ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ

. Παρατηρω τις σκεψεις μου, και βιωνω τα συναισθηματα της παρατηρουμενης σκεψης μου. Αποστασιοποιημενος απο την συναισθηματικη φορτιση που αυτα προκαλουν.

Η μη ισοροπημενη, και ανεξελεγκτη, σκεψη οδηγει σε ενα εσωτερικο χαος, μια εσωτερικη ακαταστασια του νου. Που πρωτα γινεται αισθητη πανω μας, απο τον τροπο που μιλαμε, κινιομαστε,στην συμπεριφορα προς τον εαυτο μας , και στους αλλους…
Και επειτα στην κοινωνια, στην συναναστροφη μας με τους αλλους. Σημερα, οι περισσοτεροι ανθρωποι ημαστε σε μια τετοια κατασταση, αλλοι περισσοτερο, και αλλοι λιγοτερο.

Οποτε ειναι φυσικο να ζουμε και σε εναν κοσμο χαωδη, και ακατασταστο . Εφοσον, εμεις αποτελουμε τον κοσμο. Ο εξωτερικος κοσμος ειναι αντανακλαση του εσωτερικου κοσμου μας.
Αυτη η κατασταση η οποια ειναι μαλλον μη αναστρεψημη, γιατι παντα ετσι ηταν κοσμος, και θα συνεχιζει να ειναι ετσι, .εχει ενα αμυδρο ιχνος θεραπειας, το οποιο δυστυχως για εμας πρεπει να ξεκινησει πρωτα απο την θεραπεια του δικου μας εσωτερικου κοσμου.

Αλλαζοντας τον τροπο σκεψης μας, και φερνοντας την συνειδητοποιηση στην ζωη μας.
Πραγμα δυσκολο και αδιανοητο, για το εγωικο κομματι του εαυτου μας, που ελεγχει και το μεγαλυτερο μερος τον ειναι μας, αν οχι ολο, και αυτο γιατι παντα καποιος αλλος φταιει, για την ολη κατασταση, ή μαλλον φταινε ολοι εκτος απο εμας, που εχουμε παντα δικιο…..

Κανοντας το πρωτο βημα προς την συνειδητοποιηση, μεσα απο την παρατηρηση, βλεπεις οτι σιγα σιγα αρχιζει να λιγοστευει αυτος ο ανεξελεγκτος καταιγισμος σκεψεων.. Και να να κανουν την εμφανιση τους λιγοτερες και θετικες, υγιεις σκεψεις.. Αρχιζει να γινεται ο διαχωρισμος χωρις βια ή καταναγκασμο. .Και οπως οταν αρχιζεις να καθαριζεις ενα σπιτι που ηταν χρονια εγκατελειμενο στην ακαταστασια και τις σκονες, πετας οτι ειναι αχρηστο, βλεπεις για πρωτη φορα ποσο κενος και καθαρος χωρος εμεινε, εκει που πριν ζουσες ασφυκτικα και παρολαυτα νομιζες οτι ζουσες ανετα , ετσι νιωθεις και ενα εσωτερικο αισθημα ελευθεριας και ελαφροτητας, μεσα απο την παρατηρηση των σκεψεων σου.

Οι σκεψεις εχουν εναν δικο τους τροπο να κινουνται, δεν θελουν να γινονται αντιληπτες. Προτιμουν την σκια , ειναι (μυκητες ) που τρεφονται απο την ενεργεια μας.
Οσο πιο πολυ δυναμωνουν τοσο περισσοτερο θελουν να παρουν τον ελεγχο.

Η μαχη μεσα στο μυαλο μας εν αγνοια μας για το πια απο τις σκεψεις θα παρει τον ελεγχο οχι μονο του νου αλλα και του σωματος μας, γιατι πολλες φορες κινουμαστε παρορμητικα, και ασυνειδητα σαν να ημασταν καποιος αλλος, οδηγει σε διαφορες ψυχολογικες, και σωματικες παθησεις.. Η παρατηρηση του εαυτου μας ριχνει φως στην σκια του νου, οι σκεψεις οταν ελεγχονται χανουν την δυναμη τους. Δεν τις διωχνουμε βιαια, ουτε προσπαθουμε να μην σκεφτουμε απλα τις παρατηρουμε και μεσα απο αυτο κανουμε αλλο ενα μεγαλο εσωτερικο ανοιγμα, κατανοουμε το λογο υπαρξης τους.

Νagual

πηγη

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟ ΕΝΑΤΟ ΚΥΜΑ