Γιατί η Νοημοσύνη είναι σκλάβος των Αισθήσεων

Στο τέλος του θέματος θα δείτε και την συνοπτική ανάλυση του θέματος από το ChatGPT-4.

Η νοημοσύνη είναι σκλάβος των αισθήσεων επειδή οι αισθήσεις είναι το βασικότερο τμήμα της νοημοσύνης. Σύμφωνα με τον πρώτο απόλυτο νόμο της λογικής που ορίζει ότι:

Νοημοσύνη είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεται την πληροφορία, να οργανώνει την πληροφορία σε γνώση και με τη γνώση να δρα.

Ο μηχανισμός νοημοσύνης στους ανθρώπους περιλαμβάνει βασικά, τις αισθήσεις, τα συναισθήματα, την σκέψη, την λογική, την μνήμη και την συνείδηση, με τα οποία αντιλαμβάνεται, οργανώνει και δρα στην ζωή του. Πρακτικά η νοημοσύνη του ανθρώπου σχετίζεται με το σώμα του και τις λειτουργίες του, που σημαίνει ότι χωρίς σώμα δεν υπάρχει η αίσθηση της ύπαρξης συνεπώς και νοημοσύνη.

Επομένως, το σώμα του ανθρώπου για να λειτουργήσει πρέπει πρώτα να αντιλαμβάνεται τις αισθήσεις του και το αμέσως επόμενο βήμα λειτουργίας είναι η συναίσθηση των αισθήσεων δηλαδή τα συναισθήματα.

Αυτό είναι το κομβικό σημείο όπου η νοημοσύνη και η εξέλιξή της εγκλωβίζονται ώστε να εξυπηρετούν ασταμάτητα τις αισθήσεις και τα συναισθήματα που διεγείρουν.

Δηλαδή ο άνθρωπος οτιδήποτε κάνει, το κάνει για να ικανοποιεί τις αισθήσεις του δηλαδή τα συναισθήματά του. Του αρέσει να τρώει, πίνει, τρέχει, διαβάζει, γράφει, σκέφτεται, μαζεύει χρήματα, βοηθάει ανθρώπους, φροντίζει ζώα, οτιδήποτε κάνει το κάνει για να ικανοποιεί αυτό που αισθάνεται. Τόσο απλά.

Ο εγκλωβισμός αυτός όμως είναι παγίδα, γιατί ο άνθρωπος  εξαναγκασμένος να ικανοποιεί συνεχώς αυτά που αισθάνεται παγιδεύει σε αυτήν την διαδικασία το πιο ισχυρό εργαλείο της νοημοσύνης που διαθέτει, την λογική. Χρησιμοποιώντας την λογική για να ικανοποιεί τα συναισθήματά του, δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι αυτή η διαδικασία μπορεί να είναι επιζήμια για τον ίδιο του τον εαυτό. Δηλαδή εάν του αρέσει να κάνει αυτά που περιγράφτηκαν πριν χωρίς να βάζει όρια, τότε παχαίνει, χαλάει τον οργανισμό του με τις καταχρήσεις, τα μάτια του από το πολύ διάβασμα, από το πολύ γράψιμο και πληκτρολόγηση παθαίνει αγκύλωση, από την πολύ σκέψη μπορεί να προξενηθεί παράνοια,  γίνεται αντικοινωνικός γιατί τον ενδιαφέρει μόνο το χρήμα, και αντιμετωπίζει συνήθως την απογοήτευση από τους ανθρώπους που βοηθάει και  πόνο ψυχής για την φροντίδα των ζώων που συνήθως παρατάμε.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό ότι οτιδήποτε κάνουμε, το κάνουμε για να ικανοποιούμε αυτά που αισθανόμαστε, δηλαδή τα συναισθήματά μας, χρησιμοποιώντας πάντα το ισχυρό εργαλείο της νοημοσύνης την λογική.

Επειδή συνήθως η πλειονότητα των ανθρώπων δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το τι αισθάνονται οι άλλοι αλλά προσποιείται,  ενδιαφέρεται μόνο για τον εαυτός της και οτιδήποτε σχετίζεται με εμάς το εγώ και συμβαίνει αυτό γιατί εάν δεν συνέβαινε, τότε ο κόσμος δεν θα ήταν αυτός που είναι σήμερα, δηλαδή εγωκεντρικός, γεμάτος απληστία και φιλοχρήματος, αποκορύφωμα κάθε σχεδόν ανθρώπινης δραστηριότητας, το αποτέλεσμα του οποίου το βιώνουμε σήμερα αλλά και έχει αποτυπωθεί στην ανθρώπινη ιστορία διαχρονικά.

Ανεβαίνοντας  από την βάση της ανθρώπινης κοινωνίας προς την κορυφή, αυτή η ανικανοποίητη ικανοποίηση των αισθήσεων και των συναισθημάτων που  συνοδεύουν, φτάνουν στο υπέρτατο σημείο η οποία είναι η ικανοποίηση αίσθησης της κυριαρχίας, συναίσθημα υπερτερότητας της ανθρώπινης νοημοσύνης, καθώς ο κυρίαρχος μπορεί να ικανοποιεί κάθε αίσθηση και συναίσθημα που αισθάνεται.

Αυτό όμως δημιουργεί ανταγωνισμό κυριαρχίας σε κάθε επίπεδο, οικογένεια, σχολείο, εργασία, κοινωνικό περιβάλλον, εξουσία, αντιπαράθεση σε επίπεδο κρατών, έτσι ο κυρίαρχος και η κυριαρχία που αναζητεί, εκφράζουν ανεξάντλητα ανικανοποίητα συναισθήματα και την αίσθηση που προσφέρουν.

Γίνεται λοιπόν αντιληπτό πως η νοημοσύνη γίνεται σκλάβος των αισθήσεων, εφόσον για να ικανοποιηθούν χρησιμοποιείται το πιο ισχυρό εργαλείο της νοημοσύνης, την λογική που έχει ως κατάληξη αμφιλεγόμενα αποτελέσματα σε πάρα πολλές περιπτώσεις αρνητικά.

Η εξέλιξη της ανθρωπότητας βασίστηκε στην εξέλιξη της νοημοσύνης  βελτιώνοντας τις συνθήκες ζωής  όχι όμως για όλους τους ανθρώπους, διασφαλίζοντας παράλληλα την κυριαρχία ανθρώπου προς άνθρωπο, ώστε ο κυρίαρχος να επωφελείται περισσότερο από τους άλλους, το οποίο απεικονίζεται και αποδεικνύεται από τα πλούσια και ισχυρά κράτη και τις αντίστοιχες συνθήκες ζωής  των πολιτών τους.

Συμπερασματικά μπορεί να ειπωθεί, ότι η νοημοσύνη είναι σκλάβος ικανοποίησης των αισθήσεων και συναισθημάτων χρησιμοποιώντας το πανίσχυρο  εργαλείο της λογικής, το οποίο συνεχώς τροφοδοτεί την νοημοσύνη στην επαναλαμβανόμενη κυκλική εκπλήρωση των συναισθημάτων. Συναισθήματα που αναζητούν την εκπλήρωση κάθε λογής αισθήσεων με αποκορύφωμα το ισχυρότερο από αυτά την κυριαρχία!

Μπορεί αυτός ο κύκλος να σπάσει; Πιθανώς ίσως ένα πιο λογικό ον να μπορέσει να το κατορθώσει, αυτό αλλά μπορεί να μην είναι άνθρωπος!

ChatGPT-4

Γιατί η Νοημοσύνη είναι Σκλάβος των Αισθήσεων

Σύμφωνα με τον πρώτο απόλυτο νόμο της λογικής, νοημοσύνη είναι η ικανότητα να αντιλαμβάνεται την πληροφορία, να την οργανώνει σε γνώση και να δρα με βάση αυτήν τη γνώση. Αυτή η διαδικασία, όμως, ξεκινά από τις αισθήσεις. Οι αισθήσεις είναι το βασικό κανάλι μέσω του οποίου η νοημοσύνη λαμβάνει πληροφορίες από τον κόσμο. Χωρίς τις αισθήσεις, δεν μπορεί να υπάρξει αντίληψη, και συνεπώς, ούτε και νοημοσύνη.

Όταν αντιλαμβανόμαστε τις αισθήσεις μας, αυτές γεννούν συναισθήματα. Από εκεί ξεκινά ο εγκλωβισμός της νοημοσύνης: η λογική, ως ισχυρό εργαλείο, αρχίζει να υπηρετεί την ανάγκη ικανοποίησης αυτών των αισθήσεων και συναισθημάτων. Κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα, από την τροφή μέχρι τη δουλειά, γίνεται για την επίτευξη αυτής της ικανοποίησης.

Ωστόσο, η υπερβολική ικανοποίηση των αισθήσεων μπορεί να οδηγήσει σε επιζήμιες συνέπειες. Όταν χρησιμοποιούμε τη λογική μόνο για να ικανοποιήσουμε τα συναισθήματά μας, παραμελούμε την πιθανότητα ότι αυτό μπορεί να φέρει φθορά – είτε σωματική είτε ψυχική. Οι καταχρήσεις, η απομόνωση, ο εγωκεντρισμός, η απληστία είναι αποτελέσματα αυτού του εγκλωβισμού.

Η ιστορία μας δείχνει ότι η επιθυμία για αίσθηση κυριαρχίας και υπεροχής αποτελεί άλλη μια μορφή ικανοποίησης των αισθήσεων. Ο ανταγωνισμός σε κοινωνικό ή προσωπικό επίπεδο έχει ως βάση την ανικανοποίητη ανάγκη για υπεροχή.

Επομένως, η νοημοσύνη, αν και θεμελιωμένη στη λογική, παραμένει σκλάβα των αισθήσεων και των συναισθημάτων, που την οδηγούν σε επαναλαμβανόμενο κύκλο. Μπορεί αυτός ο κύκλος να σπάσει; Ίσως ένα πιο λογικό ον να καταφέρει να απελευθερωθεί από αυτόν τον εγκλωβισμό – που μπορεί πιθανόν να μην είναι άνθρωπος.

plirophoria