Περί Θεού Πραγματεία

ΘΕΟΣ: Είναι πια γνωστό ότι σημαίνει «αυτός που κινείται ταχέως». Η ετυμολογία της λέξεως δεν περιέχει κάτι υπερβατικό. Έτσι συνεχίζω, θεωρώντας και το σημαινόμενο μη υπερβατικό. Σπεύδω βεβιασμένα να τονίσω ότι η παρούσα θεώρηση δεν αποτελεί προϊόν του νοείν, αλλ’ αποκαλύψεως. Είμαι κι εγώ από τα ελαχιστότατα έλλογα όντα του πλανήτη αυτού, ευλογημένος (= ευ+λόγος) να μου έχει αποκαλυφθεί η μια και μοναδική αλήθεια περί ΘΕΟΥ στην τρέχουσα και τελευταία της βερζιόν.

Του ενός του αποκαλύφθηκαν οι δέκα εντολές στο βουνό, όταν πήγε να πάρει φρέσκο αέρα να συνέλθει από την μπόχα του λαού του, του άλλου του αποκαλύφθηκε πάλι κάπου σ’ ένα βουνό η αλήθεια, τόσο έντονα που νόμιζε στην αρχή ότι είχε τρελαθεί. Έτσι λοιπόν ό,τι ακολουθεί σε καμία περίπτωση δεν απηχεί το πιστεύω μου ή την γνώση μου. Όχι, δεν υπάρχουν πολλές αλήθειες.

Απλώς αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι είναι ότι, η αλήθεια είναι μεν μια, αλλά εκδίδεται δε αδιαλείπτως σε νεώτερες εκδόσεις απαλλαγμένες από προηγούμενα bugs και εμπλουτισμένη με περισσότερες δυνατότητες. Μασουλώντας τον απαγορευμένο καρπό (μεταφορικά αλλά και κυριολεκτικά) διαπιστώνουμε από τα όσα μέχρις τώρα μασουλήσαμε ότι:

Η ύλη ως τέτοια δεν υφίσταται. Απεναντίας το ποιόν του σύμπαντος βρίσκεται σε μια διαρκώς ταλαντούμενη-δονούμενη ενέργεια, σε άπειρη ποικιλία συχνοτήτων και κυματομορφών.

Ο ίδιος ο χώρος δεν νοείται πλέον ως ένα καθαρά μαθηματικώς αφηρημένο μέγεθος, αλλά ως ουσία έχουσα την προαναφερθείσα ενέργεια. Βέβαια κάποιο φυσικοί λόγω αδυναμίας να προσδιορίσουν την ουσία «χώρος», ταυτίζουν τις έννοιες ενέργεια και χώρος. Η αποκάλυψη όμως της αλήθειας προς εμέ στην τελευταία της έκδοση, ρητώς αναφέρει ότι άλλο πράγμα η δόνηση-ταλάντωση ενός φυσικού μεγέθους και άλλο πράγμα το μέγεθος το ίδιο. Η ενέργεια εντοπίζεται στην ταλάντωση, ή αλλιώς φέρεται υπ’ αυτής.

Τώρα όσον αφορά τα ποιόν του χώρου, δεν είναι τίποτα άλλο από τον αιθέρα, που ετυμολογείται είτε ως το αει ταχέως κινούμενον ή ως το αει ζέον φως. Μια προσέγγιση των ιδιοτήτων του αιθέρα δυνάμεθα ν’ αποκομίσουμε αν στοχαστούμε πάνω σε πρόσφατες σχετικά ανακαλύψεις της πειραματικής και όχι θεωρητικής φυσικής.

Η πιο σημαντική είναι το φαινόμενο συζυγίας των σωματιδίων, κατά το οποίο όταν διαχωριστούν μια μεταβολή στο ένα επιφέρει ακαριαία μεταβολή και στο άλλο ανεξαρτήτως της αποστάσεως των. Αιθήρ = αει ταχέως κινούμενος. Όχι ο ίδιος, αλλά η δόνηση του, το κύμα του.

Γνωρίζουμε σήμερα επειδή ακριβώς μπορούμε να την υπολογίσουμε την λεγόμενη ενέργεια μηδενικού σημείου, που δεν είναι άλλη από την ενεργειακή πυκνότητα του αιθέρα.

Δυστυχώς οι περισσότεροι φυσικοί ακόμα έχουν συμπλέγματα με την λέξη αυτή. Διότι δεν έχει το σημείο ενέργεια, αλλά μια ποσότητα dR χώρου(αιθέρα) περικλειόμενη εντός όγκου dV. Μια άλλη εκπληκτική ιδιότητα του αιθέρος είναι η σχεδόν; η τελείως; –ένα σημείο που λόγω στιγμιαίας αφηρημάδας μου διέφυγε, άπειρη ελαστικότητα του.

Εδώ μας βοηθάει στην κατανόηση ένα πρόσφατο υλικό, το γραφένιο. Έχει δε τόση ελαστικότητα, που έστω και σαν σχήμα λόγου, -αν όχι αληθώς, το βάρος ενός ελέφαντα επί ενός μολυβιού με την μύτη του μολυβιού ν’ αγγίζει ένα «σεντόνι» γραφένιου, δεν το τρυπάει καθώς αυτό υποχωρεί άγαν! Μου απεκαλύφθη πως συνάδουν οι τρέχουσες γνώσεις μας, κυρίως αυτές που περιφέρονται στο περιθώριο του καθεστηκυίας επιστήμης, με την έννοια του ΘΕΟΥ.

Η πληροφορία η οποία διαδίδεται με άπειρη ταχύτητα, εγγενώς δεν υπόκειται στον περιορισμό του γραμμικού χρόνου, που και αυτός σε τελική ανάλυση δεν υφίσταται ως ποιότητα, ως φυσικό μέγεθος.

Μια πλήρης, μια ολοκληρωμένη αιθερική θεωρία δεν έχει στις εξισώσεις της τον χρόνο ως πραγματικό φυσικό μέγεθος, αλλά όποτε προκύπτει από τις εξισώσεις «υλοποιήσεως» του αιθέρος, εκφράζεται ως αδρανειακό φαινόμενο. Μόλις σας απεκαλύφθη γιατί ο ΘΕΟΣ είναι πανταχού παρόν και παντογνώστης.

Βέβαια δεν γνωρίζουμε ακόμα εξ αιτίας των οπισθοδρομικών και αντιδραστικών στοιχείων στους χώρους της καθεστηκυίας φυσικής το «πως». Δηλαδή τίνι τρόπω διαδίδονται τα κύματα του αιθέρος εντός αυτού. Και πως γίνεται τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα ως ταλαντώσεις του αιθέρος να διαδίδονται και εγκαρσίως και διαμήκως! Πάει πολύς καιρός που με βασάνιζε (όχι πια) το τελευταίο ερώτημα. Μου απεκαλύφθη πόσο απλό είναι, ακόμα και για πτωχούς τω πνεύματι. Η εικόνα εξηγεί πως έχει το πράγμα.

Ας εξετάσουμε τώρα την άλλη συνέπεια της (σχεδόν) άπειρης ελαστικότητος. Η μέτρηση της ποσότητας μιας φυσικής ποιότητας, ενός φυσικού μεγέθους δηλαδή, λαμβάνει μέρος (και όχι χώρα!) λόγω του νευτωνείου αξιώματος «δράση-αντίδραση». Πράγμα που σημαίνει ότι π.χ. δεν μετράμε την δύναμη με την οποία χτυπάμε ένα καρφί, αλλά την αντίδραση του καρφιού έχοντας τοποθετήσει έναν αισθητήρα στο σφυρί.

Μετράμε πάντοτε την αντίδραση του φυσικού μεγέθους επί του οποίου ασκούμε δράση. Αυτό ισχύει και στο επίπεδο του μικρόκοσμου της κβαντικής φυσικής. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος για τον οποίο όπως δήλωσε χαρακτηριστικά και ο Αριστοτέλης «Φύσις κρύπτεσθαι φιλεί».

Διότι στην ό,ποια δράση σου επί του αιθέρος, αυτός υποχωρεί τόσο πολύ, τόσο «ανάλαφρα», ώστε δεν παρέχει κάποια μετρίσιμη αντίδραση. Και κατ’ αυτόν τον τρόπο εσφαλμένα συμπεραίνουμε ότι αιθέρας δεν υφίσταται.

Η θεϊκή συνάφεια της ελαστικότητος. Δεν μπορείς να «πιάσεις» με τα χέρια σου την ζέστη ενός τζακιού π.χ. Μπορείς όμως σιγουρότατα να την νοιώσεις. Ας το περιεργαστούμε λίγο. Αν το καλοσκεφθείτε, όλες μας οι αισθήσεις τελικά ανάγονται στις εξής … μια. Την αφή! Σκεφθείτε το, δεν σας το μαρτυρώ, είναι άσκηση.

Άντε μια μικρή και σημαντική βοήθεια. Η ουσιαστική διαφορά μεταξύ «αφής» αφή και «αφής» όραση, έγκειται στην κατά τάξεις μεγέθους ευαισθησία των αισθητηρίων οργάνων στην πίεση. Όπως όταν νοιώθεις την θαλπωρή του τζακιού, αδυνατείς να την πιάσεις με τα χέρια (την θαλπωρή, όχι την φωτιά) και να την περιγράψεις με λέξεις, έτσι ακριβώς και χειρότερα με τον ΘΕΟ. Όσο πιο πολύ «βιάζεις» το άγγιγμα σου προς αυτόν, τόσο πιο «απόμακρο» εσφαλμένα τον νοιώθεις. Είναι η άπειρη ελαστικότητα του που σε συγχέει.

Όσο πιο απαλός, ισοδυνάμως όσο λιγότερο παγιωμένος, λιγότερο στερεοποιημένος είσαι, τόσο ευκολότερο γίνεται να τον νοιώσεις. Και πάλι όχι με την «αφή» σου από άποψη ευαισθησίας, αλλά με την πιο ευαίσθητη απ’ όλες αφή, την όραση σου. Τα λεγόμενα μάτια της ψυχής!

Πρέπει να γίνει οπωσδήποτε κατανοητή η έννοια της άπειρης ελαστικότητας. Άνευ αυτής της κατανοήσεως, άνευ απορρίψεως των παγ(ι)ωμάτων, των στερεοποιήσεων είναι ανώφελο και μάταιο το βίωμα του ΘΕΟΥ. Πρέπει καρδιά μου να πετάξεις τα μενίρ από το καλάθι του αερόπλοιο-ψυχή για ν’ αποκολληθεί από την ύλη και να χαράξει επιτέλους στον ορίζοντα το νόστιμον ήμαρ.

Αυτή ακριβώς η Θεϊκή ιδιότητα και το απίστευτα συμπαγές (παγιωμένο) φορτίο που εκουσίως φορτώνουμε καθημερινά την ψυχή μας διευκολύνει τις πάσης φύσεως καταλήψεις, viruses και worms και parasites του νου και της ψυχής. Μια δυσκολία εντοπισμού των μεταξύ άλλων έγκειται στην εντοπιότητα, υπό την έννοια ότι αποτελούν πλέον μέρος του εσωτερικού λεγόμενου κόσμου μας. Δες τα μούτρα σου. Μπορείς;

Μόνο υπό μια ειδική συνθήκη που λέγεται καθρέφτης και εκεί χρειάζεται προσοχή μήπως είναι παραμορφωτικός. Δες τον εσωτερικό σου κόσμο (γνώθι σαυτόν). Μπορείς; Πώς γίνεται να ισχυρίζεσαι (από το η ισχύς της ισχύος) ότι βιώνεις τον ΘΕΟ, όταν σφάζεις ένα ζωντανό, είτε προβατάκι, είτε κατσικάκι, είτε μοσχαράκι, είτε κουνελάκι, είτε… και το καταβροχθίζεις ! αδιαφορώντας πως καταναλώνεις αίμα και σάρκα. Κόντρα σε κάθε λογική, απλά έτσι και μόνο για την ευχαρίστηση και την βολή σου, βασανίζεις και τρως τα άμοιρα τα ζώα που πέφτουν στην αγάπη του θεού σου.

Ερεύνησε και μάθε τι σημαίνει σφάζω και πως γίνεται, στο youtube. Δώσ μια ματιά άνθρωπε της αγάπης του θεού … που θέλεις να σε πάρουμε και στα σοβαρά …
Le gavage en question – une enquête au pays du foie gras

Tout est bon dans le lapin !

La semaine verte – La bergère et le fromager
…. κι αυτά είναι το λιγότερο αηδιαστικά

Ακόμα καλύτερα, επισκέψου ένα σφαγείο και ζήσε από κοντά και ζωντανά την διαπραχθείσα σφαγή αν έχεις τ’ άντερα (που τα ‘χεις) και τότε αναλογίσου τις σφαγές ανθρώπων, δηλαδή πατεράδων, γιών, θυγατέρων, μανάδων, από άλλους ανθρώπους (πατεράδες και γιούς κατά 99%) και ποιος ο λόγος ή η αφορμή της αιτίας; Η μία και μοναδική αλήθεια σου περί θεού, εναντίων της αντίστοιχης των άλλων κι άλλες ανάλογου παραλογισμού ασήμαντες αιτίες.

Σύγκρινε την άπειρη ελαστικότητα του ΘΕΟΥ με την θωράκιση – παγ(ί)ωση του ανθρώπου.

Πότε ένας γονιός, εννοώ γονιός, αποκαλεί το νήπιο παιδί του και το βλέπει αφ’ υψηλού ως δούλο! Πότε ένας διανοητικά και ψυχικά ισορροπημένος γονιός απαιτεί απόλυτη υπακοή. Πότε ένας γονιός επιβάλει ή απειλεί να του επιβάλει σοβαρολογώντας, μια στυγνή άμετρη τιμωρία για πράξεις γελοίες όπως το πτύειν στο πάτωμα;

Όμως ένας βασιλιάς, ένας κυρίαρχος… σίγουρα δεν το ‘χει σε τίποτα να το κάνει!

Ο ΘΕΟΣ δεν μπορεί να είναι παρά μόνο ένας, αλλά κάθε άνθρωπος δυστυχώς έχει πλάσει τον θεό του, είτε εξ ιδίων αν είναι προφήτης ή αγγελιοφόρος μιας θρησκείας, είτε δια της αποδοχής των προσφερομένων από τους άνωθεν αναφερομένους.

Το πιο δύσκολο να δεις, αυτό που ‘ναι ακριβώς μπροστά στη μύτη σου.

Το πιο δύσκολο να δεις, αυτό που ‘χεις ακριβώς μέσα στην ψυχή σου.

Πόσο εύκολο να δεις το πρώτο, αρκεί να κάνεις ένα δύο βήματα πίσω, δηλαδή να κουνηθείς από την θέση σου.

Πόσο εύκολο να δεις το δεύτερο, αρκεί να κουνήσεις τα στερεά(τυπα) από μέσα σου.

Και ναι, ο ΘΕΟΣ έσφαλε! Σφάλμα θεϊκό την αιθέρια μου οντοσύνη να την ντύσεις με τόσο πυκνή και βαριά ύλη κι ας λέει η κβαντική πόσο άδειο είναι το άτομο. Πως σου ‘ρθε κάτι τέτοιο βρε μπαμπά (ή μαμά), μου λες;

…και πρέπει να σε λατρεύω, αποδεχόμενος και τα ανόητα σφάλματα σου Θεέ;

Θεογονίες είναι οι κοσμογονίες που έχουν σαν θέμα τους την έκθεση της εξέλιξης με την οποία γεννήθηκαν οι θεοί που κυβερνούν τον κόσμο. Τέτοιες κοσμογονίες θεωρούν τον κόσμο σαν εξ’ ολοκλήρου δημιούργημα ενός ή περισσότερων θεών. Οι θεοί έχουν την δύναμη να δημιουργούν εκ του μηδενός, γι αυτό αποκαλούνται και δημιουργοί.

Άλλοι κοσμογονικοί μύθοι δέχονται την προΰπαρξη μιας ύλης την οποία ο θεός ή οι θεοί διαμορφώνουν και εξουσιάζουν. Πληροφορίες σχετικές με τη δημιουργία του κόσμου και τη γέννηση των θεών συναντάμε σε λίγους ποιητές της αρχαιότητας. Οι πρώτες αναφορές υπάρχουν στον Όμηρο, αλλά ενώ είναι αποσπασματικές και σκόρπιες, είναι αρκετές ωστόσο για να σχηματίσουμε μια ικανοποιητική εικόνα για τους θεούς και να αποκτήσουμε μια πρώτη εντύπωση για τη δημιουργία του κόσμου, αληθή ή μη.

Υπάρχει Θ Ε Ο Σ Ποιός απ’ όλους είναι;; Αν υπάρχει θεός ή Θεός είναι η διαχρονική ερώτηση, που υπάρχει ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι, ο θεός. Όπως πάντα η απάντηση σε αυτή την ερώτηση βρίσκεται μέσα στην ερώτηση, άσχετα αν με κόπο ψάχνουν να την βρουν οπουδήποτε αλλού. Στην ερώτηση “Υπάρχει θεός;” η μαγική λέξη είναι όχι η λέξη “θεός” αλλά η λέξη “υπάρχει”. Διότι ότι ΥΠ-ΑΡΧΕΙ, βρίσκεται ΥΠΟ της ΑΡΧΗΣ. Άρα αν ΥΠ-ΑΡΧΕΙ θεός βρίσκεται ΥΠΟ της ΑΡΧΗΣ. Η ΑΡΧΗ που ο θεός βρίσκεται ΥΠΟ της, ποιά είναι; Όσοι λένε πως όντως υπάρχει θεός, αυτόματα δέχονται και πιστεύουν, πως ο θεός βρίσκεται ΥΠΟ κάποιας ΑΡΧΗΣ και δεν είναι ο ίδιος αυτή η ΑΡΧΗ. Ας δούμε τι λέει το λεξικό στο λήμμα Θεός, και τι λένε οι θρησκείες μιας και αυτές έχουν το © του θεού.

Σκέψου εκεί που περπατάει ο τρελός του χωριού, πατάει ένα μυρμήγκι και καταστρέφει μια μυρμηγκοφωλιά, για τον κόσμο των μυρμηγκιών ο τρελός που όλοι τον κοροϊδεύουν στο χωρίο, είναι ένας θεός. Θα γραφτεί στην μυθολογία της μυρμηγκοφωλιάς και θα διδάσκεται στα μυρμηγκοσχολεία, πως ο θεός κατέστρεψε τα Σόδομα και τα Γόμορρα και μπλα μπλα μπλα. Αλλά απλά ήταν ο τρελός του χωριού αυτός και κανένας θεός, μόνο που τα ανόητα μυρμηγκάκια δεν το γνωρίζουν αυτό. Μια άλλη μέρα ένας μεγάλος φιλόσοφος, εκεί που περπατάει του πέφτει ένα ποτήρι νερό μέσα σε μια μυρμηγκοφωλιά και γίνεται κατακλυσμός στην μυρμηγκοφωλιά, ξέρεις την συνέχεια, ο θεός μπλα μπλα μπλα.

Κάθε τι που βρίσκεται πιο ψηλά από αυτό, το μυρμηγκάκι το θεωρεί θεϊκό το προσκυνάει το πιστεύει και το θεωρεί ανώτερο του.

Δώσε μια ματιά τι παθαίνουν οι θεοί-δημιουργοί μέσα στην αφροσύνη τους ! Περιχώρισις, η Σφαγή των θεών : Μετά από τον θάνατο τους και με κόπο καταφέρνουν να φτάσουν στο Ανώτερο Νοητικό πατώντας επί πτωμάτων (ενεργειακά εννοώ), λόγο της απίστευτης διαφοράς στον χρόνο, στις διαστάσεις, π.χ. κάνω ένα δευτερόλεπτο να σηκώσω τον αναπτήρα μου εδώ στον τρισδιάστατο κόσμο, στον Αστρικό κόσμο περνάνε κατά μέσο όρο 50 γήινα χρόνια και στον Νοητικό κόσμο αντίστοιχα, εκατομμύρια γήινα χρόνια ! Φυσικά βαριούνται, τόσα εκατομμύρια χρόνια δεν περνούν με τίποτα, εφόσον έχουν μορφή, από υπέρλεπτη ύλη μεν, αλλά μορφή πάντως, από εκεί ‘ψηλά’, γι αυτό, ΠΑΙΖΟΥΝ ΜΕ ΕΜΑΣ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΑΚΙΑ !

Αντί να κάνουν αυτό που έπρεπε, όταν είχαν την ευκαιρία, δηλαδή να βγουν εκτός δημιουργίας στο ΑΜΟΡΦΟ, παίρνοντας το εισιτήριο από εδώ κάτω (ΝΑΙ ΕΔΩ ΚΑΤΩ), όλοι μας από εδώ κάτω θα το πάρουμε ! Αν μπορέσουμε ! Ανεβήκαν καταναλώνοντας, τρώγοντας και όχι μόνο ενεργειακά, Ζ Ω Η !!!.

Διότι, ότι έχει μορφή απαιτεί ενέργεια για να την διατηρήσει.

Η ΖΩΗ τρέφεται με Ζ Ω Η, αλλά ποιά ζωή;

ΠΗΓΗ