Έχεις καταλάβει ότι ζεις σε κατάσταση Σοβιέτ; Ότι το μόνο που αλλάζει είναι ο τρόπος;

Παντού κομμουνισμός βρε παιδάκι μου. Στην μεγάλη κατάθλιψη της Αμερικής να δεις κομμουνισμό! Πως γίνεται, όταν τρώνε λίγοι, να λένε στους πολλούς μαζί τα φάγαμε, και αυτό να λέγεται κομμουνισμός, δεν το καταλαβαίνω. Κάτι τέτοια είχαμε και στην Ρωσία και στην Κίνα και σε μια άλλη κωλοχώρα μας και αλλαχού.

Κατ’ αρχάς να παρατηρήσω ότι το κατά κεφαλήν εισόδημα είναι ένας δείκτης ευμάρειας ή φτώχειας ενός κράτους, αλλά όχι απαραίτητα και των κατοίκων του. Η ευμάρεια των κατοίκων εξαρτάται από πολλές άλλες παραμέτρους, όπως το ύψος των μισθών, την αγοραστική δύναμη, το κόστος ζωής (τιμές προϊόντων κλπ), την ανεργία, τις κρατικές παροχές και την κοινωνική πρόνοια και πολλά άλλα.

Πάμε και στους αστέγους. Τα στοιχεία για 1,5 εκατομμύρια αστέγους που αναφέρονται στην παραπομπή δεν αναφέρονται σε καταγραφή αστέγων, αλλά ότι αυτά τα άτομα βρήκαν στέγη σε κρατικά καταλύματα και δεν θεωρούνται άστεγοι και είναι για περίοδο 1 έτους πριν όμως από 8 χρόνια (Οκτώβριος 2008 – Σεπτέμβριος 2009) και από τότε μέχρι σήμερα η κατάσταση έχει επιδεινωθεί πάρα πολύ.

Οι άστεγοι τότε, αλλά και σήμερα, επίσημα θεωρείται ότι είναι περίπου 600 με 700 χιλιάδες, αλλά αυτή η καταγραφή τους έγινε δειγματοληπτικά μέσα σε ένα βράδυ για ολόκληρη την Αμερική το 2014 και κατά την γνώμη μου είναι για εσωτερική κατανάλωση, ή για να το πω καλύτερα είναι για τα «Αμερικανάκια».

Η καταγραφή των αστέγων στην Αμερική δεν έχει καμία σχέση με την πραγματικότητα γιατί εκεί καταγράφουν τους αστέγους με διαφορετικό τρόπο από ό,τι εμείς εδώ στην Ελλάδα. Καταγράφουν ως άστεγους όσους όταν κοιμούνται δεν έχουν πάνω από το κεφάλι τους στέγη!

Η καταγραφή γίνεται δειγματοληπτικά γιατί είναι αδύνατη η πραγματική καταγραφή τους και γίνεται με την παραδοχή των ιδίων των ανθρώπων ότι είναι άστεγοι. Είναι πάρα πολλοί αυτοί που δεν λένε ότι είναι άστεγοι και άρα δεν καταγράφονται. Ακόμα είναι πάρα πολλοί αυτοί που διανυκτερεύουν κάτω από γέφυρες ή άλλα σημεία που λόγω επικινδυνότητας δεν πηγαίνει κανείς να μετρήσει αστέγους. Ούτε φυσικά μπορούν να καταγραφούν τα άστεγα ανήλικα παιδιά που κρύβονται για να μην συλληφθούν και κλειστούν σε ιδρύματα και οι λάθρο που είναι πάρα πολλοί και διαφεύγουν για να μην συλληφθούν και απελαθούν!

Στην Αμερική στους αστέγους δεν περιλαμβάνονται:

1. Όσοι ζουν σε τροχόσπιτα και αυτοκίνητα και είναι πάρα πολλές οικογένειες, που έχασαν το σπίτι τους λόγω ανεργίας, σε αυτές τις κατηγορίες.
2. Όσοι ζουν σε σκηνές που σύμφωνα με τους κανόνες των τοπικών δημοτικών συμβουλίων οι σκηνές πρέπει να στήνονται με τις 9 το βράδυ έως τις 6 το πρωί, Τα τοπικά συμβούλια, βέβαια, δεν επιτρέπουν πάντα κάτι τέτοιο κι έτσι, τη μία χρονιά είναι νόμιμο να κοιμάσαι σε σκηνή, την επόμενη χρονιά μπορεί να μην είναι.
3. Όσοι χρησιμοποιούν τα κρατικά καταλύματα (όπως ανέφερα πιο πάνω).
4. Όσοι ζουν σε εγκαταλειμμένα ή μισογκρεμισμένα κτίρια και αποθήκες σε πόλεις ή στην ύπαιθρο.
5. Όσοι ζουν σε εγκαταλειμμένες βάρκες ή σαπιοκάραβα.
6. Όσοι ζουν σε εγκαταλειμμένα βαγόνια τραίνων.
6. Όσοι διανυκτερεύουν σε Νοσοκομεία, αεροδρόμια, σιδηροδρομικούς σταθμούς κλπ
7. Όσοι φιλοξενούνται «προσωρινά» σε σπίτια φίλων και συγγενών.

Όταν σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που είναι διαθέσιμα και μπορούν να καταγραφούν με απόλυτη ακρίβεια λόγω του οικονομικού κόστους που παρεμβάλλεται, 49.000.000 περίπου σιτίζονται από τα δημόσια συσσίτια πόσοι πρέπει να είναι οι πραγματικοί άστεγοι;;;

Νομίζω ότι συνεισέφερα στην καλύτερη κατανόηση του θέματος δίνοντας μια άλλη οπτική εικόνα του θέματος.