Οι εποχούμενοι “οικολόγοι” με τις “έξυπνες παντόφλες”

Ένα εκτενές σχόλιο πάνω στο δημοσίευμα με τον τίτλο “Οι εμπειρογνώμονες προειδοποιούν – Οι στόχοι Net Zero του WEF θα σκοτώσουν 4+ δισεκατομμύρια ανθρώπους”
https://katohika.gr/diethni/oi-empeirognomones-proeidopoioun-oi-stochoi-net-zero-tou-wef-tha-skotosoun-4-disekatommyria-anthropous/

Οριστική και πλήρης κατάργηση ορυκτών καυσίμων μέχρι το 2050; Δεν παίζει. Αν παίξει, θα σημάνει πλήρη κατάρρευση των κοινωνιών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον μεγάλο πληθυσμό της γης ο οποίος ζει χάρις σε ένα μοντέλο παραγωγής που βασίζεται στα ορυκτά καύσιμα (βιομηχανική παραγωγή, αλυσίδες τροφοδοσίας, λιπάσματα, εκτατικές καλλιέργειες κλπ.). Από την άλλη, το υφιστάμενο κοινωνικο-οικονομικό, γνωσιακό, πολιτισμικό και τεχνολογικό παράδειγμα έχει φυτεμένη στα θεμέλιά του μια ωρολογιακή βόμβα, της οποίας η ισχύς αυξάνει κατ’ αναλογία της αύξησης/επέκτασης της ανάπτυξης, ενώ πληθαίνουν οι λόγοι που ανά πάσα στιγμή μπορούν να προκαλέσουν τη μεγάλη έκρηξη. Πριν από 50 χρόνια, όταν γράφτηκε το “τα Όρια της Ανάπτυξης”, το “φορτηγό” ναι μεν ήταν στην κατηφόρα, αλλά είχε ακόμα φρένα. Σήμερα, όχι μόνο δεν έχει φρένα, αλλά δεν μπορεί τίποτα να το σταματήσει.

Δεν ξέρω αν έχουν συνειδητοποιήσει όλοι αυτοί που έχουν καρφωμένο το πρόσωπό τους πάνω στις “έξυπνες παντόφλες” (τα λεγόμενα smartphones), τη στιγμή που ονειρεύονται ή μόλις έχουν αποκτήσει ένα ηλεκτρικό (για την ακρίβεια μπαταριοκίνητο) αυτοκίνητο, ότι οι χιλιάδες κεραίες -που είναι σπαρμένες στα βουνά και τους λόφους και τους επιτρέπουν να κάνουν βιντεοκλήσεις και να καταναλώνουν άπειρα data- λειτουργούν με ντηζελογεννήτριες. Οι “προοδευμένοι ευφυείς” και “περιβαλλοντικά ευαίσθητοι” χρήστες των παντοφλών θα έπρεπε, πρώτ’ απ’ όλα να έχουν αξιώσει να δουλεύουν οι κεραίες με standalone ΑΠΕ (σ.σ. πράγμα που δεν γίνεται). Πώς είναι δυνατόν κανείς (ο περιώνυμος “μέσος πολίτης”) να τάσσεται αναφανδόν υπέρ της Ατζέντας για μηδενικούς ρύπους, και την ίδια στιγμή να μην έχει σκεφτεί τι στην πραγματικότητα συμβαίνει με το δίκτυο πίσω από το “έξυπνο” ματζαφλάρι με το οποίο έχει γίνει Ένα;

Η Οικολογία μέχρι κάποιο σημείο μέσα στο χρόνο ήταν παράδοση. Δεν χρειαζόταν να έχει άποψη κάποιος, διότι πολύ απλά είχε θέση μέσα στο οικοσύστημα. Ελάχιστοι πλέον έχουν θέση μέσα στο οικοσύστημα, κυρίως άνθρωποι που ζουν και εργάζονται σε φυσικά περιβάλλοντα, μα όλοι έχουν άποψη. Χωρίς θέση, με την παράδοση να έχει εκτελεστεί εν ψυχρώ, λογικό είναι η Οικολογία να έχει καταστεί αντικείμενο της (τε και επιστημονικής) Εξουσίας, και να χρησιμοποιείται από αυτήν όπως τη βολεύει. Και το κάνει αυτό δικαιωματικά, διότι ο πληθυσμός είναι άδειος και από μυαλό και από ήθη. Στη Δύση ξεκίνησε πριν από 200 χρόνια η διαδικασία απόσχισης από τις νόρμες του οικοσυστήματος. Πήρε έξι-εφτά γενιές για να φτάσει ο πληθυσμός από ένα δισεκατομμύριο στα οκτώ. Στην Ελλάδα, δυστυχώς, η “ανάπτυξη” ξεκίνησε πριν από 50-60 χρόνια· δυο μονάχα γενιές κουφιοκεφαλάκηδων και άπληστων Ελλήνων κατέστρεψαν το ελληνικό οικοσύστημα.

Σημειωτέον, η αγροτική οικονομία συνεισφέρει περίπου 3% στην παγκόσμια οικονομία. Κατά τους …ευφυείς οικονομολόγους, δεν πειράζει να χάσουμε αυτό το 3% συνεπεία της κλιματικής αλλαγής (ή για όποιον άλλο λόγο), αφού μέσα σε ένα-δυο χρόνια λένε ότι μπορούμε να το αναπληρώσουμε! Κατά τον βραβευμένο με Νόμπελ οικονομολόγο William Nordhaus “Το ενενήντα τοις εκατό της οικονομικής δραστηριότητας των ΗΠΑ δεν έχει καμία αλληλεπίδραση με τις οικολογικές αλλαγές… Η γεωργία, το τμήμα της οικονομίας που είναι ευαίσθητο στην κλιματική αλλαγή, αντιπροσωπεύει μόλις το 3% της εθνικής παραγωγής. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει τρόπος να υπάρξει μεγάλη επίδραση στην οικονομία των ΗΠΑ. Είναι δύσκολο να πούμε ότι είναι το νούμερο ένα πρόβλημα της χώρας.”
https://www.science.org/doi/10.1126/science.253.5025.1206

Εδώ ο σκοπός φαίνεται να είναι όχι να συντηρήσουμε την βιο-φυσική βάση της ζωής μας (τα οικοσυστήματα που μας τρέφουν) αλλά το τεράστιο “σχήμα Πόνζι” της παγκόσμιας οικονομίας που βασίζεται στην αυταπάτη της άπειρης ανάπτυξης.

Η Ελλάδα είχε το πλεονέκτημα, όταν αστραποβολούσαν ακόμα τα μάτια του βαρκάρη του Αιγαίου και η αφέλεια του βοσκού σοβούσε ακόμα, να αντιτάξει παράδειγμα, ζώσα κατάσταση, παραδοσιακή. Κι ας μη βιαστεί κανείς να γελάσει, διότι πρώτα πρέπει να γελάσει, και να κλάψει μαζί, για τις συνέπειες που πληρώνει ένεκα μιας φτηνιάρικης, σύντομης διαδρομής στο παράδειγμα του σύγχρονου κόσμου. Δυστυχώς, ο καμμένος κόσμος πια μας θεωρεί “πετσί” του. Αχ, Στέλλα, βιάστηκες να μεγαλώσεις, και του παλιόκοσμου τα χούγια να τ’ αφομοιώσεις…

Καπάκι

Σχετικά με Καπάκι

Δείτε όλα τα άρθρα του/της Καπάκι →