Τα αμερικανοκλανάκια βιάστηκαν και έδωσαν 9,9 σεισμό ή χάλασαν τα ακριβότερα μηχανήματα στον κόσμο

Εχει και bugs το matrix. Στην τελικη τιποτα δεν ειναι τελειο αρα μπορει και να νικηθει. Να το θυμαστε αυτο, γενικα μιλαω και να μην νιωθετε ανημποροι και μονοι.

9.9 με εστιακό βάθος 2 χιλιόμετρα; Δεν θα είχε μείνει τίποτα, θα είχε βουλιάξει η Καλιφόρνια εάν γίνονταν.

ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ.
Η κλίμακα Μερκάλι (Mercalli intensity scale) είναι κλίμακα που χρησιμοποιείται για την μέτρηση της έντασης των σεισμών. Πήρε το όνομά της από το δημιουργό της, Τζουζέπε Μερκάλι, Ιταλό ηφαιστειολόγο, που την επινόησε το 1902.[1]

Πίνακας περιεχομένων [Απόκρυψη]
1 Η κλίμακα
2 Δείτε επίσης
3 Παραπομπές
4 Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Η κλίμακα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Φωτογραφία εποχής των καταστροφών του σεισμού που έπληξε το Tangshan της ανατολικής Κίνας στις 28 Ιουλίου 1976. Το μέγεθός του εκτιμήθηκε σε 7,8 – 8,2 Ρίχτερ και ήταν ο πλέον πολύνεκρος σεισμός της σύγχρονης ιστορίας, ενώ ταξινομήθηκε στο επίπεδο XI (11) της κλίμακας Μερκάλι.
Η κλίμακα Μερκάλι δεν μετρά την ενέργεια που απελευθερώνεται από έναν σεισμό, όπως η κλίμακα Ρίχτερ. Αντίθετα, ασχολείται με τις επιπτώσεις ενός σεισμού σε μια δεδομένη περιοχή. Συνεπώς ενδείκνυται για την μέτρηση σεισμών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές, ενώ δεν είναι αποτελεσματική για αραιοκατοικημένες ή ακατοίκητες περιοχές.

Με βάση την κλίμακα, οι σεισμοί ταξινομούνται σε 12 επίπεδα, ανάλογα με την έντασή τους και τις ζημιές που επιφέρουν. Τα επίπεδα αυτά φέρουν λατινικούς αριθμούς και ξεκινούν από το I (επίπεδο 1, μη αισθητός σεισμός, καταγράφεται μόνο από σεισμογράφους), με αύξουσα σειρά καθώς αυξάνεται η ένταση του σεισμού και οι προκαλούμενες ζημιές. Στις ασθενείς και μέτριες δονήσεις, χωρίς ζημιές, η κατάταξη γίνεται ανάλογα με το πόσο αισθητές γίνονται από τους ανθρώπους, ενώ στις ισχυρότερες γίνεται ανάλογα με την έκταση των καταστροφών, τόσο στα αντισεισμικά, όσο και στα λιγότερο ανθεκτικά κτίρια. Το ύψιστο δυνατό επίπεδο που μπορεί να υπάρξει είναι το XII (12) και αντιστοιχεί σε έναν σεισμό που θα επέφερε ολική καταστροφή σε κάθε ανθρώπινη κατασκευή και θα άλλαζε το γεωγραφικό ανάγλυφο της περιοχής. Στους ιστορικούς χρόνους, αυτό έχει καταγραφεί μόλις μία φορά και συγκεκριμένα στον σεισμό της Haiyuan, Κίνα, στις 16 Δεκεμβρίου 1920, με συνολικό απολογισμό 200.000 – 240.000 θύματα. Ειδικότερα στις επαρχίες Haiyuan, Lijunbu και Ganyanchi, σημειώθηκαν παραμορφώσεις του εδάφους και ολική καταστροφή επιπέδου XII.[2][3] Το μέγεθός του παλαιότερα είχε γενικά εκτιμηθεί στα 7,8 R και κατά τις σημερινές Κινεζικές πηγές στους 8,5 βαθμούς της κλίμακας Ρίχτερ.

Αν και υπάρχει κάποια σχετική αντιστοιχία μεταξύ της ενέργειας που απελευθερώνεται (μέγεθος, στην Κλίμακα Ρίχτερ) και της έντασης των σεισμών, αυτό δεν είναι απόλυτο, καθώς η ένταση εξαρτάται και από άλλους παράγοντες, όπως το εστιακό βάθος του σεισμού, το πόσο ευνοϊκό ή δυσμενές είναι το υπέδαφος, την απόσταση των κατοικιών από το επίκεντρο και από την πυκνότητα του πληθυσμού. Για παράδειγμα, ένας σεισμός στην κεντρική Καλιφόρνια, ΗΠΑ, στις 19 Μαΐου 2011, μεγέθους μόλις 0,7 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ, αλλά με εστιακό βάθος μόλις 4 χιλιόμετρα, ταξινομήθηκε στο επίπεδο III της κλίμακας Μερκάλι, από την United States Geological Survey (USGS).[4] Αντιθέτως, ένας σεισμός 4,9 Ρίχτερ, που καταγράφηκε την ίδια ημέρα, νότια της Κρήτης, Ελλάδα, αλλά με εστιακό βάθος 27 χιλιόμετρα και μακριά από την ακτή, ταξινομήθηκε επίσημα στο επίπεδο I (δεν έγινε αισθητός, καταγράφηκε μόνο από σεισμογράφους).[5]