Η μάνα μου, τα τελευταία χρόνια, ζητάει συγχώρεση από μένα για να πάει να κοινωνήσει. Εγώ δεν της έχω ζητήσει ποτέ, αλλά ούτε κι από κανέναν άλλον, κι ενώ σε όλη μου τη ζωή σβαρνίζω κι όποιον πάρει ο χάρος! Είμαι κακιά, σκληρή, απαιτητική, απόλυτη, δυναμική, εκρήγνυμαι με ενέργεια που φτάνει στο θεό! Δεν υπάρχει άνθρωπος γύρω μου που να μην έχει φάει όλη αυτή την ορμή, τη λάβα του ηφαιστείου, στη μούρη. Κι όμως από κανέναν δεν έχω ζητήσει συγχώρεση ποτέ, αλλά/και δεν έχω μετανιώσει ποτέ για τίποτα.
Πώς μεταφράζεται αυτό; Άκρατος, απόλυτος, ΕΓΩΙΣΜΟΣ!
Ναι, αλλά εγώ ένιωθα ότι δεν φταίω σε τίποτα! Για τι να ζητήσω συγνώμη;;;; Αλλά/και ένιωθα (αίσθηση, όχι μαθηματικά, να βάλω κάτω τα γεγονότα «έκανες αυτό, έφερε το αποτέλεσμα αυτό, είπε εκείνος το άλλο, εκείνος έκανε το άλλο, άρα δεν έχεις δίκιο») ότι δεν έχω κάνει λάθος στη ζωή μου όλη.
Αφού αυτό ΕΝΙΩΘΑ μάνα μου….. πώς σκατά να μετανιώσω;;;
Αν ζητούσα συγνώμη, ενώ ένιωθα ότι δεν φταίω, δεν θα ήταν ΠΡΟΣΠΟΙΗΣΗ;;;;;;;
Έλα, πες, εσύ που είσαι αυθεντία στην μετρίαση/κουτσούρεμα/μετάλλασση των συναισθημάτων σου, δεν είναι αλήθεια ότι προσποίησε φίλε μου;
Και ποιον νομίζεις ότι «συμφέρει» αυτό; Συμφέρει εσένα, που άλλο νιώθεις κι άλλο λες; Ή συμφέρει τον άλλον, που άλλο νιώθεις κι άλλο τού λες; Εσένα σού αρέσει όταν κάποιος άλλος, άλλο πράγμα νιώθει κι άλλο σού λέει; Α δεν σ’ αρέσει… (Αυτό που λέμε «από ποια οπτική το βλέπεις. Αν είσαι το θύμα ή ο θύτης..)
Η κατακλείδα είναι: ΣΗΜΕΡΑ που συγχώρεσα, καταλαβαίνω (με την έννοια της κατανόησης) τους πάντες και τα πάντα, μαζί κι εμένα. Πήραν λογική και όλα όσα μέχρι σήμερα μού έκαναν αλλά και τα όσα έκανα. Με αποτέλεσμα να «λυπάμαι» για όλους μας, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να θαυμάζω και όλους μας, αλλά ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ να μην θέλω να αλλάξω τίποτα, ούτε ένα μικρό τικ, στο θεσπέσιο σενάριο της ζωής μου, που αφορά κι όλους όσους είναι μέσα.
Από την άλλη μεριά, η μάνα μου, που συγχωρεί ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΑ, που σημαίνει ΟΧΙ επειδή πραγματικά το νιώθει, αλλά επειδή έτσι είναι το σωστό, κοντεύει τα 70 και, με τον τρόπο που εκείνη διάλεξε –ΑΚΑΙΡΑ και ενάντια στα πραγματικά της αισθήματα- να συγχωρέσει, ακόμα δεν το έχει καταφέρει…..
Ποια είναι η λύση μάνα μου;;;;; Ο τρόπος να αντιγυρίσει;; ΠΟΥ ΙΣΧΥΕΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ;;;;;; Ο κοινός τρόπος για όλους;;;;
Να αφήσεις ως έχουν τα συναισθήματά σου, μην τα τσεκουρώνεις/μεταλλάσσεις, ΜΟΝΟ ΕΤΣΙ ΘΑ ΞΕΘΥΜΑΝΟΥΝ, ΩΣΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΑΝΟΥΝ!!! ρε φίλε.
Αυθαίρετο το συμπέρασμα έτσι; Είναι αυθαίρετο να θεωρώ ότι ο τρόπος που εγώ κατάφερα να βρω τη γαλήνη μέσα μου, είναι κοινός, ίδιος για όλους;
Αυθαιρεσία
Όταν γράφω χρησιμοποιώ παραδείγματα, γιατί πώς αλλιώς θα γίνει κατανοητό κάτι που δεν υπάρχει, αν δεν το προσγειώσεις, αν δεν το κατεβάσεις στη γη;
Και βλέπεις λοιπόν το εξής: Για να προσγειώσω κάτι αόρατο χρησιμοποιώ ως παράδειγμα πχ τον πατέρα μου. Αυτός που το διαβάζει βλέπει «αχ πέθανε ο πατερούλης της, την καημένη, ευτυχώς ο δικός μου ζει». Γράφω για να αναδείξω ένα άλλο αόρατο, και χρησιμοποιώ ως παράδειγμα τη μάνα μου, και βγάζω όλα τα απόκρυφά της στη φόρα. Αυτός που το διαβάζει βλέπει «την καημενούλα, τι πέρασε στη ζωή της, ευτυχώς δεν με πέταξε εμένα η μάνα μου». Γράφω για να αναδείξω ένα άλλο αόρατο, και χρησιμοποιώ για παράδειγμα τα παιδιά μου, που για μένα είναι το μέγα μου πρόβλημα. Αυτός που το διαβάζει βλέπει «α εγώ δεν έχω κανένα άγχος με τα παιδιά μου, προβληματική η γκόμενα, την καημενούλα, ευτυχώς εγώ είμαι σούπερ γονιός».
Φυσικά αυθαιρεσία και ισοπέδωση είναι το ισχύει για όλους, επειδή όμως ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΑ ΣΥΜΒΑΝΤΑ!
Μα τα συμβάντα είναι διαφορετικά στον καθένα μάνα μου, κοινά είναι ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΠΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΝΑ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΩ!!!!!
Δεν βγάζω τα άπλυτά μου στη φόρα για να με κουτσομπολέψω!!! Γράφω γιατί ΣΕ ΑΦΟΡΑ!!!
Δεν θα πας να δεις το συμβάν που κάνει τη δική μου ζωή ασήκωτη και να το συγκρίνεις με την αντίστοιχη για σένα περίπτωση, που εσύ δεν πάσχεις! Θα το συγκρίνεις με το δικό σου, κατάδικό σου συμβάν που κάνει τη δική σου ζωή ασήκωτη! Θα το συγκρίνεις με τα δικά σου δεινά, για τα οποία ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ!!!! Εκεί είναι το δικό σου θέμα, εκεί που μαρτυράς και φταίνε οι άλλοι ή/και οι συνθήκες!! Αν βάλεις το δικό σου θέμα στα γραφόμενα, Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΓΥΡΙΣΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΚΟΙΝΟΣ!
ΚΑΙ.. Νομίζεις ότι το ευχαριστιέμαι να γράφω;;;; Έχω σιχαθεί το γράψιμο αδελφέ!!!! Ιδίως τώρα, που έχω μέσα μου ελευθερωθεί, και που το μόνο που θέλω είναι να κάθομαι και να μην κάνω τίποτα! Να απολαμβάνω αυτό που υπάρχει, χωρίς τίποτα! Και παρόλα αυτά, κάθομαι σε ένα πσ, χάνοντας τα πάντα, ό,τι εξελίσσετε γύρω μου, για να γράψω….
Θέλω να πάω στα αγαπημένα ξαδέλφια μου στην Κρήτη, που έχουν για μένα πολλή αγάπη και θα είμαι και μέσα στη φύση, στις τέλειες συνθήκες δηλαδή, θέλω να πάω στους αγαπημένους φίλους την Ιωάννα και τον Δημήτρη στην Πράγα, που αντίστοιχα πολύ με αγαπούν και θα βρίσκομαι στο θεό, και σε πολλούς άλλους αγαπημένους μου ανθρώπους, με εξίσου τέλεια συναισθήματα και τέλειες συνθήκες, και δεν πάω!!!! Κάθομαι σε ένα πσ, ενώ θα μπορούσα να απολαμβάνω τη ζωή, για να γράψω….
Γιατί; ηλίθια είμαι; ΣΕ ΑΦΟΡΑ γι’ αυτό τα μοιράζομαι!!! Για τη ΔΙΚΗ ΣΟΥ ΛΥΤΡΩΣΗ μιλάμε!!! που αν λυτρωθείς θα πας στο θεό! Θα έχεις όλη τη δύναμή σου!! Και που από τη δική σου (του καθενός μας) λευτεριά εξαρτάται όλων μας η λευτεριά!!! Γιατί ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΠΗΓΑΙΝΟΥΜΕ!!! Τράβαμε να σε τραβώ να ανεβούμε στο βουνό πάει. Ο ένας τον άλλον τραβάει και προχωράμε, έτσι, τραβώντας και όλοι μαζί, θα γυρίσουμε τη σελίδα της ιστορίας.
ΘΕΣ ΔΕΝ ΘΕΣ!!! Νομίζεις ότι μου αρέσει; Ότι το επέλεξα; Ότι δεν θα προτιμούσα, από το να συμμετέχω στην αλλαγή της ιστορίας, να πίνω αραχτή στην παραλία φραπέ;;;;; ΘΑ ΤΟ ΠΡΟΤΙΜΟΥΣΑ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!!! Μα δεν γίνεται να τη σκαπουλάρω!!!!! Κανένας μας δεν μπορεί, γιατί….. ΓΙ’ ΑΥΤΟ ΗΡΘΑΜΕ!!!
Από την καρδιά μου, εύχομαι σε όλους καλή δύναμη και -αισίως- καλή Λευτεριά!!!! Κι ένα τελευταίο: ΜΠΟΡΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!
Stefania Ligerou
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
περιεργη δευτερα
…
καλημερες
Στεφανια, δεν ειμαι ειδικος , αλλα !! Πιστευω πως Ο εγωισμος ειναι ενας φραχτης που κλεινει την ανθρωπινη υπαρξη σε ενα περιορισμενο χωρο σκεψης ,δρασης ,ζωης. Αλλο ειναι ο εγωισμος , αλλο η αξιοπρεπεια ,αλλο το δικαιωμα του να λεω και να κανω αυτο που θελω ,αλλο να ΥΠΟΣΤΗΡΙΖΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΧΟΜΑΙ ΓΙΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΕΩΡΩ ΣΩΣΤΟ….ΚΙ ΑΛΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΘΕΩΡΩ ΟΛΑ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ …ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΚΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ !!!!! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΕΓΩΙΣΜΟΥ !! π.χ. δεν γινεται να επιβαλω στον αλλον ,αυτο που οι γνωσεις μου ‘η ο ορθολογισμος μου προτασει κι αποδεικνυει ,ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ Ο ΑΛΛΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΙΛΗΦΘΕΙ ,’Η ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΕΙ ακομα κι αν το καταλαβαινει!!! Τωρα , αν ΠΡΟΣΠΟΙΗΤΑΙ ‘Η ΑΡΝΗΤΑΙ…, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΟΣ ΤΟΥ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ..ΦΑΡΙΣΑΙΣΜΟΣ !!! ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ !!! ΤΟΤΕ ΕΓΩ…ΕΠΙΛΕΓΩ ΑΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΜΑΖΙ ΤΟΥ ‘Η ΑΝ ΘΑ ΒΡΩ ΤΡΟΠΟ ΣΥΝΥΠΑΡΞΗΣ ΜΑΖΙ ΤΟΥ…’Η ΑΝ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΩ ΜΟΝΟΣ ΜΟΥ !!! ΕΠΙΒΟΛΗ ΟΜΩΣ; και μην νομιζεις οτι ειναι απλο να αποφασισεις τι θα κανεις !!! ΓΙΑΤΙ..,ΙΣΩΣ αν οχι σιγουρα, ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΜΟΝΗ ΜΑΣ …ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΘΕΛΩ..ΠΟΥ ΘΑ ΕΠΙΒΛΗΘΕΙ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ !!!! Και ετσι..,περιχαρακωνομαστε κανονικα , απομονωνομαστε αμεσα ‘η εμμεσα με το να μας αποφευγουν οι αλλοι !!!! ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ ΕΓΩΙΣΜΟΣ λοιπον…ΜΟΙΑΖΟΥΝ….ΑΛΛΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΔΙΑΜΕΤΡΟΥ ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ !!!!
Δυνατή γραφή!!! Πολύ δυνατή! Διαβάζοντας όσα γράφονται σε αυτό το κείμενο, σαν σχόλιο έχω να πω ότι δεν είναι μόνο ότι συμφωνώ για να συμφωνώ, αλλά συμφωνώ επειδή συναντώ τον εαυτό μου. Οι συνθήκες και οι λόγοι μπορεί να διαφέρουν, αλλά ο κοινός παρανομαστής είναι ίδιος. Γράφω μια συ(ν)γκλονιστική ανακάλυψη για μένα, την οποία διαπίστωσα τα τελευταία μόλις χρόνια, για την οποία χρειάστηκε να περάσουν 20 και πλέον(!) χρόνια, και η οποία με ταρακούνησε συθέμελα. Στην πορεία, αρχίζοντας να καταλαβαίνω ότι χρειάζεται να εξετάζω τον εαυτό μου, κάποια στιγμή παρατηρώντας με προσοχή τα πράγματα, βλέπω ότι παρελθούσες καταστάσεις που τις θεωρούσα προβληματικές και συγκρουσιακές, τις συναντώ ξανά, τις βρίσκω ξανά μπροστά μου καθρεφτιζόμενες μέσα σε ένα διαφορετικό πλαίσιο συνθηκών, προσώπων και καταστάσεων στο οποίο διαδραματίζεται ένα ανάλογο παιχνίδι που στην επιφάνεια του μοιάζει μεν διαφορετικό, αλλά στην ουσία του εμπεριέχεται δε ο ίδιος ακριβώς αρχικός παρονομαστής. Καταλήγοντας το σχόλιο για να μην γράφω λεπτομέρειες καταστάσεων που για τον καθένα είναι διαφορετικές, να γράψω μόνο αυτό που τώρα βλέπω λίγο πιο καθαρά σαν συμπέρασμα…μέσα σε κάθε πρόβλημα, σε κάθε νοούμενη προβληματική και συγκρουσιακή κατάσταση που συναντά κανείς στη ζωή του, υπάρχει ήδη εκεί και η λύση, υπάρχει ήδη εκεί και η απάντηση σε αυτό που βλέπει κανείς τη δεδομένη εκείνη στιγμή ως πρόβλημα. Δηλαδή, ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΗΔΗ ΚΑΙ Η ΛΥΣΗ. Οι διαφορετικές ΒΑΘΜΙΔΕΣ της ΑΓΝΟΙΑΣ(αυτό που λέμε ΕΓΩΙΣΜΟΣ(;)) στις οποίες βρίσκεται ο καθένας τη δεδομένη στιγμή και περίοδο της ζωής του δεν τον αφήνουν να δεί λίγο πιο καθαρά. Επειδή όμως δεν το γνωρίζει τη στιγμή ή τη περίοδο που το βιώνει, και το θεωρεί ως πρόβλημα στο οποίο ενδεχόμενως του βάζουν εμπόδια και οι άλλοι, αν παρά τον όποιο βαθμό ή επίπεδο άγνοιας, στο οποίο βρίσκεται κανείς, δώσει προσοχή με παρατήρηση της κατάστασης που βιώνει, μπορεί να δεί την απάντηση ή την λύση του προβλήματος μέσα στο ίδιο το πρόβλημα ή μέσα στα ίδια τα εμπόδια. Εκεί, βρίσκεται η απάντηση, όχι αλλού. Αν δεν παρατηρήσει με προσοχή κανείς την απάντηση για το εκάστοτε νοούμενο πρόβλημα του, τότε το συναντά ξανά και ξανά στη ζωή του σε ύστερους χρόνους καθώς η ζωή, του το φέρνει ξανά και ξανά παραλλαγμένο παιχνίδι μόνο ως προς τις διαφορετικές συνθήκες, τα πρόσωπα και τις καταστάσεις, δηλαδή μέσα απο διαφορετικούς καθρέφτες(παραμέτρους) καθρεφτίζεται το ίδιο πρόβλημα, μέχρι να το λύσει, μέχρι να καθαρίσει δηλαδή η όραση του βλέποντας λίγο πιο καθαρά την απάντηση, που ήταν ήδη απο την αρχή πάντα εκεί και περίμενε να την δεί να της δώσει συνειδητή προσοχή. Έτσι καταλαβαίνει κανείς ότι αυτό το οποίο πάλευε και ήταν σε σύγκρουση με αυτό, δεν χρειαζόταν ο ίδιος να γίνει αυτό, αλλά αποδεχόμενος την κατάσταση και μη δίνοντας σπαταλώντας ενέργεια στην πάλη και στη σύγκρουση με αυτό εσωτερικά με το νου του, να παρατηρήσει την απάντηση που βρίσκεται ήδη μέσα σε αυτό, και που μάλλον έτσι επέρχεται μέσα απο συντομότερο δρόμο χωρίς μεταγενέστερες επαναλήψεις και η λύτρωση απο αυτό…Υ.Γ. Συγνώμη αν γράφω πολλά σε αυτό το σχόλιο, ελπίζω να μην κουράζουν, αλλά τα γράφω γιατί έτσι κατάλαβα ότι δεν γνώριζα και καταλαβαίνω ότι δεν γνωρίζω, και επαληθεύεται η ρήση του “γηράσκω αεί διδασκόμενος”, είναι μια πορεία που διαρκώς μαθαίνω, συνεχώς… Υ.Γ.3. Και άλλα άρθρα είναι πολύ αξιόλογα, σειρά απο άρθρα θα έλεγα, τα διαβάζω με προσοχή, παρότι μπορεί να μη γράφω κάποιο σχόλιο. Να είστε καλά, καλή δύναμη, και πολύ δυνατή γραφή, συνεχίστε να γράφετε…