ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑΙΟ 16ΧΡΟΝΟ ΣΑΒΒΑ ΜΑΣ…
Σκέφτομαι (όσο πιο βαθιά μπορώ) τις στιγμές που ο Ευαγόρας, ο αγαπημένος Μανώλης
Γλέζος, ο ήρωας Σολωμός Σολωμού κατέβαζαν τη σημαία του εχθρού…
Ανεξάρτητα από τον χωροχρόνο και τις συνθήκες της εποχής τους, ένιωσαν και οι τρεις
τους το ίδιο συναίσθημα, το οποίο πρέπει να ήταν μεγαλειώδες και υπέροχο, βαθύ και
αμιγώς προσωπικό για τον καθένα τους, ωστόσο κοινό…
Όλοι τους έχουν περάσει στην Ιστορία ως Ήρωες δοξασμένοι και όχι ως συναισθηματικά
ανώριμοι άντρες, όπως ισχυρίζονται οι επικριτές του 16χρονου Σάββα που κατέβασε και
αυτός την τουρκική σημαία. Πολύ αμφιβάλλω αν εκείνοι – έστω και παρορμητικά- θα
τολμούσαν να κατεβάσουν τη σημαία του εχθρού…Ελάχιστοι άλλωστε το
κάνουν…μετρημένοι…
Όλοι οι Ηρωές μας έβριθαν συναισθημάτων και αρετών, ποιος μπορεί να τους κατηγορήσει
για «ανεύθυνο συναισθηματισμό και παρορμητισμό»; Ή να τους επικρίνει για το «νεαρό
της ηλικίας» τους;
Οι πάσης φύσεως ορθολογιστές και τεχνοκράτες πρέπει αντί να επικρίνουν με τόση
ευκολία, να κατανοήσουν ότι το συναίσθημα πρωτίστως είναι αυτό που εμπνέει, καθοδηγεί
νοερά οποιονδήποτε αγώνα και συν Θεώ τελικά θριαμβεύει…Ευτυχώς…
Σοφία Παπανικολάου
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
μανωλη γλεζο;χαχαχαχαχαχα
ΤΟΝ ΓΛΕΖΟ ΤΙ ΤΟΝ ΕΒΑΛΕΣ;ΑΦΟΥ ΑΛΛΟΣ ΚΑΤΕΒΑΣΕ ΤΟΤΕ ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ.
Δυστυχως υπαρχει πολυς κοσμος που δεν ξερει ..
Κανενας Γλεζος δεν κατεβασε σημαια απ`τον Παρθενωνα.Απλα την εκλεψε, ενω ο Τσιαντας απασχολησε τη γερμανικη φρουρα με κατι πτανες που τις εστειλε επανω στον ιερο μας βραχο πεσκεσι..
το συναισθημα ειναι μια βαθυα ενοια και οσοι διακατεχονται απο αυτο κανουν πραγματα αξιολογα στην διαρκεια του βιου τους..χωρις αυτα να γονονται παντα γνωστα στην κοινωνια..σιγουρα το συναισθημα καθοδηγει..ειναι η συνδεση του ανθρωπου με τη φυση με το θειο..ειναι μεγαλο κριμα που τις περισοτερες φορες το απαξιωνουμε [οχι μονο οι “ορθολογιστες” και οι τεχνοκρατες] αλλα και μεις οι ιδιοι που το συναισθημα μας μηλαει..ειμαστε ελευθεροι τελικα?
και ποσο το συναισθημα θριαμβεβει?
«Μακράν και σκοτεινήν
ζωήν τα παλικάρια
μισούν· όνομα αθάνατον
θέλουν και τάφον έντιμον
αντίς διά στρώμα.»
ΚΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΡΟΦΗ….
Ψυχαί μαρτύρων χαίρετε·
την αρετήν σας άμποτε
να μιμηθώ εις τον κόσμον,
και να φέρω την λύραν μου
με σας να ψάλλω.
Ανδρεας Καλβος
Ωδη πεμπτη
Εις Σουλι.
ΠΑΛΛΗΚΑΡΙ…. Η ΕΠΙ ΤΟ ΟΡΘΟΝ “ΠΑΛΛΗΚΑΡΗ” ΝΑΙ, ΜΕ ΗΤΑ ΤΟ “ΡΗ”…
ΕΚ ΤΟΥ “ΠΑΛΛΩ” [ΠΑΛΛΑΣ ΑΘΗΝΑ, ΠΑΛΜΟΣ], ΚΑΙ ΤΟ “ΚΑΡΗ” Η ΚΑΡΑ [ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ].
Η ΣΩΣΤΗ ΕΤΥΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΛΗΜΜΑΤΟΣ…
ΠΡΟΤΙΜΗΣΑ ΣΤΙΧΟΥΣ ΠΟΙΗΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΕΑ ΚΑΛΒΟΥ…
ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥ ΒΑΡΝΑΛΗ, ΑΛΛΑ ΑΡΚΕΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΑΥΤΟ-ΥΒΡΙΣΤΕΙ. ΠΟΛΛΑ ΕΧΟΥΝ ΓΡΑΦΤΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΛΘΑΚΟΤΗΤΑ ΜΑΣ. ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΚΑΙ ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΤΕΣ ΜΑΣ.
ΣΤΙΧΟΥΣ ΣΑΝ ΑΥΤΟΥΣ…
“Έτσι, στη σκότεινη ταβέρνα
πίνουμε πάντα μας σκυφτοί·
σαν τα σκουλήκια, κάθε φτέρνα
όπου μας εύρει μας πατεί.
Δειλοί, μοιραίοι κι άβουλοι αντάμα,
προσμένουμε, ίσως, κάποιο θάμα!”
https://www.protothema.gr/stories/article/678057/konstadinos-koukidis-oiroas-pou-epese-apo-tin-akropoli-me-tin-elliniki-simaia-ligo-prin-upsothei-i-svastika/