Το Grexit οδηγεί στην Άγκυρα

Α(υτα)πάτες ενός έθνους, το Grexit δεν οδηγεί στη Μόσχα αλλά στην Άγκυρα!

Ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά ψεύδη, που συστηματικά καλλιεργήθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση είναι αυτό της δήθεν «στροφής προς της ανατολή». Το ρωσικό χαρτί παίχθηκε επισταμένα και επίμονα, πείθοντας για την ειλικρίνεια των προθέσεων των κυβερνώντων, σημαντικό τμήμα της ελληνικής κοινωνίας.

Άλλωστε το έδαφος ήταν πρόσφορο για την αποδοχή της αλλαγής του γεωπολιτικού προσανατολισμού του έθνους. Το αίσθημα προδοσίας από τη Δύση είναι γενικευμένο το οποίο συναντήθηκε με τις παραδοσιακές φιλορωσικές διαθέσεις των Ελλήνων, που ίσως είναι τα ισχυρότερα σε όλη την βαλκανική χερσόνησο.

Δυστυχώς, όμως, και γι’ αυτούς και για τη χώρα, η στροφή προς την Ρωσία είναι μια τερατώδης εξαπάτηση. Γιατί στο τέρμα του δρόμου που έχουν δρομολογήσει για την Ελλάδα οι μέντορες των Τσίπρα/Βαρουφάκη δεν είναι η Μόσχα αλλά η Ουάσιγκτον και η Άγκυρα!

Τώρα που η ομίχλη αρχίζει να καθαρίζει το γεωπολιτικό τοπίο, τουλάχιστον για όσους θέλουν να δουν πέρα από τη μύτη τους, δεν μένει καμία αμφιβολία για το ύπουλο σενάριο που εξυφαίνεται ενάντια στον ελληνισμό. Διαγράφεται ανάγλυφα πλέον ο ρόλος που παίζει η Ελλάδα εν αγνοία του λαού της στο σχεδιασμό των υπερατλαντικών κέντρων τόσο απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και στην αναδιαμόρφωση του χάρτη στα Βαλκάνια και στην Ανατολική Μεσόγειο. Η πραγματικότητα είναι ότι η αμερικανική αυτοκρατορία βρίσκεται σε γενική αντεπίθεση για να αποτρέψει την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου. Και γι’ αυτό επιτίθεται τόσο ενάντια στην Ευρώπη, κεκαλυμμένα, όσο και ενάντια στη Ρωσία, ανοιχτά. Και χρησιμοποιεί κάθε όπλο και εργαλείο για την επίτευξη του σκοπού της.

Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα έδωσε, λοιπόν, τη δυνατότητα στην Ουάσιγκτον να εισέλθει μέσω του ΔΝΤ στην Ευρώπη, αλλά και να υπονομεύσει την ευρωπαϊκή σταθερότητα. Κάτι που ουσιαστικά σημαίνει τον εκτροχιασμό του οράματος για μια Ευρώπη που θα αποτελούσε διακριτό πόλο απέναντι στην ατλαντική Δύση –η διάκριση της Δύσης όχι ως μιας ενιαίας οντότητας είναι κομβικής σημασίας για την κατανόηση των αντιθέσεων. Στο όραμα αυτό άλλωστε είχαν αντιταχθεί σφόδρα ήδη από την εποχή του Ντε Γκωλ.

Η γερμανική ενοποίηση επέτρεψε σε τμήμα του γερμανικού κεφαλαίου να επαναπροωθήσει το σχέδιο, το οποίο όμως για να πετύχει είχε και έχει προαπαιτούμενο τη συνεργασία με τη Ρωσία. Η απειλή για τις ΗΠΑ είναι επομένως ζωτικής σημασίας. Ως εκ τούτου δεν δίστασαν να απαντήσουν. Και απάντησαν πρώτα στην Ουκρανία, που έκοψαν την Ευρώπη στα δυο. Με τη ζώνη ελέγχου που εγκαθίδρυσαν έσπασαν τον αναδυόμενο άξονα Βερολίνου-Μόσχας.

Απάντησαν και με την Ελλάδα.

Το πρώτο μέρος του σχεδίου στη χώρα μας το έφερε σε πέρας ο Γιώργος Παπανδρέου με τη βοήθεια των Γκαλμπρέιθ, Στίγκλιτς, Κρούγκμαν, Βαρουφάκη και στο βάθος του Σόρος. Το δεύτερο μέρος το ολοκληρώνει η κυβέρνηση των Τσίπρα-Καμενου με Βαρουφακη, Γκαλμπρέιθ, Στίγλκιτς, Κρούγκμαν και στο βάθος Σόρος! Πόσο πιο καθαρά να πούμε τα πράγματα;

Για το λόγο αυτό οι επαφές με τη Ρωσία των Τσίπρα, Λαφαζάνη, Καμένου δεν ήταν τίποτε περισσότερο από προπέτασμα καπνού για να το “χάψει” το πόπολο. Και σε μεγάλο βαθμό το κατάφεραν. Κι όμως, αν χρησιμοποιήσει κάποιος ελάχιστα τη λογική του θα αντιληφθεί τις τρομερές αντιφάσεις της πολιτικής αυτής. Θα αντιληφθεί ότι μια αδύναμη κυβέρνηση, η οποία είναι σχεδόν αποσυνάγωγη στην Ευρώπη, και η οποία απολαμβάνει τη στήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, δεν θα μπορούσε να κάνει την παραμικρή ουσιαστική κίνηση προς τη Μόσχα.

Γιατί θα είχε τη τύχη των σοσιαλιστών της Βουλγαρίας, την τύχη του Κώστα Καραμανλή, θα είχε την αφόρητη πίεση του Όρμπαν στην Ουγγαρία. Θα είχε την κα Νούλαντ και τον φοβερό Μακέιν, τον πόλεμο του κερδοσκοπικού κεφαλαίου του Σόρος και των ευαγών ιδρυμάτων του. Κι όμως δεν συνέβη τίποτε από αυτά. Το αντίθετο. Όλες οι διατεταγμένες στην αντι-ρωσική εκστρατεία υπηρεσίες και οι οργανικοί τους διανοούμενοι δίνουν αγώνα υπέρ του μασκαρεμένου φιλο-ρωσικού ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο, η Μόσχα προειδοποίησε πολλές φορές και στο ανώτατο επίπεδο την Ελλάδα, έστειλε συνεχώς μηνύματα στον ελληνικό λαό να μη πέσει στη παγίδα:

Διέψευσε αμέσως τα απίστευτα ψεύδη που διακινούσε η κυβέρνηση ότι θα δοθούν 5 δισεκατομμύρια ευρώ προκαταβολή από τον σχεδιαζόμενο αγωγό φυσικού αερίου.

Διέψευσε ότι μας ζήτησαν να γίνουμε μέλη των BRICS.

Διέψευσε ότι θα μας δοθεί δάνειο για να αποπληρώσουμε τα χρέη μας.

Μας προέτρεψε να βρούμε λύση εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η Ρωσία δεν κινήθηκε τυχοδιωκτικά, δεν καλλιέργησε ψευδαισθήσεις.

Γιατί άραγε;

Ούτε αυτό δεν βάζει σε σκέψεις τους ειλικρινείς υπέρμαχους της ελληνορωσικής συνεργασίας; Μα η αλήθεια είναι ότι ο Πούτιν διαβλέπει το colpo grosso που έχουν στήσει από καιρό οι Αμερικανοί στην Ελλάδα. Αντιλαμβάνεται ότι η έξοδος από την Ε.Ε., το χάος που θα ενσκήψει στη χώρα, θα επιτρέψει στην Ουάσιγκτον να βάλει επιτέλους σε εφαρμογή το τελικό στάδιο της δημιουργίας μιας ενιαίας ζώνης Τουρκίας –Ελλάδος υπό την αμερικανική γεωστρατηγική επιρροή.

Η Ελλάδα θα είναι η αποζημίωση στους νέο-οθωμανούς για την απώλεια του Κουρδιστάν. Και το Αιγαίο θα γίνει μια αμερικανική θάλασσα που πλέον οι Ρώσοι δεν πρόκειται να ξανακατέβουν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι οι ίδιοι κύκλοι ωθούν και διευκολύνουν τις μεταναστευτικές ροές των μουσουλμάνων προς την ελλαδική επικράτεια. Η ενδιάμεση χριστιανο-μουσουλμανική ζώνη των Βαλκανίων βρίσκεται κοντά στην πραγματοποίησή της.

Άραγε τόση τύφλωση έχει καταλάβει όσους αγωνιούν για την ελληνική ταυτότητα της Ελλάδος και φθάνουν να συστρατεύονται με αυτούς ακριβώς που προετοιμάζουν την τελική πράξη του δράματος για τον ελληνισμό;

@Σωτήρης Δημόπουλος. Γεωστρατηγικός Αναλυτής – Τουρκολόγος

terrapapers.com