Οδυσσέας και Σειρήνες: ο Μύθος που αποκαλύπτει την αποχαύνωση των ΜΜΕ…

Στην εικόνα παρουσιάζεται «ο Οδυσσέας και οι Σειρήνες» σ’ ένα αγγείο που βρίσκεται στο Βρετανικό Μουσείο. Είναι σημαντικό να ληφθεί υπ’ όψιν αυτή η αρχαία απεικόνιση των Σειρήνων, καθώς στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τα κινούμενα σχέδια, οι μορφές των Σειρήνων αλλοιώθηκαν, κάνοντάς τις να μοιάζουν κάποιες φορές σαν Γοργόνες ή άλλες πλασματικές απεικονίσεις, της φαντασίας του εκάστοτε δημιουργού.
Όμως, η απεικόνιση των προγόνων μας δεν είχε στόχο να περιγράψει κάποια ζωντανά όντα ή τέρατα, αλλά να μεταφέρει μηνύματα, χρησιμοποιώντας συμβολισμούς. Έτσι, οι Σειρήνες είναι πτερωτά πλάσματα, παραπέμποντας στα διανοητικά και πνευματικά πεδία. Έχουν νύχια γαμψά, δίνοντας την αίσθηση του «αρπακτικού», άρα και βλαβερού για τον άνθρωπο, ενώ συγχρόνως έχουν κεφάλια γυναικών, συμβολίζοντας την σαγήνη και την γοητεία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί, για να «μαγευτεί» ο άνθρωπος-θύμα, με την ομορφιά, το τραγούδι και τον λόγο.

Οδυσσέας και Σειρήνες:
ο Μύθος που αποκαλύπτει την αποχαύνωση των ΜΜΕ…

Στην Οδύσσεια αναφέρεται πως ο Οδυσσέας πέρασε κοντά από τον τόπο όπου έμεναν οι Σειρήνες, οι οποίες γοήτευαν τους ναυτικούς με το τραγούδι τους και αυτοί μαγεμένοι, ξεχνούσαν τον προορισμό τους, τις γυναίκες και τα παιδιά τους, ακολουθώντας τες στο νησί τους, όπου έβρισκαν, εν τέλει, τον θάνατο. Στην περιγραφή του λιβαδιού όπου διέμεναν οι Σειρήνες, υπήρχαν τριγύρω σωροί από κόκκαλα, από κουφάρια που σκέβρωσε το δέρμα τους και η σάρκα έχει σαπίσει…

«…Σειρῆνας μὲν πρῶτον ἀφίξεαι, αἵ ῥά τε πάντας
ἀνθρώπους θέλγουσιν, ὅτίς σφεας εἰσαφίκηται.
ὅς τις ἀϊδρείῃ πελάσῃ καὶ φθόγγον ἀκούσῃ
Σειρήνων, τῷ δ’ οὔ τι γυνὴ καὶ νήπια τέκνα
οἴκαδε νοστήσαντι παρίσταται οὐδὲ γάνυνται,
ἀλλά τε Σειρῆνες λιγυρῇ θέλγουσιν ἀοιδῇ,
ἥμεναι ἐν λειμῶνι·πολὺς δ’ ἀμφ’ ὀστεόφιν θὶς
ἀνδρῶν πυθομένων, περὶ δὲ ῥινοὶ μινύθουσιν.
ἀλλὰ παρὲξ ἐλάαν, ἐπὶ δ’ οὔατ’ ἀλεῖψαι ἑταίρων
κηρὸν δεψήσας μελιηδέα, μή τις ἀκούσῃ
τῶν ἄλλων· …»  (Οδύσσεια, Ραψ. μ, στίχοι 38-48)

Ο Οδυσσέας πληροφορημένος από την Κίρκη για τον κίνδυνο που διέτρεχε περνώντας από εκεί, βούλωσε τα αυτιά των συντρόφων του με κερί και διέταξε να δέσουν τον ίδιο σε ένα κατάρτι, για να απολαύσει το τραγούδι τους, χωρίς να κινδυνεύει να τις ακολουθήσει.  Ήταν ο δεύτερος που γλίτωσε από τις Σειρήνες, αφού όπως είναι γνωστό, στο ταξίδι των Αργοναυτών ο Ορφέας κατάφερε, με τη μουσική της λύρας του, να μην αποσπαστεί η προσοχή των συντρόφων του και ακολουθήσουν τα θαλάσσια αυτά τέρατα.

Σύμφωνα με τον Μύθο, οι Σειρήνες ζούσαν στην Ανθεμόεσσα νήσο, στο στενό της Μεσσήνης.

Τα ονόματά τους διαφέρουν, ανάλογα με τις πηγές που τα αναφέρουν, αλλά ενδεικτικά δίνονται τα εξής:

Αγλαόπη -λαμπρή στην όψη, Θελξιέπεια -γοητευτική στον λόγο, Θελξιόπη -γοητευτική στην όψη ή Πεισηνόη -ως πειθώ του νοός. Στα ονόματα αυτά αναγνωρίζονται οι «χάρες» που διαθέτει η σύγχρονη διασκέδαση του μαγικού κόσμου του κινηματογράφου και της τηλεόρασης…

Όμως αυτά τα στοιχεία δεν φτάνουν για να πείσουν ότι θα μπορούσε ο Όμηρος να «προειδοποιεί» τους ανθρώπους για αυτό το συγκεκριμένο γοητευτικό «ξεμυάλισμα»…

Το νησί των Σειρήνων βρίσκεται στα στενά της Μεσσήνης. Η Μεσσήνη σημαίνει τον Μέσο νου στον οποίο απευθύνονται τα ΜΜΕ και η Νήσος αφορά την Νόηση, καθώς κατά τον Κώδικα, όπου υπάρχει το Ν και το Σ παραπέμπεται η έννοια της ΝΟΗΣΕΩΣ (Νους Εσωτερικός).

Όσο για το όνομα Ανθεμόεσσα, με μία πρόχειρη αποκωδικοποίηση των αφώνων γραμμάτων, δίνει τις έννοιες:

Ν = νους που

Θ  = έχει θέαση στην

Μ = ορατή φύση

ΣΣ = στο βάθος εσωτερικά

Με μια σύνθετη αποκωδικοποίηση με την βοήθεια του λεξικού, η Ανθεμόεσσα  σημαίνεται ως

(ΑΝ) Νους

(ΘΕΜΟ) από το Θέμις- θεμίζω, δηλαδή κανονίζω, κρίνω, ελέγχω, δικάζω, που ελέγχεται (ΕΣΣΑ) εσωτερικά.

Αυτού του είδους την Νόηση σημαίνει το όνομα του νησιού των Σειρήνων, «τον ελεγχόμενο νου εκ των έσω»!

Το όνομα Σειρήν μοιάζει πολύ με το όνομα Ειρήνη. Και βεβαίως υπάρχουν ομοιότητες, αλλά και διαφορές…

Εννοείται πως και πάλι αναγνωρίζεται, μέσα στην λέξη, το ρήμα «είρω», δηλαδή «λέγω» και «συνδέω», βρίσκοντας πάλι τον «λόγο» και την «σύνδεση», αφού και δια του λόγου γοητεύουν οι Σειρήνες.

Στην αρχαία διάλεκτο «σειρή» («σειρά») σημαίνει την «αλυσίδα», όπως και το «σκοινί για δέσιμο…», δηλαδή ως ΣΕΙΡΗ-Ν αναγνωρίζεται  «η άλυσος του Νοός» δηλαδή ο αλυσοδεμένος Νους.

Κατά το λεξικό, «Σειρός» και «Σείριος» σημαίνει τον θερμό, τον καυστικό, ενώ Σειραίνω» σημαίνει «ξηραίνω».

Με αυτά τα δεδομένα, ως ΣΕΙΡΗ-Ν αναγνωρίζεται ο καμμένος, ξεραμένος Νους…

Με την απλή αποκωδικοποίηση μόνο των αφώνων γραμμάτων λαμβάνουμε την πληροφορία: (Σ) εσωτερικά (Ρ) ρέει στον (Ν) νου, ενώ αναλυτικά εννοεί την ακτινοβολία που

Σ = εσωτερικά

Ε = εκτείνεται και

Ι = απαύστως τροφοδοτεί με

Ρ = ροή,

Η = που φανερώνεται

Ν = στον νου

Οι Σειρηνούσσες Νήσοι σημαίνουν την Νόηση αυτών, που ο νους τους έχει αλυσοδεθεί, έχει καεί ή ξεραθεί, εκ των έσω (ΣΕΙΡΗΝ – ΟΥΣΣΑ).

«…αὐτίκα δ᾿ ἀνστάντες Περιμήδης Εὐρύλοχός τε

πλείοσί μ᾿ ἐν δεσμοῖσι δέον μᾶλλόν τε πίεζον.»

(Οδύσσεια, Ραψ. μ, στίχοι 195-196)

Ο Οδυσσέας περιγράφει την στιγμή που προσπαθεί να λυθεί από τα δεσμά του και καθώς παλεύει και γνέφει να τον λύσουν, πετάγονται αμέσως ο Περιμήδης και ο Ευρύλοχος και τον δένουν πιο σφιχτά.

Κατά την Κωδική ανάλυση των δύο αυτών ονομάτων ΠΕΡΙΜΗΔΗΣ και ΕΥΡΥΛΟΧΟΣ, ανιχνεύονται οι έννοιες της Πυρίνης Ροής στην (ΜΗΔΕΙΑ) ορατή φύση και του Ευρέος Λόγου. Η κατάληξη -ΜΗΔΗΣ, όπως και η ΜΗΔΕΙΑ εκφράζουν την (Μ) ορατή φύση και την (Δ) δύναμη της δημιουργίας, όπου στον γνωστό Μύθο της Μήδειας, φαίνεται καθαρά ο λόγος που η Μήδεια φύση σκοτώνει πάντα τα παιδιά της, καθώς η φύση ανανεώνεται με την γέννηση και τον θάνατο. Ο Πύρινος φωτισμός στην ορατή φύση είναι ο πνευματικός φωτισμός που, με την βοήθεια του Ευρέος Λόγου (σχέση αντικαταστάσεως των Κ, Γ και Χ) ενδυναμώνει τα δεσμά της αντίστασης του Οδυσσέα απέναντι στην γοητεία των Σειρήνων.

Σημείωση: Κατά το Λεξικό, «ευρύς» σημαίνει «πλατύς», «εκτεταμένος». Κατά τον Κώδικα ΕΥΡΥΛΟΧΟΣ σημαίνεται «η καλή ροή του φωτός σε χοϊκό σώμα».

Υπενθύμισις: Κατά τον Κώδικα,  Κ = τα Κάτω,  Γ = το γαιώδες,  Χ = τα χοϊκά στοιχεία.

Τέλος, ο Ορφέας που κατάφερε επίσης να γλυτώσει από τις Σειρήνες είναι αυτός που «Ορά το Φως». Ως ΟΡΦΕΥΣ σημαίνεται κατά τον Κώδικα «(Ο) σε χώρο ή σώμα, (Ρ) ροή (Φ) φωτός, που (Ε) εκτείνεται και (Υ) συγκεντρώνεται (Σ) εσωτερικά».

Ο Ορφεύς ορά (βλέπει) το φως το Καλόν (ΕΥ) και με την μουσική του (δηλαδή το απαύγασμα του εσωτερικού του κόσμου ή την μυητική γνώση που διαθέτει), καταφέρνει να σώσει και αυτούς που τον ακούν.

Η Μυθολογία δείχνει τους δύο τρόπους, που μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος για να ξεφύγει από τις «Σειρήνες». Ένας δυνατότερος των Σειρήνων πνευματικός φωτισμός (Ορφέας) ή η επιβολή, δια της βίας, ώστε να μην αφεθεί κάποιος στην γοητεία τους (Οδυσσέας). Αλλά αυτές οι συμβουλές ισχύουν, ουσιαστικά, για κάθε εθισμό που καλείται να αντιμετωπίσει ο άνθρωπος βγαίνοντας από ένα πρόβλημα είτε υπερβατικά, είτε δια της επιβολής και του εξαναγκασμού.

Είναι δύσκολο να γνωρίζει κανείς, πώς είχε την δυνατότητα ο Όμηρος να προφητεύσει κάτι που αντιμετωπίζει ο κάθε Οδυσσέας που ψάχνει την Ιθάκη (θώκο) του μες στους αιώνες ή αν αυτή η κρίση είχε ξανασυμβεί στους ανθρώπους σε ένα μακρινό παρελθόν. Oι αποκωδικοποιήσεις των Μύθων και των Αρχαιοελληνικών Κειμένων, αρκετές φορές, οδηγούν σε προφητικές ιστορήσεις που αφορούν το μέλλον του ανθρώπου. Η πιθανότητα να είναι τυχαίο το γεγονός της επιτυχίας της αποκωδικοποίησης είναι αποκλεισμένη, αφού κάθε αποκωδικοποίηση με την Μέθοδο του Θεολόγου Σημαιοφόρου, παράγει λογικά αποτελέσματα και δίνει σαφείς πληροφορίες.

Μπορεί να μην είναι αυτές που αρχικά έχει κάποιος στο μυαλό του διαβάζοντας την εξωτερική διήγηση ενός Μύθου, όμως σίγουρα είναι γνώσεις που περιμένουν εκεί, χιλιάδες χρόνια, για να αποκαλυφθούν!

Επεξηγήσεις για τους αναγνώστες του άρθρου: Τα πεδία που αφορούν τον Κώδικα της Ελληνικής Γλώσσας, του Σημαιοφόρου Θεολόγου, είναι διακεκριμένα με πλάγια γράμματα.

Η Μέθοδος του Κώδικα της Ελληνικής Γλώσσας αναδεικνύει τις Λέξεις ως Δασκάλες. Έτσι δεν παρεμβαίνει καμιά προσωπική δοξασία για τους ορισμούς των λέξεων και είναι ένα εργαλείο ασφαλές, που ακολουθεί το Λεξικό ενώ συγχρόνως το επιβεβαιώνει, δίνοντας ακόμη περισσότερες πληροφορίες σε διάφορα νοηματικά επίπεδα.

Κατά τον Κώδικα αυτόν, κάθε Γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου εκφράζει μιαν ιδιότητα ή έννοια του Φωτός και αφού η Ελληνική Γλώσσα είναι δομημένη με τους Νόμους του Φωτός, που είναι Νόμοι της Φύσεως και του Σύμπαντος Κόσμου, γι’ αυτό και καθίσταται Αθάνατη…

Σύμφωνα με τον Ηράκλειτο «Εκ πυρός τα πάντα συνεστάναι», δηλαδή «τα πάντα έχουν συσταθεί από το Πυρ». Το ίδιο ακριβώς πρεσβεύει, με τον Κώδικα και το φιλοσοφικό του έργο «ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ», ο κύριος Θεολόγος Σημαιοφόρος, διότι αποδεικνύει με έναν λογικό και σαφή τρόπο, μέσω του Κώδικα, ότι τα πάντα είναι Φως, συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων. Οι άνθρωποι συνεχώς εκπέμπουν φως σαν μικροί ήλιοι, με συχνότητες που πάλλονται και αλλάζουν όταν σκέπτονται (αποδεδειγμένα επιστημονικώς) και βεβαίως όταν μιλούν! Γι’ αυτό το Φως μιλάει η Μέθοδος του Κώδικος, ορίζοντας το κάθε γράμμα του Ελληνικού Αλφαβήτου να σημαίνει μιαν έννοια του φωτός ή να εκφράζει μίαν ιδιότητά του.

Όπως σε όλο το σύμπαν, έτσι και στον πλανήτη μας, τα πάντα είναι εν-έργεια (του Νοός Έργα  ή τα Έργα του Ενός…). Ό,τι βλέπει το μάτι του ανθρώπου είναι φως του ηλιακού πυρός, όπου για να δομηθεί κάθε τί υλικό, αυτό το φως συμπυκνώνεται και στερεοποιείται.

 Προς διευκόλυνση των αναγνωστών, παρατίθεται και ο εν λόγω Κώδικας:

Ο ΚΩΔΙΚΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ  του Θεολόγου Σημαιοφόρου

A  Αρχική Δύναμις

B  Ενέργεια (εις κάθε μορφήν)

Γ  Το Γαιώδες σωματίδιον

Δ  Δύναμις που δομεί και δημιουργεί

Ε  Πορεία  – κίνησις – έκτασις

Ζ  Ζωή και Ζέσις

Η  Διπλή κάθοδος της ακτινοβολίας – Φανέρωσις

Θ  η Θέασις

Ι Μικρή ποσότητα ακτινοβολίας, συνεχώς κατερχομένη, που απαύστως τροφοδοτεί

Κ  τα Κάτω

Λ  η Ηλιακή Ακτινοβολία και τα υγρά εις την φύσιν

Μ  η Ορατή Φύσις

Ν  Νους, Νόμος και τα νερά εις την φύσιν

Ξ  (Κ+Σ) η Κάσα – τα Κάτω σε έσω χώρον

Ο  χώρος ή σώμα

Π  το Πυρ και ο Πατήρ

Ρ  η Ροή (εις κάθε μορφήν)

Σ  το εσωτερικόν – η εσωτερική θέα

Τ  η Στερέωσις

Υ  μεγάλη συσσώρευσις Δυνάμεως – Ακτινοβολίας

Φ  το Φώς

Χ  τα χοϊκά στοιχεία

Ψ  (Π+Σ) το Πύρ σε έσω χώρον

Ω  ο γήινος χώρος – επί του πλανήτου

Αποσπάσματα από το βιβλίο της Φωτεινής Τυράσκη «Φύση, Τέχνη και Υποσυνείδητα μηνύματα» – Α’ μέρος, εκδόσεις «Νάξιος» – naxios.gr

Η Φωτεινή Τυράσκη είναι πτυχιούχος των Τ.Ε.Ι. Αθηνών, της Σχολής Γραφικών Τεχνών και Καλλιτεχνικών Σπουδών, του Τμήματος Γραφιστικής, με ειδικότητα στη Γραφιστική Κινηματογράφου, το Κινούμενο Σχέδιο και τα Ειδικά Εφέ. Επίσης, είναι μαθήτρια του Κώδικα της Ελληνικής Γλώσσας και της λεξιλόγιας μεθόδου «ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ»  του Θεολόγου Σημαιοφόρου.