O λιποτάκτης και ληστής έγινε επαναστάτης και σοσιαλιστής! Η γεμάτη ψέματα ταινία “Free State of Jones”.

Από το Χόλυγουντ, την γνωστή μηχανή παραγωγής νεοταξικής προπαγάνδας, δεν περιμέναμε καμία αξιόπιστη ιστορική ταινία της περιόδου του λεγόμενου «εμφυλίου» πολέμου (1861-1865) και της κατάστασης που επικρατούσε στο Νότο. Άγρια παραχάραξη της ιστορίας, εμπέδωση αισθημάτων λευκής ενοχής μέσω «υπερπαραγωγών» για τις μάζες, οι οποίες έτσι κι αλλιώς, δεν ενδιαφέρονται να μάθουν ιστορία μέσα από τα βιβλία και την έρευνα κοπιάζοντας ολίγον, αλλά μέσα από την οθόνη, καταβάλλοντας το εισιτήριο και τρώγοντας ποπκόρν. Είδαμε πρόσφατα δείγματα του project που χρόνια τώρα επιμελείται το αμαρτωλό Χόλυγουντ, σε φιλμ όπως το «Λίνκολν» και το «12 Χρόνια Σκλάβος». 
Το τελευταίο επεισόδιο αυτής της προπαγάνδας είναι η ταινία “Free State of Jones”, (που στα ελληνικά ονομάστηκε «Ο Επαναστάτης»!!!) παραγωγής Gary Ross, με πρωταγωνιστή τον Matthew McConaughey, ως τον φερόμενο «ήρωα» της ταινίας, Newt Knight (Νιουτ Νάιτ). Παίζουν επίσης: Gugu Mbatha-Raw, Mahersala Ali, Keri Russel.
Gary Ross (παραγωγός) και Victoria Bynum (συγγραφεύς) Εντελώς συμπτωματικά ο γεννημένος στο Los Angeles Gary Ross, προέρχεται από εβραϊκή οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο liberal σεναριογράφος Arthur A. Ross, ο οποίος είχε μπει στην μαύρη λίστα του Χόλυγουντ, τα χρόνια που η Αμερική φοβόταν την κομμουνιστική διείσδυση μέσω του κινηματογράφου. Ο Gary Ross σκηνοθέτησε επίσης το “The Hunger Games” και το “Pleasantville”. Η τελευταία ασκεί έμμεσα κριτική στην λευκή μεσαία τάξη και στον «ρατσισμό κατά των έγχρωμων». Κλασσικό Χόλυγουντ, σαν να λέμε.
Το “Free State of Jones” αφηγείται την ιστορία μιας εξέγερσης ενάντια στην  Συνομοσπονδία (C.S.A./Νότος) στην κομητεία Jones της πολιτείας του Μισισιπή (που ήταν μέλος της Συνομοσπονδίας), υπό την ηγεσία του Newt Knight, σύμφωνα με την οποία η κομητεία αποσχίστηκε και ανακηρύχθηκε «ελεύθερη πολιτεία». Υποτίθεται ότι αυτή η εξέγερση είχε επίκεντρο το νόμο “Twenty Negro Law” (Νόμος περί Είκοσι Νέγρων) που εξαιρούσε τους μεγαλο-ιδιοκτήτες σκλάβων από την στρατολόγηση, (άρα την πλήρωναν οι φτωχοί), ενώ την ίδια ώρα στρατιώτες του Νότου έμπαιναν στα σπίτια και άρπαζαν από τους φτωχούς Νότιους το βιός τους για να ταϊστεί ο στρατός. Αυτό είχε υποτίθεται, ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί «αγανάκτηση» στον φτωχό λαό που δεν ήθελε πλέον να πολεμά σε αυτόν τον πόλεμο που «πολεμούσαν οι φτωχοί για χάριν των πλουσίων» (“rich man’s war, poor man’s fight”). Και ιδού, τότε εμφανίστηκε ένας «ήρωας», ένας «Ρομπέν των Βάλτων», που σήκωσε το λάβαρο της «ισότητας» (και το όπλο του) ξεσηκώνοντας το λαό ενάντια στους «δυνάστες».
Εδώ η πολιτική ορθότητα, που πάντα ξεβράζεται από τους δυσώδεις αγωγούς του πολιτιστικού μαρξισμού και της αριστερής ιδεοληψίας, επιδιώκει δύο πράγματα: Να καταστρέψει τον λεγόμενο “Lost Cause” (Χαμένο Σκοπό) του Νότου, την αφήγηση δηλαδή ενός συμπαγούς μονολιθικού Νότου που αγωνίζονταν ηρωικά για την ανεξαρτησία του ενάντια στις ορδές των Γιάνκηδων και να παρουσιάσει έναν λιποτάκτη, λήσταρχο και έκφυλο, ως «επαναστάτη» «αντιρατσιστή» ήρωα που πολεμούσε «υπέρ των φτωχών» και εναντίον των πλουσίων, ο οποίος ελευθέρωσε ταλαίπωρους μαύρους σκλάβους, τους αντιμετώπισε ως ίσους, τους έμαθε να πολεμούν για τα δικαιώματά τους, παντρεύτηκε μάλιστα μια μαύρη και ο οποίος τελικά, εγκαινίασε μία μικτή φυλετική κοινότητα που ζούσαν όλοι μέσα στην ισότητα και στην τρελή χαρά. Έχουμε δηλαδή μια χαρισματική προσωπικότητα, έναν ιδεαλιστή αγωνιστή των πολιτικών δικαιωμάτων, της αταξικής κοινωνίας, της φυλετικής ισότητας και του πολυπολιτισμού. Έχουμε να κάνουμε με έναν σοσιαλιστή, έναν πρωτο-κομμουνιστή, ο οποίος αναδύεται μάλιστα, μέσα από τον «κακό» και «ρατσιστικό» Νότο!
Οι μισιονάριοι του Χόλυγουντ, εκτός της χονδροειδούς προπαγάνδας, είναι ένοχοι και για “presentism”, έναν όρο που σημαίνει μια «στάση προς το παρελθόν που κυριαρχείται από συμπεριφορές και εμπειρίες του σήμερα». Με άλλα λόγια, χρησιμοποιώντας το σημερινό τρόπο σκέψης του 21ου αιώνα, κρίνεις τις προηγούμενες γενιές. Η «αντιρατσιστική», υπό τα σημερινά ιδεολογικο-πολιτικά δεδομένα, χροιά σε αυτή την ταινία είναι τόσο ολοφάνερη, ώστε κάποιος στο Σικάγο βάπτισε τον Newt Knight έναν «ουτοπικό σοσιαλιστή και οπαδό της φυλετικής ενότητας» που ονειρευόταν έναν «καλύτερο κόσμο». Είναι «ένας ήρωας της δικής μας εποχής, αν και σε κάποιο βαθμό ο παραγωγός Ross έπρεπε να τον εφεύρει». Ακριβώς, να τον εφεύρει. Για να υπηρετήσει όχι την ιστορική αλήθεια, αλλά μια συγκεκριμένη πολιτική ατζέντα.
Χαρακτηριστικό είναι το πώς παρουσιάστηκε στο ελληνικό κοινό η ταινία:
«Απηυδισμένος από τις ωμότητες του εμφυλίου, ο Νιούτον Νάιτ λιποτακτεί από το στρατό των Νοτίων και μαζί με τους αγρότες και σκλάβους της κομητείας Τζόουνς του Μισισιπή οργανώνουν έναν επαναστατικό στρατό που πολεμά υπέρ της Ένωσης».
Ενθουσιασμένος θεατής κάτω από αυτήν την περιγραφή που διαβάζουμε σε ιστοσελίδα παρουσίασης και κριτικής ταινιών, σπεύδει να εξυμνήσει την «ταινιάρα» και να μας προτρέψει να πάμε να την δούμε, διότι είναι «αντιρατσιστική», «ταξική» (!) και «ιστορικής βαρύτητας».
Για τον «αντιρατσιστικό» διδακτισμό της ταινίας τα είπαμε. Περί της «ιστορικής βαρύτητας», αξιοσημείωτο είναι ότι η ίδια αυτοπαρουσιάζεται στην wikipedia ως «φαντασία» (fiction), που βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα της αντι-Νότιας liberal ιστορικού Victoria Bynum. (Αλλά αυτά για τον «αντιταξικό» κριτή ταινιών είναι ψιλά γράμματα).
Εκτός από την «αγιογραφία» του Knight και την προφανή προπαγάνδα, η ταινία παρουσιάζει φανταστικά πρόσωπα, ανιστόρητα γεγονότα, κλασσικά χολυγουντιανά φυλετικά στερεότυπα και ηθικοπλαστικά κλισέ. (Όλοι ανεξαιρέτως οι μαύροι είναι συμπαθητικοί, ευγενικοί και «χαρισματικοί», οι αξιωματικοί των Νοτίων απεχθείς και γελοίοι, οι στρατιώτες καθάρματα που κρεμάνε παιδάκια, ο οικογενειάρχης ιδιοκτήτης της φυτείας είναι γλοιώδης που βιάζει την σκλάβα, η μαύρη σκλάβα διψάει για μάθηση, η οποία είναι προνόμιο των λευκών πλουσιοκόριτσων, οι φυλές «ενώνονται» υπό την σημαία των ΗΠΑ κλπ)…

Εδώ το Trailer:

Παρακάτω οι κυριότερες ιστορικές ενστάσεις – αντικρούσεις στην ταινία από τον Ryan Walters, καθηγητή ιστορίας στο Tarrant County College στο Τέξας. Ο Walters είναι ένας ντόπιος της “Free State of Jones,” γεννημένος στο Ellisville του Mississippi, το μέρος δηλαδή, εκείνο που απεικονίζει η ταινία. Ο προ-προ-προπάππους του, Riley J. Collins, υπηρέτησε μάλιστα στον Λόχο του Knight, όπως και ο νεότερος αδελφός του, Jasper Collins (απεικονίζεται στην ταινία από τον ηθοποιό Christopher Berry), ο οποίος ήταν ο καλύτερος φίλος του Newt Knight και δεύτερος στην ηγεσία του Λόχου. Άρα αυτά που λέει τα γνωρίζει εκ πείρας.
Το βιβλίο της καθηγήτριας στο οποίο στηρίχθηκε η ταινία  1) Ο Τίτλος : Το Free State of Jones είναι ένα όνομα που αντηχεί ακόμα στην κομητεία με μεγάλη υπερηφάνεια. Μπορεί ακόμα να το δει κανείς σε πινακίδες  αυτοκινήτων και επίσημες σφραγίδες της κομητείας. Αλλά το ψευδώνυμο αυτό δεν έχει να κάνει με την ιστορία του Newt Knight. Στην πραγματικότητα, κατά το χρόνο αυτής της εξέγερσης, αναφέρονταν σε μια εφημερίδα του Natchez (πόλη στο Μισισιπή) ως “Republic of Jones”, ένα όνομα που χρησιμοποιήθηκε ευρέως στα τελευταία 150 χρόνια, ειδικά από τους ιστορικούς που έγραψαν για το θέμα. Άλλα ονόματα για την εξέγερση του Knight που έχουν χρησιμοποιηθεί είναι το “Jones County Confederacy” (Συνομοσπονδία της Κομητείας Jones), το “a Confederacy within a Confederacy,” («Μία Συνομοσπονδία μέσα σε μια Συνομοσπονδία»), ακόμη και το “Kingdom of Jones” («Βασίλειο του Jones»).
Το όνομα “Free State of Jones” εντοπίζεται αρχικά στις δεκαετίες 1830 και 1840. Όταν άνοιξε ο δρόμος για νέα εδάφη στο Νότιο Μισισιπή, χάρη στη Συνθήκη του Dancing Rabbit Creek το 1830, η ήδη αραιοκατοικημένη Jones County, έχασε μια αρκετά μεγάλη μερίδα του πληθυσμού της, καθώς οι άνθρωποι αναζήτησαν περισσότερη γη και καλύτερες ευκαιρίες. Όταν συνέβη αυτό η τοπική κυβέρνηση, που υπήρχε από την ίδρυσή της κομητείας το 1826, κατέρρευσε ουσιαστικά. Με λίγους σκλάβους, όχι πολύ κυβέρνηση και ένα μικρό πληθυσμό, δεν ήταν μέρος για να ζήσεις. Στην πραγματικότητα, ο πολιτειακός νομοθέτης έπρεπε να περάσει ένα νόμο το 1843 για να αναδιοργανώσει την ανύπαρκτη κυβέρνηση της κομητείας. Πολλά χρόνια μετά τον «εμφύλιο» πόλεμο, το όνομα “Free State of Jones” άρχισε να συνδέεται με την εξέγερση του Knight.
2)  Η φιλο-Βόρεια στάση της Jones County :  Η ταινία θέλει να μας πει ότι η Jones County, καθώς και μερικές γύρω κομητείες, ήταν ένα φυτώριο φιλο-Βόρειων οπαδών της Ένωσης (unionists), καθώς και υποστηρικτών της κατάργησης της δουλείας,  δεδομένου ότι ήταν πολύ λίγοι οι σκλάβοι. Στην πραγματικότητα, υπήρχαν μόλις πάνω από 300 μαύροι σε όλη την κομητεία το 1860. Η ταινία κάνει να φαίνεται σαν οι φιλο-Βόρειοι της Jones Couny αντέδρασαν ενάντια στην οικονομία του Νότου που βασίζονταν στους σκλάβους που δούλευαν στις φυτείες βαμβακιού, όπως και στο μισητό νόμο “Twenty Negro Law” και τον φόρο σε είδος (“tax-in-kind”) που είχε επιβάλει η Συνομοσπονδία.
Και για να δημιουργηθεί μια δραματική αφήγηση «κατά του πλούτου», βλέπουμε μια μεγάλης κλίμακας φυτεία στο κέντρο του Ellisville, με ένα μεγάλο αρχοντικό και με έναν σκληρό και άδικο ιδιοκτήτη φυτείας, ονόματι James Eakins, ο οποίος καλλιεργεί τόσο πολύ βαμβάκι, ώστε γεμίζει την αγορά βαμβακιού στη μικρή πόλη. Η φυτεία φαίνεται να βρίσκεται στην καρδιά της Jones County. Αλλά όλα αυτά ανήκουν στην σφαίρα της φαντασίας, καθώς η Jones County δεν είχε μεγάλες φυτείες και την απάρτιζαν κυρίως μικροί αγρότες που είχαν περισσότερο βοοειδή παρά βαμβάκι.
Στην πραγματικότητα, εκτός από τον Eakins, υπάρχουν πολλοί φανταστικοί χαρακτήρες σε αυτήν την ταινία, σχεδόν που παρουσιάζονται αυθεντικοί  – όπως ο Μωυσής Ουάσιγκτον, ο απελευθερωμένος σκλάβος του Λόχου Knight και ο Daniel Knight, ο νεαρός ανιψιός του Knight που σκοτώθηκε στη μάχη της Corinth (Κορίνθου) στην αρχή της ταινίας, και οι δύο εντελώς κατασκευασμένοι.
Όσο για την φορολογική πολιτική “tax-in-kind” που απαιτούσε οι αγρότες να δώσουν το δέκα τοις εκατό στην κυβέρνηση του Νότου, ήταν μια σκληρή φορολογία και υπήρξαν κάποιες αναφορές για καταχρήσεις, αλλά η ταινία παρουσιάζει ουσιαστικά τους στρατιώτες των Νοτίων ως στυγνούς φοροεισπράκτορες και βάρβαρους. Στην σκηνή με τον υπολοχαγό Barbour, έναν επίσης φανταστικό χαρακτήρα, νόμιζες ότι έβλεπες Γερμανούς κατακτητές στον Β΄ ΠΠ.
Αλλά η ταινία δεν αναφέρει το γεγονός ότι το Κογκρέσο του Νότου άλλαξε αρκετές φορές το φορολογικό αυτό μέτρο, όπως το Φεβρουάριο του 1864, που με νόμο εξαιρούντο οι φτωχές και άπορες οικογένειες και σε μεγάλο βαθμό φορολογούντο οι πλούσιοι και οι εύποροι.
Και φυσικά η ταινία παραλείπει εντελώς το γεγονός ότι ο Λόχος Knight έκαιγε τα σπίτια και λεηλατούσε τα αγροκτήματα εκείνων που παρέμειναν πιστοί στην Συνομοσπονδία.
Σε ένα του γράμμα ο Λοχαγός W. Wirt Thompson προς τον υπουργό πολέμου της Συνομοσπονδίας, James Seddon, αφηγείται το μακελειό: «Αρκετοί πολίτες έχουν ήδη εκδιωχθεί από τα σπίτια τους, και μερικοί έχουν σφαγεί μέσα στα σπίτια τους επειδή αρνήθηκαν να υπακούσουν τις εντολές των παράνομων και να εγκαταλείψουν τη γη τους. Πάρα πολλοί διατάχθηκαν να φύγουν και τώρα ζουν κάτω από απειλές και φοβούνται για τη ζωή τους».
Παρά το γεγονός ότι υπήρξε μια εξέγερση στην κομητεία Jones, η κομητεία δεν ήταν τόσο φιλο-Βόρεια όπως δείχνει η ταινία. Η κομητεία Jones σχημάτισε οκτώ λόχους για τον στρατό του Νότου, ένας σημαντικός αριθμός για μια κομητεία με μόλις 3.323 λευκούς, όταν άρχισε ο πόλεμος. Ο συνταγματάρχης John Marshall Stone, ο οποίος διοίκησε την στρατιά του Μισισιπή στον πόλεμο και αργότερα υπηρέτησε 12 χρόνια ως κυβερνήτης, έγραψε ότι η Jones County «έδωσε τόσους στρατιώτες στο στρατό της συνομοσπονδίας, όσους οποιαδήποτε άλλη κομητεία του ανάλογου πληθυσμού».
3) Η «Μάχη του Ellisville» και ο Λόχος του Knight : Η σκηνή μάχης που αποτυπώνει μια πλήρη πολεμική σύγκρουση στη μέση της πόλης, είναι εντελώς κατασκευασμένη. [Στην ταινία μάλιστα λίγες γυναίκες και μία ομάδα από λευκούς αγρότες και μαύρους πρώην σκλάβους εξουδετερώνουν στο πι και φι τον στρατό των Νοτίων!] Οι μάχες μεταξύ του Λόχου Knight και των συνομόσπονδων δυνάμεων ήταν περισσότερο ένας κλεφτοπόλεμος. Ή όπως πολλοί πρώην στρατιώτες του Νότου είπαν, «Απλά μια χούφτα λιποτακτών που κρυβόντουσαν και έστηναν ενέδρες».
Αλλά ο McConaughey ως Newt Knight υπερηφανεύεται στην ταινία ότι ο Λόχος του νίκησε μία ολόκληρη μεραρχία συνομοσπονδιακών!!! Ο Λόχος Knight, όμως, έχει υπολογιστεί από διάφορες πηγές ότι ήταν περίπου 125 άνδρες, έτσι ώστε η ιδέα μιας νίκης εναντίον μιας μεραρχίας που αποτελούνταν από 9.000 έως 12.000 άνδρες είναι εντελώς εκτός πραγματικότητας. Η συνομόσπονδη κυβέρνηση δεν έστειλε ποτέ μια ολόκληρη μεραρχία για να νικήσει τον Knight. Μια πολύ μικρότερη δύναμη υπό τον συνταγματάρχη Robert Lowry ήρθε το 1864 και διέλυσε τους περισσότερους.
Και ακόμη μέσα στον Λόχο Knight η εξέγερση της Jones County αμφισβητείται. Σύμφωνα με τον Rudy H. Leverett, συγγραφέα του “The Legend of the Free State of Jones”, «δεν υπήρξε ποτέ στην Jones County μια ενιαία, μονολιθική οργάνωση λιποτακτών. Υπήρχαν διάσπαρτοι λιποτάκτες που ήταν οργανωμένοι σε μικρά δίκτυα ή ομάδες γειτονιάς, η κάθε μία με τον δικό της ηγέτη. Μόνο περιστασιακά και ευκαιριακά ενώνονταν», γράφει.
4) Η Διακήρυξη της Free State of Jones : Ακόμα και αν θα μπορούσε να είναι μια ωραία σκέψη η ύπαρξη της «Ελεύθερης Πολιτείας Jones» και αν και ο Newt Knight συχνά ονόμαζε τον εαυτό του “Κυβερνήτη” ή “Πρόεδρο” αυτής, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι έλαβε ποτέ χώρα οποιαδήποτε επίσημη πράξη ή οποιαδήποτε δημόσια πανηγυρική δήλωση δημιουργίας μιας «Free State of Jones», όπως η ταινία απεικονίζει. Υπάρχουν απλά αναφορές για κάποιου είδους ανακήρυξη της ανεξαρτησίας σε μια εφημερίδα της Natchez και σε μία επιστολή στην αλληλογραφία με τον στρατηγό Sherman, αλλά λόγω έλλειψης αποδεικτικών στοιχείων είναι πιο πιθανό να αποτελούν φήμες και διαδόσεις. Ακόμη και ο ίδιος ο Newt Knight δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι η πολιτεία αποσχίστηκε. Στη μοναδική συνέντευξη που έδωσε ποτέ, το 1921, αμφισβήτησε έναν τέτοιον ισχυρισμό: «Υπάρχει μια ιστορία ότι αφότου η Κομητεία Jones αποσχίστηκε από την Ένωση, αποσχίστηκε και από την Συνομοσπονδία και συνέχισε ως μια Ελεύθερη Πολιτεία Τζόουνς. Δεν είναι έτσι».
Φυσικά η συλλογιστική του Knight ήταν ότι, δεδομένου ότι η κομητεία δεν ψήφισε υπέρ της απόσχισης, άρα δεν είχε ενταχθεί μαζί με την υπόλοιπη πολιτεία στην Συνομοσπονδία. Με αυτή την διαστρεβλωμένη λογική, η κομητεία δεν είχε καμία ανάγκη να αποσχιστεί, επειδή ήταν ακόμα με την Ένωση! Αλλά οι κομητείες δεν είναι κυρίαρχες, ούτε αυτόνομες και ως εκ τούτου δεν μπορούσαν να διαχωριστούν από την Πολιτεία. Το Σύνταγμα των ΗΠΑ είναι πολύ σαφές: Μια κυρίαρχη πολιτεία δεν μπορεί να διαιρεθεί χωρίς την άδεια της πολιτείας.
Για να δικαιολογηθεί ο Knight, έλεγε ότι υπηρέτησε στον στρατό των Νοτίων μόνο επειδή «τον ανάγκασαν». Η πολιτεία του Μισισιπή ψήφισε υπέρ της απόσχισης από την Ένωση, λέει η ταινία, και «το επόμενο πράγμα που μάθαμε ήταν η στρατολόγηση. Οι αντάρτες ψήφισαν ένα νόμο που στρατολογούσε όλους μεταξύ 18 και 35 ετών. Απλώς ερχόταν μια διμοιρία και σε στρατολογούσαν». Αλλά η πράξη στρατολόγησης δεν πέρασε μέχρι τον Απρίλιο του 1862, αφότου δηλαδή ο Knight ήταν ήδη στο στρατό, έτσι, στην πραγματικότητα, είχε οικειοθελώς ενταχθεί στον στρατό των Νοτίων.
Η ταινία δείχνει ότι ο Knight αρνήθηκε να πολεμήσει και εργάστηκε ως νοσοκόμος. «Δεν ήθελα να πολεμήσω. Τους είπα ότι θα βοηθήσω ως νοσοκόμος για τους αρρώστους στρατιώτες. Με έβαλαν στο Έβδομο Τάγμα του Μισισιπή ως νοσοκόμο. Πήγαινα στους αρρώστους στρατιώτες και έδινα καλομίλα και καστορέλαιο και κινίνη. Αυτά ήταν όλα τα φάρμακα που είχαμε τότε». Αλλά πουθενά δεν αναφέρεται ότι είχε κάποιο τέτοιο ρόλο και τελικά έφτασε στο βαθμό του λοχία όσο υπηρετούσε στο στρατό των Νοτίων. Απλά αποφάσισε να εγκαταλείψει τον στρατό των Νοτίων και να γίνει φυγάς και ληστής.
Παρά την φαντασία του Χόλυγουντ, δεν υπάρχει καμία καταγραφή οποιασδήποτε επίσημης δήλωσης, κάποιας ψηφοφορίας για απόσχιση, ή κάποιας μεγάλης τελετής με έπαρση σημαίας, με τον Knight και την εύθυμη παρέα του να σηκώνει την σημαία των ΗΠΑ πάνω από το δικαστικό μέγαρο της Ellisville, όπως δείχνει η ταινία.
Ούτε η υποτιθέμενη «Ελεύθερη Πολιτεία Τζόουνς» περιλάμβανε τόσο πολύ έδαφος όπως ο Knight διακήρυξε στην ταινία. Σε ομιλία του στα σκαλιά του Δικαστικού Μεγάρου, υπό την κυματίζουσα σημαία της Ένωσης, ισχυρίζεται ότι η πολιτεία του εκτείνεται ως τον μακρινό νότο μέχρι τους βάλτους της Pascagoula και πάνω από την γραμμή Αλαμπάμα, περιοχή που κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος του νοτιοανατολικού Μισισιπή. Ωστόσο, στην πραγματικότητα δεν επεκτεινόταν πέρα ​​από τα 700 τετραγωνικά μίλια της κομητείας Jones.
5) Ο χαρακτήρας του Newt Knight : Η ταινία προσπαθεί να απεικονίσει τον Newt Knight σαν σπουδαίο άνθρωπο, αλλά πέρα ​​από εκείνους που ήταν στον Λόχο του, οι περισσότεροι κάτοικοι της κομητείας Jones, ούτε τότε είχαν, ούτε τώρα έχουν καλή γνώμη για αυτόν. Μέχρι σήμερα, είναι γνωστός ως δολοφόνος, κλέφτης, ληστής, παράνομος και μοιχός. Ένας από τους γείτονές του, τον αποκάλεσε «έναν πολύ αξιολύπητο άνθρωπο».
Ένα μεγάλο μέρος της ταινίας επικεντρώνεται στη σχέση μεταξύ του Knight και της σκλάβας Rachel, η οποία παρουσιάζεται ότι ανήκε στον Eakins, τον φανταστικό ιδιοκτήτη φυτείας στην Ellisville, κάτι που δεν είναι ακριβές. Στην ταινία, η Rachel, με κάποιες προφανείς δεξιότητες νοσηλευτικής, συναντάει τον Knight όταν την στέλνουν στο σπίτι του για να βοηθήσει τον άρρωστο γιο του. Στην πραγματικότητα, η Rachel ανήκε στον παππού του Newt, ο οποίος είχε στην ιδιοκτησία του 22 σκλάβους (!), καθιστώντας τον έναν από τους μεγαλύτερους ιδιοκτήτες σκλάβων στην περιοχή. Έτσι την γνώριζε την Rachel ο Knight.
Όσον αφορά το νόμιμο γάμο του με την λευκή σύζυγό του Serena, με την οποία είχε παντρευτεί το 1849, η ταινία δείχνει μόνο ένα παιδί, ενώ μαζί είχαν εννέα! Ενώ ήταν ακόμα παντρεμένος με την Serena, ο Knight συνδέθηκε με τη Rachel, με την οποία έκαναν πέντε παιδιά, αν και μόνο το ένα φαίνεται. Η Rachel είχε επίσης τρία παιδιά πριν από τη σχέση της με τον Knight, κάτι που η ταινία δεν δείχνει.
Η πραγματική Rachel δεν είχε καμία σχέση με την όμορφη μισή αγγλίδα ηθοποιό
Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, όταν η Rachel πέθανε το 1889, ο Knight συνδέθηκε με μια μία από τις κόρες της Rachel, την Georgeanne, και έκανε δύο παιδιά μαζί της, και ενώ η Serena ζούσε στο ίδιο σπίτι! Έτσι, η κατηγορία του μοιχού (και όχι μόνο) καθώς και ο συνολικός χαρακτηρισμός του ως ηθικά εκφυλισμένου, είναι πολύ ακριβής. Ένα παλιός στρατιώτης της Συνομοσπονδίας, μιλώντας για αυτά τα πράγματα, είπε για τον Knight, «Αυτά που έκανε μετά τον πόλεμο ήταν χειρότερα από την λιποταξία του».
Ο Knight ηλικιωμένος Ο Knight ήταν επίσης γνωστός ότι ήταν κακός άνθρωπος, κάτι που φυσικά η ταινία δεν απεικονίζει, αλλά απεναντίας τον δείχνει ως ευγενή, στοχαστικό τζέντλεμαν! Σε  άρθρο του 1921, ένας πολίτης της κομητείας Jones λέει ότι πρέπει  κανείς να είναι προσεκτικός όταν συναντά τον Knight. «Πρόσεξε μην γυρίσεις με σκάγια στα πόδια σου». «Αν ο μπάρμπα Newt δεν είναι στα καλά του…», συνεχίζει.
Ο Knight φέρεται ότι διέπραξε δύο εν ψυχρώ δολοφονίες πριν από τον πόλεμο, σε μία εκ των οποίων μάλιστα, σκότωσε έναν σκλάβο που ανήκε στον παππού του! Η άλλη ανθρωποκτονία ήταν αυτή του γαμπρού του που τον σκότωσε το 1861. Τα γεγονότα αυτά δεν απεικονίζονται αλλά ούτε καν αναφέρονται στην ταινία.
Και κατά τη διάρκεια της εξέγερσής του, ο Knight σκότωσε εν ψυχρώ τον ταγματάρχη των Νοτίων Amos McLemore, σκηνή που είναι το επίκεντρο της όλης υπόθεσης. Ο McLemore, που ήταν από την κομητεία Jones, εστάλη από τον στρατηγό Braxton Bragg να καταστείλει την εξέγερση και να συλλάβει τους λιποτάκτες. Έμενε στο σπίτι του Amos Deason στην Ellisville, ένα σπίτι που υπάρχει ακόμα σήμερα και είναι το επίκεντρο της ιστορίας. Ο Knight και μια ομάδα κρυφά έφτασαν στο σπίτι και πυροβόλησαν τον McLemore αργά το βράδυ ενώ ο ετοιμαζόταν να κοιμηθεί.
Κατά μια εκδοχή ο Knight τον πυροβόλησε από το παράθυρο και κατά μια άλλη, έσπασε την πόρτα και τον πυροβόλησε. Είτε έτσι είτε αλλιώς, ξέρουμε ότι ο Knight τον πυροβόλησε πισώπλατα. Ωστόσο, η ταινία απεικονίζει το περιστατικό αυτό να γίνεται σε μια εκκλησία, για κάποιον ακατανόητο λόγο, με τον Knight να τον στραγγαλίζει με τη ζώνη του, προκειμένου να γίνει η σκηνή πιο δραματική και να φανεί η πράξη του ως δήθεν «απόδοση θείας δικαιοσύνης» και πράξη «υπεράσπισης» της κομητείας του από τις δολοφονικές ορδές των ανδρών με τα γκρι.
6) Η Εποχή της «Ανασυγκρότησης» : Αυτή η ταινία είναι μια από τις λίγες που  σκαλίζει την σκοτεινή περίοδο της λεγόμενης Ανασυγκρότησης. Επικεντρώνεται στις κινήσεις του Knight για λογαριασμό των μαύρων που ήθελαν να ψηφίσουν. Σε μια σκηνή ο Knight οδηγεί μια ένοπλη ομάδα μαύρων που βαδίζουν στο κέντρο της πόλης Ellisville, φωνάζοντας συνθήματα και τραγουδώντας τον ύμνο “Glory Glory Hallelujah” για τον παρανοϊκό πολέμιο της δουλείας John Brown, ενώ τα ομοσπονδιακά στρατεύματα έχουν καταλάβει τους δρόμους. Ο Knight οδηγεί τους μαύρους να ψηφίσουν μέσα από εχθρικά βλέμματα ντόπιων (κάτι σαν «υπερασπιστής των δικαιωμάτων των μειονοτήτων». Μία ΜΚΟ μόνος του!). Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι ο Knight οδήγησε μια τέτοια ομάδα, διεκδικώντας το δικαίωμα «ψήφου για όλους».  
Υπάρχουν και μερικές άλλες αστειότητες και ανακρίβειες που έχει αυτή η ταινία – Στην έναρξη βλέπουμε Νότιους να βαδίζουν προς τη μάχη σαν υπνωτισμένοι ή σαν ζόμπι, λες και πάνε να αυτοκτονήσουν. Έχουν δε όλοι τον τρόμο ζωγραφισμένο στα πρόσωπά τους! Εντύπωση προξενεί το ότι η ιστορική σημαία του Νότου (η θεωρούμενη σήμερα «σύμβολο ρατσισμού») δεν εμφανίζεται καθόλου! (Κάτι τέτοιο είδαμε και στην ταινία “Field of the Lost Shoes“). Αυτή που βλέπουμε στην αρχή είναι η σημαία της πολιτείας του Μισισιπή και μία άλλη. Λίγο φευγαλέα εμφανίζεται στην συνέχεια, στην ενθουσιώδη υποστολή της από τους “επαναστάτες” και την έπαρση της σημαίας της USA!
Στην ταινία εμφανίζονται μέλη της Κου Κλουξ Κλαν να τρομοκρατούν, να κυνηγούν και να κρεμάνε έναν μαύρο (τον Μωυσή) αφού πρώτα τον είχαν κατακρεουργήσει (ή ευνουχίσει) και να καίνε εκκλησίες! Η ιστορία της πρώτης ΚΚΚ βέβαια, ήταν τελείως διαφορετική. Επίσης, ο ταγματάρχης McLemore παρουσιάζεται ως συνταγματάρχης,ενώ γίνεται επίσης μια αναφορά στο Μπέρμιγχαμ, μια πόλη που δεν υπήρχε παρά μόνο μετά τον πόλεμο!
Βασικός σκοπός της ταινίας είναι να παρουσιάσει σε μυθικές διαστάσεις ένα υπαρκτό πρόσωπο και να μεταμορφώσει, χάριν πολιτικής ορθότητας, ένα αποδεδειγμένα ποταπό άνθρωπο ως «λαϊκό αγωνιστή». Ο όχλος που απάρτιζε τον Λόχο Knight ήταν λιποτάκτες, όχι ήρωες ή «αγωνιστές κοινωνικής δικαιοσύνης». Όταν ο Νότος άρχιζε να γονατίζει, οι λιποτάκτες επέλεξαν να μην συνταχθούν με τους συμπατριώτες τους και να αγωνιστούν για την διατήρηση της εύθραυστης δημοκρατίας τους, αλλά να εγκαταλείψουν τους συντρόφους τους στα όπλα, και τον μεγάλο σκοπό του Νότου, και να σώσουν το τομάρι τους.
Όπως λέει ο 71χρονος John Cox, ντόπιος και μέλος των “Sons of Confederate Veterans” (Γιοι των Βετεράνων της Συνομοσπονδίας):
«Ο Newt είναι αυτό που αποκαλούμε “trailer trash” (φτωχομπ**ές!). Εγώ δεν θα τον έβαζα στο σπίτι μου. Και όπως όλοι αυτοί οι τύποι, ό,τι έκανε το έκανε για τον εαυτό του. Μερικοί άνθρωποι παραμυθιάζονται με την ιδέα ότι ήταν ένας Μάρτιν Λούθερ Κινγκ. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο πόλεμος μεταξύ των πολιτειών («εμφύλιος») έγινε για την δουλεία».
 Από ότι φαίνεται πάντως, η ιδανική αρμονική πολυφυλετική κοινότητα του Knight δεν κατάφερε να επιζήσει ούτε μέσα στο ίδιο το μεγάλο σόι του! Υπάρχουν στις ημέρες μας τρεις βασικές ομάδες απογόνων Knight. Οι Λευκοί Knights, που κατάγονται από τον Newt και την Serena, που είναι υπέρμαχοι της ιστορίας της Συνομοσπονδίας και υπερήφανοι που είναι Νότιοι και Λευκοί. (Το 1951, μια τέτοια απόγονος, η Ethel Knight, δημοσίευσε ένα βιβλίο κατηγορητήριο κατά του Newt που τον χαρακτήριζε προδότη της Συνομοσπονδίας.) Οι Μαύροι Knights, από τον ξάδελφο του Newt, Dan, ο οποίος έκανε παιδιά με μια από τις δούλες του. Και οι Λευκοί νέγροι (ή Knight Negroes) που κατάγονται από τον Newt και την Rachel. «Όλοι αυτοί έχουν ξεχωριστά οικογενειακά reunions», λέει η Florence Knight Blaylock (δεξιά στην πάνω φωτογραφία) απόγονος που ανήκει στην τρίτη ομάδα.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Κύρια πηγή: εδώ (αλλά κι εδώ κι εδώ)
kokkinosouranos