταύτισε την κτίση με τον Θεό, ακόμα και τον εαυτό του ως μέρος της ουσίας της θείας πραγματικότητας. Ταυτίζοντας τον Θεό με την κτίση, ταύτισε με τον Θεό τις αντανακλάσεις- τα είδωλα- συνεπώς έγινε ειδωλολάτρης.
Συνήθως όσοι υποστηρίζουν αυτές τις θέσεις, πιστεύουν ότι η κίνηση είναι «κυκλική». Ο κόσμος απορρέει από το απρόσωπο θείο και αυτονομείται (εξέλιξη), και έπειτα επανέρχεται εκεί από όπου ξεκίνησε (ανέλιξη). Αυτή η κίνηση είναι αιώνια, και όσον αφορά τον άνθρωπο, η επαναφορά γίνεται δια της «μετενσαρκώσεως». Συνεπώς, κατ’ αυτούς, αν θέλεις να γνωρίσεις την θεία πραγματικότητα, απλά κοίταξε μέσα σου.
Εάν όμως είναι έτσι, τότε δύο τινά μπορεί να ισχύουν· είτε υπάρχουν πολλές «θείες αλήθειες» εφόσον έχουμε μοναδικές, και διαφορετικές προσωπικότητες, είτε η «θεία αλήθεια» είναι μια, άρα δεν έχουμε μοναδική προσωπικότητα εφόσον είμαστε μέρος αυτής της μιας «συμπαντικής» και απρόσωπης δύναμης. Και στις δύο περιπτώσεις, καταργείται το πρόσωπο (του Θεού και του ανθρώπου), το οποίο –όπως αναφέρει ο καθηγητής Ν. Ματσούκας βάση της Ορθόδοξης Παράδοσης- «[..] δεν είναι απλώς και μόνο η ετερότητα, αλλά κυρίως η ανεπανάληπτη ιδιαιτερότητα» [2].
Αυτά τα συναντούμε κυρίως στις Ανατολικές θρησκείες και φιλοσοφίες, στον αρχαίο Γνωστικισμό (που προσέλαβε στοιχεία διαφόρων παραδόσεων), στα διάφορα αποκρυφιστικά ρεύματα, στον Ερμητισμό, στην μασονία (που είναι μετεξέλιξη του Γνωστικισμού), στις σύγχρονες Γνωστικές κινήσεις, στην Θεοσοφία, στην Ανθρωποσοφία, κλπ. Αντιθέτως, όπως υπογραμμίζει ο π. Α. Αλεβιζόπουλος, «Η Χριστιανική Πίστη δεν συμβιβάζεται με πανθεϊστικές ή ινδουιστικές ερμηνείες του κόσμου, γιατί αρνείται οποιαδήποτε οντολογική σχέση του κόσμου με τον Θεό. Η ουσία του κόσμου είναι κτιστή και όχι άκτιστη και επομένως τα όντα δεν είναι ξεπεσμένα κομμάτια του Θεού» [3].
Ωστόσο, οι σχέσεις του Θεού με την κτίση είναι κατ’ Ενέργεια. Μόνο δια της μεθέξεως στις άκτιστες ενέργειες του Θεού, ο άνθρωπος μπορεί να γνωρίσει περί του Θεού, χωρίς ποτέ να φτάσει στην γνώση της Θείας Ουσίας Του.
Μόνο κατά την Ενανθρώπιση του Θεού Λόγου έχουμε ένωση κτιστού και ακτίστου κατ’ ουσία. Αυτό όμως είναι ένα γεγονός μοναδικό και ανεπανάληπτο. «Μετά όμως την Ενσάρκωση του Θεού Λόγου, μέσω και λόγω της Ενσαρκώσεως, έχομε προσωπικές σχέσεις με τον Θεόν. Με τον Θεόν όμως ως Θεάνθρωπον (ως Υιόν Θεού και υιόν ανθρώπου). Επειδή ο Θεός έγινε άνθρωπος. Που σημαίνει ότι η Ενσάρκωσης επέφερε μία ειδική σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπων, μεταξύ του Χριστού και των ανθρώπων [..]» [4].
Σε αυτό το πρώτο μέρος, θα παραθέσουμε επιλεκτικά χωρία από Πατέρες των τριών πρώτων αιώνων, τα οποία έχουν σχέση με την θεογνωσία.
Αναφέρεται στο άρθρο παραπάνω:
…στην αναζήτηση επαφής με αγγέλους προκειμένου να μάθει την οικουμενική γλώσσα του δημιουργού. Κατανοητή από όλα τα έμβια πράγματα, όντα, και αντικείμενα εξίσου. Κοινή μεταξύ όλων των ανθρώπων και των υπερφυσικών όντων…
Και ερχόμαστε εδώ
Published in: CERN Courier Volume 10, Number 2, February 1970
Ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο σε ένα άρθρο που δημοσίευσε το CERN με τίτλο
Υπονομεύοντας τον Πύργο της Βαβέλ
https://cds.cern.ch/record/1729102?ln=el
de-Babelization = απο-Βαβελοποίηση : η άρση των εμποδίων στη λεκτική επικοινωνία
Η ιστορία του Πύργου [=Ετεμενάνκι Σουμεριακά οίκος των θεμελίων του ουρανού και της γης]
της Βαβυλώνος [= η πύλη του θεού/θεών] είναι μία από τις διασημότερες αναφορές της Π.Δ. Το παράξενο είναι πως η όλη αφήγηση είναι μόλις 9 στίχοι [Γεν. 11,1-9] και εμβόλιμη –δηλ. εμφανίζεται από το πουθενά ως παρένθεση στο γενεαλογικό δέντρο του Νώε. Η περιοχή της πόλης Βαβυλώνος από εκείνο το γεγονός και έπειτα, ονομάζεται πλέον Βαβέλ [= Σύγχυσις]
Το πιο σοβαρό και επικίνδυνο παγκόσμιο πείραμα που αφορά τα axion (αξιόνια)
https://www.tovima.gr/2020/07/05/science/sta-xnaria-tis-skoteinis-ylis/
το CERN το ονομάζει πείραμα MADMAX… από όλα τα ακρωνύμια
https://ep-news.web.cern.ch/content/madmax-prototype-test-cern