Νά κάνουμε Αγώνα γιά νά μήν κάνουμε Κηδείες… Δέν είναι θέμα άγνοιας πλέον είναι θέμα επιλογής…

Νά κάνουμε Αγώνα γιά νά μήν κάνουμε Κηδείες… Δέν είναι θέμα άγνοιας πλέον είναι θέμα επιλογής…

Νά κάνουμε Αγώνα γιά νά κάνουμε λιγότερες Κηδείες…,,, Κηδείες ανθρώπων, κηδείες πατρίδων, κηδείες ψυχών, κηδείες, βιβλίων, κηδείες Ιστορίας, κηδείες θρησκείας, κηδείες ευανθρωπίας, κηδείες, κηδείες, κηδείες…

Εάν δέν κάνουμε Αγώνες γιά νά μήν ΜΑΣ χαρακτηρίσουν μέ «ανάρμοστα||» επίθετα, τότε είμαστε καθώς πρέπει Μεγαλομαλάκες… Σ’ αυτήν τήν περίπτωση η εντροπή είναι εντροπιαστική, αρνητική, κακή, εγωϊστική, μαλακή ή μαλθακή, ιδιοτελής, ηλίθια, βρώμικη, συμφεροντολογική!

Έχεις τήν επιλογή νά κάνεις αξιοπρεπή αγώνα εφ’ όλης τής ορμής ή νά καθίσεις ώς καθώς πρέπει «αξιοπρεπής» μαλάκας νά έρθει νά σ’ αυτοκτονήσουν ή νά σέ σφάξουν…

Η επιλογή σού είναι η συνέπεια τού θερισμού σού, εάν δέν θέλεις νά σέ σώσει κανείς δέν έχεις τό δικαίωμα νά σωθείς…

Εάν βαριέσαι νά κάνεις Αγώνα τότε αξίζεις ό,τι φέρει η αδράνεια καί είσαι χειρότερον τού θύτη σού..

Νά λυπάσαι ή νά μήν λυπάσαι αυτόν οπού έκανε τήν επιλογή νά Παραυτοκτονήσει μέ τά εμβόλια καί τά περεμβόλια τών εχθρών τού; Τόσες φορές ΜΑΣ ξεγέλασαν, άν «τούς» υπακούς μετά από όλο αυτό τό διαδοχικό ξεγέλεσμα σ’ «αυτούς» που σέ ξανά ξεγέλασαν τότε δέν αξίζεις λύπηση, ούτε οίκτον, αλλά αποτροπή καί μάλιστα Προαποτροπή!

Έκανες τήν επιλογή σού όπως η Εύα καί ό Αδάμαντος. Θά λάβεις ό,τι εξισώνει η επιλογή σού… Η επιλογή σού δέν είναι θέμα άγνοιας αλλά συνειδητής μαλθακής καί άπιστης βλακείας. Άκουσες, οίδες, είδες, θυμάσαι τί σού ξανά έκαναν καί σύ πάλαι πηγαίνεις καί ξεγυμνώνεσαι τρουμπωμένος μαζύν σού. Δίς έξ’ αμαρτείν ούκ ανδρός καί γυναικός σοφίας!…

Αυτός που επέλεξε νά υποτακτεί είς τήν αυτοκαταστροφική πολυεκστρατεία από άλλους, δέν αξίζει τήν λύπηση, διότι δέν αγαπάει τόν δίκαιον, δέν αγαπάει τήν αγάπη! Επέλεξε τήν βαριεστημένη ηρεμία καί αυτόν τά λέγει όλα, είναι άνθρωπος κενός, χωρίς ουσιαστικές αξίες καί Θεία Ιδανικά… Δέν ενδιαφέρεται ούτε άν θά ζήσει, ούτε πόσον θά ζήσει, δέν ενδιαφέρεται γιά τήν ψυχή, δέν ενδιαφέρεται γιά τούς άλλους, είναι γεμάτος σαπρότητα ψυχής καί αντιιδιανικών ναρκομαλθακώσεων έκ τών προτέρων ή καί Προναρκομαλθακώσεων…

Δέν είναι δίκαιον ν’ αγαπάς αυτόν που επέλεξε ν’ αγαπάει/προτιμάει τήν αδικία, διότι αυτός δέν αγαπάει τήν ψυχή τής αγάπης ήτοι τό δίκαιον!…

Κάποτε σ’ Εξομολόγηση μού στό Βατοπαίδιον/Βατοπέδιον, ερώτησα τόν Εξομολόγον: «πώς είναι δυνατόν νά είμαι ευτυχής έν Παραδείσω εάν π.χ. ό υιός μού είναι στήν Κόλλαση;»… Έμεινε «κάγκελλον», άναυδος, αμήχανος καί απάντησε: «μά δέν είναι έτσι…». Ίσως είχε δίκαιον δέν είναι έτσι, άν ό υιός μού επιλέξει τήν αδικία γιατί νά τόν λυπηθώ; Καί άν δέν τόν λυπηθώ σημαίνει δέν λυπάμαι καί δέν αγαπώ τόν άδικον! Όμως άμα τώ θανάτι λήγει η περίοδος δοκιμασίας καί αμέσως μετά θάνατον λαμβάνει τήν συναρίθμιση πίστωσης/χρέωσης υπέρ καί εναντίον τής ψυχής….

Καταλαβαίνεις μέ τόν χρόνον, τήν τριβήν καί τήν αναβάθμιση είς τήν κλίμακα, ότι αγάπη είναι η προτίμηση καί εφαρμογή τού δικαίου. Εάν αδικείς τό δίκαιον μέ τήν προτίμηση σού, τότε αδικείς τήν αγάπη διά χάριν τής αρεσκείας σού!…

Τό δίκαιον όμως έχει μία Κλαδοπαράμετρον που λέγει ότι είναι άδικον νά μήν σώσεις τόν άδικον, αλλά αυτόν είναι ευκαταφρόνητον εάν ό άδικος θέλει νά σωθεί, τό ζητήσει, τό αιτηθεί, καί έχει μετανοήσει γιά τήν αδικοπραξία τού…

Γιατί είναι δύσκολον γιά Τόν Θεόν νά σώσει έναν άδικον που δέν έχει μετανοήσει; Διότι τό νά καταργείς τήν ελευθέρα βούληση είναι από μόνη τής αδικία, έστω καί εάν αυτή ελευθέρα βούληση επέλεγε ώς επί τώ πλείστον ή αποκλειστικώς τήν αδικία… Δίκαιον, είναι ό σεβασμός πρός τήν ελευθέραν βούλησην καί ταυτοχρόνως η πληρωμή μέ τό ανάλογον χρήμαν, ψυχοφορολογία, καταδίκη, ποινή πρός τήν αδικοπροτιμούσα ελευθέραν βούλησην…

Είναι ΔΗΛΑΔΗ τόσον αμαρτία καί αδικία τό νά εκβιάσεις τήν ελευθερίαν τού άλλου όσον καί η ίδια η πράξη ή διανόηση τής αμαρτίας καί τής αδικίας. Τό νά σέ σώσει μέ τό ζόρι Ό Θεός είναι τόσον αδικία όσον η αδικία που κάνεις μέ τό νά μήν θέλεις νά σωθείς! Ό Θεός δέν σώσει ποτέ κανέναν διά τής αδικίας! Η Άκτιστη Προσωποποίηση τής Δικαιοσύνης δέν χρησιμοποιεί ποτέ τήν αδικία καί δή σέ θέματα ελευθέρας βουλήσεως!

Εάν η προσωπική σού επιλογή δέν είχε καμμία σημασία τότε γιατί νά μήν σέ έσωζε πρίν κάν ενσαρκωθείς, γιατί νά μήν σ’ αφήνε νά κάνεις αυτόν που θέλεις, τό κακόν καί τό καλόν που θέλεις;…

Γιατί Ό Θεός έκανε τόν άνθρωπον αφού ήξερε ότι πολλοί ανθρώποι θά χάνονταν; Η ρηχή απάντηση είναι γιά τόν ίδιον λόγον ότι πολλοί ανθρώποι θά είναι άξιοι Ψυχευσωτηρίας! Η βαθειά απάντηση είναι ότι θά ήταν αδικία νά αποφύγει Ό Θεός τήν δημιουργία ανθρώπου γιά νά μήν χαθούν κάποιοι ανθρώποι καί γιατί είναι αδικία; Διότι τό νά μήν κάνει Ό Θεός ελεύθερα όντα ελευθέρας βουλήσεως, είναι αποφυγή λόγω δειλίας, μεροληπτικής προτίμησης, ελευθέρας εκφράσεως καί εκδηλώσεως τής Ελευθερίας! Τό νά μήν υπήρχε ποτέ όν που νά επιλέγει ελευθέρως, κάνει τήν διάδραση καί τήν δημιουργία Τού Θεού άδικη, διότι ακρωτηριάζει τήν ελευθερία γιά νά ευνοήσει τήν δικαιοσύνη καί τήν σωτηρία, αλλά δι’ αυτού κάνει τούς σεσωσμένους καί δεδίκαιους ανάξιους… Καί ό ανάξιος είναι άδικος. Η σωτηρία τού αδοκίμαστου καί ανάξιου είναι άδικη!
Είναι ώς νά δίδεις μία θέση διευθυντή/αρχιμηχανικό σ’ έναν τραγουδιστή σ’ έναν έργον κατασκευής διαστημόπλοιου, από αγάπη, συμπάθεια καί επειδη σού τό ζήτησε. Ενώ νομίζεις ότι αγαπάς αδικείς!…

Η σωτηρία τής ψυχής είναι αξιότερη όταν τό αξίζεις παρά όταν δέν τ’ αξίζεις… Όταν δέν τ’ αξίζεις είναι τόκος άδικης σωτηρίας…

Ακόμη καί οί αγγέλοι έχουν ελευθέραν βούλησην νά αγαπούν τό δίκαιον ήτοι Τόν Θεόν ή νά μισούν τό δίκαιον, επειδή αγαπούν τήν εξουσία καί τήν δύναμη… Ό διάβολος από ελευθέραν βούλησην έπεσε καί από ελευθέραν βούλησην μπορεί νά ξανά σταθεί στό ύψος τής Αγίας Άχραντης Αξιοπρέπειας!…

Ενώ ό άγγελος ποιήθηκε/γεννήθηκε Άγιος μέ τό δικαίωμα ανά πάσα στιγμή νά ξεαγιωθεί, ό άνθρωπος ποιήθηκε/γεννήθηκε άγιος, έπεσε καί γεννάται έκτοτε ανάγιος μέ τό δικαίωμα καί τήν ορθοπραξία ώστε νά σωθεί!…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ