Ο πρόεδρος Μπάιντεν διεκδίκησε τα εύσημα αυτή την εβδομάδα επειδή μίλησε με τον Αιγύπτιο πρόεδρο Σίσι “για να τον πείσει να ανοίξει την πόρτα” – μια πόρτα που παραμένει αποφασιστικά κλειστή από τότε που ξεκίνησε η σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς πριν από σχεδόν τέσσερις εβδομάδες. Η μίζερη προσέγγιση της Αιγύπτου για την υποδοχή προσφύγων από τη Γάζα είναι απογοητευτική αλλά δεν προκαλεί έκπληξη. Η αντίδραση του αραβικού κόσμου στο παλαιστινιακό δράμα ήταν κατά τη διάρκεια των δεκαετιών μεγάλη σε ρητορική αλλά μικρή σε ουσιαστική και εποικοδομητική δράση, όπως το να προσφερθεί να υποδεχθεί Παλαιστίνιους πρόσφυγες σε σημαντικό αριθμό.
Για πολλές αραβικές χώρες, το Παλαιστινιακό ζήτημα έχει συχνά απειλήσει να μετατραπεί σε εσωτερικό πρόβλημα, το οποίο δεν είναι διατεθειμένες να εισάγουν. Και υπάρχει μια αποσύνδεση μεταξύ της κοινής γνώμης σε πολλές χώρες της Μέσης Ανατολής, που φαίνεται στις διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, και των βασικών αραβικών κυβερνήσεων.
Η Ιορδανία έζησε έναν εμφύλιο πόλεμο, γνωστό και ως Μαύρος Σεπτέμβρης, το 1970, αφού η νίκη του Ισραήλ στον πόλεμο των έξι ημερών του 1967 οδήγησε 300.000 Παλαιστίνιους πρόσφυγες να φύγουν από εκεί. Καθώς οι Παλαιστίνιοι μαχητές, η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), εγκαθιδρύονταν στην Ιορδανία, ήρθαν όλο και περισσότερο σε σύγκρουση με τη Χασεμιτική μοναρχία του βασιλιά Χουσεΐν, την οποία επεδίωκαν να ανατρέψουν. Μετά από μια πικρή εσωτερική σύγκρουση, η PLO παραδόθηκε τελικά τον Ιούλιο του 1971 και της επετράπη να μεταφερθεί στον Λίβανο.
Ούτε αυτό είχε καλό τέλος. Ο Λίβανος ήταν το σπίτι δεκάδων χιλιάδων προσφύγων από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ. Η άφιξη της PLO αύξησε κατά πολύ τους αριθμούς, αποσταθεροποιώντας την ήδη ευαίσθητη θεσμική ισορροπία μεταξύ των διαφόρων ομολογιακών ομάδων εκεί.
https://www.msn.com/en-us/video/news/palestinian-ambassador-fights-back-tears/vi-AA1lUVPM?t=13&ocid=socialshare
Σχετικό βίντεο: (Sky News): Ο Παλαιστίνιος πρέσβης συγκρατεί τα δάκρυα (Sky News)
Η PLO, όπως ήταν φυσικό, ενεπλάκη στον μακροχρόνιο εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου, μέχρι που η οργάνωση εκδιώχθηκε με τη σειρά της από μια ισραηλινή εισβολή το 1982 και μεταφέρθηκε στην Τύνιδα. Το 1994, η παλαιστινιακή ηγεσία επέστρεψε στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, προτού διασπαστεί το 2006, με τη Χαμάς να κυβερνά στη Γάζα και την αναγνωρισμένη από τον ΟΗΕ Παλαιστινιακή Αρχή να κυβερνά τη Δυτική Όχθη.
Η Αίγυπτος υπό τον Αμπντέλ Φατάχ αλ Σίσι δεν είναι φίλη της Χαμάς. Η ομάδα είναι παρακλάδι της ισλαμιστικής οργάνωσης Αδελφοί Μουσουλμάνοι, ο ηγέτης της οποίας, Μοχάμεντ Μόρσι, διετέλεσε για λίγο πρόεδρος της Αιγύπτου το 2012, μέχρι που ανατράπηκε από τον Σίσι τον επόμενο χρόνο. (Η Αδελφότητα έχει πλέον κηρυχθεί παράνομη τρομοκρατική οργάνωση όχι μόνο στην Αίγυπτο αλλά και στη Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα).
Ενώ ο Σίσι μιλάει για το ότι δεν θέλει να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του να απομακρύνει τους Παλαιστίνιους στο Σινά, στην πραγματικότητα έχει ήδη περισσότερα από αρκετά να ανησυχεί στο εσωτερικό της χώρας του. Η αιγυπτιακή οικονομία ακροβατεί στα πρόθυρα της χρεοκοπίας και η συνακόλουθη κοινωνική αναταραχή δημιουργεί αρκετές ανησυχίες για την ασφάλεια του Αιγύπτιου ηγέτη και χωρίς την εισροή Παλαιστινίων προσφύγων.
Η Σαουδική Αραβία έχει τον χώρο και τα χρήματα για να φιλοξενήσει πολλές χιλιάδες πρόσφυγες αν το επιθυμούσε, αλλά ο Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν έχει το δικό του αναπτυξιακό σχέδιο, το Σαουδαραβικό Όραμα 2030, για να διαφοροποιηθεί οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά. Μια μαζική εισροή προσφύγων δεν προβλέπεται.
Μια χώρα που έχει αναλάβει δράση είναι τα ΗΑΕ, τα οποία ήταν επίσης μεταξύ των πρώτων χωρών της περιοχής που άνοιξαν διπλωματικές σχέσεις με το Ισραήλ στο πλαίσιο των συμφωνιών του Αβραάμ που μεσολάβησαν οι ΗΠΑ το 2020. Μόλις ανακοίνωσαν ότι θα περιθάλψουν 1.000 παιδιά από τη Γάζα. Αν και πρόκειται για ένα ευπρόσδεκτο βήμα, είναι μια σταγόνα στον ωκεανό.
Όσον αφορά τον Αραβικό Σύνδεσμο, έλαβε αίτημα από τη Σαουδική Αραβία και την Παλαιστινιακή Αρχή για έκτακτη σύνοδο κορυφής που θα πραγματοποιηθεί στις 11 Νοεμβρίου. Ωστόσο, λίγοι θα κρατήσουν την αναπνοή τους με την ελπίδα μιας μεγάλης ανθρωπιστικής χειρονομίας, όπως η υποδοχή, έστω και προσωρινά, ενός μεγάλου αριθμού Παλαιστίνιων προσφύγων, όχι μόνο 1.000 παιδιών από τη Γάζα.
Σίγουρα θα υπάρξουν έντονες δηλώσεις υποστήριξης για τη Γάζα. Αλλά η πραγματικότητα είναι ότι η ρητορική φαίνεται να κρύβει ένα αίσθημα ενοχής. Η αλληλεγγύη των αραβικών χωρών προς τους Παλαιστίνιους δεν διοχετεύτηκε ποτέ στην εξεύρεση οποιασδήποτε εποικοδομητικής λύσης σε ένα πρόβλημα που ήταν δυσεπίλυτο και, για τις κυβερνήσεις τους, αν όχι για τους λαούς τους, ένα βαθιά ανεπιθύμητο πρόβλημα. Όσον αφορά τη λύση των δύο κρατών που συμφωνήθηκε από το Ισραήλ και την ΟΑΠ το 1993 – αναπαράγοντας ένα εγκεκριμένο από τον ΟΗΕ σχέδιο διαχωρισμού του 1947 που απορρίφθηκε από τα αραβικά κράτη – θα έρθει και πάλι η ώρα της. Αλλά, δυστυχώς, όχι πριν χυθεί πολύ περισσότερο αίμα.
Επιλεξτε να γινετε οι πρωτοι που θα εχετε προσβαση στην Πληροφορια του Stranger Voice
Greek