ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΑΤΡΙΚΗ: Η ΝΕΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΘΡΗΣΚΕΙΑ

Η επιρροή των χριστιανικών πεποιθήσεων στα ιατρικά δόγματα και πρακτικές

«Ο πατέρας μου ήταν γιατρός, γι’ αυτό μεγάλωσα στα νοσοκομεία.
Πέρασα δώδεκα χρόνια μέχρι να γίνω γιατρός σε μια κατάσταση προνομιακής απομόνωσης
και δέκα ακόμη χρόνια ασκώντας τη θρησκεία μου.
Οι γιατροί είναι οι ιερείς μας, ο πόλεμος κατά της ασθένειας αντικατέστησε τον αγώνα
ενάντια στην αμαρτία και τα χάπια είναι η θεία κοινωνία μας.
Εκείνοι που αμφισβήτησαν το δόγμα της θρησκείας μου διώχθηκαν ως «τσαρλατάνοι»,
με τον τρόπο που η Εκκλησία διώκει τους αιρετικούς.
Εκπαιδεύτηκα θρησκευτικά να λατρεύω το δόγμα της Ιατρικής, σα να ήταν η Αγία Γραφή.
Κατάλαβα ξεκάθαρα, ότι θα αφοριζόμουν αν γύριζα ποτέ την πλάτη μου σε αυτό που μου είχαν διδάξει».

Dr. Lissa Rankin,
«Is Medicine A Fundamantalist Religion?»,
(Psychology Today, Aug. 28, 2012).

Σχεδόν ανεπαίσθητα, η Ιατρική έχει αναλάβει ένα σωτηριακό ή μεσσιανικό ρόλο. Μπορεί να θεωρηθεί ότι εμφανίζει ιδιότητες που έχουν χαρακτηρίσει τη Χριστιανική Εκκλησία για πολλούς αιώνες: Δεσποτισμό, συγκεντρωτισμό, έλεγχο και χειραγώγηση των ανθρώπων, λογοκρισία, προπαγάνδα, απόλυτη υπακοή, αλάθητο, διώξεις αιρετικών, εξάλειψη της ατομικότητας.

Όλα αυτά, φυσικά, έχουν γίνει δήθεν στο όνομα της δημόσιας υγείας και του γενικού καλού, ακριβώς όπως η Εκκλησία ενήργησε δήθεν για τη σωτηρία της ανθρωπότητας.

Η Ιατρική διέπεται από ένα σύνολο πεποιθήσεων, μύθων και τελετουργιών του Χριστιανισμού, από τον οποίο δεν απελευθερώθηκε ποτέ:

• Οι γιατροί είναι οι νέοι ιερείς.

• O εμβολιασμός παίζει τον ίδιο ρόλο με τη βάπτιση.

• Τα χάπια είναι η Θεία Ευχαριστία μας.

• Ο πόλεμος κατά της αμαρτίας έχει αντικατασταθεί από την καταπολέμηση της ασθένειας.

• Η εξάλειψη των ιών έχει αντικαταστήσει τον εξορκισμό των δαιμόνων.

• Ένα υποθετικό καθολικό εμβόλιο θα μπορούσε να σώσει την ανθρωπότητα από όλες τις ασθένειές της, όπως ο Ιησούς θα σώσει τον κόσμο από όλες τις αμαρτίες του.

• Η ελπίδα της φυσικής αθανασίας (κλωνοποίηση και γενετική μηχανική) παίρνει τη θέση της ελπίδας για αιώνια ζωή.

• Η Ιατρική είναι σύμμαχος της Εξουσίας, όπως ήταν πάντα η Εκκλησία.

• Οι δωρεές στην έρευνα για τον καρκίνο υπερισχύουν των δωρεών για την Εκκλησία.

• Οι «τσαρλατάνοι» διώκονται σήμερα, όπως διώκονταν κάποτε οι «αιρετικοί» και ο δογματισμός αποκλείει πολλά υποσχόμενες
εναλλακτικές ιατρικές θεωρίες.

Υπέρθεση της Ιατρικής έναντι της Θρησκείας.

Παρόλο που η κοινωνία μας θεωρεί για τον εαυτό της ότι είναι κοσμική, έχει παραμείνει τόσο χριστιανική όσο ήταν πριν από έναν αιώνα, αλλά με δύο διαφορές:

1. Δεν γνωρίζει τη θρησκευτική της διάσταση. Πιστεύει ότι είναι ορθολογική, επιστημονική και απαλλαγμένη από δεισιδαιμονίες. Αποτυγχάνει να αναγνωρίσει ότι εξακολουθεί, ουσιαστικά, να τηρεί τις παλιές θρησκευτικές τελετές, αλλά με νέα εμφάνιση.

2. Η κοινωνία μας ζει τώρα τις θρησκευτικές της εμπειρίες μέσω κοσμικών μορφών —ειδικότερα ιατρικών— και ταυτόχρονα μετέφερε τις ελπίδες και τις προσδοκίες της από τον πνευματικό κόσμο στον υλικό.

Ειδικά αυτή την εποχή, στις μέρες του Covid, όλα αυτά φαίνονται πιο ξεκάθαρα, κυρίως ο τρόπος με τον οποίο το ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο με τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ που οι ίδιοι κατέχουν ή ελέγχουν, χειραγωγούν το ιατρικό ποίμνιο παγκοσμίως.

Τα σημερινά νοσοκομεία είναι οι σύγχρονοι καθεδρικοί ναοί,
όπου οι πιστοί λατρεύουν τα τελευταία φάρμακα και την τεχνολογία,
που προωθούνται από τους εκπροσώπους του ιατρικο-φαρμακευτικού λόμπι.

Επιβιώνουν ακόμα
οι παλιές πεποιθήσεις

Όταν οι χριστιανοί ιεραπόστολοι των τελευταίων τριών ή τεσσάρων αιώνων εκχριστιάνιζαν τους λεγόμενους πρωτόγονους ανθρώπους, πίστευαν ότι έπρεπε, προκειμένου να εξαλείψουν τις θρησκείες τους, τις δεισιδαιμονίες και τα έθιμά τους, να καταστρέψουν ή να κάψουν τα διάφορα λατρευτικά τους αντικείμενα.

Αιώνες αφότου οι κονκισταδόρες προσπάθησαν να εξαλείψουν τον πολιτισμό των Ίνκας ή η Ιερά Εξέταση προσπάθησε να εξαλείψει την προτεσταντική «αίρεση» συμπεριλαμβανομένων των παρόμοιων προσπαθειών εξόντωσης του Βουντού ή των πολλών θρησκειών της Αφρικής και της Ασίας, αντιληφθήκαμε ότι αυτά δεν γίνονται με τέτοιες αλαζονικές συμπεριφορές.

Οι παλιές αυτές πεποιθήσεις εξακολουθούν να υφίστανται σήμερα, μερικές φορές με διαφορετικές μορφές, πολύ μετά την καταστροφή των λατρευτικών αντικειμένων τους.

Μύθος η εκκοσμίκευση της κοινωνίας

Αυτό το μάθημα από την Ιστορία δεν ισχύει μόνο για πρωτόγονους ανθρώπους και τις θρησκείες τους. Μπορεί επίσης να εφαρμοστεί —αν όχι και περισσότερο— σε πτυχές της σύγχρονης κοινωνίας μας.

Πράγματι, ακόμη και μια επιφανειακή μελέτη του σύγχρονου πολιτισμού θα αποκαλύψει ότι η υποτιθέμενη εκκοσμίκευση της σημερινής κοινωνίας είναι απλώς μια ψευδαίσθηση.

Παρόλο που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν συμμορφώνονται με τα εξωτερικά χαρακτηριστικά θρησκευτικών εθίμων και πρακτικών —ως επί το πλείστον ιουδαιο-χριστιανικών στη δυτική κουλτούρα— οι πεποιθήσεις και οι δεισιδαιμονίες παραμένουν βαθιά ενσωματωμένες στο υποσυνείδητό τους, επηρεάζοντας πολλές πτυχές της καθημερινής τους ζωής χωρίς να το συνειδητοποιούν.

Και όπως έχουν δείξει αρκετές μελέτες Κοινωνιολογίας, οι προληπτικές πεποιθήσεις που συνηθίζονταν στις επίσημες θρησκείες, σε πολλές περιπτώσεις έχουν μεταφερθεί σε άλλα αντικείμενα, άτομα ή γεγονότα.

Τα καθημερινά δελτία ειδήσεων για τις βραδινές τηλεοπτικές εκπομπές, τα οποία παρακολουθούν εκατομμύρια άνθρωποι παγκοσμίως στις χώρες τους, τα αστέρια της show business και του αθλητισμού, οι ανθρωπιστικές οργανώσεις, οι λατρείες και κάθε είδους άλλα πράγματα στη σύγχρονη ζωή, έχουν πλέον γίνει οι νέοι Θεοί που σεβόμαστε ή φοβόμαστε ή τα ιερά στα οποία λατρεύουμε ή αναθεματίζουμε κι όπου εξακολουθούμε να βιώνουμε εκείνες τις πρωτόγονες θρησκευτικές παρορμήσεις και συναισθήματα, όπου μπορούμε να πιστεύουμε χωρίς απαραίτητα να σκεφτόμαστε ορθολογικά.

Οι ναοί της Ιατρικής στην Ελλάδα έχουν κόκκινο σταυρό.

Τα φαρμακεία διαφέρουν στο χρώμα του σταυρού⸱ έχουν πράσινο.

Περισσότερο έκδηλη στην Ιατρική
η μεταφορά της θρησκευτικής εμπειρίας

Aυτή η ασυνείδητη μεταφορά της θρησκευτικής εμπειρίας —και πιο συγκεκριμένα η ιουδαιο-χριστιανική ιδεολογία, οι μύθοι, οι πεποιθήσεις, οι προσδοκίες κι οι ελπίδες— φαίνεται να είχε το μεγαλύτερο αντίκτυπο στον τομέα της Ιατρικής.

Τα γεγονότα δείχνουν ξεκάθαρα, ότι η Ιατρική απολαμβάνει σήμερα έναν εκπληκτικό βαθμό υπόληψης, περισσότερο απ΄ όσο αξίζει, δεδομένου ότι τα αποτελέσματά της δεν ανταποκρίνονται στις υποσχέσεις-προσδοκίες της. Η πραγματική υγεία συνεχίζει να υποχωρεί, ενώ τα μεγάλα ιατρικά «θαύματα», όπως τα εμβόλια και τα αντιβιοτικά, τώρα δείχνουν ξεκάθαρα τους περιορισμούς τους, τους οποίους ορισμένοι είχαν προβλέψει και προειδοποιήσει από την αρχή.

Αυτός ο αναίτια υψηλός βαθμός υπόληψης προέρχεται κυρίως από το γεγονός, ότι η Ιατρική και η Επιστήμη έχουν αντικαταστήσει τη θρησκεία ως τη μόνη βέβαιη πίστη σ’ έναν αβέβαιο κόσμο.

Οι γιατροί, οι νέοι ιερείς, παρουσιάζονται να παρέχουν μέσα από τις βεβαιότητες της Επιστήμης, αυτό, που οι παλιοί δυσφημημένοι Θεοί δεν μπορούσαν να προσφέρουν.

Εάν δεν μπορούμε πλέον να πιστέψουμε στα θαύματα, στις θεραπείες και στους αναθεματισμούς των παλιών θρησκειών, σίγουρα μπορούμε να πιστέψουμε στα θαύματα, στις θεραπείες και στις δυνάμεις της νέας Επιστήμης.

Οι γιατροί είναι οι μόνοι επιστήμονες, που δεν επιδέχονται αμφισβήτηση.
Η εμπιστοσύνη στα σύγχρονα ιατρικά δόγματά τους, φτάνει στα όρια της πίστης.
Ποτέ δεν δείχνουμε πίστη σε άλλους επιστήμονες π.χ. χημικούς, φυσικούς, γεωλόγους,
αστρονόμους κ.ά., το αντίθετο μάλιστα. Όλες οι επιστήμες είναι υπό αμφισβήτηση, πλην της Ιατρικής.
Μια ακόμα απόδειξη του θρησκευτικού ρόλου της Ιατρικής στην κοινωνία.

Η Ιατρική λειτουργεί
με τρόπο εγγενώς θρησκευτικό

Οι άνθρωποι, είτε εντός της ιατρο-φαρμακευτικής βιομηχανίας είτε εκτός αυτής, επηρεάζονται υποσυνείδητα από τους βαθιά ριζωμένους μύθους, τους φόβους και τις δεισιδαιμονίες τους, που προβάλλονται τώρα στις νέες οθόνες της Επιστήμης και της Ιατρικής. Αυτό δημιουργεί ένα εκπληκτικό παράδοξο:

Παρόλο που η Ιατρική βλέπει τον εαυτό της ως αποκλειστικά επιστημονικό και ορθολογικό, χωρίς χώρο για πνευματικές διαστάσεις, οργανώνεται και λειτουργεί με τρόπο, που θα μπορούσε να περιγραφεί ως εγγενώς θρησκευτικός.

Η Ιατρική έχει καταστεί η νέα παγκόσμια θρησκεία. Οι ιδιαίτεροι μύθοι, οι πεποιθήσεις και οι τελετές του Χριστιανισμού έχουν ασυνείδητα εισχωρήσει σ’ αυτήν από την εποχή του Παστέρ.

Ο Λουί Παστέρ, «Πατέρας» της Μικροβιολογίας και της Ανοσολογίας,
έθεσε χριστιανικές αρχές στη Σύγχρονη Ιατρική.
Σε όλη τη ζωή του παρέμεινε πιστός ρωμαιοκαθολικός.
Πέθανε ακούγοντας την ιστορία του Αγίου Βικεντίου Ντε Πολ.

Παστέρ:
Θρησκευτικές αρχές στη Σύγχρονη Ιατρική

Συνήθως συνδέουμε τη γέννηση της Σύγχρονης Ιατρικής με τη δημοσίευση του έργου του γάλλου βιολόγου Λουί Παστέρ (Louis Pasteur, 1822-1895), του πατέρα των εμβολίων. Με τον Παστέρ ξεκίνησε προοδευτικά και συστηματικά η μεταφορά του χριστιανικού συμβολισμού στην Ιατρική.

Ακόμα και σήμερα, λίγοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι ο ίδιος ο Παστέρ, όπως και οι περισσότεροι άνθρωποι της εποχής του, ήταν ένθερμος χριστιανός. Τόσο πολύ, που στην πραγματικότητα, όλη του τη ζωή εργάστηκε, προκειμένου να συνδυάσει τις επιστημονικές του ανακαλύψεις με ό,τι του υπαγόρευε η πίστη του, ακόμα κι αν αυτό κατά καιρούς έφερνε την άρνηση των επιστημονικών δεδομένων και την τροποποίηση των πειραματικών αποτελεσμάτων.

Δεν υποστηρίζουμε ότι ο Παστέρ δεν είχε πνευματική ακεραιότητα ή επιστημονική αυστηρότητα. Εργαζόταν όμως, κάτω από την επιτακτική ανάγκη να διατηρεί τις ανακαλύψεις του σύμφωνες με τις δικές τους βαθύτερες πεποιθήσεις. Εκείνη την εποχή, λίγοι άνθρωποι είχαν το διανοητικό θάρρος, για παράδειγμα, ενός Νίτσε.

Μέχρι και το θάνατό του, ο Παστέρ ισχυριζόταν ότι το ανθρώπινο σώμα ήταν φυσικά απαλλαγμένο από τη μόλυνση όλων των μικροβίων κι ότι τα όργανα, τα υγρά και οι ιστοί του, στην κανονική τους κατάσταση, όπως εκείνα των άλλων ζώων, δεν περιέχουν καθόλου ίχνη μικροβίων ή μικροσκοπικών οργανισμών. Με τέτοια εκπληκτική επιμονή, που πραγματικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μόνο ως θρησκευτική, υπερασπίστηκε την ιδέα της «οιονεί παρθένου» κατάστασης του ανθρώπινου σώματος, το οποίο δημιουργήθηκε σύμφωνα με την εικόνα του Θεού.

Τοποθετώντας την αιτία της ασθένειας έξω από το ανθρώπινο σώμα, στο ατμοσφαιρικό περιβάλλον, ο Παστέρ επιβεβαίωνε την αρχική αγνότητα του ανθρώπου στον Κήπο της Εδέμ. Ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο καθαρό, χωρίς μόλυνση οποιουδήποτε είδους. Έτσι το «κακό», το οποίο με αυτή την αντίληψη παίρνει τη μορφή της ασθένειας, μπορεί να προέλθει μόνο απ’ έξω. Σε αυτήν την κοσμοθεωρία, και η υγεία και η ασθένεια προέρχονται απ’ έξω από τον άνθρωπο, είναι εξωτερικές και ξένες γι΄ αυτόν.

Οι στενοί παραλληλισμοί
μεταξύ Χριστιανισμού − Σύγχρονης Ιατρικής

• Ιερείς / γιατροί

Πέρα από τις πιο επιφανειακές πτυχές της ομοιότητας (άμφια / ιατρική ποδιά, απρόσωποι τίτλοι πατέρα / γιατρού), πιο χαρακτηριστική είναι η ομοιότητα της σχέσης μεταξύ ιερέα / ενορίτη και γιατρού / ασθενούς.

Ο ιερέας είναι ο απαραίτητος ενδιάμεσος μεταξύ του απλού ανθρώπου και του θείου. Όμοια, ο γιατρός είναι ο μεσάζων μεταξύ του ασθενούς και των μυστικών πρακτικών της Ιατρικής Επιστήμης.

Και οι δυο απαιτούν σεβασμό κι έτσι επιβάλλουν ένα φόβο, επειδή έχουν ένα είδος παραπάνω δύναμης έναντι των άλλων ανθρώπων: Δύναμη να κρίνουν την ψυχή ενός ανθρώπου στη μία περίπτωση ή να διαγνώσουν το σώμα του στην άλλη⸱ εξουσία παροχής μετάνοιας ή θεραπείας⸱ εξουσία να απαλλάσσει ή να θεραπεύει⸱ δικαίωμα έκδοσης ποινών ζωής / θανάτου.

Όπως πάντα όταν υπάρχει μια δομή εξουσίας, η σχέση βασίζεται στην εξάρτηση και τον φόβο. Ο πιστός, όπως και ο ασθενής, διατηρείται σε παιδική θέση σε σχέση με τον πατρικό ιερέα ή το γιατρό.

Ο γιατρός του σύχρονου ιατροφαρμακευτικού κατεστημένου, όπως κι ο παλιός ιερέας, δεν έχει καμία επιθυμία να ελευθερωθούν οι ασθενείς του / μέλη του κοπαδιού του από την ανάγκη της φροντίδας του.

Υπάρχει επίσης ένα στοιχείο απρόσιτης γνώσης, που κατέχουν τόσο ο γιατρός όσο κι ο ιερέας. Στο ποίμνιό τους δεν επιτρέπεται να συζητούν ή να διαφωνούν, παρά μόνο να υπακούουν. Απευθυνθείτε σε έναν γιατρό και συζητήστε την περίπτωσή σας μαζί του, όπως θα συζητούσατε με κάποιο μηχανικό για το αυτοκίνητό σας. Αν εκφράσετε τα συναισθήματά σας ή —ακόμη χειρότερα— τις αμφιβολίες σας, σημειώστε τις αντιδράσεις που θα προκαλέσει μια τέτοια στάση σε αυτόν: Θα θεωρηθείτε άπιστος. Εάν ακόμα προχωρήσετε μέχρι να προτείνετε τη χρήση μη συμβατικών θεραπειών, θα θεωρηθείτε αιρετικός.

Όμως, στην πραγματικότητα, η αύρα του γιατρού εξακολουθεί να είναι τέτοια, που πολύ λίγοι θα τολμούσαν ποτέ ακόμη και σκεφτούν να υιοθετήσουν μια τέτοια αμφισβητούμενη στάση απέναντι στο γιατρό, όπως δεν θα έκαναν το ίδιο κι απέναντι στον ιερέα.

• Προπατορικό αμάρτημα / Φυσική αδυναμία του ανθρώπου

Σύμφωνα με το Χριστιανισμό, ο άνθρωπος γεννιέται με το βάρος του προπατορικού αμαρτήματος. Επομένως, από τη στιγμή της γέννησής του, απαιτείται η βοήθεια και η προστασία της Εκκλησίας χωρίς την οποία είναι χαμένος. Με αυτόν τον τρόπο ο άνθρωπος φτάνει στη Γη με ένα μεγάλο μειονέκτημα που τον κάνει να είναι εξαρτώμενος από τον κληρικό θεσμό για τη σωτηρία του.

Παρόμοια, σύμφωνα με την αντίληψη του Παστέρ, που έχει υιοθετήσει η Σύγχρονη Ιατρική, γεννιόμαστε με μια φυσική αδυναμία, που μας αφήνει ευάλωτους σε κάθε είδους ασθένειες, ιούς και μικρόβια. Αυτές οι κακές δυνάμεις θα μας σκοτώσουν, εάν δεν δεχθούμε την προστασία που μας προσφέρουν τα φάρμακα.

Επομένως, από τις πρώτες μέρες της γέννησής μας έχουμε τεθεί υπό ιατρική επίβλεψη και η εξάρτησή μας συχνά απλώς αναπτύσσεται και ενισχύεται με κάθε νέα ασθένεια για όλη τη διάρκεια της ζωής μας.

• Η αναζήτηση της υγείας αντικατέστησε την αναζήτηση της σωτηρίας

Σύμφωνα με τη θρησκεία, η Γη είναι στα χέρια του Διαβόλου. «Όλα αυτά είναι ιδικά μου», είπε ο Σατανάς στον Ιησού (Ματθ. δ΄ 9). Στην Ιατρική Κοσμολογία, η Γη ανήκει στους ιούς και τα βακτήρια. Όπως στο παρελθόν η Εκκλησία ήταν ο μόνος εγγυητής της σωτηρίας μας, έτσι τώρα η Ιατρική θα είναι πλέον ο εγγυητής της σωματικής μας υγείας.

Θα μπορούσε κάποιος να υποστηρίξει ότι η Ιατρική πιστώνεται για την αντιμετώπιση ορισμένων επιδημιών, για την επιμήκυνση του μέσου όρου ζωής κ.λπ.. Αλλά η πραγματικότητα έχει περισσότερες αποχρώσεις του γκρι από την ασπρόμαυρη εικόνα που παρουσιάζεται. Η αύξηση του μέσου όρου ζωής συνδέεται κυρίως με την ανάπτυξη καλύτερων πρακτικών υγιεινής.

Είναι από καιρό γνωστό ότι οι πανδημίες ακολουθούν ένα σταθερό μοτίβο μιας ανοδικής καμπύλης, η οποία φτάνει στην κορυφή της και στη συνέχεια πέφτει αυθόρμητα. Η ιατρική παρέμβαση (κυρίως με τη μορφή εμβολίων) έχει εφαρμοστεί συνήθως στο σημείο που οι καμπύλες είχαν ήδη αρχίσει την κάθοδο τους, για παράδειγμα στον τέτανο ή τη φυματίωση.

Η αδυναμία του ανθρώπου έχει αναπτυχθεί και συντηρείται, έτσι ώστε να συμμορφώνεται με τους θεμελιώδεις μύθους του ιουδαϊκού-χριστιανικού πολιτισμού, παρά με κάποια «φυσική» ανεπάρκεια που θα έκανε την ιατρική βοήθεια πραγματικά απαραίτητη.

Η ιδέα ότι ο άνθρωπος είναι από τη φύση του αδύναμος, γυμνός και εξαρτάται από την εξωτερική ιατρική βοήθεια, είναι ένας μύθος ανάλογος με αυτόν του προπατορικού αμαρτήματος. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να πιστέψουμε ότι ο άνθρωπος έχει βρεθεί στον κόσμο πιο γυμνός ή ανυπεράσπιστος από τα άλλα ζωντανά είδη, τα οποία η φύση έχει γενναιόδωρα εξοπλίσει με τα μέσα για να επιβιώσουν από τις διάφορες επιθέσεις του περιβάλλοντός τους.

Το μεγαλύτερο μέρος των ασθενειών και των παθολογιών του ανθρώπου είναι το αποτέλεσμα ενός τρόπου ζωής που έρχεται σε αντίθεση με τη φύση, που χαρακτηρίζεται από την απόρριψη των ενστίκτων του.

Δυστυχώς, το αποτέλεσμα αυτού του ισχυρού μύθου είναι να μας κρατάει σε κατάσταση νηπιοπρέπειας και φόβου, ατροφώντας την ικανότητά μας να αναλάβουμε την ευθύνη του εαυτού μας και της υγείας μας. Όσο πιστεύουμε στον αβάσιμο μύθο της αδυναμίας μας (ο οποίος, όπως όλα τα πιστεύω, παραμένει αληθινός όσο ο πιστός διατηρεί την πίστη του), θα διαιωνίσουμε την παραίτηση της προσωπικής ευθύνης για τη δική μας υγεία σε διάφορους «ειδικούς» και θα παραμείνουμε αδαείς για τη δική μας εκπληκτική ικανότητα να μάθουμε να θεραπεύουμε τον εαυτό μας.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί που ακόμη και σήμερα αρχίζουν να κοιτάζουν πέρα από το μύθο, να ξεπερνούν τους φόβους τους και να αναπτύσσουν τον «εσωτερικό θεραπευτή» τους. Με αυτόν τον τρόπο, επαναπροσανατολίζονται για να αναλάβουν τον έλεγχο της υγείας τους.

• Κακό / αρρώστια, καλό / υγεία:
Όλα έρχονται από έξω

Η ίδια η έννοια της αμαρτίας υπονοεί την ύπαρξη του καλού και του κακού, μια έννοια που συμβολίζεται στη χριστιανική θρησκεία από το δέντρο, από το οποίο ο άνθρωπος έτρωγε τον απαγορευμένο καρπό. Είτε εκπροσωπείται από ένα φίδι στον Κήπο της Εδέμ, είτε από το Σατανά που δοκιμάζει την πίστη του Ιώβ ή που δελεάζει τον Ιησού τρεις φορές στην έρημο, το κακό αντιπροσωπεύεται πάντα ως εξωτερικό του ανθρώπου. Επιπλέον, φαίνεται να είναι πανταχού παρόν, ενώ η Γη είναι ο τομέας της καταστροφής, αφιερωμένος στην μεγάλη επιχείρηση του κακού.

Ο πειρασμός είναι παντού, με μεγάλες πιθανότητες πολλαπλών αμαρτημάτων, ενώ οι πιθανότητες να παραμείνουμε στο σωστό μονοπάτι και να ζήσουμε μια ενάρετη ζωή φαίνονται λίγες.

Για την Ιατρική, οι ασθένειες —ιοί, μικρόβια, βακτήρια— είναι επίσης πανταχού παρόντα. Απειλούν τον άνθρωπο από όλες τις πλευρές, και οι πιθανότητές του να διατηρήσει την υγεία του ανάμεσά τους φαίνονται ελάχιστες.

Ο Παστέρ ισχυρίστηκε ότι ο ανθρώπινος οργανισμός είναι αγνός, καθαρός από οποιαδήποτε μόλυνση (αυτό είναι το λανθασμένο δόγμα της ασηψίας του ανθρώπινου σώματος), που σημαίνει ότι η ασθένεια μπορεί να προέρχεται μόνο από έξω από το σώμα. Αν και τώρα γνωρίζουμε ότι αυτή η ιδέα είναι εντελώς λάθος —το ανθρώπινο σώμα είναι στην πραγματικότητα γεμάτο με ένα μεγάλο αριθμό μικροοργανισμών, οι οποίοι γίνονται παθογόνοι μόνο όταν το υποκείμενο περιβάλλον του ξενιστή βρίσκεται εκτός ισορροπίας— αυτή η έννοια της παρθένας αγνότητας του ανθρώπινου σώματος παραμένει τυπωμένη στο υποσυνείδητο της πλειοψηφίας των ανθρώπων.

Στην πραγματικότητα, αυτή η μανία με την καθαριότητα έχει ωθήσει τις πρακτικές υγιεινής σε σχεδόν παρανοϊκό επίπεδο εκ μέρους πολλών ανθρώπων του Δυτικού πολιτισμού. Αυτό μπορεί να φανεί πιο ξεκάθαρα σε πολλές προηγμένες χώρες του Δυτικού κόσμου, όπου έχει γίνει αδύνατο να διακρίνεις κάποιες καφετέριες από τα νοσοκομεία, καθώς το προσωπικό τους υποχρεούται να φοράει λευκή μπλούζα, γάντια, μάσκα και δίχτυ μαλλιών. Μπορεί επίσης να παρατηρηθεί στην περίπτωση πολλών διασημοτήτων, που έχουν τη δυνατότητα να ξοδεύουν χρήματα, προκειμένου να διατηρούν την «πολυτέλεια» της ζωής σε μια ατμόσφαιρα που είναι σχεδόν αποστειρωμένη.

Η ζωή, είναι προφανές, ότι δεν είναι αποστειρωμένη, το αντίθετο μάλιστα. Αυτή η αναζήτηση της αποστείρωσης, παρακινημένη από την επιθυμία για καθαριότητα, υγιεινή και υγεία, είναι, στην τελική ανάλυση, μια νοσηρή επιθυμία. Αυτή η αναζήτηση καταλήγει εν τέλει σε κίνδυνο της ζωής των ανθρώπων καθιστώντας τους ευάλωτους, καθώς είναι όλο και περισσότερο αποκομμένοι από το φυσικό τους περιβάλλον και σε θέση να ζήσουν μόνο σε ένα τεχνητό, ασηπτικό και απο-ζωτικοποιημένο περιβάλλον.

Αποσυνδεδεμένοι από τη φύση και τη ζωή, κλειδωμένοι στο μυαλό μας και στον κόσμο των τεχνητών υλικών που έχουμε δημιουργήσει για τον εαυτό μας, θεωρούμε το περιβάλλον ως εχθρικό και προσπαθούμε να προστατευτούμε από αυτό, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την καταστροφή του ή την αναδιαμόρφωσή του, σύμφωνα με τη δική μας βούληση.

Επειδή ούτε κατανοούμε ούτε αναγνωρίζουμε το ρόλο μας στη διατήρηση (και ακόμη και τη δημιουργία) του κακού και της ασθένειας, οι προσπάθειές μας για την καταπολέμησή της όχι μόνο αποτυγχάνουν, αλλά στην πραγματικότητα αποδίδουν το αντίθετο αποτέλεσμα: Συνεχίζουμε να ενισχύουμε αυτό που προσπαθούμε να καταστρέψουμε.

Εξωτερικεύοντας το κακό και την ασθένεια, ο ιουδαϊκός-χριστιανικός πολιτισμός κάνει το ίδιο με τα αντίθετά τους. Έτσι, η καλοσύνη και η υγεία πρέπει επίσης να έχουν την προέλευσή τους εξωτερικά και χωρίς τη βοήθεια ενός Θεού / σωτήρα, ιερέα / γιατρού, θείας κοινωνίας / χαπιών κ.λπ., είμαστε καταδικασμένοι. Μόνοι μας είμαστε αδύναμοι και συνεχώς ευάλωτοι στο έλεος του πειρασμού δεχόμενοι επίθεση από το περιβάλλον μας, ενάντια στο οποίο δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα από μόνοι μας.

Στη θρησκευτική αντίληψη, αλλά και στην Ιατρική, ο άνθρωπος εμφανίζεται σαν ένα παιδί, τρομοκρατημένος από την απειλή του Διαβόλου ή από εξεγερμένους στρατούς μικροβίων και σχεδόν εξίσου φοβισμένος από ένα Θεό κρυμμένο στα σύννεφα. Από όλους αυτούς πρέπει να αιτηθεί το έλεος και ποιους κανόνες πρέπει να ακολουθήσει, είτε αυτοί είναι θρησκευτικοί είτε ιατρικοί, ώστε να παραμείνει κοινωνός της χάρης τους στη Γη.

Η παθολογία είναι συνέπεια της ανισορροπίας. Ο τρόπος ζωής του καθενός ατόμου, επιτρέπει ή αποτρέπει την ανάπτυξη της ασθένειας. Το εξωτερικό περιβάλλον μπορεί να χρησιμεύσει ως ερέθισμα, ως καταλύτης για την εμφάνιση της παθολογίας, αλλά δεν είναι η αρχική της αιτία.

• Ο εμβολιασμός παίζει τον ίδιο μυητικό ρόλο με το βάπτισμα
και συνοδεύεται από τις ίδιες απειλές και φόβους

Λόγω του κακού που υπάρχει στον κόσμο και του προπατορικού αμαρτήματος στο Χριστιανισμό, το βάπτισμα κατέχει πρωτεύουσα θέση: Είναι το τελετουργικό, που διασφαλίζει τη θεϊκή προστασία, την άφεση των αμαρτιών και σφραγίζει την είσοδο του αμαρτωλού στην αγκαλιά της Εκκλησίας. Όποιος δεν είναι βαπτισμένος χάνεται, δεν λαμβάνει τη Θεία Χάρη και καταδικάζεται στην Κόλαση. Γι΄ αυτό, το βάπτισμα πραγματοποιείται λίγο καιρό μετά τη γέννηση.

Με ανάλογο τρόπο, ο εμβολιασμός είναι η κεντρική τελετουργική πράξη, με την οποία
τα παιδιά στην εποχή μας εξασφαλίζουν τη χάρη της Ιατρικής Εκκλησίας και για την προστασία της από τις ασθένειες.

Σύμφωνα με τον κατηχισμό αυτής της πίστης, όποιος δεν εμβολιάζεται εκτίθεται σε πολλούς κινδύνους κι έτσι ο εμβολιασμός έχει καταστεί πλέον υποχρεωτικός σε πολλές χώρες.

Γονείς, που επιχειρούν να μην εμβολιάσουν τα παιδιά τους, διώκονται από το νόμο. Τα χαρακτηριστικά σημάδια του πρώτου εμβολιασμού, τα οποία παραμένουν μαζί με τα παιδιά στην υπόλοιπη ενήλικη ζωή τους, λειτουργούν ως ένα είδος προστατευτικής σφραγίδας, που βεβαιώνει τη σχέση τους με τη σύγχρονη Ιατρική. Η ουλή αυτή κάθε μέλους του πληθυσμού δεν φαίνεται πολύ διαφορετική από το τελετουργικό τατουάζ ανθρώπων σε πρωτόγονους πολιτισμούς.

Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι ο εμβολιασμός είναι μια από τις σπάνιες ιατρικές πρακτικές που πραγματοποιούνται σε μαζική κλίμακα με πολύ απρόσωπο τρόπο, συχνά στα σχολεία — αυτό υπογραμμίζει το χαρακτηριστικό του ως συλλογική τελετουργία.

Στην εποχή των Σταυροφοριών, ένας ιερέας θα ευλογούσε ολόκληρους στρατούς πριν φύγουν για να πολεμήσουν τους άπιστους. Ομοίως, αμερικανοί στρατιώτες που πολεμούσαν στον Πόλεμο του Κόλπου έπαιρναν κοκτέιλ πολλών εμβολίων πριν πάνε να πολεμήσουμε το «Σατανά Σαντάμ». Κι όταν επέστρεψαν είχαν ένα σωρό προβλήματα υγείας —το Σύνδρομο του Κόλπου— τα οποία οι γιατροί τους ενημέρωσαν ότι ήταν αποτέλεσμα των χημικών, βιολογικών και ατομικών όπλων του Σαντάμ, που όμως δεν υπήρχαν καν, δεν βρέθηκε τίποτε. Οι στρατιωτικοί στις ΗΠΑ, αλλά και σε άλλες χώρες αποτελούν υποχείριο-πειραματόζωα των φαρμακευτικών.

Ένα άλλο αξιοσημείωτο σημείο είναι ο παραλληλισμός που παρατηρείται μεταξύ των τεράστιων εκστρατειών εμβολιασμού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) και των εξίσου μαζικών σταυροφοριών Ευαγγελισμού από την Εκκλησία σε όλο τον κόσμο. Και τα δύο είδη των εκστρατειών επικαλούνται την προστασία των αγνών πληθυσμών από την μόλυνση που ενδέχεται να τους δώσουν άλλοι, είτε με τη μορφή ψευδών πεποιθήσεων είτε με τη μορφή επιβλαβών ιών για κάθε περίπτωση.

Οι θεοί των άλλων θρησκειών θεωρούνταν «ψεύτικοι», «πρωτόγονοι», «ειδωλολατρικοί», κι έτσι ανίκανοι να προσφέρουν προστασία και σωτηρία στους πιστούς τους. Όμοια, οι ιατρικές γνώσεις άλλων χωρών και λαών απορρίπτονται συχνά ως «δεισιδαιμονία».

Μόλις πρόσφατα, το ιατροφαρμακευτικό κατεστημένο άρχισε (κυρίως λόγω καθαρού οικονομικού ενδιαφέροντος) να αναγνωρίζει ορισμένα από τα «μη παραδοσιακά» φάρμακα, των οποίων οι πατέντες έχουν ήδη αποκτηθεί από πολυεθνικές εταιρείες.

• Αφορισμός / Διαγραφή από τους Ιατρικούς Συλλόγους

Έχει ενδιαφέρον να σημειωθούν επίσης, οι παραλληλισμοί που υπάρχουν μεταξύ της Εκκλησίας και των Ιατρικών Συλλόγων. Οι δύο αυτές δομές είναι όμοιες όχι μόνο επειδή είναι και οι δύο ισχυρές ιεραρχικά και στερούμενες σε μεγάλο βαθμό διαφάνειας, αλλά και γιατί και οι δύο έχουν τα δικά τους δικαστήρια και σύστημα απονομής δικαιοσύνης.

Από την αίρεση έως τον αφορισμό, στην καθαίρεση των ιερέων, και φυσικά —πιο άγρια— από τις Σταυροφορίες έως τις πυρές του Μεσαίωνα, η Εκκλησία στηρίζεται επί αιώνες στους δικούς της δικαστικούς μηχανισμούς και τιμωριών, είτε ο παράσιτος παράγοντας ήταν κάποιος ειδωλολάτρης, αιρετικός ή κάποιος πιστός ενορίτης ή κάποιος κληρικός. Με τον ίδιο τρόπο, οι Ιατρικοί Σύλλογοι είναι γνωστοί για τη σπουδή, με την οποία εκδιώκουν από τις τάξεις τους κάθε «αίρεση», με το νέο όνομα του «τσαρλατάνου».

Λογοκρισία από Facebook, Twitter, YouTube κ.ά. μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και από την ΕΛΑΣ.

Κράτος μέσα στο Κράτος, η Εκκλησία βρισκόταν πάντα κοντά στα κέντρα πολιτικής εξουσίας εξασκώντας επιρροή με κίνητρα που δεν είχαν καμία σχέση με τη θρησκεία. Η Εκκλησία δεν κέρδισε τις σημαντικές περιουσίες της από εράνους, ούτε συνέβαλε ιδιαίτερα στην ανακούφιση της δυστυχίας στον κόσμο. Από την εποχή του Παστέρ, προσωπικού φίλου του αυτοκράτορα, η Ιατρική έχει αντικαταστήσει σε μεγάλο βαθμό την Εκκλησία στο Κράτος, ως αποτέλεσμα της εκκοσμίκευσης της κοινωνίας.

Πολλοί σημαντικοί πολιτικοί και στην Ελλάδα, αλλά κυρίως στο εξωτερικό είναι γιατροί. Πολλοί είναι ταυτόχρονα μέτοχοι σε μεγάλα ΜΜΕ και φαρμακευτικούς κολοσσούς. Έτσι, τεράστια ποσά από τους κρατικούς προϋπολογισμούς πηγαίνουν κατευθείαν στη φαρμακευτική βιομηχανία.

Το ιατρικό ποίμνιο επιτίθεται λυσσωδώς σε όσους έχουν αντίθετη άποψη για τον κορονοϊό.
(Φρουροί του Συστήματος). Τους χλευάζουν σα συνωμοσιολόγους κι αρνητές. Μα, τι φοβούνται;
Είτε πιστεύουν κάποιοι στο κορονοϊκό δόγμα είτε όχι, τα μαγαζιά τους τα έκλεισαν, μάσκα φοράνε
επειδή είναι υποχρεωμένοι, δεν κυκλοφορούν εξαιτίας του lockdown γιατί θα φάνε πρόστιμο.
Πρόκειται για τη χαρακτηριστική θρησκευτική μανία του κάθε θρησκευόμενου,
που το έχει εύκολο ν’ ανάψει άμεσα πυρές για τον κάθε αιρετικό.

• Φόβος / σωτηρία

Πολύ συχνά τα ΜΜΕ παγκοσμίως εξαπολύουν προπαγάνδες τρομολαγνείας, κινδυνολογούν για «φονικούς» ιούς (Ebola, SARS, γρίπη χοίρων, πτηνών, Covid κ.ά.). Η μάζα φοβάται κι αυτός που σε φοβίζει σε εξουσιάζει, όπως η Εκκλησία σε φοβίζει με το Σατανά.

Αυτός που σε φοβίζει όμως, σου έχει έτοιμη και τη λύση του: «Έλα εδώ με τον Ιησού, δώσε τον “οβολόν” σου και θα γλιτώσεις από το Σατανά». Έτσι κι η Ιατρική, σε φοβίζει με διάφορους ιούς, αλλά σου έχει έτοιμη τη λύση κάθε φορά με τα ανάλογα εμβόλια ή φάρμακα, τα οποία βέβαια επιβαρύνουν τους κρατικούς προϋπολογισμούς, δηλαδή εσύ ο ίδιος τα πληρώνεις έμμεσα.

Κι εν τέλει σου κάνουν ακόμα περισσότερο κακό, γιατί παίρνοντας φάρμακα, χρειάζεσαι κι άλλα ακόμα για τις παρενέργειές τους (διαβάστε τις οδηγίες σε οποιοδήποτε χημικό
φάρμακο − όλα έχουν παρενέργειες) και καταντάει ο άνθρωπος πρεζόνι των φαρμακευτικών έχοντας την ανάγκη μιας σακούλας με χάπια καθημερινά και χωρίς υγεία. Όπως πρεζόνι της Εκκλησίας καταντάει κι ο πιστός, ο οποίος όσο εμπλέκεται στα γρανάζια της πίστης τόσο νιώθει να έχει την ανάγκη των ιερέων για αγιασμούς, ευχολόγια, εξορκισμούς κ.λπ..

Οι δομές έχουν αλλάξει, αλλά η θεμελιώδης δυναμική δεν έχει αλλάξει. Οι στόχοι του παιχνιδιού είναι η εξουσία, ο έλεγχος του πληθυσμού κι ασφαλώς το οικονομικό κέρδος.

Πρέπει να απεμπολήσει τα πάντα το χριστιανικό ποίμνιο:
«Πας ος αφήκεν οικίας ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν
του ονόματός μου, εκατονταπλασίονα λήψεται και ζωήν αιώνιον κληρονομήσει». (Ματθ. ιθ΄ 30).
Όμοια και το ιατρικό ποίμνιο πρέπει να απεμπολήσει τα πάντα (βλ. Covid-19 lockdowns).
Οι άνθρωποι παγκοσμίως έχουν αποδεχθεί, σαν να ήταν αυτονόητο, να παραιτηθούν από την ελευθερία
των κινήσεών τους, από την εργασία, τις φιλίες, τους έρωτες, τις κοινωνικές τους σχέσεις κ.λπ..

• Αιρετικοί / «τσαρλατάνοι»

Όπως οι θρησκευτικοί ταγοί διακηρύσσουν ότι έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία, έτσι κι οι ιατρικοί ταγοί λένε ότι εκτός της Σύγχρονης Ιατρικής, δεν υπάρχει υγεία.

Η Εκκλησία θεωρεί τον Ιησού ως τον μοναδικό Υιό του Θεού. Ως συνέπεια αυτής της πεποίθησης, η Εκκλησία είναι ο μόνος τρόπος για να σωθεί η ανθρωπότητα, ανεξάρτητα από όλες τις άλλες θρησκείες, που θεωρούνται πρωτόγονες, ειδωλολατρικές ή αιρετικές. Σήμερα, με τον ίδιο τρόπο, η Σύγχρονη Ιατρική θεωρεί τον εαυτό της ως τη μόνη ικανή να προσφέρει υγεία στους ανθρώπους. Οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα κάποιας εναλλακτικής ιατρικής πρακτικής υποτιμάται ως αποτέλεσμα της δήθεν μη αξιοπιστίας του ασθενούς, του τσαρλατανισμού, του φαινομένου placebo κ.λπ..

Η αίρεση, λοιπόν, όπως κι ο τσαρτανισμός, στις περισσότερες περιπτώσεις δεν συνίσταται στο να θέσει τη σωτηρία ή την υγεία κάποιου σε κίνδυνο, αλλά στο να τολμήσει έστω να ψάξει για άλλα μέσα, είτε μέσω διαφορετικών προσευχών είτε μέσω διαφορετικών φαρμάκων από τα επίσημα επιτρεπόμενα. Λίγη σημασία έχει αν αυτές οι προσευχές ή τα φάρμακα μπορεί να είναι πιο αποτελεσματικά ή ακόμη πιο κατάλληλα για μια συγκεκριμένη κουλτούρα ή για τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες των ανθρώπων που τα χρησιμοποιούν.

Πέρα από αυτά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι μπορεί να εμφανιστούν πραγματικοί τσαρλατάνοι κι απατεώνες τόσο στην Ιατρική όσο και σε οποιοδήποτε άλλο πεδίο. Αλλά είναι εξίσου αναμφισβήτητο ότι πολλές αποτελεσματικές θεραπείες δεν αναγνωρίζονται επίσημα, αλλά χλευάζονται και διώκονται. Οι χιλιάδων χρόνων κινέζικες ιατρικές πρακτικές για παράδειγμα, έχουν χαρακτηριστεί τσαρλατανισμός κι έχουν ριφθεί στο «πυρ το εξώτερον».

Στην μονόδρομη σκέψη αντιστοιχεί μονόδρομα κι ένα φάρμακο που δεν επιδέχεται καμία αμφισβήτηση. Είναι αλήθεια ότι οι γιατροί που διαφωνούν με τα επίσημα ιατρικά δόγματα δεν καίγονται στην εποχή μας στις πυρές. Ωστόσο, όποιος τολμήσει να διαφωνήσει, συχνά «καίγεται» ή μάλλον ξεφλουδίζεται αρκετά αποτελεσματικά: Δυσφημίζεται, δέχεται πρόστιμα, φυλακίσεις, απώλεια της χρηματοδότησης ή αφαίρεση της άδειας επαγγέλματος (που είναι συχνά το ίδιο πράγμα). Αυτές είναι μερικές από τις συνέπειες της ετεροδοξίας. Ουκ έσονταί σοι Θεοί έτεροι πλην εμού.

• Πατριαρχείο / Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας

Κάθε θρησκεία χρειάζεται το Μαντείο των Δελφών της, το Πατριαρχείο ή το Βατικανό της. Η θρησκεία-Ιατρική έχει σαν Πατριαρχείο της τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ).

Ο,τιδήποτε αποφασίσει ο ΠΟΥ, οι κυβερνήσεις και κατ’ επέκταση το ποίμνιο, ακολουθούν κατά γράμμα.

Στην ουσία, πολιτικοί, φαρμακοβιομηχανίες, μεγαλογιατροί, ΜΜΕ αποτελούν ένα κουβάρι διαπλεκόμενων. Προπαγανδίζουν ο,τιδήποτε επιδημία ή ασθένεια σκεφτούν προωθώντας παράλληλα τα χημικά φάρμακα για την αντιμετώπισή της, τα οποία όμως συμβάλλουν στην αρρώστια κι όχι στην υγεία των ανθρώπων με τις τεράστιες παρενέργειές τους. Αυτό κάνει τους ανθρώπους ακόμη περισσότερο εξαρτώμενους από τις φαρμακευτικές για ακόμη περισσότερα φάρμακα.

Στόχος όλων αυτών δεν είναι να αποκτήσει ο άνθρωπος υγεία, αλλά να σέρνεται σα το ναρκομανή στα πόδια τους εκλιπαρώντας το φάρμακο / δόση του.

Το όνομα που ταιριάζει καλύτερα στον ΠΟΥ είναι: Παγκόσμιος Οργανισμός Ασθένειας.

• Οι Απόστολοι της νέας θρησκείας

Ο Χριστιανισμός είχε τους Αποστόλους του. Σύγχρονοι Απόστολοι της Ιατρικής είναι διάφοροι εκατομμυριούχοι, δωρητές του ΠΟΥ, οι οποίοι επιπλέον, για τα δικά τους συμφέροντα, προπαγανδίζουν με τη δύναμη των μέσων που διαθέτουν ο,τιδήποτε κατά καιρούς προωθεί ο ΠΟΥ (εμβόλια, φάρμακα κ.ά.).

Διαφορετικές δομές, ίδια χαρακτηριστικά

Οι φόβοι και οι παιδικές ελπίδες εξακολουθούν να μας χειραγωγούν. Θα γίνουμε καλά με τη διαμεσολάβηση ιατρών-ιερέων, τη χορήγηση φαρμάκων-θείας κοινωνίας και την προστασία εμβολίων-βαπτίσματος.

Ακριβώς όπως το μαγνητικό πεδίο ενός μαγνήτη τοποθετημένου κάτω από ένα φύλλο χαρτιού ελέγχει τον τρόπο με τον οποίο πέφτουν τα ρινίσματα σιδήρου στην επιφάνειά του αποκαλύπτοντας τις αόρατες γραμμές δύναμης μεταξύ των δύο πόλων, έτσι κι ένα «θρησκευτικό πεδίο» επίσης κατασκευάζει και οργανώνει την ανάπτυξη της σύγχρονης Ιατρικής. Αόρατο κι ανεπαίσθητο, αποτελείται από όλες τις πεποιθήσεις, τους μύθους και τις αξίες της χριστιανικής θρησκείας.

Με άλλα λόγια, η εκκοσμίκευση της κοινωνίας συνέβη μόνο επιφανειακά. Αφαιρέσαμε τα «ρινίσματα σιδήρου», τις συγκεκριμένες θρησκευτικές μορφές, αλλά δεν αλλάξαμε το «ρεύμα των σκέψεων», το υποκείμενο «θρησκευτικό πεδίο» που συνέχισε να ασκεί την ίδια επιρροή, αλλά τώρα μέσω της Ιατρικής.

Αυτός είναι ο λόγος, για τον οποίο πίσω από τις διαφορετικές δομές της Ιατρικής και της Χριστιανικής Εκκλησίας βρίσκουμε τις ίδιες θεμελιώδεις έννοιες, τις ίδιες σχέσεις, τα ίδια χαρακτηριστικά, τους ίδιους φόβους, τις ίδιες ελπίδες και προσδοκίες.

Ατυχείς συνέπειες

Αυτή η αντικατάσταση της Ιατρικής για τη Θρησκεία είχε πολλές ατυχείς συνέπειες. Στην ιατρική έρευνα, επηρεάζει τι πρέπει να αναζητηθεί και τι μπορεί να ανακαλυφθεί. Οποιαδήποτε ανακάλυψη ή θεωρία έρχεται σε αντίθεση με τα ιατρικά δόγματα, απορρίπτεται και οι συγγραφείς της διώκονται ως αιρετικοί. Επομένως, αποκλείονται ολόκληροι τομείς έρευνας, καθώς και πολλά υποσχόμενα νέα στάδια προσέγγισης.

Επιπλέον, η ασυνείδητη ανάγκη να φέρει τον ιατρικό κόσμο σε «θρησκευτική» υπακοή οδηγεί συχνά σε παραποιήσεις αποτελεσμάτων. Το ιατρικό «Πιστεύω» υπερισχύει της πραγματικότητας. Οι επιστήμονες αρνούνται να δουν πότε αυτή η πραγματικότητα δεν αντιστοιχεί με τις προκαταλήψεις τους.

Και τέλος, η κρυφή θρησκευτική διάσταση της Σύγχρονης Ιατρικής αναχαιτίζει την ελεύθερη συζήτηση των ήδη σταθερών πεποιθήσεων, αποτρέποντάς τους να επανεξεταστούν και να κριθούν σωστά.

Ο δογματισμός, ο παραλογισμός και τα πάθη —όλα χαρακτηριστικά της θρησκευτικής εμπειρίας— υπερισχύουν από οποιοδήποτε ήρεμο και προσεκτικά μελετημένο επιχείρημα, ακόμη και για τα πιο απλά γεγονότα.

Το ίδιο σθένος που οδήγησε τον Γαλιλαίο να καταδικαστεί από την Εκκλησία για τις θεωρίες του, παρά τα επιστημονικά αποδεδειγμένα γεγονότα, χρησιμοποιείται τώρα από την Ιατρική για να απορρίψει οποιαδήποτε θέση είναι αντίθετη με τα δικά της δόγματα.

Φαίνεται, πως η Επιστήμη έχει μάθει καλά τα μαθήματά της από την Εκκλησία.

Επίλογος

Όπως έχει συμβεί πολλές φορές στο πέρασμα της Ιστορίας, οι φιλόσοφοι θα πρέπει και πάλι να έρθουν σε σύγκρουση με τη θρησκεία, η οποία δεν είναι πλέον ο Χριστιανισμός, αλλά η Ιατρική, που ήδη έχει λάβει τη μορφή θρησκείας.

Δεν γνωρίζουμε εάν θα επανέλθουν οι πυρές, πάντως στις μέρες μας υπάρχει τέλεια λογοκρισία. Όλα τα κοινωνικά δίκτυα κατεβάζουν τις αντίθετες με το ιατρικό δόγμα απόψεις για τα εμβόλια, τον κορονοϊό κ.ά., ενώ τα ΜΜΕ πνίγουν τις αντίθετες φωνές.

Η σκέψη εκείνων που συνεχίζουν να αναζητούν την αλήθεια και να αρνούνται το κυρίαρχο ψέμα θα συνεχίσει να είναι περιθωριοποιημένη και θα κατηγορούνται ότι «διασπείρουν ψευδείς ειδήσεις».

Μόνο όταν οι άνθρωποι συνειδητοποιήσουν, ότι οι θρησκευτικές πεποιθήσεις και οι πρωτόγονοι φόβοι επηρεάζουν ασυνείδητα τις σχέσεις τους με την Ιατρική, θα μπορέσουν ν΄ αρχίσουν να βαδίζουν στο δρόμο της ελευθερίας, της ατομικής ευθύνης και κυριαρχίας.

freeinquiry.gr