Η Αίγυπτος, η οποία έχει πολλάκις κατηγορήσει την Άγκυρα για υποστήριξη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας, που αντιπολιτεύεται τον Sisi, επιθυμεί να γνωρίζει κατά πόσο οι τουρκική διπλωματία δύναται να επιφέρει αποτελέσματα στην συμφιλίωση της Άγκυρας με χώρες με τις οποίες έχει διαταράξει τις σχέσεις της. Σε μία τέτοια περίπτωση ο Erdogan είναι ικανός, κατά την προσφιλή του πολιτική, να μεταπηδήσει στον άξονα Συρίας-Ιράν-HEZBOLLAH, ήτοι το σιιτικό στρατόπεδο της Μέσης Ανατολής, αφήνοντας το σουνιτικό στρατόπεδο Σαουδικής Αραβίας, Αιγύπτου και ΗΑΕ. Αυτό θα σήμαινε πως η θέση του Ιράν, που έχει αναδείξει το γεωπολιτικό του χαρακτήρα μετά και τη συμφωνία για το πυρηνικό του πρόγραμμα, θα ενισχυόταν στο συριακό ζήτημα, γεγονός που ενδιαφέρει Αίγυπτο και Ισραήλ.
Άλλωστε, όπως προαναφέραμε ο Assad εξετάζεται με διαφορετικό, πλέον, μάτι από τη διεθνή κοινότητα, κάτι που φαίνεται και από τη συνάντησή του με τον Διοικητή της ιταλικής υπηρεσίας Πληροφοριών, A. Mamenti, στη Δαμασκό, την επίσκεψη του Σύρου Στρατηγού Ali Mamlouk, επικεφαλής της συριακής Διεύθυνσης Ασφαλείας, στο Βερολίνο και της διήμερης επίσκεψης του επικεφαλής της συριακής Υπηρεσίας Πληροφοριών, Αρχιστράτηγου Mohammed Deeb Zaytoun, στην Ιταλία.
Βάσει των πληροφοριών αυτών, η συνάντηση Netanyahu και Shoukry, δεν ήταν απλά εθιμοτυπική, με σκοπό την προώθηση των διμερών σχέσεων των δύο χωρών. Όπως προκύπτει η συνάντηση επεκτάθηκε σε ζωτικής σημασίας θέματα, στα οποία περιλαμβανόταν -όπως ήταν φυσικό- και η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας. Δεδομένου πως η Τουρκία δεν έχει σταθεροποιηθεί διπλωματικά στην εξωτερική της πολιτική και αμφιταλαντεύεται σε πρόσκαιρες συμμαχίες, οποιεσδήποτε κινήσεις επίλυσης των προβλημάτων της δεν αποτελούν ανασταλτικό παράγοντα για την Αθήνα. Άλλωστε, όπως προείπαμε, οι κινήσεις αυτές τελεσφορούν περισσότερο λόγω της θέλησης των αντιμαχόμενων, προς την Άγκυρα, πλευρών, παρά λόγω της επιτυχούς τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ο συνασπισμός Αιγύπτου-Ισραήλ θα πρέπει να αποτελέσει αφορμή για την ελληνική πολιτική, περεταίρω διείσδυσης στα δρώμενα της Ανατολικής Μεσογείου, σε ζητήματα που απασχολούν έντονα τις περιφερειακές αυτές δυνάμεις, όπως το παλαιστινιακό, και να μην περιορίζεται αποκλειστικά σε αμυντικές συμφωνίες (π.χ. κοινών ασκήσεων), οι οποίες αποτελούν έναυσμα οικοδόμησης καλών σχέσεων, αλλά όχι αυτοσκοπός της διπλωματίας των δυνάμεων αυτών.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek
φιλε μου νομιζω πως θα ηταν μεγαλη τους η χαρα να επιστρατευσουν Ελληνες σε εναν στημενο πολεμο. θα ηταν ενα ευκολο θυμα γι αυτους αφου ακομη και αυτοι που πολεμανε δεν εχουν τον ελεγχο του πολεμου. ετσι θα τους εστελναν σαν προβατα στην σφαγη και θα ειναι και σιγουροι πως θα πιασει γιατι θα εχουν πολλους βοσκους για να τους στησουν σε ενα μερος που αυτοι θα θελανε. εχει πολλους Μεγαλους σε ηλικια που νοιωσανε πως ειναι να σε πουλανε στον πολεμο. αυτοι θα επρεπε να μιλησουν.
Δεν ειναι τυχαιο που ο μοναδικος πολεμος που υπαρχει στην Ελλαδα ειναι της υπογραφης. πιστευεις πως οι μεγαλοαρχωνταδες θα θελανε να δουν τα βουνα γεματα με Ελληνεσ ετοιμους να γιουχαρουν καθε βραδυ τα αποβρασματα-υποστιρικτες τους; ΟΧΙ φυσικα. ποιος θα ηθελε να παει σε ενα τουρνουα σκακι και το επαθλο να σηκωθει να φυγει;