Ελευθερία δέν είναι η γνώμη τού καθενός αλλά μία Ζωντανή Ιδιότητα…. Μέρος 4

Ελευθερία δέν είναι η γνώμη τού καθενός αλλά μία Ζωντανή Ιδιότητα…. Μέρος 4

Ποίος είναι λοιπόν αυτός οπού δέν φοβάται ούτε τήν ζωή ούτε τόν θάνατον; Αυτός οπού είπε ό Σωκράτης διά ν’ αρνηθεί τήν απόδραση τού από τούς μαθητές τού: «ένας καλός άνθρωπος δέν έχει τίποτε νά φοβηθεί ούτε ζωντανός ούτε αποθαμένος»… Δηλαδή όχι η γνώμη σού αλλά η Αλήθεια είναι ότι δέν πρέπει νά φοβάσαι ούτε μετά ούτε πρίν τόν θάνατον εάν είσαι καλόψυχος, καλολόγισμος καί καλοπράκτης…

Τό νά μήν φοβάσαι όταν πρέπει νά φοβάσαι σέ κάνει λωλόν καί συνάμα έτι χειρότερον δειλόν καί εγωιστή. Διότι ό σώφρων καί συνετός άνθρωπος πρέπει νά φοβάται όταν έχει διαπράξει αμετανόητες αμαρτίες. Δέν θ’ αποφύγεις τόν θάνατον επειδή δέν φοβάσαι ούτε τήν ψυχική καταδίκη καί δέν υπάρχει περίπτωση νά ψυχοκαταδικαστείς καί νά μήν φοβάσαι σ’ εκείνη τή σκοτεινή ψυχοφυλακή. Από δειλία δέν μετανοείς καί δέν εξομολογείσαι. Αυτή η δειλία πιδακίζει από τόν εγωισμό… Ό εγωιστής άνθρωπος φοβάται νά παραδεχθεί τά σφάλματα τού, νά μετανοήσει διά τά αμαρτήματα τού, εντρέπεται νά ταπεινωθεί έμπροσθεν τού ιερέως. Δέν αγαπάει τόν εαυτόν τού εάν τόν αγαπούσε θά είχε σκοτώσει τόν εγωισμόν τού, τήν φιλαρέσκεια τού καί τήν ηδονή διά χάριν τής ψυχής.

Ό εγωισμός οδηγεί είς τήν δειλία καί η δειλία είς τήν απιστία, αυτός είναι ό τριπλός καταστροφικός συνδοιασμός. Οί ανθρώποι οπού επέδειξαν εμπράκτως ότι δέν φοβούνται μήτε τήν ζωή μήτε τόν θάνατον ήταν οί Πιστοί! Ό μοναδικός Αρχιερέας Θρησκείας οπού απόδειξε εμπράκτως ότι δέν φοβάται ούτε τήν ζωή ούτε τόν θάνατον ήταν αυτός οπού ορίζει ζωή καί θάνατον, Ό Χριστός!

Πολλοί άνθρωποι θυσιάστηκαν διά τήν Πίστη τούς αλλά δέν οδηγούν όλες οί πίστεις είς τήν αιώνια απόδειξη τού Δικαίου καί τής Αγάπης τούς. Ένας άνθρωπος ό οποίος θυσιάζεται διά τήν ποδοσφαιρική ομάδα, τό κράτος, τό έθνος, τήν οικογένεια, δέν θυσιάζεται διά τήν Άκτιστη Αλήθεια…

Εννοείται ότι έχεις άλλοθι επιείκειας εάν θυσιαστείς έν δικαίω όμως διά τό κράτος, τό έθνος, τήν οικογένεια, αλλά ό σκοπός αγιάζει τά μέσα ή έχεις μεγάλη επίείκεια εάν θυσιάζες διά τήν Θρησκεία τής Αλήθειας η οποία πρέπει νά επιβιώσει είς τό κράτος, τό έθνος, τήν οικογένεια. Δηλαδή εάν παλαίψεις δι’ αυτά τά τρία επειδή είναι φορείς τής Θρησκευτικής Αληθείας… Εάν θυσιαστείς διά μία ματαιοδοξία είναι ώς ν’ αυτοκτονείς, όχι μόνον δέν λαμβάνεις μισθόν σωτηρίας αλλά τουναντίον λαμβάνεις χρέος μεγάλης αμαρτίας. Τί σημαίνει νά θυσιάζεσαι διά τήν ομάδα, τήν κλίκα, τήν ιδεολογία; Ότι τίς θεοποιείς δηλαδή λατρεύεις ψευδοθεότητες!

Αναφερθήκαμε είς τήν Αγάπη, τό Δίκαιον, τήν Ελευθερία καί τίς ιδιότητες τούς. Είναι δυνατόν τό δίκαιον νά είναι ανήθικον; Άν ναί τότε είναι καί η αγάπη καί η ελευθερία, εάν όχι ούτε η αγάπη καί η ελευθερία ανήθικες, διότι ό,τι είναι η μία είναι καί οί τρείς…

Ποία είναι η δυνατότητα τής Ελευθερίας, μέσω αλήθειας ή μέσω ψεύδους; Δηλαδή ποία δύναται νά σ’ ελευθερώσει η ψευδαίσθηση ή η αλήθεια; Βεβαίως η κατά βούλησιν γνώμη δύναται νά ισχυριστεί ό,τι πιστεύει καί άς λέγει ότι δέν πιστεύει είς τήν λέξη πιστεύω. Δέν είναι θέμα τί νομίζεις καί τί πιστεύεις αλλά τί είναι αλήθεια, εάν είναι αληθές εκείνον οπού νομίζεις καί πιστεύεις.

Η ψευδαίσθηση σέ κάνει νά αισθάνεσαι ωραία διότι τέτοια είναι η φύση τής απάτης. Πώς θά σ’ εξαπατούσε εάν σ’ έπειθε ότι σ’ εξαπατάει; Πώς θά σ’ εξαπατούσε μέ όσα δέν σ’ αρέσουν καί μέ όσα δέν είναι ωραία; Ό διαβήτης ζακχάρου σ’ εξαπατάει μέ τά ωραία ζακχαρωτά καί αρτοποιήματα… Θά πίκραινες κάποιον οπού ήθελες νά εξαπατήσεις ή νά γίνει πελάτης σού; Θά γλύκαινες κάποιον οπού αγαπάς; Συνεπώς όταν γλυκαίνεις εκείνον οπού δέν αγαπάς τό κάνεις διά νά τόν εξαπατάς καί διά τήν ευφημία σού, όταν πικραίνεις εκείνον οπού δέν αγαπάς τό κάνεις από τήν κακία σού, η Τετραπιθανότητα είναι πάντοτε παρούσα…

Μεγάλη λέξη η Ελευθερία όστις δέν τήν γνώρισε δέν τήν φοβήθηκε ποτέ…

Αλλά ελεύθερος είναι όστις τήν γνώρισε καί τήν φοβήθηκε όχι όστις τήν αγνόησε καί τήν παρόρισε μέ τίς ιδιαίτερες ψευδαισθήσεις τού…

Οί Χριστιανοί Μάρτυρες τήν περισσότερη Ελευθερία τήν ένοιωσαν είς τής φυλακής τήν σκλαβιά… διότι εκεί μέσα ήταν η παλαίστρα νά αποδείξουν εάν αποθαίνουν ή όχι διά χάριν τής Ελευθερίας καί όχι οίας ελευθερίας αλλά Τής Άκτιστης Ελευθερίας…

Όταν Ό Χριστός είπε: «καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» Ιωάννης 8:32

Είναι δυνατόν η Ελευθερία νά μήν είναι Συνυφασμένη μέ τήν Αλήθεια; Εάν η Ελευθερία είναι αληθινή έννοια τότε αυτή η έννοια είναι αλληλένδετη ανεξεδιαλύτως μέ τήν Αλήθεια… Εάν κάθε γνώμη διά τήν ελευθερία είναι αληθής τότε δέν ισχύει η απάντηση οπού μάς έδωκε ό Σωκράτης όταν τού είπαν εντός τού υποδηματοπωλείου πάλαι τά ίδια λές Σωκράτη; Καί αυτός απάντησε, εγώ οπού λέγω τήν αλήθεια λέγω καθημερινώς τά ίδια διότι η αλήθεια δέν αλλάζει, εσείς οπού λέτε τά φαύλα καί τά ψεύδη λέτε κάθε φορά άλλα αναλόγως τί σάς συμφέρει…

Όσες φορές καί άν κάνεις μία συγκεκριμένη μαθηματική πράξη η απάντηση σέ αριθμούς είναι η ίδια καί όχι κάθε φορά διαφορετική… Διαφορετικόν γίνεται νά είναι τό θέμα οπού λογαριάζεται, δίκαιον ή άδικον ή ουδέτερον ή ανάμεικτον βάσει τού Νόμου τής Τετραπιθανότητος.

Η ελευθερία μέ τίς πολλές γνώμες ονομάζεται άγνοια τής αυθαιρεσίας. Πώς γίνεται νά είσαι ελεύθερος καί νά μήν δέχεται τήν γνώμη τού άλλου πρός έρευνα καί πώς γίνεται νά ανέχεσαι ή επιτρέπεις χωρίς απάντηση τήν ενσφαλμένη γνώμη;

Ελευθερία είναι νά είσαι σκλάβος διά χάριν τής αλήθειας καί όχι ελεύθερος διά χάριν τού ψεύδους, τής πλάνης, τών προσωρινών ηδονών καί δή τών άδικων ηδονών πρός υποτίμηση, υποβίβαση καί απιστία είς τίς ψυχικές άϋλες ηθικές ηδονές. Η ηθική εξηγήσαμε είναι η μητέρα τού δικαίου….

Ό άδικος άνθρωπος δέν αγαπάει τόν εαυτόν τού καί άν δέν τόν αγαπάει λόγω άγνοιας, επειδή δέν γνώρισε τήν ψυχή διότι εγκαταστάθηκε διά μέσω Λογικού καί Ψυχής ό εγωισμός έχει κάποια σχετική επιείκεια άν καί όφειλε άλλος περισσότερον καί άλλος ολιγότερον νά είχε ψάξει νά γνωρίσει… Αυτός ομώς οπού γνωρίζει τήν Αλήθεια αλλά δέν τήν εφαρμόζει καί δή κατά κόρον, τότε μισεί τόν εαυτόν τού. Άλλον δέν αγαπάς καί άλλον μισείς…. τόν εαυτόν σού ή άλλον…. Όταν δέν αγαπάς σημαίνει ψυχράνθηκε η αγάπη όπως λέγει ό Απόστολος Παύλος. Όταν μισείς τόν εαυτόν σού ή άλλον σ’ έχει εγκαταλείψει η Θεία Χάρις, πώς γίνεται ν’ αγαπάς καί πώς γίνεται νά μήν μισείς όχι έν βρασμώ ψυχής αλλά διαχρονικώς όταν σ’ έχει εγκαταλείψει η Θεία Χάρις.

Ό άνθρωπος οπού μισεί τόν εαυτόν τού τόν μισεί επειδή μισεί έν γνώσει ή έν αγνοία τού Τόν Θεόν. Πώς είναι δυνατόν ν’ αγαπάς Τόν Θεόν καί ταυτόχρονα νά μισείς; Πώς γίνεται νά μισείς καί νά είσαι ελεύθερος; Ακόμη καί όταν αμύνεσαι δέν πρέπει νά μισείς, ακόμη καί όταν εξοργίζεσαι δέν πρέπει νά μισείς, όταν μισείς δέν υπάρχεις καί συναμα υποτιμάς έξ’ ού η λέξη μίσος από τήν σύνθεση μή+ίσος. Δέν είσαι ούτε εσύ ίσος ούτε οί άλλοι ίσοι μαζύν σού. Κινείσαι σέ άδικη ανισορροπία… Θεωρώντας κατώτερον τό δίκαιον από τήν γνώμη σού σέ κάνει κατώτερον η γνώμη σού καί γίνεσαι έναν μέ τήν γνώση σού…

Δέν είναι καθόλου δίκαιον ν’ απαιτείς ισότητα μέ Τόν Θεόν. Σέ καμμία περίπτωση τό δίκαιον σού δέν συγκρίνεται μέ τό Δίκαιον Τού Θεού, διότι σύν τοίς άλλοις καί τό δίκαιον σού εάν είναι δίκαιον είναι απαύγασμα καί δωρεά Τού Θεού!

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΔΙΑΣ