Άρχισαν τα σπαράγγια…

ΑΓΡΙΟ ΣΠΑΡΑΓΓΙ. Ο ΑΛΉΤΗΣ αριστοκράτης των λαχανικών.
Asparagus Acutofolius

Άλλα Ονόματα:
Αρκοαγρέλλι, Κουτσαγρέλια , Φρύγανο, μαζεύουμε από τέλη Φεβρουαρίου ως τέλη Απριλίου.

Πώς θα τα φάμε: Ας έλθουμε τώρα στα ωραία! Το αποτέλεσμα της συλλογής μας τρώγεται με διάφορους τρόπους:

Ωμά με λαδόξυδο και αλάτι αναδεικνύοντας την υπόπικρη γεύση τους. Μπορούμε ακόμη να προσθέσουμε τις τρυφερές κορυφές στις ωμές σαλάτες.

Βραστά: τα βράζουμε για λίγα λεπτά σε αλατισμένο νερό, δεμένα με σπαγκάκι. Σερβίρουμε με λαδόξυδο ή λαδολέμονο. Τους αρέσει και το ψιλοκομμένο σκορδάκι!

Ριζότο: μια φίλη Ιταλίδα (που μας το έδειξε) κρατάει τις τρυφερές κορυφές (4 εκατοστά) χώρια, βράζει ελαφρά τα υπόλοιπα και τα σοτάρει μετά μαζί με το ρύζι χρησιμοποιώντας και το νερό τους αντί για ζωμό λαχανικών. Όταν κλείσει τη φωτιά προσθέτει τις κορυφές! Μεγαλειώδες αποτέλεσμα!

Ομελέτα: η κλασσική χρήση!
1 μπουκετάκι τρυφερά βλαστάρια
3 ψιλλοκομμένα σπανάκια, + 2 φρέσκα κρεμμυδάκια
3 αυγά
λίγο γάλα με 1 κουτ.σούπας αλεύρι
ελαιόλαδο
αλάτι, μαύρο πιπέρι, μπούκοβο, 1 σκελίδα σκόρδο.

Εκτέλεση
Βάζουμε λάδι και λίγο νερό σε ένα τηγάνι και μόλις αρχίσει να ζεσταίνεται ρίχνουμε μια χούφτα χοντροκομμένα κομμάτια από βλαστάρια άγριων σπαραγγιών (το πάνω μέρος), μαζί με ψιλοκομμένα το σπάνάκι + κρεμμυδάκια και μετά από 1 λεπτό το σκόρδο. Τηγανίζουμε ελαφρά γυρίζοντας τα πράσινα στο τηγάνι. Σε ένα μπωλ σπάζουμε τα αυγά, προσθέτουμε 1 κ.σ. αλεύρι αραιωμένο με γάλα, ή νερό, + κατσικίσιο τυρί, σε κομμάτια, +αλάτι – πιπέρι και χτυπάμε να ομογενοποιηθεί το μίγμα. Το ρίχνουμε στο τηγάνι πάνω από τα σπαράγγια. Με το πιρούνι βοηθάμε το μείγμα να τηγανιστεί ομοιόμορφα. Γυρίζουμε και ψήνουμε και από την άλλη μεριά. Σερβίρουμε με χοντροκομμένο πιπέρι + ψιλοκομμένο μαϊντανό. Μπορούν να γίνουν και αυγά μάτια, όπως οι φωτογραφίες. Μπορούμε να συνοδεύσουμε και με λευκό κρασί.

Το κάτω μέρος των σπαραγγιών που δεν χρησιμοποιήσατε μην το πετάξετε! Κάντε μια ωραία σπαραγγόσουπα με λίγο τραχανά και απολαύστε “χωριάτικη σπαραγγόσουπα”, το βραδινό βάλσαμο του τροφοσυλλέκτη μετά από μια ημέρα πεζοπορίας.

Οι “άχρηστες” γνώσεις τα άγρια σπαράγγια:
• ήταν από τα αγαπημένα εδέσματα των Αρχαίων Ελλήνων και με τους βλαστούς τους στόλιζαν τις νύφες στους γάμους. Ίσως ως σύμβολα γονιμότητας.
• θεωρούνται αφροδισιακά. Μάλλον λόγω σχήματος αλλά και μυρωδιάς (ρωμαλέου αλόγου) των ούρων μετά από τη βρώση τους.
• θεωρούνται θεραπευτικά, δυναμωτικά, ορεκτικά και εξαιρετικά διουρητικά. Αν ψάξετε στο διαδίκτυο, θα δείτε πως θεωρούνται πανάκεια για θέματα του ουροποιητικού συστήματος και όχι μόνο.

Αντιοξειδωτική λειτουργία – Αντιφλεγμονώδης δράση, – Κατά του γήρατος, – Καρδιακή υγεία, – Για υγιή μωρά, – Αντικαρκινικά, – Διουρητική δράση, – Δίαιτα και πέψη, – Βιταμίνη K, – βιταμίνη C (L-ασκορβικό οξύ)

Όσο μαγείρευα τα σπαράγγια, μία πεταλούδα, κάθησε και ξεκουράσθηκε στο κεφάλι μου.