Διαβολές

Κατά τον περίφημο πατέρα της Ορθόδοξης πίστης μας αββά Ισαάκ τον Σύρο: «Όποιος υπερασπίζεται κάποιον που αδικείται, έχει τον Θεό για υπερασπιστή του».¹ Ο σπουδαίος αρχαίος φιλόσοφός μας ο Δημόκριτος είχε πει κι αυτός: «Μόνο όσοι εχθρεύονται την αδικία είναι αγαπητοί στους Θεούς».² Αλλά κι ο σοφός μας παππούς ο Σόλωνας ο Αθηναίος όταν ρωτήθηκε «πότε θα φτάσουμε στο σημείο ώστε οι άνθρωποι ν’ αδικούν όσο γίνεται λιγότερο», απάντησε: «Όταν αυτοί που δεν αδικούνται βλέπουν τον άλλο που αδικείται κι αγανακτούν ως να αδικούνταν οι ίδιοι τους».³

Επομένως, δεν μπορούμε να βλέπουμε ανθρώπους ν’ αδικούνται κατάφορα και χονδροειδέστατα και να το προσπερνάμε σαν να μη συμβαίνει τίποτα.

Η αδικία, γράφει ο Άγιος Νεκτάριος, είναι «η μητέρα κάθε κακίας, καθώς μέσα της κρύβεται δια μιας κάθε κακία».⁴ Και παρακάτω ο θαυματουργός αυτός Άγιος του Θεού που έφαγε την αδικία στη ζωή του με το κουτάλι, λέει: «Ο άδικος διαστρέφει την αλήθεια και το ψέμα είναι συνέχεια στα χείλη του. Το πονηρό το λέει καλό και το καλό πονηρό∙ το σκοτάδι το λέει φως και το φως σκοτάδι, προκειμένου να αδικήσει τον πλησίον του».⁴

Η αδικία, λοιπόν, πάει χέρι-χέρι με το ψέμα. Αλλά το ψέμα δεν μπορεί να σταθεί απέναντι στην αλήθεια, γιατί διαλύεται και καταρρέει. Το ψέμα μπορεί να σταθεί και ν’ αποκτήσει μια κάποια υπόσταση μόνο απέναντι στο ψεύτικο, το κάλπικο, το ανακριβές. Συνεπώς, γι’ αυτόν που θέλει να στήσει το ψέμα του απέναντι σ’ ένα γεγονός για να αδικήσει κάποιον, η στοχευμένη απόκρυψη ή αλλοίωση των συμβάντων, ήγουν της πραγματικότητας, είναι μονόδρομος.

Επειδή, δεν μπορεί το ψέμα του να σταθεί αλλιώς, μοιραία θα πρέπει να παραχαράξει τις καταγραφές και να αναπαραγάγει την ψεύτικη εκδοχή τους.

Με τους όρους των φυσικών επιστημών αυτό περιγράφεται ως αλλοίωση των δεδομένων μιας μελέτης ή των αποτελεσμάτων ενός πειραματισμού. Στις ανθρωπιστικές επιστήμες η πρακτική αυτή σχετίζεται με την αλλοιωμένη αναπαραγωγή των πρωτογενών καταγραφών που ονομάζονται «πηγές». Η πρακτική αυτή διατρέχει οριζόντια το σύνολο των επιστημών, αλλά και την ίδια την ιστορική πορεία του ανθρώπου από την απαρχή της δημιουργίας του και τη ζωή του διαχρονικά. Πρόκειται για κατεξοχήν οντολογικό ζήτημα στο οποίο ο καθένας μας πρέπει να εντρυφήσει.

Σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικής οργάνωσης, τα συστήματα που μας διδάσκουν καλύτερα τα χαρακτηριστικά της διαβολής είναι τα λεγόμενα απολυταρχικά ή τυραννικά, δηλαδή τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κάθε είδους και μορφής. Η ιστορική μελέτη αυτών των συστημάτων είναι εξαιρετικά διδακτική.

Όπως, εξίσου διδακτικό –βέβαια πάνω στο ίδιο πνεύμα– είναι κι ένα περιστατικό που είδε το φως της δημοσιότητας πριν λίγες μέρες.

Σε ένα απλό, μεστό και παραστατικό κήρυγμα ο πατέρας Γεώργιος, ιερέας του Ιερού Ναού Κοιμήσεως της Θεοτόκου Νέων Σιλάτων Χαλκιδικής, δίδαξε τους παριστάμενους πιστούς μια βασική, μία πρωτόλεια ηθική αρχή: Μην κάνεις στον άλλον, αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν.

Τα λεγόμενά του έχουν καταγραφεί σε βίντεο και μπορεί ο καθένας να τα ακούσει λέξη προς λέξη στο διαδίκτυο. Με μια πρακτική και διακριτική διδαχή της εν Χριστώ ελευθερίας, της αγάπης και του σεβασμού της προσωπικότητας του ανθρώπου, ερμήνευσε τα θέματα της εντός του ναού μασκοφορίας και του εμβολιασμού, για τα οποία υπάρχει αντιγνωμία και τριβή μεταξύ του πληρώματος της εκκλησίας.

Ο λόγος του προήγαγε την ειρήνη, την ενότητα, την καταλλαγή και έδειξε την Εκκλησία ως ανοιχτή αγκαλιά, ξένη προς κάθε κοσμικό εξουσιαστικό φρόνημα και επιβολές. Έδειξε την εκκλησία ως Σώμα Χριστού: ζωηφόρα, Αναστάσιμη, νικηφόρα.

Το είδαμε, όμως, κι αυτό… Τα λεγόμενα του διαστρεβλώθηκαν και παρουσιάστηκαν ψευδώς από πολλά μέσα μαζικής ενημέρωσης και δημοσιογράφους. Τεχνηέντως απομονώθηκαν αποστροφές του λόγου του, ώστε να αλλοιωθεί το νόημα των λεγομένων του με άγαρμπο και βάναυσο τρόπο. Είτε συμφωνείς, είτε διαφωνείς με τα λεγόμενα κάποιου, είναι αδιανόητο να διαστρέφεις το λόγο και τα επιχειρήματά του. Αυτό είναι θεμελιωδώς ανήθικο.

Ολόκληρο το βίντεο με τα λεγόμενα του πατρός Γεωργίου ενέχει στην περίπτωση αυτή θέση ιστορικής πηγής.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό, λοιπόν, να διαστρέφεται κατά τέτοιο τρόπο μια ιστορική πηγή τόσο εύκολα και άμεσα προσβάσιμη σε όλους, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα από την καταγραφή της. Στο τέλος-τέλος δεν μπορεί να αδικείται έτσι ένας άνθρωπος…

Έχω μείνει άναυδος με την περίπτωση αυτή. Εδώ δεν εξετάζω το θέμα της μάσκας, του εμβολίου και τα παρόμοια. Δεν αναφέρομαι σε υψηλά φιλοσοφικά ζητήματα και λεπτά θέματα ηθικής∙ ούτε καν σε ζητήματα θεολογίας κι ορθόδοξης πνευματικότητας. Ό,τι κι αν πιστεύουμε, όποια κι αν είναι η ιδεολογία και η κοσμοθεωρία μας, είτε συμφωνούμε είτε διαφωνούμε, πρέπει να διατηρήσουμε ένα βασικό επίπεδο ήθους, αξιοπρέπειας, λογικής, επιστημοσύνης κι επαγγελματισμού.

Οι πηγές, τα γεγονότα, τα επιστημονικά δεδομένα, οι διαφορετικές απόψεις κι οι ειδήσεις δεν πρέπει ούτε να θάβονται, ούτε να διαστρέφονται. Αλλιώς ν’ αρχίσουμε να ετοιμαζόμαστε για έναν βίο αβίωτο σ’ έναν κόσμο οργουελικό που –πιστέψτε με– δεν θα έχει πλάκα…

—

1. Αββά Ισαάκ του Σύρου. Λόγος ΟΓ’.
2. Δημόκριτος. DK68, B217.
3. Διογένης Λαέρτιος. Επτά Σοφοί. Βίοι φιλοσόφων, Σόλων 1.59.
4. Αγίου Νεκταρίου Πενταπόλεως. Το γνώθι σαυτόν. Εκδ. Άθως, Αθήνα 2017.

Θεόφιλος Πουταχίδης

για το pontosnews.gr