“Μήπως ξέχασα εδώ την τσάντα μου;”. “Και τι φοβήθηκες, παππούλη, μη σου πάρουν το κελεπούρι; Τέτοια που είναι, κανένας δεν την παίρνει!

Κάπου το 2010 πέτυχε να διαβάσω βιβλία  του π.Χαράλαμπου Βασιλόπουλου .

Εντύπωση μου έκανε η λεπτομερής αποκάλυψη  ενός μετανοημένου τέκτονα  που τον επισκέφθηκε στην μονή Πετράκη  ,όταν ο μακαριστός π.Χαράλαμπος ήταν  ηγούμενος.

Σήμερα δεν μπορεί παρά να προκαλεί δέος ,η συνεχής αναφορά του για την Ελβετία από την δεκαετία του 1960 και κάποιο μυστικό μέρος ,κέντρο της μασωνίας και του σιωνισμού όπου  τότε σχεδιάζονταν   και αποφασίζονταν τα πάντα πίσω από κλειστές πόρτες  υπό τον φόβο των υπολοίπων.

Ποια είναι η διαφορά  σήμερα;

Το Νταβός (Davos) στην Ελβετία ,η ψηλότερη πόλη στην Ευρώπη φιλοξενεί με ανοιχτές πόρτες το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ, επίσημα μια ετήσια συνάντηση πολιτικών και σημαντικών επιχειρηματιών από όλο τον κόσμο ουσιαστικά όμως(φόρα παρτίδα) the great event της μασωνίας και του σιωνισμού τον 21^ο αιώνα χωρίς να  υπάρχει ιδιαίτερη αντίδραση από τους υπόλοιπους.

Εκεί λαμβάνονται φόρα παρτίδα οι πιο βάρβαρες και αντιανθρώπινες αποφάσεις.

Ως πότε θα κοιμόμαστε οι περισσότεροι με τα τσαρούχια ;

*Ο π. Χαράλαμπος έμεινε σε όλη την επίγεια ζωή του φτωχός: τριμμένο ράσο, μπαλωμένα παπούτσια, παμπάλαια και φθαρμένη τσάντα (που, όταν την ξέχασε στο λεωφορείο και έτρεξε να την πάρει γιατί είχε μέσα τα χειρόγραφα ενός βιβλίου του, οι υπάλληλοι στις συγκοινωνίες γελούσαν και του είπαν πως δεν υπήρχε φόβος να την κλέψει κανείς, γιατί ήταν για πέταμα). Από τα χέρια του πέρασαν πολλά χρήματα, δωρεές διαφόρων, αλλά πάντα τα χρησιμοποιούσε για καινούργια βιβλία και φιλανθρωπίες.

Κατά τη διάρκεια της Κατοχής εργάζεται στα Γιάννενα, όπου αναπτύσσει αντιστασιακή δράση, για την οποία διώκεται από τους Ναζί και καταδικάζεται σε θάνατο μαζί με άλλους έξι πατριώτες. Λαμβάνουν χάρη και δεν εκτελούνται, ενώ ήταν ήδη στημένοι μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Κατά τα χρόνια του εμφύλιου πολέμου μιλάει ενάντια στην κομουνιστική αθεΐα, γι’ αυτό το ΕΑΜ τον καταδικάζει σε θάνατο. Αντί γι’ αυτό όμως, με την κατάρρευση του ΕΑΜ, μέλη του τον βρίσκουν και του εμπιστεύονται το αρχείο του ΕΑΜ της Δυτικής Στερεάς, να το κρύψει (όπως και κάνει), επειδή τον αναγνωρίζουν ως έντιμο άνθρωπο.

Τα χρόνια 1962-1968 διατελεί ηγούμενος της ιεράς Μονής Πετράκη, δίπλα στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός, απ’ όπου τον απομακρύνει η χούντα της 21ης Απριλίου. Το 1971 μάλιστα πέρασε και από στρατοδικείο, γιατί το χουντικό καθεστώς θεώρησε επικίνδυνη την κριτική που ασκούσε για πνευματικά θέματα στον τότε αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο μέσω του «Ο.Τ.».

Είναι αξιοσημείωτο ότι, λόγω καταδίκης του από τους Ναζί, που θεωρήθηκε ότι… λέρωσε το ποινικό του μητρώο, το υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων, το Μάρτη του 1967 (ένα μήνα πριν το πραξικόπημα που οδήγησε στη χούντα), αρνήθηκε να εγκρίνει την εγγραφή του στον κατάλογο των αρχιμανδριτών που θα μπορούσαν να εκλεγούν μητροπολίτες (τον απέκλεισε δηλαδή από το ενδεχόμενο να γίνει κάποτε δεσπότης). Αυτό -όπως έλεγε ο ίδιος- ήταν προς όφελός του, γιατί του επέτρεψε να εργάζεται ελεύθερα για τα βιβλία του.

Στην Αθήνα ο π. Χαράλαμπος αναπτύσσει πυρετώδη ιεραποστολική δραστηριότητα, με ομιλίες, άρθρα στον «Ο.Τ.» και εκατοντάδες μικρά και μεγάλα βιβλία χριστιανικού ενδιαφέροντος. Συντάσσει και εκδίδει πλήθος βίους αγίων (έκδοση που προγραμμάτιζε αρχικά σε συνεργασία με το Φώτη Κόντογλου, ο οποίος όμως κοιμήθηκε το 1965), αλλά και πνευματικά δοκίμια όπως τα Γιατί ζεις;, Γιατί δεν εκκλησιάζεσαι;, Πάψε να βρίζεις τα θεία, Οι 52 δαίμονες της χαρτοπαιξίας, Η Αποκάλυψις εξηγημένη (το κατά δύναμιν), ερμηνεία στα ευαγγέλια κατά Ματθαίον και Ιωάννην κ.π.ά.-

Οι υπόλοιποι τι κάνουμε; Ως πότε οι Ελληνες  χριστιανοί δεν θα αντιδρούμε ;

Τι περιμένουμε το σφράγισμα;Tότε για τους περισσοτέρους θα είναι ήδη αργά..

Eίμαστε τόσο άξιοι ώστε να είμαστε σίγουροι πως δεν θα σφραγισθούμε;