Γράφει η Σουλτάνα Χειλαδάκη
Σε μια νέα προσπάθεια διαστροφής του χριστιανικού μηνύματος της σωτήριας του ανθρώπου δημιούργησαν μια κινηματογραφική ταινία όπου εμφανίζεται μια διαβολική παράσταση της Αγίας Τριάδος με τρία διαφορετικά πρόσωπα που δείχνουν και το μέτρο αυτής της βλασφημίας.
Το μήνυμα αυτής της ταινίας που γυρίστηκε στην Αμερική, στην χώρα των πολλών αιρέσεων, των σέκτων και των ακραίων θρησκευτικών ομάδων, είναι να παρουσιάσουν την Βίβλο σαν μια ψευδή αφήγηση της ιστορίας ενός πλαστού Χριστού και μιας επίπλαστης πίστης βασισμένη στις αρχές της Νέας Τάξης.
Το σενάριο της ταινίας είναι ως εξής: μετά από μια οικογενειακή τραγωδία, ο Μακ Φίλιπς πέφτει σε βαθιά κατάθλιψη, που τον κάνει να αμφισβητεί ό,τι πιστεύει. Ενώ αντιμετωπίζει αυτήν την κρίση συνείδησης, λαμβάνει μία μυστηριώδη επιστολή που τον προτρέπει να πάει σε μια εγκαταλελειμμένη καλύβα βαθιά στην ερημιά του Όρεγκον.
Παρά τις αμφιβολίες του, ο Μακ ταξιδεύει ως την καλύβα και συναντά τρεις αινιγματικούς ξένους. Μέσα από αυτήν την συνάντηση, ο Μακ μαθαίνει σημαντικές αλήθειες που θα μεταμορφώσουνε το πώς κατανοεί την τραγωδία του και θα αλλάξουν την ζωή του για πάντα.
Αυτά ακριβώς τα τρία άτομα τα παρουσιάζουν σαν να είναι μια Αγία Τριάδα δηλαδή ο πατήρ που είναι η νέγρα, ο υιός που είναι ο νεαρός που συνάντα πρώτος τον Μαξ και τον παίρνει μαζί του να περπατήσουν πάνω από το νερό της λίμνης και τέλος το Άγιο Πνεύμα που εμφανίζεται με την μορφή μιας νέας κοπέλας.
Με αυτό το σενάριο στοχεύουν στο να αλλάξουν όσα πιστεύαμε μέχρι σήμερα για τον Θεό και την Αγία Τριάδα διαστρέφοντας όλο το νόημα της Βίβλου.
Το βασικό μήνυμα της ταινίας είναι να παρουσιάσει τον Θεό της πανθρησκείας, δηλαδή τον θεό για οτιδήποτε πιστεύεις και τον θεό που θα σε συγχωρέσει και θα σε πάει σε ένα ονειρικό παράδεισο άσχετα με το ό,τι έχεις κάνει στην ζωή σου, ακόμα και αν δεν μετανοήσεις για τίποτα.
Δηλαδή με λίγα λόγια είναι ο Θεός που επιτρέπει τα πάντα και υπόσχεται μια ωραία μέλλουσα ζωή χωρίς καμιά έγνοια και μετάνοια για τις αμαρτίες αυτής τις ζωής.
Αυτός ο Θεός είναι ο ευχάριστος Θεός που δεν θα σε κατηγορήσει ποτέ για τις αμαρτίες σου ενώ δεν θα υπάρξει ποτέ η κρίση όπως διδάσκει η Βίβλος γιατί όλοι θα είναι συγχωρεμένοι και όλοι θα πάνε στον Παράδεισο.
Έτσι μπορούμε να ζήσουμε κάνοντας ό,τι θέλουμε για να περνάμε όσο πιο καλά μπορούμε αδιαφορώντας για την σωτήρια της ψυχής μας.
Σε αυτήν την θρησκεία όλοι έχουν το δικό τους εισιτήριο για το Παράδεισο και φυσικά καταργείται η κόλαση και οι συνέπειες των αμαρτιών μας.
Β Τιμ. 4,3 Διότι θα έλθη καιρός, που οι άνθρωποι δεν θα ανέχωνται την υγιά και αγίαν διδασκαλίαν, αλλά σύμφωνα με τας κλίσεις και τας επιθυμίας της αμαρτωλής καρδίας των θα επισωρεύουν στον εαυτόν τους ποικίλους ψευδοδιδασκάλους, ώστε να ακούουν από αυτούς διάφορα και παράδοξα, που θα τέρπουν τα αυτιά των.
Είναι ο Θεός που επιτρέπει τα πάντα, αρκεί να μας ευχαριστεί αυτό που κάνουμε. Μάλιστα φτάνουν στο βλάσφημο σημείο μέσα στο έργο να παρουσιάσουν την Αγία Τριάδα σε μια ομοφυλοφιλική LGBTQP παρουσία.
Το επίμαχο σημείο είναι να πληροφορηθεί ο αναγνώστης ότι αυτή η ταινία δεν είναι μια απλή κινηματογραφική παραγωγή, αλλά ένα μεγάλο προπαγανδιστικό όπλο που θέλει να επιβάλει στον ανυποψίαστο θεατή ένα ανώμαλο πρότυπο της Αγίας Τριάδος καταργώντας κάθε χριστιανική διδαχή.
Β Τιμ. 4,4 Και την μεν αλήθειαν δεν θα την προσέχουν, αλλά θα γυρίζουν αλλού τα αυτιά των. Θα εκτραπούν δε και θα στραφούν εις μυθολογίας και ψευδολογίας.
Όταν ένας υποτίθεται χριστιανός πάει να δει ένα τέτοιο έργο και το αντιμετωπίζει με αδιαφορία, ουσιαστικά επιτρέπει στο υποσυνείδητο του να δεχτεί αυτήν την βλάσφημη προπαγάνδα αλλοιώνοντας ασυνείδητα πολλές φορές τα χριστιανικά του πιστεύω.
Ουσιαστικά το έργο είναι μια πακεταρισμένη θεολογία της πανθρησκείας και μια έντεχνη υποβολή των αρχών της Νέας Τάξης, όπου ο Θεός υπάρχει μόνο για ό,τι μας αρέσει και ότι στο τέλος εμείς οι ίδιοι είμαστε ο Θεός και δεν έχουμε καμιά ανάγκη από τον Ιησού Χριστό και το θείο μήνυμα Του.
Μια άλλη ταινία με τον τίτλο «Raw», αναμένεται να κυκλοφορήσει φέτος στον κινηματογράφο. Πρόκειται για ένα ευρωπαϊκό θρίλερ που περιλαμβάνει σεξ και τελετουργικό κανιβαλισμό. Αυτό όμως δεν είναι απλώς μέρος μιας «αυξανόμενης τάσης» προς σκοτεινότερες ταινίες θρίλερ, αλλά, όπως και η ίδια η κινηματογραφική βιομηχανία, είναι η κατεύθυνση στην οποία στρέφεται η κοινωνία. Ο σκοπός είναι να μετατραπεί το δαιμονικό σε μοντέρνο, διασκεδαστικό και γενικότερα σε κάτι που ο κοινός άνθρωπος θα θέλει να δοκιμάσει ο ίδιος.
Ζούμε στην εποχή του Αντιχρίστου και οι καινούργιες ταινίες που βγαίνουν μας ετοιμάζουν για την αποδοχή του.
ΣΟΥΛΤΑΝΑ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗ www.nikosxeiladakis.gr
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
έχουν εκτροχιαστεί εντελώς
δεν προφητεύει τυχαία ο ασκητής του παγγαίου, πως η Αμερική θα καταστραφεί κι όταν λέμε θα καταστραφεί όχι να μένει ένας εδώ και ένας εκεί, αλλά εντελώς, θηρία θα μπαινοβγαίνουν μες τα σπίτια λέει ο ασκητής
πηγή: εκπομπή Διονυσίου Μακρή Πειραική Εκκλησία
Θηρία θα μπαινοβγαίνουν μέσα στα σπίτια;;; Θα εννοεί προφανώς την εφορία…
Το μεγαλύτερο γεγονός της Ιστορίας: Η Ανάσταση του Χριστού είναι το μεγαλύτερο γεγονός μέσα στην Ιστορία. Είναι αυτό που διαφοροποιεί τον Χριστιανισμό από οποιαδήποτε άλλη θρησκεία. Οι άλλες θρησκείες έχουν αρχηγούς θνητούς, ενώ κεφαλή της Εκκλησίας είναι ο Αναστημένος Χριστός. «Ανάσταση του Χριστού» σημαίνει θέωση και ανάσταση της ανθρώπινης φύσεως και ελπίδα της θέωσης και ανάστασης της δικής μας υποστάσεως. Αφού βρέθηκε το φάρμακο, υπάρχει ελπίδα ζωής.
Δια της Αναστάσεως του Χριστού αποκτά άλλο νόημα και η ζωή και ο θάνατος. Ζωή σημαίνει κοινωνία με τον Θεό. Δεν είναι πλέον θάνατος το τέλος της παρούσας ζωής, αλλά η απομάκρυνση του ανθρώπου από τον Χριστό. Ο χωρισμός της ψυχής από το σώμα δεν είναι θάνατος, αλλά προσωρινός ύπνος.
Η Ανάσταση του Χριστού δικαιώνει τη μοναδικότητα και αποκλειστικότητά Του ως Σωτήρα, ικανού να ζωοποιήσει αληθινά, να μεταγγίσει την καταλύτρια του θανάτου Ζωή Του στη φθαρτή ζωή μας. Ένας ο Χριστός, μία η Ανάσταση, μία και η δυνατότητα σωτηρίας-θέωσης. Γι’ αυτό και προσανατολίζεται στον Χριστό η προσδοκία για την υπέρβαση των αδιεξόδων που συμμίγουν τη ζωή μας. Στον Χριστό των Αγίων, τον Χριστό της Ιστορίας.
Ο αλλοιωμένος «Χριστός» των αιρέσεων ή ο «σχετικοποιημένος» Χριστός του θρησκειακού συγκρητισμού της νεοεποχικής πανθρησκείας συνιστά απόρριψη του αληθινού Χριστού και της προσφερόμενης από Αυτόν Σωτηρίας. Ο Χριστός των Αγίων μας είναι ο Χριστός και της Ιστορίας και αποκλείει κάθε σύγχυσή Του με οποιαδήποτε λυτρωτικά υποκατάστατα που επινοούνται για την παραπλάνηση των μαζών. Διότι μόνο έτσι μπορεί η πλάνη να συντηρεί την απάτη, διευκολύνοντας την κυριαρχία αντίχριστων δυνάμεων (μπορεί να έχουν εισχωρήσει ακόμα και στην Εκκλησία) που σκορπίζουν μεν τον θάνατο, αλλά εμφανίζονται ως «άγγελοι φωτός» και «διάκονοι δικαιοσύνης».
Μέσα από την εμπειρία των Αγίων μας συνειδητοποιούμε ότι δεν υπάρχουν τραγικότερες υπάρξεις από τους «μη έχοντας ελπίδα» – ελπίδα ανάστασης, βλέποντας τον βιολογικό θάνατο ως καταστροφή και τέλος. Σ’ αυτή την τραγικότητα υποκύπτει δυστυχώς και η επιστήμη, αναζητώντας απεγνωσμένη μεθόδους για παράταση της ζωής και μεταδίδοντας την ψευδαίσθηση υπερνίκησης του φυσικού θανάτου. Εξίσου όμως τραγικοί είναι και όσοι – ακόμη και Χριστιανοί – παγιδεύονται στα στεγανά χιλιαστικών οραμάτων καθολικής ευημερίας και ενδοκοσμικής εσχατολογίας, χάνοντας το αληθινό νόημα της Ανάστασης και θυσιάζοντας το υπερκόσμιο στο ενδοκομικό και το αιώνιο στο πρόσκαιρο.
Η Ανάσταση του Χριστού ως ανάσταση και του ανθρώπου και σύνολης της κτίσης αποκτά νόημα μόνο στο πλαίσιο της Αγιοπατερικής σωτηριολογίας. Στη συσταύρωση δηλαδή και συνανάσταση με τον Χριστό. Έτσι βιώνει την Ανάσταση και ο Ελληνισμός στην ιστορική του πορεία. Πιστή στην Ανάσταση του Χριστού η Ορθοδοξία, έχει χαρακτηριστεί «Εκκλησία της Αναστάσεως», διότι οικοδομεί εκεί όλη την ιστορική της παρουσία, εμβολιάζοντας στη συνείδηση των Λαών της την αναστάσιμη ελπίδα, κάτι που φανερώνεται στην πολιτιστική της συνέχεια. Ανάμεσά τους και ο Ελληνικός Λαός έμαθε να διαλύει στο Φως της Ανάστασης τα σκοτάδια της δουλείας του, όπως στην Τουρκοκρατία, όταν στο «Χριστός Ανέστη» δεν απόσταινε να προσθέτει: «και Ελλάς ανέστη!» Και αυτό για τετρακόσια χρόνια….
Σε αυτό το νοηματικό πλαίσιο κινείται η ελπιδοφόρα εκείνη πρόσκληση: «Δεύτε λάβετε Φως!». Είναι η πρόσκληση στο αναστάσιμο άκτιστο Φως, που το δέχονται όσοι έχουν καθαρίσει την καρδιά τους από τις κακίες και τα πάθη. Χωρίς την «κάθαρση» της καρδιάς, δηλαδή, τη μετάνοια, δεν μπορεί να κοινωνήσει κάποιος το Αναστάσιμο Φως. Μετάνοια είναι η υπέρβαση της αμαρτίας, της αιτίας κάθε θανάτου μας. Αυτό μας υπενθυμίζει διαρκώς ο περίεργος στα ώτα των αμύητων μοναστηριακός λόγος: «Ε, αν πεθάνεις πριν πεθάνεις, δεν θα πεθάνεις όταν πεθάνεις»!
Χριστός Ανέστη !!