Έξοχη Έρευνα: Η Προέλευση, η Έλευση της Σελήνης και οι Προσέληνες Αρκάδες

Κοσμά Μιλτ. Μαρκάτου, καθηγητού ΤΕΙ

Προέλευση και έλευση της σελήνης (επιστημονική θέση): Η επιστήμη καταφεύγει στην αστείρευτην Ελληνικήν Μιθολογίαν (την βίβλον του σύμπαντος – κατά την Λεξαριθμικήν θεωρίαν), δια να λύσει το μυστήριον προελεύσεως και ελεύσεως (δορυφοροποιήσεως) της σελήνης.

Εγκαταλείποντας την μέχρι πρόσφατα δεσπόζουσαν θεωρίαν περί αποσπάσεως αυτής εκ της γης, εισάγει την προϋπαρξη ενός αγνώστου πλανήτου, μεγέθους τού άρεως, (πλανήτης Άρης) ο οποίος, ευρεθείς στο διάστημα μεταξύ γης και άρεως 4,5 δισεκατομμύρια έτη πριν (ομοίως χρονολογείται και η δημιουργία του ηλιακού συστήματος), και κινούμενος σε ελλειπτικήν τροχιάν, συγκρούσθηκε με την νεαράν τότε γην.

Τα εκτοξευθέντα κομμάτια εκ της βίαιης συγκρούσεως (ανήκοντα και στα δύο σώματα), κινούμενα σε κυκλικήν τροχιάν, υπό την επίδραση της γήινης έλξεως, συνενώθηκαν βαθμιαίως και απετέλεσαν τον μοναδικόν, ιδιότυπον και μυστηριώδη δορυφόρον της γης.

Ο πλανήτης αυτός ονομάσθηκε Θεία, το όνομα της συζύγου του Υπερίονος – μετά του οποίου η Θεία έτεκε τον Ήλιον (τον ήλιο μας), την Σελήνην (την σελήνην μας) και την Ιώ (τον δορυφόρον του Διός ιώ).

Η καθ’ ολοκληρίαν σχεδόν αποδοχή της θεωρίας βασίζεται (1) στον μεγάλον πυρήνα σιδήρου της γης έναντι εκείνου της σελήνης (που συνεπάγεται και την μεγάλην πυκνότητα της γης, έναντι εκείνης της σελήνης) και (2) στην ομοίαν σύνθεση ισοτόπων του οξυγόνου (;), γης και σελήνης (αυτή η σύνθεση δεν συναντάται ούτε στους βράχους του άρεως ούτε στους μετεωρίτες, που προσπίπτουν επί της γης και επί της σελήνης (;).

Προέλευση και έλευση της σελήνης ,μυθολογική και λεξαριθμική θέση: Ο Υπερίων με την Θείαν αρχικώς συνιστούσαν ένα περιδινούμενον νεφέλωμα, το όποίον διά κάποιαν αιτίαν διασπάστηκε σε δύο άνισα υπονεφελώματα. Το μικρότερον υπονεφέλωμα υπό την Θείαν, χαρακτηριζόμενον από ασθενείς και ανεπαρκείς συνεκτικές δυνάμεις, εξερράγη σε δύο πλανήτες (τήν μετέπειτα σελήνη και την μετέπειτα ιώ) και σε μεγάλο πλήθος μικρών κομματιών (τους μετέπειτα αστεροειδείς).

Το μεγαλύτερον υπονεφέλωμα υπό τον Υπερίονα, χαρακτηριζόμενον από ισχυρότατες και επαρκείς συνεκτικές δυνάμεις, κατέστη κέντρον πλανητικού συστήματος υπό τον ήλιον (είναι το μετέπειτα ηλιακόν, με τους δέκα πλανήτες – ο δέκατος εξερράγη στο παρελθόν). Οι πλανήτες σελήνη και ιώ, ως μη ανήκοντες σε κανένα βαρυτικόν κέντρον, εκινούντο ανεξέλεγκτα, περιπλανώμενοι στο σκοτεινόν διάστημα.

Η θέση αυτή βασίζεται σε μυθολογικά και λεξαριθμικά γεγονότα:

(1) Η Μυθολογία μας δεν μνημονεύει καμμίαν σύγκρουση της σελήνης με την γην, και η δορυφοροποίησή της δεν έγινε βιαίως, αλλά ομαλώς και «ποιητικώς»: Ο τραγοπόδαρος θεός Παν κατέστησε την περιπλανώμενην σελήνην δορυφόρον της γης, τη επιδείξει ωραιοτάτου ερίου (ενδύματος), και αυτό το γεγονός θεωρήθηκε κοσμοϊστορικόν.

(2) Μικρή σύγκρουση έγινε, όχι όμως με την γην, αλλά με τον Άρην (ΑΡΗΣ = Η ΣΕΛΗΝΗ =309: οι δύο έννοιες (πλανήτες) ως ισόψηφες, τέμνονται, έχουν κοινόν τόπον) Εξ αυτής της συγκρούσεως εκτοξεύτηκαν δύο κομμάτια (περιέχοντα υλικά, κυρίως εκ του Άρεως). Τα κομμάτια αυτά απετέλεσαν τους δύο δορυφόρους του, τον Δείμον και τον Φόβον. Έτσι οι δορυφόροι του πλανήτου άρεως (δορυφόροι και του πολεμικού θεού Άρεως), είναι «γνήσια τέκνα του» (προέρχονται εξ αυτού, ανήκουν σ’ αυτόν), και όχι διερχόμενοι αστεροειδείς (εγκλωβισθέντες υπό της βαρυτικής έλξεώς του), όπως ισχυρίζεται η επιστήμη κατά μίαν εκδοχήν.

Οι προσέληνοι Αρκάδες: Η δορυφοροποίηση της σελήνης δεν μπορεί να έγινε 4,5 δυσεκατομμύρια έτη πριν, διότι προσκρούει σε δύο σημαντικά γεγονότα, το ένα μυθολογικόν και το άλλο ιστορικόν. Το μυθολογικόν αναφέρεται στην περιπετειώδη σύλληψη (έλξη) της σελήνης υπό του θεού Πανός, που εκτέθηκε προηγουμένως: Η μυθολογική αναφορά δεν μπορεί να υπερβαίνει την εμβέλειαν της μνήμης του έμφρονος ανθρώπου (homosapiens), του οποίου η εμφάνιση είναι σχετικώς πρόσφατη (περίπου μεταξύ 35000 και 50000 έτη π.Χ.).

Το ιστορικόν γεγονός αναφέρεται στην περιβόητην φράση «Αρκάδες προσέληνοι» (Αριστ.Αποσπ. 549), η κυριολεκτική σημασία της οποίας είναι «Αρκάδες, οι προ της σελήνης, οι αρχαιότεροι της σελήνης». Οι μυθολόγοι, ετυμολόγοι, ιστορικοί καί σχολιαστές, λαμβάνοντες υπ’ όψη τό δεδομένον ότι οι Αρκάδες ανεγνωρίζοντο ως πολύ παλαιοί κάτοικοι της Ελλάδος, έναντι των αλλων Ελλήνων, παρείδον καί τελικώς αγνόησαν τήν δύναμη των συνθετικών στοιχείων του ονόματος προσέληνος, δηλαδή της προθέσεως πρό καί του ονόματος σέληνοι (σεληναίοι, οι εκ της σελήνης).

Η πρόθεση πρό χρονικώς αναφέρεται σ’ ένα πολύ σημαντικόν γεγονός, το οποίον διαιρεί την ιστορίαν (προσωπικήν, συλλογικήν, εθνικήν, ευρωπαϊκήν, παγκόσμιον) σε δύο ευδιάκριτα μέρη, « προ και μετά» (π.χ., προ και μετά την Ελληνικήν Επανάσταση, προ και μετά τον Β΄Παγκόσμιον Πόλεμον, κλπ.): Οι Αρκάδες υπήρχον προ της σελήνης, προ της ελεύσεως, του ερχομού, της εμφανίσεως της σελήνης, εν τω πεδίω ελξεως της γης, γεγονός κοσμοϊστορικόν», όπως ελέχθη ανωτέρω.

Σημείωση1: Το πρώτον συνθετικόν «Κόσμος» της λέξεως κοσμοϊστορικόν δεν περιορίζεται στην γην (Κόσμος), αλλά επεκτείνεται και διευρύνεται, ώστε να συμπεριλάβει το πλανητικόν μας σύστημα (Κόσμος), το γαλαξιακόν μας σύστημα (Κόσμος), και ακόμη το συμπαντικόν σύστημα (Κόσμος). Και τούτο διότι η έλευση της σελήνης – λαμβάνοντες υπ’ όψη και τις ιδιαίτερες σχέσεις, πού συνδέουν αυτήν, τόσον με τον εαυτόν της όσον και με την γην και τον ήλιον – σχετίζεται με την εμφάνιση του έμφρονος ανθρώπου (homosapiens), καθώς και με την Ατλαντίδα (Θ’ ακολουθήσει σχετική μελέτη)..

Έτσι, όταν η επιστημονική αλήθεια καταφέρει και εγκαταλήψει (εγκαταλείψει ) την λήθη, τότε θα λέγουμε ΠΡΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΣΕΛΗΝΗΣ.

Μία σημαντική επαλήθευση της Λεξαριθμικής θεωρίας:

Αυτή η επαλήθευση μάς αναγκάζει να θεωρήσουμε τη Θεία ως προϋπάρξαντα πλανήτην και όχι ως μυθολογικήν θεϊκήν οντότητα (οι θεοί και οι θεές δεν πεθαίνουν, δεν εξαφανίζονται), και ως εκ τούτου αυτή αποτελεί αντικείμενον μελέτης και επεξεργασίας υπό της Λεξαριθμικής θεωρίας:

… η θεία εντάσσεται στις μονοδρόμους κινήσεις (το ον εκ μιας καταστάσεως Α μεταβαίνει σε μία κατάσταση Β, χωρίς δυνατότητα επιστροφής υπό την αυτήν μορφή), κατά τις οποίες:

… ένας γνωστός πλανήτης [(γέη, γη (έχει διαμορφωθεί)

-16], ένας άγνωστος πλανήτης [θεία (έχει εξαφανισθεί, θυσιασθεί χάριν της σελήνης και της ιούς)
– 25] και ιστορικές πόλεις [Αιγαί (έχουν εξαφανισθεί)
– 25], μία γνωστή νήσος [Ιθάκα ή Ιθάκη (η ομηρική Ιθάκη έχει εξαφανισθεί)
– 41], μία ιστορική πόλη [Ελίκα ή Ελίκη (έχει εξαφανισθεί)
– 66] και μία άγνωστη νήσος [Νέαι, πριν την είσοδο των Στενών των Δαρδανελίων (έχει εξαφανισθεί)
– 66], ιστορικές πόλεις [Αίπεια ή Αππεία Κύπρου, Κρήτης, Μεσσηνίας, Μένδη Μακεδονίας(έχουν εξαφανισθεί)
– 107], μία βιβλική πόλη [Αριμαθαία Παλαιστίνης (έχει εξαφανισθεί) και μία σύγχρονη πόλη (Ανδραβίδα της Ηλείας (έχει διαμορφωθεί ως άθροισμα οικισμών)
– 173], μία αρχαία πόλη [Βισάνθη Θράκης (έχει δώσει την θέση της στην πόλη Ραιδεστόν)
– 280] και μία υπάρχουσα νήσος [Ίος (θα εξαφανισθεί, εάν δεν έχει αποκατασταθεί γεωλογικώ)
– 280), ένας μυθικός ποταμός της Αιτωλίας [Εύηνος (πριν ωνομάζετο Λυκόρμας)
– 733], ο ηνίοχος του Αμφιαράου [Ελάτων (εξαφανίστηκε στην γην μετά του άρματός του)
– 1186], ένα σύγχρονον χωρίον [Σωτηρίτσα της Θρεσσαλίας (διαμορφώθηκε ως άθροισμα οικισμών)
– 1919], έχουν εξαφανισθεί ή θα εξαφανισθούν στο μέλλον (εάν η γεωλογική κατάστασή των δεν έχει σταθεροποιηθεί – π.χ. η νήσος Ίος) ή έχουν διαμορφωθεί.ως άθροισμα οικισμών

Σημείωση2: Οι αριθμοί 16, 25, 41, 66, 107, 173, 280, 453, 733, 1186, 1919, … είναι τα αθροίσματα των γραμμάτων των αντιστοίχων λέξεων, κατά το αλφαριμητικόν σύστημα των Ελλήνων, Α=1, Β=2, Γ=3, Δ=4, Ε=5, Ζ=6, Η=8, Θ=9 / Ι=10, Κ=20, Λ=30, Μ=40, Ν=50, Ξ=60, Ο=70, Π=80 / Ρ=100, Σ=200, Τ=300, Υ=400, Φ=500, Χ=600, Ψ=700, Ω=800, συνιστούν μίαν ακολουθίαν τύπου Fibonacci (κάθε όρος είναι το άθροισμα των δύο προηγουμένων), και ως εκ τούτου συνδέονται με τον μέσον και άκρον λόγον Φ (όμοιες μορφές).

ΚΟΣΜΑΣ ΜΙΛΤ. ΜΑΡΚΑΤΟΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ (ΤΕΙ)

Ιστοσελίς: www.hellenes-markatos.gr
ΦΩΤ: ΑΡΧΑΙΟΓΝΩΜΩΝ
ellinondiktyo

diadrastika.com