ΓΡΑΦΕΙ Ο ΜΥΤΙΛΗΝΙΟΣ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΥΡΙΟΙ ΚΥΒΕΡΝΩΝΤΕΣ ΑΝ ΣΥΜΒΕΙ ΕΝΑ ΞΑΦΝΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΑΤΥΧΗΜΑ; ΕΙΣΤΕ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΕΤΕ ΤΙΣ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ ΤΩΝ ΟΠΟΙΩΝ ΘΑ ΚΛΗΘΟΥΝ ΝΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ΦΟΡΟ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ;
ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΖΑΜΙ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΠΥΡΕΤΩΔΕΙΣ ΡΥΘΜΟΥΣ, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΤΟ ΑΦΟΡΟΛΟΓΗΤΟ ΑΝΑΜΕΝΕΤΑΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ 6000 ΕΥΡΩ, ΕΝΩ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΕΙΝΑΙ 70.000 ΕΥΡΩ, Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΔΙΑΚΟΨΕΙ ΤΗΝ ΕΞΕΥΤΕΛΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΟΧΗ ΤΗΣ ΚΑΡΤΑΣ ΣΙΤΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΤΩΤΑΤΟ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ 30 ΔΗΜΟΙ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΧΡΗΜΑΤΑ ΓΙ ΑΥΤΑ … ΑΝ ΚΑΙ 400 ΕΥΡΩ ΕΠΙΔΟΜΑ ΑΠΟΔΙΔΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΔΑΠΟΥΣ, ΞΕΧΩΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΕΛΑΦΡΥΝΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΛΛΑΓΕΣ ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ, ΤΗΝ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΤΕΓΑΣΗ ΤΟΥΣ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΜΑΖΙΚΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ ΤΟΥ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΚΑΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΧΩΡΗΣΕΙ Η ΔΕΗ … Η ΨΗΦΙΣΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΠΟΥ ΑΝΟΙΓΕΙ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥΣ ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΥΣ ΑΜΕΣΑ, ΘΑ ΑΥΞΗΣΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΣΤΕΓΑΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΓΗΓΕΝΕΙΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΛΗΘΗΚΑΝ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΝ ΑΝ ΤΑ ΡΩΣΙΚΑ SU – 35 ΣΤΟΙΧΙΖΟΥΝ ΤΑ ΜΙΣΑ ΧΡΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ AMERIKANIKA F-35 ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΑΓΟΡΑΣΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ Ε.ΑΜΥΝΗΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΡΑΜΠ ΔΗΛΩΣΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΑΦΟΡΑ ΜΟΝΟ ΤΗΝ Ε.Ε … ΔΕΝ ΡΩΤΗΘΗΚΕ ΕΠΙΣΗΣ Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΑΝ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ 580.000 ΑΛΛΟΔΑΠΟΙ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΑΠΟΚΤΩΝΤΑΣ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΗ ΒΙΟΜΕΤΡΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ http://www.pronews.gr/portal/2017 ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ 16 ΕΥΡΩ … ΣΕ ΛΙΓΟ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΘΑ ΕΠΕΚΤΑΘΕΙ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΨΗΦΙΖΟΥΝ Η ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΚΑΡΤΑ ΣΙΤΙΣΗΣ, ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΕΓΓΥΗΜΕΝΟ ΕΙΣΟΔΗΜΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΑΛΨΗΣ … ΘΑ ΚΛΗΘΕΙ Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΛΑΟΣ ΣΥΝΤΟΜΑ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΕΙ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΡΤΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΕΓΑΛΕΣ ΠΙΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΧΕΤΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΥΣ !!! ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗΝ ΟΛΛΑΝΔΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ, ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΛΩΝΟΙ ΤΟΥ ΤΡΑΜΠ, ΘΑ ΕΝΙΣΧΥΣΟΥΝ ΤΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ Ο ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΣ (ΚΑΛΟΓΕΡΟΣ) ΑΝΑΜΕΝΕΙ ΣΥΝΤΟΜΑ … ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΠΡΟΡΡΗΣΗ ΤΟΥ, ΑΝΗΣΥΧΟΥΜΕ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΡΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΗΝ ΑΓΩΝΙΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΑ ΤΟΥ, ΓΙΑΤΙ ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΣΕ ΕΧΕΙ ΞΕΦΤΙΣΕΙ Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΧΕΙ ΓΙΓΑΝΤΩΘΕΙ … ΕΙΠΕ: “ΚΟΙΤΑΞΤΕ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΠΟΥ ΓΕΜΙΖΟΥΝ ΑΠΟ ΝΕΟΥΣ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΣΤΟΥΣ ΕΣΠΕΡΙΝΟΥΣ ΔΕΝ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ … ΠΟΙΕΣ ΟΙ ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΕΣ; Ο ΚΟΡΕΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΕΠΕΛΘΕΙ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΓΙΝΕΙ ΜΟΝΙΜΟΣ ΠΛΕΟΝ, ΘΑ ΔΙΑΚΟΠΕΙ ΒΙΑΙΑ ΑΠΟ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΟΛΕΜΙΚΑ … ΜΗ ΞΕΧΝΑΤΕ ΓΙΑ ΤΗ <<ΜΑΓΙΑ>> ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΧΝΕΙ ΕΥΝΝΟΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ …”
+++
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
Opos eho pei kai prin.. Anehomaste ta PANTA!! ELEOS PIA!!!
“Άνθρωπος εγεννήθη εν τω κόσμω”
Κατ’ εκείνας τας ημέρας συνήντησα τους τολμηρούς λόγους του Αγίου Ισαάκ του Σύρου: «Μη συγκρίνης τους ποιούντας τα σημεία και τέρατα και δυνάμεις εν τω κόσμω τοις ησυχάζουσιν εν γνώσει. Αγάπησον την αργίαν της ησυχίας, υπέρ το εμπλήσαι πεινώντας εν κόσμω και επιστρέψαι πολλά έθνη εις προσκύνησιν του Θεού» (Λόγος κγ’).
Ουδέποτε απεπειράθην να συγκρίνω εμαυτόν προς τους Πατέρας ή να εφαρμόσω εις εμαυτόν πλήρως τους λόγους αυτών, αλλ’ αναλογία πείρας οφείλει να υπάρχη, αλλέως μένομεν πάντοτε εκτός της αληθούς γνώσεως των πνευματικών πραγματικοτήτων. Ο νους μου ουδέποτε απετόλμησε να ερευνήση επαρκώς εκείνην την κατάστασιν εν τη οποία διέμενεν ο Άγιος Ισαάκ, ότε εξέφρασε την όρασιν αυτήν, την υπερβαίνουσαν το μέτρον του ανθρώπου. Και νυν θα αναφερθώ εν ολίγοις μόνον εις την περίπτωσιν μου.
Η ακατανόητος δι’ εμέ αγαθότης του Θεού κατά τους πρώτους χρόνους της επιστροφής μου εις τον Χριστόν «σκληρώς» έρριψεν εμέ εις την απειρότητα, δίδουσα εις εμέ να λάβω την αίσθησιν της μηδαμινότητος μου, της κενώσεως και του «μηδενός» μου. Δια της δωρεάς ταύτης εκαθαρίσθη η καρδία μου εκ της θανατηφόρου πληγής της υπερηφανίας και εγενόμην ικανός εν αγάπη και ειρήνη να θεωρήσω τον Θεόν, να δεχθώ παρ’ Αυτού την νέαν άφθαρτον ζωήν.
Απόγονοι όντες του Αδάμ, πάντες ημείς φέρομεν εν εαυτοίς τας συνεπείας της πτώσεως εκείνης, περί της οποίας ομιλεί η Αποκάλυψις· αλλ’ ουχί πάντες ζουν ταύτην μετά της ιδίας βαθείας επιγνώσεως των οντολογικών διαστάσεων της συμφοράς ταύτης. Η εις βάθος ψυχανάλυσις του Ανθρώπου – εικόνος του Θεού – άρχεται από των πρώτων σελίδων της βιβλικής Αποκαλύψεως και ουχί από του θαλάμου τοκετών. Η υπερηφανία, ως εμφανής ή λανθάνουσα τάσις προς αυτοθέωσιν, παρεμόρφωσε την καρδίαν των ανθρώπων. Ευθύς ως διακρίνομεν εν εαυτοίς σημεία τινα πνευματικής αναβάσεως, ο όφις ούτος αμαυροί τον νουν, καταστέλλει την όρασιν, απομακρύνει από του Θεού.
Βλέπω νυν ότι η άκρα αμάθειά μου κατά την αρχικήν περίοδον απεδείχθη δι’ εμέ σωτήριος. Εν τη προσευχή της απεγνωσμένης μετανοίας μου ο Κύριος έδιδεν εις εμέ άμεσον καθοδήγησιν και η κενοδοξία δεν ήγγιζεν εμέ. Όθεν εξάγεται το συμπέρασμα ότι το μέχρι τέλους συντετριμμένον εκ της μεταμελείας πνεύμα ημών αποδεικνύεται ικανόν προς αποδοχήν των ενεργειών του Θεού.
Οι ανωτέρω αναφερθέντες λόγοι του Αγίου Ισαάκ ανταπεκρίνοντο εις την πνευματικήν μου ιστορίαν υπό την έννοιαν ότι η γνώσις του Αληθινού Θεού ήτο δι’ εμέ πολυτιμοτέρα όλων των γεγονότων της παγκοσμίου πολιτικής ζωής. Η δίψα μου δια τον Θεόν ήτο πλέον ουσιώδης ή αι λοιπαί πτυχαί της επιγείου υπάρξεως. Άνευ της γνώσεως ταύτης – περί του ανθρώπου και του Θεού – ησθανόμην εαυτόν εν τω σκότει· εκτός του Χριστού ουδεμία διέξοδος υπήρχεν εκ του σκοτεινού «υπογείου». Αλλά και εις όλην την οικουμένην έβλεπον μόνον τον αποκρουστικόν κόμβον των ανθρωπίνων παθών, «Γόρδιον δεσμόν», άτμητον υπό οιασδήποτε υλικής σπάθης.
«Άνθρωπος εγεννήθη εν τω κόσμω» (Ιωάν. 16,21). Είδον αυτόν δια του Χριστού. Ο άνθρωπος, η θεοειδής υπόστασις, γεννάται δυνάμει· διέρχεται την διαδικασίαν του γίγνεσθαι, κατ’ αρχάς εν τοις ορίοις του κόσμου τούτου, ύστερον δε οφείλει να φθάση τας υπερκοσμίους διαστάσεις ακολουθών τον Χριστόν, Όστις ενίκησε τον κόσμον: «Θαρσείτε, Εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιωάν. 16,33).
Επαναλαμβάνω: Ο Κύριος εδωρήσατο εις εμέ την χάριν της μνήμης του θανάτου και της ευλογημένης απογνώσεως. Η «μνήμη του θανάτου» θέτει τον άνθρωπον προ της αιωνιότητος, κατ’ αρχήν εν τη αρνητική αυτής όψει: Άπαν το είναι οράται περιβεβλημένον το σκότος του θανάτου. Εν συνεχεία κατέρχεται επί την ψυχήν το Φως της Θεοφανείας μετά της νίκης επί του θανάτου. Η «απόγνωσις» ήτο αποτέλεσμα της επιγνώσεως της αποστάσεως μου από του Θεού. Τα δύο ταύτα, η μνήμη του θανάτου και η απόγνωσις, απέβησαν αι πτέρυγες δια την πτήσιν δια μέσου της αβύσσου. Φρικτή και παρατεταμένη υπήρξεν η πείρα αύτη της ευεργεσίας του Θεού. Χάριν τούτου ήρθη από της καρδίας μου το «αρχαίον κάλυμμα», όπερ δεν επέτρεπεν εις εμέ να εννοήσω την εν Χριστώ και Πνεύματι Αγίω Καινοδιαθηκικήν Αποκάλυψιν (βλ. Β’ Κορ. 3,13-18).
Παν το ανόητον και φοβερόν επί της κοσμικής σκηνής, παν το τετριμμένον και ανιαρόν εν τη καθ’ ημέραν ζωή των ανθρώπων, εν τελευταία αναλύσει συνθέτει αντιφατικόν, αλλ’ εν τούτοις μεγαλειώδη πίνακα. Το ευγενές, όπως και το άσημον, δια του ενός ή του άλλου τρόπου αντανακλάται εις έκαστον εξ ημών. Εκ πολλών αντιθέσεων – του καλού και του κακού, του σκότους και του Φωτός, της λύπης και της χαράς, της μωρίας και της σοφίας, της αγάπης και του μίσους, της ασθενείας και της δυνάμεως, των δημιουργών και των καταστροφών, των γεννήσεων και των θανάτων – οικοδομείται η καθολική όρασις του Είναι. Εκ του αναριθμήτου πλήθους των καταναγκαστικών μαρτυρίων και χλευασμών εξουδενούται ο άνθρωπος, καταπατείται η αξιοπρέπεια αυτού. Η ψυχή τελεί εν απογνώσει εκ του θεάματος τούτου. Και αίφνης οι λόγοι του Χριστού, «άνθρωπος εγεννήθη εν τω κόσμω», φθάνουν μέχρι της ψυχής, της συνειδήσεως, εν τη αιωνίω αυτών σημασία έτι και δια τον Θεόν. Και εκ της χαράς ταύτης δεν μνημονεύονται πλέον πάσαι αι προγενέστεραι οδύναι και θλίψεις.
Ποιον ενοχλεί ο πίνακας «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα»;
Στο πρωθυπουργικό γραφείο άλλαξε η διακόσμηση. Ο κ. Τσίπρας αποκαθήλωσε τον πίνακα του Θεοδώρου Βρυζάκη « Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» και έβαλε στη θέση του έναν πίνακα αφηρημένης τέχνης. Επειδή το γραφείο του εκάστοτε Πρωθυπουργού το επισκέπτονται πολλοί ξένοι επισκέπτες και επειδή οι συμβολισμοί και η σημειολογία εκφράζουν τις βαθύτερες απόψεις του Πρωθυπουργού καλό είναι να αναρωτηθούμε δημοσίως: Γιατί αυτή η αλλαγή; Τί συμβολίζει, τί εξυπηρετεί;
Ο πίνακας του Βρυζάκη φιλοτεχνήθηκε το 1858 και ανήκει στην Εθνική Πινακοθήκη. Από το 1982, επί Ανδρέα Παπανδρέου, κοσμούσε το γραφείο του Πρωθυπουργού και μάλιστα βρισκόταν πίσω από την πολυθρόνα του εκάστοτε Προέδρου της Κυβερνήσεως. Ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ο πρώτος που τον απομάκρυνε. Ο Αντώνης Σαμαράς προς τιμήν του τον επανέφρε. Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας αποδεικνύεται αγνώμων προς τους αγωνιστές του 1821 και μιμείται τον Γ. Α. Παπαπανδρέου. Άλλωστε δεν είναι το μόνο σημείο, στο οποίο τον μιμείται. Δεκάδες συνεργάτες του μνημονιακού Γ.Α.Π. κατέχουν σήμερα θέσεις υπουργών και συμβούλων της κυβερνήσεως, η οποία υποτίθεται ότι θα μας βγάλει από το μνημόνιο!
Ο πίνακας, λοιπόν, απομακρύνθηκε και αντικαταστάθηκε από κάτι εξωτικό και ακατανόητο, χωρίς καμμία αναφορά στην Ιστορία μας, στη φύση μας, στην παράδοσή μας. Ο κ. Τσίπρας δείχνει με τη νέα επιλογή του ότι δεν είναι υπερήφανος για το 1821, για τους αγωνιστές της Πίστεως και της Πατρίδος, γενικά για το παρελθόν μας. Μάλλον ονειρεύεται ένα μέλλον συγκεχυμένο σαν τον νέο πίνακα που επέλεξε. Η Ελλάς δια του Πρωθυπουργού της δεν ευγνωμονεί πλέον τα τέκνα της που θυσιάσθηκαν για την Ελευθερία.
Ο Θεόδωρος Βρυζάκης έγινε γνωστός από αυτόν τον πίνακα και από την περίφημη αναπαράσταση της Εξόδου του Μεσολογγίου. «Η Ελλάς Ευγνωμονούσα» παρουσιάζει την Ελλάδα σαν μία γυναίκα με αρχαίο μανδύα, στεφανωμένη και ευγνωμονούσα διάφορες αγωνιστικές μορφές, οι οποίες τής χάρισαν την Ελευθερία. Ο πίνακας παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές της Επαναστάσεως, αλλά και τους πρωτομάρτυρες, όπως ο Ρήγας Βελεστινλής, οι οποίοι άνοιξαν τον δρόμο και έσπειραν τον σπόρο. Είναι απαραίτητο κατά την άποψή μου να υπάρχει αυτός ο πίνακας στο Πρωθυπουργικό γραφείο για να καταδεικνύει ότι η σημερινή Ελλάς οφείλει την ύπαρξη και την Ανεξαρτησία της στο 1821, σε όσους το προετοίμασαν και σε όσους το υλοποίησαν. Η απόρριψη του πίνακα αυτομάτως σημαίνει και απόρριψη του 1821. Σημαίνει την απόρριψη των ιδανικών και των αξιών που οδήγησαν στο 1821. Η απομάκρυνση του πίνακα και η αντικατάστασή του με έργο άσχετο προς την ελληνική ιστορία υποδηλώνει συνειδητή προσπάθεια των κυβερνώντων να αποκόψουν το παρόν από το παρελθόν, να απομακρύνουν τον λαό μας από τα ελληνορθόδοξα ιδεώδη του 1821.
Φαίνεται ότι η ηγεσία της κυβερνήσεως ενοχλείται από το 1821, επειδή δεν ήταν ταξική εξέγερση. Ήταν πανελλήνιος και παλλαϊκός αγώνας για τον Χριστό και την Ελλάδα. Ήταν μία μάχη Χριστιανών κατά αλλοθρήσκων, Ελλήνων κατά Οθωμανών, καταπιεσμένων κατά κατακτητών. Όσοι ενοχλούνται από τον πίνακα προφανώς δεν θέλουν να βλέπει ο ξένος επισκέπτης τον Ρωγών Ιωσήφ, τον Επίσκοπο – ήρωα του Μεσολογγίου, ο οποίος εκφράζει στον πίνακα τη συμμετοχή των ματωμένων ράσων. Δεν θέλουν να παρουσιάζεται η Ελλάς ως αρχαία ελληνίδα ώστε να μην προβάλλεται η συνέχεια του Ελληνισμού. Δεν θέλουν να προβάλλεται ο Ρήγας, ο οποίος με τη Χάρτα του θεμελίωσε τη Μεγάλη Ιδέα.
Οι αγώνες της Εκκλησίας μας, η πίστη στη διαχρονική συνέχεια του Ελληνισμού και οι αξίες των Αγωνιστών ενοχλούν. Η αριστερή διακυβέρνηση στη θέση τους βάζει την ασάφεια της σύγχρονης τέχνης. Ο Πρωθυπουργός κλείνει το 1821 στην αποθήκη. Ελπίζω να επανορθώσει το λάθος του!
Κ.Χ. 7.3.2015
ΠΗΓΗ: http://www.antibaro.gr/article/12364
ΠΡΟΜΗΘΕΑ ΠΥΘΙΑ: Δεν υπήρξε ποτέ Ελληνικότητα του Βυζαντίου, ούτε ποτέ Ελληνορωμαϊκό κράτος:ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΘΑΥΜΑ ΠΟΥ ΚΑΤΕΠΛΗΞΕ ΤΟΥΣ ΟΡΘΟΛΟΓΙΣΤΕΣ, ΚΑΙ ΠΑΝΙΚΟΒΑΛΕ ΤΟΥΣ ΘΡΗΣΚΟΛΗΠΤΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΚΦΩΝΗΣΕ.
http://kerberos-hellas.blogspot.gr/2017/02/blog-post_43.html?m=1
Απόσπασμα:
….. Η αρχαιολογική σκαπάνη φέρνει στο φως ολοένα και περισσότερα και ισχυρότερα τεκμήρια που επιβεβαιώνουν το τεράστιο ιστορικό βάθος της ανθρώπινης παρουσίας στον Ελλαδικό χώρο.
Αυτά τα τεκμήρια αποδεικνύουν πως οι πολιτισμικές ρίζες της Ελλάδας χάνονται στα βάθη του απώτατου παρελθόντος και ταυτόχρονα αχρηστεύουν αυθαίρετες θεωρίες και δόγματα περί εμφανίσεως του ανθρώπου και του πολιτισμού στην Ανατολή ή την Αφρική. Η Ελληνική γλώσσα υπήρξε και είναι η τελειότερη μέχρι σήμερα ανθρώπινη γλώσσα επί της γης. Οι Έλληνες δεν διέθεταν μόνο ένα άλλα είκοσι συν αλφάβητα: το χαλκιδικό εκ του οποίου προέρχεται το λατινικό, το ιωνικό, το κορινθιακό κλπ. Μια θεωρία που εκτρέπεται της λογικής, το τερατογενές ψεύδος περί φοινικικού αλφάβητου, δέχεται την σύνδεση της τελειότερης γραφής της Ελληνικής, αυτής της τέλειας αλφαβητικής, με τον πολιτισμό των φοινίκων, οι οποίοι είχον έναν χαμηλότατης στάθμης πολιτισμό. Η αρχαιολογική σκαπάνη αποδεικνύει ότι το ιωνικό αλφάβητο, ένα από τα είκοσι συν αλφάβητα μας, που ψευδώς θεωρείται φοινικικής προελεύσεως, είναι τουλάχιστον 4000 χρόνια παλαιότερο των φοινίκων. Με προτροπή της Ελληνίστριας Marianne McDonald και με πρόεδρο τον καθηγητή T. Βrunner ξεκινά το 1972 στο πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας το πρόγραμμα Θησαυρός Ελληνικής Γλώσσης, το περίφημο TLG. Μετά 13 χρόνια, το 2000, ο πέμπτος δίσκος κυκλοφόρησε TLG¬E που περιλαμβάνει περίπου 90 εκατομμύρια Ελληνικούς λεκτικούς τύπους. Ω Έλληνες ψυχή της ψυχής μου, πανάκριβο γένος, ταλαίπωρον γένος. Θα ανοίξω σε σας τους πόνους και τα δάκρυα από τα βάθη της παιδικής ψυχής μου. Τι κατέστρεψε τον πανάρχαιο Ελληνικό πολιτισμό και λόγο; Τώρα περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαίς. Παιδί αθανάτων θεών και ηρώων.
Είναι δύσκολο για μένα να παραμείνω αλύγιστη και να καταπνίξω το πόνο μου όταν μιλάω για αυτήν την ανεπανάληπτη θηριωδία που κατέστρεψε το Ελληνικό έθνος και τα φώτα του πνεύματος του. Που δημιούργησε την μετέπειτα λανθάνουσα πορεία του Έθνους μας. Το αποτρόπαιο αυτό έγκλημα κατά της Ελλάδος και κατά συνέπεια κατά της ανθρωπότητας, το τραγικό αυτό θέατρο του μίσους που αποκρύπτεται και σήμερα διασώζει ο Ρωμαίος ιστορικός Αμμιανός Μαρκελλίνος στο 19ο τόμο του έργου του Rerum Gestarum Libri 31 τόμων. Ο Αμμιανός Μαρκελλίνος ήταν ο ιστορικός του ρωμαίου χριστιανού αυτοκράτορα Κωνστάντιου του δεύτερου, κατά την εποχή του οποίου άρχισαν οι διωγμοί εναντίον των Ελλήνων. Στη σημερινή πόλη του Δυτικού Ισραήλ την Bet She’an, γνωστή στους Έλληνες εκείνους όλων των αιματοβαμμένων χρόνων ως Σκυθόπολις, τον 4ο αιώνα μετά Χριστού, γύρω στο 341, λειτούργησε το πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης, για δύο δεκαετίες, καθ’ όλη την διάρκεια της κατοχής του βυζαντινού θρόνου από τον δευτερότοκο γιο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, τον Κωνστάντιο τον δεύτερο. Η Σκυθόπολις υπήρξε ο τόπος συγκέντρωσης, βασανισμού και θανάτωσης των Ελλήνων, όλων όσων αρνήθηκαν να ασπαστούν το δόγμα του Χριστιανισμού.
Αναφερόμενος ο Εμμανουήλ Ροΐδης στου Αμμιανού Μαρκελλίνου τα Ιστορικά, γράφει στην Πάπισσα Ιωάννα (σημείωμα 200): «Ήρκει να κατηγορηθή τις [κάποιος έλληνας] υπό κακοβούλου κατασκόπου, ότι έφερεν περί τον τράχηλον φυλακτήριον κατά του πυρετού ή εφάνη παρακαθήμενος πλησίον τάφου ή ερειπίου, ίνα καταδικασθή εις θάνατον ως ειδωλολάτρης ή νεκρόμαντις. Εκ των απωτάτων άκρων της αυτοκρατορίας εσύροντο αλυσόδετοι πάσης τάξεως και ηλικίας πολίται [Έλληνες], ων οι μεν απέθνησκον καθ’ οδόν, οι δε εν τοις δεσμωτηρίοις’ οι δε επιζώντες εστέλλοντο εις Σκυθόπολιν, … πόλιν, όπου είχον στηθεί τα βασανιστήρια και το σφαγείον.» Το σφαγείον της Σκυθόπολης υπήρξε επινόηση ενός νοσηρού εγκεφάλου, του επισκόπου Αλεξανδρείας Γεωργίου. Σκοπός του Γεωργίου ήταν η καθολική εξόντωση των Ελλήνων, η γενοκτονία τους, καθώς εκείνοι εστέφοντω ως αρνητές του Χριστιανισμού. Ο αυτοκράτορας Κωνστάντιος ο δεύτερος δέχτηκε και έστειλε στην Ανατολή τον αρχιγραμματέα της αυλής, τον Παύλο, περιβόητο για την σκληρότητα του αποκαλούμενο και «Τάρταρο». Αυτός ο Παύλος και ο Γεώργιος, σε συνεργασία, οργάνωσαν το στρατόπεδο συγκέντρωσης της Σκυθόπολης. Γράφει ο Αμμιανός: «το ανθρωπόμορφο αυτό κτήνος, ο Παύλος, διέθετε τόση εξουσία και δύναμη ώστε με μια κίνηση του κεφαλιού του, με ένα νεύμα του μόνο, εξαρτάτω η ζωή όλων όσων περπατούσαν στην γη». Αναφέρει ο Ροΐδης, ανακαλώντας τα ιστορικά του Αμμιανού Μαρκελλίνου, μεθόδους βασανιστηρίων εναντίων των Ελλήνων «εις Σκυθούπολιν, όπου είχε στηθεί το χριστιανικόν κρεουργείον. Εκεί συνεδρίαζον ευσεβείς δικασταί, αμιλλώμενοι τις πλείονας ειδωλολάτρας [Έλληνας] να οπτήσει επί εσχάρας, να βράση εντός ζέοντος ελαίου ή να κατακόψη μεληδόν.»
Η Σκυθόπολις και τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκεί επί είκοσι συνεχή έτη αποκαλύπτουν: Πρώτον τον τρόπο με τον οποίο επεβλήθη ο Χριστιανισμός στον Ελληνικό κόσμο. Δεύτερον τον λόγο και τον βάρβαρο – απάνθρωπο τρόπο με τον οποίο κατεστράφη ο λαμπρότερος πολιτισμός της γης και οι δημιουργοί αυτού. Τρίτον αποκαλύπτουν επίσης γιατί τα μετέπειτα Ρωμαϊκά αυτοκρατορικά διατάγματα, που θεσμοθετούσαν την επί Ελληνισμού θανατική καταδίκη, εφαρμόστηκαν χωρίς καμία αντίδραση ή εξέγερση, όπως χωρίς καμία αντίσταση από τους Έλληνες επήλθε ο αφανισμός όλων των πόλεων της κυρίως Ελλάδος από τον χριστιανό Αλάριχο 40 χρόνια αργότερα. Τα απάνθρωπα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στην Σκυθόπολη αποκαλύπτουν επίσης – τέταρτον – ότι δεν υπήρξε ποτέ Ελληνικότητα του Βυζαντίου, ούτε ποτέ Ελληνορωμαϊκό κράτος, εφόσον ήταν οι εκχριστιανισμένοι Ρωμαίοι αυτοκράτορες ¬ το βυζάντιο δηλαδή ¬ που άρχισαν το διωγμό κατά των Ελλήνων και τα φώτα του Ελληνικού πνεύματος έσβησαν σε αυτούς τους Βυζαντινούς ελεεινούς καιρούς και οδήγησαν τους Έλληνες στην υποδούλωση τους από τους Τούρκους.
Οι αποθανόντες Έλληνες μετά βασανιστηρίων εις τα χριστιανικά κρεουργεία και των σφαγείων της Σκυθόπολης είναι τον αριθμό περίπου 19 εκατομμυρίων, σύμφωνα με τις ιστορικές πηγές εκείνων των αιμοσταγών αιώνων. Οι απομείναντες Έλληνες ήταν ενός εκατομμυρίου ή λιγότεροι. Ο μεγάλος αριθμός των αρχαίων Ελλήνων, που σίγουρα ήταν υψηλού πνευματικού, ηθικού αλλά και οικονομικού επιπέδου, εξοντώθηκαν στο σφαγείο της Σκυθόπολης και μαζί τους χάθηκε και ο μεγάλος ιδιοφυής νους του γένους. Τις σφαγές κατά των Ελλήνων συνέχισαν και προγενέστεροι και μεταγενέστεροι όμοιοι του Κωνστάντιου του δεύτερου. Λόγου χάρη ο Ιουστινιανός. Ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός – σύμβολο της Ορθοδοξίας – εκείνος που οικοδόμησε την Αγία Σοφία, το μέγα μοναστήρι, και ανακηρύχθηκε από τον Χριστιανισμό «Μέγας» αποκαλύπτεται μέσα από τα ανέκδοτα κείμενα του επισήμου ιστορικού του, Προκοπίου, ως ένας αιμοβόρος τύραννος, ο οποίος βύθισε ολόκληρους πληθυσμούς στο αίμα και την σφαγή. Σύμφωνα με τον Προκόπιο, ο Ιουστινιανός άρχισε τις σφαγές στο όνομα της «μίας και αληθούς πίστεως» της Ορθοδοξίας.
Σημαντικές, επίσης, είναι οι μαρτυρίες του Προκοπίου γύρω από τους διωγμούς, σφαγές και γενοκτονίες Ελλήνων, όσων Ελλήνων, δηλαδή, επέμεναν στους πατρώους Ελληνικούς τρόπους από την αιμοσταγή και αλαζονική διακυβέρνηση του Ιουστινιανού. Το Ελληνοχριστιανικό παραμύθι καταρρέει μπροστά στα κείμενα των ιστορικών εκείνης της εποχής. Αναφέρει ο Προκόπιος: «Μετά από τους Σαμαρείτες άρχισε ο Ιουστινιανός να καταδιώκει τους αποκαλούμενους Έλληνες, υποβάλλοντας τους σε σωματικά βασανιστήρια και αρπάζοντας τα χρήματα τους». Ο Προκόπιος αδυνατεί να θεωρήσει τον τύραννο Ιουστινιανό ως ανθρώπινο ον και τον θεωρεί «ενσαρκωμένο δαίμονα». Αναφέρει στα ανέκδοτα ότι «ο Ιουστινιανός δεν ήταν ανθρώπινο πλάσμα άλλα … ήταν κάποιος δαίμονας ανθρωπόμορφος. Θα μπορούσε κανείς να το αποδείξει σταθμίζοντας το μέγεθος των κακών που έκανε στους ανθρώπους. Γιατί η δύναμη του ανθρώπου που δρα φανερώνεται στο υπέρμετρο μέγεθος των πράξεων του. Ο άνθρωπος αυτός, λοιπόν, έχει σκοτώσει τόσους πολλούς ώστε πιο γρήγορα, νομίζω, θα μετρούσε κανείς τους κόκκους της άμμου όλου του κόσμου παρά όσους σκότωσε ο αυτοκράτορας αυτός. Υπολογίζοντας, όμως, κατά προσέγγιση τις περιοχές που κατάντησαν τελικά ακατοίκητες λέω ότι χάθηκαν πολλά εκατομμύρια άνθρωποι.
Κατά την βασιλεία του αυτοκράτορα Θεοδοσίου, ο Χριστιανισμός γίνεται η επιβληθείσα θρησκεία της Ρωμαϊκής Βυζαντινής αυτοκρατορίας, εις την οποία οι ‘Ελληνες ήταν υπόδουλοι πάντα. Εξ αυτού, εναντίων των Ελλήνων εφαρμόστηκαν επί αιώνες πολλούς μέτρα που πήραν τον χαρακτήρα πραγματικών διώξεων. Το μαντείο των Δελφών υποχρεώθηκε να σιγήσει. Οι Ολυμπιακοί αγώνες και τα Ελευσίνια μυστήρια απαγορεύτηκαν. Τα ιερά των προγόνων μας λεηλατήθηκαν. Τα πανέμορφα γλυπτά που διακοσμούσαν τα ιερά και τας πόλεις των Ελλήνων καταστραφήκανε από το μένος και το μίσος των τότε Χριστιανών. Έτσι τα βλέπουμε σήμερα στα μουσεία μας: διαμελισμένα, αποκεφαλισμένα, ακρωτηριασμένα, με σφυριά σπασμένα. Σιωπηλοί μάρτυρες και αυτά ενός πανέμορφου κόσμου, χαμένου κόσμου πια στην αιματοβαμμένη λήθη, όπου βρίσκονται θαμμένα, σκορπισμένα, ξεχασμένα τα ιερά κόκαλα εκατομμυρίων βασανισμένων, δολοφονημένων Ελλήνων. Οι ναοί κατεδαφίστηκαν. Πάνω και από τα ερείπια αυτών χτίστηκαν οι εκκλησίες των νέων Χριστιανών, δοξάζουσιν τον ξενόφερτο, για τους Έλληνες τότε, εβραϊκό θεό. Και το άγαλμα κάθε θεού εις τον οποίο οι Έλληνες έχτιζαν κάθε ναό τοποθετείτο μετά ασυλλήπτου μίσους εις τους βόθρους των νέων χτιζομένων χριστιανικών εκκλησιών. Οι ιερείς Έλληνες των ναών εκείνων, όπως γράφει με κάποια πίκρα ο Λιβάνιος, υποχρεώθηκαν να σιγήσουν ή να αποθάνουν. Έτσι πέθανε ο μεγαλύτερος παγκόσμιος πολιτισμός του κόσμου, αυτός που είδε πρώτος το φως του ήλιου στη γη.
Αυτός που εκπολίτισε όλους τους λαούς. Έτσι πέθανε ο μέγας φωτοδότης Ελληνικός πολιτισμός, με μια τραγική φωνή, πνιγμένη στο αίμα της ανθρώπινης αχαριστίας και μιαρής αδικίας. Έτσι απάνθρωπα έσβησε ο μέγας φωτοδότης ελληνικός λόγος. Και λέει ο γερμανός φιλόσοφος Νίτσε «δεν αποκάμνω να αναπολώ αυτούς τους Έλληνες στοχαστές, που κάθε ένας τους είχε μια ασύλληπτη ιδιαιτερότητα. Και φαίνεται πως οι Έλληνες στα κατοπινά χρόνια λησμόνησαν το καλύτερο μέρος της πνευματικής τους πορείας. Και ποιος λαός θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το ξαναβρήκε; Όπως και να ‘ναι νομίζω ότι όλα αυτά τελειώνουν με μία κραυγή: Πόσο ωραίοι υπήρξαν!! Με το χαμό των Ελλήνων και τον θάνατο του ιδιοφυούς πνεύματος τους έπεσε το σκότος εις όλη την γη. Η ανθρώπινη ιστορία μπήκε στον Μεσαίωνα, στους αιώνες του σκότους, που όπως όλοι ξέρουμε ονομάζεται “the dark ages”. Ο ανθρώπινος ξεπεσμός κατά τον Μεσαίωνα οφείλετο στην προηγηθείσα βίαιη εξάλειψη του Ελληνικού πολιτισμού. Και ήρθε η Τουρκοκρατία και ο ζυγός εθέρισε την γη των Ελλήνων. Λέει ο Εθνικός μας ύμνος, ακριβοί μου Έλληνες, «από τα κόκκαλα βγαλμένη των Ελλήνων τα ιερά, χαίρε, ω χαίρε ελευθεριά». Της Σκυθόπολης οι φονευμένοι οι Έλληνες παίρνουν εκδίκηση και ανάβει η μνήμη τους την φωτιά της ελευθερίας στα στήθη των σκλαβωμένων. Κατά την διάρκεια της επαναστάσεως του 1821, η Ορθόδοξος εκκλησία συγκρούστηκε σφοδρά με τους επαναστάτες.
Το όραμα της παλιγγενεσίας και αναδημιουργίας του Ελληνικού Έθνους κατά το κλασσικό πρότυπο ήταν εκ διαμέτρου αντίθετο με τις απόψεις και τα συμφέροντα της εκκλησίας. Με αφορισμούς, απειλές και προδοσίες προσπαθούσε η εκκλησία να ματαιώσει το Ελληνικό επαναστατικό κύμα, που από τις αρχές του 10ου αιώνα εσάρωνε ολόκληρη τη χερσόνησο του Αίμου. Το 1805 ο Πατριάρχης Καλλίνικος εξετέλεσε αφοριστική εγκύκλιο κατά των επαναστατών. Να δύο πικρά παραδείγματα προδοσίας από πάμπολλα άλλα: Ο Ιωάννης Κολοκοτρώνης, ο μικρότερος αδελφός του γέρου του Μοριά, και πέντε παλικάρια μαζί του σκοτώθηκαν από τους Τούρκους 1η Φεβρουαρίου του 1806 ύστερα από προδοσία των καλόγερων της Μονής Παναγίας των Αιμυαλών, στην οποία είχαν πάει οι ήρωες γυρεύοντας καταφύγιο. Οι Τούρκοι τους έκοψαν τα κεφάλια, τα έμπηξαν σε κοντάρια και τα περιέφεραν στην Δημητσάνα, στο Ζυγοβίτσι και στην Τρίπολη, όπου και τα κρέμασαν στον μεγάλο πλάτανο της πόλης. Ο αδελφός του, ο γέρος του Μοριά, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, μετά την άλωση της Τριπολιτσάς έβαλε και έκοψαν τον πλάτανο αυτό, γιατί με αρκετό αίμα της γενιάς του ήταν ποτισμένος, όπως είπε. Ο Κατσαντώνης, ο αετός της Ρούμελης, και ο αδελφός του Χασιώτης μαζί με άλλα πέντε παλικάρια προδόθηκαν από τον καλόγερο Καρδερίνη, εις εκτέλεσιν της αφοριστικής εγκυκλίου του Πατριαρχείου. Είκοσι Τούρκοι τους επετέθησαν. Τα πέντε παλικάρια σκοτώθηκαν. Τα αδέλφια παραδόθηκαν στον Αλή Πασά Ιωαννίνων, όπου και βρήκαν μαρτυρικό θάνατο. Κατακρεουργήθηκαν. Είναι επίσημη ιδεολογία η θέση του νέου Ελληνικού κράτους πως η εκκλησία διέσωσε τον Ελληνισμό, την Ελληνική γλώσσα και την Ελληνική παιδεία στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας. Ωστόσο ο μελετητής της ιστορίας διαπιστώνει ότι, κατά την διάρκεια του Οθωμανικού ζυγού, η ιεραρχία της ορθόδοξης εκκλησίας ακολούθησε μία πολιτική που κρατούσε αμόρφωτο και υποταγμένο στους Τούρκους τον Ελληνικό λαό.
Ο μύθος του κρυφού σχολείου και η υποτιθεμένη προσφορά του Οικουμενικού Πατριαρχείου καταρρέουν μέσα από αδιάψευστα καταγεγραμμένα ιστορικά γεγονότα και κείμενα. Τα ίδια αυτά ιστορικά στοιχεία υποδεικνύουν ως μοναδικό μοχλό πίεσης προς την πολυπόθητη ελευθερία των υποδουλωμένων Ελλήνων και της παιδείας τους τον ηρωϊσμό και την αυταπάρνηση των ξενιτεμένων Ελλήνων διαφωτιστών, οι οποίοι με την συστηματική σπουδή της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας βάλθηκαν να ξυπνήσουν και τους υπόδουλους. Θα επικαλεστώ τον αρχιστράτηγο της επανάστασης, Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, ο οποίος σε ομιλία του στα παιδιά του γυμνασίου της Αθήνας, τον Νοέμβριο του 1838, επισήμανε «…ο σουλτάνος, διόρισε ένα βιτσερέ [δηλαδή ως αντιβασιλέα], έναν πατριάρχη, και του έδωσε την εξουσία της εκκλησίας.
Αυτός και ο λοιπός κλήρος έκαμαν ό,τι τους έλεγε ο σουλτάνος. … το καλύτερο μέρος των πολιτών, μην υποφέρνοντες τον ζυγό έφευγαν, και οι γραμματισμένοι επήραν και έφευγαν από την Ελλάδα, την πατρίδα των, και έτσι ο λαός, όστις στερημένος από τα μέσα της προκοπής, εκατήντησεν εις αθλίαν κατάσταση, … [και] αν ευρίσκετο μεταξύ του λαού κανείς με ολίγην μάθηση, τον ελάμβανε ο κλήρος, όστις έχαιρε προνόμια, … ή εγίνετο γραμματικός του προεστού…. Καί τοιουτοτρόπως κάθε ήμερα ο λαός ελίγνευε καί επτώχαινε. Εις αυτήν την δυστυχισμένη κατάσταση μερικοί από τους φυγάδες γραμματισμένους εμετάφραζαν και έστελναν εις την Ελλάδα βιβλία, και εις αυτούς πρέπει να χρωστούμε ευγνωμοσύνη, διότι ευθύς οπού κανένας άνθρωπος από το λαό εμάνθανε τα κοινά γράμματα, εδιάβαζεν αυτά τα βιβλία και έβλεπε ποίους είχαμε προγόνους, τι έκαμεν ο Θεμιστοκλής, ο Αριστείδης και άλλοι πολλοί παλαιοί μας, και εβλέπαμε και εις ποίαν κατάσταση ευρισκόμεθα τότε.Όθεν μας ήλθεν εις το νου να τους μιμηθούμε και να γίνουμε ευτυχέστεροι». Ο Κούμας σχολιάζοντας το κυνήγι των διαφωτιστών από την εκκλησία γράφει: “… και μόνο η διδασκαλία των μαθηματικών εθεωρείτο ως πηγή αθεΐας, της οποίας πρώτον αποτέλεσμα ήταν η κατάργησης της νηστείας”. Τον Κούμα επιβεβαιώνει η εγκύκλιος που εξέδωσε ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε και η Ιερά Σύνοδος το 1819.
Η Εκκλησία καταδικάζει τις επιστήμες, διότι αποσπούσαν τους υπόδουλους Έλληνες από τις θρησκευτικές τους υποχρεώσεις, όπως η νηστεία! Οι διδάσκαλοι που δίδασκαν θετικές επιστήμες θεωρούνταν από τους ιεράρχες «διεφθαρμένα ανδράρια». Μετά την απελευθέρωση του πρώτου τμήματος της Ελλάδος, ο Οικουμενικός Θρόνος συνεχίζει τις φιλότιμες προσπάθειες του δια της εκκλησίας επαναφοράν εις υποταγήν των πληθυσμών της κάτω μόνης της ελευθέρας Ελλάδος.
Η ομιλία της πραγματοποιήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2007 στο γεύμα που πραγματοποιήθηκε στο ξενοδοχείο «Ritz» γιά την εορτή των ”Ελληνικών Γραμμάτων”, με την παρουσία του μητροπολίτη Σικάγου Ιάκωβου καιτο θέμα ήταν ο “ελληνοχριστιανικός” πολιτισμός.Ξεκινώντας την ομιλία της σε άπταιστη καθαρεύουσα, αν και με αμερικανική προφορά, η νεαρή μαθηματικός έθεσε το ερώτημα σχετικά με τα αίτια που κατέστρεψαν τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό αναλύοντας τις διώξεις του Ελληνισμού απο τον Χριστιανισμό.Ο υπεύθυνος για την εκδήλωση διέκοψε την βιντεοσκόπηση κι άρχισε έξαλλος και συνεπικουρούμενος από τέσσερις-πέντε ακόμα παρευρισκομένους να φωνάζει: «Έξω, έξω, βρωμοθήλυκο!», ενώ ορισμένοι άλλοι υποστήριζαν, ότι έπρεπε να αφήσουν την ομιλήτρια να ολοκληρώσει το λόγο της. Η Προμηθέα ύψωσε με σθένος τον τόνο της φωνής της και προσπάθησε να τους εξηγήσει, ότι αυτά που έλεγε αποτελούσαν την ιστορική αλήθεια,εμπρός όμως στις αυξανόμενες αντιδράσεις η μητέρα της αναγκάσθηκε να την κατεβάσει από το βήμα.
Επειδη βαριεμαι να τα διαβασω ολα γιατι τα εχω ξαναδιαβασει απο ομοιους σου κι αλλες φορες,στην Σκυθοπολις ο αυτοκρατορας που λες ηταν αιρετικος δεν ηταν ορθοδοξος τα εχουμε ξαναγραψει κι αλλες φορες αλλα εσεις τον χαβα σας.. η Ορθδοξια το Ονομα του Κυριου Ιησου Χριστου και η εκκλησια θα λαμψει και θα δοξασθει καποια στιγμη οσο λασπη και να ριξετε!! Δοξα το Θεο!!!!
ΑΥΤΟ ΛΕΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ,ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΑΠΟ ΒΛΑΚΕΙΑ ΠΑΜΕ ΚΑΛΑ
ΤΑ ΜΑΝΤΕΙΑ, Η ΜΑΝΤΙΚΗ, ΟΙ ΜΑΝΤΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ & ΑΛΛΟΥ
Μια βαθιά ανάλυση των τεκταινόμενων της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας αλλά και άλλων Εθνικών του ευρωπαϊκού χώρου, που στην κυριολεξία αποσαφηνίζει δεόντως τα ψευδολόγα επιχειρήματα των νέο-Εθνικών φανατικών δημοκόπων περί «επιστημονισμού» ή «ορθολογικής» της θρησκείας των ή των άλλων αρχαίων, έναντι εκείνης της Χριστιανικής. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Τον λόγο έχουν τα ιστορικά στοιχεία για εκείνους που τα «αντέχουν», οι άλλοι ας συνεχίζουν να «στρουθοκαμηλίζουν», αναφαίρετο δημοκρατικό δικαίωμά τους είναι και ο Θεός τους το έδωσε, μόνο ας μην «κοκορεύονται» διαρκώς πώς αποτελούν την εκλεκτή μερίδα Ελλήνων που θεραπεύουνε τις μούσες ή τον Ελληνικό πολιτισμό και τον Ελληνισμό.
Στην πόλη Κάρρα σφραγίστηκε ο ναός και απαγορεύθηκε το άνοιγμά του, μέχρι την επιστροφή του ίδιου [Ιουλιανού του Παραβάτη] από την εκστρατεία στην Περσία. Όταν ανοίχθηκε, αφού ο Ιουλιανός ποτέ δεν επέστρεψε, βρέθηκε μια νεκρή γυναίκα κρεμασμένη από τα μαλλιά, με τα χέρια ανοιγμένα και τα σπλάχνα της βγαλμένα. [Περίπτωση σπλαχνοσκοπίας, για να μαντέψει το τέλος του πολέμου.] (Πηγή: Θεοδ. Κύρου, Εκκλ. Ιστορ., 3,21 PG 82, 1120)]
Αριστερά: Σπλαχνοσκοπία επί βωμού που με ιστορική ακρίβεια αναφέρθηκε στην ταινία του Όλιβερ Στόουν, καθώς τις επιχειρήσεις του Μ. Αλέξανδρου στην Ασία βοηθούσαν σίγουρα οι μάντεις Αρίστανδρος και Πράνιχος. Μια δεισιδαιμονία του παγανισμού που φανατικοί εθνικιστές και παγανιστές σήμερα ανάγουν ακόμη και σε «επιστήμη πρόβλεψης» δηλαδή σε «παγανιστική κτηνιατρική». Περίγελες οι απόψεις τους. (Πηγή Φώτο: Alexander, Oliver Stone – Christopher Kyle , Intermedia films, DVD, 2004)
Δεξιά: «Μαντική: η πανάρχαια επιστήμη των προβλέψεων» (Πηγή: Περιοδικό «Δαυλός», Τεύχος 62, Εξώφυλλο, Κάτω Επικεφαλίδα)
Ο Μαρίνης δέχεται ότι: «επί του θεμελιώδους τούτου έργου [Χαλδαϊκών Λογίων] της οψίμου περιόδου της ελληνικής διανοήσεως, που δύνανται να θεωρηθή ως το κύκνιον άσμα του ελληνικού εθνισμού» (Πηγή: Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σελ. 39)
Αυτό το έργο αναφέρει 4. «Μή τά πελώρια μέτρα γαίης ὑπό σήν φρένα βάλλου· Οὐ γάρ ἀληθείης φυτόν ἐνί χθονί. Μηδέ μέτρει μέτρα ἡλίου κανόνας συναθροίσας. Ἀϊδίῳ βουλῇ φέρεται Πατρός, οὐχ ἕνεκά σου. Μήνης ῥοῖζον ἔασον· άεί τρέχει ἔργῳ ἀνάγκης. Ἀστέριον προπόρευμα σέθεν χάριν οὐκ ἐλοχεύθη. Αἴθριος ὀρνίθων ταρσός πλατύς, οὔ ποτ’ ἀληθής, Καί θυσιῶν καί σπλάγχων τε τομαί· τάδ’ ἀθύρματα πάντα, Ἐμπορικῆς ἀπάτης στηρίγματα. Φεῦγε σύ ταῦτα, Μέλλων εὐσεβείης ἱερόν παράδεισον ἀμοίγειν, Ἔνθ’ ἀρετή, σοφία τε καί εὐνομίη συνάγονται».
[Ερμ: «Ἀπάγει τόν μαθητευόμενον ὁ Χαλδαῖος πάσης ἑλληνικῆς σοφίας καί μόνῳ προσκολλᾶν οἰεται τῷ Θεῷ. Μή τά μεγάλα μέτρα τῆς γῆς πολυπραγμόνει τῇ σῇ φρενί, ὥσπερ οἱ γεωγράφοι· σπέρμα γάρ ἀληθείας οὐκ ἔστιν ἐν γῆ… Μή ἀχολοῦ περί ἀστρονομίαν· οὐ γάρ ἕνεκεν τῆς σῆς ζωῆς τόν δρόμον (ἥλιος) ποιεῖται, ἀλλ’ ἀϊδίως;κινεῖται κατά τό τοῦ Θεοῦ βούλημα…Τό τῆς σελήνης εὔτροχον κίνημα μή πολυπραγμόνει· τρέχει γάρ αὕτη οὐ διά σέ, ἀλλ’ ὑπό κρείττονος ἀνάγκης ἀγομένη… Οἱ προηγούμενοι τῶν ἀπλανῶν ἀστέρων ἤ τῶν πετωμένων ὀρνίθων ἐν τῷ ἀέρι τέχνη, ἥν δή καί οἰωνιστικήν ὀνομάζουσιν, οὐκ ἔστιν ἀληθής, περιεργαζομένη πτήσεις αὐτῶν καί κλαγγάς καί καθέδρας… Καί ἡ θυτική καλουμένη ἐπιστήμη, ἤγουν ἡ διά θυσιῶν τῶν μελλόντων ζητοῦσα τήν πρόγνωσιν καί ἡ διά τομῆς τῶν σπλάγχνων τῶν σφαζομένων ἱερείων, παίγνια εἰσίν .αντικρυς καί ἀφορμαί κέρδους ἀπατηλαί…
«Μή τοίνυν (φησί) πολυπραγμόνει σύ μαθητευόμενος ὑπ’ ἐμοῦ «μέλωλων εὐσεβείης παράδεισον ἀνοίγειν». Παράδεισος δέ κατά Χαλδαίους, οὐχ ὅν ἡ τοῦ Μωυσέως Βίβλος φησίν, ἀλλ’ ὁ λειμών τῶν ὑψηλοτάτων θεωριῶν, ἔνθα τά ποικίλα τῶν ἀρετῶν δένδρα καί τό ξύλον τό γνωστικόν καλοῦ καί πονηροῦ, τ.ἔ. ἡ διαιρετική φρόνησις, καί τό γνωστικόν καλοῦ καί πονηροῦ, τ.ἔ. ἡ διαιρετική φρόνησις, καί τό ξύλον τῆς ζωῆς, τ.ἔ. τό φυτόν τῆς θείας ἐλλάμψεως τῆς καρποφορούσης τῇ ψυχῇ ζωήν ἱερωτέαν καί κρείσσονα. Ἐν τούτῳ γοῦν τῶ παραδείσῳ καί ἀρετή καί σοφία εὐνομία φέρονται. Ἔστι δέ ἀρετή, μία μέν ἡ γενική, πολαί δέ αἱ κατ’ εἴδη διαιρόύμεναι. Σοφία δέ ἐστιν ἡ τούτων ἁπάντων πειρεκτική ἥν ώς μόνος ἄρρητος ὅ θεῖος προβάλλεται νοῦς.»]
(Μτφρ: Μή προσπαθείς να κατανοήσεις τα πελώρια μεγέθη της γής· διότι το φυτόν της αληθείας δεν ευρίσκεται εις τον χθόνιον κόσμον. Μήτε να υπολογίσεις το μέγεθος τού ηλίου συγκεντρώνων κανόνας και πίνακας· περιφέρεται υπό της αϊδίου θελήσεως τού Πατρός, όχι χάριν σού. Εγκατάλειψε την συρρίζουσαν κίνησιν της σελήνης· τρέπει πάντοτε διά το έργον της Ανάγκης. Η προϊούσα περιφορά των αστέρων δεν εγγενήθη προς χάριν σου. Αι αναπεπταμέναι πλατείαι πτέρυγες των οιωνών εις τον αέρα ουδέποτε είναι αληθείς, ούτε αι τομαί των σπλάγχνων των θυμάτων κατά τας θυσίας· όλα αυτά είναι παίγνια, στηρίγματα εμπορικής απάτης. Σύ να τ’ αποφεύγεις εφ’ όσον πρόκειται ν’ ανοίξεις τον ιερόν παράδεισον της ευσεβείας, όπου η αρετή, η σοφία και η ευνομία συνέρχονται επί ταυτώ] (απ. 169)
[Μτφρ Ερμ: Ο Χαλδαίος αποτρέπει τον μαθητή του από κάθε ελληνική σοφία και τον προσκαλεί, όπως πιστεύει, εις μόνον τον Θεόν. Διότι λέγει: «Μην προσπαθείς να μετρήσεις τα πελώρια μεγέθη της γης· διότι το φυτόν της αληθείας δεν ευρίσκεται επί του εδάφους». Δηλαδή, μη πολυπραγμονείς δια του εγκεφάλου σου περί τα απέραντα όρια της γης, όπως κάνουν οι γεωγράφοι όταν καταμετρούν την γην· διότι δεν υπάρχει σπέρμα αληθείας μέσα στην γη. «Ούτε να μετρά τας διαστάσεις του ήλιου, συναθροίζων κανόνας και πίνακας· διότι ούτος περιφέρεται υπό της αϊδίου βουλήσεως του Πατρός και όχιν χάρην σου. Όπερ σημαίνει, μη ασχολείσαι με την Αστρονομία, ούτε να μετράς την κίνησην των αστέρων με την βοήθεια των αστρονομικών πινάκων· διότι δεν διατρέχει την τροχιάν του χάριν της ιδικής σου ζωής, αλλά κινείται εκτός χρόνου κατά το θέλημα του Θεού. «Εγκατέλειψε την συρρίζουσαν κίνηση της σελήνης· διότι τρέχει πάντα δια το έργον της ανάγκης». τ.ε. μη σε απασχολεί η ταχεία περιφορά της σελήνης· διότι τρέχει όχι δια σε, αλλά προωθείται από κάποιαν σοβαρότερη ανάγκη. Η πορεία των άστρων δεν εγεννήθη χάριν σου, δηλαδή, τόσον οι απλανείς όσον και οι πλανήτες που περιφέρονται εις το στερέωμα, δεν εδημιουργήθησαν για σένα. Αι αναπεπταμέναι πτέρυγες των οιωνών εις τον αέρα, ουδέποτε είναι αληθείς, δηλαδή η οιωνοσκοπία δεν προλέγει το μέλλον, η οποία στηρίζεται εις την παρατήρηση του τρόπου πτήσεως, των κραυγών και του τρόπου προσγειώσεως αυτών· ούτε οι τομές των σπλάγχνων των θυσιαζομένων ζώων· όλα αυτά είναι παίγνια· διότι η τέχνη των θυσιών (θυτική) που προσπαθεί δια των μέσων αυτών να συναγάγη συμπεράσματα δια το μέλλον, όλα αυτά είναι αθύρματα και τρόποι εμπορικής εκμεταλλεύσεως και αφορμές κέρδους δι’ απάτης. Μη πολυασχολείσαι, λοιπόν, με αυτά τα πράγματα συ που μαθητεύεις εις την σχολή μου, συ που μέλλεις να ανοίξεις τας πύλας της ευσεβείας του παραδείσου. Ιερός δε παράδεισος, κατά τους Χαλδαίους, δεν είναι εκείνος που παρουσιάζει η Βίβλος του Μωϋσέως, αλλά ο λειμών των θαυμασίων θεάσεων, όπου φύονται τα ποικίλα των αρετών δένδρα και το δένδρο της γνώσεως του καλού και του κακού, δηλαδή η διακριτική ικανότης η χωρίζουσα το καλύτερο από το χειρότερο, όπως και το δένδρο της ζωής, ήτοι το φυτό της θειοτέρας εκλάμψεως που παρέχει εις την ψυχήν ζωής ιεροτέραν και υψηλοτέρα. Εις αυτόν, λοιπόν, τον παράδεισο ρέουν δίκην ποταμών και οι τέσσερεις αρχές των γενικοτάτων αρετών· μέσα σε αυτόν τον παράδεισο ευδοκιμούν η αρετή, η σοφία και η ευνομία. Η αρετή είναι συγχρόνως μία κατά το γένος, αλλά και πολλαπλή δια της διαρέσως της εις είδη. Η σοφία, περιλαμβάνει πάντα (τα είδη) την οποία ο θείος Νους προβάλλει ως αόριστο μονάδα*. Μεταξύ των χαλδαϊκών τούτων παραινέσεων οι πλείστες συμφωνούν με τις ημετέρες εξηγήσεις (τα χριστιανικά) άλλες όμως απορρίπτονται. Ούτως ενώ δια την σαφώς υποστηριζομένη άποψη της πίστεώς μας η ορατή δημιουργία έγινε για τον άνθρωπο, ο Χαλδαίος δεν παραδέχεται την άποψη αυτήν· δι αυτόν τα ουράνια όντα κινούνται αιωνίως, λόγω ανάγκης και όχι για χάρη δική μας»]
Πηγή: Μιχαήλ του Ψελλού, Ερμηνεία σε 42 Χαλδαϊκά Λόγια, (Migne Patr.Graeca, T. 122) Μετάφραση Π. Γράβιγγερ, Χαλδαϊκά Λόγια ή Χρησμοί, Κείμενον Αρχαία Σχόλια, Πρόλογος και Σχόλια του Παναγιώτη Μαρίνη, Εκδόσεις Ιδεοθέατρον, Αθήνα 1998, σσ. 269 – 270, 297 – 300
ΠΛΥΣΗ ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ
Ο Δ. Κουρέτας (270) προ τινός απέδειξε προκληθείσες αλλαγές της προσωπικότητας στην ελληνική Αρχαιότητα, και παρουσίασε τα παράλληλα στην σημερινή «πλύση εγκεφάλου». Στο υπόγειο μαντείο του Τροφωνίου στη Λιβαδειά, αυτοί που υπέβαλλαν τα αιτήματά τους τελούσαν υπό την επήρεια τέτοιου σοκ, ώστε υφίστατο αλλαγές της προσωπικότητας τους, αναγεννιούνταν κατά συμβολικό τρόπο. Μετά την επίσκεψη στο μαντείο αυτοί που ζητούσαν συμβουλή έχανα την ικανότητα να γελούν για ένα ορισμένο διάστημα ή και για πάντα. Μαρτυρείται ότι και σοβαρά πρόσωπα επισκέφτηκαν την σπηλιά του Τροφωνίου. Η ίδρυση του μαντείου αυτού, η ακμή του οποίου τοποθετείτο στον 6ο αιώνα π.Χ., και το οποίο διατηρήθηκε μέχρι τον 3ο αιώνα μ.Χ., ανάγεται στον ακόλουθο μύθο:
Ο Τροφώνιος και ο Αγαμήδης, τα δύο νεότερα παιδιά του βασιλιά Εργίνου του Ορχομενού της Βοιωτίας, ήταν ικανοί αρχιτέκτονες, που οικοδόμησαν το ιερό του Απόλλωνα στους Δελφούς και το θησαυροφυλάκιο του βασιλιά Αυγεία. Σ’ αυτοί οι δύο αδελφοί τοποθέτησαν ένα λίθο κατά τέτοιον τρόπο, ώστε μπορούσε κανείς από έξω να τον απομακρύνει εύκολα από την θέση του. Από τον δρόμο αυτόν λεηλατούσαν επανειλημμένα τον θησαυρό που απέθεσε εκεί ο βασιλιάς. Επειδή οι κλειδαριές της πόρτας βρίσκονταν απαραβίαστες, ο Αυγείας έστησε μέσα στο θησαυροφυλάκιο παγίδες. Κατά την επόμενη διάρρηξη ο Αγαμήδης πιάστηκε σε μια θηλιά. Ο Τροφώνιος του έκοψε αμέσως το κεφάλι, ώστε αυτός μετά την αιχμαλωσία του και κάτω από βασανιστήρια να μην μπορέσει να τον αποκαλύψει. Τον Τροφώνιο όμως που διέφυγε, τον κατάπιε η γη. Στην θέση αυτή κατ’ εντολή του Απόλλωνα οικοδομήθηκε ένα μαντείο.
Κατά τον Πλούταρχο και τον Παυσανία την κατάβαση στον χώρο, όπου υπήρχε το μαντείο, ακολουθούσε μια πολυήμερη διαμονή στο ιερό του αγαθού δαίμονος (271). Εκεί επιτελούνταν καθαρμός, προσφορά θυσιών, επάλειψη και ο ικέτης έπινε ένα ποτό της λήθης. Έπειτα κατέβαινε κανείς στο άβατον του Τροφωνίου. Ότι διαδραματιζόταν εκεί δεν επιτρεπόταν να ειπωθεί σε κανέναν. Ο επισκέπτης επέστρεφε από το Τροφώνιο πλήρως διαταραγμένος· σιγά-σιγά ανελάμβανε και ερχόταν πάλι στα λογικά του.
Ο Κουρέτας έχει την γνώμη ότι το άτομο τόσο στο ιερό του Τροφωνίου όσο και κατά την «πλύση εγκεφάλου» χάνει την αίσθηση του «εγώ» και κατατρύχεται από παραισθήσεις. Αυτό συνέβαινε από την χρησιμοποίηση μέσων που καταστρέφανε την προσωπικότητα υπό την επίδραση του σοκ που προκαλούνταν από την συναισθηματική βία.
Ο Έλληνας ψυχίατρος παραθέτει και ένα δεύτερο παράδειγμα: Από το ιερό του Απόλλωνα στη Λευκάδα, το οποίο βρισκόταν πάνω σε ένα βράχο ύψους 72 μέτρων, απόκρημνο προς την θάλασσα, οι ψυχοπαθείς σπρώχνονταν προς τα κάτω, ώστε να θεραπευτούν με το σοκ. Το αποτέλεσμα μπορούσε να επαυξηθεί, όταν δένονταν θαλασσοπούλια στους βραχίονες των ασθενών. Με τον τρόπο αυτόν η πτώση επιβραδύνεται, όπως με το αλεξίπτωτο, και το αποτέλεσμα επαυξάνεται.
Όταν κανείς στρέψει την προσοχή του από αυτές τις διηγήσεις στη σύγχρονη εφαρμογή του σοκ για θεραπευτικούς σκοπούς και στην πλύση εγκεφάλου για κατάχρηση πολιτικής εξουσίας, πρέπει να δώσει δίκιο σε ένα ρητό του Όσκαρ Ουάιλντ: «Όλα όσα στη ζωή μας θεωρούνται σύγχρονα, τα οφείλουμε στους αρχαίους Έλληνες»
Σημειώσεις
270. Καθηγητής της Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών
271. Βλ Πλούταρχος, Σύλλας 16 και 17, και Παυσανίας, Ελλάδος περιήγησις 9, 39, 5 κ.ε.
Πηγή: «Η ιατρική στην αρχαιότητα, Ελλάδα – Ρώμη – Βυζάντιο – Η ιατρική στη Βίβλο και το Ταλμούδ, Kurt Pollak, Μετάφραση Αιμίλιος Δημ. Μαυρούδης, Εκδόσεις Δημ. Ν. Παπαδήμα, Αθήνα 2005, σσ. 382 -383
Τα διασημότερα πράγματα στο άλσος [στη Λιβαδειά της Βοιωτίας] είναι ένας ναός και ένα άγαλμα του Τροφώνιου. Το άγαλμα, που φτιάχτηκε από τον Πραξιτέλη, έχει τη μορφή του Ασκληπιού […] Αν προχωρήσει κανείς προς τα πάνω, προς το μαντείο, και από εκεί στο βουνό, θα φθάσει σε αυτό που ονομάζεται το Κυνήγι της Κόρης […] Αυτά που συμβαίνουν στο μαντείο είναι τα ακόλουθα. Σαν θελήσει κάποιος να κατεβεί στο μαντείο του Τροφώνιου, εγκαθίσταται πρώτα σε ένα ορισμένο κτήριο για ορισμένες μέρες, αφιερώνοντας έτσι τον εαυτό του στον Αγαθοδαίμονα και την Τύχη. Όσο μένει εκεί, ανάμεσα στους άλλους κανονισμούς για αγνότητα απέχει από τα ζεστά λουτρά, λουόμενος μόνο στον ποταμό Έρκυνα. Κρέας έχει άφθονο από τις θυσίες, γιατί εκείνος που κατεβαίνει, θυσιάζει στον ίδιο τον Τροφώνιο και στα παιδιά του, στον Απόλλωνα επίσης και τον Κρόνο, στον Δία τον Βασιλέα, στην Ηνίοχο Ήρα και τη Δήμητρα, την οποία αποκαλούν Ευρώπη και λένε ότι ήταν τροφός του Τροφώνιου. Σε κάθε θυσία είναι παρών ένας μάντις, που κοιτάζει τα εντόσθια του σφάγιου και μετά την επιθεώρησή του προφητεύει σ’ εκείνο που θέλει να κατέβει αν θα τύχει ευγενικής και γενναιόδωρης υποδοχής. Τα εντόσθια των άλλων σφάγιων δε δείχνουν τόσο την πρόθεση του Τροφώνιου, όσο εκείνα του κριού, το οποίο θυσιάζει ο αναζητητής του χρησμού σε ένα λάκο τη νύχτα που κατεβαίνει, επικαλούμενος τον Αγαμήδη. Ακόμη κι αν ήταν ευνοϊκές οι προγενέστερες θυσίες, δε λαμβάνονται υπ’ όψιν, εκτός και αν τα εντόσθια του κριού δείχνουν τα ίδια. Αλλά αν συμφωνούν, τότε ο αναζητητής κατεβαίνει με ελπίδα καλή. Η διαδικασία της κατάβασης έχει ως εξής. Πρώτα, κατά τη διάρκεια της νύχτας τον οδηγούν στον ποταμό Έρκυνα δύο αγόρια πολιτών περίπου 13 ετών, που ονομάζονται Ερμαί. Πηγαίνοντάς τον εκεί τον αλείφουν με λάδι και τον λούζουν […] Μετά από αυτό τον παραλαμβάνουν οι ιερείς και τον οδηγούν, όχι αμέσως στο μαντείο, αλλά στις πηγές του νερού πολύ κοντά η μία στην άλλη. Εδώ πρέπει να πιει νερό, το αποκαλούμενο ύδωρ της Λήθης, έτσι ώστε να ξεχάσει όσα σκεπτόταν ως τότε, και κατόπιν πίνει ένα άλλο νερό, το ύδωρ της Μνημοσύνης, που τον βοηθά να θυμηθεί αυτά που βλέπει κατά την κάθοδό του. Κατόπιν βλέπει το άγαλμα που λένε ότι έγινε από τον Δαίδαλο (οι ιερείς δεν το δείχνουν παρά μόνον σε εκείνον που πρόκειται να επισκεφθεί τον Τροφώνιο). Αφού το δει, το λατρέψει και προσευχηθεί προχωρά στο μαντείο […] Μετά την άνοδό του από τον Τροφώνιο ο αναζητητής οδηγείται από τους ιερείς σε ένα κάθισμα, που ονομάζεται κάθισμα της Μνημοσύνης, όχι πολύ μακριά από το ιερό, όπου οι ιερείς τον ρωτούν όλα όσα είδε ή έμαθε. Αφού πάρουν τις πληροφορίες, τον εμπιστεύονται στους συγγενείς του. Τον σηκώνουν, παραλυμένο από τον τρόμο και ασυνείδητο, τόσο σε σχέση με τον εαυτό του όσο και σε σχέση με το περιβάλλον και τον μεταφέρουν στο πρότερο κατάλυμμά του με την Τύχη και τον Αγαθοδαίμονα. Κατόπιν, όμως, θα αναλάβει τις δυνάμεις του και θα επιστρέψει σ’ αυτόν η δύναμη του γέλιου. Αυτά που γράφω δεν τα άκουσα μόνον. Επισκέφθηκα ο ίδιος το Τροφώνιο και είδα άλλους αναζητητές. Εκείνοι που κατέβηκαν στο ιερό του Τροφώνιου είναι υποχρεωμένοι να αφιερώσουν μια πινακίδα, πάνω στην οποία είναι γραμμένα όλα όσα άκουσαν ή είδαν…”
Πηγή: Παυσανίας, 9.39.3
ΤΑ ΠΥΘΙΑ
Καθ’ έκαστο έτος η επάνοδος του Απόλλωνα στους Δελφούς εορτάζονταν με τελετή της ανοίξεως, τη «Θεοφάνεια», από την ημερομηνία της οποίας καθορίζονταν ολόκληρο το δελφικό έτος. Τον ακόλουθο μήνα εορτάζονταν τα «Θεοξένια» και ακολουθούσε η εποχή της τελέσεως των «Πυθίων», η οποία ήταν η μεγαλύτερη δελφική εορτή. Το έτος της τελέσεως συνέπιπτε προς το 3ο έτος των Ολυμπιάδων και παλαιότερα του Δ’ αιώνα γίνονταν κατά τον Βουκάτιο μήνα, όπως και κατά τον Β’ αιώνα, αλλά κατά τον Δ’ κατά το Ηραίον,, τον τέταρτο μήνα του Δελφικού έτους. Μετά τον πρώτο ιερό πόλεμο (582 π.Χ.) αποφασίστηκε να τελούνται μετά κάθε τετραετία (πεντετηρικοί, πυθική πεντετηρίς) υπό την διεύθυνση των αμφικτιόνων, οι οποίοι ήσαν οι αγωνοθέτες. Τελέσθηκαν τότε μεγαλοπρεπώς τα Πύθια, δοθέντων ως άθλων πολεμικών λαφύρων και έγινε η εορτή πολυήμερη και οι αγώνες στεφανίτες, δίνοντας στους πυθιονίκες κλάδους φοίνικα ή στεφάνη δάφνης των Τεμπών. Τα Πύθια ήσαν εορτή θρησκευτική και αγωνιστική συγχρόνως, της οποίας το τυπικό δεν είναι γνωστό καλά. Προηγούνταν οι θρησκευτικές πράξεις, αρχίζοντας κατά την 6ην Βουκάτιου με θυσία των τριττύων. Το απόγευμα τελούνταν η μίμηση του φόνου του δράκοντα, η οποία αργότερα έλαβε τη μορφή των «Στίπτηρίων» (από το 342 π. Χ.). Ακολουθούσε την επομένη μεγάλη πομπή των Ιερέων και των θεωρών και των αγωνιστών μαζί με τα θύματα που προορίζονταν για την επί του βωμού του Απόλλωνα εκατόμβη. Το απόγευμα γίνονταν πανηγυρική εστίασης. Την 9ην Βουκατίου άρχιζαν οι αγώνες, οι μουσικοί πρώτα οι κυρίως απολλωνικοί και παλαιότεροι, οι οποίοι από του κιθαρικού ύμνου εξελίχθηκαν σε παράσταση τραγωδιών στο θέατρο, ακολουθούσαν οι γυμνικοί αγώνες και οι Ιππικοί οι οποίοι γίνονταν επί αναπεπταμένου πεδίου, του Ιπποδρόμου, ο οποίος βρίσκονταν υπό την Κρίσαν. Τα γυμνικά αγωνίσματα ήταν: δόλιχος, στάδιον, δίαυλος, ίππιος, πένταθλον, πάλη, πυγμή, παγκράτιο, οπλίτης δρόμος, τα δε Ιππικά: δρόμος κελήτων και πώλων, αρμάτων και ξυνωρίδων. Κατά την έναρξη των Πυθίων κηρύσσονταν η εκεχειρία, η οποία διαρκούσε για τρίμηνο περίπου και άρχιζε από τις οδούς που οδηγούσαν στους Δελφούς. Ο κόσμος κατά τα Πύθια συνέρεε πανταχόθεν, δεν έλειπαν δε και οι βάρβαροι και πολλές θυσίες γίνονταν και ανατίθονταν αναθήματα. Εκτός του συρρέοντος λαού προσέρχονταν και διάφοροι επίσημοι αντιπροσωπίες των πόλεων, μεταξύ των οποίων διακρίνονταν η αθηναϊκή «Πυθαίς θεωρία». Την διεύθυνση και την εποπτεία της τάξεως είχαν ο επιμελητής και οι μαστιγοφόροι. Τα ονόματα των πυθιονικών αναγράφονταν σε πίνακες και οι ίδιοι είχαν το δικαίωμα να στήσουν τον ανδριάντα τους στον ναό.
Άρτεμις και Απόλλωνας βάλλουν κατά του Πύθωνα. Παράσταση από Ετρουσκικό καθρέπτη. (Πηγή: Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Κ, σελίδα 882)
ΠΥΘΩΝ
Τερατώδης όφις ή δράκοντας, τέκνο της Γης, που γεννήθηκε από τα εναπομείναντα νερά του κατακλυσμού του Δευκαλίωνα. Είχε 100 πυρίπνους κεφαλές και ζούσε μέσα σε σπήλαιο του όρους Παρνασσού, φυλάγοντας το αρχαίο μαντείο της Θέμιδας. Κατά μια παράδοση εξαολύθηκε από την ζηλότυπο Ήρα και καταδίωξε την Λυτώ μέχρι το νησί της Ορτυγίας, που από τότε ονομάστηκε Δήλος, την οποία ο Ζευς και ο Ποσειδώνας παρείχαν άσυλο στην έγκυο φυγάδα. Ο δράκοντας τότε επανήλθε στον Παρνασσό, αλλά ο υιός της Λητού, Απόλλωνας, τέσσερις ημέρες μόλις μετά την γέννησή του, τον προσέβαλε και τον σκότωσε, ονομαζόμενος πλέον ως Πύθιος και παρέλαβε το μαντείο και όρισε και αγώνες να τελούνται σε ανάμνηση της νίκης του. Κατά την ανά κάθε έτος τελούμενη στους Δελφούς εορτή των Σηπτηρίων, συμβολικό δράμα θύμιζε την νίκη του θεού. Κατά μερικούς συγγραφείς από τον Πύθωνα γεννήθηκαν η Γοργώ, ο Γηρυόνης, ο Κέρβερος, η Λερναία Ύδρα, η Σφίγγα, ο γύπας που έτρωγε το ήπαρ του Προμηθέα και τέλος όλα τα τέρατα της Ελληνικής μυθολογίας.
Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, τόμος Κ, σελίδα 881 – 882
Η ΠΥΘΙΑ
Στην εικονογράφηση βλέπουμε μια Πυθία την ώρα που χρησμοδοτεί, καθισμένη στον μαντικό τρίποδα μέσα στο χαμηλοτάβανο υπόγειο άντρο που υπήρχε στο ναό του Απόλλωνα. Στο ένα χέρι κρατά κλώνο δάφνης από το ιερό δένδρο του Απόλλωνα και στο άλλο μια κούπα με νερό της Κασσοτίδος πηγής. Οι αναθυμιάσεις που προέρχονταν από το υπέδαφος ήταν, σύμφωνα με τους επιστήμονες, αιθυλένιο. (Πηγή: Περιοδικό Myst, τεύχος 2, άρθρο «Αναζητώντας το μυστικό της Πυθίας», Γεωργία Μεταξά, σελίδα 38)
Απολογητής: Αν και στις εικονογραφίες η Πυθία εμφανίζεται νέα για να είναι πιο ελκυστική, η αλήθεια ήτο πως επιλέγονταν άνω των 50 ετών. Για τις δε αναθυμιάσεις οι αρχαίοι πρόγονοι είχαν διαφορετικές απόψεις (εκβαχισμός και ένωσης των μαντισσών «σαρκικά» με τον θεό Απόλλωνα)
Καλούνταν έτσι η ιέρεια του Απόλλωνα στους Δελφούς, η οποία έδινε τους χρησμούς του προς αυτούς που συμβουλεύονταν το μαντείο του για μελλοντικές υποθέσεις. Ονομάζονταν αυτή έτσι, κατά την παράδοση, από τον δράκοντα Πύθωνα,με το δέρμα του οποίου είχε περιβάλει τον προφητικό τρίποδα ο Απόλλωνας, όταν φόνευσε αυτόν (κατά τον Στράβωνα η λέξη αυτή γίνεται από το πρόθεμα «πυθ» του πυνθάνεσθαι). Ο τρίποδας ήταν τοποθετημένος μέσα στο άδυτο του ιερού, πάνω από ένα χάσμα, από το οποίο ανέρχονταν αναθυμιάσεις «πνεῦμα ἐνθουσιαστικόν» κατά τον Στράβωνα (C. 419), υπό την επίδραση των οποίων διατελούσε η καθήμενη επί του τρίποδα Πυθία και έδινε τις αποκρίσεις του θεού σε εκείνους που την ερωτούσαν. Κατ’ αρχάς ως Πυθάι εκλέγονταν νεαρή γυναίκα από πτωχή οικογένεια, διότι έπρεπε να αγνοεί τα κοσμικά πράγματα, έπρεπε δε να είναι ωραία, σεμνή και αγνή και όφειλε να απέχει, κατά τον Πλούταρχο, από κάθε γυναικεία πολυτέλεια. Από όταν μια Πυθία όμως, που ήταν πάρα πολύ όμορφη, απήχθηκε από έναν νεαρό Θεσσαλό, αποφασίστηκε με νόμο η Πυθία να εκλέγεται ανάμεσα από εκείνες των Δελφών που είχαν 50 έτη ηλικία. Στην αρχή η Πυθία ήταν μόνο μία (πρώτη υπήρξε η Φημονόη), από όταν όμως το κύρος του μαντείου των Δελφών όχι μόνο κατέστη πανελλήνιο, αλλά υπερέβη και τα όρια του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, δεν επαρκούσε μια Πυθία για το πλήθος των προσερχομένων να συμβουλευτούν τον θεό και διορίστηκε και δεύτερη. Αργότερα όταν αυξήθηκε και άλλο το πλήθος των εισερχομένων, διορίσθηκε και τρίτη αναπληρωματική.
Όσο αφορά την οιωνοσκοπία των υδάτων, ο Πλούταρχος διασώζει τον δεσμό των Τευτόνων ιερών γυναικών [Πλούταρχος: «Βίοι Παράλληλοι», Ιούλιος Καίσαρ, 19, Vol II, Fasc 2, B.G. Teubnre, Leipzig 1994], οι οποίες χρησμοδοτούν, παρατηρώντας υδάτινες μεταβολές. Αναφέρει λοιπόν πως: «Δίναις προσβλέπουσαι καί ῥευμάτων ἑλιγμοῖς καί ψόφοις τεκμαιρόμεναι προεθέσπιζον». Η διαδικασία αυτή ταυτίζεται με την ανάλογη που ακολουθεί η εκάστοτε Πυθία των Δελφών, για να χρησμοδοτήση, χρησιμοποιώντας μια μεγάλη λεκάνη γεμάτη νερό σε ορειχάλκινο τρίποδα και ράβδο (για να προκαλεί δίνες στο νερό). Πρόκειται για το «λάλον ὓδωρ» που περιγράφει ο Ιάμβλιχος, εξηγώντας την συγκεκριμένη μέθοδο της οιωνοσκοπίας, στην οποία βασίζεται και ο διάσημος Νοστράδαμος για την διατύπωση των χρησμών του….η συγκεκριμένη μέθοδος αποδίδεται στους Βραγχίδες, μια οικογένεια ιερέων και μάντεων του Απόλλωνος, της οποίας ο ιδρυτής Βράγχος ανήκει στην δελφική οικογένεια των Δημοκλειδών (Κόνων: Διηγήσεις, 33, Scriptores Poeticae Historiae Graeci, A. Westermann, Brynswick, 1843) (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, Τεύχος 37, άρθρο «Οιωνοσκοπία, η διάγνωση του μέλλοντος», Γεώργιου Ηλιόπουλου, σελίδα 40 & 43)
Η Πυθία χρησμοδοτούσε μόνο στις αρχές του έαρ και έπρεπε πριν ανεβεί προς χρησμοδότηση στον τρίποδα να προπαρασκευασθεί δεόντως με διάφορους εξαγνισμούς. Μασούσε φύλλα δάφνης (προφητικό δένδρο, ως ιερό δένδρο του Απόλλωνα) και έπινε πολύ κρύο νερό της Κασσοτίδας πηγής και ανέβαινε στον τρίποδα αγόμενη από τους ιερείς του ιερού στο άδυτο, μετά την δια σεισμών εξαγγελλόμενη παρουσία του Απόλλωνα στο ιερό του. Η επί της Πυθίας επίδρασης των αναθυμιάσεων (άγνωστο παραμένει αν ήσαν τεχνικές ή φυσικές) εκδηλώνονταν με την ανόρθωση των τριχών της κεφαλής της, τους εξερχόμενους αφρούς από το στόμα της, το ρίγος του σώματός της και την άγρια λάμψη του βλέμματός της. Μετά από αυτά εξέβαλλε κραυγές και ωρυγμούς, οι οποίοι ενέπνεαν ιερά φρίκη στους παριστάμενους και άναρθρους λόγους, τους οποίος ερμήνευαν και επιμελώς συνέθεταν σε στίχους (εξάμετρους παλαιότερα, ιαμβικούς αργότερα) οι παριστάμενοι ιερείς και οι προσκολλημένοι στο ιερό ποιητές. Από αυτό γεννάται η υπόνοια ότι οι προφητείες (χρησμοί) της Πυθίας (επί της οποίας με αυστηρότατους νόμους απαγορεύονταν η άσκηση οποιαδήποτε ηθικής πίεσης) κανονίζονταν από τους ιερείς και παρασκευάζονταν νωρίτερα από το συμβούλιο των Δελφών. Οι χρησμοί ήσαν συνήθως, διφορούμενης έννοιας, και σε αυτό κυρίως οφείλεται η διατήρηση του κύρους τους, όπως εκείνος που δόθηκε στον βασιλιά Κροίσο (Ηροδ. Ι. 75) ο οποίος δεν καθόριζε αν η διάβαση του ποταμού Άλυου από την στρατιά του Κύρου θα σε αυτή ή στην εχθρική (του Κύρου) επιβλαβής.
Καψάλης Γερ. Δ, Πρόεδρος του Εκπαιδευτικού συμβουλίου της Μέσης Εκπαίδευσης, Μεγάλη Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια, Τόμος Κ, Σελίδα 880
ΣΤΕΓΝΩΣΑΝ ΒΛΕΠΩ ΤΑ ΣΕΝΤΟΝΙΑ ΧΡΗΣΤΟ. ΑΝΤΕ ΓΙΑΤΙ ΑΝΗΣΥΧΗΣΑ
Και το “βρομοθήλυκο”είναι φτωχός χαρακτηρισμός , για ένα αχάριστο, εγκάθετο ψωνισμένο και φανατικό άτομο , που περνιέται για θεά – υπεράνθρωπος απαιτώντας και”την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο” δαγκώνοντας το χέρι που την ταΐζει , και έχοντας μια άκρως προκλητική και κυρίως διχαστική δράση εις βάρος των Ελλήνων. Και την Προμηθέα ξέρουμε , και τις “αθώες” διασυνδέσεις της ξέρουμε , και ότι όλοι εσείς αποτελείτε ένα κοινό μέτωπο το ξέρουμε , λυσσασμένοι σκύλοι ! Γιατί όλους εσάς πρώτα και πάνω από όλα , σας ενώνει το κοινό μίσος σας για τον Ιησού Χριστό και όχι ο “πόνος” σας για τον Ελληνισμό . Όλως τυχαίως πάλι . Εξάλλου αν ήταν αλήθεια τα λεγόμενα σας δεν θα υπήρχε σήμερα η αρχαία Ελληνική γραμματεία και πολύ περισσότερο εσείς οι νεογενίτσαροι (λόγω της αντεθνικής δράσης σας )όψιμοι ειδωλολάτρες .
“Το άτομο που πανικόβαλε τους θρησκόληπτους” Δηλαδή Αθηνά εσύ δεν είσαι θρησκόληπτη ε ; Χα χα χα κοίτα ποια μιλάει για
θρησκοληψία ! ! !
Αυτή που “χοροπηδάει αενάως στα κάρβουνα” νυχθημερόν βγάζοντας κυριολεκτικά καπνούς από την κακία και το φανατισμό της σαν να είναι ηφαίστειο .
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΟΠΩΣ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ (ΜΙΑ ηρωίδα) ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ ΝΑ ΣΚΟΤΟΣΟΥΝ ΕΠΑΝΕΙΛΗΜΜΕΝΑ ΤΑ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΤΑΛΙΜΠΑΝ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΚΑΘΟΛΟΥ ΣΑΝ ΕΛΕΕΙΝΕΣ ΨΕΥΤΕΣ , ΚΡΑΤΙΚΟΔΙΑΙΤΟΙ ΚΑΙ ΒΟΛΕΜΕΝΟΙ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΠΟΥ ΕΙΣΤΕ! ΧΥΔΑΙΟΙ ΥΒΡΙΣΤΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ ΕΚΔΙΩΞΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΒΗΜΑ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΓΑΥΓΙΖΟΝΤΑΣ ΣΑΝ ΣΚΥΛΙΑ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΞΟΥΝ ΟΤΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΕΙΑ! Ο ΜΟΝΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΧΩΡΙΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΛΛΑ ΕΜΠΟΔΙΖΕΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΠΛΑΝΙΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ ΝΑ ΣΗΚΩΘΕΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΕΝΟ ΠΑΡΑΣΙΤΙΚΟ ΣΩΜΑ ΣΑΣ ΗΤΟΙ Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ ΣΗΜΙΤΟΜΟΓΓΟΛΙΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΑΣ , ΤΑ ΒΑΜΕΝΑ ΜΕ ΑΙΜΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΕΙΟΥ ΣΑΣ, ΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΠΑΡΤΕ ΤΟ ΧΑΜΠΑΡΙ, ΟΙ ΨΕΥΤΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΕΛΛΟΝ……..
πως το είπες αυτό? τι θα κάνουν με τις αντιδράσεις? ποιες αντιδράσεις?
ΤΑ ΒΙΟΜΕΤΡΙΚΑ ΘΑ ΤΑ ΤΥΠΩΣΗ Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΠΑΣΩΝ ΤΩΝ ΙΟΥΔΑΙΩΝ ΑΕ ΜΕ ΧΡΗΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΟΠΟΥ ΤΟ ΠΑΠΑΔΑΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ ΜΕ ΤΟΝ ΡΟΤΣΙΛΔ! Ε ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΚΙ ΟΙ “ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ” ΤΟΥ ΡΑΒΒΙΝΟΥ ΠΟΥ ΤΥΠΩΝΟΥΝ …………