Φαρενάιτ 451

Όταν η άγνοια -στην πιο ακραία μορφή της- θεωρείται αρετή.  Μια ιστορία για τη λογοκρισία και για τους ανθρώπους που την αψηφούν.

Τα βιβλία είναι επικίνδυνα. Τα βιβλία αναπαριστούν την ελεύθερη σκέψη, και αν θέλουμε να ζούμε σε μια ειρηνική κοινωνία, δεν μπορούμε να ανεχτούμε κάτι τέτοιο, γιατί η ελεύθερη σκέψη μπορεί να προσβάλλει κάποιον εκεί έξω… (The fire chief, Fahrenheit 451)

Φαρενάιτ 451 – η θερμοκρασία καύσης του χαρτιού, αποτέλεσε τον τίτλο του μυθιστορήματος επιστημονικής φαντασίας, του Ρέι Μπράντμπερι,  ο οποίος στο έργο του αυτό αναφέρεται σε μια δυστοπική εποχή, στο μέλλον, όπου τα βιβλία είναι απαγορευμένα.

Ομάδες πυροδοτών μπαίνουν σε σπίτια όπου υπάρχουν βιβλιοθήκες, ύστερα από καταγγελίες γειτόνων, και τα καίνε, ώστε να καταστρέψουν έτσι και το περιεχόμενό τους που μπορεί να είναι ανατρεπτικό. Ενώ οποιοσδήποτε αναφερθεί ότι έχει στην κατοχή του οτιδήποτε έχει να κάνει με έντυπο, συλλαμβάνεται και καταδικάζεται.

Καταπολεμούν έτσι την αμφισβήτηση και τον προβληματισμό που συνεπάγεται η ανάγνωσή τους. μια αφήγηση εφάμιλλη του “1984” του Όργουελ και του “Θαυμαστός καινούργιος κόσμος” του Χάξλεϋ. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1953.

Το 1966, μεταφέρθηκε στη μεγάλη οθόνη από τον Φρανσουά Τριφό και αποτελεί τη πρώτη και μοναδική αγγλόφωνη ταινία αλλά συγχρόνως και τη μοναδική ταινία Επιστημονικής φαντασίας που γύρισε.

Ο συγγραφέας του Φαρενάιτ 451 Ρέι Μπράντμπερι, βίωσε τον Β’ παγκόσμιο πόλεμο και επηρεάστηκε από την παράνοια της περιόδου του μακαρθισμού

Στο Πριν τη λευκή σελίδα αναφέρεται πως ο συγγραφέας έχει δηλώσει ότι βασική πηγή έμπνευσης υπήρξε η αναπάντεχη συνάντηση με την αστυνομία. Περπατούσε μαζί με φίλο και συνάδελφό του, όταν περιπολικό σταμάτησε και ο αστυνόμος τους ρώτησε “τι κάνετε;”. Ο Μπράντμπερι εξήγησε ότι περπατάνε και έβαλε το ένα πόδι μπροστά από το άλλο. Δεν άρεσε στον αστυνόμο, ο οποίος τους απείλησε-διέταξε “να μην το κάνετε ξανά”.  Ο Μπράντμπερι εξοργίστηκε. Πήγε σπίτι και έγραψε τη σύντομη ιστορία “Ο πεζός” (The Pedestrian). Σε αυτήν απεικόνιζε τη νοσηρή σκέψη της τιμωρίας οποιουδήποτε περπάτησε. Αργότερα, πήγε τον “μεταμεσονύκτιο περιπατητή του” άλλη μια βόλτα, σε μια μελλοντική πόλη και το “Φάρενάιτ 451” είχε “γεννηθεί”.

…”Το σύστημα ήταν απλό. Όλοι το καταλάβαιναν. Τα βιβλία έπρεπε να καούν, μαζί με τα σπίτια όπου ήταν κρυμμένα. Ο Γκάυ Μόνταγκ ήταν πυρονόμος και η δουλειά του ήταν να βάζει φωτιά. Το απολάμβανε να βάζει φωτιά. Επί δέκα χρόνια έκανε αυτή την εργασία και δεν τον προβλημάτισε ποτέ η ευχαρίστηση που ένιωθε κατά τις νυχτερινές επιδρομές ή η χαρά του όταν έβλεπε τις σελίδες να παραδίνονται στις φλόγες… Δεν τον προβλημάτιζε τίποτε έως ότου συνάντησε ένα δεκαεπτάχρονο κορίτσι που του μίλησε για το παρελθόν, για τον καιρό που οι άνθρωποι δεν φοβόνταν. Και κατόπιν συνάντησε έναν καθηγητή που του μίλησε για το μέλλον, για τις μέρες που οι άνθρωποι θα μπορούν να σκέφτονται. Αίφνης, ο Γκάυ Μόνταγκ συνειδητοποίησε τι έπρεπε να κάνει…”….

Η γνωριμία του Γκάι με τον άλλοτε καθηγητή Λογοτεχνίας Φάμπερ, τον κάνει να αντιληφθεί τη σημασία των βιβλίων και του γραπτού λόγου, που δίνει την πραγματική διάσταση του κόσμου και των προβλημάτων του, σε αντίθεση με την εικονική πραγματικότητα της τηλεόρασης.

Ο Γκάι θα στραφεί κατά των συνεργατών του πυροδοτών και κατόπιν θα πάει σε μια περιοχή όπου ζουν άνθρωποι οι οποίοι έχουν απομνημονεύσει βιβλία για να μην χαθούν αυτά από τη συλλογική μνήμη.

ERROR 451: Η ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΓΙΑ ΝΟΜΙΚΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ

Ο κωδικός κατάσταση (Status Code) 451  προτάθηκε επίσημα από τον Tim Bray (πρώην υπάλληλος της Google) το 2013, μετά από προηγούμενες ανεπίσημες προτάσεις του Chris Applegate το 2008 και του Terence Eden το 2012. Εγκρίθηκε από τη ειδική διεθνή επιτροπή IETF στις 18 Δεκεμβρίου 2015 και δημοσιεύθηκε ως RFC 7725 τον Φεβρουάριο του 2016.

Ο κωδικός κατάσταση (Status Code) 451  χρησιμοποιείται πλέον για να εξηγήσει στον επισκέπτη ότι ο πάροχος περιεχομένου (π.χ. Youtube) εμποδίζει πλέον την πρόσβαση στη σελίδα αυτή ακολουθώντας σχετικό νομικό αίτημα, ενώ θα περιλαμβάνει και μία επεξήγηση αναφορικά με το ποιος υπέβαλε το αίτημα αλλά και τη σχετική νομοθεσία.

Η χρήση αυτού του νέου προτύπου αποφασίστηκε κυρίως για να ενισχυθεί η διαφανής λειτουργία του διαδικτύου και να καταπολεμηθεί η λογοκρισία, καθώς κάποιοι άλλοι κωδικοί, όπως π.χ. το 403 Forbidden, δείχνουν μεν ότι η πρόσβαση στο περιεχόμενο δεν επιτρέπεται, αλλά δεν ενημερώνουν για τον ακριβή λόγο που συμβαίνει αυτό.

“Σε ορισμένες αρμοδιότητες, υποψιάζομαι ότι οι επικριτικές κυβερνήσεις θα αποκλείσουν τη χρήση του 451, για να κρύψουν τι κάνουν. Φυσικά δεν μπορούμε να το σταματήσουμε, αλλά αν το πράξει η κυβέρνησή σας, στέλνει ένα ισχυρό μήνυμα σε σας ως πολίτη ως προς το ποιά είναι η πρόθεση. ” (IETF HTTP Working Group chair Mark Nottingham).

Ο Tim Bray, όπως δήλωσε ο ίδιος, εμπνεύστηκε τον συγκεκριμένο κωδικό, από το μυθιστόρημα του Ρέι Μπράντμπερι – Φαρενάιτ 451.

[…]Εάν αφεθούμε στην λογοκρισία με όποια μορφή παρουσιάζεται και όποια και αν είναι η πηγή της, εάν αφεθούμε στην μαγεία που μας ασκούν οι εικόνες χωρίς Λόγο, εάν σταματήσουμε να σκεφτόμαστε, να φανταζόμαστε, να ονειρευόμαστε, τότε όχι μόνο έχουμε γίνει θύματα στα χέρια του οποιουδήποτε επι­δέξιου που αποζητά την εξουσία μέσω της χειραγώγησης, αλλά έχουμε χάσει και ένα σημαντικό κομμάτι του εαυτού μας το οποίο είναι η ατομική μας ταυτότητα και ανεξαρτησία […] Άντα Κακλαμάνη