Η Τέχνη της Επιρροής της Συνείδησης

7-α) Ο Τζώνυ δεν είναι καλός στην αριθμητική όταν νυστάζει. β) Όποιος νυστάζει πολύ το μόνο που θέλει είναι να κοιμηθεί. γ) Όταν ο Τζώνυ κοιμάται ονειρεύεται προβατάκια. δ) Κάθε πρόβατο χασμουριέται βελάζοντας.

8-α) Είναι πανέμορφο να ζωγραφίζεις με έντονα χρώματα. β) Κάθε χρώμα έχει την δική του ομορφιά έστω κι αν κάποια δεν συνδιάζονται αρμονικά. γ) Έχω πεί ήδη στην Έλεν ότι μου αρέσει από μικρό παιδί η ζωγραφική. δ) Η Έλεν ζωγραφίζει πάντα με τα πινέλα που της χάρισα τα Χριστούγεννα.

9-α) Χθές ένας φίλος μου είπε ότι πέθανε ο πατέρας του. β) Ο φίλος μου στεναχωρέθηκε πολύ για τον θάνατο του πατέρα του. γ) Ό πατέρας του ήταν καλός άνθρωπος, κι ο φίλος μου τον είχε αδικήσει. δ) Συχνά ο πατέρας δεν καταλαβαίνει το παιδί. ε) Ο φίλος μου έκλαιγε όταν σκεφτόταν τον πατέρα του.

Τα συμπεράσματα που δίνονται στην αντίληψη είναι τα εξής: 1 Τα μωρά δεν μπορούν να νικήσουν κροκόδειλους. 2 Κανένας σκαντζόχοιρος δεν παίρνει τους Τάϊμς. 3 Κανένας από τους γιούς σου δεν είναι κατάλληλος για ένορκος σε δίκη. 4 Για να με δείς χρειάζεσαι δέκα μάτια. 5 Όλα τα ποιήματα σου δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον. 6 Κανένα γατάκι με πράσινα μάτια δεν θα παίξει με έναν γορίλα. Οι γορίλες δεν έχουν μουστάκια. 7 Όποιος κάνει αριθμητική νυστάζει. 8 Οι ζωγραφιές της Έλεν είναι πολύ όμορφες. 9 Πέθανε ο πατέρας σου.

Αν ο αναγνώστης των παραπάνω σειρών, καταδυθεί όσο μπορεί στις προτάσεις τους (ξανά και ξανά), θα καταλήξει σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα για την ανθρώπινη λογική, και για τους απλούς τρόπους με τους οποίους επηρεάζεται η συμβατική μας αντίληψη. (Το φαινόμενο δεν είναι τόσο άμεσα έντονο όσο στο πρωτότυπο, υπάρχει το πρόβλημα του ότι γράφτηκε για να λειτουργεί στα Αγγλικά).

Όσοι μελετήσουν τους τρόπους με τους οποίους λειτούργησε αυτή η άσκηση του Λιούις Κάρολ, καλό θα είναι να αναλογιστούν πόσα πράγματα διαβάζουμε παντού καθημερινά, και πόσα πράγματα ακούμε καθημερινά γύρω μας, που μπορούν να λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο. Μιά πιό προσεκτική παρατήρηση ή ένας προσωπικός πειραματισμός, μπορεί να φέρει κάποιον προ εκπλήξεως.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΖΟΝΤΑΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.

Φανταστείτε έναν παρουσιαστή της τηλεόρασης, σε ένα δελτίο ειδήσεων, ο οποίος κάνει την εξής δήλωση: “Ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΤΑΔΕ επιβλέπει προσωπικά το έργο των τοπικών αρχών, που προσπαθούν να καθαρίσουν την περιοχή από τα χημικά απόβλητα που προκλήθηκαν από το ανόητο λάθος των εργοστασίων της περιοχής” Ακούγεται σαν την περιγραφή ενός γεγονότος, αλλά αν ο ομιλητής δώσει έμφαση στις σωστές λέξεις, και ιδιαίτερα αν κάνει τις κατάλληλες χειρονομίες στο άκουσμα των λέξεων-κλειδιά, μπορεί να σας αφήσει με την υποσυνείδητη εντύπωση ότι ο Υπουργός Τάδε είναι ανόητος. Αυτός ήταν και ο υποσεινήδητος στόχος αυτής της δήλωσης και φυσικά κανείς δεν μπορεί να κατηγορηθεί γι’ αυτήν.

Αυτό δεν είναι παρά ένα παράδειγμα των αμέτρητων ανάλογων τεχνικών που χρησιμοποιούνται καθημερινά στην τηλεόραση, ειδικά στα δελτία ειδήσεων που ο κόσμος υποσυνείδητα τα θεωρεί επίσημους φορείς εξουσίας και με τέτοιους τρόπους συχνά διαμορφώνεται η κοινή γνώμη πάνω σε ένα ζήτημα. Και αληθινά είναι εύκολο να τους εντοπίσει κανείς, αν ξέρει σε ποιά σημεία να προσέξει και αν έχει λίγο παρατηρητικότητα. Πολλές από τις απόψεις σας για τα γεγονότα της καθημερινής πολιτικής ζωής του τόπου, έχουν διαμορφωθεί στο υποσυνείδητο σας με τέτοιους τρόπους.

Μιά απλή τεχνική, που έχει εφαρμοστεί ευρύτατα στο παρελθόν, και σήμερα έχει κυρίως αντικατασταθεί από πιό σοφιστικές μεθόδους, είναι η παρεμβολή ενός κενού μαύρου καρέ, το οποίο πέφτει στην οθόνη σε καθε 32 καρέ του φίλμ. Αυτό δημιουργεί έναν ρυθμό 45 χτύπων το λεπτό, ο οποίος γίνεται αντιληπτός μονάχα από το υποσυνείδητο (αφού πέφτουν αμέτρητα καρέ το λεπτό), δημιουργώντας την ιδανική κατάσταση για μεγαλύτερη πειθώ και επιρροή. Οι διαφημίσεις ή οι προτάσεις που ακολουθούν αυτήν την εκπομπή-Άλφα, μπορούν να γίνουν πολύ πιό εύκολα αποδεκτές από τον θεατή και να τις ακολουθήσει σαν εντολές, τελείως ασυνείδητα.

Ακόμη μία τεχνική επιρροής της συνείδησης, που χρησιμοποιόταν ευρύτατα από την αδελφότητα των Ιησουιτών, και χρησιμοποιείται ευρύτατα ακόμη και σήμερα κυρίως στα “μέσα μαζικής ενημέρωσης” (μέσα για να εν-ημερώνεις την μάζα) είναι η ακόλουθη : Βγαίνει ο Γιάννης (συνενοημένος μαζί μας) και κατηγορεί ανοιχτά τον Δημήτρη ότι είναι κακός και ηλίθιος. Για να στηρίξει αυτήν του την άποψη, προβάλλει ένα απαράδεκτο επιχείρημα: π.χ. ότι είναι κακός και ηλίθιος επειδή έχει μεγάλη μύτη, ή προβάλλει φανερά αόριστα και ασταθή επιχειρήματα (για να στηρίξει μιά συγκεκριμένη και σταθερή κατηγορία).

Αυτοί που τον παρακολουθούν, αντιδρούν συνειδητά ή υποσυνείδητα, και σχηματίζουν την γνώμη ότι ο Γιάννης είναι κακός και ηλίθιος, άρα ο καημένος ο αδικημένος ο Δημήτρης είναι το καλύτερο παιδί. Ταυτόχρονα ο Δημήτρης είναι σεμνός στις αντιδράσεις του και δεν απαντά στην κατηγορία (κάνοντας τους να νιώθουν ότι πρέπει να απαντήσουν αυτοί για να καλύψουν το κενό). Το αποτέλεσμα είναι να απορρίψουν τον Γιάννη, και να συμπαθήσουν ή να εκθειάσουν τον Δημήτρη. Η δική μας αρχική πρόθεση, ήταν να προωθήσουμε τον Δημήτρη στην εκτίμηση του κοινού. Ο Γιάννης έδρασε γι’ αυτόν τον σκοπό. Και πετυχαίνουμε εκπληκτικά αποτελέσματα σε ένα ποσοστό 90% των παρατηρητών.

Μπορείτε να παρατηρήσετε την εφαρμογή αυτής της τεχνικής, καθημερινά, και μάλιστα αυτήν την εποχή μπορείτε να την δείτε να λειτουργεί σε μεγάλο βαθμό για κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο του πολιτικού μας κόσμου, και μπορείτε ακόμη και να ελέγξετε τα συναισθήματα που έχουν αρχίσει να δημιουργούνται μέσα σας επί του θέματος.

Μιά άλλη παληά τεχνική των Ιησουιτών, που εφαρμόζεται σήμερα ευρύτατα επίσης, και χρησιμοποιόταν συχνά και από τον Γιόζεφ Γκαίμπελς, τον αρχηγό Προπαγάνδας του Χίτλερ είναι η εξής: Θέλουμε να αποφύγουμε να προσελκύσουμε την προσοχή του κοινού, πάνω σε κάποιο ζήτημα, για να μπορέσουμε να δράσουμε ανενόχλητοι από την κοινή γνώμη. Δημιουργούμε λοιπόν τεχνητά ένα ζήτημα, το οποίο είναι παρεμφερές με το ζήτημα που θέλουμε να αποκρύψουμε, έχει την ίδια ατμόσφαιρα ή παρόμοια αναγνωριστικά στοιχεία.

Και ελκύουμε την προσοχή του κοινού σε αυτό, με την πιό μονότονη και επαναλαμβανόμενη μέθοδο, ξανά και ξανά, κάθε μέρα, ώσπου το κοινό να κουραστεί, να αγανακτήσει και να αδιαφορήσει για αυτό το τεχνητό ζήτημα που κατασκευάσαμε μόνο γι’ αυτόν τον σκοπό. Έπειτα, θα είμαστε ανενόχλητοι δρώντας πάνω στο ζήτημα που αρχικά μας ενδιέφερε, γιατί το κοινό θα αναγνωρίζει πάνω του τα “σημάδια” της προηγούμενης εκπομπής, και εξαντλημένο θα αδιαφορεί πλήρως.

Ο Γκαίμπελς, πρίν από τον πόλεμο, χρησιμοποιούσε με τεράστια επιτυχία μιά τεχνική δικής του επινόησης που υιοθετήθηκε από πολλούς μέχρι σήμερα: Λίγο καιρό καθε φορά πρίν ανακοινώσει το πρόγραμμα του Ναζιστικού κόματος, έδινε έμφαση στα ζητήματα που ήθελε να παρουσιάσει, με το να βάζει προσποιητά διαφωνούντες αξιωματούχους ή στελέχη του κόματος, να αντιταχθούν σε μιά ψεύτικη μελλοντική αναμενόμενη ανακοίνωση (που ήταν η αντίθετη της πραγματικής που θα γινόταν) και με τον τρόπο αυτό να την κάνουν γνωστή στους αληθινά διαφωνούντες και στο διαφορετικής άποψης κοινό.

Δημιουργούσε μιά πλαστή εσωτερική αντιπαράθεση, απόλυτα ελεγχόμενη από τον ίδιο, και όλοι οι αντίπαλοι υποστήριζαν τους προσποιητά διαφωνούντες στο θέμα αυτό. Αφού είχε δημιουργηθεί μεγάλος θόρυβος για το ζήτημα, τελικά έκανε την αληθινή ανακοίνωση (που αφορούσε αντίθετες αποφάσεις απο τις αναμενόμενες) και έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι, νομίζοντας πως το κόμα είχε υποχωρήσει στις εξωτερικές πιέσεις. Ενώ αυτό ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε να κάνει από την αρχή.

Η μεγαλύτερη υποσυνείδητη υποβολή του Γκαίμπελς, έγινε στο γνωστό θέμα του καψίματος χιλιάδων συγκεκριμένων βιβλίων στα πανεπιστήμια, τον Απρίλιο του 1933. Ήταν μιά εκδήλωση που προγραμματίστηκε από τις Γερμανικές φοιτητικές ενώσεις, χωρίς να φαίνεται πουθενά στην οργάνωση της το Ναζιστικό κόμα. Υποτίθεται ότι έπρεπε να καούν τα βιβλία των παρακμιακών συγγραφέων, των μολυσματικών για τον πολιτισμό της φυλής, των Εβραίων και των αντιφρονούντων, αλλά αυτό παρουσιάστηκε σαν την πρώτη συμβολική κίνηση εξυγίανσης του πανεπιστημίου και μεταμόρφωσης του σύμφωνα με τα Εθνικοσοσιαλιστικά πρότυπα.

Η κυρίαρχη φράση ήταν “Κάψτε, κάψτε το σάπιο παρελθόν, ελάτε μαζί μας να τα κάψουμε όλα”, και στην ουσία παρακινούσε τους φοιτητές να κάψουν τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν με την αρτηριοσκληρωμένη παληά γενιά των πατέρων τους. Έδινε το όραμα του Φοίνικα που καίγεται και αναγεννιέται μέσα από τις στάχτες του, μέσα από τις στάχτες των βιβλίων σε έναν νέο πολιτισμό. Κάθε φοιτητής έπρεπε να βγάλει από την βιβλιοθήκη του τα βιβλία με τα δεδομένα χαρακτηριστικά, και να τα πετάξει στις στοίβες που συγκεντρωνόταν στα προαύλια των ιδρυμάτων, στις πλατείες και έξω από τα δημόσια ιδρύματα.

Ήταν σαν να τους καλεί να κάψουν την πόλη, σε μιά οργιαστική ολονύκτια γιορτή, και κάθε φοιτητής έφερε τα βιβλία του σαν πρόσκληση, για να συμμετέχει στην γιορτή. Τεράστιες φωτιές κοκκίνησαν τον νυχτερινό ουρανό των πόλεων, ενώ ο Γκαίμπελς είχε οργανώσει τελετουργίες της νέας θρησκείας, στις οποίες τραγουδούσαν ύμνους στους αρχαίους Βόρειους Θεούς, καίγοντας τους καμπουριασμένους και βαρετούς εβραίους θεωρητικούς.

Οι τελετές αυτές δημιούργησαν μιά τεραστίων διαστάσεων σκεπτομορφή, η οποία όχι μόνο δημιουργούσε ενοχή σε όλους από τότε απέναντι στις καταδικασμένες θεωρίες και μορφές τέχνης, αλλά άνοιξε τον δρόμο για την σταδιακή εξολόθρευση των Εβραίων και την απέλαση των αντιφρονούντων. Η μεγάλη καταδίωξη, ουσιαστικά ξεκίνησε από την τεράστια πυρά εκείνης της νύχτας, η οποία σφράγισε τον υποσυνείδητο νού των Γερμανών, και τρομοκράτησε σαν δυσοίωνο μήνυμα τους “εχθρούς των Αρείων”.

Η ίδια η Σβάστικα είναι ένα σύμβολο που έχει δημιουργήσει μιά ανεπανάληπτη σκεπτομορφή στο συλλογικό ασυνείδητο (η οποία μπορεί να συγκριθεί μόνο με τα σύμβολα του Σταυρού και της Πεντάλφας). Προσελκύει με ένα εσωτερικό τίναγμα όλη την προσοχή του υποσυνείδητου νού και αποπλανεί με την γοητεία της ακόμη και αυτούς που δεν συμφωνούν μαζί της. Έχει διαπιστωθεί ότι ακόμη και τα ειρηνιστικά σύμβολα με την Σβάστικα μέσα στο απαγορευτικό σήμα, φοριούνται από διάφορους ανθρώπους γιατί υποσυνείδητα γοητεύονται από την επιρροή του συμβόλου, ενώ αυτοί νομίζουν ότι δηλώνουν την αντιπαράθεση τους.

Ακόμη και οι παρατηρητές βλέπουν μόνο την σβάστικα και διαγράφουν από την προσοχή τους το απαγορευτικό σήμα. Για τον ίδιο λόγο, ο ανάποδος σταυρός δεν ακυρώνει την δύναμη του συμβόλου του Σταυρού, ούτε η ανάποδη πεντάλφα την δύναμη της πεντάλφας. Ο υποσυνείδητος νούς προσελκύεται από τον Σταυρό και την Πεντάλφα, ακόμη και όταν χρησιμοποιεί τα αντίθετά τους.

Η μεγαλύτερη αρνητική σκεπτομορφή και το πιό δυναμικό στοιχείο επιρροής της συνείδησης του σύγχρονου ανθρώπου, είναι το Χρήμα.

Το Χρήμα έχει αποκτήσει όλα τα χαρακτηριστικά ενός “πνευματικού” όντος. Είναι αόρατο και άυλο, γιατί τα νομίσματα, τα χαρτιά, και τα ηλεκτρονικά νούμερα δεν είναι Χρήμα. Είναι απλώς αναπαραστάσεις ή Τάλισμανς ενός πράγματος που οι οικονομολόγοι δεν μπορούν ξεκάθαρα να το προσδιορίσουν. Παρ’ όλα αυτά, μπορεί να επηρρεάσει δυναμικά την ίδια την πραγματικότητα. Το Χρήμα έχει την δική του προσωπικότητα και την δική του ιδιοσυγκρασία, αποφεύγει αυτούς που το βλασφημούν, και ρέει πρός το μέρος εκείνων που του φέρονται με τον τρόπο που του αρέσει. Η φύση του Πνεύματος των Χρημάτων είναι η κίνηση, του αρέσει να κινείται. Αν συγκρατείται συνεχώς και δεν χρησιμοποιείται, αργοπεθαίνει.

Το Χρήμα επιδιώκει την άμεσα ικανοποιούμενη επιθυμία και την απόλαυση της, αλλά πρέπει και να επενδυθεί σαν μιά μεγαλύτερη επίκληση δύναμης. Μεταφέρει πάνω του σύμβολα εξουσίας, και οι περισσότεροι άνθρωποι νιώθουν υποσυνείδητα ότι ένα χαρτονόμισμα είναι κάτι σαν ένα συγχωροχάρτι από τον Πάπα. Μιά προσωρινή άδεια που τους παρέχει η αυστηρή εξουσία, για να χρησιμοποιήσουν ένα ψίχουλο της δύναμης της. Στην πραγματικότητα, το Χρήμα είναι η κλειστοφοβική σκεπτομορφή της επιβολής του κράτους, πάνω στον αδύναμο άνθρωπο που κουρνιάζει στην πύλη του για προστασία.

Είναι μιά προσωρινή ταυτότητα ελεύθερης εισόδου που σου παρέχει το σύστημα, αν συμβαδίζεις μ’ αυτό. Μιά ταυτότητα χαραγμένη με τα πιό δυνατά σύμβολα: Θεούς, Ήρωες, Εθνικές Προσωπικότητες, Ιστορικά Γεγονότα, Ηγεμόνες, Επικρατούντες επιστήμονες και καλιτέχνες κ.λπ. Ένας πανίσχυρος, αόρατος, άυλος θεός, πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, ο θησαυρός των πονηρών και ζωής χορηγός.

Από το Βιβλίο Μπούμερανγκ (Liber Boomerang) της λέσχης “Eris Discordia”:

” Όταν αγνοούμε έναν Θεό, γεννάμε έναν δαίμονα” “Αυτό που το αρνούμαστε, κερδίζει δύναμη, και ψάχνει παράξενες και απρόσμενες μορφές για να φανερωθεί” “Αρνήσου το σέξ, και άλλες μορφές της έκφρασης του θα σε βασανίσουν” “Αρνήσου την αγάπη, και ακραίοι συναισθηματισμοί θα σε παραλύσουν” “Αρνήσου την επιθετικότητα, και τελικά θα δείς το ματωμένο μαχαίρι στο τρεμάμενο χέρι σου” “Μπορούμε να προστατευθούμε από τα πάντα αν τους αρνηθούμε την ύπαρξη” “Μπορούν να υπάρξουν τα πάντα άν προστατεύσουν την άρνηση τους” “Όταν φοβάσαι ανοίγεις μιά πόρτα στον κίνδυνο, που ο φόβος θα έπρεπε να σε κάνει να την κρατάς κλειστή” “Όταν δεν καταλαβαίνουμε κάτι, είναι πολύ πιθανό να μας καταλαβαίνει αυτό”

Το τεράστιο και ανεξάντλητο θέμα στο οποίο καταδυθήκαμε λίγο σ’ αυτές τις σελίδες, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δείχνει για μιά ακόμη φορά το τεράστιο δυναμικό του ανθρώπινου ψυχισμού, της ανθρώπινης οντότητας, που τα μυστήρια της παραμένουν άγνωστα ακόμη και στην ίδια. Όλα αυτά είναι δυνατότητες που πρέπει να ερευνηθούν και να μελετηθούν από κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο, για να προσπαθήσει ο καθένας με την σειρά του να βγάλει άκρη στον λαβύρινθο αυτών των ζητημάτων.

Ίσως κάποτε να αντιμετωπιστούν με τον σωστό τρόπο από τον καθένα μας για να κατανοήσουμε και να αλλάξουμε τον άνθρωπο και τον κόσμο, που σύμφωνα με κάποιους αναλυτές έχει κολλήσει στο νυμφιακό στάδιο της εξέλιξης του. Θα ρωτήσετε ποιά μέθοδο πρέπει να ακολουθήσουμε για να πετύχουμε κάτι τέτοιο. Σας μεταδίδουμε έναν παληό υπέροχο διάλογο των Αδελφών Μαρξ: -Δεν μου είπες, τελικά υπάρχει θησαυρός στο υπόγειο του διπλανού σπιτιού; -Στο διπλανό σπίτι; Μα, δεν έχει κανένα σπίτι δίπλα. -Ε, τότε ας φτιάξουμε ένα.

terrapapers.com