ΖΩΤΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ: Αυτά πρέπει να ρυθμίσει η Ελλάδα τώρα στην ειρήνη για να μην χάσει τον πόλεμο

Με το βλέμμα στην Τουρκία…

Τα σύγχρονα οπλικά συστήματα είναι αρκετά πιο σύνθετα στην κατασκευή και επομένως και τη συντήρησή τους από τη στιγμή που διαθέτουν εξεζητημένα ηλεκτρο-οπτικά συστήματα, τα οποία χρειάζονται χρόνο για να παραχθούν , εγκατασταθούν και τελικά ελεγχθούν, πριν παραδοθούν προς χρήση όντας επιχειρησιακά έτοιμα.

Ειδικότερα δε τα πολεμικά σκάφη και δευτερευόντως τα μαχητικά αεροσκάφη, έχουν το μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας στη συντήρησή τους και βέβαια την αντικατάστασή τους σε περίπτωση απώλειάς τους. Βλέπουμε ότι για την κατασκευή ενός σύγχρονου μαχητικού αεροσκάφους από μία γραμμή παραγωγής δυτικού κράτους απαιτεί μερικούς μήνες, ενώ η ναυπήγηση ενός νέου πολεμικού σκάφους απαιτεί χρόνια και μάλιστα πλέον των 40 μηνών μέχρι την κήρυξή του ως επιχειρησιακά έτοιμου μετά τις απαραίτητες δοκιμές θαλάσσης που περνά το σκάφος και τα συστήματα που φέρει.

Τα μαχητικά αεροσκάφη για να επισκευαστούν χρειάζονται ανταλλακτικά και το απαραίτητο βέβαια προσωπικό εδάφους για την επιδιόρθωσή τους. Σε περίπτωση που πληγεί η κύρια βάση τους και οι αεροδιάδρομοι έχουν τεθεί εκτός χρήσης λόγω κρατήρων ή και έχουν πληγεί και λοιπές εγκαταστάσεις όπως υπόστεγα, οπλισμένα και μη, και λοιπές εγκαταστάσεις υποστήριξής τους, τότε μπορούν να προσγειωθούν σε άλλα αεροδρόμια ή ακόμα και σε μεγάλες εθνικές οδούς και να εξυπηρετηθούν από εκεί. Το μαχητικό είναι πολύ πιο ευέλικτο στη διαχείρισή του από πλευράς υποστήριξης και επισκευής και υπάρχουν τρόποι.

Αντίθετα, τα πολεμικά πλοία κάθε είδους έχουν σοβαρούς περιορισμούς καθώς χρειάζονται λιμενικές και ναυπηγικές εγκαταστάσεις τόσο για την υποστήριξή τους όσο και για τις επισκευές τους. Με την υποστήριξη εννοείται ο ανεφοδιασμός των πλοίων με καύσιμα, τρόφιμα, πόσιμο νερό, ανεφοδιασμός μέρους των οπλικών συστημάτων και άλλων, μπορεί να γίνει εν πλω με τη χρήση των πλοίων υποστήριξης, ενώ η επισκευή τους χρειάζεται ναυπηγικές εγκαταστάσεις. Ως επισκευή δε λογίζονται ζημιές μικρού μεγέθους με τις οποίες το πλοίο μπορεί να συνεχίσει να είναι επιχειρησιακό, αλλά ζημιές μεγάλες μετά από επιτυχή πλήγματα, που θα έχουν υποστεί είτε από εχθρικό αντιπλοϊκό πύραυλο ή αεροπορική προσβολή ή από τυπικά πυρομαχικά ναυτικών πυροβόλων. Σε περίπτωση πλήγματος από σύγχρονη βαρέα τορπίλη, το πλοίο πρέπει να έχει .. Άγιο για να επιβιώσει του πλήγματος…

Για την επιδιόρθωση τέτοιου είδους ζημιών χρειάζονται ναυπηγεία τα οποία θα έχουν τις απαραίτητες εγκαταστάσεις και εξοπλισμό για την επιδιόρθωση ταυτόχρονα αρκετών μονάδων. Ο υπολογισμός του πιθανού αριθμού μονάδων που θα χρειαστούν δεξαμενισμό, κατά τη διάρκεια μίας πολεμικής σύρραξης, γίνεται με βάση ένα ποσοστό επί του συνόλου των πλοίων που διαθέτει ο στόλος από τα πλοία επιφανείας κάθε είδους μέχρι και τα υποβρύχια.

Για μία κατ’ εξοχήν ναυτική χώρα που θα κληθεί να εμπλακεί σε αεροναυτικό αγώνα σε όλο σχεδόν το μήκος της γραμμής αντιπαράθεσης με την Τουρκία, οι απώλειες και η ανάγκη επισκευών των αεροσκαφών και των πλοίων θα είναι μεγάλες. Τα ναυπηγεία είναι πιθανό ότι θα πληγούν από την εχθρική αεροπορία ( αν καταφέρουν να φτάσουν σε σημείο εξαπόλυσης των όπλων τους ) ή των βαλλιστικών πυραύλων τύπου Bora που διαθέτουν υπό την προϋπόθεση ότι έχουν επαρκές βεληνεκές, δεν καταστραφούν οι εκτοξευτές τους πριν εκτελέσουν τη βολή ή δεν καταρριφθούν από την αντιαεροπορική ομπρέλα της Π.Α. .

Η δυνατότητα της Ελλάδας να έχει λειτουργικά ναυπηγεία με δυνατότητες επισκευής των σκαφών του Πολεμικού Ναυτικού σε όσο το δυνατόν συντομότερο χρόνο, είναι όχι απλά κρίσιμης αλλά ζωτικής σημασίας για την πορεία των επιχειρήσεων και την ίδια την επιβίωση της χώρας. Σε περίπτωση που μέρος των ναυπηγείων τεθεί εκτός και ο ρυθμός επισκευών δεν είναι αρκετός, πρέπει να βρεθούν άλλες λύσεις και η λύση είναι η μίσθωση ξένων ναυπηγείων με το ανάλογο αντίτιμο φυσικά σε χώρα/ες, οι οποίες δε θα προβάλουν ενστάσεις κρατώντας ίσες αποστάσεις με την Τουρκία, για παράδειγμα.

Οι χώρες που έχουν λειτουργικά ναυπηγεία ικανά για επισκευές εντός της Μεσογείου είναι οι: Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία με τους Γάλλους να είναι οι πιο αξιόπιστοι με την έννοια όχι της ναυπηγικής εργασίας που μπορούν να προσφέρουν, αλλά του ότι είναι ευκολότερο ίσως να κλειστεί συμφωνία εμπορικής φύσεως μαζί τους για τυχόν επισκευή και εξυπηρέτηση μονάδων του Πολεμικού Ναυτικού σε περίπτωση που απαιτηθεί. Ανάλογα με τις ζημιές, χρειάζονται μήνες για την επιδιόρθωσή τους, τηρώντας τις διαδικασίες βέβαια πριν ξαναπαραδοθούν ως επιχειρησιακά πίσω στο στόλο ενώ θα χρειαστεί και η έλευση συστημάτων από τις κατασκευάστριες εταιρείες ή μεταφορά ήδη υπαρχόντων που υπάρχουν ως ανταλλακτικά στις αποθήκες. Άρα χρειάζεται και η οργάνωση της όλης διαδικασίας με τη συνεργασία τρίτων μερών αφού τα συστήματα που χρησιμοποιούνται προέρχονται εκτός Ελλάδος.

Όλα αυτά χρειάζονται συμφωνίες από πριν με την ανάλογη πρόνοια και ίσως είναι πιθανό να μπορεί να συμβεί επικαλυμμένα μέσω της συνεργασίας μεταξύ ναυπηγείων Ελλάδας και τις όποιας συνεργάτιδος χώρας χωρίς την εμπλοκή κρατικών οργάνων με διακρατικές συμφωνίες. Αυτά όλα φυσικά απαιτούν λειτουργικά ναυπηγεία και τη βούληση για περεταίρω συνεργασία με σύμμαχες χώρες. Η Ελλάδα δε χρειάζεται απαραίτητα συμμάχους που θα στείλουν στρατιωτικές δυνάμεις αλλά εξασφάλιση βιομηχανικών δυνατοτήτων που δεν έχει η ίδια από χώρες φιλικά προσκείμενες.

Αντίστοιχα, η Αεροπορία δε χρειάζεται τόσο την ύπαρξη υποδομών υποστήριξης ,αφού όσα χρειάζονται τα μαχητικά μπορούν να μεταφερθούν με απαραίτητη ίσως την πρόσβαση σε εναέριους χώρους άλλων κρατών. Εφόσον η Αεροπορία είχε στο οπλοστάσιό της αεροσκάφη εναέριου ανεφοδιασμού, τότε θα μπορούσε να τοποθετήσει τα μαχητικά της σε τοποθεσίες εκτός Ελλάδας, επιχειρώντας σε πεδία ενδιαφέροντος από άλλες κατευθύνσεις από αυτές που γνωρίζει ήδη ο εν δυνάμει εχθρός. Αυτό βέβαια προϋποθέτει την ύπαρξη όχι μόνο της συμφωνίας με κάποια Τρίτη χώρα για χρήση συγκεκριμένου μέρους του εναέριου χώρου της αλλά, και της ύπαρξης των αεροσκαφών ανεφοδιασμού.

Αμφότερες οι λύσεις αυτές, τόσο για ναυπηγικές εργασίες όσο και για την πρόσβαση της Αεροπορίας σε εναέριο χώρο τρίτου κράτους, είναι ζητήματα τα οποία κανονίζονται από τον καιρό της ειρήνης με τα ανάλογα πάντα ανταλλάγματα, προς τις χώρες οι οποίες θα συμφωνήσουν γι αυτού του είδους τις συνεργασίες. Όλα αυτά αποτελούν λύσεις σε υπαρκτά ζητήματα και πρέπει να έχουν κανονιστεί από τον καιρό της ειρήνης για την περίπτωση πολέμου και καλό είναι να υφίστανται και ας μη χρειαστούν ποτέ.
el.gr