Μια από τις μεγαλύτερες σφαγές στην ιστορία της Ισραηλινο-Παλαιστινιακής διένεξης (οι νεκροί από τους βομβαρδισμούς φτάνουν μέχρι στιγμής τους 250) είναι θέμα δημοσκοπήσεων. Στις 10 Φεβρουαρίου γίνονται εκλογές στο Ισραήλ, τις οποίες το κυβερνών κόμμα κινδυνεύει να χάσει από το συντηρητικό κόμμα Λικούντ που, με επικεφαλής το «γεράκι» Βενιαμίν Νετανιάχου, προηγείται στη πρόθεση ψήφου.
Η επίδειξη πυγμής απέναντι στους Παλαιστίνιους αποτελεί μια καλή ψηφοθηρική τακτική, ιδιαίτερα για τους Ισραηλινούς ψηφοφόρους στην περιοχή κοντά στη Γάζα όπου προσγειώνονται οι Παλαιστινιακοί πύραυλοι. Αν μάλιστα οι Παλαιστίνιοι απαντήσουν με επιθέσεις αυτοκτονίας, όπως ανήγγειλε χθες ο εξόριστος ηγέτης της Χαμάς, ακόμη καλύτερα: Ποιος έχει όρεξη να αλλάξει κυβέρνηση, όταν η χώρα δέχεται επίθεση;
Δεύτερος αποδέκτης των βομβαρδισμών είναι οι ΗΠΑ. Στα 8 χρόνια της παρουσίας του στον Λευκό Οίκο, ο απερχόμενος Τζορτζ Μπους επέτρεψε στο Ισραήλ να χρησιμοποιήσει όποιο μέσο ήθελε προκειμένου να «επιλύσει» το Παλαιστινιακό πρόβλημα. Αντίθετα με τον Κλίντον, που προσπάθησε να επιτύχει μια επισφαλή, ετεροβαρή ειρήνη βάζοντας τον ίδιο τον Αραφάτ να αστυνομεύει τους Παλαιστίνιους, ο Μπους είχε δηλώσει ανοιχτά ότι μπορεί η βία του ισχυρότερου να αποτελούσε τη λύση. Ήταν η κουλτούρα του Τέξας στη διαχείριση των παγκόσμιων υποθέσεων.
Το 2006, στα πλαίσια «της προώθησης της δημοκρατίας» στη Μέση Ανατολή, η αμερικανική κυβέρνηση απαίτησε τη διεξαγωγή εκλογών στα Παλαιστινιακά εδάφη. Οι Αμερικανοί ήταν σίγουροι ότι ο Μαχμούτ Αμπάς, ο διάδοχος του Αραφάτ στην ηγεσία της Φατάχ που είχαν ήδη στο τσεπάκι, θα κέρδιζε τις εκλογές. Ήταν τότε που οι Παλαιστίνιοι έκαναν το μοιραίο λάθος που πληρώνουν σήμερα με αίμα: αντιδρώντας στη διαφθορά και τους συνεχείς συμβιβασμούς του καθεστώτος Αραφάτ, ψήφισαν την ισλαμιστική οργάνωση Χαμάς.
Σύμφωνα με τους κανόνες της σύγχρονης, παγκόσμιας «Δημοκρατίας», οι πολίτες έχουν δικαίωμα να εκλέγουν όποιον θέλουν, αρκεί να αρέσει στον Λευκό Οίκο. Όμως η Χαμάς δεν ήταν αρεστή και η αμερικανική κυβέρνηση ξεκίνησε έναν ανελέητο πόλεμο εναντίον της εκλεγμένης Παλαιστινιακής κυβέρνησης. Με θλιβερό κολαούζο την Ευρωπαϊκή Ένωση, επέβαλε οικονομικό εμπάργκο στην Παλαιστίνη, σε συνεργασία με το Ισραήλ που παρακρατούσε ακόμη και τους φόρους από την πώληση αγαθών που όφειλε να παραδώσει στους Παλαιστίνιους. Η οικονομική ανέχεια έφερε πολιτική αναταραχή και τελικώς Ουάσιγκτον και Τελ Αβίβ κατάφεραν με ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα να επιβάλουν τον εκλεκτό τους στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη, παρότι είχε χάσει τις εκλογές. Η Χαμάς περιορίσθηκε να ελέγχει τη μικροσκοπική και απομονωμένη από την υπόλοιπη Παλαιστίνη, Λωρίδα της Γάζας.
Τότε ήταν που ξεκίνησε ένα πείραμα που δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία της ανθρωπότητας. Ένα μικρό κομμάτι γης, μόλις 41 χιλιομέτρων μήκους και 6-12 χιλιομέτρων πλάτους, μεταβλήθηκε στη μεγαλύτερη φυλακή του πλανήτη: 1.5 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε μια περιοχή που έχει πυκνότητα πληθυσμού διπλάσια της Κυψέλης – και καταλαβαίνει κανείς τι συμβαίνει σε περίπτωση αεροπορικών βομβαρδισμών.
Τα ισραηλινά στρατεύματα την απέκλεισαν από το υπόλοιπο τμήμα της χώρας. Η Λωρίδα της Γάζας δεν έχει δική της παραγωγή και εξαρτάται για την επιβίωσή της από την ανθρωπιστική βοήθεια. Οι αρρώστιες και η υποβιταμίνωση έχουν φτάσει σε τέτοιο σημείο, ώστε ακόμη και αξιωματούχοι του ΟΗΕ παραβίασαν την ουδετερότητά τους και άρχισαν να δηλώνουν ότι η κατάσταση είναι ανυπόφορη και ο πληθυσμός υφίσταται ένα καθημερινό βασανιστήριο. Κατά καιρούς, τα ισραηλινά στρατεύματα εξαπολύουν επιθέσεις σκοτώνοντας αμάχους. Η στρατηγική είναι σαφής: η τελευταία λωρίδα ενεργητικής αντίστασης στην ισραηλινή κατοχή πρέπει να συντριβεί.
Έχοντας επιβάλει μια τέτοια απάνθρωπη κατάστασης τρέλας, η ισραηλινή κυβέρνηση καμώνεται την οργισμένη, όταν πράγματι μέλη της Χαμάς ή άλλων ομάδων αρχίζουν να πετάνε ρουκέτες στους Ισραηλινούς. Οι οποίες, ας σημειωθεί, είχαν προκαλέσει τις προηγούμενες μέρες τραυματισμούς αθώων βεβαίως Ισραηλινών πολιτών. Χθες μόνο σκοτώθηκε ένας Ισραηλινός από τις ρουκέτες-αντίποινα της Χαμάς μετά τους βομβαρδισμούς.
Δεν πρόκειται για οργή της ισραηλινής κυβέρνησης, αλλά για ένα προληπτικό χτύπημα προς τον Μπάρακ Ομπάμα: το Τελ Αβίβ υποπτεύεται ότι, παρά τις προσπάθειες που έχει κάνει, o νέος Αμερικανός πρόεδρος δεν είναι τόσο φιλοϊσραηλινός όσο ο απερχόμενος. Μόλις την περασμένη εβδομάδα, ο πρώην Δημοκρατικός πρόεδρος των ΗΠΑ, Τζίμι Κάρτερ, ταξίδεψε στη Δαμασκό όπου συνάντησε τον εξόριστο ηγέτη της Χαμάς, αποδοκιμαζόμενος από τον Λευκό Οίκο.
Την προηγούμενη χρονιά είχε τολμήσει να καταγγείλει το ισραηλινό «απαρτχάιντ» εναντίον των Παλαιστινίων, προκαλώντας την οργή των Ισραηλινών, του Μπους και την ομόφωνη καταδίκη του από το σύνολο των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης. Μήπως ο φιλόδοξος Μπάρακ Ομπάμα επηρεαζόταν από τις απόψεις του Δημοκρατικού προκατόχου του, ξεκινώντας νέες πρωτοβουλίες ειρήνευσης, πράγμα που θα τον ανάγκαζε να κρατήσει κάποιες αποστάσεις και από την Ισραηλινή πλευρά;
Η χθεσινή αμηχανία του νεοεκλεγμένοι προέδρου («ο Μπάρακ Ομπάμα παρακολουθεί τις εξελίξεις» ήταν η δήλωση του εκπροσώπου του) δείχνει ότι πήρε το μήνυμα: οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή καθορίζονται πλέον από το Τελ Αβίβ, όχι την Ουάσιγκτον. Κανείς Αμερικανός πολιτικός δεν έχει πιθανότητα να κάνει καριέρα, αν τα βάλει με το πανίσχυρο φιλοϊσραηλινό λόμπι.
Το καλό παράδειγμα έδωσε χθες η Κοντολίζα Ράις, που έσπευσε να καταδικάσει τη Χαμάς, γιατί προκάλεσε τα δικαιολογημένα αντίποινα του Ισραήλ. Κουβέντα για τη σφαγή 250 ατόμων και τον τραυματισμό εκατοντάδων ακόμη. Πράγματι, αν το σκεφτεί κανείς καλά, οι Παλαιστίνιοι φταίνε: τίποτα απ’ όσα έγιναν χθες δεν θα είχαν γίνει, αν είχαν ψηφίσει τους εκλεκτούς της κυρίας Ράις.
Ανάλυση του Στέλιου Κούλογλου
http://www.ellinikoarxeio.com/2010/05/gaza-strip-attacks.html
Μοιραστείτε αυτή την ανάρτηση
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek