Στην πρόταση αναθεώρησης του Συντάγματος που κατέθεσαν οι Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι (… δεν προτείνεται η αναθεώρηση του άρθρου 41 παρ. 2 Σ που προβλέπει την κυβερνητική διάλυση για την αντιμετώπιση εξαιρετικής σημασίας εθνικού θέματος, όταν επίσης είναι γνωστό ότι όλες σχεδόν οι μεταδικτατορικές Κυβερνήσεις έκαναν προσχηματική χρήση της διάταξης αυτής για να πετύχουν την πρόωρη διάλυση της Βουλής είτε κυρίως για να εξυπηρετήσουν σκοπιμότητες του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος είτε για να αποφύγουν την καταψήφιση στην Βουλή (περίπτωση Κυβέρνησης Κ. Μητσοτάκη το 1993)
Σύμφωνα με το άρθρο 41 παρ.2 του Συντάγματος « Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας διαλύει τη Bουλή με πρόταση της Κυβέρνησης που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης, για ανανέωση της λαϊκής εντολής προκειμένου να αντιμετωπιστεί εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας. Αποκλείεται η διάλυση της νέας Bουλής για το ίδιο θέμα »
Παραθέτουμε την παρακάτω ανάλυση :
ΕΘΝΙΚΟ ΚΑΙ ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΚΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
ΣΧΟΛΗ Ν.Ο.Π.Ε ΤΜΗΜΑ ΝΟΜΙΚΗΣ
ΘΕΜΑ: «Η ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ» Καθηγητής Α. ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΣ: ΜΑΙΟΣ 2008
Η δεύτερη παράγραφος του άρθρου 41 προβλέπει τη δυνατότητα της κυβέρνησης (που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης) να προτείνει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τη διάλυση της Βουλής, προκειμένου να εκφράσει ο λαός, μέσω των εκλογών, τη θέση του ως προς ένα ζήτημα εθνικό, εξαιρετικής σημασίας. Σύμφωνα με τον Α. Δημητρόπουλο, ο λόγος αυτός διάλυσης εντάσσεται στη γενικότερη μορφή της «δημοψηφισματικής διάλυσης33» (σύμφωνα με το κριτήριο που αυτός ακολουθεί)34. Σύμφωνα, όμως, με το κριτήριο που ακολουθεί ο Βενιζέλος, πρόκειται για μια ακραιφνή μορφή «κυβερνητικής διάλυσης» εφόσον η κυβέρνηση έχει την πρωτοβουλία της διάλυσης αυτής.
Υπό το κράτος του προηγούμενου Συντάγματος (1975) υπήρχε διαφωνία ως προς το εάν είναι υποχρεωμένος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να διαλύσει τη Βουλή, επειδή το πρότεινε η κυβέρνηση (βλ. παραπάνω 3 γ), αν είναι δηλαδή δεσμευτική για τον Πρόεδρο η πρόταση της Κυβέρνησης. Οι διαφωνίες αυτές κόπασαν μετά την αναθεώρηση του 1986 και την απάλειψη της λέξης «δύναται» από το άρθρο 41 παράγραφος 2. Γίνεται πλέον γενικώς δεκτό ότι ο Πρόεδρος ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ από το Σύνταγμα να διαλύσει τη Βουλή, εφόσον η κυβέρνηση το προτείνει σύμφωνα με το 41 παρ. 2 και δεν είναι δυνατή η εξέταση του αν όντως το ζήτημα «εθνικής» σημασίας («εξαιρετικής») είναι τέτοιο ώστε να μπορεί να οδηγήσει σε διάλυση35. Η χάραξη της γενικής πολιτικής της χώρας ανήκει στην κυβέρνηση, επομένως ΜΟΝΟ ΑΥΤΗ μπορεί να προβεί στο χαρακτηρισμό ενός θέματος ως «εθνικού εξαιρετικής σημασίας», χωρίς να επιδέχεται αμφισβήτηση από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Η «δημοψηφισματική» διάλυση είναι φυσικά δυνητική, καθώς ακόμα κι αν συντρέχει εθνικό θέμα εξαιρετικής σημασίας η κυβέρνηση δεν υποχρεούται να ζητήσει τη διάλυση. Το αν θα γίνει η διάλυση εναπόκειται και θετικά και αρνητικά στην πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Το Σύνταγμα, όμως, έχει τον περιορισμό ότι η Βουλή που αναδείχθηκε από τις εκλογές (που έγιναν ως συνέπεια της «δημοψηφισματικής» διάλυσης) δεν μπορεί να διαλυθεί εξαιτίας του ίδιου θέματος.
Κατά το γράμμα του άρθρου 41 παράγραφος 2 «ο Πρόεδρος … διαλύει τη Βουλή μετά από πρόταση της κυβέρνησης, που έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης …». Απαιτείται, λοιπόν, κυβέρνηση πλειοψηφίας, επομένως δεν μπορεί να προτείνει «δημοψηφισματική» διάλυση μια κυβέρνηση μειοψηφίας. Κυβερνήσεις μειοψηφίας είναι αδύνατον να προκύψουν εξ αρχής μετά την καθιέρωση της τέλειας αρχής της δεδηλωμένης. Πάρ’ όλα αυτά, είναι δυνατή η ύπαρξη κυβέρνησης επιγενόμενης μειοψηφίας, η οποία, δηλαδή, ανήλθε ως κυβέρνηση (αρχικής) πλειοψηφίας και στη συνέχεια έχασε αυτήν της πλειοψηφία, χωρίς όμως να μεσολαβήσει καταψήφιση. Στην περίπτωση αυτή, αλλά και στην πιο ακραία, κατά την οποία έχουν ήδη αποσχιστεί ή ανεξαρτητοποιηθεί βουλευτές, ώστε η κυβέρνηση να μην απολαμβάνει πλέον της πλειοψηφίας, γεννώνται ειδικά ζητήματα σχετικά με το κατά πόσον ο Πρόεδρος μπορεί να δεχθεί την πρόταση αυτής της κυβέρνησης μειοψηφίας για «δημοψηφισματική διάλυση». Σύντομα μπορεί να παρατεθεί η άποψη του Α. Δημητρόπουλου, ο οποίος υποστηρίζει ότι «σύμφωνα με το αντικειμενικό νόημα της διάταξης (…), δεν αρκεί μόνον ότι έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης η κυβέρνηση, αλλά απαιτείται να διατηρεί την πλειοψηφία και κατά το χρόνο που ζητεί τη διάλυση της Βουλής, να πρόκειται δηλαδή για κυβέρνηση πλειοψηφίας»
Συμπέρασμα :
Δεδομένου του ότι , ο ίδιος ο Πρωθυπουργός έχει παραδεχτεί στην Βουλή ( 5/7/2018 ) ότι το Σκοπιανό είναι θέμα εξαιρετικής εθνικής σημασίας , τυχόν παράκαμψη αυτής της τόσο σημαντικής Συνταγματικής διάταξης , προσβάλλει βάναυσα τη νοημοσύνη του εκλογικού σώματος και υποβαθμίζει επικίνδυνα την Δημοκρατία .
Τι σημαίνει αυτό με βάση την ανωτέρω Συνταγματική επιταγή ; Ότι , η Βουλή που θα αποφασίσει να δεσμεύσει τη χώρα σε ένα τέτοιο θέμα εξαιρετικής σημασίας όπως είναι οι συνέπειες από την συνθήκη των Πρεσπών , θα πρέπει να έχει προκύψει από εκλογές , όπου οι πολίτες θα είχαν υπόψη τους την πρόθεση κόμματος ή συνασπισμού κομμάτων ( ως προεκλογική εξαγγελία ) για το πως θα χειριστεί το θέμα αυτό , όταν και εάν . Η παρούσα συγκυβέρνηση δεν είχε στις προεκλογικές της εξαγγελίες αναφορές για τη λύση του Σκοπιανού .
Πρώτα εκλογές λοιπόν .
Αυτό που βλέπεται στις «οθόνες σας » είναι μια «γεωπολιτική ψυχοθεραπεία » και μια θεματική για εσωτερική κατανάλωση .
Πλέον , ξέρετε τι θα συμβεί .
Καλές γιορτές σ όλους !!
ΟΜΑΔΑ ΥΨΗΛΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗΣ ( Τομές γεωπ. Στρατηγ )
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ωραια φαση. Ερχετε ο ομορφος γκομενος να βλει τα πραγματα στην θεση τους. Ομως βασικα αμα δεν τελειωσει το θεμα μεχρι τοτε και πανε σε νεα διαπραγματευση μην λετε μετα οτι δεν γνωριζατε τις διαχρονικες θεσεις της οικογενειας Μητσοτακη.
Για αυτο θα πρεπει να ψηφισετε Χ.Α για να εισαστε σιγουροι οτι θα γινει μαλιστα ριξη με τα Σκοπια με το ΝΑΤΟ με την Ρωσια και γενικα με τον οποιονδηποτε μπορει να ειναι εμποδιο για την διαλυση των Σκοπιων που ειναι η μοναδικη λυση. Εκτος και αν προκυψει καποια νεα επιλογη που ειναι κατι που δεν φαινεται στον οριζοντα. Χ.Α λοιπον δαγκωτο.
συμφωνω