Γιατί ο Ροκφέλερ ήθελε να αποκτήσει μια αρχαία ελληνική στήλη, που βρέθηκε στην Λήμνο;

Εγώ πάντως στην πρώτη εικόνα βλέπω τον Βούδα της Ραφήνας…

….στην εποχη του Παντελιδη του Λημνιου απο τους λεφταδες της εποχης οι οκτω στους δεκα λεφταδες ηταν ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΚΑΠΗΛΟΙ αλλα παντοτε τους ελεγαν ”αρχαιολογους”. Ειχαν ριμαξει τα υπολειμματα των αρχαιων ελληνων διοτι οι Αβρααμηδες και Μωυσηδες τοτε ΜΕΓΑΛΗ ΛΕΗΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΠΛΑΝΗΤΗ ΣΕ ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ…..

ΣΤΗΛΗ ΛΗΜΝΟΥ HOΛAIEZ:ΝΑΦΟΘ:ΖΙΑΖΙΜΑΡΑΖ:ΜΑFΣΙΑΛΧFΕΙΖ:ΑFΙΖEFISΘΟ:ΖΕΡΟΝΑΙΘΖΙFΑΙΑΚΕΡ:ΤΑFΑΡΖΙΟΑΝΑΛΑΣΙΑΛ:ΖΕΡΟΝΑΙ:ΜΟΡΙΝΑΙΛ
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα, σημεία στίξης κλπ, οπότε γίνεται: ω λάιε ἀφ’ οὗ διά τῆς βίας ζῇς η άρα , ο λάσιος ιαλεμός αι ἰαχαῖ αεί είς τόν ἱερόν ναόν τοῦ Διός τόν ἀκέραιον τόν ἄρτιον. Λασιος Ιαλεμός είς τόν ἱερόν ναόν Μυρίνας.
Ελεύθερη απόδοση: ω Λάιε αφού με την βία ζεις καταρα, πολυ θρήνος, φωνές ακούγονται πάντα στον έντιμο ιερό ναό του Δία. Πολυ θρήνος και στον ιερό ναό της Μυρίνας.
Ανάλυση: η (ω λαιε)ζ ν(αφο)θ Αρχική – Ριζική ἀφ’ οὗ το (ζιαζι) ανάλυση: Η μυθολογία(Ησίοδος) μας λέει ότι Η Βία και τα αδέλφια της ήταν μόνιμοι συνοδοί του Διός η Βία σαν μια από της ιδιότητες του Δία.
Ο Σωκράτης στον Κρατύλο λέει πᾶσιν ὅστις ἐστὶν αἴτιος μᾶλλον τοῦ ζῆν ἢ ὁ ἄρχων τε καὶ βασιλεὺς τῶν πάντων δηλαδή Διότι αίτιος του ζην του δικού μας και του ζην όλων των άλλων όντων δεν είναι δυνατόν να’ ναι αλλος κανείς, πλην ο άρχων και ο βασιλιάς των πάντων, ο άρχων και ο βασιλιάς του σύμπαντος κόσμου (ο Ζευς- Δίας). Πλάτων «Κρατύλος» 396.a.2 – 396.b.3 Αντικαθιστούμε το ζιαζι με ιδιότητες τού δία στο κείμενο μας όπως θα δούμε και παρακάτω είναι (ο βιος ή ζώη και ή βια). οπότε το ζιαζι γίνεται (δια-ζι) οπότε (δια-βι) οπού βι=βια και βιος. Οπότε η μορφή που παίρνει η πρόταση μας είναι διά της βίας βίος=ζωή Αρχική – Ριζική της λέξης ζωή ειναι το ζῶ: ζῶ οταν το κλείνουμε το ζῶ θα γίνει η πρόταση ω λάιε ἀφ’ οὗ με βία ζῇς.
Υπαρχει και ενας 2ος τρόπος πολύ απλός λεμε ζ(ια-ζι) δηλαδή φεύγει ότι είναι έξω από την παρένθεση και βάζουμε τα γράμματα δ και β στην θεση του ζ που φέυγει οπότε γίνεται (δ)ιά-(β)ίας ζης με την βοήθεια των ριζών βρίσκουμε της λέξεις. Μπορούμε να βάλουμε στην θέση του δ και του β και τα 24 γράμματα του ελληνικού αλφαβήτου έτσι θα δούμε ότι δημιουργούνται οι λέξεις (δ)ιά-(β)ίας ζης ειναι και ο πιο απλός τρόπος Βία η [vía] είναι η (υλική ή ψυχική) πίεση που ασκεί κάποιος επάνω σε κπ. άλλο για να του επιβάλει τη δική του θέληση.
Στην Κώ έχουμε το χωριό Ζια το όνομα το πηρέ γιατί βρέθηκε τόπος λατρείας του Δία στο βουνό Δίκαιο. Άλλη παραλλαγή του ονόματος του δια είναι το όνομα Ζα η Ζας στην Νάξο, ο Δίας Σύμφωνα με τη μυθολογία μεγάλωσε στη Νάξο, όπου λατρεύτηκε από τους κατοίκους, οι οποίοι έδωσαν και το όνομά του Ζεύς (Ζας) στο ψηλότερο βουνό τους
Στο κείμενο παρακάτω θα δείτε ότι τα ζ, β, δ, ι, αντικαθίστανται είτε με φωνήεντα, είτε με σύμφωνα.
ανάλυση: (μαρα)ζ: μαF και μ-(αρα) βλεπουμε την λεξη άρα που σημαινει κατάρα
(σιαλχFει)ζ: (αFι)ζ ανάλυση: σιαλχει οπότε σια(λ)(χ)ει κοιτάζουμε τις ρίζες στην λέξη σια(λ)(χ)ει και βλέπουμε τρεις λέξεις. Η πρώτη είναι η λέξη (λά)σι(ος) που σημαίνει πυκνός (μεταφορικά θα πούμε πολύ). (Κοιτάζουμε παρατήρηση 12) Η δεύτερη λέξη είναι ο ιαλε(μός) και η τριτη ἰαχ(α)ῖ. Ο ιαλεμός σημαίνει θλιβερό άσμα, και ἰαχαῖ σημαίνει φωνές.
Υπάρχει και το (αFι)ζ γίνεται αι= αεί σημαίνει πάντα. f δίγαμμα δεν το χρησιμοποιώ πουθενά στο κειμενο η φωνητική αξία του f δίγαμμα, ήταν ένας ασθενής διχειλικός συμφωνικός φθόγγος, όπως το αγγλικό w ([w]).
Ο φθόγγος αυτός υπέστη σίγαση νωρίς στην ελληνική γλώσσα πριν τον 8ο αιώνα π.Χ. και πλήρης αποβολής του.
εFισθο: ζεροναιθ ανάλυση: εfισθο γίνεται εισθο εις το(ν) ζεροναιθ γίνεται (ἱ)ερό(ν) να(όν).
ζιFαι ανάλυση: ζια γίνεται Ζ(εύς)-(δ)ία με κλίση Διός το ακερ: ταFαρζιο ανάλυση: αρχαία κλίση τόν ἀκέρ(αιον) τόν ἄρ(τ)ιον δηλαδή το έντιμο.
ανα(λασιαλ) ζεροναι: μοριναιλ: λασ-ιαλ βλέπουμε 2 λέξεις η πρώτη είναι η λέξη λάσ(ιος) και η δευτερη ιαλ(εμός) θρηνος στον ἱερόν ναό(ν) Μυρίνας

ΗΟΛΑΙΕΖ:ΦΟΚΙΑΣΙΑΛΕ:ΖΕΡΟΝΑΙΘ:ΕFΙΣΘΟ:ΤΟFΕΡΟΝΑΡΟΜ:ΗΑΡΑΛΙΟ:ΖΙFΑI:EΠTEZIO:AΡAI:ΤΙΖ:ΦΟΚΕΖΙFΑI:ΑFIZ:ΣΙΑΛΧFΙΖ:ΜΑΡΑΖΜ:ΑFΙΖ:AOME
Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: ω Λάιε είς τήν Φωκίδαν τόν λάσιον ιαλεμόν είς τόν ἱερόν ναόν, είς τόν (ἱ)ερό(ν) να(όν), τόν (φ)έρον(τ)α . ῥώμην, χάριν αλιεύω ζεύς ο βίος, αι αραί είς τήν Φωκίδαν «ω Ζεῦ αεί λασιος ιαλεμός, ἰαχή ,άρα αεί,οιμέ».
Ελεύθερη απόδοση: ω Λάιε στην Φωκίδα πολύ θρήνο στον ιερό ναό, στον ιερό ναό φέρεις. Δύναμη μαζέυω Δία ο βιος μου, οι κατάρες μου στη Φωκίδα «ω Δία για πάντα πολύ θρήνος, φωνή, κατάρα αλίμονο». Ανάλυση: η(ω Λάιε)ζ είς τήν Φωκί(δαν) τόν (λα)σιον ιαλε(μόν) είς τόν (ἱ)ερό(ν) να(όν), έις τό(ν) (ι)ερον να(ον) τόν (φ)έρον(τ)α όπως βλέπουμε υπάρχουν 2 λέξεις στο αρχικο fερονα η πρωτη είναι (φ)έρον(τ)α και η δεύτερη (ι)έρο(ν)να(όν) *δευτερη περιπτωση σε αυτη την παραγραφο βλέπουμε κάτω
ρομ: hαραλιο:ζιFαι: επτεζιο:αραι:τιζ:φοκε ανάλυση: ρομ= ῥώμην,(χ)ά ρ(ιν) αλιο = αλιεύω δια με κλίση ζεύς ζιο = βιο ο βίος αι αραί = οι κατάρες μου είς τήν Φωκ(ίδαν).
(ζιFα)ι(αFι)ζ:(σιαλχFι)ζ:μαραζμ:(αFι)ζ:αομαι. ανάλυση:(ζια) Ζεύς- Δία με κλίση Ζεῦ αεί σια(λ)(χ)ι τρεις λέξεις ή πρωτη ειναι λασιος(πυκνός μεταφορικά θα πούμε πολυ) η δεύτερη είναι ο ιαλ(εμός) δηλαδή (ο θρήνος), και η τρίτη είναι η ιαχή (φωνη),άρα= κατάρα αεί για πάντα οιμε =αλίμονο
το ανάγλυφο αναπαριστά τον Λάιο τον λάμβακα με πολεμικό εξοπλισμό, με την λεξη βία (που ειναι είναι η υλική ή ψυχική πίεση που ασκεί κάποιος επάνω σε κπ. άλλο για να του επιβάλει τη δική του θέληση) του κειμένου ο γράφων υπονοεί τον βιασμό του Χρύσιππου ως αποτέλεσμα ακολουθεί η πολεμική βία μετα το γεγονός του βιασμου δηλαδή η εκστρατεία του Πέλοπα κατα της Θήβας. Η επιγραφή εξιστορεί μέρος της ζωής του λαιου Ο μύθος του Λάιου του Λάμβακος χρησιμοποιούταν σαν διδασκαλία ανά την Ελλάδα. Οι αρχαίοι Έλληνες λατρεύουν, ορκίζονται και προσεύχονται σε θεούς και ήρωες. Με τα τα τραγικά ηρωικά πρόσωπα στις μυθολογίες συνάδονται μιας και αυτά τα πρόσωπα έχουν ανθρώπινες αδυναμίες, πάθη και φόβους. Όλες οι επιγραφές είναι με τον πρώιμο τρόπο γραφής χώρις ορθογραφία θα γραψω κομματια πιο αναλυτικα παμε στην στηλη της λημνου υπαρχει η προταση ΖΙΑΖΙ φωνητικα το ζια ακουγεται σαν το δια αν καποιος το κανει ηχο και θα καταλαβει το δια ειναι ομοηχο σαν το βια….υπαρχουν και οι τροποι που ανεφερα πανω μετα ακολουθει η ριζα αρα που στα αρχαια ειναι η καταρα οπως ειπα τα κειμενα ειναι με τον πρωτο(η πρωιμο) τροπο γραφης των ελληνικων επιγραφωνχωρις ορθογραφια δηλαδη η αρχαιοι συμβολιζαν με το γραμμα (ε) και το (αι) οποτε η προταση ΣΙΑΛΧFΕΙΖ κρυβει της εξης ριζες λα(σι)ος ριζα (ιαλ)(ε)μος και (ια)χα(ι) σε παρενθεση δινω οτι υπαρχει μεσα στο κειμενο οποτε βλεπεις μετατροπη του ε σε αι απλα σε αυτες τις προτασεις κρυβονται περισσοτερες της μια ριζας. με λιγα λογια τα κειμενα μας δινουν τις ριζες και εμεις πρεπει να τις βρουμε πχ ΑΚΕΡ:ΤΑFΑΡΖΙΟ ακερ~ ακεραιο αρζιο~αρτιο το ζ σε ολο το κειμενο αλλαζει και βεβαια πρεπει να βαλεις και την σωστη κλιση των λεξεων.

ετεοκρητικη επιγραφη
βρέθηκε τον Ιούνιο του 1901, στην τρίτη ακρόπολη της Πραισού από τον Αγγλο R.C. Bosanquet (Ann.Brit.Shool VIII 1901-1902 σελίς 142-143) είναι γραμμένη από τα αριστερά προς τα δεξιά με το ιωνικό αλφάβητο διαβάζεται ως εξής:

Επιγραφή: ΟΝΑΔΕΣΙΕΜΕΤΕΠΙΜΙΤΣΦΑΔΟΦΙΑΡΑΛΑΘ
ΡΑΙΣΟΙΙΝΑΙΡΕΣΤΝΜΤΟΡΣΑΡΔΦΣΑΝΟΣΑΤΟΙΣΣΤΕΦΣΙΑΜΥΝΑΝΙΜΕΣΤΕΠΑΛΥΝΓΥΤΑΤΕΑΝΟΜΟΣΣΕΛΟΣΦΡΑΙΣΟΝΑΤΣΑΑΔΟΦΤΕΝΟΗΑΠΡΑΙΝΑΙΡΕΡΓΗΡΕΙΡΕΡΕΙΕΤΝΤΙΡΑΝΟΙΑΣΚΕΣΙΟΤ

Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα, σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: εἶδες ὑγιαίνετε, ὦ σοφή Παλλάς Ἀθηνᾶ Αίσονα είς τόν ναόν ηὗρες, τώρα φθάνω ἀπό τις στεναχωρίες ἰάμην ἄν εἷμαι πάλιν είς Γῆν τάυτην. ἐὰν ὅμως τέλος αίσονος εἴδω, πρέπει στον ναόν ἐργάzομαι τὰς Ἐρινῦς ὑγιαίνω, ἀσκῶ.

Ελεύθερη αποδοση: είδες υγιαίνετε, ω σοφή Παλλάς Αθηνά τον Αισωνα στον ναό βρήκες, τώρα φθάνω (στην κοιτιδα), από τις στεναχώριες θεραπέυτηκα αν είμαι πάλιν στην γήν τάυτη(πίσω στήν κοιτίδα). Εάν όμως δώ το τέλος του Αίσωνα θα πρέπει στον ναό να εργάστω τις ερινύες να υγιάνω με άσκηση.

Ανάλυση:
ονα (δες) (ιεμετε) πιμιτσφα μετάφ: Το δες γίνεται εἶδες ιεμετε το ιε(μ)ετε γίνεται ὑγιαίνετε το (μ) σε (ν) κοιτάζω την ρίζα της λέξης (δοφι) α(ραλα) (αισοιιναιρ) μεταφ: δοφι η δοθι “ακούγεται” σαν το σοφή α(ραλα) σαν το παλλάς (αισοιιναι) έχουμε 3 λέξεις 2 ονόματα 1ο όνομα είναι του αίσονα και το δεύτερο αισοι(ινα) όνομα είναι της αθηνάς… Ο R.C. Bosanquet λόγω φθοράς στο αισοι(ινα) έχει αποδόση το Η σαν ΙΙ ενω κανονικά ειναι (αισοηναι)
Και έχουμε και το ναιρ που το κανω να(ον).. (ρες) τνμ (τορ) σαρδο (φσανο) μεταφ: ηὗρες τώρα φθάνω σ(ατοις) (στε) φσ (ιαμυν) μεταφ: το σ(ατοις) η ατοις ακούγεται σαν ἀπό τις στε(στεναχώριες) στενοχωρία στενοχωρέω ἰάμην
αν ιμε στε παλυν γυ τατ μεταφ: αν εἷμαι πάλιν είς γήν τάυτην.
(εάν) (ομος) (σελος) φρ (αισονα). μεταφρ: ἐὰν όμως σελος ακούγεται σαν τέλος αίσονα… με κλίση αίσονος τσαα (δο) φτεν ο μεταφρ: εἴδω(ίσως πρώτη φορά απαντάται στο γραπτό λόγο).
η α(πραι) (ναιρ) (εργ) μεταφρ: πραι γίνεται πρέπει ναιρ στον ναόν ἐργάzομαι ηρειρειετ μεταφρα: ηρειρειες ακούγεται σαν ερινυες ….με κλιση τάς Ἐρινῦς
ντιρανο γίνεται ὑγιανῶ
ιασκες γίνεται ἀσκω.. ασκηση
ιοτ

2η ετεοκρητικη Επιγραφή Βρέθηκε από τον καθηγητή Halbherr το 1893 κατά τις ανασκαφές στην Πραισό. Οι στίχοι χωρίζονται μεταξύ τους με οριζόντιες, αλλά όχι ακριβώς παράλληλες γραμμές. Η επιγραφή είναι βουστροφηδόν γραμμένη με αρχαϊκά γράμματα του ιωνικού αλφαβήτου και διαβάζεται από δεξιά στα αριστερά.

Επιγραφή:
Ν ΚΑΛ ΜΗΤΚΕΟΣΙΒΑΡΞΕΙΑ..ΟΑΡΚΑΠΣΕΤΙΜΕΓΝΑΡΚΑΚΟΚΛΕΣΙΓΕΠΑΣΕΠΓΝΑΝΑΙΤ

Μεταγραφή: Στην μεταγραφή βάζω προθέσεις, τόνους, πνεύματα σημεία στίξης κλπ, οπότε η απόδοση γίνεται: είς τήν καλήν μητέρα κλέος……είς τήν Αρχίαν τίθησιν είς τόν γνάθον. Ο αρχαϊκός είς γαῖαν πᾶσαν σεπτός είς τόν γνάθον ναός.

Ελεύθερη απόδοση:
Στην καλή μητέρα δοξά. Στην θαλάσσια θέση στον πορθμό, ο αρχαϊκός(αρχαίος), σε όλη την γη ιερός, στον πορθμό ναός.

Αναλυση: (είς τή)ν καλ(ήν) μητ(έρα) κεος γίνεται κλέος (ιβαρξεια).. αρκα γίνεται αρκ(ι)α γιατί υπάρχει φθορά στην στήλη.. γίνεται στην αρχίαν (κόρη του ωκεανού μεταφορικά εννοούμε την θάλασσα) (εις) σετι (θ)έσ(ι)ς αρχικό ριζικό τίθησιν είς τόν γνά(θον) σημαίνει πορθμός αρκακοκλεσι= αρκακο φωνητικά ταιριάζει στο αρχαϊκό αρχαϊκός( αρχαίος ) Γ(ε) πασ(ε) σε (α ) γίνεται σε γαία γή όλη σέπ(τος) σημαίνει θαυμάσιος η ιερός, γνα(θο) ναιτ σε να(όν).
ο Αντώνης Βασιλάκης (αρχαιολόγος) του οποίου είναι η συγκεκριμένη μετάφραση για της λέξεις που εγώ θεωρώ αβέβαιης ετυμολογίας, προτείνει ιβαρία κλειστή θάλασσα ξεια ξειτανο και το μετατρέπει σε ιτάνο η λέξη ιβαρία θεωρείται πως προέρχεται από την λατινική λέξη vivarium ίσως όμως προυπήρχε της λατινικής.

Η μετάφραση του Αντώνη Βασιλάκη διαφέρει σε μερικά σημεία από την μετάφραση του κειμένου μας γιατί δεν έχει βάλει την αρχαία κλίση στις λέξεις.