Χαρτογραφώντας τον Κόσμο των Ονείρων

“Το πνεύμα το βρίσκει και τότε ονειρευόμαστε. Το σώμα το συναντάει και τότε συμβαίνει. Έτσι την ημέρα φανταζόμαστε και τη νύχτα ονειρευόμαστε αυτό που το πνεύμα και το σώμα συναντούν”. Λάο Τσε

Η Τέχνη της Ονειροναυτικής

Όλοι ονειρευόμαστε, ακόμη και οι εκ γενετής τυφλοί. Για τους τυφλούς μάλιστα αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος να δουν τα χρώματα και τον κόσμο των αντικειμένων στον οποίο ζουν. Ταξιδεύουμε μέσα στον ύπνο μας, στο χώρο και χρόνο. Πετάμε, πέφτουμε, απειλούμαστε από διάφορους εχθρούς, βρισκόμαστε στις πιο παράξενες καταστάσεις, απολαμβάνουμε τους πιο παραδεισένιους κήπους που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Στα όνειρα μας λύνουμε προβλήματα που στην καθημερινότητα δεν θα μπορούσαμε να λύσουμε ποτέ, γινόμαστε ήρωες και πολεμιστές, δειλοί και κλέφτες. Χαρά και υπερηφάνεια στιγμιαία ανταλλάσσονται με συναισθήματα ντροπής και δυστυχίας. Δράμα και κωμωδία, έρωτας και θάνατος, πόλεμος και μίσος: όλα συμβαίνουν μέσα σε μία νύχτα ή ακόμη πιο σύντομα, μέσα σε ένα στιγμιαίο όνειρο.

Όμως, όταν και αν το πρωί τα θυμηθούμε, πόση σημασία δίνουμε σε αυτές τις εικονικές αναμνήσεις που μας φαίνονται τόσο πραγματικές τη στιγμή που παίξαμε και εμείς ένα ρόλο μέσα τους; Αλλά συνήθως, όταν και αν τα θυμηθούμε, δεν υπάρχει πουθενά ούτε ίχνος από όλη τη φασαρία που τόσο αληθινά ζήσαμε πριν από λίγο. Εκείνη τη στιγμή τι λέμε; «Ούτως ή άλλως δεν ήταν τίποτα παρά οι προβολές του ανήσυχου εγκέφαλού μου». Ή μήπως κι εσείς ανήκετε σ’ αυτούς που πιστεύουν πως «ένα όνειρο που δεν διερμηνεύτηκε είναι σαν ένα αδιάβαστο γράμμα στον εαυτό» (Ταλμούδ).

Ο Jan Evangelista Purkinje, πρωτοποριακός Τσέχος φυσιολόγος θεωρούσε ότι «τα όνειρα είναι φυσικά παλινορθωτικά που απελευθερώνουν την ψυχή από τις κοσμικές καθημερινές αγωνίες. Η ψυχή δεν θέλει να συνεχίσει τις εντάσεις της άγρυπνης ζωής» παρατήρησε το 1846, «αλλά να τις λύσει. Έτσι το κάθε όνειρο δημιουργεί συνθήκες χρησιμοποιώντας το καλειδοσκόπιο της φαντασίας και των συναισθημάτων για να θεραπεύσει την στεναχώρια με αγάπη και φιλία, και το φόβο με κουράγιο και πεποίθηση» (Dreams and Dreaming, Time-Life Books)

Σύμφωνα με το Ζίγκμουντ Φρόιντ, τον πατέρα της ψυχανάλυσης, τα όνειρα είναι αναπόφευκτα καθρέφτες αναστολών και ψυχολογικής ασθένειας. Στο τεράστιο και χωρίς προηγούμενο επαναστατικό του έργο που δημοσιεύτηκε το 1899, Η Ερμηνευτική των Ονείρων, διδάσκει ότι τα όνειρα είναι εκδήλωση της καταπιεσμένης επιθυμίας, που είναι συνήθως σεξουαλικής φύσης.

Ο πιο γνωστός μαθητής του ο Καρλ Γκούσταβ Γιούνγκ δεν μπόρεσε να δεχτεί το δόγμα της σεξουαλικής θεωρίας του “μεγάλου αφέντη” και αυτή ήταν και η κύρια αιτία για το οριστικό χωρισμό τους. Για το Γιούνγκ το πιο σημαντικό κλειδί με το οποίο ανοίγει η πόρτα του υποσυνείδητου ήταν τα σύμβολα των ονείρων, ενώ το όνειρο είναι η «βασιλική οδός» στο υποσυνείδητο από το οποίο μπορούμε να πάρουμε ενδεχόμενες πληροφορίες έχοντας για τελικό στόχο την προσωπική αυτό-πραγματοποίηση.

Παρατηρώντας τα όνειρά και αναλύοντάς τα, μπορεί κανείς να πετύχει την ολοκλήρωση του εαυτού του ή όπως θα το έλεγε ο Γιουνγκ – την εξατομίκευση. Δήλωσε πως «δεν έχει καμία θεωρία των ονείρων και πως δεν ξέρει με πιο τρόπο συμβαίνουν. Όμως αν προσεκτικά διαλογιζόμαστε πάνω σε όνειρα και για αρκετό καιρό, σχεδόν πάντα κάτι βγαίνει από κει». Σύμφωνα με τον μεγάλο εξερευνητή της μυθολογίας, τον Joseph Campbell, το όνειρο είναι ένας προσωπικός μύθος ενώ ένας μύθος αντίστοιχα δεν είναι τίποτα άλλο παρά συλλογικό όνειρο. Και σε δύο περιπτώσεις πρόκειται για το συμβολικό δυναμικό της ψυχής.

Μπορεί τα όνειρα για τους περισσότερους να είναι ένα άβατο πεδίο, μία «tabula rasa», όμως είναι γεγονός ότι για αρκετούς πολύ αξιόλογους ανθρώπους που έχουν συνεισφέρει σημαντικά στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, τα όνειρα ήταν κάτι παραπάνω από εκτονωτική λειτουργία του εγκεφάλου ενώ κοιμούνται. Πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις έχουν γίνει με τη βοήθεια των ονείρων. Για παράδειγμα ο Αλβέρτος Αϊνστάιν κάποτε εξομολόγησε ότι η έμπνευση για την θεωρία της σχετικότητας του ήρθε μέσα από ένα όνειρο.

Ο Νίκολα Τέσλα δεν έκρυβε ποτέ πως τις περισσότερες εφευρέσεις του πρώτα έβλεπε τελειωμένες μέσα στα οράματα που είχε σε «Α» επίπεδο συνείδησης, δηλαδή λίγο πριν κοιμηθεί. Τις έβλεπε πάνω σε μία νοητική οθόνη, όπως έλεγε, και έπειτα τις πραγματοποιούσε έχοντας εκ προτέρων υπ’ όψιν όλα τα προβλήματα που ενδεχομένως θα εμφανιστούν. Και ο Ελάιας Χάου ανακάλυψε την ραπτομηχανή με βοήθεια ενός ονείρου. Ο Κωνσταντίνος ο Μέγας είδε το περιβόητο όνειρο με το σταυρό – με τη φράση “Εν τούτω Νίκα” πριν πάρει την απόφαση να συγκρουστεί τον αντίπαλό του Μαξέντιο για την διεκδίκηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

“Το πνεύμα το βρίσκει και τότε ονειρευόμαστε. Το σώμα το συναντάει και τότε συμβαίνει. Έτσι την ημέρα φανταζόμαστε και τη νύχτα ονειρευόμαστε αυτό που το πνεύμα και το σώμα συναντούν”. Λάο Τσε

Η Τέχνη της Ονειροναυτικής

Όλοι ονειρευόμαστε, ακόμη και οι εκ γενετής τυφλοί. Για τους τυφλούς μάλιστα αυτός είναι και ο μοναδικός τρόπος να δουν τα χρώματα και τον κόσμο των αντικειμένων στον οποίο ζουν. Ταξιδεύουμε μέσα στον ύπνο μας, στο χώρο και χρόνο. Πετάμε, πέφτουμε, απειλούμαστε από διάφορους εχθρούς, βρισκόμαστε στις πιο παράξενες καταστάσεις, απολαμβάνουμε τους πιο παραδεισένιους κήπους που μπορεί να φανταστεί ο ανθρώπινος νους. Στα όνειρα μας λύνουμε προβλήματα που στην καθημερινότητα δεν θα μπορούσαμε να λύσουμε ποτέ, γινόμαστε ήρωες και πολεμιστές, δειλοί και κλέφτες. Χαρά και υπερηφάνεια στιγμιαία ανταλλάσσονται με συναισθήματα ντροπής και δυστυχίας. Δράμα και κωμωδία, έρωτας και θάνατος, πόλεμος και μίσος: όλα συμβαίνουν μέσα σε μία νύχτα ή ακόμη πιο σύντομα, μέσα σε ένα στιγμιαίο όνειρο.

Όμως, όταν και αν το πρωί τα θυμηθούμε, πόση σημασία δίνουμε σε αυτές τις εικονικές αναμνήσεις που μας φαίνονται τόσο πραγματικές τη στιγμή που παίξαμε και εμείς ένα ρόλο μέσα τους; Αλλά συνήθως, όταν και αν τα θυμηθούμε, δεν υπάρχει πουθενά ούτε ίχνος από όλη τη φασαρία που τόσο αληθινά ζήσαμε πριν από λίγο. Εκείνη τη στιγμή τι λέμε; «Ούτως ή άλλως δεν ήταν τίποτα παρά οι προβολές του ανήσυχου εγκέφαλού μου». Ή μήπως κι εσείς ανήκετε σ’ αυτούς που πιστεύουν πως «ένα όνειρο που δεν διερμηνεύτηκε είναι σαν ένα αδιάβαστο γράμμα στον εαυτό» (Ταλμούδ).

Ο Jan Evangelista Purkinje, πρωτοποριακός Τσέχος φυσιολόγος θεωρούσε ότι «τα όνειρα είναι φυσικά παλινορθωτικά που απελευθερώνουν την ψυχή από τις κοσμικές καθημερινές αγωνίες. Η ψυχή δεν θέλει να συνεχίσει τις εντάσεις της άγρυπνης ζωής» παρατήρησε το 1846, «αλλά να τις λύσει. Έτσι το κάθε όνειρο δημιουργεί συνθήκες χρησιμοποιώντας το καλειδοσκόπιο της φαντασίας και των συναισθημάτων για να θεραπεύσει την στεναχώρια με αγάπη και φιλία, και το φόβο με κουράγιο και πεποίθηση» (Dreams and Dreaming, Time-Life Books)

Σύμφωνα με το Ζίγκμουντ Φρόιντ, τον πατέρα της ψυχανάλυσης, τα όνειρα είναι αναπόφευκτα καθρέφτες αναστολών και ψυχολογικής ασθένειας. Στο τεράστιο και χωρίς προηγούμενο επαναστατικό του έργο που δημοσιεύτηκε το 1899, Η Ερμηνευτική των Ονείρων, διδάσκει ότι τα όνειρα είναι εκδήλωση της καταπιεσμένης επιθυμίας, που είναι συνήθως σεξουαλικής φύσης.

Ο πιο γνωστός μαθητής του ο Καρλ Γκούσταβ Γιούνγκ δεν μπόρεσε να δεχτεί το δόγμα της σεξουαλικής θεωρίας του “μεγάλου αφέντη” και αυτή ήταν και η κύρια αιτία για το οριστικό χωρισμό τους. Για το Γιούνγκ το πιο σημαντικό κλειδί με το οποίο ανοίγει η πόρτα του υποσυνείδητου ήταν τα σύμβολα των ονείρων, ενώ το όνειρο είναι η «βασιλική οδός» στο υποσυνείδητο από το οποίο μπορούμε να πάρουμε ενδεχόμενες πληροφορίες έχοντας για τελικό στόχο την προσωπική αυτό-πραγματοποίηση.

Παρατηρώντας τα όνειρά και αναλύοντάς τα, μπορεί κανείς να πετύχει την ολοκλήρωση του εαυτού του ή όπως θα το έλεγε ο Γιουνγκ – την εξατομίκευση. Δήλωσε πως «δεν έχει καμία θεωρία των ονείρων και πως δεν ξέρει με πιο τρόπο συμβαίνουν. Όμως αν προσεκτικά διαλογιζόμαστε πάνω σε όνειρα και για αρκετό καιρό, σχεδόν πάντα κάτι βγαίνει από κει». Σύμφωνα με τον μεγάλο εξερευνητή της μυθολογίας, τον Joseph Campbell, το όνειρο είναι ένας προσωπικός μύθος ενώ ένας μύθος αντίστοιχα δεν είναι τίποτα άλλο παρά συλλογικό όνειρο. Και σε δύο περιπτώσεις πρόκειται για το συμβολικό δυναμικό της ψυχής.

Μπορεί τα όνειρα για τους περισσότερους να είναι ένα άβατο πεδίο, μία «tabula rasa», όμως είναι γεγονός ότι για αρκετούς πολύ αξιόλογους ανθρώπους που έχουν συνεισφέρει σημαντικά στην εξέλιξη της ανθρωπότητας, τα όνειρα ήταν κάτι παραπάνω από εκτονωτική λειτουργία του εγκεφάλου ενώ κοιμούνται. Πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις και εφευρέσεις έχουν γίνει με τη βοήθεια των ονείρων. Για παράδειγμα ο Αλβέρτος Αϊνστάιν κάποτε εξομολόγησε ότι η έμπνευση για την θεωρία της σχετικότητας του ήρθε μέσα από ένα όνειρο.

Ο Νίκολα Τέσλα δεν έκρυβε ποτέ πως τις περισσότερες εφευρέσεις του πρώτα έβλεπε τελειωμένες μέσα στα οράματα που είχε σε «Α» επίπεδο συνείδησης, δηλαδή λίγο πριν κοιμηθεί. Τις έβλεπε πάνω σε μία νοητική οθόνη, όπως έλεγε, και έπειτα τις πραγματοποιούσε έχοντας εκ προτέρων υπ’ όψιν όλα τα προβλήματα που ενδεχομένως θα εμφανιστούν. Και ο Ελάιας Χάου ανακάλυψε την ραπτομηχανή με βοήθεια ενός ονείρου. Ο Κωνσταντίνος ο Μέγας είδε το περιβόητο όνειρο με το σταυρό – με τη φράση “Εν τούτω Νίκα” πριν πάρει την απόφαση να συγκρουστεί τον αντίπαλό του Μαξέντιο για την διεκδίκηση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

ΟΝΕΙΡΙΚΑ ΤΟΠΙΑ

Τι παράξενο που είναι, όταν πολλές φορές βλέπουμε πολύ σημαντικά και εντυπωσιακά όνειρα, το πρωί όταν ξυπνάμε λέμε στον εαυτό μας: «Τι όνειρο ήταν αυτό; Δεν πρέπει να το ξεχάσω!» Εκείνη τη στιγμή ακόμη θυμόμαστε όλες τις λεπτομέρειες του ονείρου. Όμως, μόλις χαθούμε στην καθημερινή ρουτίνα, το όνειρο εξατμίζεται σα φτηνό άρωμα, και όσο και να προσπαθούμε δε μπορούμε να ξαναφέρουμε στη μνήμη τίποτα. Μετά κάποια άλλη στιγμή ξετυλίγεται ξαφνικά μπροστά μας ολόκληρο λες και κυβερνάται από κάποια ανεξάρτητη οντότητα που μόνη της αποφασίζει πότε θα επικοινωνήσει μαζί μας.

Άλλες φορές, πάλι, όταν θέλω «να ξεκουραστώ από τη ζωή», αρκεί να κλείσω τα μάτια μου και έχοντας μία ορθή στάση του σώματος να αναπνέω με σταθερό ρυθμό. Σε μερικά δευτερόλεπτα θα ησυχάσει η ροή των σκέψεών μου και θα ταξιδέψω σε κάποια από τα πιο φανταστικά και πιο όμορφα μέρη που μπορεί να κατανοήσει ο νους. Μετά από 20 λεπτά μίας τέτοιας άσκησης (Χάτα Γιόγκα) αισθάνεται κανείς σαν να έχει κάνει μόλις μία βουτιά στη παγωμένη θάλασσα τον Αύγουστο, με έξω θερμοκρασία 40° C. Το ίδιο θεραπευτικά και χαλαρωτικά είναι και κάποια ονειρικά φωτεινά ταξίδια.

«Ο κόσμος των πνευμάτων μοιάζει με μία κοιλάδα ανάμεσα σε βουνά και σε γκρεμούς, με κοιλώματα και υψώματα εδώ και εκεί. Οι πόρτες και οι πύλες για τις ουράνιες κοινότητες δεν είναι ορατές, παρά μόνο στους ανθρώπους που έχουν ετοιμαστεί για τον ουρανό. Οι άλλοι άνθρωποι δεν τις βρίσκουν. Οι πύλες και οι πόρτες για τους κάτω κόσμους δεν είναι ορατές παρά μόνο στους ανθρώπους που είναι έτοιμοι να μπουν μέσα: ανοίγουν για αυτούς τους ανθρώπους. Μόλις ανοίξουν, μπορεί να δει κανείς σκοτεινές, καπνισμένες σπηλιές, που οδηγούν κατηφορικά προς το βάθος, όπου υπάρχουν και πάλι πολλές πύλες…» Εμάνουελ Σβέντενμποργκ, Περί Ουρανού

Ο Τζόζεφ Μ. Γκάντι, ζωγράφος του δέκατου ένατου αιώνα, σε έναν πίνακα του με τίτλο Αλληγορία, εκφράζει τη ρομαντική και εξωτική όψη των περιοχών του πνεύματος. Είναι ένας πίνακας όλων θρησκειών του κόσμου και οι φανταστικές εικόνες του έχουν ελάχιστη σχέση με πραγματικότητα όπου ο Ατίσα (μεγάλος βουδιστής δάσκαλος που γεννήθηκε πριν από χίλια χρόνια ταξίδεψε από τα ινδικά Ιμαλάια στο Θιβέτ και ήταν μαθητής ταυτόχρονα των τριών φωτισμένων δασκάλων), κόβει τις ρίζες των θαυμάσιων φαντασιώσεών μας για την πνευματική διάσταση, όταν βεβαιώνει ότι όλα τα φαινόμενα, περιλαμβανομένου και του πνεύματος, είναι ένα όνειρο.

Ένας ονειροναύτης που διασχίζει τα άγνωστα τοπία και περιοχές του πνεύματος, συναντάει άπειρες εκδοχές του ίδιου του εαυτού του και όλα τα εγώ του, ντυμένα μέσα σε μορφές διαφόρων αρχετυπικών αλληγοριών. Μαζί του έχει ένα μοναδικό φως που του φωτίζει το απόλυτο σκοτάδι. Είναι η συνείδησή του που ταξιδεύει εξερευνώντας την απέραντη άβατη θάλασσα του ασυνείδητου. Κινείται ανάμεσα σ’ όλα τα φαινόμενα και όλες τις παρουσιάσεις όλων των εποχών, μέσα σε ένα χωρόχρονο όπου όλα συμβαίνουν ταυτόχρονα.

Αυτός ο συνειδητός ονειρευτής λοιπόν μας θυμίζει τον μεσαιωνικό αλχημιστή που παιδεύεται με την ίλη και τα άγνωστα στοιχεία της φύσης μέσα στην ηρωική του προσπάθεια να δημιουργήσει τη φιλοσοφική λίθο. Ο αλχημιστής πρόβαλλε την διαδικασία της ατομικοποίησης (individuation) στην διαδικασία της χημικής μεταμόρφωσης. «Αλλά οι αλχημιστές έλεγαν: Rumpite libros, ne corda vestra rumpantur (Καταστρέψτε τα βιβλία για να μην καταστραφούν οι καρδιές σας), παρόλο που από την άλλη μεριά επέμεναν ακριβώς στην μελέτη των βιβλίων γιατί η εμπειρία προηγείται της επίγνωσης», (C.G.Jung, Psihologija i Alkemija )

Οι ονειροναύτες που μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν με όποιον θέλουν, εκπληρώνοντας τη κάθε μυστική επιθυμία και πάθος, πολύ γρήγορα φαίνεται να βαριούνται και αρχίζουν να κοιτάζουν τριγύρω με πιο κριτικό και περίεργο βλέμμα, ελκυόμενοι ιδιαίτερα από το ονειρικό Εγώ, για να ανακαλύψουν ότι ο ονειροποιός δεν αποτελεί καθόλου μέρος του ονείρου αλλά του κοιμούμενου εαυτού! Συχνά λοιπόν το ονειρικό Εγώ μπορεί να μπερδευτεί με τον αληθινό, με εκείνο που κοιμάται ξαπλωμένο, όσο όλα τα ονειρικά συμβάντα εξελίσσονται κάπου αλλού.

Από πολλές αναφορές έμπειρων ονειροναυτών, φαίνεται ότι μόνο «στην αρχή τα φωτεινά όνειρα ερμηνεύονται ως το όνειρό μου. Όμως το ονειρικό Εγώ δεν ταυτίζεται με τον ονειρευτή: αντί να ονειρεύεται το ονειρεύονται. Το αφώτιστο αλλά ημιδιαυγές ονειρικό Εγώ θεωρεί λανθασμένα ότι ο εαυτός του είναι η μόνη πραγματικότητα, της οποίας όλες οι άλλες ονειρικές μορφές είναι απλές προβολές», (Lucid Dreamer, M. Godwin)

Οι ονειρικοί τόποι στους οποίους ταξιδεύουν οι ονειροναύτες μοιάζουν και με τη κόλαση και το παράδεισο του Σβέντενμποργκ, γιατί αποτελούν κοινό μύθο για το καλό και το κακό εκατομμυρίων ανθρώπων. Παρόλο που οι ατομικές εμπειρικές μορφές είναι διαγωνίως διαφορετικές, συνδέονται με τα κοινά αλχημικά σύμβολα και αρχέτυπα. Εκεί βρίσκονται εκείνες οι προ-εικόνες από τις οποίες οι θρησκείες βγάζουν όλες τις δικές τους απόλυτες αλήθειες.

Πρόκειται για τα σύμβολα που είναι γνωστά από τις μυστικές και θρησκευτικές παραδόσεις και σχετίζονται με τη μυστικιστική κι εσωτερίστικη έννοια που είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του συλλογικού υποσυνείδητου. Αυτές οι εικόνες εμφανίζονται σε ονειρικά τοπία ή σε αστρικά πεδία της πέμπτης διάστασης. Θα αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά που μπορεί να συναντήσει ένας ονειροναύτης στο ονειρικό ταξίδι του.

Ο Χριστός που καβαλάει το γάιδαρο που είναι το σύμβολο του δαμασμένου νου. Το σπαθί που καίγεται: Όταν υπάρχει έλεγχος του νου, αναβαίνει το Κουνταλίνι, η πιο δυνατή εσωτερική ενέργεια, και οι εσωτερικές δυνάμεις γίνονται πιο εύκολα επίκτητες. Το δέντρο πεύκου: αντιπροσωπεύει το πραγματικό μας εαυτό, το πνευματικό μας πατέρα. Το άγιο δισκοπότηρο αντιπροσωπεύει το θηλυκό πόλο της Ταντρικής Γιόγκας και πρόκειται για το κύπελλο από το οποίο ήπιε ο Χριστός. Αν δούμε το ονειρικό εαυτό μας μέσα σε ένα φέρετρο, σύμφωνα με τις εσωτερικές ερμηνείες των ονείρων και των αστρικών ταξιδιών, πρόκειται για ένα θετικό σημάδι ειδικά αν αυτή η αναπαράσταση εμφανίζεται πάνω σε ένα συνειδητό αστρικό ταξίδι. Ίσως στη ζωή μας θα γίνει μία ριζοσπαστική εσωτερική αλλαγή όπως είναι ο θάνατος του Εγώ.

Ο Αιγυπτιακός σταυρός (Ankh) συμβολίζει την ένωση των δυο Ταντρικών Πόλων και τις ευθύνες που απορρέουν από το μυημένο στη διάρκεια της πνευματικής άσκησης του. Ο Ουροβόρος είναι σύμβολο της Αιωνιότητας και της ανανέωσης. Αν φανεί μπροστά μας σ’ ένα αστρικό ταξίδι ο κόκκινος δράκος, αυτό σημαίνει ότι αντιμετωπίσαμε το τέρας της αβύσσου, που το δημιουργήσαμε μόνοι μας συσσωρεύοντας την απληστία, μίσος, ζήλια, υπερηφάνεια, λαιμαργία και πόθο… Η κορόνα δείχνει θρίαμβο. Η επτάφωτη λυχνία συμβολίζει τις επτά διαστάσεις, τις επτά ενσαρκώσεις του θείου Φωτός, τα επτά σώματα, τις επτά ακτίνες τα επτά κέντρα της ανθρώπινης μηχανής, τα επτά Τσάκρα, το Νόμο των επτά που κυβερνά το Σύμπαν…

@ Μίλιτσα Κοσάνοβιτς (kosanovic@mail.com) -συγγραφέας.

terrapapers.com