Λούκ, 19,27 (2019 μ.Χ. = κόβιντ-19) καί Λούκ, 22,36 (2022 μ.Χ. υποχρεωτικότητα εμβολίου)….

Λούκ, 19,27 (2019 μ.Χ. = κόβιντ-19) καί Λούκ, 22,36 (2022 μ.Χ. υποχρεωτικότητα εμβολίου)….

Αφορμή διά τό άρθρον αυτόν ήταν ό φίλος μού Α.Α.Α.Α., τόν ευχαριστώ, συμμετείχε σέ κάτι που δέν ήταν τυχαίον. Εψές στεναχωριώμουν μήπως δέν ανακαλύψω τόν στίχον Λουκ, 22,36, τόν άλλον τόν ηύρα σχετικώς εύκολα. Σήμερα πρωϊ πρωϊ ανοίγω τόν Η/Υ καί μού αραδιάζει φωτογραφίες μού, παλαιότερα έκανα φωτοκαρτέλλες από τό Φώτοσιοπ καί τίς έβαζα στό φέης, λέω κάτσε νά δούμε τί θά μού δείξει, η υπομονή μού επιβραβεύτηκε. Πτού καί ξεπροβάλλει μία φωτοκαρτέλλα μέ τούς στίχους 22,36, μπορεί καί όλα τυχαία; χαχαχα….

Αυτά είς τό τέλος εξηγούντε διά νά διαβάσετε καί καταλάβετε συνολικά τίς αποκαλύψεις:

«Λουκ. 19,27        πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ᾿ αὐτούς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου.

Λουκ. 22,36        εἶπεν οὖν αὐτοῖς· ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω, ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει μάχαιραν».

Λουκ. 22,18        λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι οὐ μὴ πίω ἀπὸ τοῦ γενήματος τῆς ἀμπέλου ἕως ὅτου ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔλθῃ.

Λουκ. 22,18              Διότι σας λέγω, ότι δεν θα ξαναπιώ από το προϊόν αυτό της αμπέλου, έως ότου έλθη η χαρμόσυνος βασιλεία του Θεού”.

Τί εννοεί εδώ, ότι θά επαναπιεί οίνον όταν θά έρθει η βασιλεία Τού Θεού, ήτοι κυριολεκτικώς ξανά μέ σάρκα καί οστά; Καί εννοεί τό αίμα καί σώμα Τού που κατωτέρω παρουσιάζει; Είναι αντιφατικόν; Θά πιεί από τό ίδιον Τού τό αίμα καί θά φάγει από τήν ίδια Τού τήν σάρκα ήτοι ώς Πνεύμα Υιού πανταχού Παρών καί τά πάντα Πληρών εντός οίνου καί εντός άρτου!(;)… Τά πάντα δυνατά όσον παράξενα έκ Θεού καί Θεανθρώπου ήτοι Θεού έν σαρκί… Αναφέρεται σέ κυριολεκτική Δευτέραν Παρουσίαν μέ σάρκαν τέτοιαν ώστε νά δέχεται οίνον καί άρτον Υιοευλογίας; Όπως όταν Αναστήθηκε καί έφαγεν διά νά πεισθεί ό Θωμάς; Συνάμα εννοεί ότι μέχρι νά έρθει η βασιλεία Τού Θεού θά είναι μέν απών αλλά συνάμα ώς Πνεύμα παρών καί ταυτοχρόνως ό οίνος δέν θά είναι ευλογημένος λόγω κακίας σατανά βασιλευούσης; Η επιστροφή Τού είναι δεδομένη… Συνδοιάσετε αυτά μέ κατωτέρω σχόλια έως τό τέλος…

Λουκ. 22,19        καὶ λαβὼν ἄρτον εὐχαριστήσας ἔκλασε καὶ ἔδωκεν αὐτοῖς λέγων· τοῦτό ἐστι τὸ σῶμά μου τὸ ὑπὲρ ὑμῶν διδόμενον· τοῦτο ποιεῖτε εἰς τὴν ἐμὴν ἀνάμνησιν.

Λουκ. 22,19              Και αφού επήρε εις τα χέρια του άρτον, ευχαρίστησε τον Θεόν, έκοψεν εις τεμάχια τον άρτον, έδωκεν εις αυτούς και είπεν· “αυτό, που σας δίδω τώρα, δεν είναι κοινός και συνήθης άρτος. Είναι αυτό τούτο το σώμα μου, το οποίον μετ’ ολίγον παραδίδεται θυσία επάνω στον σταυρόν δια την σωτηρίαν των ανθρώπων. Τούτο να πράττετε πάντοτε, δια να φέρετε ζωηρά εις την μνήμην σας την θυσίαν, την οποίαν εγώ προσφέρω εις σωτηρίαν, όχι μόνον ιδικήν σας, αλλά και όλου του κόσμου”.

Λουκ. 22,20        ὡσαύτως καὶ τὸ ποτήριον μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων· τοῦτο τὸ ποτήριον ἡ καινὴ διαθήκη ἐν τῷ αἵματί μου, τὸ ὑπὲρ ὑμῶν ἐκχυνόμενον.

Λουκ. 22,20             Επίσης όταν ετελείωσε το δείπνον επήρε το ποτήριον, ευχαρίστησε τον ουράνιον πατέρα, το έδωκε στους μαθητάς και είπε· “αυτό που περιέχεται μέσα στο ποτήριον δεν είναι πλέον οίνος. Είναι η Καινή Διαθήκη, που επικυρώνεται με το αίμά μου, το οποίον έντος ολίγου θα χυθή δια την σωτηρίαν σας.

Λουκ. 22,21        πλὴν ἰδοὺ ἡ χεὶρ τοῦ παραδιδόντος με μετ᾿ ἐμοῦ ἐπὶ τῆς τραπέζης.

Λουκ. 22,21              Αλλ’ ενώ εγώ προσφέρω την μεγάλην θυσίαν και καθιερώνω την νέαν διαθήκην μεταξύ Θεού και ανθρώπων, ιδού το χέρι εκείνου, που με παραδίδει στους σταυρωτάς μου, είναι μαζή μου εις την τράπεζαν αυτήν και βουτά τον άρτον στο αυτό με εμέ πιάτο.

Λουκ. 22,22        καὶ ὁ μὲν υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου πορεύεται κατὰ τὸ ὡρισμένον· πλὴν οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ παραδίδοται.

Λουκ. 22,22             Και ο μεν υιός του ανθρώπου προχωρεί τον δρόμον του, όπως ο ουράνιος Πατήρ ώρισε. Αλλά αλλοίμονον στον άνθρωπον εκείνον, δια του οποίου ο υιός του ανθρώπου παραδίδεται στους σταυρωτάς”.

Λουκ. 22,23        καὶ αὐτοὶ ἤρξαντο συζητεῖν πρὸς ἑαυτοὺς τὸ τίς ἄρα εἴη ἐξ αὐτῶν ὁ τοῦτο μέλλων πράσσειν.

Λουκ. 22,23             Και αυτοί ήρχισαν να συζητούν μεταξύ των, ποίος τάχα από αυτούς θα ήτο εκείνος, που έμελλε να διαπράξη αυτό το έγκλημα.

Λουκ. 22,24        Ἐγένετο δὲ καὶ φιλονεικία ἐν αὐτοῖς, τὸ τίς αὐτῶν δοκεῖ εἶναι μείζων.

Λουκ. 22,24             Εγινε όμως και φιλονεικίαν μεταξύ των περί του ποίος από αυτούς εθεωρείτο πρώτος.

Λουκ. 22,25        ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· οἱ βασιλεῖς τῶν ἐθνῶν κυριεύουσιν αὐτῶν, καὶ οἱ ἐξουσιάζοντες αὐτῶν εὐεργέται καλοῦνται·

Λουκ. 22,25             Ο δε Κυριος τους είπε· “οι βασιλείς των εθνών κυριαρχούν επάνω εις τα έθνη με την δύναμιν και την βίαν. Και αυτοί, που έχουν εξουσίαν επάνω εις τα έθνη και ταλαιπωρούν τα έθνη, ανακηρύσσονται από τους κόλακας, κατ’ ανάγκην δε και από τον λαόν, ευργέται.

Λουκ. 22,26        ὑμεῖς δὲ οὐχ οὕτως, ἀλλ᾿ ὁ μείζων ἐν ὑμῖν γινέσθω ὡς ὁ νεώτερος, καὶ ὁ ἡγούμενος ὡς ὁ διακονῶν.

Λουκ. 22,26             Σεις όμως δεν πρέπει να κάνετε όπως εκείνοι, αλλά ο μεγαλύτερος μεταξύ σας ας γίνη όπως ο νεώτερος, ο οποίος καθό νεώτερος έχει την υποχρέωσιν να υπηρετή τους άλλους. Και ο ανώτερος μεταξύ σας, ας υπηρετή σαν δούλος τους άλλους.

Πόσα μάς διδάσκει! Διαχρονικόν δίκαιον εξουσιαστών. Οί μείζονες ή ανώτεροι σέ ευφυία, πειθώ, σκέψη, πράξη, δύναμιν, πρέπει νά υπηρετούν τούς ασθενέστερους καί όταν οί ασθενέστεροι γίνουν από ώς νέοι αφελείς σέ σοφοί μείζονες τά όμοια νά πράξουν. Ενώ οί εξουσιαστές εκμεταλλεύοντε τούς ασθενέστερους, χαίροντε καί περιπαίζουν τούς ασθενέστερους. Τίς προάλλες μού λέγει κάποιος πλούσιος τί ηλίθια που είναι, αφού τής είπα νά φέρει ζάκχαρη διατί ήρθε φέρνοντας κάτι άλλον καί δέν έφερε καί την ζάκχαρη; Τού είπα κυνικώς διά χάριν διατήρησης τής ειρήνης, δέν σκέπτοντε καί απήντησε μειδιάζοντας καλύτερα που δέν σκέπτοντε… Εννοώντας διά νά μπορεί νά υπερέχει ό ίδιος καί συνάμα νά μήν τόν κλέβουν… Από τό περίσσευμα εξέβαλε από τό στόμαν τού… Έμεινα δέ σιωπηλός άναυδος καί μαραζωμένος καί άλλαξα συνζήτηση…

Λουκ. 22,27        τίς γὰρ μείζων, ὁ ἀνακείμενος ἢ ὁ διακονῶν; οὐχὶ ὁ ἀνακείμενος; ἐγὼ δέ εἰμι ἐν μέσῳ ὑμῶν ὡς ὁ διακονῶν.

Λουκ. 22,27             Διότι ποίος είναι ανώτερος; Εκείνος που κάθεται στο τραπέζι και τρώγει η εκείνος που όρθιος τον υπηρετεί; Δεν είναι ανώτερος αυτός που κάθεται στο τραπέζι; Ασφαλώς. Και όμως εγώ ο διδάσκαλος και ο Κυριος σας, είμαι μεταξύ σας ως υπηρέτης, που σας εξυπηρετεί.

Λουκ. 22,28        ὑμεῖς δέ ἐστε οἱ διαμεμενηκότες μετ᾿ ἐμοῦ ἐν τοῖς πειρασμοῖς μου·

Λουκ. 22,28             Σεις, οι μαθηταί μου, είσθε εκείνοι που εμείνατε μαζή μου όλο το διάστημα των δοκιμασιών μου και των διωγμών, και δεν εκλονισθήκατε εις την πίστιν.

Πειράζεται, διότι ώς σάρκα πειράζεται, αλλά επιτρέπει νά πειράζεται ώς ανθρώπινη ψυχή, διότι εάν δέν επτρέπετο καί επιβάλλετο η Θεότητα Τού επί τών πειρασμών τότε θά ήταν Αδοκίμαστος καί ώς νά ερχόταν ώς Θεός Αδοκίμαστος καί παντοδύναμος. Εντούτοις, διά νά μήν έχει δικαίωμαν ό σατανάς νά ειρωνευτεί σκωπτικώς ότι επιβάλλεται ώς Θεός καί δέν έρχεται είς τήν θέσιν τού αδύναμου ανθρώπου νά δοκιμαστεί επειδή δειλιάζει, τό έπραξε, νικώντας τόν σατανά καί ώς αδύναμος άνθρωπος, καί ώς Θεάνθρωπος καί ώς Υιός Αγίας Τριάδος ήτοι σέ τριπλήν φάσιν. Πλήρης Νίκη Τού Χριστού, διότι εάν δέν δοκιμάζετο αφαιρώντας τήν Θεία Δύναμιν, ό σατανάς έν δικαίω θά Τού έλεγε συμπεριφέρεσαι ώς Ιππότης που παλεύει πλήρους αρματωσίας καί εξάρτησης μ’ έναν γυμνόν, πονεμένον καί αδύναμον, ήτοι έν συγκρίσει η δύναμις Θεού μέ τά οία κτίσματα Τού. Τότε Ό Χριστός κατέβασε τήν δύναμιν Τού σέ βαθμόν κτιστού ανθρώπου, πράγμα θαυματουργικόν παρά Θεού, καί πάλευσε ώς γυμνός Ό Ίδιος καί αδυνατότερος, τάς δυνάμεις τού σατανά καί τών εξουσιαστών ανθρώπων μέ σατανική «υπερδύναμη»… Αυτόν είναι όλον τό νόημαν τής παραξενιάς που αυτοαναφέρει ώς Υιόν Ανθρώπου καί Υιόν Θεού άλλοτε καί συνάμα συνταυτοχρόνως αλλά πότε ώς μέν καί πότε ώς δέ επεδεδειγμένος, βάσει δικαίου αναλόγως τών όσων αντίστοιχων δυνάμεων παρουσιάζει ό σατανάς. Ό Χριστός νίκησε καί ώς ό αδυνατότερος αγαθός ιλαρός καί ώς ό παντοδύναμος παντογνώστης έν σαρκί Θεός.

Λουκ. 22,29        κἀγὼ διατίθεμαι ὑμῖν καθὼς διέθετό μοι ὁ πατήρ μου βασιλείαν,

Λουκ. 22,29             Και εγώ, δια να ανταμείψω την αφοσίωσιν σας, σας υπόσχομαι βασιλείαν, όπως και ο Πατήρ ώρισε και έδωσεν εις εμέ βασιλείαν και αξίωμα βασιλέως.

Λουκ. 22,30        ἵνα ἐσθίητε καὶ πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ βασιλείᾳ μου, καὶ καθίσεσθε ἐπὶ θρόνων κρίνοντες τὰς δώδεκα φυλὰς τοῦ Ἰσραήλ.

Λουκ. 22,30             Και μία απολαυή αυτής της υποσχέσεώς μου είναι να τρώγετε και να πίνετε επί της τραπέζης μου εις την βασιλείαν μου, να απολαμβάνετε τα ανεκτίμητα αγαθά της αιωνίου ζωής. Και το επίσης σπουδαίον, θα καθίσετε επάνω εις θρόνους, δια να δικάζετε τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.

Τόσον εδώ όσον καί είς τήν Αποκάλυψιν αλλά καί αλλού είς τήν Καινή Διαθήκη, Ό Χριστός Ομολογεί ότι Κριτές ή Συγκριτές Τού θά είναι οί Αγίοι Τού, τόσην εμπιστοσύνη Αγιότητος Δικαίου τούς έχει, ώστε νά κρίνουν αντ’ Αυτού ήτοι Σύγχριστοι αντί Χριστού ήτοι αντιπρόσωποι/αντιμούτσουνοι. Λέγει αλλού είς τούς ραββίνους ότι θά τούς κρίνει ό Μωϋσης που εμπιστεύοντε καί λένε ότι τά λόγια τού τηρούν, ίσως μόνον τούς ραββίνους καί τίς 12 φυλές οί Αποστόλοι ή από κοινού μέ τούς Αποστόλους; Είς τήν Αποκάλυψη λέγει ότι οί Μάρτυρες θά κρίνουν τούς θύτες τούς, εδώ περνάμε είς Τόν Χριστιανισμόν οπού οί Μάρτυρες κρίνουν ώς Συναπόστολοι, Άγιοι, Ίσοι Σύνχριστοι!… Ό καθένας θά κρίνει καί θά κριθεί από τόν ρόλον τού καί πώς αντέδρασε ή παρέμεινε είς αυτόν εώς τελείωσις θανάτου…

Λουκ. 22,31        Εἶπε δὲ ὁ Κύριος· Σίμων Σίμων, ἰδοὺ ὁ σατανᾶς ἐξῃτήσατο ὑμᾶς τοῦ σινιάσαι ὡς τὸν σῖτον·

Λουκ. 22,31              Μείνατε, λοιπόν, πιστοί μέχρι τέλους, διότι θα αντικρύσετε πολλούς πειρασμούς”. Είπε δε ακόμη ο Κυριος· “Σιμων, Σιμων, ιδού ο σατανάς εζήτησε την άδειαν από τον Θεόν να σας συγκλονίση και σας ξεσκονίση, ωσάν το σιτάρι μέσα στο κόσκινο.

Όταν τό λέγει αυτόν, τό κάνει καί Ό Ίδιος ώς Πρόσωπον Τής Αγίας Τριάδος καί συνάμα τό βλέπει, ώς άγιος άνθρωπος Θεού, αφού όπως θά ιδείς είς τά σχόλια τού τέλους, μεταμορφώνετο πότε σέ άνθρωπον καί πότε σέ Υιόν Θεού, ενώ συνταυτοχρόνως ήταν αμφότερα, ώς νά έκλεινε πότε τήν μέν καί πότε τήν δέ στρόμφιγγα… Ό Χριστός ταυτοχρόνως πάλευε ώς τέλειος Θεός καί ώς τέλειος άνθρωπος από κοινού οί δύο ιδιότητες Τού αλλά καί καταμεριστικώς/εξεχωριστώς… Τάδ’ έφη Θεός, τάδ’ έφη Θεάνθρωπος, ουδέν αδύνατον παρά Θεανθρώπου Τριαδικού Θεού…

Λουκ. 22,32        ἐγὼ δὲ ἐδεήθην περὶ σοῦ ἵνα μὴ ἐκλίπῃ ἡ πίστις σου· καὶ σύ ποτε ἐπιστρέψας στήριξον τοὺς ἀδελφούς σου.

Λουκ. 22,32             Και εγώ προσευχήθηκα για σένα, να μη χαθή η πίστις σου. Και συ, όταν κάποτε μετανοημένος επιστρέψης κοντά μου, στήριξε τους αδελφούς σου και με τους λόγους σου και με το παράδειγμα της μετανοίας σου”.

Θά μπορούσε μέ έναν φύσημαν ή θέλημαν νά εξαφανίσει τούς πειρασμούς τών μαθητών, αλλά χροίαν είχεν νά προσευχηθεί ώς άγιος άνθρωπος διά τούς μαθητές Τού. Συνάμα ώς Θεός λαμβάνει τήν προσευχήν ώς άνθρωπος καί ικανοποιεί τό αίτημαν, αλλά δέν τό κάνει απευθείας ώς Θεός, τό κάνει αφού κρίνει ότι ώς σάρκα επροσευχήθην σωστώς… Αυτά όπου λέγαμε ανωτέρω…  

Λουκ. 22,33        ὁ δὲ εἶπεν αὐτῷ· Κύριε, μετὰ σοῦ ἕτοιμός εἰμι καὶ εἰς φυλακὴν καὶ εἰς θάνατον πορεύεσθαι.

Λουκ. 22,33              Ο Πετρος όμως, σαν διαμαρτυρόμενος δι’ αυτό που απεκάλυψε ο Κυριος, του είπε· “Κυριε, είμαι έτοιμος να βαδίσω μαζή σου εις φυλακήν και εις θάνατον”.

Λουκ. 22,34        ὁ δὲ εἶπε· λέγω σοι, Πέτρε, οὐ φωνήσει σήμερον ἀλέκτωρ πρὶν ἢ τρὶς ἀπαρνήσῃ μὴ εἰδέναι με.

Λουκ. 22,34             Ο δε Κυριος του είπε· “σε διαβεβαιώνω, Πετρε, ότι δεν θα λαλήση κατά την νύκτα αυτήν ο πετεινός, πριν συ τρεις φορές με απαρνηθής και διακηρύξης ότι δεν με γνωρίζεις”.

Εδώ συνάδει η ελληνοκυπριακή παροιμία: «μιάλον βούκκον φάε μιάλον λόν μήν πείς, ήτοι μεγάλον όγκον δαγκωματος φάει, βούκκα = παρεία, εδώ εννοείται τό ελαστικόν άνοιγμα εσωτερικώς τών παρείων, μεγαλόν λόγον ήτοι δήλωσιν μήν ειπείς», όπως ό Πέτρος ότι θά βαδίσει μαζυν Τού καί είς φυλακήν αλλά πρίν λαλήσει ό πετεινός τρείς φορές έν τέλει Τόν απαρνήθηκε. Εδώ Ό Χριστός συνετείζει ώς προφύτης Θεός, όχι ώς άνθρωπος δοκιμαζόμενος καί προσπαθών ν’ αγιάσει….

Λουκ. 22,35        Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· ὅτε ἀπέστειλα ὑμᾶς ἄτερ βαλλαντίου καὶ πήρας καὶ ὑποδημάτων, μή τινος ὑστερήθητε; οἱ δὲ εἶπον· οὐθενός.

Λουκ. 22,35              Και είπεν εις αυτούς· “όταν σας έστειλα κατά την πρώτην περιοδείαν σας χωρίς χρήματα, χωρίς ταξιδιωτικό σακκίδιο και χωρίς υποδήματα, μήπως εστερηθήκατε τίποτε;” Εκείνοι δε απήντησαν· “όχι,τίποτε δεν εστερηθήκαμε”.

Λουκ. 22,36        εἶπεν οὖν αὐτοῖς· ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω, ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει μάχαιραν.

Λουκ. 22,36             Είπε λοιπόν εις αυτούς· “τα πράγματα τώρα αλλάζουν και πρέπει να είσθε συνετοί και προνοητικοί, διότι θα συναντήσετε δυσκολίας. Εκείνος που έχει βαλάντιον, ας το παρή μαζή του, διότι θα του χρειασθούν χρήματα, προς συντήρησίν του. Το ίδιο ας κάμη και εκείνος που έχει σακκίδιο· ας το παρή γεμάτο τρόφιμα και ας πωλήση το ένδυμά του εκείνος που δεν έχει μάχαιραν, δια να αγοράση.(Με τα λόγια μου αυτά δεν θέλω να σας συστήσω ποτέ να οπλισθήτε με φονικά όργανα, δια να ανθίσταθε στους εχθρούς σας, αλλά θέλω να σας κάμω να εννοήσετε καλά, ότι θα συναντήσετε θανασίμους εχθρούς δια το όνομά μου, απέναντι των οποίων πρέπει να φέρεσθε με σταθερότητα και με σύνεσιν. Δι’ αυτό πρέπει να οπλισθήτε με τα πνευματικά όπλα της πίστεως και της αρετής).

Λουκ. 22,37        λέγω γὰρ ὑμῖν ὅτι ἔτι τοῦτο τὸ γεγραμμένον δεῖ τελεσθῆναι ἐν ἐμοί, τὸ καὶ μετὰ ἀνόμων ἐλογίσθη· καὶ γὰρ τὰ περὶ ἐμοῦ τέλος ἔχει.

Λουκ. 22,37              Ο άσπονδος πόλεμος έχει τώρα αρχίσει εναντίον μου. Διότι σας λέγω ότι πρέπει να εκπληρωθή εις εμέ τώρα και τούτο ακόμα, που έχει γραφή από τον προφήτην Ησαΐαν, το· Και μεταξύ ανόμων και κακούργων συγκαταριθμήθηκε, δια να τιμωρηθή μαζή με αυτούς ως άνομος. Πρέπει να γίνη και αυτό, διότι όσα έχουν προφητευθή περί εμού παίρνουν τώρα τέλος και πλήρη πραγματοποίησιν”.

Λουκ. 22,38        οἱ δὲ εἶπον· Κύριε, ἰδοὺ μάχαιραι ὧδε δύο. ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς· ἱκανόν ἐστι.

Λουκ. 22,38             Οι δε μαθηταί, που δεν εκατάλαβαν το αλληγορικόν νόημα των λόγων του, είπαν· “Κυριε, ιδού, υπάρχουν εδώ δύο μάχαιραι”. Ο δε Κυριος τους είπε· “φθάνει έως εδώ· ας σταματήσωμε την συζήτησιν”.

Λουκ. 22,39        Καὶ ἐξελθὼν ἐπορεύθη κατὰ τὸ ἔθος εἰς τὸ ὄρος τῶν ἐλαιῶν· ἠκολούθησαν δὲ αὐτῷ καὶ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ.

Λουκ. 22,39             Και αφού εβγήκεν επήγε, όπως εσυνήθιζε, στο όρος των Ελαιών· τον ηκολούθησαν δε και οι μαθηταί του.

Λουκ. 22,40        γενόμενος δὲ ἐπὶ τοῦ τόπου εἶπεν αὐτοῖς· προσεύχεσθε μὴ εἰσελθεῖν εἰς πειρασμόν.

Λουκ. 22,40             Οταν δε έφθασε στον γνωστόν τόπον, που συνήθως ήρχετο, τους είπε· “προσεύχεσθε και παρακαλείτε τον Θεόν να μη πέσετε εις πειρασμόν”.

Λουκ. 22,41        καὶ αὐτὸς ἀπεσπάσθη ἀπ᾿ αὐτῶν ὡσεὶ λίθου βολήν, καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύχετο

Λουκ. 22,41              Και αυτός απεμακρύνθη από αυτούς, όσον περίπου ημπορεί ένας να ρίψη τον λίθον και αφού εγονάτισε προσηύχετο

Ποία είναι αυτή η απόσταση ρίψης περίπου λίθου; Τί αριθμόν σχυματίζει/σχηματίζει αριθμοσοφικώς καί υπό ποία μονάδα ή μονάδες μετρήσεως; Τροφή έρευνας… τού διατί…

Λουκ. 22,42        λέγων· πάτερ, εἰ βούλει παρενεγκεῖν τοῦτο τὸ ποτήριον ἀπ᾿ ἐμοῦ· πλὴν μὴ τὸ θέλημά μου, ἀλλὰ τὸ σὸν γινέσθω.

Λουκ. 22,42             λέγων· “πάτερ, εάν θέλης να απομακρύνης από εμέ το πικρόν τούτο ποτήριον του Θανάτου, απομάκρυνε το, πλην όμως ας μη γίνη το θέλημά μου, αλλά το ιδικόν σου θέλημα”.

Απόλυτη ταπείνωσις τής σαρκός Τού Χριστού, αφού έκλεισε τήν στρόμφιγγα τής Θεότητος Τού. εκδηλώνει τήν έμφυτη φοβία τής σάρκας καί τής ψυχής ανθρώπου, αλλά συνάμα μέ συνετή τόλμη ζητάει μέ ειλικρίνεια καί άνευ υποβόσκουσης κακίας, νά γίνει όμως τό Θέλημα Τού Πατρός Θεού, όχι νά επιβληθεί τό Θέλημα Τού ώς άνθρωπος προσευχόμενος επί τώ Θελήσει Τής Αγίας Τριάδος. Αυτός ήταν ένας πειρασμός ειλικρινούς δοκιμασίας καί πέρασε μέ άριστα…. τών αριστότερων…

Λουκ. 22,43        ὤφθη δὲ αὐτῷ ἄγγελος ἀπ᾿ οὐρανοῦ ἐνισχύων αὐτόν.

Λουκ. 22,43             Παρουσιάσθηκε δε εις αυτόν την ώραν εκείνην άγγελος από τον ουρανόν, ο οποίος του ενίσχυε τας σωματικάς του δυνάμεις που είχαν πλέον εξαντληθή.

Επειδή εκδηλώνετο ώς άνθρωπος Ό Χριστός ώδε, ήρθεν άγγελος νά τόν ενισχύσει μέ θάρρος, παρηγορία, δύναμιν, ευλογίαν, θάρρος, τόλμην, μνήμην αιωνιότητος ψυχής…

Λουκ. 22,44        καὶ γενόμενος ἐν ἀγωνίᾳ ἐκτενέστερον προσηύχετο. ἐγένετο δὲ ὁ ἱδρὼς αὐτοῦ ὡσεὶ θρόμβοι αἵματος καταβαίνοντες ἐπὶ τὴν γῆν.

Λουκ. 22,44             Και περιέπεσε εις αγωνίαν και προσηύχετο τώρα θερμότερα και εκτενέστερα, και ο άφθονος ιδρώς, που έτρεχε από το πρόσωπον και το σώμα του, έγινε πηκτός σαν θρόμβοι αίματος, που πίπτουν εις την γην.

Παράξενη διήγησις, είναι υπερβολή παραδείγματος τού Ευαγγελιστού Λουκά ή κυριολεξία; Ό ιδρώτας τούς ώς θρόμβοι αίματος!  Εδώ ίσως κρύβεται κάποια μυστική αλήθεια. Γίνεται θαύμα; Γίνεται ό ιδρώτας πηκτός όπως τό θρομβωμένον αίμα ή είχε τόσον όγκον; Εάν έγινε τό ύδωρ ιδρώτος ώς θρόμβος αίματος, τότε έγινε μία φυσική παράμετρος πρωτάκουτη ίσως ή ουχί αλλά άγνωστη είς τήν σύγχρονη επιστήμη; Ώς νά ήταν ό ιδρώτας Τού ανάμεικτος μέ λάσπη, ασπούμε οξύνες/τοξύνες, ήτοι έκαμε αποξύνωση αφού εκεί κατοικούν δαιμόνια καί πάθη, ώστε νά είναι παννηστευμένος από οξύνες κατά Τήν Αγία Ευδομάδα/Εβδομάδα Παγκάθαρος έως τήν ώραν τής Αναστάσεως Τού; Τροφή δι’ έρευνα…  

Λουκ. 22,45        καὶ ἀναστὰς ἀπὸ τῆς προσευχῆς, ἐλθὼν πρὸς τοὺς μαθητὰς εὗρεν αὐτοὺς κοιμωμένους ἀπὸ τῆς λύπης,

Λουκ. 22,45             Και αφού εσηκώθηκε από την προσευχήν, ήλθε προς τους μαθητάς και τους εύρε να κοιμώνται, από την κατάπτωσιν που τους είχε προκαλέσει η πολύ λύπη.

Λουκ. 22,46        καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τί καθεύδετε; ἀναστάντες προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν.

Λουκ. 22,46             Και τους είπε· “διατί κοιμάσθε; Σηκωθήτε και προσεύχεσθε, δια να μην πέσετε εις πειρασμόν”.

Ποίος πειρασμός καραδωκούσε τώρα όλους; Αυτός τού δαιμονίου τής δειλίας διά τό σαρκίον, όπως τώρα μέ τά εμβόλια, τούς κορωνοϊούς, τά χαράγματα QRQR καί μετέ[πειτα έν μετώπω ή έν δεξιώ χειρί. Μόνον μέ τήν προσευχήν θά αποφύγουμεν ώς θριαμβευτές νικητές κατατροπώνοντας τό θηρίον είς τήν νύν εποχήν τήν ηλεκτρονική. Τό δίλημμα νά φοβάσαι είτε τόν κορωνοϊόν είτε νά μήν βάλεις τό εμβόλιον διά νά μήν πειασθείς από τόν κορωνοϊόν είναι τό ίδιον καί αυτόν αλγοριθμικόν αλγορυθμικόν πειραστικόν πάθημα. Όταν φοβάσαι αμφότερα κορωνοϊόν καί εμβόλιον διά χάριν σαρκίου είναι τό ίδιον, όταν φοβάσαι τό εμβόλιον ή καί τόν κορωνοϊόν ακόμη διά χάριν ψυχής, είναι τόλμη, αγάπη Θεού, θυσία είς τάς εντολάς Θεού, Πίστη καί Παραμονή σ’ όσα διέταξε καί έταξε Ό Ιησούς Χριστός…!

Λουκ. 22,47        Ἔτι δὲ αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ ὄχλος, καὶ ὁ λεγόμενος Ἰούδας, εἷς τῶν δώδεκα, προῆγεν αὐτούς, καὶ ἤγγισε τῷ Ἰησοῦ φιλῆσαι αὐτόν· τοῦτο γὰρ σημεῖον δεδώκει αὐτοῖς· ὃν ἂν φιλήσω, αὐτός ἐστιν.

Λουκ. 22,47             Ενώ δε αυτός ωμιλούσε, ιδού έφθασε ο όχλος και αυτός που ελέγετο Ιούδας, ένας από τους δώδεκα, επήγαινεν εμπρός ως οδηγός των και επλησίασε τον Ιησούν, δια να τον φιλήση. Διότι αυτό τους είχε δώσει ως σημείον. Τους είχε δηλαδή πει· “όποιον φιλήσω, αυτός είναι ο Ιησούς”.

Λουκ. 22,48        ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ· Ἰούδα, φιλήματι τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου παραδίδως;

Λουκ. 22,48             Ο δε Ιησούς του είπεν· “Ιούδα, με φίλημα, με αυτό το δείγμα της αγάπης, προδίδεις συ τώρα τον υιόν του ανθρώπου;”

Ωσάν νά έλεγεν: Ιούδα Ισκαριώτη τόσον εξεδιάνατροπον, ειρωνευτής, κακόβουλος, υποκριτής καί εμπαίζων Εμέ, είσαι;… Έλεος πιά!…

Λουκ. 22,49        ἰδόντες δὲ οἱ περὶ αὐτὸν τὸ ἐσόμενον εἶπον αὐτῷ· Κύριε, εἰ πατάξομεν ἐν μαχαίρᾳ;

Λουκ. 22,49             Οταν δε είδαν οι μαθηταί, που ήσαν γύρω από τον Ιησούν, αυτό που θα συνέβαινε, του είπαν· “Κυριε, μας δίνεις την άδειαν να τους κτυπήσωμεν με μάχαιραν;”

Είς ΤΌ 22,36 τούς λέγει νά οπλισθούν μέ μάχαιρα, ενώ είς τό 22,50 ιάθει τό κομμένον ώτιον. Τούς δοκιμάζει διά τήν πίστιν τούς σ’ Αυτόν, εάν καί μάχαιραν χρησιμοποιούσιν; Από άλλους Ευαγγελιστές γνωρίζουμε ότι ό Πέτρος απέκοψε τό ώτιον, ός ήρθε είς πειρασμόν όπως φαίνεται σ’ αυτόν τό κεφ. καί είναι ό ίδιος που τρείς τόν απαρνήθηκε πρίν λαλήσει πετεινός. Συνάμα είς τό 22,36 τούς λέγει διά μετέπειτα αγώνες διά νά εδραιωθεί ό Χριστιανισμός έναντι τών κακόβουλων σατανιστών εξουσιαστών καί άλλων ακόλαστων;…

Λουκ. 22,50        καὶ ἐπάταξεν εἷς τις ἐξ αὐτῶν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως καὶ ἀφεῖλεν αὐτοῦ τὸ οὖς τὸ δεξιόν.

Λουκ. 22,50             Και κάποιος από αυτούς εκτύπησε με μάχαιραν τον δούλον του αρχιερέως και του απέκοψε το δέξι αυτί.

Πώς τόν εκκαλεί; Δούλον τού αρχιερέως ουχί δούλον Θεού… Δούλος όστις πράττει τό θέλημαν άλλου. Δούλος άλλων καί τών άλλων καί αυτού σατανά, όστις εμβολιάζεται, χαράσσεται, επιλέγει νά μήν μιμηθεί τό δίκαιον έως τέλους, Τού Χριστού…

Λουκ. 22,51        ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· ἐᾶτε ἕως τούτου· καὶ ἁψάμενος τοῦ ὠτίου αὐτοῦ ἰάσατο αὐτόν·

Λουκ. 22,51              Απεκρίθη δε ο Ιησούς και τους είπε· “φθάνει έως εδώ, μη προχωρείτε άλλο”. Και αφού ήγγισε το αυτί του δούλου, τον εθεράπευσε.

Εδώ περισσεύει η αγάπη Τού Χριστού…

Λουκ. 22,52        εἶπε δὲ ὁ Ἰησοῦς πρὸς τοὺς παραγενομένους ἐπ᾿ αὐτὸν ἀρχιερεῖς καὶ στρατηγοὺς τοῦ ἱεροῦ καὶ πρεσβυτέρους· ὡς ἐπὶ λῃστὴν ἐξεληλύθατε μετὰ μαχαιρῶν καὶ ξύλων;

Λουκ. 22,52             Είπε δε ο Ιησούς στους αρχιερείς και τους στρατηγούς του ιερού και τους πρεσβυτέρους, που είχαν έλθει και αυτοί εναντίον του· “εβγήκατε ωπλισμένοι με μαχαίρια και ρόπαλα, σαν να επηγαίνετε εναντίον ληστού;

Οί ληστές καί άδικοι τούς έντιμους καί δίκαιους ληστές καί άδικους παρουσιάζουσι έκτοτες έως τέλος χρόνου… Έως ό θεός αυτών σατανάς πράττει καί μεταπράττει μή εντροπιαζόμενος ούτε κάν Τόν Τριαδικόν Θεόν. Η παροιμία λέγει όστις δέν εντρέπεται ό κόσμος είναι ιδικός τού καί τώ όντι ό υλικός κόσμος έγινε τού σατανά επειδή δέν εντρέπεται. Είς τόν νύν τρέχον χρόνον τά ανθρωποδαιμόνια τού σατανά ανερυθρίαστως μάς εμπαίζουν καί παρουσιάζουν ώς άδικους καί ληστές τών ζωών άλλων, επειδή δέν εμβολιαζόμεθα μέ τήν Σατανική Κοινωνία τούς ήτοι μέ τά φιαλίδια τών φαρμακειών = μαγειών ώς φάρμακα. Τυχαία Ό Χριστός αποκαλεί είς τήν Αποκάλυψη τά μαγικά φίλτρα ώς φαρμακείες; Ιδού Τώ Αγίω Πνεύματι αποχωρεί πάν ίχνος Τού  από ανθρώπους, επειδή συνεχώς άνθρωποι από όλον τόν κόσμον λαμβάνουν τά μαγικά σατανικά φίλτρα τών εμβολίων μέσα τούς….! Καί η οργή τής μεγάλης μάχης ακολουθεί, ήτοι πόσοι θά παραμείνουν μέ Τόν Θεόν ή θά Μετανοήσουν που έλαβαν σατανικές κοινωνίες μέ μαγικά φίλτρα μαγγανικών φαρμακείων μέ έμβρυα καί σατανοτελετουργημένα σφαγμένα παιδία καί πόσοι θά επιλέξουν τόν σατανά είτε έλαβαν φαρμακείες είτε απευθείας ύστερα χαράγματα Αντίχριστου, ήτοι μία Τετραπιθανότητα δύο διττών δρόμων πρός κάθε πλευρά επιλογής….

Συγκρίνετε αυτά τά δύο:

Λουκ. 19,27        πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ᾿ αὐτούς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου.

Λουκ. 22,36        εἶπεν οὖν αὐτοῖς· ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω, ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει μάχαιραν.

Από τό 19 έως τό 22 = 4 όπως 4 έτη ή 3,5 εάν απλώς λαμβάνει χρόνον καί από τά 4 αλλά ουχί πλήρως, εννοώ τά αναφερόμενα 3,5 έτη μπορούν νά είναι από οία χρονολογία πρός οία άλλη συμπληρούμενη οίων μηνών. Τυχαία ό κορωνοϊός αρχίζει τό 2019 καί γνωρίζουμε ότι μέ κάποιον τρόπον θά κορυφωθεί τό 2022; Ότι είς τά μέσα τού 2022 μ.Χ. αρχίζει ίσως ό υποχρεωτικός διωκτικός εμβολιασμός καί τό χάραγμα σύν τώ χρόνω ταυτοχρόνως; Τροφή διά ψυχική έρευνα…

Τό 27 καί τό 36 είναι πολλαπλάσια τού 9 καί μεταξύ τούς 9… Ασπούμε από τό 2019 ή 2022 ακόμη 9 έτη; Π.χ. 2028 μ.Χ. καί 2031 μ.Χ. όταν τελειώνει καί η Agenda 2030;…

27+36=63 ήτοι ένας έτος πρίν τόν αριθμόν 64 καί όσα έχουμε γράψει δι’ αυτόν τόν αριθμόν;…

19+22=41…. τό αντίστροφον τού 14… +41=55…

19+27=46 όσα τά χρωματοσώματα που μάχονται σ’ αυτά τά έτη νά μεταλλάξουν μέ εμβόλια, 5G, γραφένια, χαράγματα, συνδοιάσεις καί συνεργασίες αυτών… Ήτοι, θά τό επιτύχουν από τά έτη 2019 έως 2022 μ.Χ.; τροφή διά ψυχική έρευνα…

22+36=58+85 ήτοι τό αντίστροφον = 143 ήτοι 1 πρίν/πλήν τό ιερόν 144, όπως καί τό 63 είναι έναν πρίν/πλήν τό θεαματικόν 64… +144=208… = 28 ήτοι έναν μετά τό άνωθι 27. Τό 28 είς τήν Αποκάλυψιν καταλογίζει τά Τέσσερα Ιερά Ζώα καί τούς 24 Πρεσβύτερους…

46+58=104 ήτοι τό ήμισυ τού 208 από άλλη πράξη! Καί 104 = 14… = 5 = προηγουμένως ηύραμε τό 55 αλλά καί τό 5G; Χαχαχαχα;…. Συνάμα ηύραμε ότι  19+22=41 ήτοι τό αντίστροφον τού 14 = 55…. = 110 εάν γίνει συμβολικός καί κυριολεκτικός αναγραμματισμός τών δύο 5… καί τό ευρίσκουμε καί κατωτέρω…

28+αναγραμματιστί 82 = 110 = 11… Μπορούν αυτοί οί αριθμοί νά παραθέσουν λεπτομερέστερες αναλύσεις αλλά μένουμε ώς εδώ, άν θέλετε κάνετε τίς πράξεις…

Ναί αλλά τό 208 = 28 καί τό 28 τό ηύραμε καί ανωτέρω άλλως πώς. Ήτοι 2019 μ.Χ. + 9 = 2028 μ.Χ…. Υπάρχει μία πρόσφατη προφυτεία/προφητεία από Γερόντισσα, δέν θυμάμαι τό όνομα τής τώρα, διά τρείς τριετίες αρχής γενόμενης από τό 2019 μ.Χ…

Μήπως ό Ευαγγελιστής Λουκάς ό Μύστης μας πληροφορεί ότι σ’ αυτά τά έτη πρέπει νά Παλέψουμε, χωρίς νά είμαι βέβαιος άν πρέπει καί μέ βία καί μέ μή απάρνηση Χριστού, αλλά οπωσδήποτε χωρίς απάρνηση Χριστού:

«Λουκ. 19,27        πλὴν τοὺς ἐχθρούς μου ἐκείνους, τοὺς μὴ θελήσαντάς με βασιλεῦσαι ἐπ᾿ αὐτούς, ἀγάγετε ὧδε καὶ κατασφάξατε αὐτοὺς ἔμπροσθέν μου.

Λουκ. 22,36        εἶπεν οὖν αὐτοῖς· ἀλλὰ νῦν ὁ ἔχων βαλλάντιον ἀράτω, ὁμοίως καὶ πήραν, καὶ ὁ μὴ ἔχων πωλήσει τὸ ἱμάτιον αὐτοῦ καὶ ἀγοράσει μάχαιραν». Τροφή διά ψυχική έρευνα, σκέψη, απόφαση, έμπνευση, μετά από ταπεινή μετανοημένη πρός τό αγαθόν προσευχήν είς Τόν Τριαδικόν Θεόν όλων τών άπειρων απείρων…

Ό Χριστός μέ όσα φέρεται συνήθως κάπως έν αλλάξ, πότε φαίνεται άνθρωπος καί πότε Θεός ή Υιός ή Θεάνθρωπος. Προσευχέται ώς άνθρωπος, αλλά ιάθει ώς Υιός ή άνθρωπος λαβών εξουσίαν έκ Θεού νά ιάθει έξου καί Ιησούς. Δέχεται τό πικρόν ποτήριον τής Σταύρωσις άν καί μπορούσε νά τό αποφύγει; Ό Πόντιος Πιλάτος προσπάθησε νά γίνει υπερασπιστής δικηγόρος Τού, αλλά δέν αποδέχθηκε δικηγόρον, διότι ό δικηγόρος αθωώνει είτε πταίεις είτε όχι, αυτός είναι ό σκοπός τού. Ό Χριστός ήθελε νά αποφασίσουν τά πλήθη χωρίς ουδεμία παρέμβαση έξ’ ιδίου αλλαγής ή παραπλάνησης τής ελεύθερης γνώμης τού πλήθους, καί χωρίς νά επιδείξει οία δειλία καί αγάπη πρός τήν ψυχήν/ζωήν Τού.

Δέν είναι τυχαίον που έγιναν τόσες αιρέσεις, αφού πότε αυτοπαρουσιάζεται ώς άνθρωπος καί πότε ώς Υιός Θεού. Είναι ώς νά μεταμορφώνεται κβαντομηχανικώς = φωτοδεσμομηχανικώς κατά θέληση, κάτι που μόνον Θεία Δύναμη ή Θεία Ευλογία δύναται νά τό πράξει. Δέν επιβάλλει τήν δύναμη Τού αλλά τήν αναδεικνύει. Πότε μέ ελάχιστη θεϊκή παρέμβαση καί πότε μέ ατρόμητη θαραλλαία ιλαρή αντιμετώπιση τής ανθρώπινης σαρκοειδής καί κακόβουλης παρέμβασης. Δέν φοβάται ή άλλοτε αγνοεί τόν θάνατον καί άλλοτε δείχνει ότι μπορεί νά τόν αποφύγει καί νά τόν καταβάλει ή εκμηδενίσει σέ δύναμη επειδή τόν εξουσιάζει. Δείχνει τό παράδειγμα ασπούμε έν αλλάξ πότε ώς άνθρωπος καί πότε ώς Θεός. Κανονίζει νά νοιώθει πότε αδύναμος άνθρωπος καί πότε αήττητος Θεός, αλλά καί ώς αδύναμος άνθρωπος φαίνεται αήττητος λόγω ηθικής, προκοπής, δικαιοσύνης, αγάπης, αποφασιστικότητος, γνώσης τών μυστηρίων μετά θάνατον, Πιστίς είς ό,τι διδάσκει. Δέν είναι ό Ίδιος συνεχώς, μεταμορφώνεται αλλά πάντοτε παραμένει δίκαιος καί συνετός. Συγχύζει καί αναιρεί τήν δύναμη όλου τού υλικού καί πνευματικού κτιστού κόσμου. Αυτός είναι Ό Χριστός, Άσχημος, πάσα υλική καί πνευματική άνευ σχήματος καί παντός ευλογημένου δίκαιου σχήματος ενέργεια. Άπειαστος σέ όλον Τού τό Μεγαλοίον από ύλες καί πνεύματα.

Τό άρθρον μέ αφορμή τά σχόλια τού διά τό έν λόγω άρθρον καί τό ακόλουθον:

Xωρίς λόγια η Ορθοδοξία κινδυνεύει από τούς νεοπ.Χ.ραββίνους;…

Σύγκριση Λουκά & Ματθαίου, η άλλη Ορθοδοξία καί τά «πρωτάκουστα» διά φίλους Χριστιανούς…

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ