Διαφημίσεις
Ο
πατέρας μου συνήθιζε να μου λέει πως υπάρχουν δυο-τρία συγκεκριμένα
πράγματα τα οποία αν κάποιος έχει ζήσει, μπορεί να πει πως έζησε. Όλα τα
υπόλοιπα είναι απλά φούσκες.
πατέρας μου συνήθιζε να μου λέει πως υπάρχουν δυο-τρία συγκεκριμένα
πράγματα τα οποία αν κάποιος έχει ζήσει, μπορεί να πει πως έζησε. Όλα τα
υπόλοιπα είναι απλά φούσκες.
Να
έχεις βοηθήσει έναν συνάνθρωπο που υποφέρει να απαλύνει το πόνο του.
Να έχεις παρακολουθήσει μια γυναίκα να γεννάει. Να έχεις ξενυχτίσει
δίπλα σε ένα αγαπημένο που πέθανε προσφέροντάς του το τελευταίο πολύτιμο
αντίο. Να έχεις δώσει ένα πιάτο φαΐ σ΄ενα αδέσποτο και να νοιώσεις τη
μουσούδα του να σε χαϊδεύει γεμάτο χαρά. Να έχεις ανάψει ένα κερί ,
μόνος σ΄ενα ξεχασμένο εκκλησάκι νοιώθοντας ένα δέος για ότι δεν μπορείς
να εξηγήσεις. Να βοηθήσεις ένα παιδί στα πρώτα βήματα. Να αγκαλιά σεις
ένα εγγονάκι. Να ερωτευτείς φυσικά και να ξέρεις πως μ΄αυτό το
συγκεκριμένο άτομο θα γεράσεις αγκαλιά….
έχεις βοηθήσει έναν συνάνθρωπο που υποφέρει να απαλύνει το πόνο του.
Να έχεις παρακολουθήσει μια γυναίκα να γεννάει. Να έχεις ξενυχτίσει
δίπλα σε ένα αγαπημένο που πέθανε προσφέροντάς του το τελευταίο πολύτιμο
αντίο. Να έχεις δώσει ένα πιάτο φαΐ σ΄ενα αδέσποτο και να νοιώσεις τη
μουσούδα του να σε χαϊδεύει γεμάτο χαρά. Να έχεις ανάψει ένα κερί ,
μόνος σ΄ενα ξεχασμένο εκκλησάκι νοιώθοντας ένα δέος για ότι δεν μπορείς
να εξηγήσεις. Να βοηθήσεις ένα παιδί στα πρώτα βήματα. Να αγκαλιά σεις
ένα εγγονάκι. Να ερωτευτείς φυσικά και να ξέρεις πως μ΄αυτό το
συγκεκριμένο άτομο θα γεράσεις αγκαλιά….
Ανάμεσα
σ΄αυτά είναι κι άλλες χιλιάδες στιγμές που έχουν γέλιο, δάκρυ, θυμό,
ευχαρίστηση, αγάπη, λαχτάρα, όνειρα. Στιγμές που έχουν συναισθήματα.
Στιγμές που οι αισθήσεις νοιώθουν χρήσιμες γι΄αυτό που είναι ταγμένες να
κάνουν. Να ακούνε, να βλέπουν, να γεύονται, να μυρίζουν, να
αγγίζουν… άλλα πλάσματα, τη φύση, τον ήλιο, τη θάλασσα, το χορτάρι.
σ΄αυτά είναι κι άλλες χιλιάδες στιγμές που έχουν γέλιο, δάκρυ, θυμό,
ευχαρίστηση, αγάπη, λαχτάρα, όνειρα. Στιγμές που έχουν συναισθήματα.
Στιγμές που οι αισθήσεις νοιώθουν χρήσιμες γι΄αυτό που είναι ταγμένες να
κάνουν. Να ακούνε, να βλέπουν, να γεύονται, να μυρίζουν, να
αγγίζουν… άλλα πλάσματα, τη φύση, τον ήλιο, τη θάλασσα, το χορτάρι.
Ζωή
είναι τελικά όλα αυτά που έχουμε ξεχάσει ή που τα θυμόμαστε
περιστασιακά. Είναι όλα όσα είναι ήδη ανάμνηση, νοιώθοντας πως δεν
καταλάβαμε τι μας συνέβη γιατί βιαστήκαμε να προχωρήσουμε πριν τα
ζήσουμε αληθινά, Είναι όλα όσα τα υποχρεώνουμε να είναι απλά όνειρα
ανεκπλήρωτα , καταδικασμένοι να μην χαιρόμαστε αυτό που συμβαίνει ΤΩΡΑ.
είναι τελικά όλα αυτά που έχουμε ξεχάσει ή που τα θυμόμαστε
περιστασιακά. Είναι όλα όσα είναι ήδη ανάμνηση, νοιώθοντας πως δεν
καταλάβαμε τι μας συνέβη γιατί βιαστήκαμε να προχωρήσουμε πριν τα
ζήσουμε αληθινά, Είναι όλα όσα τα υποχρεώνουμε να είναι απλά όνειρα
ανεκπλήρωτα , καταδικασμένοι να μην χαιρόμαστε αυτό που συμβαίνει ΤΩΡΑ.
Ζωή
δεν είναι αυτή η μαζικοποιημένη παπαγαλία. Δεν είναι μια ατέλειωτη
σειρά από νόμους, διατάγματα, υποχρεώσεις προς τρίτους,
δουλειά-δουλεία, συλλογή χρήματος και αντικειμένων, μια διαρκής αγωνία
πως να εξοπλιστείς καλύτερα για να αγοράζεις όσο το δυνατόν περισσότερα
σκουπίδια και πως να βρεις τρόπους, γεμάτος φαρμάκια κι ατέλειωτες
φοβίες για να μην σε βρει «το κακό»
Χτες
συνέβη αυτό κι αύριο ίσως γίνει εκείνο. Και το σήμερα ένα κομμάτι
γεμάτο από την αγωνία για το τι χάσαμε και τι δεν θα μπορέσουμε να
βρούμε. Κι αυτό που ήδη έχουμε? Ξέρουμε τι είναι? Ξέρουμε τι ανάγκες
έχει? Το σήμερα ξέρουμε πως να το κάνουμε ευτυχισμένο? Το σημερινό μας
πόνο ξέρουμε πως να τον απαλύνουμε? Όχι με λύσεις που κάποτε θα
έρθουν… τώρα. Τη σημερινή μας χαρά ξέρουμε πως να την απολαύσουμε? Όχι
στο μέλλον σαν νοσταλγία… τώρα.
συνέβη αυτό κι αύριο ίσως γίνει εκείνο. Και το σήμερα ένα κομμάτι
γεμάτο από την αγωνία για το τι χάσαμε και τι δεν θα μπορέσουμε να
βρούμε. Κι αυτό που ήδη έχουμε? Ξέρουμε τι είναι? Ξέρουμε τι ανάγκες
έχει? Το σήμερα ξέρουμε πως να το κάνουμε ευτυχισμένο? Το σημερινό μας
πόνο ξέρουμε πως να τον απαλύνουμε? Όχι με λύσεις που κάποτε θα
έρθουν… τώρα. Τη σημερινή μας χαρά ξέρουμε πως να την απολαύσουμε? Όχι
στο μέλλον σαν νοσταλγία… τώρα.
Κι
αν τελικά αύριο είναι το τέλος του κόσμου, και πρέπει εδώ και τώρα να
κάνεις ένα γρήγορο απολογισμό του χρονικού διαστήματος που ονόμασες ζωή,
τι θα συμπεράνεις? Με ποιους κανόνες έζησες? Ηταν δικοί σου? Τι
πρόλαβες να νοιώσεις? Τι αγάπησες ή τι αγαπάς? Φαντάζεσαι εκείνον που
τη τελευταία μέρα του κόσμου θα είναι αγκαλιά με το αυτοκίνητο, το
κινητό, τη πλάσμα τηλεόραση, τον υπολογιστή, τα ρούχα του, τα
μπιχλιμπίδια που έχει γεμίσει το σπίτι και μια σακούλα λεφτά. Σκέφτεσαι
πόσο γελοία θα είναι αυτή η συντροφιά για το φινάλε του έργου του?
αν τελικά αύριο είναι το τέλος του κόσμου, και πρέπει εδώ και τώρα να
κάνεις ένα γρήγορο απολογισμό του χρονικού διαστήματος που ονόμασες ζωή,
τι θα συμπεράνεις? Με ποιους κανόνες έζησες? Ηταν δικοί σου? Τι
πρόλαβες να νοιώσεις? Τι αγάπησες ή τι αγαπάς? Φαντάζεσαι εκείνον που
τη τελευταία μέρα του κόσμου θα είναι αγκαλιά με το αυτοκίνητο, το
κινητό, τη πλάσμα τηλεόραση, τον υπολογιστή, τα ρούχα του, τα
μπιχλιμπίδια που έχει γεμίσει το σπίτι και μια σακούλα λεφτά. Σκέφτεσαι
πόσο γελοία θα είναι αυτή η συντροφιά για το φινάλε του έργου του?
Ένας
άνθρωπος μόνος περιτριγυρισμένος από άχρηστα αντικείμενα, αγκαλιά μ΄ενα
μάτσο ευρώ, και μια ντουζίνα καλώδια που θα προσπαθεί να κρυφτεί κάπου
για να σώσει ένα άχρηστο στην ουσία τομάρι.
άνθρωπος μόνος περιτριγυρισμένος από άχρηστα αντικείμενα, αγκαλιά μ΄ενα
μάτσο ευρώ, και μια ντουζίνα καλώδια που θα προσπαθεί να κρυφτεί κάπου
για να σώσει ένα άχρηστο στην ουσία τομάρι.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice