Κάποιος είχε επιφορτωμένη μία πολύτιμη πέτρα, πέταξε την πέτρα και πέταξε !….

Κάποιος είχε επιφορτωμένη μία πολύτιμη πέτρα, πέταξε την πέτρα και πέταξε !….

[για το εξώφυλλο και για όσα ακολουθούν: βρες την φόρμουλα έξω από την φόρμουλα (1) ]

Αλλά όποιος πετάει κινδυνεύει να πέσει όπως ο Ίκαρος, πιθανότητες να φθάσει όπως ο Δαίδαλος, πιθανότητες να πυροβοληθεί όπως η χήνα, πιθανότητες να ανατραπεί από τους καιρούς…. Αλλά η πέτρα πολύτιμη ή μη είναι άχθος και εάν δεν μπορεί να σε διδάξει κάτι ίσως μπορεί να σε κρατήσει προσγειωμένο και ταπεινό με το ζόρι, ένα ζόρι που άμα το μυηθείς μπορεί να σε πετάξει για πάντα αλώβητο στους Ουρανούς, αλώβητο υπό τον Όρον να μην προσβάλεις τους Ουρανούς, Τον Πατέρα των Ουρανών… !

Κάποιος είχε επιφορτωμένη μία πολύτιμη πέτρα, πέταξε την πέτρα και πέταξε !….

Οι άνθρωποι ελκύονται από τα βάρη, λόγω τιμής,,,, θέλουν να φανούν άξιοι στους άλλους περισσότερο από το να είναι πραγματικά και αληθινά ευτυχισμένοι, με αυτό συνειδητοποιούμε τον πρώτο και πρωταρχικό ορισμό της ευτυχίας: να μας αναγνωρίσουν οι άλλοι, που σημαίνει έμφυτα είμαστε προερωτευμένοι και ερωτευμένοι με την ματαιοδοξία. Η ματαιοδοξία είναι όταν δεν έχεις επίγνωση της αθανασίας, έστω και αν την πιστεύεις ή την αναλύεις ή λες ότι την πιστεύεις την αθανασία. Όσον γεύεσαι και εθίζεσαι στην αθανασία τόσον περισσότερο αηδιάζεις και αποεθίζεσαι την ματαιοδοξία, είναι Νόμος.

Κάποιος είχε επιφορτωμένη μία πολύτιμη πέτρα, πέταξε την πέτρα και πέταξε !….

Οι άνθρωποι αρέσκοντε στα βάρη. Τα βάρη είναι ο ασυνείδητος σχετικά απροσδιόριστος σκοτεινός για εμάς εσωτερικός κόσμος του χρέους.

Οι άνθρωποι όταν είναι βεβαρημένοι πειθαρχούν και όταν είναι ελεύθεροι παρεκτέποντε. Εάν δεν παρεκτέπονταν όταν είναι ελεύθεροι δεν θα αναγκάζονταν να βεβαρηνθούν με επιφορτισμένα χρέη!…

Που σημαίνει εάν ήταν πειθαρχημένοι όταν είναι ελεύθεροι δεν θα δημιουργούσαν ανόητα χρέη που με τον καιρό γιγαντώνοντε ως βάρη, ο λεγώμενος και μυρμηγκολέοντας.

Η ελευθερία παρεκτρέπει και η περεκτροπή οδηγεί μαθηματικά στην σκλαβιά.

Στους Έλληνες και σε άλλους παραχώρησαν χώρο ελευθερίας επειδή τους ήξεραν για απειθάρχητους και πριν τους παραχωρήσουν χώρο ελευθερίας τους δίδαξαν ασυναίσθητα την παρεκτροπή της απειθαρχίας και την απειθαρχία της παρεκτοπής ως μαγκιά, αρχιδάτη, επανάσταση, ταμπεραμέντο, ιδιώτα μοναδική και «θεϊκη», έτσι πέφτεις στην παγίδα άμα πειάσει το πανί του νου αέρα! Άμα όμως ο νους δεν έχει πανί αλλά ατσάλι δεν πειάνει αέρα το ανύπαρκτο πανί.

Όταν παρεκτρέπεσαι ξεχνάς τους κινδύνους και τις παγίδες, είσαι πραγματικά ελεύθερος, αληθινά ευάλωτος και κυριολεκτικά στην λησμονιά, ένας χασικλής σε διάφορα μοτίβα, πανιά, νηφαλιομέθες, μεθονηφαλιότητες, μέθες και νηφαλιότητες…. !

Όταν πετάς τα βάρη πετάς την συνστολή και είσαι ευάλωτος στην διαστολή. Όταν βαραίνεις την διαστολή συνστέλλεσαι και είσαι ευάλωτος στην βύθιση, η ισορροπία δεν είναι ποτέ δεδομένη, άλλωστε σε όποια κατάσταση όλοι κάποτε πεθαίνουν, αλλά ασπούμε για την ψυχή πρέπει να μεριμνίσεις. Ασπούμε για την οικογένεια και το έθνος και την γλώσσα συν την Ιστορία πρέπει να μεριμνίσεις. Η μέριμνα είναι είναι η ψευδαίσθηση ότι σώζεις κάτι, όταν κουράζεται στα περαστικά και ματαιόδοξα και η μύηση όταν κουράζεσαι στα αθάνατα !…

Κάποιος είχε επιφορτωμένη μία πολύτιμη πέτρα, πέταξε την πέτρα και πέταξε !…. Την πήρε άλλος και συνέχισε !….

Πετάς εσύ λαμβάνει άλλος, πετάει άλλος λαμβάνεις εσύ, δούναι & λαβείν, αλίσι βερίσι, αλισίβειν… ! Το ίδιο με τις ημέρες όπως και με τις επιλογές και τις επιλογές χωρίς επιλογές ή και χωρίς προεπιλογές επιλογές….

Οι άνθρωποι όταν είναι χρεωμένοι πειθαρχούν και όταν είναι ελεύθεροι παρεκτρέποντε. Εάν δεν παρεκτέπονταν όταν είναι ελεύθεροι δεν θα αναγκάζονταν να καταχρεωθούν!…

Οίδα αναρίθμητους ανθρώπους να μην ησυχάζουν μέχρι να χρεωθούν, κάτι μέσα τους δεν αντέχει την ελευθερία, ίσως επειδή ασυναίσθητα αποστρέφοντε την παρεκτροπή και αυτό επειδή εκτός των άλλων δεν φέρνει ματαιόδοξη τιμή. Στην προσπάθεια τους να πειθαρχήσουν να γίνουν οικοκύρηδες γίνοντε άθελα τους ή ασυναίσθητα προηθελημένα υποκύρηδες ήτοι υπό άλλων όχι μόνον ως υπαλλήλοι αλλά ως υποτελείς, υπόδουλοι και σκλάβοι, όμηροι της πειθαρχίας τους στα χρέη που υποτίθεται θα τους εξαγόραζαν ανώτερη, ισχυρότερη, μεγαλύτερη και απολαυστικότερη ευδαιμονία.

Βλέπεις έναν ελεύθερο, πάει και κάνει δάνειο και γίνεται σκλάβος στο χρέος, αυτό το χρέος τον κάνει πειθαρχημένο, ίσως και εφόρου ζωής, επειδή δεν ευεκτίμησε την ελευθερία, διότι ό,τι έχουμε δεν το εκτιμούμε… !

Να σας πώ πώς το δοκίμασα αυτό; Μπορεί να σας φανεί αισχρό, μπορεί να ήταν ενίοτε στην νεότητα, αλλά ήμουν παιδί, όταν ήθελα μία γυναίκα και έκανε νάζια, έφευγα πρόωρα, ταπεινά με αποφασιστικότητα, η έλλειψη μου και η απουσία μου με έκανε πιο επιθυμητό.

Ό,τι έχεις συνεχώς παρών-παρούσα και στο διηνηκές παρόν είναι βαρετό ή φαίνεται βαρετό, πρέπει να δοκιμάσεις την έλλειψη και την απουσία για να το ευεκτιμήσεις πόσον πολύτιμο είναι ή όχι.

Έχεις ένα τσιγάρο δεν είναι τίποτε, το ανάβεις, πέρασαν δέκα ημέρες και δεν το έχεις, είναι το πάν, ένας έρωτας.

Έχεις την ελευθερία σου δεν την εκτιμάς, όταν την χάσεις, είναι όπως έχεις χάσει την υγεία σου ! Μπορεί να μην την βρεις ποτέ. Το χρέος έχει τόκους, συνέπειες απρόβλεπτες, μαράζια και εκτροπές σε εξευτελισμούς, έτσι πάθαμε σαν λαός. Και όλα αυτά γιατί μεθύσαμε στην ελευθερία και δεν πειθαρχήσαμε, ή δεν πειθαρχήσαμε την ελευθερία μας. Όταν Ο Χριστός είπε ότι το πιο πράον ζώον είναι ο όφις, αυτό εννοούσε, ξέρει τι έχει, ξέρει τι μπορεί να χάσει. Γνώρισα πολλούς ανθρώπους που από μικροί ήξεραν τι ήθελαν χωρίς να το ξέρουν κάποιες φορές, ήταν προγραμματισμένοι έμφυτα, όφεις, ξέρουν να κερδίζουν και να πατούν επί πτωμάτων και όσοι από αυτούς γυρίσουν εις Τον Θεόν από τους πιο θερμούς έστω και ψυχρόαιμοι, διότι ξέρουν να πειθαρχούν, φέρουν εκ γενετής τα γονίδια της ακεραιότητος…

Η υπερβολική ελευθερία έχει για καύσιμα κατανάλωσης και απώλειας συνάμα,,, την ακεραιότητα, όσον περισσότερο ελεύθερος γίνεσαι τόσον μικρότερος ακέραιος είσαι !… Όταν λέγω ελεύθερος εδώ, εννοώ τον ελεύθερο στα μάταια, ματαιόδοξα και περαστικά χωρίς περαστικά στην υγεία τους !…

Η άλλη ελευθερία Του Θεού, έξω από τά πάθη είναι το αντίστροφο, η ακεραιότητα είναι το παν χωρίς βάρος, ένα βάρος που παράδοξα σε κάνει αναλαφρότερον ολοένα όσον αυξάνει το βάρος αυτό….

Μία άλλη αισχρή, καμακίστικη, μικρός δοκιμή, ακέραιη, μεθοδική ήταν η εξής. Μία γυναίκα μικρή συνήθως, όχι πάντοτε, είπα όχι πάντοτε, ισχύει και για τις μεγαλύτερες αλλά υπό άλλες μεθοδεύσεις λεπτομερειών, ,,, ωραία… έκανε νάζια, είναι ματαιόδοξη, θα είναι για πάντα όμορφη και θελκτική, παιζοναζιάρει πέρα δώθε, με τους άνδρες, γίνεται το ακέραιο κτύπημα γοητείας που γίνεται μετέπειτα όμως ακαριαίο δηλητήριο εθισμού ! Κατάλαβες; Την αφήνει να παίζει, εσύ είσαι ο γοητευτικός σοβαρός και όταν βαρεθεί τις σαχλαμάρες γυρεύει το Αληθινά Αισθησιακό, μην τα κάνεις αυτά είναι αμαρτίες, αγάπα και μην εκμεταλλεύεσαι, εκτός και εάν την θέλεις για πάντα, με στεφάνι και ευλογία του παπά…

Δύο πιλόττοι της φόρμουλα 1 συζητούσαν για μία στροφή στην πίστα του Βελγίου. Συγκόβει σωστά ο Στιούαρτ και λέγει αυτή η στροφή δεν κόβεται με τίποτα 300 χιλιόμετρα την ώρα, με δυσκολία κόβεται στα 150 χιλιόμετρα. Ο Βινλιέ μειδίασε απείθητα, ο Στιούαρτ κατάλαβε και επανάλαβε, δεν κόβεται με τίποτα με 300 χιλιόμετρα, ο Βινλιέ χαμογέλασε. Ο Στιούαρτ σοβαρεύτηκε και επανέλαβε με τίποτα δεν κόβεται με 300 χιλιόμετρα. Ο Βινλιέ γέλασε, έδειξε και είπε ότι δεν ξέρει, δεν είναι βέβαιος.

Την επομένη ημέρα στα δοκιμαστικά ο Στιούαρτ καθόταν ήρεμος και ξεκουραζόταν, καταφθάνει ο Βινλιέ χασκογελώντας και λέγει στον Στιούαρτ: δεν κόβεται με τίποτα αυτή η στροφή με 300 χιλιόμετρα. Πιο πέρα κοιτόταν το αυτοκίνητο του Βινλιέ τελείως διαλυμένο και ο Βινλιέ βαστούσε το κράνος στο χέρι και γελούσε!

Ο Στιούαρτ ήταν βέβαιος.

Ο Βινλιέ ήθελε να δοκιμάσει.

Ο Στιούαρτ ήταν ακέραιος.

Ο Βινλιέ ήταν ερευνητής, μπορεί να έχανε την ζωή του, ή την υγεία του , να έμενε φυτό, αλλά ήταν βέβαιος: δεν κόβεται με τίποτα με 300 χιλιόμετρα !…

Ο Στιούαρτ ήταν πιστός.

Ο Βινλιέ ήταν άπιστος.

Ο Στιούαρτ ήταν άπιστος, ο Βινλιέ πίστευε ότι μπορούσε να το καταφέρει και συνάμα πίστευε ότι για να το απορρίψει πρέπει να το δοκιμάσει ! Τα ίδια ισχύουν για κάθε πίστη, αυτή είναι η γνώση, η γνώση του  Στιούαρτ και του Βινλιέ !!!!

Δεν κόβεται με τίποτα αυτό το δάνειο.

Γιατί;

Διότι είναι κανονισμένο από τον βαθμόν-ποσοστόν των τόκων να μην ξεφύγεις ποτέ, εκτός αν πωλήσεις κάτι, άλλο, κερδίσεις το λαχείο ή κάνεις χρυσές παράνομες δουλειές ή, τυχαία από πριν ή μετά τυχερές άλλες δουλειές, θέλεις να δοκιμάσεις; Είσαι ο Βινλιέ, ή δεν θέλεις να δοκιμάσεις γινόμενος ο ακέραιος Στιούαρτ;

Αμφότερα μπορεί να σε νικήσουν ή να σε απογειώσουν δυναμικά, αλλά είπαμε, στην κάθε απογείωση, κάτι χάνεις, χάνεις καύσιμα, χάνεις μάζα, εάν αυτή η μάζα είναι η ψυχή, τότε τι θα ωφεληθείς εάν κερδίσεις τον κόσμο όλον και απωλαίσεις την ψυχή σου;

Ανεξάρτητα και εν πάση περιπτώσει, άλλοι έχουν το όνομα και άλλοι την χάριν, η ισχύς εν τη ενώσει είναι μία ελληνική ρήση αλλά μία έμφυτη ιουδαϊκή τακτική, όταν ξεκινάνε κάτι, το κάνουν όλοι μαζύν για τον έναν, όχι πάντοτε, στο εξωτερικό κυρίως, που νοιώθουν ανασφάλεια και οι χαζζάροι από αυτούς, στο «Ισραήλ» οι πιο πολλοί ο καθένας μόνος του, διότι άμα έχεις να ανταγωνιστείς τους δικούς σου ποίος δικός σου θα σε βοηθήσει; Σε βοηθάνε όταν έχεις να ανταγωνιστείς τους μη ημετέρους και αυτοί που σε βοηθούν δεν είναι των μη ημετέρων αλλά των ημετέρων, ταδ’ έφη έμφυτη πολιτική…. Ασυνείδητη ή συναισθητή…. !

Ο ελεύθερος βαριέται ή θέλει να αναπτυχθεί και λόγω απειρίας και αφελούς ελαφρομυαλοσύνης νομίζει ότι το χρέος που είναι δάνειο έχει γεύση ελευθερίας. Είναι ωσάν να τρώς κανέλλα επειδή έχει το ίδιο χρώμα με το κακάο, ή σκατό επειδή έχει το ίδιο χρώμα με το τζιελάτο παγωτό το ιταλικό, όπως είπε στον ξάδελφο του ένας της οικογένειας Κούτζιη-Gucci για τις εξαπατήσεις και κούρσα δόλιας εξαγοράς της εταιρείας, που μπορεί εν μέρει να είχε δίκαιο, αλλά στον διχασμό οι επενδυτές είναι αυτοί που κερδίζουν, πόσες φορές τα πάθαμε σαν Έλληνες; Ο πικραμένος ξάδελφος επαληθεύτηκε διότι εν τέλει ξέφυγε όταν ούτε χρέη είχε και άφρενη μπουένα βίστα ελευθερία είχε, συνάντησε τυχαία μία άνοστη συμμαθήτρια του, όσον άνοστος ήταν και αυτός, διαζεύκτηκε την δεινή και τρομερή στις επιχειρήσεις γυναίκα του που τον είχε μυήσει όμως στην απληστία και εν τέλει αυτή με δύο Σικελιανούς, ό ένας στο αυτοκίνητο και ο άλλος ζύγωσε: κύριε Κούτσι, γυρίζει ό Κούτσι και τον πυροβολεί!

Παρεμπιπτόντως στην ελληνοκυπριακή διάλεκτο κούτζιην = κούτσι σημαίνει νάζια, ιδιοτροπία, δυστροπία, άξεστη παραδυστροπία και δυσπειρία…. Όπως ήταν αυτή η οικογένεια, όταν γνώρισα την Ιστορία τους έβλεπα την λέξη κούτζιην σε όλον της το μεγαλείο, ακούεται ιταλική μπορεί και να είναι αρχαιοελληνική.

Το χρέος είναι μία όμορφη μάσκα που γελάει καλύτερα από την ελευθερία.

Το δάνειο είναι μία βασιλική φορεσιά που κολλάει στο κορμί σου και δεν βγαίνει ποτέ, συσφίγγει σαν πείθωνας, κολακεύει σαν γάτα.

Τι έκανε ο Βινλιέ σαν ελεύθερη ατίθαση καρδιά; Αυτό που ήξερε ο ποιητής Αρτούρος Ρεμπώ, που στα 17 του έτη δεν ξανάγραψε: η υπερβολή σε φθάνει στο παλάτι της σοφίας.

Ο Βινλιέ έφτασε το παλάτι της σοφίας, δεν κόβεται αυτή η στροφή με 300 χιλιόμετρα, μπορεί να μάθεις αλλά να πεθάνεις ταυτόχρονα, μπορεί να μάθεις να μην πεθάνεις πρόωρα ούτε σαν σωματική ακεραιότητα, ούτε σαν ελεύθερη ακεραιότητα, ούτε σαν ψυχική Ακεραιότητα !…

Είπε στα προσωπεία που γελάνε αγαπισιάρικα Ο Χριστός, αυτά που ακολουθούν είναι πολύ σοβαρά, μην σκανδανίζετε, και μην σκανδαλισθείτε από όσα σας προείπα για τις γυναίκες, να είστε έντιμοι, διότι η ανεντιμότητα είναι χρέος που φοράει την μάσκα της ελευθερίας:

Ματθ. 18,1        Ἐν ἐκείνῃ τῇ ὥρᾳ προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες· τίς ἄρα μείζων ἐστὶν ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν;

Ματθ. 18,1                Εκείνην την ώρα προσήλθαν οι μαθηταί στο Ιησούν και είπαν· “ποιός άρα γε είναι μεγαλύτερος εις την βασιλείαν των ουρανών;”

Ματθ. 18,2        καὶ προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς παιδίον ἔστησεν αὐτὸ ἐν μέσῳ αὐτῶν καὶ εἶπεν·

Ματθ. 18,2               Επροσκάλεσε τότε ο Ιησούς ένα παιδί, το έβαλεν όρθιον στο μέσον αυτών και είπε·

Ματθ. 18,3        ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ἐὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν.

Ματθ. 18,3               “Σας διαβεβαιώνω ότι εάν δεν αλάξετε φρονήματα και πορείαν εις την ζωήν σας και δεν γίνετε απλοί και άδολοι σαν τα παιδιά, δεν θα εισέλθετε εις την βασιλείαν των ουρανών.

Ματθ. 18,4        ὅστις οὖν ταπεινώσει ἑαυτὸν ὡς τὸ παιδίον τοῦτο, οὗτός ἐστιν ὁ μείζων ἐν τῇ βασιλείᾳ τῶν οὐρανῶν.

Ματθ. 18,4               Οποιος λοιπόν ταπεινώσει τον ευατόν του σαν αυτό το παιδάκι, αυτός είναι μεγαλύτερος εις την βασιλείαν των ουρανών.

Ματθ. 18,5        καὶ ὃς ἐὰν δέξηται παιδίον τοιοῦτον ἓν ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται·

Ματθ. 18,5               Και εκείνος που θα υποδεχθή προς χάριν μου ένα τέτοιο παιδί η ένα, σαν το παιδί, απλούν άνθρωπον, δέχετε εμέ.

Ματθ. 18,6        ὃς δ᾿ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης.

Ματθ. 18,6               Οποιος όμως σκανδαλίσει και παρασύρει εις την αμαρτίαν ένα από τους μικρούς και απλοϊκούς αυτούς, που πιστεύουν εις εμέ, είναι προτιμότερον δι’ αυτόν να κρεμασθή στον τράχηλόν του μυλόπετρα από εκείνες που γυρίζει ο όνος στον μύλον, και να καταποντισθή εις την ανοικτή θάλασσα.

Ματθ. 18,7        Οὐαὶ τῷ κόσμῳ ἀπὸ τῶν σκανδάλων· ἀνάγκη γάρ ἐστιν ἐλθεῖν τὰ σκάνδαλα· πλὴν οὐαὶ τῶν ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τὸ σκάνδαλον ἔρχεται.

Ματθ. 18,7               Αλλοίμονον στον κόσμον από τα σκάνδαλα· διότι ένεκα της διαφθοράς των ανθρώπων, κατ’ ανάγκην θα έλθουν σκάνδαλα και πειρασμοί. Αλλοίμονον όμως στον άνθρωπον εκείνον, δια του οποίου έρχεται το σκάνδαλον.

Ματθ. 18,8        εἰ δὲ ἡ χείρ σου ἢ ὁ πούς σου σκανδαλίζει σε, ἔκκοψον αὐτὰ καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλόν σοί ἐστιν εἰσελθεῖν εἰς τὴν ζωὴν χωλὸν ἢ κυλλόν, ἢ δύο χεῖρας ἢ δύο πόδας ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὸ πῦρ τὸ αἰώνιον.

Ματθ. 18,8               Εάν δε το χέρι σου η το πόδι σου (δηλαδή ένα πρόσωπον που σου είναι πολύτιμον και χρήσιμον) γίνεται αφορμή να παρασυρθής εις την αμαρτίαν, κόψε το και ρίξε το μακρυά· είναι καλόν για σένα να εισέλθης εις την ζωήν χωλός η κουλλός παρά με δύο χείρας η δύο πόδας να ριφθής στο πυρ το αιώνιον.

Ματθ. 18,9        καὶ εἰ ὁ ὀφθαλμός σου σκανδαλίζει σε, ἔξελε αὐτὸν καὶ βάλε ἀπὸ σοῦ· καλὸν σοί ἐστι μονόφθαλμον εἰς τὴν ζωὴν εἰσελθεῖν, ἢ δύο ὀφθαλμοὺς ἔχοντα βληθῆναι εἰς τὴν γέενναν τοῦ πυρός.

Ματθ. 18,9               Και εάν το μάτι σου σε σκανδαλίζη και σε παραπλανά εις την αμαρτίαν, βγάλε το και πέταξέ το· είναι καλό για σένα να εισέλθης εις την ζωήν μονόφθαλμος παρά έχων δύο μάτια να ριφθής εις την γέννεαν του πυρός. (Κοψε δηλαδή τον δεσμόν και την επικοινωνίαν με πρόσωπα, που σου είναι μεν πολύτιμα και χρήσιμα σαν το μάτι, αλλά σε παρασύρουν εις την αμαρτίαν, δια να αποφύγης έτσι την γέενναν του πυρός και εισέλθης εις την βασιλείαν των ουρανών).

Ματθ. 18,10       Ὁρᾶτε μὴ καταφρονήσητε ἑνὸς τῶν μικρῶν τούτων· λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οἱ ἄγγελοι αὐτῶν ἐν οὐρανοῖς διὰ παντὸς βλέπουσι τὸ πρόσωπον τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς.

Ματθ. 18,10             Προσέχετε να μη καταφρονήσετε ένα από τους μικρούς τούτους τους οπαδούς μου, διότι σας λέγω ότι αυτοί έχουν μεγάλην αξίαν ενώπιον του Θεού και οι άγγελοί των στους ουρανούς έχουν μεγάλην παρρησίαν δια λογαριασμόν των ενώπιον του Πατρός μου του εν τοις ουρανοίς και βλέπουν ακατάπαυστα το πρόσωπον αυτού.

Παναγιώτης Δίας