TΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΘΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ ΚΑΛΠΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΣΗ ΤΑΧΥΤΗΤΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΠΡΟΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΣΟΥΜΕ …

Τα γεγονότα θα έρχονται καλπάζοντας με τόση ταχύτητα, που δεν θα προλαβαίνουμε να αντιδράσουμε…

29. Ο Χριστιανός δεν περιμένει την εμφάνιση επί γης του Αντιχρίστου, για να πολεμήσει, ήδη πολεμά.

Λέει
ο Απόστολος Παύλος ότι τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη,
η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η πίστη, η εγκράτεια.

Επίσης,
όμως, λέει ο Χριστός ότι στην ψυχή του ανθρώπου υπάρχουν πάθη: ο θυμός,
ο φόνος, η πορνεία, η μοιχεία, η ασέλγεια, ηαναίδεια, η ακαταστασία, η
φιλονικία.

Έρχεται
λοιπόν ο σατανάς κάθε ώρα και μας υποκινεί τα πάθη αυτά, εμείς όμως δεν
το παίρνουμε είδηση, γιατί δεν τον βλέπουμε.
Κάνουμε
συγκατάθεση και μπαίνει μέσα μας το πονηρό πνεύμα. Επομένως, παίρνουμε
τα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, μόνο όταν πολεμήσουμε τα πάθη που
βρίσκονται μέσα μας. (σελ. 109)

30.
Όταν έρθει ο Αντίχριστος και αρχίσει τη δράση του, οι άνθρωποι θα
κάνουν βιαιότητες. Ο Χριστός, όμως, θα φροντίζει τα παιδιά του για την
τροφή τους, όπως φρόντιζε τους Ισραηλίτες στην έρημο. Θυμάμαι ότι στο
Άγιον Όρος, πριν τον πόλεμο του 40, οι μοναχοίτρέφονταν με τα μικρά
ραδίκια και με όλες τις άλλες τροφές. Αλλά την περίοδο της πείνας ο Θεός
αύξησε τόσο τα ραδίκια, που έφτασαν περίπου ένα μέτρο και ήταν πολύ
τρυφερά. Μ’ αυτά τρέφονταν οι μοναχοί και δεν πέθαναν της πείνας.



Το ίδιο θα φροντίσει και για εμάς ο Θεός την περίοδο του Αντιχρίστου. (σελ. 109)



31.
Τα πιστά παιδιά Του θα Τον κηρύξουν εκεί που δεν περιμένεις. Και μη
ζητάς μέσα στηνπλουτοκρατία να βρεις αυτά τα παιδιά που ψάχνουν τον
Κύριο. Θα είναι μέσα στις ταπεινέςοικογένειες, και από εκεί θα
ξεφυτρώσουν τα διαμάντια. (σελ. 109)



32.
Αυτά που θα δουν τα μάτια μας και θ’ ακούσουν τ” αυτιά μας από εδώ και
πέρα δεν θα τα έχουμε ποτέ ξαναδεί ούτε ξανακούσει. Μέσα στην επόμενη
εικοσαετία θα γίνουνφοβερά πράγματα. Οι Ευρωπαίοι -για παράδειγμα- θα
πάνε να καταργήσουν το άβατο του Αγίου Όρους. (σελ. 109)



33.
Να μας φυλάει ο Θεός από σεισμό. Γιατί αυτά που βλέπεις, τα παλάτια,
στους έσχατουςκαιρούς θα σωριαστούνε, δεν θα μείνει ένα όρθιο. (σελ.
110)



34.
Θα έρθει περίοδος, που εμείς οι άνθρωποι θα πατάμε ένα κουμπί και θα
πετάμε. Δεν θαέχουμε ανάγκη από μεταφορικά μέσα, ούτε αυτοκίνητο ούτε
τίποτα. (σελ. 110)



35.
Λέει ο θείος Παύλος ότι θα έρθει ένας καιρός, και είναι αυτός ο καιρός,
τον οποίοδιερχόμεθα εμείς, που ο άνθρωπος θα αποστατήσει από την πίστη
του στον Θεό και θαστραφεί στην παλαιά δοξασία, στους θεούς του ψεύδους.
Θα επαναφέρουν το Δωδεκάθεο.
Και άρχισε να γίνεται αυτό, το έχει ξεκινήσει ένας Οργανισμός και πάνε
στον Όλυμπο καιετοιμάζουν το Δωδεκάθεο. Θα στραφούνε, λέει, στην παλαιά
δοξασία, που ήτανε η αθεΐα, και θα χάσει ο άνθρωπος την ανθρωπιά του, θα
χάσει την αλήθεια, θα χάσει την ειλικρίνεια, την πίστη του. Δεν θα
υπάρχει πίστη στους ανθρώπους. Στους χίλιους έναν θα βρίσκεις που θα
μιλάει την αλήθεια και οι άλλοι θα τον λένε τρελό. Πόσα θ’ αλλάξουν! Κι
όσο πας, χειρότερα θα γίνονται… (σελ. 110)



36.
Ξέρεις τι θα γίνεται τότε; Μέσα στον δρόμο που θα περνάς, ένας που θα
του λείπουν ταλεφτά και θά ‘χει χρέος, το οποίο δεν θα μπορεί ποτέ να το
βγάλει, άμα ξέρει ότι έχεις μίαπεριουσία, θα περνάει δίπλα σου και θα
σου δίνει μία με το στιλέτο και θα σε σκοτώνει. Αυτά θα γίνουν πριν από
τις τελευταίες μέρες. Δεν θα γλιτώνεις, θα σε σφάζει μές στον δρόμο και
θα σου παίρνει ό,τι έχεις και θα σηκώνεται να φεύγει. Και να ιδείς τότε!
Οι άλλοι που θα περνάνε
δεν θα δίνουν καμιά σημασία. Σε σκότωσε; Σε σκότωσε. Θα περνάνε σαν να
μη συμβαίνειτίποτε και θα πηγαίνουν στη δουλειά τους. Γιατί κι αυτοί τα
ίδια θα είναι. Αυτή η τρομερή κατάσταση θα υπάρχει τα τελευταία χρόνια.
(σελ. 110)



37. Θα γίνονται πόλεμοι παντού. Η Ελλάδα δεν θα αναμιχθεί πουθενά και θα έχει
μικρές απώλειες. Αλλά θα υπάρχει φτώχεια, λιμός, θα κλείσουν και τα σύνορα. Εσύ θα ζεις,
εγώ δεν θα ζω. θα ζεις και θα το θυμάσαι. Τότε θα μείνουν δύο εκατομμύρια Έλληνες πιστοί
στον Κύριο. Από αυτούς θα βγουν μάρτυρες. Ο σωστός Χριστιανός πρέπει να έχει πίστη,
αγάπη, ειλικρίνεια, δικαιοσύνη, φιλανθρωπία. (σελ. 111)



38. Στους έσχατους χρόνους οι χριστιανοί θα πορεύονται, όπως θα διατάσσει τότε ο
Κύριος. Όμως εκεί θα είναι ο Κύριος και δεν θ’ αφήσει τον άνθρωπο. Θα μας βοηθά σε ό,τι
θέλουμε. Δεν θα μας αφήσει, να είστε βέβαιοι και πιστοί. Γιατί αυτό θέλει να έχουμε εκείνες τις
μέρες ΠΙΣΤΗ! (σελ. 111)



39. Έλεγε πώς έχει μεγάλη αξία να πηγαίνουμε στον ναό για τον Εσπερινό του Σαββάτου,
που είναι η πρώτη ακολουθία3 της καινούριας ημέρας, και να ξεκινάμε έτσι με δοξολογία προς
τον Κύριο και με αγάπη προς τον Άγιο της ημέρας, Ή, αν δεν μπορούμε, να
ανοίγουμε το [3 Όχι λειτουργία όπως εκ παραδρομής αναγράφεται στο
βιβλίο.]ραδιόφωνο και να ακούμε. Και αυτό, γιατί το Σάββατο μετά τον
Εσπερινό φεύγουν όλοι οι
Άγγελοι και πηγαίνουν επάνω, στον Κύριο, για να επανέλθουν κατά τη θεία Λειτουργία της
Κυριακής.
Τόνιζε ότι τον Χριστό Τον ευχαριστεί, όταν οι άνθρωποι πάμε στον ναό με δική μας
θέληση. Είμαστε τότε υψωμένοι στον θρόνο του Θεού. Γι’ αυτό πρέπει να είμαστε σοβαροί, να
είμαστε παρόντες και να παρακολουθούμε προσεκτικά τη θεία Λειτουργία, να μη μιλάμε και να
προσευχόμαστε νοερά. Ο πονηρός κάνει πολύ μεγάλο πόλεμο να μας αποσπάσει, ώστε να μην
προσευχηθούμε, να μη ζητήσουμε, να μην είμαστε σωστοί, να μην είμαστε όπως πρέπει
μπροστά στον Θεό.
Στο «Πρόσχωμεν» θα ζητάμε από τον Κύριο, γιατί εκείνη τη στιγμή βγαίνει στην Ωραία
Πύλη και περιμένει να του ζητήσουμε, ώστε να μας βοηθήσει. Το Πιστεύω καλύτερα να το λέμε
από μέσα μας, να μην ενοχλούμε τούς άλλους. Επίσης να μην ψέλνουμε μαζί με τούς
ψάλτες, γιατί κάποιος δίπλα μας μπορεί εκείνη την ώρα να έχει πόνο και να ζητάει κάτι από τον
Κύριο, Αλλά να μην το καταφέρνει, γιατί εμείς του αποσπάμε την προσοχή. Πρέπει να είμαστε
προσεκτικοί και να σεβόμαστε τούς διπλανούς μας. (σελ. 115-116)



40. Έλεγε ότι τα μνημόσυνα για τα Τριήμερα, τα Εννιάμερα, τα Σαράντα, τα Εξάμηνα, τα
Εννιάμηνα και τον Χρόνο πρέπει να γίνονται πάντοτε, το ίδιο και τα
μνημόσυνα του δεύτερου και του τρίτου χρόνου. Μετά είναι προαιρετικά.
Ακόμη, είχε πει ότι με τα Τρισάγια βοηθούνται οι
ψυχές και ανακουφίζονται, ενώ καμία φορά από τα Σαρανταλείτουργα και τα Τρισάγια μπορούν
να μπαίνουν στην «αναμονή». (σελ. 116-117)



41. Τόνιζε ότι, κατά την ώρα που ο πειρασμός βρίσκει είτε τον σύντροφό μας είτε τον
συνάδελφό μας στην εργασία είτε αυτόν που είναι κοντά μας, εμείς πρέπει να είμαστε
υποχωρητικοί, γιατί εκεί σταματάει ο πειρασμός και μόνον τότε μπορεί τα πράγματα να
αλλάξουν. (σελ. 124)



42. Έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την
οικογένεια από τα κακά πνεύματα που υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες
ακόμη, και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. Σε μία γυναίκα, μάλιστα, είχε
επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε που είμαστε ξεκούραστοι, Αλλά και στη
βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας που προηγήθηκε. Της τόνισε:
– Το Απόδειπνο θα προσπαθείς να το λες κάθε βράδυ με τα παιδιά σου, και πάντα θα
διαβάζει ο ένας δυνατά, ενώ οι άλλοι θα συνοδεύουν… Ήταν όμως με κατανόηση προς τον
άλλο. Έτσι, όταν η ίδια τον ρώτησε τι να κάνει με τα παιδιά της, αφού
λόγω της ηλικίας και των μαθημάτων τους δεν μπορούσαν να συμμετέχουν,
της είπε:
– Τότε ας το κάνει ο καθένας μόνος του, προκειμένου να μη γίνεται καθόλου. Και αν δεν
μπορείτε να κάνετε όλο το Απόδειπνο, τότε πείτε τον 50ό ψαλμό του Δαβίδ («Ελέησόν με,
ο Θεός, κατά το μέγα ελεός Σου…»). (σελ. 124-125)



43. Δεν είναι εδώ η πατρίδα μας. Εδώ είμαστε περαστικοί. Ήλθαμε, είδαμε και
παρήλθαμε. Αλλά πρέπει εδώ να αφήσουμε κάποιο σημάδι στο πέρασμά μας. Όλοι μας!
Και ποιό είναι αυτό το σημάδι, παιδιά μου; Είναι η μεταξύ μας αγάπη, η ειλικρίνεια, η πίστη,
η αλήθεια και η δικαιοσύνη. Γιατί, βλέπετε, μέσα σ’ αυτό το πέρασμα έχουμε και έναν εχθρό
του ανθρωπίνου γένους, που έρχεται και προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να
κατακτήσει τη Γη. Η Γη είναι του Ουρανού και του Θεού, αλλά για ένα διάστημα θα
κυριαρχήσει κι αυτός, θα περάσει από τη Γη και αλίμονο στους ανθρώπους; που θα
βρεθούνε την εποχή εκείνη.
Ναι, έρχεται αυτός και μας σερβίρει ένα καινούριο νόμο. Όχι αυτόν που μας
προσφέρει ο Κύριος, την αγάπη, την ειρήνη, τη χαρά, την υγεία, τη μακροθυμία, τη
χρηστότητα, την αγαθοσύνη, την πραότητα, την πίστη, την εγκράτεια, τα
χαρίσματα του Θεού δηλαδή, τον νόμο του Θεού. Αλλά μας σερβίρει κάποιον
άλλο νόμο. Ο άλλος νόμος
αυτός είναι: όχι αγάπη αλλά μίσος, όχι ειλικρίνεια αλλά ψευτιά, όχι αλήθεια αλλά
συκοφαντία, κακία, αδικία, πλεονεξία, φιλαργυρία και φόνοι! Ποιός θα το πίστευε, μέσα
στην Ελλάδα να περάσουν είκοσι τέσσερις ώρες και να μη γίνουν δύο, τρεις και πέντε
φόνοι! Ποτέ δεν γινόταν αυτό. Να που εκπληρώνεται η προφητεία, ότι οι άνθρωποι του
καιρού εκείνου δεν θα υπολογίζουν τον άνθρωπο εις καμίαν αξίαν.
Αλλά όλα αυτά που βλέπετε είναι γραμμένα. Τα διαβάζουμε και παρέρχονται
απαρατήρητα, δυστυχώς, γιατί εμείς, οι τελευταίοι άνθρωποι, δεν προσέχουμε και πολύ.
«Ε, έτυχε κάτι να γίνει στην Αθήνα, κάτι να γίνει στη Θεσσαλονίκη, ίσως να γίνει»… Όμως
είναι γραμμένα και θα περάσουν όλα τα γεγονότα εκείνα, όπου έρχεται αυτός ο φοβερός
δαίμων, που σας λέγω, να κυριαρχήσει επί της Γης και να καταστήσει το βασίλειό
του παγκόσμιο.
Και αυτός ο κυρίαρχος θα είναι ο Αντίχριστος, που έρχεται να βασιλέψει για λίγο
διάστημα. Θα είναι ο καταστροφέας της ανθρωπότητας, θα ανατρέψει το Σύμπαν, θα
επιβάλει βία, για να τον προσκυνήσουν οι άνθρωποι. Για τρία χρόνια δεν θ’ αφήσει τίποτα
όρθιο, όταν έρθει ο χρόνος. Αλλά λίγο θα είναι το πέρασμά του, για να δείξει και αυτός
εκείνα που έχει μέσα στην καρδιά του, την κακία δηλαδή. Γιατί έρχεται ο Κύριος και θα
ξεκαθαρίσει τα πράγματα. Θα καθαρίσει άπαξ διά παντός και θα φέρει την
τάξη την καινούρια, την αιώνια, που θα είναι τάξη ασάλευτη, μέσα από το
χέρι του Δημιουργού που