Οι εντολές και η προώθησή τους σε πολιτικούς.
Η οργάνωση Alter EU, η οποία φέρεται να μελετά τις σχέσεις των ομάδων άσκησης πίεσης στους θεσμούς της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αναφέρει πως περίπου το 83% των συναντήσεων που πραγματοποιούνται σε καθημερινή βάση ανάμεσα σε λομπίστες και ανώτατους αξιωματούχους της Κομισιόν δεν καταγράφονται πουθενά.
Μάλιστα σε μεσαία και κατώτερα στελέχη της Επιτροπής το ποσοστό ξεπερνά το 92%.
Σε αρκετές περιπτώσεις η παρέμβαση των παγκοσμιοποιητικών λόμπι γίνεται εξόφθαλμη.
Τεμπέληδες πολιτικάντηδες δεν μπαίνουν καν στον κόπο να επαναδιατυπώσουν τα κείμενα-εντολές που λαμβάνουν από πολυεθνικές.
Σύμφωνα με έρευνα από το Παρατηρητήριο της Ευρώπης των Πολυεθνικών (CEO), κατά μέσο όρο οι ομάδες άσκησης πίεσης σε πολιτικούς αποτελούνται κατά 70% από εκπροσώπους πολυεθνικών, κατά 15% από μέλη ΜΚΟ ενώ μόνο το 2% των μελών τους προέρχεται από συνδικάτα.
Εν ολίγοις οι πολυεθνικές της Νέας Τάξης υπαγορεύουν τις πολιτικές εκ μέρους του παγκόσμιου ηγέτη που έπεται να κάνει σύντομα την εμφάνισή του. Αποτελούν τους κατασκόπους του.
Μόνο ο χρηματοπιστωτικός τομέας απασχολεί 1.700 λομπίστες οι οποίοι έχουν στη διάθεσή τους 120 εκατομμύρια ευρώ το χρόνο για να «εξαγοράσουν» πολιτικούς και υπαλλήλους της ΕΕ.
Τουτέστιν, σε κάθε υπάλληλο της ευρωπαϊκής ένωσης, που ασχολείται με ζητήματα τραπεζών, αντιστοιχούν τέσσερις εκπρόσωποι λόμπι.
Η ταινία The Brussels Business είναι ένα ντοκιμαντέρ των Friedrich Moser και Matthieu LIETAERT για την έλλειψη διαφάνειας και την επιρροή των ομάδων ειδικών συμφερόντων στην διαδικασία λήψης αποφάσεων στις Βρυξέλλες
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
http://beforeitsnews.com/paranormal/2017/04/wth-seven-level-electromagnetic-mothership-de-cloaks-above-cloud-in-the-philippines-video-2523583.html
Στην Αγία Γραφή, είναι εμφανής μια διαφορά στην περιγραφή τού Θεού, όπως Αυτός φανερώνεται στην Παλαιά Διαθήκη, με το πώς φανερώνεται στην Καινή Διαθήκη. Πράγματι, μια τέτοια διαφορά, έχει γίνει αιτία για πολλές διαφωνίες και αιρέσεις στο παρελθόν και στο παρόν. Στη μελέτη αυτή, θα δούμε πού οφείλεται η διαφορά αυτή, σύμφωνα με την ίδια την Αγία Γραφή.
Υπάρχουν 3 συνήθως διακριτές καταστάσεις στην Αγία Γραφή, σύμφωνα και με την προς Εβραίους επιστολή 10/ι΄ 1:
“Σκιάν γαρ έχων ο νόμος τών μελλόντων αγαθών, ουκ αυτήν την εικόνα τών πραγμάτων…”
Η μία είναι η κατάσταση της Παλαιάς Διαθήκης, που ήταν η σκιά των επουρανίων.
Η δεύτερη είναι η κατάσταση της Καινής Διαθήκης, που είναι η εικόνα των επουρανίων. Φαίνεται στο παραπάνω εδάφιο, λέγοντας: “ουκ ΑΥΤΗΝ την εικόνα τών πραγμάτων”, κάτι που σημαίνει ότι η εικόνα είναι παρούσα στη Νέα Διαθήκη, στην οποία ήταν ενταγμένος ο Παύλος.
Και η τρίτη είναι τα ίδια τα επουράνια, που είναι τα ίδια τα πράγματα.
Η σκιά των πραγμάτων, παρουσιάζει τα πράγματα αρκετά αόριστα. Περιέχει πολλές διαστρεβλώσεις του «αντικειμένου». Γι’ αυτό παρατηρούμε στην Παλαιά Διαθήκη, τον Θεό να εμφανίζεται ως ο «σκληρός Κύριος». Έτσι τον αντιλαμβάνονταν σχεδόν όλοι οι πιστοί της Παλαιάς Διαθήκης, (ο Αβραάμ ανήκει στις εξαιρέσεις), και έτσι τον περιέγραψαν στην Παλαιά Διαθήκη. Ως Κύριο. Αυτό πρέπει να το έχουμε υπ’ όψιν μας διαβάζοντας την περιγραφή Του στην Παλαιά Διαθήκη. Δεν είναι λάθος η σκιά. Είναι όμως πολύ ελλειπής περιγραφή.
Η εικόνα των πραγμάτων στην παρούσα Νέα Διαθήκη, είναι βεβαίως πολύ πιστότερη από τη σκιά, όμως και πάλι της λείπει η μία διάσταση της πραγματικότητας. Παρά την πιστότητά της, υπάρχει μια μικρή αλλοίωση του εικονιζομένου. Λείπει η 3η διάσταση. Στη Νέα Διαθήκη λοιπόν, ο Θεός παρουσιάζεται όχι ως Κύριος πλέον, αλλά ως Πατέρας!
«Ούτω προσεύχεστε: Πάτερ ημών, ο εν τοις ουρανοίς…» και
«Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους, και θέλω φανερώσει…».
Ποιο όνομα φανέρωσε ο Χριστός; Και το «Κύριος», και το «Θεός», και το «Γιαχβέ», οι Εβραίοι το γνώριζαν. Αυτό που φανέρωσε, ήταν το όνομα: «Πατέρας». Μας έδειξε ότι ο Θεός δεν είναι «ένας σκληρός Κύριος», αλλά ένας «στοργικός Πατέρας». Όμως αυτή την αποκάλυψη την έκανε σε ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης, που είχαν μια σχέση «δούλου – Κυρίου» με το Θεό. Δεν ήταν εύκολο να τους «περάσει» αυτή τη νέα αντίληψη, την πληρέστερη και καθαρότερη εικόνα της Καινής Διαθήκης. Τους μιλούσε λοιπόν με σκιώδεις παραβολές από αυτές που μπορούσαν να αντιληφθούν. Τους μιλούσε για «τιμωρία», για «Κύριο που θα γύριζε ξαφνικά ως κλέπτης εν νυκτί για να ελέγξει τους δούλους Του», για «σκότος εξώτερο της Βασιλείας», για «πυρ αιώνιο και σκουλήκια που δεν τελευτούν». Τους μιλούσε στη γλώσσα τους. Δεν έλεγε όμως ψέματα. Φόβιζε τους δούλους, με τον τρόπο που αρμόζει σε δούλους!
Όμως σε άλλα σημεία, η Καινή Διαθήκη μιλάει καθαρότερα. Λέει: «δεν ελάβατε πνεύμα δουλείας για να φοβόσαστε πάλι. Αλλά λάβατε Πνεύμα Υιοθεσίας, το οποίο κράζει στις καρδιές σας: «Αββά ο Πατήρ» (Πατερούλη!!!!)» (Ρωμαίους 8/η΄ 15).
Μάλιστα ο Παύλος σε άλλο σημείο στην προς Γαλάτας επιστολή 4/δ΄ 1 – 7, κάνει μία ακόμα πιο βαθιά διευκρίνιση. Λέει, ότι: Για όσον καιρό ο «κληρονόμος» είναι νήπιος, Δηλαδή δεν έχει φτάσει «στο μέτρο ηλικίας του Χριστού» ξεπερνώντας την αμαρτία, αλλά είναι ακόμα «δουλωμένος στην αμαρτία, και στο νόμο», ο Πατέρας του, του συμπεριφέρεται ως προς δούλο, και όχι ως προς γιο. Αν και είναι ο κληρονόμος του Πατέρα, δεν είναι ακόμα σε θέση να διαχειρισθεί το Άγιο Πνεύμα που του προσφέρεται. Έτσι, όχι μόνο «τρώει και κανένα ξύλο σαν πνευματικό παιδάκι που είναι», αλλά βρίσκεται και «υπό επιτρόπους». Δηλαδή, αν και είναι ο μελλοντικός κληρονόμος της περιουσίας του Πατέρα, του κάνουν κουμάντο ακόμα και οι «ξένοι», οι «επίτροποι» που έθεσε ο Πατέρας του. Δεν παύει όμως να είναι γιος, και μάλιστα κληρονόμος όσων έχει ο Πατέρας. Όταν όμως ενηλικιώνεται, και ο Πατέρας του μπορεί να του εμπιστευτεί το Άγιο Πνεύμα, το Πνεύμα αυτό αρχίζει να λαλεί σε γλώσσες στην καρδιά του, και να λέει: «Πατερούλη»!
Με άλλα λόγια, όσοι δεν έχουν κατανοήσει τον Θεό ως Πατέρα, τον βλέπουν ως έναν «σκληρό Κύριο», που θα έρθει και θα τους ζητήσει λογαριασμό, και πιθανόν θα τους τιμωρήσει. Το παιδάκι, αν και γιος, τρέμει την οργή του Πατέρα του. Όταν όμως μεγαλώσει, όταν καταλάβει την αγάπη που τρέφει ο Πατέρας γι’ αυτόν, ΔΕΝ ΤΟΝ ΦΟΒΑΤΑΙ ΠΙΑ. Τον εμπιστεύεται, και δεν τον βλέπει πια ως σκληρό Κύριο. Είναι λοιπόν δυνατόν, ακόμα και ένας Χριστιανός, επειδή είναι «νήπιος», να βλέπει τον Θεό ως δούλος, και ο Θεός να του συμπεριφέρεται ως Κύριος, για να τον διαπαιδαγωγήσει. Γι’ αυτό τους μη Χριστιανούς στην Ορθοδοξία, (όσοι τουλάχιστον έχουμε καταλάβει τον Θεό ως Πατέρα), δεν τους θεωρούμε άξιους κολάσεως. Τους θεωρούμε ως «δούλους», δηλαδή ως ανθρώπους που έχουν σχέση «Παλαιάς Διαθήκης» με το Θεό. Δεν λέμε ότι δεν έχουν σχέση με το Θεό. Λέμε ότι δεν έχουν σχέση «γιου» με το Θεό, αλλά σχέση «δούλου». Και αυτός είναι ο βασικός λόγος, που και οι Προτεστάντες, και οι Παπικοί, και οι περισσότεροι Ορθόδοξοι δεν κατανοούν ότι ο Θεός είναι ΑΓΑΠΗ.
Η τρίτη κατάσταση, των ιδίων των πραγμάτων, είναι μια κατάσταση ακόμα μελλοντική για τους πολλούς. Ακόμα και για Χριστιανούς. Επειδή όμως είναι μια κατάσταση που υπερβαίνει το χρόνο, κάποιοι Χριστιανοί την έχουν βιώσει ήδη από τώρα! Γι’ αυτό η Γραφή μιλάει για αυτούς που γεύτηκαν τις δυνάμεις του «μέλλοντος αιώνος». Πώς τις γεύτηκαν αν είναι «μέλλων» ο αιώνας; Αυτό συμβαίνει επειδή ο μέλλων αιώνας στην πραγματικότητα είναι μια κατάσταση ήδη παρούσα για όσους έγιναν κάτι παραπάνω από «παιδιά» του Θεού. Έγιναν επίσης «φίλοι» Του.
Στο γιο μου το εξήγησα ως εξής:
«Πόσο καιρό έχεις να φας ξύλο;» τού είπα.
«Ουουουου! Πολύ καιρό!» μου είπε.
«Ο αδελφός σου;» τον ρώτησα.
«Κάθε μέρα!» μου είπε.
«Γιατί;» τον ρώτησα.
«Γιατί μεγάλωσα, και δεν κάνω τόσες βλακείες όπως ο μικρός!» μου είπε.
«Έτσι και ο Θεός. Όσον καιρό ο κληρονόμος είναι νήπιος, δεν διαφέρει δούλου. Γι’ αυτό, αν και είσαι ίσος με τον αδελφό σου στα μάτια μου, επειδή εκείνος κάνει κουταμάρες, πρέπει να τρώει ξύλο. Όταν μεγαλώσει κι άλλο, θα του συμπεριφέρομαι κι εκείνου ως κληρονόμου. Και μάλιστα, σ’ εσένα τώρα που μεγάλωσες, δεν σου συμπεριφέρομαι μόνο σαν γιο μου, αλλά είμαστε και φίλοι. Σου λέω ακόμα και τα μυστικά μου. Που ποτέ δεν θα σου τα έλεγα αν σε έβλεπα μόνο σαν γιο μου».
Αυτό θέλω να πω. Ότι ο Θεός στους φίλους Του λέει ακόμα και τα μυστικά Του. Τα πάντα. Μπορούμε να το διαβάσουμε στο Ιωάννης 15/ιε΄ 15: «Δεν σας λέω πια δούλους, αλλά σας λέω φίλους. Γιατί ο δούλος δεν γνωρίζει τι κάνει ο Κύριός του. Εσάς όμως σας είπα φίλους, γιατί σας φανέρωσα όλα όσα άκουσα από τον Πατέρα μου».
Αυτοί που είδαν τον μέλλοντα αιώνα, είναι οι άγιοι της Εκκλησίας που έφτασαν στη Θέωση. Επειδή όμως ο μέλλων αιώνας είναι μια άλλη διάσταση του χρόνου, ανώτερη από τη δική μας, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΟΥΝ ΟΣΑ ΕΙΔΑΝ ΜΕ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΓΛΩΣΣΑ. Γι’ αυτό ο Παύλος είπε ότι όταν αρπάχτηκε στον Παράδεισο, άκουσε λόγια «ανεκλάλητα». Μας φανέρωσε μόνο όσα μπορούσαμε να κατανοήσουμε. Το ίδιο και ο Χριστός. Είπε: «Σας μίλησα για τα επίγεια και δεν καταλάβατε. Πώς θα καταλάβετε αν σας πω τα επουράνια;»
ΑΓΑΠΗΤΕ ΧΡΗΣΤΟ,ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,ΚΑΙ ΔΙΑΣΚΟΡΠΙΣΣΘΗΤΩΣΑΝ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΑΥΤΟΥ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΓΗΣ.ΚΑΙ ΠΑΝΤΕΣ ΑΓΑΛΛΙΑΣΘΕ!!
ΑΓΑΠΗΤΕ ΑΔΕΛΦΕ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΝΑΣ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ.
ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΝ ΘΕΟΝ ΙΗΣΟΥΝ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟΝ ΧΡΕΙΣΤΟΝ.
ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΛΑΣΣΑΡΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΛΑΝΤΖΗΔΕΣ,ΚΑΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΜΑΣ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΗΣΕ ΓΙ ΑΥΤΟ.
Ο ΕΧΩΝ ΝΟΥΝ ΝΟΕΙΤΩ,ΚΑΙ ΕΧΩΝ ΩΤΤΑ ΑΚΟΥΕΤΩ.
ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΦΙΛΟΙ ΤΟΥ,ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ!!
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΠΟΚΑΛΕΣΟΥΜΕ ΠΑΤΕΡΑ ΜΑΣ,ΕΚ ΚΑΡΔΙΑΣ,ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΟΣ ΘΑ ΜΑΣ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΜΕΣΩΣ.
ΑΛΛΑ ΓΝΩΡΙΖΕΙΣ ΠΟΣΟ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΓΙΑ ΠΟΛΛΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ.
croif101 +++«Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και τοις εν τοις μνήμασιν, ζωήν χαρισάμενος..»
Ένας άγγελος είπε πρώτη φορά το «Χριστός Ανέστη» «Αληθώς ανέστη!»
υχνά συναντάμε στα άγια Ευαγγέλια την φράση του Χριστου : ” Ο έχων ώτα ακούειν ακουέτω “, δηλαδή, ” όποιος έχει αυτιά για να ακούει , ας ακούει”.
Και αναρωτιέται κανείς δικαιολογημένα :
Χιούμορ έκανε ο Χριστός; Υπάρχει κανένας που τα ΄χει τα αυτιά του μόνο για ομορφιά; Μόνο για να του ομορφαίνουν το κεφάλι;+++ Δεδομένου ότι θα εξετάζω την οικογενειακή ζωή και την ατομική ψυχολογία μεμονωμένων αθεϊστών, προφανώς θα βασίζομαι σε βιογραφικά στοιχεία. Για πάρα πολλές σημαντικές προσωπικότητες του παρελθόντος όμως, τα βιογραφικά στοιχεία είναι δυστυχώς σπάνια. Στους προηγούμενους αιώνες, η παιδική ηλικία θεωρείτο σχετικά ασήμαντη, και λεπτομέρειες βασικές από αυτό το τμήμα της ζωής των ανθρώπων συχνά δεν καταγράφονταν.
Παρά ταύτα, αυτό που εγώ θα αναζητήσω είναι ένα ‘μοτίβο’ που να επαναλαμβάνεται στις ζωές πολλών αθεϊστών. Δεν είναι απαραίτητη, ούτε επαρκεί, η μεμονωμένη ζωή ενός μόνο αθεϊστή, ως βάση για την αποδοχή ή την απόρριψη της θεωρίας περί «ελλιπούς πατέρα». Ο αναγνώστης θα πρέπει να φυλάξει την κρίση του μέχρι να προσκομισθούν τα βιογραφικά στοιχεία, όχι μόνο για τους αθεϊστές αλλά και για τους πολύ γνωστούς πιστούς από τις ίδιες ιστορικές περιόδους και κοινωνίες. Αν νοηθούν οι αθεϊστές ως η «πειραματική ομάδα», τότε οι πιστοί που θα συζητηθούν στο επόμενο κεφάλαιο θα είναι η «ομάδα διασταύρωσης». Η διαφορά που θα εντοπισθεί ανάμεσα στα μοτίβα των δύο ομάδων είναι αυτό που θα αποτελέσει αποδεικτικό στοιχείο.
Έχω επιλέξει για μελέτη εκείνους που είναι ιστορικά διάσημοι ως αθεϊστές. Είναι οι μεγάλοι στοχαστές, οι τυπικά φιλόσοφοι, των οποίων η απόρριψη του Θεού αποτελούσε το κέντρο της πνευματικής τους ζωής και της δημόσιας θέσης τους. Δεν θα συμπεριλάβω επιστήμονες και καλλιτέχνες. Κανονικά, οι επιστήμονες έχουν την εμπειρική έρευνα σαν πρώτιστη μέριμνά τους: η κοσμοθεωρία τους – είτε αυτή είναι αθεϊστική είτε θεϊστική – συνήθως δεν είναι η κυρίαρχή τους απασχόληση στο έργο τους. Στην τέχνη –λογοτεχνία, μουσική, και οι οπτικές τέχνες- είναι δύσκολο να διακρίνει κανείς τις διανοητικές τους πεποιθήσεις από τα έργα της φαντασίας τους. Πέραν αυτού, τα άτομα με τα οποία θα ασχοληθούμε εδώ είναι εκείνα που είναι γενικά αναγνωρισμένα ως ιδρυτές και προαγωγοί του σύγχρονου αθεϊσμού και απιστίας.
Όμως τι ακριβώς είναι ένας αθεϊστής; Πώς συσχετίζεται αυτή η έννοια με τις παραπλήσιες θέσεις όπως είναι ο αγνωστικισμός, ο θεϊσμός, ο πανθεϊσμός και τα συναφή; Εγώ εκλαμβάνω τον αθεϊσμό ως απόρριψη της πίστης στον ένα Θεό ο οποίος υπερβαίνει τον κόσμο και με τον Οποίον οι άνθρωποι μπορούν να έχουν μια προσωπική σχέση. Στην ορολογία την Ιουδαϊκή & Χριστιανική, αυτό σημαίνει απόρριψη του Θεού-Πατέρα +++ Ο ΜΟΛΥΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΟΔΟ ΤΟΥΣ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΑΙΤΩΡΙΟ
Εις τα σχόλιά σας είπατε επίσης, ότι: «δεν μολύνεται κάποιος εβραίος με την παρουσία του στο πραιτώριο», υπαινισσόμενος βεβαίως, ότι ΚΑΙ ΕΔΩ έχουμε ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ανακρίβεια τών Ευαγγελίων! Εκπλησσόμεθα, αγαπητέ, να ακούμε από έναν Ραβίνο, ότι η είσοδος τών εκπροσώπων τού λαού εις την οικίαν ειδωλολάτρου ΔΕΝ συνιστούσε μόλυνση! Μήπως σάς διαφεύγει, ότι ΔΕΝ ομιλούμε για την είσοδο σε οικία ειδωλολάτρου ΟΠΟΙΑΝΔΗΠΟΤΕ ημέρα τού έτους (που ΚΙ ΑΥΤΟ απηγορεύετο), αλλά για την 14η Νισάν, δηλαδή την ημέρα απομακρύνσεως τού ενζύμου άρτου;
Μήπως επίσης σάς διαφεύγει, ότι την ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ ημέρα, όχι μόνο δεν έπρεπε οι Ιουδαίοι να τρώγουν ένζυμο άρτο, αλλά ούτε καν να ατενίσουν (να δουν δηλ. με τα μάτια τους) ένζυμο άρτο;;; ΑΥΤΟ δεν εννοεί το Δευτερονόμιο όταν γράφει: «Και δεν θέλει φανεί προζύμιον εις σε, κατά πάντα τα όριά σου, επτά ημέρας» (16:4 Μασορ.) ή «…ουκ οφθήσεταί σοι ζύμη εν πάσι τοις ορίοις σου επτά ημέρας»; (Μετάφ. Ο΄) Εάν λοιπόν εισήρχοντο εις την οικίαν τού ειδωλολάτρου Πιλάτου την 14η Νισάν, δεν θα εμιαίνοντο εισερχόμενοι εις περιοχή ενζύμων και θα ήσαν υποχρεωμένοι να εορτάσουν το Πάσχα μετά από ένα μήνα και υπό τις καθαρτηρίους προϋποθέσεις που περιγράφονται εις τούς Αριθμ. 9:6 κ.εξ.;;;
Αλλά υπάρχει και μία ακόμη ερμηνεία για το εν λόγω ζήτημα: Οι οικίες τών εθνικών εθεωρούντο ακάθαρτοι, λόγω τής επικρατούσης γνώμης, ότι οι εθνικοί συνήθιζαν να θάπτουν εις αυτές τα εκτρωθέντα έμβρυα. Άρα η οικία ίσχυε ως δια τινός πτώματος νεκρού μολυνθείσα, η δε εις αυτήν είσοδος τού Ιουδαίου εμόλυνε αυτόν, κατά τον ορισμό τών Αριθμ. 19:14, όχι επί ΜΙΑ μόνον ημέρα, αλλά επί ΕΠΤΑ, κατά τις οποίες ημέρες τού μολυσμού απηγορεύετο εις αυτόν η βρώση πάσης οιασδήποτε θυσίας, τόσον δηλαδή τής τού πασχαλίου αμνού (Αριθμ. 9:6 και εξής), όσον και τής Chagiga, τής σωτηρίου δηλαδή θυσίας (Λευιτ. 7:20).
ΑΡΑ, ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΡΜΗΝΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΩΣΤΗ, Δ Ι Κ Α Ι Ω Σ ΚΑΙ Π Ο Λ Υ Ο Ρ Θ Ω Σ Ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΚΕΙΜΕΝΗ ΜΟΛΥΝΣΗ ΠΟΥ ΘΑ ΥΦΙΣΤΑΝΤΟ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ, ΕΝΕΚΑ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΔΥΝΑΤΟΥΣΑΝ ΝΑ ΕΙΣΕΛΘΟΥΝ ΕΙΣ ΤΟ ΠΡΑΙΤΩΡΙΟ!!!
ΟΙ «ΝΟΜΟΤΑΓΕΙΣ» ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ, ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ ΚΑΙ ΦΑΡΙΣΣΑΙΟΙ!
Εις το ανωτέρω video εκφράσατε επίσης την απορία, ότι «οι εκπρόσωποι τού λαού αντί να κάνουν τη θυσία κάθονται εις το Πραιτώριο για να αποφασίσουν εάν ο Ιησούς ή ο Βαραββάς είναι αυτός που θα θανατωθεί» (10:10 κ. εξ). Το ίδιο δε σκεπτικό πιστεύω ότι θα έχετε και για τούς Αρχιερείς, Γραμματείς και Φαρισαίους, τα μέλη δηλαδή τού Μεγ. Συνεδρίου. Αντί, δηλαδή, όλοι αυτοί να ευρίσκονται εις τις οικίες τους και να σχολούνται με την απομάκρυνση τής ζύμης, έτρεχαν εις τις Δίκες τού Ιησού υπό τού Συνεδρίου και κατόπιν υπό τού Πιλάτου (ενημερωτικά δε λέγω, ότι ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΩΣ αποκαλώ «δίκη» αυτό που διεξήγαγε ο Πιλάτος, εφόσον εμφανώς επρόκειτο περί ΕΠΙΚΥΡΩΣΕΩΣ εκ τών προτέρων ληφθείσας υπό τού Μεγ. Συνεδρίου θανατικής καταδίκης).
Απαντώντας λοιπόν σάς λέγω, ότι όσον αφορά τούς εκπροσώπους τού λαού, όλοι αυτοί θα ηδύναντο να ευρίσκονται εις το Πραιτώριο και να ζητούν την θανάτωση τού Ιησού, εφόσον με την απομάκρυνση τής ζύμης θα μπορούσαν να ασχοληθούν τα ΥΠΟΛΟΙΠΑ μέλη τής οικογενείας! Μην ξεχνάμε άλλωστε, ότι η «δίκη» τού Ιησού από τον Πιλάτο έλαβε χώρα, όπως προείπαμε, ΠΡΩΙ (Ματθ. 27:1-2, Λουκ. 22:66, 23:1, Ιωάν. 18:28).
Άλλωστε εσείς ο ίδιος, κ.Ραβίνε, γράψατε επί λέξει τα εξής: «αν και οι περισσότεροι ειχαν τελειώσει το καθαρισμα απο το προηγουμενο βραδυ». Εφόσον λοιπόν εσείς ο ίδιος μάς πληροφορείτε, ότι οι περισσότεροι εκ τού λαού είχαν μεριμνήσει για το καθάρισμα τού ενζύμου άρτου από το προηγούμενο βράδυ, τότε εις τί ακριβώς έγκειται η δυσκολία να παρευρίσκεται ένα πλήθος έξω από το Πραιτώριο και να ζητάει τη θανάτωση τού Ιησού;;;
Όσον αφορά τώρα εις τα «νομοταγή» μέλη τού Μεγ. Συνεδρίου δε νομίζουμε να είχαν το παραμικρό πρόβλημα να καταπατήσουν Μ Ι Α Α Κ Ο Μ Η εκ τών εντολών τού Θεού, αυτήν δηλαδή περί τής εγκαίρου απομακρύνσεως τής ζύμης εκ τών οικιών των (που ελάμβανε χώρα τις ώρες που αυτοί ευρίσκοντο εντός τού Πραιτωρίου), εφόσον κάτι τέτοιο (παραβίαση δηλαδή τού Νόμου τού Θεού προκειμένου να επιτύχουν και να αποκομίσουν προσωπικά οφέλη, εν προκειμένω την ΕΞΟΝΤΩΣΗ τού Ιησού) ήταν κάτι που ΚΑΘ’ ΕΞΙΝ έκαναν, όπως περιτράνως αποδεικνύεται από το κείμενο που ακολουθεί!
Για διαβάστε προσεκτικά το κατά Ματθ. 15:1-9 για να διαπιστώσετε τί είχαν εφεύρει οι «νομοταγείς ακόλουθοι τού Μωσαϊκού Νόμου» προκειμένου να ΜΗΝ τιμούν τούς γονείς τους. Επενόησαν ΣΑΤΑΝΙΚΗ επινόηση με πρόσχημα ευσεβείας! Απέφευγαν τις υποχρεώσεις προς τούς γονείς τους (όταν οι τελευταίοι ζητούσαν κάτι από τα παιδιά τους) λέγοντας: «Δυστυχώς αυτό που θέλεις να λάβεις ή να ωφεληθείς από εμένα ή θα ελάμβανες ως βοήθημα από εμένα, το έχω ΤΑΞΕΙ να το κάνω ΔΩΡΟ στο Θεό». Και με αυτήν την ΣΑΤΑΝΙΚΟΤΑΤΗ επινόηση ΟΥΤΕ τούς γονείς τους τιμούσαν, ΟΥΤΕ και τον Θεό!!!
ΜΕ ΠΡΟΦΑΣΗ ΔΗΛΑΔΗ ΤΟΝ ΘΕΟ ΕΝΕΠΑΙΖΑΝ ΘΕΟ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ!!!
Και με αυτήν την σατανική επινόηση ακύρωσαν δηλ. κατήργησαν, αθέτησαν την εντολή τού Θεού «τίμα τον πατέρα και την μητέρα σου» (Έξοδ. 20:12), παραμελούσαν δηλαδή τούς γονείς τους με ανθρώπινες προφάσεις, προκειμένου να τηρήσουν την παράδοση τών πρεσβυτέρων!!!
Αυτοί λοιπόν οι άνθρωποι (εκ τών οποίων αποτελείτο τα μέλη τού Σανχεντρίν), οι οποίοι ουδένα πρόβλημα είχαν να παραβιάσουν τουλάχιστον ΔΕΚΑ (10) διατάξεις τού Ιουδαϊκού Ποινικού Δικαίου καθώς και τής ΜΙΣΝΑ (τις οποίες όποτε θέλετε μπορώ να σάς απαριθμήσω ΜΙΑ ΠΡΟΣ ΜΙΑ), προκειμένου να επιτύχουν (παντί τρόπω και πάση θυσία) την εξόντωση τού Ιησού, θεωρείτε ότι θα είχαν κάποιον ενδοιασμό ως προς την παραβίαση τής εντολής περί τής εγκαίρου απομακρύνσεως τής ζύμης εκ τών οικιών των;;; (Μάλλον πιο πολύ για ΑΝΕΚΔΟΤΟ που ΜΟΝΟΝ γέλιο προκαλεί, μπορεί κάποιος σοβαρός ερευνητής να εκλάβει αυτήν την ένσταση)!!!+++Το ότι αναφέρεται έτσι, δεν σημαίνει ότι ακολουθούν και δευτερότοκοι, (τουλάχιστον όχι κατά φύσιν, γιατί η Εκκλησία είναι αδελφοί τού Χριστού κατά χάριν). Εδώ όμως μιλάει για το κατά φύσιν, την Θεϊκή φύση τού Χριστού, και αυτό φαίνεται στη συνέχεια τού χωρίου που μελετάμε, στο Κολοσσαείς 1/α΄ 15-18:
“Ος εστίν εικών του Θεού του αοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως. Ότι εν αυτώ εκτίσθη τα πάντα, τα εν τοις ουρανοίς και τα επί της γης, τα ορατά και τα αόρατα. Είτε θρόνοι, είτε κυριότητες, είτε αρχαί, είτε εξουσίαι, τα πάντα δι’ αυτού και εις αυτόν έκτισται. Και αυτός εστιν προ πάντων, και τα πάντα εν αυτώ συνέστηκεν. Και αυτός εστιν η κεφαλή του σώματος της εκκλησίας, ος εστιν αρχή, πρωτότοκος εκ των νεκρών, ίνα γένηται εν πάσιν αυτός πρωτεύων”
Τι δείχνει λοιπόν εδώ; Ότι ο Χριστός είναι προ πάντων, τα πάντα στην κτίση λαμβάνουν τη σύστασή τους, (“συνέστηκεν”), την ύπαρξή τους, απ’ Αυτόν. Τα πάντα είναι “εν αυτώ”, και εκείνος ΕΙΝΑΙ Η ΑΡΧΗ, (δεν έχει αρχή, ΕΙΝΑΙ η αρχή), και ο πρώτος σε όλα. Γι’ αυτό ονομάζεται “πρωτότοκος”, γιατί τίποτα δεν υπήρξε προ αυτού, και αυτός είναι ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ όλων αυτών από τον Πατέρα Θεό. Η λέξη “πρωτότοκος” έχει την έννοια όχι μόνο τού “πρώτου”, αλλά και τού κληρονόμου.
Το ότι ο Θεός Λόγος λοιπόν είναι “πρωτότοκος” κατά φύσιν τού Θεού, δεν σημαίνει ότι ακολουθεί και άλλος γιος “κατά φύσιν”, γιατί οι πνευματικοί γιοι τού Θεού, οι Χριστιανοί, είναι “κατά χάριν” τέκνα Θεού, δια τού βαπτίσματος. Αλλά για να δείξουμε ότι πράγματι δεν υπάρχει κατ’ ανάγκην και άλλος κατά φύσιν γιος, ας θυμηθούμε το παράδειγμα τής πληγής τής Αιγύπτου, όπου πέθαναν ΟΛΑ ΤΑ ΠΡΩΤΟΤΟΚΑ, είτε είχαν αδέλφια, είτε όχι. Επίσης, στο Έξοδος 13/ιγ΄ 2 λέει: “Αγίασον παν πρωτότοκον πρωτογενές, διανοίγον πάσαν μήτραν εν τους υιοίς Ισραήλ από ανθρώπου έως κτήνους”. Είναι σαφές, ότι η λέξη: “πρωτότοκος”, σημαίνει τον πρώτο που γεννιέται, και δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην ότι ακολουθούν και άλλοι σαν αυτόν. Μην ξεχνάμε, ότι ο “πρωτότοκος” ήταν στον αρχαίο Ισραήλ ο κατ’ εξοχήν “κληρονόμος” τού πατέρα του.
Την έννοια τού πρωτοτόκου ως “κληρονόμου” για τον Χριστό, τη βρίσκουμε και στα λόγια τού Παύλου στην προς Εβραίους 1/α΄ 2: “Ον έθηκεν κληρονόμον πάντων, δι’ ου και τους αιώνας εποίησεν”. Είναι αυτό σύμφωνο και με τα λόγια τού Ιωάννη στο 1/α΄ 3: “Πάντα δι’ αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν”. Στα παραπάνω βλέπουμε ότι ο Χριστός έφτιαξε και τους αιώνες, δηλαδή είναι ανώτερος και από τον ίδιο το χρόνο. Αφού λοιπόν ακόμα και ο χωροχρόνος έγινε (ως κτιστός που είναι) από τον Υιό και Λόγο τού Θεού, δεν είναι δυνατόν ο Υιός να έχει χρονική αρχή. Πώς είναι δυνατόν να έχει αρχή αυτός που έφτιαξε τον ίδιο τον χρόνο;
Αυτό ο Ιωάννης στο 1/α΄ 3 το γράφει καθαρά: “Πάντα δι’ αυτού εγένετο και χωρίς αυτού εγένετο ουδέ εν ο γέγονεν”. Δεν είναι ο Θεός Λόγος που έφτιαξε τα πάντα; Μέσα στα πάντα δεν είναι και ο Χρόνος; Λέει καθαρά, ότι ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΑΠ’ ΟΣΑ ΕΓΙΝΑΝ δεν έγινε χωρίς Αυτόν. Αν λοιπόν ο έφτιαξε και τον χρόνο, δεν είναι δυνατόν να έχει ο Υιός και Λόγος αρχή. Δεν είναι δυνατόν να είναι κτίσμα, γιατί είναι εκτός κτίσεως. Είναι ΠΡΩΤΟΤΟΚΟΣ πάσης κτίσεως, δηλαδή γεννήθηκε πριν από όλη την κτίση, πριν από τον ίδιο τον χρόνο, γιατί ο χρόνος έχει αρχή, και είναι κτιστός. Αν ο Θεός δεν έφτιαξε τον χρόνο, ποιος τον έφτιαξε; Και αν τον έφτιαξε, τον έφτιαξε με τον Υιό και Λόγο Του. Και αν ο λόγος έφτιαξε τον χρόνο, είναι ΑΧΡΟΝΟΣ.
“Μα τότε, πώς είναι Υιός; Ο Υιός δεν έχει την αρχή του στον Πατέρα;” Ίσως ρωτήσει κάποιος.
Βεβαίως. Αλλά επειδή μιλάμε για Θεό, δεν μιλάμε για χρονική αρχή. Μιλάμε για την αρχή του ως προς την αιτία. Η αιτία ύπαρξης τού Υιού, βρίσκεται στην πρώτη αιτία, που είναι ο Πατέρας. Πρώτη αιτία όχι χρονικά, αλλά αιτιοκρατικά, γιατί δεν υπήρξε χρόνος πριν τον φτιάξει ο Χριστός.
Γι’ αυτό ο Χριστός είπε: “Ο Πατήρ μου είναι μεγαλύτερός μου”. Όχι ως προς την ηλικία. Μόνο ως προς την αιτία. Ως προς το χρόνο, είναι συναιώνιοι, γιατί είναι άχρονοι, και μαζί έφτιαξαν τον χρόνο. Και για το λόγο αυτό, κανείς τους δεν είναι κτίσμα.
ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΔΕΛΦΕ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ Ο ΠΑΤΗΡ,ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΤΟΥ ΠΑΤΗΡ ΔΟΞΑΖΕΤΑΙ Ο ΥΙΟΣ.
ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΦΘΑΣΟΥΜΕ,ΓΙ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΛΕΓΩ ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΝΑΖΑΡΕΤ ΕΙΝΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΤΟ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΟΣ,ΑΛΛΑ ΤΟ ΟΛΟΝ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΟΜΟΟΥΣΙΟΥ ΚΑΙ ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΥΣ ΤΡΙΑΔΟΣ.
ΔΛΔ Ο ΠΑΤΗΡ ΕΓΙΝΕ ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΥΙΟΣ ΕΓΙΝΕ ΠΑΤΗΡ,ΟΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ,ΜΟΝΟΝ ΠΟΥ Ο ΘΕΟΣ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΕΓΙΝΕ ΚΑΙ ΥΙΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΗΡ.
Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΠΛΗΡΩΣΕΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΝΤΟΛΗ ΤΟΥ ΤΡΙΑΔΙΚΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ,ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕΣΘΕ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΜΗΤΡΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΞΑΝΑ ΑΝΑΘΡΩΠΟΣ.
ΑΥΤΟ ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ Ο ΤΡΙΑΔΙΚΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΤΩΝ ΠΑΝΤΩΝ,ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟΝ.
ΑΛΛΑ ΠΟΙΟΙ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΠΡΑΞΗ ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΑΥΤΟ.
ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΚΛΗΤΟΙ,ΕΛΧΙΣΤΟΙ ΟΜΩΣ ΟΙ ΕΚΛΕΚΤΟΙ!!
ΧΡΕΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ