Η Φιλοσοφία του Ζεν αν θέλουμε να το αντιπαραβάλουμε με κάποιο άλλο σύστημα σκέψης, δεν είναι θρησκεία, μα τέχνη, ζωγραφική, ποίηση. Δεν έχει σκοπό, δεν έχει επιχειρήματα, δογματισμούς, απλώς τραγουδάει ένα μη γνωστό τραγούδι, απαγγέλει μια μαγική ποιήση.
Ο ίδιος ο πυρήνας του Ζεν είναι ασκητικός και απαιτεί πειθαρχία. Δεν αναφέρεται στην αλαζονεία του εγώ, στην επιθετικότητα προς την όποια πραγματικότητα. Δεν πιστεύει στην τυφλή αγάπη, αλλά στην αγάπη των πράξεων και στην καλοπροαίρετη διάθεση. Πιστεύει ότι αν συμμετέχουμε στην πραγματικότητα της στιγμής, τότε η ίδια η στιγμή της πραγματικότητα, μας αποκαλύπτει τα μυστήριά της. Το Ζεν δημιουργεί διάθεση συμμετοχής. Είναι τέχνη, ύμνος στην ζωή, ποίηση, καθαρή ποίηση.
Η θρησκεία είναι προσανατολισμένη στον νου. Η τέχνη όμως και ειδικότερα η ποίηση είναι περισσότερο συνολική. Η ποίηση ασχολείται περισσότερο με την ομορφιά και η ομορφιά είναι μη βίαιη, η ομορφιά των πράξεων είναι αγάπη, η ομορφιά της φύσης είναι αρμονία, ενώ οι θρησκείες είναι το ακριβώς αντίθετο.
Ο ερευνητής του Ζεν κοιτάζει μέσα στην πραγματικότητα, για να ανακαλύψει την ομορφιά …στο τραγούδι των πουλιών, στα φύλλα των δέντρων, στο χορό των ψαριών, στα σύννεφα, στην αστραπή, στη θάλασσα, στην άμμο, σε μια στάλα από την απέραντη θάλασσα. Εκεί ανακαλύπτει την ομορφιά, το αρμονικό το θείο, γιατί εκεί υπάρχει και όχι μέσα στους ναούς των ανθρώπων.
Το Ζεν είναι ενεργητικό ενώ ταυτόχρονα αδρανές και υπομονετικό. Γι’ αυτό, στο Ζεν, το κάθισμα χωρίς σκέψεις και λέξεις, είναι ένας από τους σημαντικότερους διαλογισμούς. Απλώς κάθεσαι. Οι άνθρωποι του Ζεν λένε ότι αν απλώς κάθεσαι, χωρίς να κάνεις τίποτα, τα πράματα συμβαίνουν. Τα πράματα συμβαίνουν από μόνα τους. Δεν χρειάζεται να τα κυνηγάς εσύ, να τρέχεις από πίσω τους, να τα ψάχνεις. Θα έρθουν. Εσύ απλώς κάθισε στην γαλήνη, με καλοπροαίρετη διάθεση και άδειο νου.
Αν μπορείς να καθίσεις σιωπηλά, αν μπορείς να πέσεις σ’ αυτή την τρομερή ηρεμία, αν μπορείς να χαλαρώσεις τον εαυτό σου, αν μπορείς να παρατήσεις όλες τις εντάσεις και να γίνεις μια σιωπηλή λίμνη, χωρίς να πηγαίνεις πουθενά, χωρίς να ψάχνεις τίποτα, ο ήλιος ανατέλλει από μόνος του και έρχεται η μέρα, τα πράγματα να γίνονται είτε ΕΣΥ τρέχεις είτε δεν τρέχεις. Το να έχεις την ψευδαίσθηση πως εσύ κάνεις τα πράγματα να γίνονται είναι αλήθεια, μα τα κάνεις μόνον όταν «δεν κάνεις τίποτε»
Αυτά γίνονται μέσα στην Δράση εκεί που υπάρχει η απουσία της. Στην Μη πράξη στην Μη Δράση. Αυτή η φαινομενική αντίφαση είναι που το κάνει να φαίνεται ακατανόητο, μα δεν είναι στ αλήθεια. Αν το εφαρμόσεις, με επιμονή και πειθαρχία, αντιλαμβάνεσαι πως μέσα στην Μη Πράξη, υπάρχει τόσο Δράση κι Ενέργεια, όση απαιτείται για την δημιουργία ενός σύμπαντος.
Αν υπάρχει κάτι μεταφυσικό είναι αυτή ακριβώς η φαινομενική αντίθεση και η δυνατότητα κατανόησης της.
Ελάχιστοι άνθρωποι στον Δυτικό τουλάχιστον κόσμο μπορούν να σταθούν χωρίς να κάνουν και να σκέφτονται απολύτως τίποτε. Είναι ό,τι πιο τρομερό γι αυτούς το να καθίσουν έστω για για λίγο μαζί με τον εαυτό τους, γι αυτό και έχουν εφεύρει όλες αυτές τις αθλιότητες που αποκαλούν «διασκέδαση». Διασκεδάζω το λεξικό αναφέρεται ως διασκορπίζω, διαλύω και αυτό ακριβώς κάνουν, Διασκορπίζονται, Διαλύονται δηλ. το ακριβώς αντίθετο από αυτό που χρειάζεται να είναι , Ολόκληροι και Άτμητοι.
Η λέξη αιώνιο στο λεξικό, αναφέρεται ως «για πάντα». Δεν είναι όμως αυτή η σημασία του αιώνιου. Η αιωνιότητα δεν είναι διάρκεια και έχει τέλος, δεν διαρκεί για πάντα. Αιώνιο είναι το βάθος της στιγμής. Η αιωνιότητα είναι μέρος του εδώ, αυτής ακριβώς της στιγμής. Η αιωνιότητα είναι το αντίθετο του μόνιμου και είναι συνώνυμο της αλλαγής.
Αν καταφέρεις να πας βαθιά μέσα στη στιγμή, αν διαλυθείς εντελώς μέσα της, έχεις μια στάλα αιωνιότητας. Όταν ζεις κάθε στιγμή ολοκληρωτικά, Άτμητος και γαλήνιος, ζεις την αιωνιότητα, εδώ και τώρα.
>Όταν αστράφτει η αστραπή, πόσο θαυμαστός εκείνος που δεν σκέφτεται πως η ζωή δεν τρέχει γρήγορα.
> Να είναι οι μέρες σου γρήγορες σαν αστραπή, να ζεις σε μια μόνο στιγμή χιλιάδες χρόνια.
>Σταμάτα να κοιτάς που είσαι και άρχισε να ονειρεύεσαι που θέλεις να πας.
Οι σκέψεις σου θα ακολουθήσουν αμέσως και οι πράξεις σου πολύ σύντομα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Η ποίηση ασχολείται περισσότερο με την ομορφιά και η ομορφιά είναι μη βίαιη, η ομορφιά των πράξεων είναι αγάπη, η ομορφιά της φύσης είναι αρμονία, ενώ οι θρησκείες είναι το ακριβώς αντίθετο.
ΔΙΑΦΩΝΩ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ Η ΠΙΣΤΗ ΣΤΟ ΘΕΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΑΛΛΑ ΣΥΝΩΝΥΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΙΠΟΘΕΣΗ ΤΗΣ ΣΩΣΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΣΤΟ ΤΡΙΑΔΙΚΟ ΘΕΟ