Ζούμε σε έναν σκοτεινό και άδικο κόσμο

Τι γνωρίζουμε για τον κόσμος μας μέχρι σήμερα; Από την αρχή της δημιουργίας του σύμπαντος και το ηλιακού συστήματος ξεκίνησε μια αλυσιδωτή αντίδραση, μέσω της οποίας εμφανίστηκε η ζωή στον πλανήτη.

Σε όλα τα χρόνια ύπαρξης της ζωής έχουν εμφανιστεί κατά καιρούς διάφορα είδη ζώων που στη συνέχεια εξαφανίστηκαν. Στο κόσμο μας στο παρελθόν έχουν γίνει καταστροφές είτε από παγετώνες , είτε από κομήτες , είτε από καταστροφές ηφαιστείων όπως οι καταστροφές που προέκυψαν από την έκρηξη του ηφαιστείου στη Σαντορίνη.

Έχουν γραφτεί τέτοιες καταστροφές όπως του Δευκαλίωνα και του Νοέ και πολλές άλλες. Πριν λοιπόν φτάσει ο άνθρωπος σε σημείο να μπορεί να μεταβάλει το περιβάλλον παρατηρούμε ότι πάντα υπήρχε η μία καταστροφή που διαδεχόταν την άλλη , καταστρέφοντας κατά τόπους τη ζωή.

Από τη στιγμή που ο άνθρωπος έφτασε σε σημείο να μπορεί να μεταβάλει το περιβάλλον το  έκανε προς τη καταστροφή. Έχουμε δει είδη του ζωικού βασιλείου να απειλούνται γιατί ο άνθρωπος τα σκοτώνει είτε ως χόμπι , είτε δηλητηριάζοντας το περιβάλλον.

Έχουμε δει ανθρώπους να σκοτώνουν χιλιάδες ζώα για να χαρούν μια νίκη συμβολικά. Παραδείγματα σε αυτό έχουμε πολλά ανά το κόσμο. Στην ανατολική Ασία βλέπουμε κάθε χρόνο να θανατώνουν χιλιάδες σκυλιά. Επίσης το κυνήγι δελφινιών και άλλων τέτοιων ζώων γίνεται κατά χιλιάδες.

Σφαγές ολόκληρες με το αίμα να βάφει είτε το χώμα ούτε το νερό. Εμείς εδώ για να γιορτάσουμε την ανάσταση του Χριστού μας πόσες χιλιάδες αρνιά σφάζουμε και με τη συνοδεία ποτών καταναλώνουμε σαν άγρια λιοντάρια. Ο Χριστός μας ζήτησε να τον ακολουθήσουμε στο δρόμο που χάραξε και όχι να τον κοροϊδεύουμε λέγοντας ένα Χριστός Ανέστη και μετά ντου στις αμαρτίες τις σαρκικές και τις πνευματικές. Τουλάχιστον εγώ αυτό έχω καταλάβει.

Ο άνθρωπος το περιβάλλον , όπου και αν βρίσκεται, το καταστρέφει. Θάλασσες με απόβλητα, ραδιενεργά και μη. Τα δάση είτε με φωτιές , είτε με ανεξέλεγκτη ανάπτυξη των αστικών πόλεων. Πόλεων που είναι δομημένες άχαρα και μέσα στην αταξία. Άνθρωποι στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλον.

Δεν είναι τυχαίο πόσα ψυχολογικά προβλήματα έχει ο σύγχρονος άνθρωπος , ως αποτέλεσμα της αταξίας αυτής που υποσυνείδητα μας επηρεάζει , αρνητικά πάντα.  Ακόμα και ο ήλιος με αυτά που υποτίθεται ότι ξέρουμε σε μερικά δισεκατομμύρια χρόνια θα πάψει να υπάρχει , συμπαρασύροντας στην ανυπαρξία ολη τη ζωή του ηλιακού συστήματος.

Διαπιστώνουμε δηλαδή ότι όχι μόνο υπάρχει φθορά στον κόσμο μας αλλά ακόμα και εμείς που βρισκόμαστε μέσα σε αυτόν έχουμε γίνει ένα με τους κανόνες αυτούς.

Ο κόσμος μας όμως εκτός από σκοτεινός είναι και άδικος.

Γιατί είναι όμως άδικος; Τι είναι το δίκαιο; Δίκαιη είναι η δημοκρατία μέσα στην οποία θα υπάρχει πάντα μια μειοψηφία που θα είναι αντίθετη με το τρόπο ζωής που έχει αποφασίσει το άλλο μέρος του πληθυσμού;

Γιατί είναι δίκαιο εγώ να ζω με τους κανονισμούς και το τρόπο ζωής που έχουν αποφασίσει κάποιοι άλλοι, αν αυτοί είναι περισσότεροι; Η σωστή σκέψη είναι ότι το δίκαιο το δικό μου σταματάει στο άδικο του διπλανού.

Επομένως βλέπουμε ότι το κόσμος μας είναι άδικος γιατί έχει περιορισμούς μέσα στους οποίους όλοι είτε σε μικρό ποσοστό , είτε σε μεγάλο , ζουν μια αδικία. Ακόμα και ο ίδιος ο άνθρωπος το που θα γεννηθεί και θα ζήσει τη ζωή του πως καθορίζεται;

Γιατί ένας άνθρωπος γεννιέται φτωχός και σε πολλές περιπτώσεις καταδικασμένος να μην επιβιώσει είτε λόγο έλλειψης αγαθών , είτε έλλειψης της γνώσης που θα τον απέτρεπε να καταλήξει σε παράνομες πράξεις , είτε άλλων παραγόντων. Ποιος είναι αυτός ο παράγοντας που καθορίζει ποίος θα γεννηθεί στην Ελλάδα, ποιος στο Κονγκό και ποιος στη Σιναλόα;

Τι είναι αυτό που κρίνει ποιος θα γαλουχηθεί ως μουσουλμανος , ως ισλαμιστής , ως βουδιστής και ως χριστιανός; Σε αυτό δεν γίνεται να μην αναφέρουμε γιατί κάποιος γεννιέται με ψυχικά η σωματικά προβλήματα ενώ κάποιος άλλος όχι. Κάποιοι θα σου πουν είναι τυχαίο και κάποιοι άλλοι θα σου πουν φταίει το κάρμα.

Στη περίπτωση με το κάρμα γιατί μια κακή μου πράξη να με καταδικάσει στη συνέχεια; Με αυτό το τρόπο δεν θα μπορέσει ποτέ να εξιλεωθεί κάποιος αν συνέχεια τιμωρείται. Το κάρμα είναι ο ορισμός του άδικου επομένως. Στη περίπτωση που το βασίζουμε στη τύχη νομίζω δεν θέλει ανάλυση για το πόσο άδικο είναι.

Το συμπέρασμα όλων αυτών είναι ότι ο κόσμος μας είναι δομημένος στη τύχη , μέσα στην αταξία και δεν θα μπορούσε να βρίσκεται κάπου αλλού πέραν του σκότους. Ένα θεϊκό δημιούργημα εφόσον ο Θεός είναι το τέλειο ον δεν θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα κόσμο που φθείρεται, ο οποίος είναι άχαρος, μέσα στην αταξία , στο σκότος. Δεν θα μπορούσε να δώσει προνόμια σε κάποια δημιουργήματά του και σε κάποια άλλα όχι. Δεν θα μπορούσε να επιτρέψει το άδικο μέσα στη δημιουργία του. Θα το απέβαλε τη στιγμή που θα γεννιόταν κάτι άδικο και σκοτεινό.

Καταλήγουμε στο ότι ο κόσμος που βρισκόμαστε είναι η φυλακή μας. Ο λόγος που βρεθήκαμε εδώ δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί αλλά να μας απασχολεί πως θα βγούμε από αυτή τη φυλακή. Πέφτουμε σε παγίδες με μήλα και δέντρα, χάνοντας το δάσος. Το σκότος έχει πολλές τρικλοποδιές και πέφτουμε σε όλες με τα μούτρα.

Βρίσκουμε κάτι να πιαστούμε να μην δεχτούμε την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι βρισκόμαστε στο σκότος σε έναν άδικο κόσμο και πρέπει να βγούμε με τη ψυχή μας καθαρή. Ο μοναδικός δρόμος είναι ο δρόμος που μας έδειξε ο Ιησούς Χριστός.

ΥΣ: Ιησούς Χριστός νικά πάντα και παντού.