Aivanhov: Αναπνοή – Διατροφή και το Μυστικό της Πληρότητας

Αναδημοσίευση

Απόσπασμα του Omraam Mikhael Aivanhov

Η επίγεια ζωή του ανθρώπου αρχίζει με την πνοή, με την πρώτη εισπνοή. Είναι χάρη στην πρώτη εισπνοή που οι πνεύμονες γεμίζουν αέρα, τίθενται σε κίνηση και ενεργοποιούν τη ζωή. Και πολλά χρόνια αργότερα, όταν ένας πει πως κάποιος άφησε την τελευταία του πνοή, όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι ήδη νεκρός. Η αναπνοή είναι η αρχή και το τέλος. Η ζωή αρχίζει με μια εισπνοή και τελειώνει με μια εκπνοή.

Αξίζει, λοιπόν, να σταματήσουμε πάνω σ’ αυτή τη λειτουργία της αναπνοής για να εμβαθύνουμε, για να καταλάβουμε ότι η βάση της ζωής μας είναι εκεί και να εξασκηθούμε ώστε να εκπληρώνεται αυτή η λειτουργία όλο και καλύτερα. Στους περισσότερους ανθρώπους αυτή η λειτουργία συναντά εμπόδια, είναι εξασθενημένη ή δηλητηριασμένη. Να γιατί οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν να εργάζονται με τον αέρα ώστε να διεγείρουν, να εξα-Υνίσουν και να κάνουν πιο έντονη τη ζωή μέσα Τους.

Για να σας κάνω να καταλάβετε καλύτερα το Φαινόμενο της αναπνοής και τους νόμους της,

μπορώ να τη συγκρίνω με ό,τί συμβαίνει στη διαδικασία της διατροφής. Τι κάνει κάποιος όταν τρώει; Πριν στείλει την τροφή στο στομάχι του, τη μασάει. Το στόμα είναι σαν μια μικρή κουζίνα όπου προετοιμάζονται οι τροφές: κόβονται, ψήνονται, λαδώνονται λίγο, δηλαδή καλύπτονται με το σάλιο, και γι’ αυτές τις εργασίες είναι υπεύθυνοι ορισμένοι αδένες. Να γιατί ακριβώς σας συμβουλεύω να μασάτε πολύ καλά την τροφή μέχρις ότου να γίνεται σχεδόν υγρή. Αν καταπίνετε την τροφή χωρίς να την έχετε πολύ καλά μασήσει, η τροφή αυτή δεν είναι πλέον σωστά προετοιμασμένη και ο οργανισμός δεν μπορεί να την αφομοιώσει, γεγονός που παράγει μέσα του πολλά κατάλοιπα. Αν η τροφή φτάνει στο στομάχι χωρίς να έχει καλά μασηθεί, ο οργανισμός είναι αναγκασμένος να ξοδέψει πάρα πολλές ενέργειες για να τη μετατρέψει και αυτή γίνεται η αιτία για πολλές από τις κοπώσεις του ανθρώπου.

Μη φαντάζεστε ότι η κούραση προέρχεται πάντα από υπερβολική εργασία. Όχι, πολύ συχνά προέρχεται από μια σπατάλη δυνάμεων. Και ακριβώς, όταν κανείς καταβροχθίζει την τροφή χωρίς να την έχει καλά μασήσει, αλλά επίσης και χωρίς να την έχει αρκετά εμποτίσει με τις σκέψεις του και τα συναισθήματα του, αυτή η τροφή γίνεται πιο δύσκολη στην πέψη και ο οργανισμός αντιμετωπίζει πολύ κόπο για να την αφομοιώσει.

Πρέπει να γνωρίζετε ότι για να επιχειρήσετε μια πνευματική εργασία σε καλές συνθήκες, είναι αναγκαίο να προστατεύετε τον οργανισμό σας αποφεύγοντας να του επιβάλλετε πολλές άχρηστες σπάταλες ενέργειες. Μερικοί επίσης φαντάζονται ότι για να βρίσκονται σε καλή υγεία και για να είναι δυναμικοί και ανθεκτικοί, πρέπει να τρώνε πολύ. Όχι, αυτό είναι ένα λάθος. Μπορείτε μάλιστα να δοκιμάσετε μια μέρα αυτό το πείραμα: μασήστε κάθε μπουκιά της τροφής όσο πιο καλά γίνεται, αρκετά λεπτά μάλιστα, μέχρις ότου χαθεί από μόνη της μέσα στο στόμα σας. Θα διακρίνετε αμέσως ότι, αν και έχετε μόλις φάει λίγο, απορροφήσατε ενέργειες για ώρες ολόκληρες.

Σ’ αυτό το θέμα, θα προσθέσω ότι είναι προτιμότερο να μη σηκώνεστε από το τραπέζι εντελώς χορτασμένοι, φουσκωμένοι, αλλά, αντίθετα, έχοντας ακόμα μια ελαφριά αίσθηση πείνας. Γιατί; Για να αφήσετε εργασία στο αιθερικό σας σώμα. Ναι,

για να γεμίσει αυτό το μικρό κενό που αφήσατε, το αιθερικό σας σώμα ωθείται ν’ αναζητήσει ακόμα λίγη τροφή, αλλά σε πιο αιθέριες περιοχές, κι έτσι, λίγα λεπτά μετά, όχι μόνο δεν αισθάνεστε πλέον καμιά πείνα, αλλά επιπλέον αισθάνεστε γεμάτος από νέες ενέργειες, ενέργειες τόσο φυσικές, όσο και ψυχικές, και διαπιστώνετε ότι ο εγκέφαλος σας εργάζεται καλύτερα. Ενώ αν φάτε μέχρι χορτασμού, παραλύετε τη δραστηριότητα του αιθερικού σώματος κι αυτό είναι πολύ βλαβερό για την υγεία, γιατί όλος σας ο οργανισμός απειλείται έτσι από τη στασιμότητα.

Το αιθερικό σας σώμα δεν πρέπει να το παραλύετε ποτέ αλλά, αντίθετα, να του δίνετε πάντα την επιθυμία να ‘ναι δραστήριο, δυναμικό, να ‘χει πάντα κάτι να κάνει, ν’ αναζητά. Είναι χάρη σ’ αυτή τη δραστηριότητα του αιθερικού σώματος που διατηρείστε σε καλή υγεία. Και για να ωθείτε το αιθερικό σας σώμα να είναι δραστήριο, ενεργητικό, δεν πρέπει να τρέφετε μέχρι κορεσμού, δεν πρέπει να χορταίνετε εντελώς το φυσικό σας σώμα. Αντίθετα μάλιστα, γιατί αυτή ακριβώς η ελαφριά στέρηση που γίνεται αισθητή από το φυσικό σώμα είναι αυτή που ωθεί το αιθερικό σώμα να αρχίσει να εργάζεται.

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στις αναλογίες που υπάρχουν ανάμεσα στην αναπνοή και τη διατροφή. Οι ίδιοι νόμοι διέπουν και τις δύο αυτές διαδικασίες. Δεν είναι καλό ν’ αναπνέει κανείς γρήγορα, γιατί ο αέρας δεν έχει έτσι το χρόνο να κατέβει βαθιά μέσα στους πνεύμονες για να τους γεμίσει, να τους διαστείλει. Πρέπει ν’ αναπνέετε αργά, βαθιά και μάλιστα, κάπου κάπου, να συγκρατείτε λίγα δευτερόλεπτα τον αέρα μέσα στους πνεύμονες πριν να εκπνεύσετε. Γιατί; Για να τον «μασήσετε». Ναι, οι πνεύμονες ξέρουν να «μασούν» τον αέρα όπως το στόμα ξέρει να μασάει τις τροφές.

Όταν το στόμα μασάει την τροφή, ενεργεί ήδη σαν ένα στομάχι, όμως ασχολείται με τη λεπτή πλευρά της τροφής. Αυτό το θέμα δεν έχει ακόμα μελετηθεί όπως πρέπει. Το στόμα είναι ένα πιο λεπτό, πιο πνευματικό στομάχι, κι είναι εκεί που γίνεται η πιο σημαντική εργασία. Το στομάχι, αυτό, λαμβάνει την πλευρά την πιο παχιά της τροφής αφού πρώτα το στόμα της έχει αποσπάσει όλη τη λεπτή, την αιθερική πλευρά. Αυτό μπορείτε να το εξακριβώσετε. Πάρτε έναν άρρωστο που έμεινε υποχρεωτικά σε νηστεία αρκετές ημέρες. Ασφαλώς αισθάνεται πολύ εξουθενωμένος. Του δίνετε ένα φρούτο: μόλις που αρχίζει να το μασάει, πριν ακόμα το καταπιεί, και αισθάνεται τις δυνάμεις του να επανέρχονται. Αυτό αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι υπάρχουν στο στόμα κύτταρα, αδένες, που, πρώτοι αυτοί, γνωρίζουν να εξάγουν από την τροφή ό,τι το πιο ζωντανό, ό,τι το πιο ενεργειακό αυτή περιέχει. Κατόπιν, για τα πιο βαριά, για τα πιο πυκνά στοιχεία, αναλαμβάνει το στομάχι.

Οι άνθρωποι που τρώνε μεγάλη ποσότητα φαγητού και λαίμαργα, στέλνουν στο στομάχι τους ένα μεγάλο όγκο τροφής αμάσητο ή άσχημα μασημένο, από την οποία τροφή μάλιστα, το στόμα δεν μπόρεσε να αποσπάσει τα πιο αιθέρια στοιχεία. Ίσως να αποκτήσουν έτσι κόκαλα γερά, ισχυρούς μύες και λίγο παραπάνω αίμα, όμως το νευρικό τους σύστημα δε θα έχει τραφεί. Η υγεία του νευρικού συστήματος εξαρτάται από την εργασία που γίνεται μέσα στο στόμα. Αν θέλετε να έχετε μια ανεξάντλητη δεξαμενή δυνάμεων στο νευρικό σας σύστημα, αν θέλετε να εξουσιάζετε το φυσικό σας σώμα, τα συναισθήματα σας και τις συγκινήσεις σας, μάθετε να μασάτε πολύ καλά, αργά, συνειδητά και με αγάπη. Δοκιμάστε και θα δείτε ότι θα αυξήσετε σημαντικά την ισχύ του νευρικού σας συστήματος. Οι περισσότεροι άνθρωποι τρώνε βιαστικά, καταπίνουν χωρίς να μασάνε την τροφή κι έπειτα, όλη την ημέρα, είναι ταραγμένοι, νευρικοί, αγχωμένοι. Η αυτο-εκπαί-δευση πρέπει να ξεκινάει από μια διατροφή συνειδητή και γεμάτη σοφία. Αυτός που σέβεται τους νόμους της διατροφής, θα αισθάνεται ήρεμος, γαλήνιος και θα αποκτήσει την αυτοκυριαρχία, την εξουσία, την ειρήνη. Θέλετε να κυριαρχείτε στα νεύρα σας; Αρχίστε από τη διατροφή.

Τώρα μπορείτε να καταλάβετε αναλογικά πώς οι νόμοι της διατροφής ξανασυναντιούνται στη διαδικασία της αναπνοής. Ο αέρας που εισπνέουμε είναι σαν μια «μπουκιά», μια μπουκιά γεμάτη από απίστευτες δυνάμεις. Αν τη διώξετε πάρα πολύ γρήγορα, οι πνεύμονες δεν καταφέρνουν να την «ψήσουν», συμβολικά μιλώντας, να τη «χωνέψουν», να την αφομοιώσουν όσο πρέπει, ώστε ο οργανισμός να ευεργετηθεί από τις δυνάμεις που αυτή περιέχει. Να για ποιο λόγο τόσοι πολλοί άνθρωποι είναι κουρασμένοι, νευρικοί, ευερέθιστοι: δε γνωρίζουν πώς να τρέφονται σωστά με αέρα, δεν τον «μασάνε», τον διώχνουν αμέσως. Αναπνέουν μόνο με το πάνω μέρος των πνευμόνων και το αποτέλεσμα είναι ότι ο μολυσμένος αέρας δεν μπορεί να απωθηθεί και να αντικατασταθεί από τον αγνό αέρα. Η βαθιά αναπνοή είναι μια εξαιρετική άσκηση που πρέπει συχνά να κάνετε, γιατί ανανεώνει τις ενέργειες.

Κοιτάξτε, έχετε ένα αυτοκίνητο ή μια μοτοσυ-κλέτα· τους δίνετε μια υγρή τροφή: τη βενζίνη. Όταν ο σπινθήρας του κινητήρα πυροδοτήσει το μίγμα βενζίνης, αυτό μετετρεπεται σε αέρια (δηλαδή από υγρό σε αέριο στοιχείο). Εκλύεται τότε μια ενέργεια, και είναι ακριβώς χάρη σ’ αυτή ιη μετατροπή που γεννάει ενέργεια που τα μηχανοκίνητα οχήματα καταφέρνουν να κινούνται. Ε λοιπόν, το ίδιο συμβαίνει και όταν τρώμε: όσο προχωρεί η διαδικασία διάσπασης των τροφών μέσα στο στόμα μας, στο στομάχι μας κ.ο.κ., οι τροφές

αυτές περνούν διαδοχικά από διάφορες καταστάσεις και αυτό προκαλεί κάθε φορά ενέργεια.

Μέσα στο σώμα μας, λοιπόν, η τροφή υποχρεώνεται να μετατραπεί περνώντας από καταστάσεις όλο και πιο λεπτές. Μασώντας τη, ρευστοποιείται, γίνεται υγρή και απελευθερώνει τότε μια ορισμένη δύναμη, γιατί τα αέρια στοιχεία ελευθερώνονται από αυτή την υγροποιημένη πλέον ύλη, μέσα στην οποία ήταν φυλακισμένα, πιεσμένα: καθώς έχουν ανάγκη να απλωθούν, να διασταλούν, κινούνται και απελευθερωνόμενα ενεργοποιούν ορισμένες διαδικασίες. Κατόπιν, τα αέρια στοιχεία ελευθερώνουν με τη σειρά τους ένα αι-θερικό στοιχείο, το οποίο ελευθερώνει εκ νέου μια ισχύ, ακόμα μεγαλύτερη, προορισμένη στο να θρέψει άλλες περιοχές και να πάει να ενεργοποιήσει άλλες κινήσεις. Να το μυστικό της ζωής.

Γιατί τρώμε; Για να ελευθερώσουμε από την τροφή τη δύναμη που είναι συγκεντρωμένη μέσα της. Και από πού προέρχεται αυτή η δύναμη; Από τον ήλιο. Ναι, είναι ο ήλιος που έχει συσσωρεύσει και συμπιέσει ενέργειες του μέσα στα φρούτα και τα λαχανικά που τρώμε. Στέλνει τις ενέργειες του πάνω στη γη, και όλα τα φυτά, όλη η βλάστηση, τις απορροφούν σε μια μορφή αιθερική και τις συμπυκνώνουν σ’ έναν εξαιρετικά μικρό όγκο. Όσο για τους ανθρώπους και τα ζώα, τρώγοντας, εκτελούν την αντίστροφη δραστηριότητα, γιατί η διατροφή είναι, με άλλα λόγια, η διάσπαση, η διάλyση της ύλης για να ελευθερωθούν οι δυνάμεις που ο ήλιος είχε συσσωρεύσει μέσα της.

Ναι, ο ήλιος έχει εισάγει τη δύναμη του μέσα σε όλη τη φύση. Ακόμα και οι πέτρες είναι γεμάτες από αυτή. Να γιατί, αν συμβεί να μείνετε λίγες μέρες στο βουνό ή στην εξοχή, και οι μέρες αυτές είναι ηλιόλουστες, αναζητήστε πολύ μεγάλες επίπεδες πέτρες που να έχουν καλά ζεσταθεί από τον ήλιο και ξαπλώστε αρκετή ώρα πάνω σε μια τέτοια. Πρόκειται για μια θεραπευτική μέθοδο πολύ ισχυρή.

Ο ήλιος διαχέει σε ολόκληρη τη φύση μια ενέργεια σε πάρα πολύ μεγάλη ποσότητα που τα όντα συλλαμβάνουν και απορροφούν. Αυτή η ενέργεια ξανασυναντάται επίσης στον αέρα υπό τη μορφή αυτού που οι Ινδοί ονομάζουν «πράνα». Η καλύτερη ώρα για να συλλάβει κανείς το πράνα είναι τα λίγα λεπτά που προηγούνται της ανατολής του ήλιου. Εκείνες τις στιγμές είναι που συλλαμβάνει κανείς το πιο αιθέριο και το πιο ισχυρό στοιχείο του πράνα. Να πηγαίνετε, λοιπόν, να θαυμάζετε τον ήλιο όταν ανατέλλει: είναι τόσο γλυκός εκείνη τη στιγμή που σχεδόν επιθυμεί κανείς να τον πιει… Δεν μπορεί να τον αποχωριστεί, και πράγματι νιώθει σχεδόν θλίψη που κάποια στιγμή πρέπει να τον αφήσει για να πάει να ξαναβρεί τις ασχολίες της καθημερινής ζωής.

Το πιο σημαντικό δεν είναι να απορροφάτε μια μεγάλη ποσότητα τροφής, νερού ή αέρα, αλλά να τα αφομοιώνετε πολύ καλά. Και για να συμβαίνει αυτό, πρέπει να τα συγκρατείτε αρκετό χρόνο, για να εξάγετε από αυτά ό,τι περιέχουν. Γνωρίζετε πόση ενέργεια περιέχει μια μπουκιά ψωμί;… Τι σκέφτεστε γι’ αυτό;… Ε λοιπόν, περιέχει μια ενέργεια ικανή να κινήσει ένα τρένο εκατό βαγονιών 3 φορές γύρω από τη γη! Τότε, γιατί το άλλο «τρένο» που είμαστε εμείς, δεν καταφέρνει να κάνει παρά λίγα μόνο μέτρα με μια μπουκιά τροφής; Γιατί, απλά, δεν ξέρει πώς να αφαιρεί και να απορροφά όλη την ενέργεια που αυτή η μπουκιά περιέχει.

Το ίδιο ισχύει και για τον αέρα που αναπνέουμε. Για να αποσπάσετε από τον αέρα το μέγιστο αριθμό από τα πλούτη του, πρέπει να τον συνθλίψετε, να τον κρατήσετε μέσα στους πνεύμονες. Κατά τη διάρκεια αυτής της σύνθλιψης, ο οργανισμός εργάζεται: προκαλεί κάτι αντίστοιχο με τις φάσεις ανάφλεξης και έκρηξης μέσα σ’ έναν κινητήρα εσωτερικής καύσης. Καθώς ο αέρας δεν μπορεί να διαφύγει, η φύση του ανοίγει μικροσκοπικούς δρόμους μέσα στον οργανισμό, ώστε να μπορέσει να κυκλοφορήσει εκεί. Αν τον αποβάλετε αμέσως, αν τον αφήσετε να διαφύγει, τότε όλη η ενέργεια που αυτός περιέχει, χάνεται. Χάρη στη συγκράτηση του αέρα, αυτή η ενέργεια ακολουθεί όλους τους μικροσκοπικούς αγωγούς που η φύση έχει ήδη προετοιμάσει γι’ αυτήν. Της λέει: «Έλα από ‘δω! Περνά από εκεί!…» και πάνω σ’ αυτη τη διαδρομή, η φύση έχει διευθετήσει χιλιάδες τροχούς που πρέπει να αγγιχτούν για να τεθούν σε κίνηση.

Κατά τον ίδιο τρόπο, αν, όταν παρευρίσκεστε στην ανατολή του ήλιου, δε σκέφτεστε ότι πρέπει να «συγκρατήσετε» τις ακτίνες του, αν τις αφήνετε να περνούν δίπλα χωρίς να κάνετε τίποτα, αυτές θα παραμένουν αχρησιμοποίητες και αναποτελεσματικές. Αν όμως τις συλλαμβάνετε συνειδητά, αν τις συσσωρεύετε και μετά τις συμπιέζετε μέσα σας, τότε τους ανοίγετε μια διέξοδο μέσα στο πνεύμα σας. Κυκλοφορούν σαν μια καταπληκτική δύναμη, θέτοντας σε κίνηση ισχυρά κέντρα μέσα σας και εσείς θα αισθανθείτε μάλιστα μερικές φορές να γίνεστε σαν ένας στρόβιλος πυρός.

Ακόμα κι ένα ρόφημα, πρέπει να το συγκρατείτε λίγο μέσα στο στόμα. Τα πρώτα χρόνια που ήμουν μαθητής του Δασκάλου Πέτερ Ντενώφ, το συκώτι μου δε λειτουργούσε πολύ καλά… Μια μέρα, λοιπόν, ρώτησα το Δάσκαλο τι θα έπρεπε να κάνω για να θεραπευτώ. Να τι μου απάντησε: «Θα παίρνεις μερικές γουλιές νερό μέσα στο στόμα, θα τις κρατάς και θα προσπαθείς μετά να καταπιείς αυτό το νερό πολύ αργά, πολύ γλυκά, σκεφτόμενος αυτό το νερό και αισθανόμενος τη γεύση του… Κάνε το πολλές φορές κατά τη διάρκεια της ημέρας και θα θεραπευτείς.» «Ω, ω, σκέφτηκα, η ιστορία αυτή τι είναι; Να πιω μερικές γουλιές νερό σκεφτόμενος αυτό το νερό, και θα θεραπευτώ;» Δε γινόταν να το πιστέψω, τόσο πολύ ήταν απλό, όμως ο Δάσκαλος δε μου έδωσε καμιά άλλη εξήγηση. Πολύ αργότερα είναι που κατάλαβα. Ασφαλώς, οι πολύ βαριές διαταραχές του συκωτιού δε θεραπεύονται με το να πίνει κανείς μόνο νερό με αυτόν τον τρόπο, όμως κάντε κάπου κάπου αυτή την άσκηση, δεν μπορεί παρά να έχει ένα ευεργετικό αποτέλεσμα πάνω σας.

Βλέπετε, το μεγάλο μυστικό συνίσταται στο να κάνετε πάντα να περνούν τα στοιχεία σ’ έναν πιο μεγάλο βαθμό λεπτότητας: στο να κάνετε υγρά τα στερεά στοιχεία, να κάνετε αέρια τα υγρά στοιχεία, να κάνετε αιθερικά τα αέρια στοιχεία. Αυτός που είναι ικανός γι’ αυτό διαθέτει το μυστικό για το πώς να αντλεί αιώνια από την Πηγή. Όλα τα όντα το κάνουν ήδη λίγο ασυνείδητα, και γι’ αυτό και ζουν, όμως δεν το κάνουν σε πληρότητα, το κάνουν με μηχανικό τρόπο, χωρίς καν να το σκέφτονται. Ε λοιπόν, η διαδικασία αυτή δεν πραγματοποιείται με τον ίδιο τρόπο αν είναι κανείς συνειδητός ή αν δεν είναι.

Η εκλέπτυνση της ύλης είναι απελευθέρωση της ενέργειας που αυτή περιέχει. Ό,τι είναι πυκνό, παχύ, συμπαγές, βαρύ, αντιπροσωπεύει μια ανοργάνωτη ύλη μέσα στην οποία η ύλη μένει φυλακισμένη. Όσο περισσότερο κανείς φυλακίζει μέσα του ενέργεια, τόσο περισσότερο βλάπτει τον εαυτό του. Αντίθετα, πρέπει κανείς να απελευθερώνει την ενέργεια. Κι αυτός είναι άλλωστε ο ρόλος της αναπνοής κατά τη διάρκεια των γευμάτων: επιτρέπει να απελευθερωθούν καλύτερα οι ενέργειες που περιέχονται μέσα στην τροφή. Σας το έχω συχνά πει: η διατροφή είναι μια καύ-οτ). Ε λοιπόν, η φωτιά έχει πάντα ανάγκη από αέρα για ν’ αναζωογονείται, γι’ αυτό και φυσούν τη φωτιά για να δυναμώσει. Αν παίρνετε μερικές βαθιές εισπνοές όταν τρώτε, η καύση των τροφών γίνεται καλύτερα. Αρκεί για το σκοπό αυτόν, να σταματήσετε 3 ή 4 φορές κατά τη διάρκεια ενός γεύματος για ν’ αναπνεύσετε βαθιά: η τροφή αποδεσμεύει έτσι πολύ περισσότερες ενέργειες.

Η υποχρέωση μας δεν είναι να συμπυκνώνουμε, να υλοποιούμε την ενέργεια, αυτή είναι ήδη συμπυκνωμένη σ’ έναν επαρκή βαθμό. Αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να την αποδεσμεύουμε, να την ελευθερώνουμε. Οι μεγάλοι Μύστες που γνωρίζουν αυτόν το νόμο της διάσπασης της ύλης, διασπούν μόλις μερικά χιλιοστά ενός χιλιοστόγραμμου ύλης του εγκεφάλου τους, και χάρη στην ενέργεια που απελευθερώνεται από αυτή τη διάσπαση, κάνουν θαύματα. Προκαλούν αυτή τη διάσπαση με τη σκέψη. Πρόκειται για ένα μυστικό που γνωρίζουν ήδη από χιλιετηρίδες. Εφαρμόζουν τη διάσπαση του ατόμου μέσα στον ίδιο τους τον εγκέφαλο που είναι μια ύλη ενός ανεξάντλητου πλούτου. Κάποιος θα πει: «Μα κι εγώ επίσης γνωρίζω να αποσυνθέτω την ύλη: να, είχα σαράντα πυρετό αυτές τις μέρες και έχασα 3 κιλά!» Ε όχι, από μια αληθινή απελευθέρωση ενέργειας πρέπει να αντλείτε δυνάμεις. Ο πυρετός, αντίθετα, σας εξασθενεί, καταστρέφει πολυάριθμα κύτταρα, ή χάνετε ύλη χωρίς να κερδίζετε δυνάμεις. Ενώ αυτός που διαλογίζεται, διασπά, χάρη στη συγκέντρωση του, μερικά απειροελάχιστα μικρά μόρια ύλης τα οποία εκλύουν ενέργεια, και είναι ακόμα πιο ευεργετικό όταν άλλα μόρια πιο αγνά, πιο φωτεινά, έρχονται να τα αντικαταστήσουν. Πράγμα που δε συμβαίνει κατά τη διάρκεια μια αρρώστειας ή μιας οποιασδήποτε άλλης σπάταλης ενέργειας. Πρέπει να καταφέρετε να ‘στε ικανοί να διακρίνετε ανάμεσα στις διάφορες δαπάνες ενέργειας, ποιες είναι αυτές που σας πλουτίζουν και ποιες αυτές που σας φτωχαίνουν.

Για να αποδεσμεύετε τα αιθερικά στοιχεία του αέρα, είναι λοιπόν αναγκαίο, όπως σας έλεγα, να «μασάτε» τον αέρα. Οι πνεύμονες αποτελούνται από διάφορες περιοχές: μία που μπορεί να συγκριθεί με το στόμα και μία άλλη που μπορεί να συγκριθεί με το στομάχι, όμως ανεστραμμένα, δηλαδή το στόμα τους κάτω και το στομάχι επάνω. Άλλωστε, κοιτάξτε τους πνεύμονες: δε μοιάζουν μ’ ένα δέντρο ανεστραμμένο, με τον κορμό του, τα κλαδιά και τα φύλλα; Το δέντρο έχει τα φύλλα του επάνω, ενώ οι πνεύμονες έχουν τα «φύλλα»τους, τις κυψελίδες τους, κάτω. Μέσω των φύλλων του, το δέντρο έχει ανταλλαγές με την ατμόσφαιρα αέρος που το περιβάλλει, ενώ οι πνεύμονες αφήνουν να περνάει ο αέρας μέσα τους από τον «κορμό» και από τα «κλαδιά».

Τώρα, αν θέλει κανείς να πάει ακόμα πιο μακριά στην παρατήρηση, θα διαπιστώσει ότι ο πυθμένας των πνευμόνων λειτουργεί σαν ένα στόμα, ενώ το άνω μέρος αυτών λειτουργεί σαν ένα στομάχι. Όταν τρώμε, βάζουμε πρώτα την τροφή επάνω, ψηλά, στο στόμα, για να μασηθεί, και μετά κατεβαίνει στο στομάχι. Όταν αναπνέουμε, είναι το αντίστροφο: μια βαθιά αναπνοή γεμίζει με αέρα τους πνεύμονες μέχρι κάτω, μέχρι το βάθος των κυψελίδων, και αυτές «μασάνε» τον αέρα σαν ένα στόμα. Διαφορετικά, η αναπνοή μένει επιφανειακή, ο αέρας συγκρατείται στο επάνω μέρος των πνευμόνων (δηλαδή στο «στομάχι» τους) χωρίς να «μασηθεί» Πρέπει να εφαρμόζετε τη βαθιά αναπνοή, την κοιλιακή αναπνοή: αν δεν οδηγείτε [ τον αέρα μέχρι τη βάση, μέχρι τα βάθη των πνευμόνων, δε θα απορροφάτε παρά τα πιο παχιά και βαριά στοιχεία. Αν όμως στέλνετε τον αέρα μέχρι κάτω, σε σημείο που να πιέζεται το διάφραγμα, φροντίζοντας να τον κρατάτε για λίγες στιγμές, τότε το «στόμα» των πνευμόνων μπαίνει σε λειτουργία και είναι αυτό που απορροφά τα αιθερικά στοιχεία τα πιο λεπτά για να τα μοιράσει κατόπιν σε όλο τον οργανισμό.

Για να αντλήσετε όμως από τον αέρα τα αιθέρια στοιχεία που περιέχει, πρέπει όχι μόνο να συγκρατείτε τον αέρα που εισπνέετε, αλλά και να τον οδηγείτε, αργά αργά, από το κάτω μέρος, από τα βάθη δηλαδή των πνευμόνων, προς τα επάνω. Τότε, εξασκεί μια πίεση στα κύτταρα των ανώτερων λοβών που είναι προετοιμασμένα για μια εντελώς διαφορετική εργασία απ’ ό,τι τα κύτταρα των κατώτερων λοβών. Η επιστήμη θα εξακριβώσει αργότερα όλες αυτές τις αλήθειες, γιατί όλα τα κύτταρα του ανθρώπινου οργανισμού, ακόμα και αυτά που βρίσκονται μέσα στο ίδιο όργανο, είναι διαφοροποιημένα, ειδικευμένα και ταξινομημένα ανάλογα με τις εργασίες και τα καθήκοντα τους. Τα κύτταρα, που είναι τοποθετημένα στο κάτω μέρος των πνευμόνων, είναι προορισμένα να απορροφούν τον αέρα μ’ έναν τρόπο εντελώς διαφορετικό απ’ ό,τι αυτά που βρίσκονται στο επάνω μέρος. Να γιατί είναι εξίσου βλαβερό για την υγεία ν’ αναπνέει κανείς επιφανειακά όσο και το να καταπίνει την τροφή αμάσητη. Αυτοί που έχουν μια αναπνοή βαθιά, τρέφονται πραγματικά, ενώ αυτοί που αναπνέουν επιφανειακά, απλώς κρατιούνται μόλις στη ζωή, αλλά δεν τρέφονται.

Όσο ο αέρας δε σας έχει δώσει όλες τις ευλογίες που περιέχει, δεν πρέπει να τον αφήνετε. Αυτό είναι το μυστικό της πληρότητας.