ΦΘΟΡΙΟ – Μέσον προστασίας ἀπό τήν τερηδόνα ἤ ἐλέγχου τῆς ἀνθρωπίνης συμπεριφορᾶς;

τοῦ Ἄγγελου Κ. Βασιλειάδη (Χημικοῦ Μηχανικοῦ)

«Πὲς ἕνα ψέμμα ἀρκετὰ δυνατὰ καὶ γιὰ ἀρκετὸ διάστημα καὶ ὁ κόσμος θὰ τὸ πιστέψη!»
Ἀδόλφος Χίτλερ

Εἰσαγωγή

Ὅλοι πιστεύουμε – ἢ μᾶλλον μᾶς ἔκαναν νὰ πιστέψουμε – ὅτι τὸ φθόριο (ἀγγλιστὶ fluoride, προφερόμενο φλουοράϊντ), τὸ ὁποῖο ἀποτελεῖ συστατικὸ τῆς ὀδοντόκρεμας, τῶν στοματικῶν διαλυμάτων κ.ἄ., προστατεύει ἀπὸ τὴν τερηδόνα καὶ ἐξασφαλίζει ὑγιῆ δόντια. Ὁ παραπάνω ἰσχυρισμὸς εἶναι ψευδὴς καὶ ἀποτελεῖ τὴν μεγαλυτέρα ἐπιστημονικὴ ἀπάτη τοῦ 20οῦ αἰῶνος!

Ἱστορικὰ στοιχεῖα

Ἡ ἱστορία ξεκινᾷ τὸ 1924, ὅταν ἡ Ἰντερέσεν Γκεμάϊνσαφτ Φάρμπεν (I.G. Farben), μιὰ γερμανικὴ ἑταιρεία παραγωγῆς χημικῶν, ἄρχισε νὰ λαμβάνη δάνεια ἀπὸ Ἀμερικανοὺς τραπεζῖτες· ἔτσι ξεκίνησε ἡ δημιουργία τοῦ τεραστίου «καρτὲλ» τῆς I.G. Farben.

Τὸ 1928, ὁ Χένρυ Φὸρντ καὶ ἡ Ἀμέρικαν Στάνταρντ Ὄϊλ τῆς δυναστείας Ροκφέλλερ συνεχώνευσαν τὰ περιουσιακά τους στοιχεῖα μὲ αὐτὰ τῆς I.G. Farben.

Στὶς ἀρχὲς τῆς δεκαετίας τοῦ 1930 ὑπῆρχαν περισσότερες ἀπὸ 100 ἀμερικανικὲς ἐπιχειρήσεις, οἱ ὁποῖες εἶχαν θυγατρικὲς ἢ συνειργάζοντο μὲ ἄλλες ἑταιρεῖες στὴν Γερμανία.

Τὸν ἔλεγχο τῶν περιουσιακῶν στοιχείων τῆς ἑταιρείας στὶς Η.Π.Α. εἶχε ἡ Ἀμέρικαν Ἄϊ Τζὴ Φάρμπεν (American I.G. Farben), στὸ διοικητικὸ συμβούλιο τῆς ὁποίας συμμετεῖχαν οἱ ἑξῆς: ὁ Ἔτζελ Φόρντ, πρόεδρος τῆς Φόρντ Μότορ Κόμπανυ, ὁ Τσὰρλς Μίτσελ, πρόεδρος τῆς Νάσιοναλ Σίτυ Μπὰνκ τοῦ Ροκφέλλερ στὴν Νέα Ὑόρκη, ὁ Γουῶλτερ Τήγκλ, πρόεδρος τῆς Στάνταρντ Ὄϊλ τῆς Νέας Ὑόρκης, ὁ Πὼλ Βάρμπουργκ, πρόεδρος τῆς Ὀμοσπονδιακῆς Τραπέζης Ἀποθεματικοῦ (Φέντεραλ Ρηζὲρβ Μπάνκ), ὁ ἀδελφός του Μὰξ Βάρμπουργκ, χρηματοδότης τῆς γερμανικῆς πλευρᾶς (!!!) στὸν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ὁ Χέρμαν Μέτς, διευθυντὴς τῆς Τραπέζης τοῦ Μανχάτταν, τὴν ὁποίαν ἤλεγχαν οἱ Βάρμπουργκ, καθὼς καὶ μιὰ σειρὰ ἄλλων μελῶν, τρία ἐκ τῶν ὁποίων εἶχαν δικασθῆ καὶ καταδικασθῆ ὡς ἐγκληματίες πολέμου, γιὰ ἐγκλήματα κατὰ τῆς ἀνθρωπότητος.

Τὸ 1939, ἡ ἀμερικανικὴ ἑταιρεία παραγωγῆς ἀλουμινίου (ALCOA), ὁ μεγαλύτερος τότε παραγωγὸς τοῦ τοξικοῦ φθοριούχου νατρίου παγκοσμίως, καὶ ἡ γνωστὴ χημικὴ βιομηχανία Ντάου (Dow Chemical Company) μετέφεραν τὴν τεχνογνωσία τους στὴν Γερμανία. Ἡ Κολγκέητ (Colgate), ἡ Κέλλογκ (Kellogg), ἡ Ντυπὸν (Dupont) καὶ πολλὲς ἄλλες ἑταιρεῖες συνῆψαν συμφωνίες συμπράξεως μὲ τὴν I.G. Farben, δημιουργῶντας ἔτσι ἕνα πανίσχυρο «λόμπυ», τὸ ὁποῖο κάλλιστα θὰ μποροῦσε νὰ ὀνομασθῆ «ἡ μαφία τοῦ φθορίου».

Μετὰ τὸ τέλος τοῦ Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, ἡ Κυβέρνησις τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν τῆς Ἀμερικῆς, ἔστειλε τὸν Τσὰρλς Ἔλιοτ Πέρκινς, ἕναν ἐρευνητὴ τῆς χημείας, τῆς βιοχημείας, τῆς φυσιολογίας καὶ τῆς παθολογίας, προκειμένου νὰ ἀναλάβη τὴν διεύθυνσι τῆς I. G. Farben, στὴν Γερμανία.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς παραμονῆς του ἐκεῖ, οἱ χημικοὶ τῆς ἑταιρείας τὸν ἐνημέρωσαν γιὰ κάποιο ἀπόρρητο πρόγραμμα, τὸ ὁποῖο εἶχαν ἀναπτύξει πρὸ καὶ κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ πολέμου, βάσει τοῦ ὁποίου ἡ ναζιστικὴ Γερμανία ἐπρόκειτο νὰ ἐλέγξη τὸν πληθυσμὸ μιᾶς δεδομένης περιοχῆς μέσῳ τῆς προσθήκης κάποιας χημικῆς οὐσίας στὸ πόσιμο νερό· πρωτεύοντα ρόλο σ’ αὐτὴν τὴν ὑπόθεσι ἐπρόκειτο νὰ παίξη τὸ φθοριοῦχο νάτριο.

Ἐπαναλαμβανόμενες ἀνεπαίσθητες δόσεις φθορίου (ὅπως ἀκριβῶς συμβαίνει ὅταν χρησιμοποιῆ κάποιος ὀδοντόκρεμα μὲ φθόριο), κάμπτουν σὺν τῷ χρόνῳ τὶς ἀντιστάσεις τοῦ ἀτόμου, δηλητηριάζοντας καὶ ναρκώνοντας σταδιακῶς μιὰ συγκεκριμένη περιοχὴ τοῦ ἐγκεφάλου, καθιστῶντας το ἔτσι παθητικὸ στὴν βούλησι αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι ἐπιθυμοῦν νὰ τὸ ἐξουσιάσουν.

Οἱ Γερμανοὶ καὶ οἱ Ρῶσσοι προσέθεταν φθοριοῦχο νάτριο στὸ πόσιμο νερὸ τῶν αἰχμαλώτων πολέμου προκειμένου νὰ τοὺς καταστήσουν πειθηνίους καὶ ἀπαθεῖς.

Ὁ μῦθος ὅτι τὸ φθόριο προστατεύει ἀπὸ τὴν τερηδόνα ξεκίνησε στὶς Η.Π.Α. τὸ 1939, ὅταν ἕνας ἐπιστήμων ὀνόματι Τζέραλντ Κόξ, ὁ ὁποῖος ἐργαζόταν τότε γιὰ λογαριασμὸ τῆς ἀμερικανικῆς ἑταιρείας παραγωγῆς ἀλουμινίου (ALCOA), ἡ ὁποία παρήγαγε τὴν μεγαλυτέρα ποσότητα τοῦ τοξικοῦ ἀποβλήτου φθορίου παγκοσμίως, ἰσχυρίσθηκε ὅτι μετὰ ἀπὸ πειράματα σὲ ποντίκια κατέληξε στὸ συμπέρασμα ὅτι τὸ φθόριο προστατεύει ἀπὸ τὴν τερηδόνα καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ προστεθῆ στὸ πόσιμο νερὸ τοῦ ἔθνους.

Τὸ 1947, ὁ Ὄσκαρ Ἔγουινγκ, δικηγόρος τῆς ALCOA, ἐτέθη ἐπὶ κεφαλῆς τῆς Ὑπηρεσίας Ὀμοσπονδιακῆς Ἀσφαλείας (Federal Security Agency), καὶ μέσῳ αὐτῆς τῆς θέσεως ἐπὶ κεφαλῆς τῆς Ὑπηρεσίας Δημοσίας Ὑγείας (Public Health Service). Τὰ ἑπὸμενα 3 χρόνια, 87 ἐπὶ πλέον ἀμερικανικὲς πόλεις ξεκίνησαν τὴν φθορίωσι τοῦ ποσίμου ὕδατος.

Ἡ ἀμερικανικὴ ἐκπαίδευσις καὶ ἔρευνα ἐχρηματοδοτοῦντο ἀπὸ τὶς βιομηχανίες παραγωγῆς ἀλουμινίου, λιπασμάτων καὶ κατασκευῆς ὅπλων, οἱ ὁποῖες ἀναζητοῦσαν μία διέξοδο ἀπὸ τὴν ὁλοένα αὐξανομένη παραγωγὴ τοῦ τοξικοῦ παραπροϊόντος φθορίου, ἀπολαμβάνοντας συγχρόνως αὔξησι τῶν κερδῶν τους. Ἡ «ἀνακάλυψις» ὅτι τὸ φθόριο συνεισέφερε θετικῶς στὴν στοματικὴ ὑγεία, ἐχρηματοδοτεῖτο ἀπὸ τὴν βιομηχανία, ἡ ὁποία εἶχε ἀνάγκη νὰ ἀμυνθῆ ἀπὸ ἀγωγὲς ἐργαζομένων καὶ κατοίκων περιοχῶν, ποὺ ἐδηλητηριάζοντο ἀπὸ τὸ παραγόμενο φθόριο, μετατρέποντας τὸ παθητικὸ σὲ κέρδος.

Τὸ φθόριο, ἕνα παραπροϊὸν στὴν ἁλυσίδα παραγωγῆς ἐκρηκτικῶν, λιπασμάτων, ἀλουμινίου, φαρμάκων, πυρηνικῆς ἐνεργείας κ. ἄ., ἔχει τεράστιο κόστος ἀσφαλοῦς διαθέσεως στὸ περιβάλλον, καὶ μέχρι τὴν στιγμὴ ποὺ ἄρχισε νὰ προστίθεται στὸ πόσιμο νερὸ τῶν Η.Π.Α. ἐθεωρεῖτο ἕνα τοξικὸ καὶ ἐπικίνδυνο ἀπόβλητο.

Τὰ κέρδη τῶν βιομηχανικῶν κολοσσῶν καὶ τῶν φαρμακοβιομηχανιῶν, τὰ ὁποῖα ἀνέρχονται σὲ πολλὰ δισεκατομμύρια δολλάρια, εἶναι σὲ τέτοιο βαθμὸ ἐξηρτημένα ἀπὸ τὸ φθόριο, ὥστε κάθε διακοπὴ στηρίξεως ἐκ μέρους αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι προωθοῦν τὸ φθόριο, νὰ θεωρῆται οἰκονομικῶς ἀδύνατη, νομικῶς ἀδιανόητη καὶ ἐκ προοιμίου καταστροφικὴ γιὰ τὴν φήμη καὶ τὴν ἐπαγγελματική τους σταδιοδρομία.

Σὲ μιὰ ἐπιστολή του, ἡ ὁποία ἐδημοσιεύθη στὸ περιοδικὸ «Φθορίωσις καὶ Ἀνομία» (τῆς Ἐπιτροπῆς Διανοητικῆς Ὑγείας καὶ Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας), πρὸς τὸ Ἵδρυμα Διατροφικῶν Ἐρευνῶν Λῆ τοῦ Μιλγουώκη, τῆς πολιτείας Οὐϊσκόνσιν, μὲ ἡμερομηνία 2 Ὀκτωβρίου 1954, ὁ Τσὰρλς Ἔλιοτ Πέρκινς ἔγραφε:

«Οἱ φανατικοὶ ἰδεολόγοι, οἱ ὁποῖοι στηρίζουν τὴν φθορίωσι τοῦ ποσίμου νεροῦ σ’ αὐτὴν τὴν χώρα, ἰσχυρίζονται ὅτι σκοπός τους εἶναι νὰ μειώσουν τὴν ἐμφάνισι κρουσμάτων τερηδόνας σὲ παιδιά. Τὴν εὐθύνη γιὰ τὴν ὑφισταμένη ἐξάπλωσι τῆς τεχνητῆς φθοριώσεως τοῦ ποσίμου νεροῦ σ’ αὐτὴν τὴν χώρα φέρουν ἡ εὐλογοφάνεια αὐτῆς τῆς δικαιολογίας, ἡ εὐπιστία τοῦ κοινοῦ καὶ ἡ φιλαργυρία τῶν ἀνωτέρων δημοσίων ὑπαλλήλων.

Ἐν τούτοις – καὶ θέλω αὐτὸ νὰ καταστῆ πολὺ σαφὲς καὶ ξεκάθαρο – ἡ πραγματικὴ αἰτία, ἡ ὁποία κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν φθορίωσι τοῦ ὕδατος δὲν εἶναι ἡ προστασία τῶν παιδικῶν δοντιῶν. Ἐὰν αὐτὴ ἦταν ἡ πραγματικὴ αἰτία, ὑπάρχουν πολλοὶ τρόποι μὲ τοὺς ὁποίους θὰ μποροῦσε νὰ ἐπιτευχθῆ τὸ ἐπιθυμητὸ ἀποτέλεσμα, πολὺ εὐκολώτεροι, φθηνότεροι καὶ ἀρκετὰ ἀποτελεσματικώτεροι. Ὁ πραγματικὸς στόχος πίσω ἀπὸ τὴν φθορίωσι τοῦ νεροῦ, εἶναι νὰ κάμψη τὶς ἀντιστάσεις τῶν μαζῶν στὴν κυριαρχία, στὸν ἔλεγχο καὶ στὸν περιορισμὸ τῶν ἐλευθεριῶν.

Ὅταν οἱ Ναζί, ὑπὸ τὸν Χίτλερ, ἀπεφάσισαν νὰ εἰσβάλουν στὴν Πολωνία, τὸ γερμανικὸ γενικὸ ἐπιτελεῖο καθὼς καὶ τὸ ρωσσικὸ ἀντήλλαξαν ἐπιστημονικὲς καὶ στρατιωτικὲς ἰδέες, σχέδια καὶ προσωπικό, τὸ δὲ σχέδιο μαζικοῦ ἐλέγχου μέσῳ τῆς μολύνσεως τοῦ νεροῦ ἐχρησιμοποιήθη ἀπὸ τοὺς Ρώσσους κομμουνιστὲς διότι ἐξυπηρετοῦσε ἀπολύτως τὸ σχέδιό τους γιὰ τὴν ἐξάπλωσι τοῦ κομμουνισμοῦ.

Τὰ λέγω αὐτὰ μὲ ὅλη τὴν εὐσυνειδησία καὶ εἰλικρίνεια ἑνὸς ἐπιστήμονος, ὁ ὁποῖος ἀφιέρωσε 20 χρόνια ἐρεύνης στὴν χημεία, βιοχημεία, φυσιολογία καὶ παθολογία τοῦ φθορίου· κάθε ἄτομο, τὸ ὁποῖο πίνει τεχνητῶς φθοριωμένο νερὸ γιὰ μιὰ περίοδο ἑνὸς ἔτους καὶ πλέον, δὲν θὰ εἶναι ποτὲ ξανὰ τὸ ἴδιο ἄτομο, διανοητικῶς ἢ φυσικῶς.»

Τοξικὴ δρᾶσις

Τὰ καταστρεπτικά, τοξικὰ ἀποτελέσματα τοῦ φθορίου ἔχουν ἐπιβεβαιωθῆ ἀπὸ πολλοὺς σημαντικοὺς ὀργανισμούς.
Τὸ 1990, τὸ περιοδικὸ Ἰατρικῆς τῆς Νέας Ἀγγλίας (New England Journal of Medicine), ἀνέφερε ὅτι ἡ ἀντιμετώπισις, μὲ φθόριο, ἀσθενῶν, οἱ ὁποῖοι ἔπασχον ἀπὸ ὀστεοπόρωσι, εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα συχνότερα περιστατικὰ καταγμάτων λεκάνης.
Τὸ περιοδικὸ τῆς Ἀμερικανικῆς Ἰατρικῆς Ἑνώσεως (American Medical Association), κατὰ τὴν περίοδο 1990-1992, ἀνέφερε συχνοτέρα ἐμφάνισι καταγμάτων τῆς λεκάνης σὲ «φθοριωμένες» περιοχὲς τῶν Η.Π.Α. καὶ τῆς Βρεττανίας.
Τὸ 1990, τὸ κυβερνητικὸ Ἐθνικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἐπιστημῶν Περιβάλλοντος καὶ Ὑγείας (National Institute of Environmental and Health Sciences) ἀπεφάνθη ὅτι τὸ φθόριο προκαλεῖ καρκῖνο.

Τὴν περίοδο 1987-1988, κάποιοι πρώην ὑπέρμαχοι τῆς φθοριώσεως κατέληξαν στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ φθορίωσις δὲν προστατεύει ἀπὸ τὴν τερηδόνα.

Ἐπιστήμονες τῆς Ὑπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency) τῶν Η.Π.Α., μεταξὺ 1989 καὶ 1993, ἐναντιώθησαν στὴν φθορίωσι διότι ἀπέδειξαν ὅτι δὲν προστατεύει ἀπὸ τὴν τερηδόνα καὶ ὅτι ὑπάρχουν ξεκάθαρα στοιχεῖα προκλήσεως καρκίνου.

Ἡ Ἀμερικανικὴ Χημικὴ Ἑταιρεία (American Chemical Society), ἐξέδωσε τὸ 1988 ἕνα δεκαεπτασέλιδο ἔντυπο, στὸ ὁποῖο ἀμφισβητοῦσε τὴν ἀσφάλεια καὶ τὴν ἀποτελεσματικότητα τῆς φθοριώσεως.

Σὲ κάποια μικρὰ χωριὰ τῆς Σικελίας, τῆς Τουρκίας καὶ τῆς Ἰνδίας, τὸ πόσιμο νερὸ περιέχει ἐκ φύσεως φθόριο σὲ περιεκτικότητες 0.7 ἕως 5.4 ppm (parts per million ἢ μέρη ἀνὰ ἑκατομμύριο). Ἐκεῖ, οἱ κάτοικοι καὶ τὰ ζῶα τους πάσχουν ἀπὸ χρόνιες ἀσθένειες ἐν ἀντιθέσει μὲ γειτονικὰ χωριὰ τῶν ὁποίων τὸ νερὸ δὲν περιέχει φθόριο. Ἡ πρόωρη γήρανσις εἶναι γενικὸ σύμπτωμα. Τὰ παιδιὰ ἔχουν καστανόχρωμα, σηπόμενα δόντια· ἀρκετοὶ ἔφηβοι δὲν ἔχουν καθόλου δόντια. Πολλοὶ νέοι ἄνδρες εἶναι καμπουριασμένοι καὶ ἀνάπηροι καὶ ὑποφέρουν ἀπὸ πόνους στὶς ἀρθρώσεις. Τὸ δέρμα τους εἶναι ζαρωμένο καὶ ὁμοιάζουν μὲ ἑξηντάρηδες στὴν ἡλικία τῶν 30 καὶ 40 ἐτῶν. Ἐμφανίζουν πρόωρη ἀρτηριοσκλήρυνσι καὶ ἀνορεξία. Ὁ δείκτης θνησιγενῶν ἀποβολῶν στὸν τέταρτο μῆνα εἶναι ἐξαιρετικῶς ὑψηλός.

Ὑπάρχουν περιστατικὰ παιδιῶν, τὰ ὁποῖα πέθαναν στὴν ὀδοντιατρικὴ καρέκλα κατὰ τὴν διάρκεια φθοριώσεως! Στὶς Η.Π.Α., περιστατικὰ καστανοχρώμων, σηπομένων ὀδόντων εἶναι γνωστὰ ἀπὸ τὸ 1916. Πρόκειται γιὰ ἀσθένεια, ἡ ὁποία τὸ 1931 ὠνομάσθηκε «ὀδοντικὴ φθορίωσις» καὶ ὀφείλεται σὲ ὑπερβολικὴ δόσι φθορίου. Ἔχουν ἐπίσης ἀναφερθῆ ἀνωμαλίες τῶν ὀστῶν, ὅπως σκελετικὴ φθορίωσις, ὀστεοπόρωσις καὶ πόνοι τῶν ἀρθρώσεων. Στὴν πόλι Μπάρλετ τοῦ Τέξας, τὴν περίοδο 1943-1953, κατὰ τὴν ὁποίαν τὸ νερὸ περιεῖχε φθόριο 8 ppm, ὁ δείκτης θνησιμότητος ἦταν 3 φορὲς ὑψηλότερος ἀπὸ τὸ γειτονικὸ Κάμερον, ὅπου τὸ νερὸ περιεῖχε φθόριο σὲ περιεκτικότητα 0.4 ppm. Τὸ Ἀμερικανικὸ Κέντρο Ἐλέγχου Νοσημάτων καὶ τὸ Ἵδρυμα Ἀσφαλοῦς Ὕδατος (The Safe Water Foundation) ἐκτιμοῦν σὲ 30,000-50,000 τοὺς ἐπὶ πλέον θανάτους, σὲ ἐτησία βάσι, σὲ περιοχὲς μὲ περιεκτικότητα τοῦ νεροῦ σὲ φθόριο 1 ppm, ποὺ εἶναι καὶ ἡ συνήθης.
ΤΟ ΦΘΟΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΔΗΛΗΤΗΡΙΟ! Χρησιμοποιεῖται γιὰ τὴν ἐξολόθρευσι ποντικῶν, ἀρουραίων καὶ ὡς ἐντομοκτόνο.
Ἡ ἔκδοσις τοῦ 1984, τῆς «Κλινικῆς Τοξικολογίας γιὰ Προϊόντα Ἐμπορίου», στὶς Η.Π.Α., κατατάσσει τὸ φθόριο ὡς τοξικώτερο τοῦ μολύβδου καὶ ἐλαφρῶς ἠπιώτερο τοῦ ἀρσενικοῦ.

Μισὸ σωληνάριο ὀδοντόκρεμας μὲ φθόριο, εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ σκοτώση ἕνα παιδί! Ὑπάρχουν καταγεγραμμένα περιστατικὰ βρεφῶν καὶ παιδιῶν, τὰ ὁποῖα πέθαναν στὴν καρέκλα τοῦ ὀδοντιάτρου κατὰ τὴν διάρκεια φθοριώσεως ἢ κατόπιν λήψεως σκευασμάτων, τὰ ὁποῖα περιεῖχαν φθόριο!

Πηγὲς προσλήψεως φθορίου

Ὀδοντόκρεμες καὶ στοματικὰ διαλύματα μὲ φθόριο
Φθοριωμένο πόσιμο νερό
Γάλα ἀπὸ σκόνη γιὰ βρέφη (ὅταν διαλύεται σὲ φθοριωμένο νερό)
Ἐπεξεργασμένα δημητριακά* (προσοχὴ στὴν χώρα προελεύσεως!)
Χυμοί* (προσοχὴ στὴν χώρα προελεύσεως!)
Ἀναψυκτικά* (προσοχὴ στὴν χώρα προελεύσεως!)
Τσάϊ (ὅταν παρασκευάζεται μὲ φθοριωμένο νερό)
Κρασί* (προσοχὴ στὴν χώρα προελεύσεως!)
Μπύρα* (προσοχὴ στὴν χώρα προελεύσεως!)
Κοτόπουλο τοῦ ὁποίου τὰ κόκκαλα ἔχουν ὑποστῆ μηχανικὴ ἀφαίρεσι
Ψάρια* (ἀναλόγως προελεύσεως, ἐπεξεργασίας καὶ συσκευασίας)
Ἀντικολλητικὰ μαγειρικὰ σκεύη, ὅπως Tefal κ.λπ. (νὰ ἀποφεύγωνται!)
Φθοριωμένο ἁλάτι*
Ἀναισθητικά (Enflurane, Isoflurane, Sevoflurane)
Τσιγάρα

* τὰ ἑλληνικὰ προϊόντα δὲν περιέχουν φθόριο. Ἐπιλέγοντάς τα βοηθᾶτε τὴν ὑγεία σας καὶ τὴν ἐθνικὴ οἰκονομία!

Ἐπίλογος

Τὰ στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα παρουσιάστηκαν στὴν παροῦσα μελέτη, συνιστοῦν προϊὸν δεκαετοῦς ἐνδελεχοῦς ἐρεύνης πάνω στὸ συγκεκριμένο θέμα καὶ καθιστοῦν ὁλοφάνερη τὴν ἀπίστευτη συνωμοσία, ἡ ὁποία κρύβεται πίσω ἀπὸ τὴν προώθησι τοῦ φθορίου. Ὁ μῦθος, ὁ ὁποῖος θέλει τὸ φθόριο νὰ προστατεύη ἀπὸ τὴν τερηδόνα καταρρίπτεται.
Οἱ ὀδοντίατροι, οἱ ὁποῖοι ἰσχυρίζονται ὅτι τὸ φθόριο συντελεῖ στὴν καλὴ στοματικὴ ὑγεία, εἴτε ἀγνοοῦν τὰ πραγματικὰ γεγονότα εἴτε ἀποκρύπτουν τὴν ἀλήθεια, φυσικὰ μὲ τὸ ἀζημίωτο. Γεγονὸς εἶναι ὅτι καὶ στὶς δύο περιπτώσεις δὲν ὑπηρετοῦν τὸ κοινὸ συμφέρον. Ἡ καθ’ οἱανδήποτε μορφὴν κατανάλωσις φθορίου, μόνον ἀρνητικὲς συνέπειες ἔχει γιὰ τὴν ἀνθρώπινη ὑγεία, γι’ αὐτὸ καὶ θὰ πρέπη νὰ ἀποφεύγεται.

Ἀποφεύγετε τὴν χρῆσι ὀδοντόκρεμας μὲ φθόριο καὶ χρησιμοποιῆτε κάποια, ἡ ὁποία δὲν περιέχει φθόριο. Κάνετε τὸ ἴδιο στὴν περίπτωσι ποὺ χρησιμοποιεῖτε στοματικὸ διάλυμα, τὸ ὁποῖο εἴτε περιέχει προστεθειμένο φθόριο εἴτε παρασκευάζεται σὲ χώρα μὲ φθοριωμένο πόσιμο νερό. Ὀδοντόκρεμες καὶ στοματικὰ διαλύματα χωρὶς φθόριο (fluoride-free) πωλοῦνται στὰ φαρμακεῖα καὶ στὰ καταστήματα βιολογικῶν προϊόντων.

Φίλες καὶ φίλοι, ὁ Ἑλληνισμὸς διανύει μία ἀπὸ τὶς κρισιμώτερες καμπὲς τῆς ἱστορίας του. Οἱ ἐπιθέσεις, τὶς ὁποῖες δέχεται σὲ ὅλα τὰ μέτωπα (ὀρθοδοξία, ἱστορία, γλῶσσα, οἰκογένεια, παραδόσεις, ἀξίες, φρόνημα, ἤθη καὶ ἔθιμα) εἶναι ἀναίμακτες, γι’ αὐτὸ καὶ δυσκόλως γίνονται ἀντιληπτές. Γιὰ πρώτη φορὰ στὴν ἱστορία, οἱ ἐχθροί μας πολιορκοῦν τὸ πνεῦμα μας· καὶ ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι ἂν ἁλωθῆ τὸ πνεῦμα, τὸ τέλος δὲν ἀργεῖ νὰ ἔλθη.
Ἂς ἀντισταθοῦμε λοιπὸν ὅσο ὑπάρχει ἀκόμη καιρός!

Βιβλιογραφία

1. Arnala I, et al. (1985). Effects of fluoride on bone in Finland. Histomorphometry of cadaver bone from low and high fluoride areas. Acta Orthopaedica Scandinavica 56(2):161-6.
2. Athanassouli I, et al. (1994). Dental caries changes between 1982 and 1991 in children aged 6-12 in Athens, Greece. Caries Research 28(5):378-82.
3. Azar HA, et al. (1961). Skeletal fluorosis due to chronic fluoride intoxication.
4. Bhatnagar M, et al. (2006). Biochemical changes in brain and other tissues of young adult female mice from fluoride in their drinking water.
5. Burgstahler AW. (1975). Editorial Review: Fluoride and Down’s Syndrome (Mongolism). Fluoride 8: 1-11, 120.
6. Colquhoun J. (1997). Why I changed my mind about Fluoridation. Perspectives in Biology and Medicine. 41:29-44.
7. Czerwinski E, et al. (1988). Bone and joint pathology in fluoride-exposed workers. Archives of Environmental Health 43(5):340-3.
8. Fein NJ, Cerklewski FL. (2001). Fluoride content of foods made with mechanically separated chicken. Journal of Agricultural Food Chemistry 49(9):4284-6.
9. Freni SC. (1994). Exposure to high fluoride concentrations in drinking water is associated with decreased birth rates. Journal of Toxicology and Environmental Health 42:109-121.
10. Gibson S. (1992). Effects of fluoride on immune system function. Complementary Medical Research 6: 111-113.
11. Gilbaugh JH, Thompson GJ. (1966). Fluoride osteosclerosis simulating carcinoma of the prostate with widespread bony metastasis: a case report. Journal of Urology 96: 944-946.
12. Gottlieb LS, Trey C. (1974). The effects of fluorinated anesthetics on the liver and kidneys. Annual Review of Medicine 25: 411-429.
13. Grandjean P, et al. (1992). Cancer incidence and mortality in workers exposed to fluoride. Journal of the National Cancer Institute 84(24):1903-9.
14. Heilman JR, et al. (1999). Assessing fluoride levels of carbonated soft drinks. Journal of the American Dental Association 130(11):1593-9.
15. Jacobsen SJ, et al. (1992). The association between water fluoridation and hip fracture among white women and men aged 65 years and older; a national ecologic study. Annals of Epidemiology 2: 617-626.
16. Jankauskas J. (1974). Effects of fluoride on the kidney: A review. Fluoride 7: 93-105.
17. Lindsay R. (1990). Fluoride and Bone – Quantity Versus Quality. Editorial. New England Journal of Medicine 322: 845-846.
18. Moolenburgh Hans, Fluoride: The Freedom Fight, Mainstream Publishing Company, Edinburgh, 1987
19. National Research Council. (1971). Effects of Fluoride on Human Health: Nervous System. In: Fluorides. Committee on Biological Effects of Atmospheric Pollutants. National Academy of Sciences. Washington, D.C.
20. National Research Council. (1993). Effects of ingested fluoride on renal, gastrointestinal, and immune systems. In: Health Effects of Ingested Fluoride. Report of the Subcommittee on Health Effects of Ingested Fluoride. National Academy Press, Washington, DC.
21. National Research Council (1993). Health Effects of Ingested Fluoride. National Academy Press, Washington DC. See page 30.
22. Roholm K. (1937). Fluoride intoxication: a clinical-hygienic study with a review of the literature and some experimental investigations. H.K. Lewis Ltd, London.
23. Shashi A. (1992). Studies on alterations in brain lipid metabolism following experimental fluorosis.
24. Singh PP, Barjatiya MK, Dhing S, Bhatnagar R, et al. (2001). Evidence suggesting that high intake of fluoride provokes nephrolithiasis in tribal populations. Urological Research 29(4): 238-44.
25. Sutton P. (1996). The Greatest Fraud: Fluoridation. A Factual Book. Kurunda Pty, Ltd, PO Box 22, Lorne, Australia 3232.
26. Waldbott GL. (1958). Allergic reactions from fluorides. International Archives of Allergy 12: 347-355.
27. Xiong X, et al. (2006). Dose-effect relationship between drinking water fluoride levels and damage to liver and kidney functions in children. Environmental Research Jul 8.
28. Yang CY, et al. (2000). Fluoride in drinking water and cancer mortality in Taiwan. Environmental Research 82:189-93.
29. Yiamouyiannis John. Fluoride, The Aging Factor. Health Action Press, 1993.
30. Zeiger E, et al. (1993). Genetic toxicity of fluoride.Environmental Molecular Mutagenesis 21(4):309-18.
31. Zhang Y, et al. (2006). DNA damage induced by fluoride in rat osteoblasts. Fluoride 39:191-194.

odysseiatv