ΑΦΗΝΩ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΝΑ ΜΙΛΗΣΕΙ Η “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”

“….Δεν ήταν η πρώτη φορά που ξέφευγα από τα ερείπια του κατεστημένου κάστρου μου, που κατέστρεψα πριν χρόνια. Πέρα από εκεί απλώνονται απέραντοι κόσμοι, περισσότεροι απ’ όσους μπορούμε να φανταστούμε.

Μέσα σ’ αυτούς υπάρχει και η δική μου ΙΘΑΚΗ, το αγαπημένο νησί, η φωτεινή πατρίδα μου.
Είναι ένας τόπος μακρινός, όπου τον φτάνω ταξιδεύοντας με το νοητικό μου καράβι, που το οδηγούν: Η Ισχυρή θέληση, η πίστη, και η αγάπη για την Ζωή.

Στην ονειρική αμμουδιά του αναπαύομαι και καθαρίζομαι από τις περιττές σκέψεις μου. Εκεί ανανεώνομαι απολαμβάνοντας την δροσερή αύρα της θάλασσας μέσα σο ζεστό καλοκαίρι. είναι ο χώρος του οραματικού μου διαλογισμού, της αυτοσυγκέντρωσης.
Αυτός ο τόπος έχει πλούσια βλάστηση, με πανύψηλα δέντρα και σπάνια αγριολούλουδα με ζωηρά ή κι απαλά χρώματα. Όλα αυτά δεν μαραίνονται και ούτε φθείρονται, γιατί εκεί υπάρχουν άλλοι νόμοι.

Στο μαγικό νησί της γαλήνης και των στοχασμών μου, συναντώ και άλλους αγαπημένους φίλους όταν πηγαίνω. Με όλους αυτούς βιώνουμε τους ίδιους κόσμους και αισθανόμαστε αδέρφια, και πάντα με υποδέχονται με αγάπη και χαρά.
Σ’ αυτό το νησί ο καθένας έχει το δικό του σπίτι, κατασκευασμένο σύμφωνα με το γούστο και τις απαιτήσεις του.
Το δικό μου σπίτι είναι κτισμένο πάνω σ’ ένα απόκρημνο βράχο, δίπλα από μια ερημική ακρογιαλιά. Γύρω, γύρω πλαισιώνεται από ένα μεγάλο κήπο με ψηλά δέντρα και σπάνια λουλούδια, πολύχρωμα και μυρωδάτα. Τοποθετημένα σε παρτέρια, που δημιουργούν ανθισμένα μονοπάτια.

Είναι ένα διώροφο σπίτι με μια τεράστια βεράντα που βλέπει στον κήπο και στην θάλασσα.
Αυτή είναι η βεράντα του Οραματικού μου διαλογισμού. Εκεί κάθομαι με τις ώρες μαζί με τους εκλεκτούς φίλους μου, που μου κάνουν την τιμή να μ’ επισκεφτούν.
Αυτός είναι ο απομονωμένος παράδεισός μου, που πηγαίνω όσο περισσότερο μπορώ, και φροντίζω να τον διατηρώ ζωντανό μέσα μου…

“ΜΕΤΟΥΣΙΩΣΗ:Η ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ”

Περνάμε την Πύλη που είναι ολάνοιχτη μπροστά μας, ακούγοντας μια έντονη μουσική.
Παρατηρούμε την αίθουσα που είναι φωτεινή σε ιόχρους αποχρώσεις, και στον ουρανό της απλώνονται χαριτωμένα συννεφάκια.
Το πάτωμά της είναι από λείο γυαλιστερό κρύσταλλο, σε χρώμα σκούρο βιολετί.
Καθώς το παρατηρούμε, εντελώς ξαφνικά σχηματίζονται πάνω του μεγάλοι κύκλοι διαφορετικών αποχρώσεων. Τα μεγέθη τους διακρίνονται σε διαμέτρους των πέντε μέτρων και επτά μέτρων.

Το εντυπωσιακό είναι ότι στο κέντρο του κάθε κύκλου ξεχωρίζουμε άλλους μικρότερους κύκλους διαμέτρου εβδομήντα πόνων και πολύ φωτεινούς. Η αίθουσα είναι αρκετά μεγάλη και χωρά πολλούς από αυτούς…
Άξαφνα εμφανίζονται τρεις άγγελοί με τεράστια φτερά και ολόλευκα φορέματα. Χαμογελούν και μας χαιρετούν με μια όμορφη κίνηση.
Κρατούν ο καθένας τους από ένα κύκλο πατώντας λίγο πιο μέσα από την περιφέρειά του. Τα φτερά τους εξαφανίζονται, κι αρχίζουν επί τόπου να παίρνουν αργές στροφές. Η μουσική δυναμώνει, αλλά ο ρυθμός της είναι σιγανός. Οι άγγελοί γυρίζουν ρυθμικά γύρω από τον εαυτό τους, καθώς η μουσική όλο και δυναμώνει ταυτόχρονα και οι στροφές τους, που γίνονται από δεξιά προς τα αριστερά, εντείνονται, μέχρι που δεν φαίνονται πια, και το μόνο που βλέπουμε είναι μια έντονα φωτεινή δίνη.

Το πιο παράξενο είναι πως οι άγγελοι δεν μένουν στάσιμοι στην ατομική τους στροφή, αλλά συγχρόνως πραγματοποιούν και μια κίνηση γύρω από την περιφέρεια του κύκλου, σε αργό ρυθμό.
Όταν ολοκλήρωσαν υπό τους ήχους της μελωδίας το γύρο της περιφέρειας του κύκλου τους, σταματούν μία στιγμή, καθώς η μελωδία αλλάζει.

Η όψη τους επανέρχεται όπως ήταν αρχικά, και τότε αρχίζουν αντίθετη στροφή από αριστερά προς τα δεξιά με ακριβώς την ίδια διαδικασία.
Δημιουργείται μια ωραία εικόνα από τις Αγγελικές στροφές και τη δίνη που σχηματίζουν. Είναι μια συμπαντική κίνηση για τον καθένα που την πραγματοποιεί συμβολικά, επιτυγχάνοντας την ισορροπία και τη σταθερότητα του εσωτερικού του κόσμου. Στροβιλίζοντας γύρω από τον Εαυτό τους και γύρω από τον Ήλιο τους. Δείχνοντάς μας τον χειρισμό του πεδίου.

Οι άγγελοι κάποτε σταματούν, κι εκεί που θα μπορούσες να σκεφτείς ότι οι πανέμορφο άγγελοι είναι ζαλισμένοι μετά το ιλιγγιώδες στριφογύρισμα. Εκείνοι μας χαμογελούν άλλη μία φορά με έμφαση, τα ολόλευκα φτερά τους επανέρχονται στους ώμους τους και με ένα μικρό άλμα ο καθένας τους μπαίνει στο φωτεινό κέντρο του κύκλου τους. Τότε το έντονο φως που βγαίνει από το κέντρο του κάθε κύκλου απορροφά μέσα σε μια λάμψη τον άγγελό του και εξαφανίζεται.

Οι άγγελοι χάθηκαν από τα έκθαμβα μάτια μας, αφού μας δίδαξαν τι πρέπει να κάνουμε κι εμείς με τη σειρά μας. Ήταν μια πολύ ωραία αναπαράσταση. Οι κύκλοι μας περιμένουν για να δοκιμάσουμε τις δυνάμεις μας.
Όλο αυτό που είδαμε αδερφή ψυχή μου ήταν η πλέον σωστή κι αληθινή κατάσταση κίνησης και ρυθμού. Αυτή είναι η κίνηση του Σύμπαντος, του κάθε Γαλαξία, του κάθε ηλιακού συστήματος, του κάθε αστρικού σώματος, του κάθε οργανισμού, του κάθε κυττάρου, του κάθε ατόμου και σωματιδίου που υπάρχει μέσα στο ΟΛΟΝ.

Έλα λοιπόν μη διστάζεις να προχωρήσουμε και να δημιουργήσουμε τη δική μας δίνη.
Ακολουθώντας την πλέον γνωστή κίνηση και τον πιο φυσιολογικό ρυθμό, θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε καλύτερα τον εαυτό μας και ολόκληρο το σύμπαν, πώς κινείται και χορεύει, αποκτώντας ισορροπία και ρυθμό.
είμαι ευτυχισμένη που μ’ ακολουθείς, και σε τοποθετώ σε έναν κύκλο διαμέτρου πέντε μέτρων που σου ταιριάζει, κι εγώ αδερφή ψυχή μου ακολουθώ τον κύκλο των επτά μέτρων.

Θα κάνουμε ακριβώς ό,τι μας δίδαξαν οι τρεις άγγελοι της τάξης και της ισορροπίας. Με την μόνη διαφορά ότι στο τέλος αυτής της θεϊκής κίνησης θα πηδήξεις στο κέντρο του κύκλου μα δεν θα απορροφηθείς από το φως του, αλλά θα μείνεις εκεί ό,τι κι αν συμβεί, αποκτώντας δύναμη, διαύγεια και πανίσχυρη θέληση.

Αφέσου λοιπόν στους ήχους της μουσικής που ακούγεται κι όλα θα γίνουν αυθόρμητα. απλά θα αφεθούμε στην κίνηση που θα μας εμπνεύσει αυτός.
Μπαίνουμε στις παρυφές του κύκλου και ξεκινάμε την θαυμαστή κίνηση.
Η μελωδία ακούγεται γλυκιά με έναν μαγευτικό ήχο που ενεργοποιεί μια δημιουργική κίνηση.

Στην αρχή ο ρυθμός της μουσικής είναι αργός, και μπορούμε να τον ακολουθήσουμε πιστά χωρίς καμία προσπάθεια. Αφηνόμαστε στη ρυθμική κίνηση, που μας είναι παράξενα γνώριμη, λες και μας ήταν γνωστή από πάντα.
Σιγά, σιγά, οι στροφές μας επιταχύνονται. Μεθάμε από την ιλιγγιώδη ταχύτητα που αυξάνεται συνεχώς, αλλά παράλληλα νιώθουμε μια απέραντη ευτυχία.

Βρισκόμαστε σ’ ένα κύκλωμα δυνατών ενεργειών, ο κόσμος χάνεται από τα μάτια μας και εξαϋλώνεται. Γυρίζουμε γύρω από τον Εαυτό μας και γύρω από την Περιφέρεια του κύκλου.

Είμαστε σ’ ένα άλλο επίπεδο που δεν περιγράφεται, ο χρόνος δεν υπάρχει εδώ. Τα μόνα που ξεχωρίζουν σ’ αυτό το επίπεδο είναι φωτεινές αποχρώσεις διαφόρων χρωμάτων, φωτός και ενεργειών, σε μια απίστευτη ποικιλία.
Η μουσική αρχίζει να γίνεται πιο αργή και σταδιακά σταματάμε σε ένα σημείο του κύκλου. Στεκόμαστε πολύ λίγο, αισθανόμαστε θαυμάσια, δυνατοί, δίχως καμία ζάλη ή μέθη. Κι αρχίζουμε ξανά την αντίθετη περιστροφή τώρα, κατά τον ίδιο τρόπο.
Όπως στην προηγούμενη στροφή, έτσι και σε αυτή αισθανόμαστε τις ίδιες δυνάμεις να μας περικλείουν, μόνο που τώρα αισθανόμαστε μεγαλύτερη ικανοποίηση, διότι ολοκληρώνουμε την περιστροφή μας και την ισορροπία μας. Μέσα στους ήχους της μουσικής που σιγά, σιγά χαμηλώνει κάποια στιγμή σταματάμε.

Αισθανόμαστε απόλυτα καθαροί, αγνοί στην καρδιά έχοντας ολοκληρώσει αυτό που ξεκινήσαμε.
Είμαστε έτοιμοι να βρεθούμε στο κέντρο του κύκλου μας. Με ένα μικρό άλμα, μπαίνουμε στον πυρήνα του μεταφέροντάς μας όλη την ενέργεια της δίνης που δημιουργήσαμε.
Αυτό που βιώνουμε δεν περιγράφεται με λόγια. Δεν απορροφάσαι όπως συνέβη με τους αγγέλους, παρά κάποια στιγμή αποχωρείς με μια ισχυρή θέληση και σιγουριά, για να συνεχίσεις το έργο σου με σταθερότητα και ισορροπία.

Αποχωρούμε με μια άφατη ικανοποίηση πιο ενωμένοι μεταξύ περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Για μια νέα εμπειρία στο έκτο υποπεδίο του ανώτερου Νοητικού πεδίου.
Προχωρούμε ακόμη περισσότερο κι αυτή τη φορά βρισκόμαστε μπροστά σε ένα τεράστιο παραπέτασμα με διάφανες πτυχώσεις, που μας εμποδίζουν την ορατότητα.
Αμέσως παραμερίζουμε το παραπέτασμα κι αντικρίζουμε έναν μυθικό κόσμο. Δεν μπορεί κάποιος να περιγράψει την μεγαλοπρέπεια αυτού του κόσμου. Τα λόγια είναι ανίκανα να περιγράψουν το μεγαλείο και το κάλλος του. Ακόμη και η ανθρώπινη φαντασία δεν μπορεί να συλλάβει μια τέτοια εικόνα.

Όμως ας βιώσουμε τώρα αυτό που παρατηρούμε κι ας προσπαθήσουμε να το περιγράψουμε, μεταφέροντας το νόημα αυτών που βλέπουμε.
Μπροστά μας φωτίζεται μια αίθουσα από αναρίθμητα σημεία, αόρατα, με διάφορα χρώματα, αλλά μέσα σε όλα αυτά υπερτερεί το βιολετί.
Στο βάθος της αίθουσας διακρίνεται πάνω σ’ ένα μικρό ύψωμα μια πολιτεία με κτίρια διαφόρων χρωμάτων και ακαθόριστου σχήματος.
Μέσα από διάφορα σημεία της αίθουσας κατεβαίνουν δέσμες φωτός προς το κέντρο της, δημιουργώντας διάφορα σχήματα. Η εικόνα αυτή είναι συνεχώς εναλλασσόμενη, και είναι κάτι το φαντασμαγορικό.

Ένα νέφος κάθαρσης βγαίνει από το πάτωμα σαν μικρές νεφέλες, αιθέριες σε χρώμα ιόχρουν ανοικτό, που ανεβαίνουν μέχρι ένα σημείο κι έπειτα διαλύονται, για να εμφανιστούν ξανά από την αρχή.
Οι τοίχοι είναι σμιλεμένοι από έναν φωτεινό αμέθυστο. Ξαφνικά βγάζουν μια παράξενη λάμψη και φωτίζουν μια εξέδρα αρκετά μακριά από εμάς, πάνω της κάθονται σε βαρείς θρόνους από κρύσταλλο, πέντε ανθρώπινες μορφές.
Αυτοί είναι οι διδάσκαλοι που μας διδάσκουν.

πραγματικά θυμίζουν γνώριμα πρόσωπα όσο τις παρατηρεί κανείς. Φυσιογνωμίες γνωστές και άγνωστες. Πρώτος από αυτούς είναι η θεία φυσιογνωμία Εκείνου που έμαθες να λατρεύεις από παιδί. Ακολουθούν και άλλες οντότητες που έμαθες και άγγιξες τη σοφία τους.
Αλλά πίσω από αυτούς υπάρχουν κι άλλοι καθισμένοι αμφιθεατρικά σαν σε ολόκληρη ιεραρχία.

Προσέχουμε την κάθε λεπτομέρεια, παρατηρώντας στην επόμενη σειρά τους αρχαίους Ολύμπιους Θεούς. Ενώ πίσω από αυτούς βρίσκονται και άλλοι πολύ άγνωστοι σ’ εμάς. Είναι φωτεινές οντότητες που πρόσφεραν στην ανθρωπότητα, αποτελούν ένα Πάνθεον της παλιάς και σύγχρονης εποχής…”