Οι σμαραγδένιοι πίνακες του Θώθ – Ένα προϊόν φαντασίας και το Ολογραφικό Σύμπαν του Φόβου

Καθώς η εποχή μας καλεί να ενθυμηθούμε την πραγματική υπόσταση των ανθρώπων και των ανώτερων ικανοτήτων του, καθίσταται αναγκαίο να μελετούμε με διάκριση τόσο την υλιστική θεώρηση του κόσμου και την επιστήμη που κατέχει σήμερα το λόγο, όσο και τις διάφορες φαντασιώσεις διαφόρων κέντρων που αφορούν τη μεταφυσική και τον εσωτερισμό, προάγοντας την ευπιστία και την παραπλάνηση.

Υπό το πρίσμα τούτο αξίζει να διαβάσουμε το ακόλουθο άρθρο του Άρμιν Ρίσι σχετικά με τους περιβόητους σμαραγδένιους πίνακες που έβγαλε στη δημοσιότητα “η Λευκή Στοά”…

του Armin Risi (2005/2018)μετάφραση Βίκυ Χρυσού

Εάν ενδιαφέρεστε για εναλλακτικές θεωρίες πυραμίδων στον τομέα του εσωτερισμού, αργά ή γρήγορα θα καταλήξετε με το βιβλίο του συγγραφέα Doreal με τον τίτλο “Οι σμαραγδένιοι πίακες του Thoth του Ατλάντινου”. Οι πολλές θετικές κριτικές στο Διαδίκτυο δείχνουν πώς αυτά τα κείμενα διαβάζονται χωρίς κριτική, διότι η ιστορία του πλαισίου δείχνει ότι αυτή είναι μια αρκετά ακατέργαστη εφεύρεση. Αν ο Doreal περιέγραφε το βιβλίο του ως πνευματικό μυθιστόρημα όπως: Β. Ο James Redfield το κάνει αυτό στις “Προφητείες της σε Celestine” δεν θα υπήρχε καμία αντίρρηση. Ωστόσο, ο Doreal ισχυρίζεται ότι ο ίδιος έκανε μια μεγάλη ανακάλυψη: ανακάλυψε στο Μεξικό 36.000 ετών σμαραγδένιους πίνακες και στη συνέχεια κατάφερε να τα μεταφράσει αμέσως. Οι ισχυρισμοί αυτοί πρέπει να εγείρουν ουσιαστικές αμφιβολίες.

Πολλοί άνθρωποι είναι διαισθητικοί και, λόγω πολλών ιστορικών παζλ και γεγονότων, είναι πεπεισμένοι ότι το παρελθόν ήταν διαφορετικό από αυτό που λέγεται στα σχολικά βιβλία και ότι οι άνθρωποι δεν προέρχονται από τα ζώα. Και εγώ είμαι πεπεισμένος για αυτό και προσπαθώ να διερευνήσω την προέλευση και την ιστορία της ανθρωπότητας πέρα ​​από τον Δαρβινισμό και τον Δημιουργισμό. Όταν αναφέρομαι σε ένα γνωστό βιβλίο στη σκηνή της Νέας Εποχής ως πλαστογραφία, δεν το κάνω ως διαβόητος κριτικός, αλλά ως ερευνητής που ψάχνει σοβαρά την αλήθεια από όλες τις πλευρές και ως εκ τούτου ασκεί κριτική σε έργα εσωτερισμού.
Ποιος ήταν ο Ντορεάλ;

Ο αμερικανικός “Doreal” έφερε το πραγματικό όνομα Claude D. Dodgin (1898 – 1963). Αργότερα έγραψε το όνομά του ως Claude Doggins. Με το όνομα «Maurice Doreal» έγραψε πολυάριθμα γραπτά για την Ατλαντίδα, τη Λεμουρία, τα UFOs κλπ. Με ενθουσιασμό διάβασε τα κείμενα της ιδρύτριας της θεοσοφίας Ελένα Μπλαβάτσκυ και άλλων θεοσοφικών συγγραφέων καθώς και πολυάριθμα βιβλία για τον εσωτερισμό και την επιστημονική φαντασία. Συγκεντρώθηκε γύρω από τους λάτρεις της Ατλαντίδας και ίδρυσε την ομάδα «Αδελφότητα του Λευκού Ναού» το 1929.
Αναδρομικά και συνεχώς εμπλούτιζε τη βιογραφία του από το 1929 με διαφορετικές και αντιφατικές ιστορίες. Λέγεται ότι είπε ότι έζησε στο Θιβέτ για οκτώ χρόνια μετά την εμπλοκή του στον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή από το 1918 έως το 1926. Ωστόσο, όπως δείχνουν τα βιογραφικά δοκίμια που συνδέονται εδώ, ο νεαρός Claude D. Dodgin δεν συμμετείχε στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο,
Μάθαμε επίσης:
“Ο Doreal ήταν περήφανος για τη μεγάλη βιβλιοθήκη του και το γεγονός πως ήταν κάτοχος βιβλίων για την επιστήμη και την επιστημονική φαντασία […] και υποστήριξε ότι μέσω κρυφών εισόδων επισκέφθηκε υπόγειες πόλεις στο Θιβέτ, στην έρημο Gobi και κάτω από το Mount Shasta στην Καλιφόρνια”.
“Στα κείμενά του, ο Ντορέαλ ισχυρίστηκε ότι είχε επισκεφτεί πολλά από τα ησυχαστήρια των Δασκάλων. Στα «Μυστήρια του Σάστα» γράφει ότι είχε το προνόμιο να επισκεφθεί μια αποικία των Ατλάντων «με σάρκα και οστά» μέσα στο όρος Σάστα – και τόνισε: όχι αποικία Λεμουριανών, όπως πιστεύεται γενικά. Σύμφωνα με την περιγραφή του, η επαφή προέκυψε όταν έδωσε σειρά εσωτερικών διαλέξεων στο Λος Άντζελες – δύο δάσκαλοι του Shasta ήρθαν σε αυτόν μετά από μια διάλεξη του και του παρουσιάστηκαν.

Με αυτό το στυλ, ισχυρίστηκε επίσης ότι ήταν αρχαιολογικά ενεργός στη χερσόνησο του Γιουκατάν στο Μεξικό και – φυσικά, αμέσως – βρήκε αυτό που έψαχνε: δεν ανακάλυψε τίποτα λιγότερο από τους σμαραγδένιους πίνακες του Thoth και ήταν σε θέση να τους μεταφράσει αμέσως. Στον πρόλογο, γράφει: “Η ηλικία αυτών των πινακίδων είναι συντριπτική. Χρονολογούνται από περίπου 36.000 π.Χ. ”
Οι ιστορίες που είπε ο Doreal για τις υποτιθέμενες περιπέτειες και ανακαλύψεις του είναι τυπικά βιογραφικά κλισέ ενός ενθουσιώδους υποστηρικτή της Ατλαντίδας. Δεν προκαλεί λοιπόν έκπληξη το γεγονός ότι ο “Doreal” δεν ήταν σε θέση να παράσχει στοιχεία – όχι για τα ταξίδια του και σίγουρα όχι για την ύπαρξη των σμαραγδένιων πλακών. Το μόνο που είχε ήταν τα δικά του κείμενα και ήθελε να τα αναβαθμίσει με τις ιστορίες περιπέτειας της Ατλαντίδας, της Αιγύπτου κλπ. Ταιριάζει επίσης στο ότι παρουσίασε τον εαυτό του ως υψηλό δάσκαλο και πρεσβευτή της Ατλαντίδας. Υπέγραψε τον προλογό του στον Θόθ με το «„Doreal – Supreme Voice of the Brotherhood“», στη μετάφραση: «Ντορεάλ – Ανώτατη Φωνή της Αδελφότητας».
Ακριβώς ένα άλλο βιογραφικό δείγμα: το 1946 ο Doreal ισχυρίστηκε σε συνέντευξή του στα “Νέα του Rocky Mountains” ότι είχε προβλέψει τις ατομικές βόμβες αρκετά χρόνια νωρίτερα. Το 1946 πρόβλεψε τον πυρηνικό πόλεμο για το 1953 και προετοίμασε μια υποχώρηση με την ομάδα του. (Αυτός ο φόβος κράτησε τους οπαδούς του “στην μπάλα” για τα επόμενα επτά χρόνια. Την ίδια εποχή και μετά ακολούθησαν και άλλες “αποκαλύψεις”.
Αυτή η προφητεία ήταν αρκετά γνωστή την εποχή εκείνη:
“Ο Dodgin δήλωσε ότι ένας πυρηνικός πόλεμος θα ξεσπάσει τον Μάιο του 1953. Ορισμένες εφημερίδες ανέφεραν την πρωτότυπη προφητεία – μερικοί μάλιστα λέγοντας ότι η πρόβλεψη αυτή αξίζει να έχει την προσοχή μας- και στη συνέχεια ακολούθησε η διασκέδαση με την αίρεση όταν η ημερομηνία έληξε ».
“Οι Σμαραγδένιοι Πίνακες του Thoth του Ατλαντίνου”
Από το 1939 ο Doreal παρουσίασε στους οπαδούς του με μια σειρά διαδοχικά παραγόμενων κειμένων με τίτλο “Οι σμαραγδένιοι πίνακες του Thoth-the-Atlantean”. Το 1948 έγραψε ένα πρόλογο στα κείμενά του που δεν έχαν ακόμη ολοκληρωθεί:
“Σε αυτό το έργο, δέκα από τους δώδεκα πίνακες που άφησαν στη μεγάλη πυραμίδα μεταφράστηκαν, εποπτευόμενα από τους ιερείς της πυραμίδας. […] Τα τελευταία δύο είναι τόσο μεγάλα και μεγάλης σημασίας που είναι επί του παρόντος απαγορευμένο να τα κάνουμε προσβάσιμα σε ένα ευρύτερο κοινό. “Κατά τα επόμενα χρόνια δεν ήταν πλέον “απαγορευμένο” να δημοσιεύσει τα τελευταία κείμενα. Προφανώς οι δύο τελευταίες “πινακίδες” έπρεπε να γραφτούν πρώτα …
Στην πρόθεσή του, ο Doreal είπε την ιστορία που περιγράφηκε παραπάνω για την (φερόμενη) ανακάλυψη και μετάφραση των “Σμαραγδένιων δισκίων του Thoth του Ατλαντικού”. Ισχυρίστηκε ότι ανακάλυψε τα αρχικά σμαραγδένια δισκία πριν από το 1925: αυτό που παρουσίασε στα δακτυλογράφητά του κείμενα ήταν η αποκλειστική μετάφραση των γραπτών από τον Θόθ, ενός ιερέα της Ατλαντίδας το 36.000 π.Χ.
Στο πρόλογο του, ο Ντόρεαλ γράφει ότι ο Θόθ – μετά την πτώση της μητρικής του χώρας Ατλαντίς – είχε κυβερνήσει τον αυτόχθονα λαό της Αιγύπτου, “την παλιά, βάρβαρη φυλή”, για “περίπου από το 50.000 έως 36.000 π.Χ.” για 16.000 χρόνια. Ο Θόθ είχε χτίσει μεγάλες υπόγειες αίθουσες στη Γκίζα, τις “Αίθουσες του Αμεντη” και είχε χτίσει τη μεγάλη πυραμίδα πάνω από την είσοδο. Τα σμαραγδένια δισκία του Thoth παρέμειναν στην Αίγυπτο, αλλά γύρω στο 1300 π.Χ. μια ομάδα ιερέων ταξίδεψε στη Νότια Αμερική εξαιτίας μιας εξέγερσης στην Αίγυπτο. Τον 10ο αιώνα μ.Χ., αυτά τα δισκία ήταν κρυμμένα στη χερσόνησο Γιουκατάν “κάτω από το βωμό ενός από τους μεγαλύτερους ναούς του θεού του ήλιου”, όπου – αφού οι Ισπανοί κατέκτησαν το Μεξικό – ξεχάστηκαν! Μόνο ο Doreal ανακάλυψε την ύπαρξη αυτών των δισκίων από υψηλότερες πηγές. Στον πρόλογο γράφει:
“Ο συγγραφέας [δηλαδή ο ίδιος ο ίδιος] ο οποίος έχει μια σύνδεση με τη Μεγάλη Λευκή Στοά, η οποία επίσης λειτουργεί μέσω της πυραμίδας ιεροσύνης, δέχθηκε εντολή να βρει και πάλι τα παλιά δισκία και να τα επαναφέρει στη Μεγάλη Πυραμίδα. Αυτό επιτεύχθηκε επίσης μετά από περιπέτειες που δεν χρειάζεται να συζητηθούν περαιτέρω εδώ. Πριν επιστρέψει τα δισκία, του δόθηκε άδεια να τα μεταφράσει και να διατηρήσει ένα αντίγραφο της σοφίας που χαράσσεται στα δισκία. Αυτό συνέβη το 1925, αλλά μόνο τώρα [1939] δόθηκε άδεια να δημοσιεύσει μέρη τους. “(Θυμόμαστε ότι λέγεται επίσης ότι είπε ότι έζησε στο Θιβέτ για οκτώ χρόνια μετά την αποστολή του στον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο, δηλαδή από το 1918 έως το 1926. Επίσης, “επισκέφθηκε υπόγειες πόλεις στο Θιβέτ, στην έρημο Gobi και κάτω από το όρος Shasta στην Καλιφόρνια μέσω κρυφών εισόδων”).

Στην ιστορία του Doreal/Thoth βλέπουμε σαφείς παραλληλισμούς με τις δηλώσεις του Edgar Cayce (1877 – 1945) που έκανε σε κατάσταση έκστασης για την Αίγυπτο. Προφανώς ο Doreal “ενέπνευσε” εκτενώς αυτόν τον σύγχρονο και συμπατριώτη του. Ο Edgar Cayce μίλησε για μια “αίθουσα καταγραφών” στην υπόγεια περιοχή της Γκίζας. Ο Ντόρεαλ συμπλήρωσε με εντυπωσιακό τρόπο την περιγραφή αυτής της “αίθουσας αρχείων” και μίλησε εκ νέου για τιςς “Αίθουσες του Αμεντή”.

Η ανάγκη για κριτική έρευνα

Πολλοί οπαδοί της εσωτερικής πυραμίδας είναι ενθουσιασμένοι με το βιβλίο του Doreal, όπως φαίνεται και στις αναθεωρήσεις του Amazon. Κανείς δεν αναρωτιέται αν αυτή η ιστορία μπορεί να είναι αλήθεια. Πώς θεωρείται ότι στον Doreal είχε επιτραπεί να σκάψει κάτω από τον βωμό του Μεξικού “σε έναν από τους μεγαλύτερους ναούς του θεού του ήλιου”; Γιατί κανείς δεν το γνωρίζει; Γιατί η ανακάλυψη των 12 σμαραγδένιων δισκίων παραμένει εντελώς άγνωστη και χωρίς μάρτυρες; Πήγε ο Doreal στο Γιουκατάν (Μεξικό) καθόλου; Και αυτά τα σμαραγδένια δισκία μεταφέρθηκαν στην Αίγυπτο, δηλαδή στη Μεγάλη Πυραμίδα; Δεν θα έπρεπε να έχουν δείξει κάποιο ενδιαφέρον για αυτούς τους πίνακες και οι ερευνητές και οι Αιγυπτολόγοι; Υπάρχουν ενδείξεις για την ύπαρξη αυτών των σμαραγδένιων δισκίων και την εκτέλεση τους από το Μεξικό και την εισαγωγή στην Αίγυπτο;

Και πώς θα μπορούσε ο Doreal να μεταφράσει την αρχαία γλώσσα; Φυσικά, μέσω πνευματικής “αποκάλυψης”. Έτσι δεν θα χρειαζόταν τα σμαραγδένια δισκία γι ‘αυτό – κάτι που ούτως ή άλλως δεν είχε ποτέ ανακαλύψει, όπως μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα.

Το κείμενο του Doreal είναι εντελώς πρωτότυπο ως μυθιστόρημα και εσωτεριστική φαντασία, αλλά η αυτο-απεικόνιση με την αναληθή ιστορία της αρχαιολογίας καταδεικνύει το πρόβλημα αυτού του τύπου νέας «ιερής γραφής», που στη συνέχεια ισχυρίζεται ότι είναι αρχαία και αυθεντική. (Ο Doreal έγραψε στον πρόλογο για τα κείμενά του: «Θα πρέπει να διαβάζονται, αλλά όχι μόνο μία φορά, αλλά εκατό φορές, επειδή μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να αποκαλυφθεί το πραγματικό νόημα»).

Αυτές οι αξιώσεις καθιστούν ολόκληρο το λογοτεχνικό έργο ανέντιμο και, αυστηρά μιλώντας, ένα ψέμα – ή τουλάχιστον το προϊόν μιας αυταπάτης που συνίσταται στην πίστη στις φαντασιώσεις του καθενός για να είναι αληθινή και για τον λόγο αυτό αισθάνεται την ανάγκη να πείσει τους άλλους. Μια αιγυπτιακή αυταπάτη μπορεί να προκύψει σε αυτή τη γραμμή, οδηγώντας τους πιστούς και τους τυφλούς να αρχίσουν να πιστεύουν τις δικές τους φαντασιώσεις και να πιστεύουν ότι είναι η μετενσάρκωση του “Thoth the Atlanter” ή του γιου του – ή οτιδήποτε άλλο.

Η κριτική ερώτηση πρέπει να προχωρήσει σε όλες τις κατευθύνσεις, δηλαδή, οι «εναλλακτικές» θεωρίες πρέπει να εξεταστούν εξίσου κριτικά με τις θεωρίες της υλιστικής επιστήμης, ιδιαίτερα της θεωρίας της εξέλιξης. Στο βιβλίο μου “Είστε Φωτεινά Όντα” – Προέλευση και Ιστορία του Ανθρώπου Παρουσιάζω καταπληκτικά ιστορικά και αρχαιολογικά στοιχεία, και πάνω σε αυτή τη βάση παρουσιάζω μια ολιστική άποψη της προέλευσης και της ιστορίας του ανθρώπου, υπό το πρίσμα της αρχαίας ινδικής (Βεδικής) γνώσης του μεγάλων κύκλων/ Γιούγκα. Αυτό ανοίγει μια σοβαρή και καλά τεκμηριωμένη εναλλακτική λύση στις θεωρίες του δημιουργισμού, του Δαρβινισμού και της “Νέας Εποχής”.

Σίγουρα δεν είναι ο μόνος ο Doreal που έγραψε για τους σμαραγδένιους πίνακες. Και ο Νιούτον, αλλά και ο η Έλενα Μπλαβάτσκι κι άλλοι θιασώτες της λευκής στοάς και μαγείας… ασχολήθηκαν και διέδοσαν σχετικά πονήματα και ποιητική αδεία φαντασιώσεις…
Πολύ νωρίτερα έχουμε μάλιστα και τον Μακεδόνα Στοβαίο να αναφέρεται σε έναν από τους πίνακες.

Επίσης, ένα ιστορικό γεγονός που αποφεύγουν να παρουσιάζουν οι ιστορικοί είναι και οι αποσπασματικές μεταφράσεις του Μακεδόνα Ιωάννη Στοβαίου, τον 5ο αιώνα μ.Χ.. Ο Στοβαίος εργάστηκε πάρα πολύ με έναν Σμαραγδένιο Πίνακα του Τρισμέγιστου, μεταφράσεις που βρίσκουμε σε αποσπάσματα του τετράτομου βιβλίου του που είχε τον τίτλο «Ανθολογία», και που άφησε στο γιο του Σεπτίμιο. Εκεί βρίσκονται 17 κεφάλαια, τέσσερις διάλογοι και είκοσι δύο διδαχές που πραγματεύονται την αρχαία σοφία που εξιστορούταν στον Πίνακα.«Το προϋπάρχον ον υπερέχει από όλα τα όντα του σύμπαντος. Είναι το πρωταρχικό ον, χάρη στο οποίον η ουσιότητα η καθολική λεγόμενη νοείται ως κοινό κτήμα των όντως όντων και των όντων που νοούντε καθ’ εαυτόν. Τα ενάντια ως προς αυτά όντα που υπάρχουν και αυτά καθ’ εαυτά, είναι η φύση που είναι ουσία αισθητή και που περιέχει στο είναι της όλα τα αισθήματα. Ανάμεσα στα αισθήματα βρίσκονται οι νοηματικοί και οι αισθητοί θεοί, οι μεν μετέχοντες των νοητών όντων οι δε των δοξαστών που επικοινωνούν με τους νοηματικούς θεούς.» (Στοβαίος 1, 41, 11)./ ΠΗΓΗ

Μετά από τα παραπάνω αξίζει κανείς να αναρωτηθεί ποιοι και γιατί γέμισαν τους νόες των ανθρώπων με μια φτιαχτή ιστορία και με ποιό σκοπό γίνεται κάτι τέτοιο… και τι εξυπηρετεί η διάδοση αυτών των ιδεών σήμερα;
Πάνω σε τούτη τη βάση της θεωρητικής ή και μυθικής ύπαρξης των 36.000ετών σμαραγδένιων πινάκων του Θώθ συνεχίζουν να παίρνουν θέση και σύγχρονοί μας όπως ο Billy Carson στο ακόλουθο βίντεο όπου μιλά για την εικονική πραγματικότητα, το Μάτριξ εντός του οποίου ζούμε… και τον τρόπο που λειτουργεί η συνείδηση μας, έχοντας σαν βάση το ίδιο βιβλίο του Doreal…

Παρά τα όσα χρήσιμα μεταφέρει δεν μπορεί να μας διαφύγει το γεγονός πως με τεράστια κείμενα τονίζει την ηλικία των 36.000 χρόνια των πινάκων… που σκαρφίστηκαν και διδέδοσαν μυστικές στοές και αδελφότητες… που όπως ο ίδιος δηλώνει παρακάτω είναι οι ίδιες οι οικογένειες της ελίτ που ελέγχνουν τον κόσμο μέσα από γραμμές αίματος ηγετών και βασιλέων που πάνε πίσω στο χρόνο…

Μήπως όμως τελικά η μόλυνση του ΝΟΥ του ανθρώπου και της συνείδησης του είναι που δημιουργεί και προάγει τον έλεγχο της σκέψης και το ίδιο το Μάτριξ;

Μήπως η σκόπιμη παρεμβολή και ενασχόληση μας με ψεύδη είναι που συντηρεί την αποκοπή μας από την Πηγή; Μήπως τελικά το κουβάρι του μάτριξ ξεμπλέξεται όταν κόβει κανείς τους γόρδιους δεσμούς με τις εμβόλημες φαντασιώσεις των αδελφοτήτων που ΔΕΝ θέλουν να έχουμε τη δυνατότητα να διαβλέπουμε τα ψέματα τους; Διότι οι άνθρωποι πράγματι έχουν ικανότητες που μπορούν να ξυπνήσουν… και αυτές ακριβώς φοβούνται σήμερα… και θέλουν να μας ελέγχουν… προσθέτοντας ψεύδη πάνω σε ψεύδη.

H τέχνη των “μάγων” εξάλλου είναι η χειραγώγηση της συνείδησης και του υποσυνείδητου μας… κι απο εκεί μας καθιστούν εγκλωβισμένους θεατές εντός του σπηλαίου του Πλάτωνα… και μέσω του φόβου να μας διοικούν…

Ο φόβος προσφέρει περισσότερα θύματα κι απο τις ίδιες τις ασθένειες…

Μόνο με ΔΙΑΚΡΙΣΗ κοφτερή σα νυστέρι μπορούμε να ξεχωρίσουμε την αλήθεια από τα ψέματα.

vickytoxotis