Επιβίωση: Πως φτιάχνουμε γαλέτα (τρόφιμα που αντέχουν)
Η γαλετα ειναι ενα ειδος αποξηραμενου ψωμιου, το οποιο ειναι πολυ σκληρο αλλα εχει το πλεονεκτημα οτι συντηρειτε για πολυ μεγαλο διαστημα. Οσοι εχουν υπηρετησει θα την εχουν δει, αν οχι φαει. Χρησιμοποιειτε κατα κορον σε ολα τα στρατιωτικα σωματα, παγκοσμιως. Αν φυλαχτει σε καταλληλο μερος μπορει να κρατησει και δεκαετιες ολοκληρες, μαλιστα στις ΗΠΑ εχουν σε μουσειο, γαλετα απο τον εμφυλιο πολεμο τους. Ειτε θελετε να την εχετε ως φαγωσιμο για εκτακτη αναγκη, ειτε σαν μεσο φυλαξης για αλευρι η γαλετα ειναι πολυ χρησιμη.
Υλικα
Η αναλογια ειναι, για καθε μια κουπα αλευρι, προσθετουμε μια κουταλια γλυκου αλατι και τοσο νερο ωστε η ζυμη να γινει σκληρη, χωρις να κολαει στα χερια αλλα ουτε υπερβολικα σκληρη ωστε να σπαει. Με μερικες δοκιμες θα το καταλαβετε.
Συνταγη
Μια πολυ απλη συνταγη ειναι η εξεις:
4 κουπες τσαγιου αλευρι (συνηθως σκληρο, αλλα οτι και να βαλετε θα γινει)
4 κουταλιες του γλυκου αλατι
2 κουπες τσαγιου νερο (μπορει να χρειαστει λιγοτερο, ισως περισσοτερο, εξαρταται απο το αλευρι)
Αυτη ειναι η βασικη/παραδοσιακη συνταγη. Στο διαδυκτιο θα βρειτε και αλλες συνταγες οι οποιες χρησιμοποιουν και αλλα υλικα οπως ζαχαρη, ξηρους καρπους κτλ. Αυτο ναι μεν καλυτερευει πολυ την γευση, αλλα μειωνει δραστικα την αντοχη τους στο χρονο. Συνεπως αν προσθεσετε επιπλεον υλικα, δεν θα διατηρηθουν τοσο οσο με την απλη συνταγη.
Εκτελεση
Ανακατευουμε και ζυμωνουμε, μεχρι η ζυμη μας να γινει σκληρη, οπως ανεφερα παραπανω. Χωριζουμε την ζυμη σε κομματια και φτιαχνουμε τετραγωνα κομματια με παχος 1εκ. Με μια οδοντογλυφιδα, κανουμε πολλες τρυπες και στις δυο πλευρες, ωστε να ψυθει η γαλετα μας καλα, εσωτερικα. Τις βαζουμε σε ταψι με αντικολιτικο φυλλο και τις βαζουμε σε προθερμασμενο φουρνο στους 190 βαθμους για 45 λεπτα. Αν θελετε μπορειτε να αλλαξετε την θερμοκρασια, οποτε και θα αλλαξει ο χρονος ψησιματος. Αυτο που θελουμε ειναι να ροδισουν και στις δυο πλευρες και οταν τις βγαλουμε να ειναι αρκετα σκληρες.
Αφου τις βγαλετε απο τον φουρνο, αφηστε τις για μερικες ωρες να κρυωσουν και να αποβαλουν τυχον υγρασια. Οι γαλετες ειναι ετοιμες. Αν τις δοκιμασετε θα δειτε οτι ειναι πραγματικα πολυ σκληρες σαν τουβλο. Μπορειτε να τις βρεξετε σε καφε, τσαι ή νερο για να μαλακωσουν και να τις φατε απευθειας ή να τις τριψετε σε μικρα κομματια και προσθετωντας νερο να τις κανετε σαν μια ζυμη, την οποια μπορειτε να χρησιμοποιησετε πχ για ψωμι.
Αν θελετε να τις συντηρησετε για μεγαλο διαστημα, μπορειτε να τις κλεισετε σε σακουλες με κενο αερος ή να τις βαλετε σε ενα βαζο απο αυτα με το πλαστικο στο χειλος τους που κλεινει ερμητικα. Αποθηκευστε τις σε σκιερο και δροσερο μερος.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Ενδιαφέρον!!!
Thanks…
Λοιπόν!
Συνταγές φοβερές για επιβίωση φτηνή και χορταστική!
1. Παίρνουμε το ψωμί, το κόβουμε σε μικρά κομμάτια, πολύ μικρά, το βάζουμε σε ένα μπολ, του ρίχνουμε νερό, λίγο να βραχεί, το κάνουμε μάζα με το χέρι μας [με γάντι αν το επιθυμούμε], βάζουμε το αποτέλεσμα σε ένα αντικολλητικό τηγάνι, σε μέτρια φωτιά και ρίχνοντας πολύ λίγο λάδι, σιγά-σιγά με ένα εργαλείο τύπου σπάτουλας, το κάνουμε μικρά μικρά κομματάκια. Προσθέτουμε πολύ λίγο αλάτι, το ανακατεύουμε και είναι έτοιμο!
Περισσότερα εδώ [δείτε μόνο πως γίνεται το ψωμί]
https://www.youtube.com/watch?v=sNj7nEWrgDg
Αυτό μπορείτε να το φάτε όχι όπως δείχνει στο τέλος, αλλά μπόλικο σε ένα πιάτο. Στην Ισπανία το τρώνε με κομμάτι από χοιρινό, με κομμάτια κοτόπουλου, με λουκάνικα ή όπως αλλιώς μπορείτε να φανταστείτε. Οπως θα δείτε στο βίντεο, χρησιμοποιούν το σοτάρισμα διαφόρων συστατικών για να δώσουν περισσότερη γεύση στο αποτέλεσμα. Αν δεν τα έχετε μην σκάτε. Είναι εξαιρετικά γευστικό και θα σας αρέσει πολύ!
2. Βάζουμε σε ένα αντικολλητικό τηγάνι νερό με λίγο λάδι να ζεσταθεί σε μέτρια φωτιά. Παίρνουμε την ίδια ποσότητα σε αλεύρι και το ρίχνουμε όλο μέσα στο τηγάνι ανακατεύοντας με μία μεταλλική σπάτουλα όπως είδαμε στο προηγούμενο βίντεο! [Παράδειγμα: 200ml νερό με λίγο λάδι – 200gr αλεύρι] Αφού το αλεύρι πιει όλο το νερό, προσθέτουμε σιγά-σιγά λίγο λάδι, όπως κάναμε με το ψωμί και ακολουθούμε την ίδια διαδικασία. Προσθέτουμε πολύ λίγο αλάτι, το ανακατεύουμε και το αποτέλεσμα θα είναι το ίδιο με το ψωμί σε μικρά μικρά κομματάκια. Η γεύση μοιάζει με την πίτα από το σουβλατζίδικο!
Περισσότερα εδώ
https://www.youtube.com/watch?v=6H_kJNIRlbw
3. Παίρνουμε αλεύρι, το τοποθετούμε σε ένα πλαστικό δοχείο, το πατάμε καλά-καλά να μην αφήνει αέρα, κλείνουμε το δοχείο καλά, του βάζουμε ελαιόλαδο στο καπάκι και ζυμάρι. Ετσι μπορούμε να διατηρήσουμε το αλεύρι για χρόνια σε μέρος σκιερό!
Να σημειώσω πως το ρύζι, το μέλι και άλλα προϊόντα δεν λήγουν.
Τώρα λοιπόν γνωρίζετε γιατί θα πρέπει να έχετε αλεύρι όπως είπε ο Πατρο-Κοσμάς ο Αιτωλός!
Συνταγές για κρέας λίγο πιο ακριβές αλλά πολύ δυνατές για να το διατηρήσετε καιρό χωρίς ψυγείο!!!
1. Παίρνουμε από τον χασάπη ένα μπούτι χοιρινό, είτε πίσω πόδι, είτε μπροστινό. Του ζητάμε να μην κόψει το κόκκαλο στο πόδι. Το θέλουμε με την οπλή! Βάζουμε σε ένα μεγάλο πλαστικό χοντρό θαλασσινό αλάτι μια στρώση και τοποθετούμε μέσα το μπούτι. Το καλύπτουμε όλο με αλάτι και χωρίς να το σκεπάσουμε το αφήνουμε σε ένα σκιερό δωμάτιο για 6-7 μήνες. [Μπροστινό μικρό πόδι 4 μήνες – Πίσω μεγάλο πόδι 6-7 μήνες]
Το πλαστικό κιβώτιο 60-80 εκατοστά κοστίζει 15 ευρώ και το μπούτι το μεγάλο, [πίσω πόδι δηλαδή] κοστίζει 60 ευρώ. Το αλάτι είναι εντυπωσιακά φθηνό σε μεγάλες ποσότητες σε σούπερ μάρκετ τύπου που εφοδιάζουν επιχειρήσεις, τύπου Makro κ.λπ.
Μετά την παρέλευση του χρόνου, το βγάζουμε από το αλάτι, το τοποθετούμε σε μια βάση. Επιλέγουμε ένα μέρος και αφαιρούμε το εξωτερικό λίπος. Υστερα κόβουμε σε λεπτές φέτες το ψημένο από το αλάτι εσωτερικό και το τρώμε. Δεν θέλει μαγείρεμα. Είναι ψημένο από το αλάτι. Ετσι κάνουν το χαμόν στην Ισπανία. Απλά εκεί οι εταιρίες μετά τους μήνες, το κρεμάνε σε ένα κελάρι για 3 χρόνια. Αν υπάρχει πείνα δεν θα έχουμε την πολυτέλεια αυτή.
Το προσούτο στην Ιταλία είναι πάλι πόδι χοιρινό κρεμασμένο στον αέρα σε κελάρι σκιερό για πολλούς μήνες. Αυτή είναι η διαφορά τους.
Σημείωση: Μετά την παρέλευση των μηνών μέσα στο αλάτι, το εξωτερικό ΜΟΝΟ σαπίζει αλλά δεν επηρεάζει το εσωτερικό. Το κρέας μέσα είναι αναλλοίωτο! Το εξωτερικό σάπισμα μαζί με το αλάτι προστατεύει το κρέας εσωτερικά! Το ίδιο αλάτι μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε και πάλι.
Περισσότερα εδώ
http://youtu.be/XfwMaxZt_CE
Δείτε εικόνα από το αποτέλεσμα εδώ
https://www.jamonesjuanpedrodomecq.com/sites/default/files/images/cortar-jamon/foto_como-cortar-el-jamon-1-1_part2.jpg
2. Παραγγέλνουμε στον χασάπη ένα μπούτι χοιρινό. Του ζητάμε να καθαρίσει το κόκκαλο και να μας κόψει σε μέτρια ή μικρά κομμάτια το κρέας. Το τσιγαρίζουμε ελαφρώς με ελαιόλαδο και λίγο αλάτι και το τοποθετούμε σε ένα πήλινο κιούπι το οποίο θα πρέπει να έχει ψηθεί για να μην έχει διαρροή υγρών! Βάζουμε μέσα ένα πρώτο στρώμα με κρέας και προσθέτουμε ελαιόλαδο ή λίπος σε υγρή μορφή. Συνεχίζουμε σιγά-σιγά στρώμα-στρώμα μέχρι να βάλουμε όλο το τσιγαρισμένο κρέας μέσα και να καλυφθεί όλο με λάδι ή λίπος σε υγρή μορφή. Κλείνουμε το κιούπι και το σφραγίζουμε εξωτερικά στο καπάκι με μια επικάλυψη λαδιού και λίγο ζυμάρι αν το επιθυμούμε. Ετσι μπορούμε να διατηρήσουμε το κρέας για έναν χρόνο χωρίς ψυγείο. Βγάζουμε την ποσότητα των κομματιών που επιθυμούμε και το τρώμε ή αν μπορούμε το μαγειρεύουμε πριν το φάμε.
Καλό θα είναι να δέσουμε ένα μαξιλάρι γύρω από το κιούπι σε περίπτωση σεισμού να μην σπάσει!
Σ ευχαριστουμε Στρατη !
Ειναι ολα εξαιρετικα.
Να σε καλά,πολύ ενδιαφέρων!Το μπούτι κόβουμε κομμάτι και το ξαναβάζουμε αν θέλουμε στο δοχείο η πρέπει να φαγωθεί εφόσον το βγάλαμε απο το κίουπη?
Μπραβο ρε Στρατη……στο πλαστικο δοχειο με το αλατι δεν βγαζει καθολου υγρα το μπουτι……η ειναι ανοιχτο επανω και εξατμιζονται τα υγρα…
me kalabokalevro ginete afto?
Παιδιά, το αλεύρι από καλαμπόκι είναι πολύ δύσκολο να "δέσει" ακόμα και για να γίνει ψωμί. Οπότε δοκιμάστε ό,τι από τα παραπάνω βλέπετε και τη γαλέτα, και πείτε μας το αποτέλεσμα. Απλά να θυμάστε πως το αλεύρι από καλαμπόκι είναι πιο εύγευστο αλλά πιο δύσχρηστο!
ΓΑΛΕΤΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ …ΤΑ ΔΟΝΤΙΑ ΤΑ ΦΕΥΓΑΤΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ ΞΑΝΑΦΤΙΑΧΝΟΥΜΕ …ΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΟΖΑΝΗ
Ο Νικος μας ετοιμαζει σαν αλλος Λιακοπουλος για το πως να γινουμε ανεξαρτητοι σε περιπτωση πολεμου ενω ο Λιακοπουλος μας δινει τον Οδηγο Επιβιωσης.Ρε παιδια νομηζετε οτι παιδια τα οποια δενμπορουνε να κανουνε ουτε ενα αυγο βραστο επειδη τους τα κανει ολα η μαμακα τους πιστευετε οτι θα επιβιωσουν εκει εξω αν γινει πχ το φλασ του ηλιου η πλακωσουν τα ζομπι? η ακομη χειροτερα βρεθει το boing 777 χτυπα ξυλο.
Λοιπόν. Το μπούτι που κάναμε στο αλάτι, αφού το βγάλουμε από το αλάτι το βάζουμε σε μια βάση όπως στην εικόνα. Κόβουμε προσεχτικά μια φέτα μεγάλη από το εξωτερικό και το κρατάμε. Αφού κόψουμε φέτα ή φέτες από το εσωτερικό κρέας, βάζουμε πίσω την πρώτη εξωτερική φλούδα και στα όριά της τοποθετούμε προσεχτικά λίγο λίπος ή βούτυρο. Με αυτόν τον τρόπο "σφραγίζουμε" πάλι το σημείο που κόψαμε για να μην αλλοιωθεί ή πάει μύγα. Εναλλακτικά μπορούμε να το σκεπάσουμε προσεχτικά με μια πετσέτα. Να προσθέσω πως καταναλώνεται μέσα σε 2 μήνες αφού βγει από το αλάτι πριν αρχίσει να αλλοιώνεται.
Στο πλαστικό κιβώτιο που βάλαμε το χοιρινό μπούτι με το αλάτι, τα υγρά πάνε κάτω, οπότε το κάτω στρώμα του αλατιού θα γίνει ελαφρώς κόκκινο από το λίγο αίμα που θα πάει. Αφού αφαιρέσουμε το μπούτι μετά από την παρέλευση των μηνών, κρατάμε το καθαρό αλάτι και το χρησιμοποιούμε πάλι. Το πλαστικό κιβώτιο το κρατάμε ανοιχτό καθ' όλη την διάρκεια των μηνών! Το μπούτι "ψήνεται" με τον αέρα και το αλάτι!
Να σημειώσω πως με την ίδια μέθοδο μπορούμε να διατηρήσουμε κουνέλι και κοτόπουλο, αρκεί να μείνουν 1 1/2 μήνα στο αλάτι, ανάλογα με το μέγεθός τους όχι περισσότερο. Τέλος να πω πως όταν δοκιμάσετε θα σας φανεί ελαφρώς αλμυρό αλλά δεν έχει καθόλου αλάτι εσωτερικά κι αυτό θα το καταλάβετε αφού δεν θα νοιώθετε την ανάγκη να πιείτε νερό!
Νασαι καλα ρε Στρατη….σε ευχαριστω για την απαντηση
Να είσαι καλά φίλε/φίλη μου. Μοιράστε το παιδιά, είναι σημαντικό να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον και να προτείνουμε εύκολα και απλά πράγματα!
για τον φιλο που ανεφερε για το αλευρι απο το καλαμποκι αλλα και για οσους ενδιαφερονται θυμαμαι οτι η γιαγια οταν ημασταν μικροι μας εβραξε καλαμποκαλευρο με γαλα ηταν σαν αλοιφη.ηταν πολυ γευστικο και δυναμωτικο το γαλα φυσικα ηταν φεσκο και το καλαμποκαλευρο ειτε δικο μας ειτε αγορασμενο αλλα βοιολογικο δεν μας αρεσε αυτος ο χυλος αλλα τι να κανουμε ξετρελενομασταν που το τρωγαμε και ξεγελουσαμε την πεινα μας.κανει αυτος ο χυλος μονο για πρωηνο γιατι προκαλει λιγο ευχηλεια και κατα τις δωδεκα το μεσημερι αρχιζαν τα κοψιματα και οι επιδρομες εξω απο το σχολειο στους θαμνους. και σιγουρα δεν θες αυτο να σου συμβαινει τα μαυρα μεσανυχτα.το καλαμποκαλευρο γινοτανε πολυ ωρσιο και τηγανητο χωρις γαλα ζυμωμενο ελαφρα με νερο αλλσ τηγανητο ηταν πολυ βαρυ απεφευγες καπως ομως την ευχηλεια καπως αλλα οχι τελειως.ισως καοοιοι εχουν και δυσανεξια εμενα με πειραζε οπως και.ολους οσους ηξερα.τα παλια χρονια παρασκευαζαν απι καλαμποκαλευρο ενα νοστιμοτατο και πολυ υγειηνο και θρεπτικο ψωμι την μπαρμαρελα που μπορουσαν να την φανε και οι διαβητικοι αλλα τοτε δεν υπηρχαν αφου ο ζαχαρωδης διαβητης προκαλειται απο την πολυφαγια.ζημωναν το ψωμι αυτο πολλες οικογενειες μαζι το εψηναν σε εναν φουρνο γνωστου τους σπιτικο και εκαναν ποσοτητα μιας εβδομαδας περιπου.για να μην το φανε ποντικοθ και σκουλικια το κρεμαγαν με ενα σχοινι πανω σε ενα ψηλο κλαδι δεντρου και τα παιδια απο κατω φωναζαν πεσε πιτα να σε φαω.ηταν δυσκολη στο ζυμωμα γιατ ηθελε δυολο ζγμωμα και φουσκωμα για να πετυχει και αν εμενε πολλες μερες σκουλικιαζε και προχθες μουλεγε η θεια μου οτι τραβουσε απο πισω της πηγαινοντας να αφοδευσει σκουλικες δεκα και εικοσι εκατοστων που ειχαν αναπτυχθει στο στομαχι της απο το σκουλικιασμενο ψωμι.αυτα ηταν μετα τον πολεμο το πενηντα και το εξηντα .το αλευρι σαπιζει γιατι μαζευει υγρασια οσο κσλα και αν το φυλαξεις.ο καρπος δηλαδη το σιταρι η το καλαμποκι δεν χαλανε αν το εχεις φυλαγμενο σε πετρινο η αεροστεγες δοχειο.το αλεθεις σε μικρες ποσοτητες ισα ισα να ζημωσεις το ψωμι της εβδομαδας.εγω εχω χτισει και φουρμο με πυροτουβλα παραδοσιακο απο περιοδικο σε περιπτωση αναγκης να ψησω ψωμι με ξυλα και εχω δωσει και τα σχεδια και συμβουλες και σε δυο τρεις αλλους και ενθουσιαστηκαν και εφτιαξαν και αυτοι.δεν πρεπει να τα περιμενουμε ολα απο τους αλλους πρεπει να παιρνουμε και πρωτοβουλιες.σε περιπτωση αναγκης δεν θα βρισκεις καλαμπικαλευρο.εγω ομως φυλαω σπορο απο την προηγουμενη χρονια και φυτευω και μου εχε δειξει ο συχωρεμενος ο παπους με το αλετρι που το τραβουσε το αλογο πως να οργωνω το χωραφι και να σπερνω το καλαμποκι.το σλογο εκεινο ηταν οολυ εξυπνο γιατι πηγαινε και ερχοτανε μονο του στην αλατρια πανω κατω αι ετσι μεσα στο λιοπυρι δεν χρειαζοτανε δυο ενας να κραταει το αλερτι και αλλος να οδηγει και να στριβει το αλογο. το αλογο εκεινο το ελεγε μαυρο γιατι ειχε μαυρηδερο γιαλυστερο τριχωμα.οταν γερασε και το πολυλησε σε εναν τσιγγανο ζωεμπιρο μετα απι χδονια που το νοσταλγησε και του ζητησε να το βρει και του το φερει πισω και του τοφερε.και τα αλογα ηθελαν μεγαλη προσωχη.το μαηο και το.καλοκαιρι τα επνιγαν οι ερωτικες ορμονες τα χτυπαγαν στο κεφαλι και τα εοιανε η λεγομενη πεκα.εκοβαν και εψαχναν να σε βρουν σε δαγκωνων σε παταγαν ετρεχαν ολα τα λιβαδια σε ξαχαψαναν και.ξαναδαγκωναν σε ξαναπαταγαν και ολοι ανεβαιναν στα δεντρα να γλυτωσουν.γιατι οταν θα υπαρχει ελλειψη καυσιμων δεν θα μπορει να οργωσει το τραχτερ και θα πρεπει να το κανεις μονος σου με το αλογο.αι θα πρεπει μετα να ξερεις απο ποτισμα να βγαζεις τα ζιζανια πως θα το μαζεψεις και θα το διατηρησεις.παλθ θυμαμαι απλωναν το καλαμποκι στις αυλες και ετριβαν με τις ωρες τα καλανποκια μεταξυ τους να ξεσποριαστουν η τα κοπαναγαν με κοπανουν και εφρυγαν το καλαμποκι στον ηλιο το.κΛοκαιρι ηταν παρ πολυ σγγκηνητικες παραδοσιακες εικονες.αλλα η κουραση απεριγραπτη.μετα που ηλθαν τα ετοιμα αλευρια απο τις βιομηχανιες και οι φουρνοι με τα αυτοματα ζημωτηρια που εκαιγαν πετρελαιο,η κουραση και η τυρανεια εωινε παρελθον και ο φογναρης εφερνε το ψωμι με το φορτηγο του στη πλατεια
Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την συνταγή! Εγώ την έφτιαξα με αλεύρι για όλες τις χρήσεις. Μου κολλούσε λίγο στα χέρια αλλά μην φοβηθείτε, ρίξτε αλευρακι. Επίσης, η όλη διαδικασία μου θυμίζει το πρόσφορο που φτιάχνω κ στην αποθήκευση είναι όπως το αντιδωρακι που μένει χρόνια αν το αποξηρανεις πολύ καλά. Εκεί είναι το μυστικό. Να μην έχει υγρασία.
1 κιλο αλευρι, 3 κουταλιες του γλυκου αλατι, 1/2 κουταλακι του γλυκου ζαχαρη, 1 φακελακι μαγια ξυρη, 1κουταλι της σουπας λαδι.
προετοιμασια
Ριχνουμε τη μαγια και τη ζαχαρη και το αλατι σε αρκετα ζεστο νερο ωστε να μη μας φουσκωσει η μαγια, μετα ριχνουμε το χυλο στο αλευρακι μας μαζι και με το λαδακι μας και αναλογα χλυαρο νερο οσο παρει μεχρι να γινει σκληρη ζυμη. Χωρις να αφησουμε τη ζυμη μας να φουσκωσει ανοιγουμε λεπτα φυλλα απλωνουμε σε ταψι με αντικολλητικο φυλλο και ψηνουμε στους 80*