Wilhelm Reich: Η Πρόληψη της Θωράκισης

Μήπως ο πατέρας θα καθόριζε από πρώτα, όπως συνήθι­ζαν να κάνουν οι πατεράδες πριν από μερικές δεκαετίες και που το συνηθίζουν ακόμα και σήμερα, αν το παιδί θα γινόταν ξυλουργός η δικηγόρος; Ο πατέρας απάντησε πώς οπωσδήποτε ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο. Τοτε, γιατί θα έπρεπε να προσδιορίσει από τώρα αν το παιδί θα μεγάλωνε εβραίος; Αρχικά, ο πατέρας δεν μπορούσε να καταλάβει τη λογική αυτού του συλλογισμού. Φαινόταν να πιστεύει πώς το να είσαι εβραίος είναι διαφορετικό από το να είσαι ξυλουργός. Πί­στευε πώς ο ιουδαϊσμός είναι κατά κάποιο τρόπο κληρονομι­κός, κάτι δεδομένο απ’ τη γέννηση κιόλας.

Ο γιατρός το αρνήθηκε. Είπε πώς τα παιδιά δεν γεννιόνταν ούτε εβραίοι ούτε ξυλουργοί ούτε οτιδήποτε άλλο· πώς αυτές ήταν προκαταλή­ψεις των ανθρώπων που αποτελούν τον περίγυρο του παιδιού. Το παιδί δεν γεννιέται παρά μόνο σαν ένα εύπλαστο βιοενεργειακό σύστημα, έτοιμο να πάρει απ’ το περιβάλλον του οτιδήποτε θα εντυπωθεί στον οργανισμό του με κάποιο βαθμό επιμονής. Αυτό δεν θα εξυπηρετούσε την ανεξάρτητη και αυτορρυθμιζόμενη εξέλιξη του παιδιού, που και οι δυο γονείς επιθυμούσαν να του εξασφαλίσουν.

Όπως ακριβώς η αναγκαστική περιτομή αντιπροσωπεύει μια εξαιρετικά βίαιη επέμβαση στην εγγενή ελευθερία ενός ατόμου, το ίδιο και ο πρώιμος προσδιορισμός αναφορικά μ’ αυτό που το παιδί θα ’πρεπε η δεν θα ’πρεπε να γίνει, παραβιάζει τα δικαιώματα του παιδιού, εξαναγκάζοντάς το, σε μια ηλικία όπου είναι περισσότερο από ποτέ ευπροσάρμοστο, ν’ ακολουθήσει μια προκαθορισμένη κατεύθυνση.

Ο ιουδαϊσμός είναι καλός για όποιον τον επιθυμεί και πρέπει ν’ αποτελεί αντικείμενο σεβασμού όπως και κά­θε άλλη ανθρώπινη πίστη. Δεν υπάρχει τίποτα άσχημο στον ιουδαϊσμό, στο μέτρο που δεν παραβιάζει τα δικαιώματα των παιδιών και δεν επεμβαίνει στη φυσική τους εξέλιξη. Αν, αργότερα, το παιδί έκλινε προς τον ιουδαϊσμό, κανείς δεν θα μπορούσε να έχει αντίρρηση, αφού η εκλογή θα ήταν δική του. Όμως όχι τώρα, ούτε στη διάρκεια των πρώτων πέντε η δέκα χρόνων της ζωής του. Αργότερα, μπορεί να θέλει να γί­νει καθολικός η μωαμεθανός η να λατρεύει τη φύση η να νιώ­θει πώς είναι ελεύθερος να χαρεί απλώς τον κόσμο.

Η στάση του πατέρα δεν είχε καμιά σχέση με το συμφέρον του παιδιού, που έπρεπε μόνο του να προσδιορίσει την εξέλιξή του. Αυτή ήταν η βασική πολιτική του ΟΚΕΝ. Κανένα συμφέρον κρατικό, πολιτιστικό, θρησκευτικό, εθνικό κ.λπ. δεν επιτρέπεται να επηρεάσει την εξέλιξη του παιδιού. Ακόμα και το κράτος δί­νει στους πολίτες του το απόλυτο δικαίωμα ν’ αποφασίζουν οι ίδιοι αν θέλουν να γεννηθούν τα παιδιά τους κι αν θέλουν να είναι πολίτες αυτού του κράτους, εκτός, βέβαια, από τις χώρες των «απελευθερωτών». Διαφορετικά, η ιδέα και η σημασία της ελευθερίας και της αυτορρύθμισης θα ήταν χαμένες και δεν θ’ άξιζαν τίποτα απ’ την αρχή κιόλας.

‘Ο πατέρας φάνηκε τώρα να καταλαβαίνει την άποψη του ΟΚΕΝ, όμως, συναισθηματικά, εξακολουθούσε να είναι προσκολλημένος στην προσωπική του άποψη. Υποσχέθηκε να ξανασκεφτεί τα πράγματα και ν’ αναφέρει αργότερα τα συμπεράσματά του.

Απαρχή θωράκισης στην ηλικία των πέντε βδομάδων

Έχουμε μάθει στην οργονομική ιατρική ότι οι περισσό­τερες βασικές λειτουργίες των βιοπαθειών, που εμφανίζονται αργότερα, αρχίζουν ν’ αναπτύσσονται πριν η αμέσως μετά τη γέννηση. Η ψυχολογική προσέγγιση, συμπεριλαμβανόμενης και της ψυχανάλυσης, μπορεί να φτάσει μόνο μέχρι την ηλικία όπου διαμορφώνεται η γλώσσα, δηλαδή, ως τον τρίτο περίπου χρόνο. Πέρα απ’ αυτή την ηλικία πρέπει κανείς να βασίζεται στην εκφραστική, συγκινησιακή γλώσσα και στην οργονοτική επαφή που μπορεί να δημιουργήσει με το ζωντανό σύστημα του παιδιού.

Το μωρό της ερευνάς μας επιβεβαίωσε το γεγονός ότι πρέπει κανείς να διεισδύσει αρκετά βαθιά για να βρει την πηγή της θωράκισης. Το βρέφος έχει αναπτύξει βρογχίτιδα τη δεύ­τερη βδομάδα της ζωής του. Τα συμβάντα αυτού του είδους καταγράφονται συνήθως με τίτλους όπως «κρυολόγημα» η «συνάχι» «πού θα περάσει με τον καιρό, χωρίς περισσότερες συνέπειες». ‘Η οργονομία ενεργεί διαφορετικά. Ρωτά:

Γιατί να εμφανιστεί το κρυολόγημα; Μήπως εμπλέκονται βιοενεργειακές λειτουργίες στο κρυολόγημα. Ποιες είναι οι πιθανές συνέπειες ενός τέτοιου πρώιμου κρυολογήματος για τη βιοφυσική λειτουργικότητα του βρέφους.

Το βρέφος μας ήταν χλωμό· το πάνω μέρος του στήθους του ήταν «ήσυχο». Η αναπνοή ήταν θορυβώδης και το στή­θος δεν φαινόταν να κινείται σωστά με την αναπνοή. Η εκπνοή ήταν ρηχή και σύντομη. Η στηθοσκόπηση αποκάλυπτε βρογχικούς θορύβους. Γενικά, το βρέφος φαινόταν να μη νιώθει άνετα. Αντί να κλαίει δυνατά κλαψούριζε. Κινιόταν λί­γο και φαινόταν άρρωστο. Πρώτα, έπρεπε να αποδειχτεί αν αυτός ο περιορισμός της αναπνοής είχε εμφανιστεί αμέσως μετά το κρυολόγημα. Η μητέρα επιβεβαίωσε πως το παιδί είχε αυτούς τούς «θορύβους στο στήθος» αμέσως μετά την έναρξη του «κρυολογήματος». Ήταν ξεκάθαρο πώς το στήθος δεν χαλάρωσε ποτέ εντελώς, από τότε.

‘Η εξέταση του στήθους έδειξε πώς οι μεσοπλεύριοι μυώ­νες ήταν σκληροί. Το παιδί φαινόταν υπερευαίσθητο στο άγγιγμα σ’ αυτή την περιοχή. Το στήθος στο σύνολό του δεν εί­χε ακόμα σκληρύνει, αλλά κρατιόταν σε στάση εισπνοής και το πάνω μέρος ήταν φουσκωμένο. Κανείς γιατρός, εκπαιδευμένος μόνο με τις κλασικές μεθόδους, δεν θα σκεφτόταν ποτέ πώς κάτι δεν πάει καλά.

Με μια ελαφριά τόνωση των μεσοπλεύριων μυώνων, το στήθος μαλάκωσε. Στις προς τα κάτω πιέσεις υποχωρούσε μαλακά αλλά όχι εντελώς. Το βρέφος άρχισε αμέσως να κινεί­ται ζωηρά· η αναπνοή καθάρισε αρκετά και το μωρό άρχισε να φτερνίζεται (ξέσπασμα ξαφνικής εκπνοής), χαμογέλασε, έβηξε δυνατά μερικές φορές και τελικά κατούρησε. ‘Η χαλάρωση αυξήθηκε ολοφάνερα· η ράχη, κυρτή αρχικά, λύγισε προς τα μπρος και τα μάγουλα κοκκίνησαν. ‘Η θορυβώδης αναπνοή σταμάτησε. Η μητέρα πληροφορήθηκε πώς αυτό το πρώτο μπλοκάρισμα της αναπνοής δεν ήταν υπερβολικά σοβαρό, αλλά θα επανερχόταν, έπρεπε να μάθει να πιέζει η ίδια το στή­θος του κάθε φορά που επαναλαμβανόταν το μπλοκάρισμα της αναπνοής, με μια ελαφριά τόνωση των μεσοπλεύριων μυώνων με κινήσεις σαν ελαφρό γαργάλημα.

Το βρέφος ήταν ικανό ν’ απαλλαγεί απ’ τη θωράκιση, αφού θα του δινόταν η «πρώτη βοήθεια» επομένως, το μπλοκάρισμα δεν μπορούσε να θεωρηθεί χρόνιο σ’ αυτό το σημείο. Όμως, οι γονείς προει­δοποιήθηκαν να προσέχουν μήπως η ακαμψία του στήθους γί­νει χρόνια· έπρεπε, κάθε φορά που θα εμφανιζόταν, να εξαλείφεται.

Θεωρητικά, αυτό ήταν μια σημαντική νέα ενόραση ανα­φορικά με την πρώιμη θωράκιση των βρεφών. Το ίδιο το «κρυολόγημα» μπορούσε να θεωρηθεί σαν αποτέλεσμα μιας συστολής (Αντίδραση του συμπαθητικού συστήματος) του οργανισμού οφειλόμενης στην έλλειψη επαφής με την μητέρα. Αυτού του είδους η συστολή δημιουργεί απαραίτητα χλωρά­δα, μείωση της περιφερειακής θερμοκρασίας και φόρτισης, και, αν συγκεντρωθεί στο στήθος «βρογχίτιδα», δηλαδή, συμ­παθητική διέγερση των βρόγχων με ισχυρότερη έκκριση.

Συνεπώς, μια γενική βιοενεργειακή διαταραχή υπάρχει στην πηγή του τοπικού σωματικού συμπτώματος. Το τελευταίο, με τη σειρά του, θ’ αυξήσει την βιοενεργειακή συστολή και θα εμποδίσει την πλήρη εκπνοή. Αυτό, με τη σειρά του, θα προκαλέσει άγχος και νευρικότητα, και στη συνέχεια, θα κάνει ακόμα πιο δύσκολη για το μωρό την εδραίωση τέλειας επαφής με την μητέρα. Η μητέρα, από τη δική της μεριά, γεμάτη συγκρούσεις, ένοχη συνείδηση κι ανταρσία, δεν θα καταφέ­ρει να δημιουργήσει τέλεια επαφή με το βρέφος.

Έτσι, δημιουργείται ο φαύλος κύκλος, που άρχισε απ’ την πρώτη συστολή και συνεχίστηκε μ’ ένα «κρυολόγημα» με την ανικανότητα της εδραίωσης επαφής, με νέα κρυολογήμα­τα, με περιορισμό της εκπνοής, με έλλειψη ύπνου, με ενόχληση από τη μεριά της μητέρας, με παράλογη συμπεριφορά κ.λπ. Αυτό το είδος του φαύλου κύκλου είναι πολύ πιθανό να δημιουργήσει τον πυρήνα γύρω απ’ τον όποιο θα συγκεντρω­θούν αργότερα οι βιοπάθειες σαν στρώματα γύρω από ένα κέλυφος. Αυτά είναι τα στρώματα που πρέπει να ξεφλουδίσουμε αργότερα στις βιοπάθειες των ενηλίκων.

Το μεμονωμένο σωματικό σύμπτωμα φαίνεται τώρα απλώς σαν ένας ασήμαντος τροχός στη μεγάλη μηχανή που λέγεται «βιοπάθεια». Το «κρυολόγημα» έχει την προέλευσή του σε μια βιοενεργειακή, δηλαδή συγκινησιακή διαταραχή της ενεργειακή ισορροπίας, και όχι στ’ αθώα «μικρόβια του αέρα» η σ’ αόρατους ιούς. Το βρεφικό «κρυολόγημα» είναι μια άμεση έκφραση ενός ερεθισμού των βλεννωδών μεμβρανών του αναπνευστικού συστήματος, που οφείλεται στην ανισορροπία του ενεργειακού μεταβολισμού εξαιτίας της έλλειψης οργονοτικής επαφής. Αργότερα, οι χρόνια ερεθισμένες βλεννώδεις μεμβράνες μπορούν να λειτουργούν ανεξάρτητα απ’ οποιοδήποτε συγκινησιακό ερεθισμό. Η βιοενεργειακή διατα­ραχή διαρθρώνεται σωματικά σαν μια «προδιάθεση στο κρυο­λόγημα».

Οι νέες αυτές ενοράσεις έχουν τεράστια σπουδαιότητα από πολλές απόψεις:

Πρώτο, αποκτούμε ένα σημαντικό όπλο με το όποιο μπο­ρούμε να πάμε στο πρώιμο παρελθόν των μεταγενέστερων χρόνιων ασθενειών. Αυτό που συνήθως ονομάζεται «προδιά­θεση στην αρρώστια» παρουσιάζεται τώρα με τη μορφή συγκεκριμένων περιορισμών της βιοενεργειακής λειτουργικό­τητας κατά την πρώιμη βρεφική ηλικία. Λεύτερο, έχουμε μάθει ότι η οργονοτική επαφή ανάμεσα στη μητέρα και το βρέφος έχει πρωταρχική σημασία για την κατανόηση και την ιατρική αντιμετώπιση των ατυχημάτων που συνέβησαν σε μικρή ηλικία και που ως τώρα δεν έχουν αναγνωριστεί.

Τρίτο, αρχίζουμε να μαθαίνουμε να διαβάζουμε τη γλώσ­σα της συγκινησιακής έκφρασης του βρέφους, εξαιρετικά ελπιδοφόρα προοπτική. Επομένως, μπορούμε να ελπίζουμε, με κάποιο βαθμό βεβαιότητας, πώς η ομίχλη που περιβάλλει σή­μερα τις πρώτες βρεφικές αρρώστιες σιγά-σιγά θα διαλυθεί. Πρέπει ν’ αναφερθεί ξεκάθαρα πώς αυτή είναι μόνο μια απλή αρχή· θα χρειαστούν πολλές δεκαετίες και πολλοί συνεργάτες σ’ αυτό τον τομέα για να μάθουμε την έναρξη της αρρώστιας στην πρώιμη νηπιακή ηλικία.

Την επομένη μέρα ξανάφεραν το βρέφος για μια επίδειξη μπροστά σε 30 περίπου γιατρούς, εκπαιδευτικούς, κοινωνι­κούς λειτουργούς και συνεργάτες των εργαστηρίων. ‘Η ανώμαλη αναπνοή είχε επιστρέψει ως ένα βαθμό. Αυτή τη φορά ήταν αρκετά εύκολο να αφαιρεθεί η θωράκιση και το παιδί μπόρεσε να φωνάξει δυνατά, ενώ προηγούμενα κλαψούριζε μόνο αδύναμα.

Δέκα μέρες αργότερα, λάβαμε την ακόλουθη αναφορά απ’ τη διευθύνουσα κοινωνική λειτουργό:

Η μητέρα δήλωσε πώς το μωρό «άνθιζε» από τότε που το είχαν φέρει στο Όργονον. Είχε κοιμηθεί ήσυχα σ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού ως το σπίτι. Προηγούμενα δεν μπορού­σε να κοιμηθεί παρά για πολύ σύντομες περιόδους. Τώρα, κοι­μάται μερικές φορές ολόκληρη την νύχτα η τουλάχιστον έξι μ’ οχτώ ώρες συνέχεια. Τρώει με μεγάλη όρεξη και κλαίει δυνα­τά. Όταν είναι ξύπνιο, χαμογελά και «μιλά» συχνά. Η μητέρα έχει τώρα, τέλεια επίγνωση της οργονοτικής αλληλεπίδρασης ανάμεσα στην ίδια και το μωρό. Νιώθει καλά, κι έχει αυτοπεποίθηση. Δεν υποφέρει από έλλειψη επαφής και το μωρό αντιδρά με μεγάλη ευχαρίστηση στην σωματική επαφή. Το κλάμα του μωρού είναι πολύ πιο δυνατό από πριν. Επίσης είναι πολύ πιο «απαιτητικό». Αν όμως οι ανάγκες του δεν ικανο­ποιηθούν αμέσως όταν κλαίει, το σώμα του γεμίζει ένταση και κοκκινίζει και η ράχη του καμπυλώνεται σαν αψίδα ενώ κρα­τά την αναπνοή του.

Η αναπνοή συνεχίζει να είναι θορυβώδης, συνήθως κάθε φορά που κινείται και κλωτσά μ’ ενεργητικότητα, και ποτέ όταν κοιμάται. Η μητέρα προσπαθεί με επιτυχία να πιέζει ελαφρά το στήθος προς τα κάτω, όταν καθηλώνεται σε στάση εισπνοής, η γαργαλάει μαλακά τα μεσοπλεύρια διαστήματα στις δυο πλευρές του στήθους. Του μωρού του αρέσει· το σώμα χαλαρώνει, «υποκύπτει». Όμως αυτό δεν έχει άμεση επίδραση στη θορυβώδη αναπνοή. Γενικά, η μητέρα πιστεύει πώς το στήθος είναι ακόμα κάπως φουσκωμένο και κρατημένο σε θέ­ση εισπνοής. Μερικές φορές η αναπνοή έδωσε στην κοινωνι­κή λειτουργό την εντύπωση πώς είναι «απελπισμένη».

Το πρώιμο μπλοκάρισμα της αναπνοής φαινόταν ν’ αποκτά ολοένα μεγαλύτερη σημασία καθώς εξετάζονταν περισσό­τερα παιδιά. Κατά κάποιο τρόπο, το διαφραγματικό τμήμα φαινόταν ν’ αντιδρά πρώτο και πιο έντονα στη συγκινησιακή, βιοενεργειακή διαταραχή. Στην περίπτωση του συγκεκριμέ­νου βρέφους, η πρώιμη βρογχίτιδα έχει περιπλέξει την κατάσταση κι έχει βοηθήσει στην διατήρηση του αναπνευστικού μπλοκαρίσματος για μια ασυνήθιστα μεγάλη χρονική περίοδο. Το βρέφος βρισκόταν ολοφάνερα στο δρόμο για μια χρόνια θωράκιση της περιοχής του διαφράγματος. Ωστόσο, ελπίσαμε πώς η συνεχής επαγρύπνηση αναφορικά με τη θορυβώδη ανα­πνοή, που ήταν συνέπεια του αναπνευστικού μπλοκαρίσμα­τος, μαζί με τη βοήθεια που του έδινε όσο το δυνατό γρηγορό­τερα η μητέρα θα απομάκρυναν τελικά ολότελα την απειλή της χρόνιας θωράκισης στο στήθος. Ταυτόχρονα, θα εξαλειφόταν μια ορισμένη μορφή «προδιάθεσης».

Από τότε, άρχισε να δίνεται μεγάλη προσοχή στο πρώι­μο ιστορικό των θωρακισμένων μικρών παιδιών, για να διαπι­στωθεί αν το αναπνευστικό μπλοκάρισμα είναι ένας ευνοούμενος μηχανισμός πρώιμων συγκινησιακών διαταραχών κατά την βρεφική ηλικία. Φαινόταν εντελώς πιθανό, μια προτεραιό­τητα του διαφραγματικού μπλοκαρίσματος κατά την πρώιμη βρεφική ηλικία, να έχει κάποια σχέση με τη μεγάλη συγκινη­σιακή διεγερσιμότητα του κεντρικού κοιλιακού πλέγματος που βρίσκεται στο διαφραγματικό τμήμα. Άλλα μπλοκαρίσματα αναμένονται τώρα να επεκταθούν προς τα πάνω και προς τα κάτω σ’ ολόκληρο τον οργανισμό. Αυτό έμενε να μελετηθεί τώρα προσεκτικά. Η προοπτική αυτή υποσχόταν πολλά για την έγκαιρη πρόληψη των βιοπαθητικών καταστάσεων.

Τρεις βδομάδες αργότερα, ο ιατρικός οργονομιστής που φρόντιζε το μωρό ανέφερε πώς το μωρό τα πήγαινε πολύ καλά. Το βάρος του είχε διπλασιαστεί και φαινόταν μάλλον μεγαλόσωμο για την ηλικία του (οι γονείς ήταν μάλλον μικροκαμωμένοι). Τα μέλη του μωρού ήταν τώρα στρογγυλά και γεμάτα, μ’ ένα ρόδινο γεμάτο υγεία χρώμα. Κινιόταν συνεχώς με ζωηράδα. Αυτή ήταν η πιο έντονη εντύπωση που έδινε. Σύμφωνα με την αναφορά του γιατρού, το πρόσωπο του μωρού φαινόταν ν’ αντανακλά τις πράξεις του: άλλαζε συνε­χώς την έκφρασή του από δύναμη, σε ένταση, σε γλυκύτητα, σε χαμόγελα, κ.λπ. Έβγαζε συχνά ήχους γεμάτους ευχαρίστηση και φαινόταν να έχει τέλεια επίγνωση για το τί συμβαί­νει γύρω του.

Γενικά, το μωρό φαινόταν τώρα δυνατό, ενεργητικό κι ευτυχισμένο.

Όμως η θορυβώδης αναπνοή εξακολουθούσε να είναι αισθητή την περισσότερη ώρα. Σταματούσε μόνο όταν το μωρό γινόταν λιγότερο ενεργητικό. Η μητέρα είχε μάθει να κατεβά­ζει το στήθος με παιχνιδιάρικο τρόπο, όποτε καθηλωνόταν ψηλά σε στάση εισπνοής. Το μωρό έμοιαζε ν’ απολαμβάνει τη βοήθεια της μητέρας του· «υπέκυπτε» κι έδειχνε ευτυχία, όμως αυτό δεν είχε φανερό αποτέλεσμα πάνω στη θορυβώδη ανα­πνοή, ούτε φαινόταν να έχει μόνιμο αποτέλεσμα πάνω στο στήθος, που μετά από ένα διάστημα ξαναγύριζε στην ψηλή του θέση. Η κοιλιά ήταν λίγο σκληρή· μαλάκωνε μόνο όταν το μωρό έτρωγε.

Ωστόσο, οι φωνές του μωρού και το κλάμα του ήταν πολύ πιο ελεύθερα και πλήρη σε σύγκριση με την κατάστασή τους πριν τρεις βδομάδες, πριν του δοθούν οι πρώτες βοή­θειες. Τοτε, όπως θυμόμαστε, το κλάμα ήταν ένα κοφτό κλαψούρισμα. Επίσης το μωρό κοιμάται για μεγάλα διαστήματα και τρώει τακτικά κάθε τέσσερις ώρες περίπου. Τρώει όλων των ειδών τους πολτούς φρούτων, πίνει χυμούς και παίρνει βιταμίνες. Η κένωση είναι τακτική μια φορά την ήμερα.

Μερικές φορές, μετά το φαγητό, τα χείλη του τρέμουν σε στο­ματικό οργασμό. Η μητέρα παίρνει το μωρό μέσα στον *οργονοσυσσωρευτή μια η δυο φορές την ημέρα για τρία με πέντε λεπτά. Αυτό το διάστημα πρέπει να είναι αρκετό για το παιδί, γιατί μετά γίνεται ανήσυχο. Το κορμί του ακτινοβολεί έντονα μέσα στον συσσωρευτή, χωρίς να ιδρώνει. Η ίδια η μητέρα χρησιμοποιεί το συσσωρευτή τακτικά· έχει μια αίσθηση «βυθί­σματος, ελευθερίας» μέσα στο συσσωρευτή και νιώθει πώς η αναπνοή της γίνεται πιο πλήρης.

Αυτή ήταν η αναφορά του γιατρού, ένα πρώτο ουσιαστικό αποτέλεσμα φαίνεται να είχε επιτευχθεί: το μωρό είχε καλυτερέψει σημαντικά. Έμενε να δούμε πώς και πότε, το πρώτο τραύμα του, θα εμφανιζόταν ξανά η θα χειροτέρευε. Από δω και μπρος μπορούσε ν’ αντιμετωπιστεί με μια ποσό­τητα έγκυρων γνώσεων. Οι λίγες αυτές γνώσεις θα πλήθαιναν χάρη στην επιπλέον εμπειρία. Αυτή τη στιγμή, ένα ήταν σί­γουρο: Τίποτε απόλυτο δεν μπορεί να εφαρμοστεί αναφορικά με την «υγεία». Η ορθολογιστική ανατροφή ενός βρέφους αντιμετωπίζει πολλά μικρά και μεγάλα προβλήματα που παρου­σιάζονται κάποια στιγμή και πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν επιδέξια.

Ο θωρακισμένος γονιός δεν θα νιώσει το πρόβλημα η κι αν ακόμα το νιώσει, θα είναι γεμάτος απελπισία εξαιτίας της έλλειψης άμεσης οργονοτικής επαφής. Ο γονιός όμως που εί­ναι αρκετά ευκίνητος θα νιώσει το πρόβλημα και σε μερικές περιπτώσεις θα μπορέσει να δώσει τις πρώτες βοήθειες. Στις πιο πολλές περιπτώσεις το πρόβλημα θα μείνει ανέγγιχτο εξαιτίας της έλλειψης γνώσης. ‘Η απαραίτητη γνώση αναφορικά με τη φροντίδα των βρεφών πρέπει να αποκτηθεί λίγο-λίγο από πολλές εμπειρίες και παρατηρήσεις. έργο πραγματι­κά μακρόχρονο και κοπιαστικό· κι όμως το μόνο που έχει κά­ποιες ελπίδες.

Το πρόβλημα που παρέμεινε άλυτο είναι εκείνο που αναφέρεται στην ποσότητα αυτών των λεπτών και εξαιρετικά αυθόρμητων ενεργειών, που συμπεριλαμβάνονται σε μια αμοι­βαία ανθρώπινη σχέση, που διεξάγεται χωρίς τη βοήθεια των λέξεων και αντιστέκεται στην προφορική έκφραση, που θα ήταν δυνατό να διδαχτεί στις μητέρες, τους πατέρες, τις νοσο­κόμες και τους γιατρούς γενικά κι αυτό το ερώτημα, ελπίσαμε, με τον καιρό θα ‘βρισκε την σωστή του απάντηση με την προϋπόθεση ότι θα υπήρχε υπομονή και προσεκτική μελέτη, χωρίς προκαταλήψεις. Όμως τώρα στο τέλος, φαίνεται απα­ραίτητη η προειδοποίηση να μη δημιουργηθεί, απ’ όλα αυτά, ένα νέο ιδανικό «τέλειας» οργονοτικής επαφής μεταξύ μητέ­ρας και παιδιού.

Ας αφήσουμε τις μητέρες να χαρούν τα μωρά τους και η επαφή θ’ αναπτυχθεί αυθόρμητα.

Wilhelm Reich M.D.

Από το βιβλίο “Ο Θωρακισμένος Άνθρωπος” Αθήνα 1979

Αναζητήστε το άρθρο: Wilhelm Reich: Αγάπη και Σεξοικονομία

Wilhelm Reich: Contact With Space – EA ΣΕΙΡΑ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ 2-3 Ιουλίου 2016

ΟΜΙΛΗΤΕΣ PETER ROBBINS RICHARD DOLAN ANDREW JOHNSON

Ξενοδοχείο Αμαλία Αθήνα Λεωφ. Αμαλίας 10 10557 Αθήνα

Εισιτήριο για δύο ημέρες: 50 € Φοιτητικό εισιτήριο: 30 €

Info@Contactwithspace-Ea.Com Τηλ. + 30 27410 52004

ΚΡΑΤΗΣΤΕ ΘΕΣΗ ΤΩΡΑ

ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΓΙΑ ΨΥΧΙΚΗ ΥΓΕΙΑ

Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΟΡΓΑΣΜΟΥ ΤΟΜΟΣ 1 Συγγραφέας: ΡΑΙΧ ΒΙΛΧΕΛΜ

Το βιβλίο Η λειτουργία του Οργασμού είναι ο πρώτος από τους δύο τόμους που περιγράφουν την ανακάλυψη της οργόνης. Ο Ράιχ καταγράφει την επιστημονική του πορεία στην ψυχανάλυση, τις θεωρητικές και πρακτικές διαφορές της δικής του προσέγγισης από τις τότε επικρατούσες τάσεις της, και την ανακάλυψη ενός καινοτόμου τρόπου διεξαγωγής της ψυχοθεραπείας. Εγκαταλείποντας τον παραδοσιακό τρόπο με το «ψυχαναλυτικό ντιβάνι» μετακίνησε την καρέκλα του βλέποντας καταπρόσωπο τον ασθενή, παρατήρησε τον τρόπο με τον οποίο αμυνόταν στη θεραπεία και τον αποδόμησε για να κινητοποιήσει τις καταπιεσμένες συγκινήσεις. Συνειδητοποίησε τη σημασία της οργασμικής εκφόρτισης της πλεονάζουσας ψυχικής και σωματικής ενέργειας και τον καθοριστικό της ρόλο στην ανθρώπινη υγεία.

Οι αντιδράσεις των ασθενών του στις έντονες συγκινήσεις, που αναμοχλεύονταν με τη μέθοδό του, οδήγησαν τον Ράιχ να τις συσχετίσει με τη φυσιολογία του οργανισμού ανακαλύπτοντας την ύπαρξη στενής σύνδεσης των συγκινήσεων με τη λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Μετά την επιτυχή εφαρμογή των θεωριών του στην ψυχοθεραπεία, ο Ράιχ μελέτησε τη φυσική διάσταση της ενέργειας του σώματος που εκδηλωνόταν με τις συγκινήσεις και στη σεξουαλικότητα, και διαπίστωσε ηλεκτροφυσιολογικά ότι η ηδονή και το άγχος τροποποιούν τα ηλεκτρικά δυναμικά που αναπτύσσονται στην επιφάνεια του δέρματος. Εφαρμόζοντας την συγκεκριμένη τεχνική ψυχοθεραπείας θεράπευε το ανθρώπινο βιοσύστημα και όχι την επιφανειακή «ψυχολογική» υπερδομή του, και έτσι εισήλθε στον χώρο της βιολογίας ανοίγοντας τον δρόμο για την ανακάλυψη της οργόνης

489 σελίδες. Τιμή 22,00 € /συν 6,50€ έξοδα αποστολής κι αντικαταβολής Τηλέφωνο παραγγελίας: 6907070703 και στο mail: mwohellas@gmail.com

Η Συγκινησιακή Πανούκλα Μελέτες κοινωνικής παθολογίας Βίλχελμ Ράιχ, Θίοντορ Π. Γουλφ, Βάλτερ Χόπε, Γκούναρ Λάιστικοφ, Τσέστερ Ράφαελ

Ο Βίλχελμ Ράιχ, με τον όρο «Συγκινησιακή Πανούκλα», αναφέρεται στην ιδιαίτερη εκείνη νευρωτική συμπεριφορά των ανθρώπων, η οποία δρα καταστροφικά μέσα στην κοινωνία. Αναγνωρίζει λοιπόν μία ιδιαίτερα διαταραγμένη στάση η οποία δεν περιορίζεται στο να βασανίζει το ίδιο το νευρωτικό άτομο, αλλά επεκτείνει τη δράση της προσπαθώντας να καταστρέψει την ευτυχία των άλλων. Αυτό είναι και το θέμα του ενδιαφέροντος και επίκαιρου βιβλίου με τίτλο «Συγκινησιακή Πανούκλα: Μελέτες κοινωνικής παθολογίας» που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ρέω. Πρόκειται για ένα βιβλίο που περιέχει αδημοσίευτα κείμενα του Βίλχελμ Ράιχ, με εξαίρεση ένα, που τροποποιημένο ενσωμάτωσε αργότερα στο βιβλίο του «Ανάλυση του Χαρακτήρα», το οποίο όμως κρίθηκε σκόπιμο να συμπεριληφθεί και εδώ για την καλύτερη κατανόηση και πληρότητα του θέματος. Ο τόμος συμπληρώνεται από κείμενα συνεργατών του σχετικά με τη συναισθηματική και πανδημική αυτή μάστιγα.

Το βιβλίο χωρίζεται σε τρία μέρη: Το πρώτο περιέχει τρία κείμενα του Βίλχελμ Ράιχ και πραγματεύεται τους μηχανισμού της συγκινησιακής πανούκλας και τη συμπεριφορά των ατόμων που έχουν προσβληθεί από αυτήν. Το δεύτερο μέρος αναφέρεται σε παραδείγματα συγκινησιακής πανούκλας από την ιστορία της ανθρωπότητας. Είναι πράγματι εντυπωσιακό πόσοι άνθρωποι της διανόησης, καλλιτέχνες, εφευρέτες και πρωτοπόροι της επιστήμης έπεσαν θύμα αυτής της επάρατης συγκινησιακής νόσου. Τα παραδείγματα της καταστροφικής δράσης της συγκινησιακής πανούκλας μπορούν να βρεθούν σε όλη την έκταση της γραπτής ιστορίας.

Το τρίτο μέρος παραθέτει συγκεκριμένα παραδείγματα από τη ζωή του Ράιχ και των συνεργατών του, οι οποίοι δέχθηκαν επίθεση από τη συγκινησιακή πανούκλα. Γίνεται ανάλυση της εκστρατείας του Τύπου εναντίον του Ράιχ στη Νορβηγία, όταν δημοσίευσε τα πειράματά του για τα βιόντα. Στη συνέχεια περιγράφεται η απαρχή της δυσφημιστικής παρουσίασης του έργου του Ράιχ στον Τύπο των ΗΠΑ. Ακολουθούν ένα σκωπτικά γραμμένο κείμενο του Ράιχ για τον χαρακτήρα της συγκινησιακής πανούκλας και δύο περιστατικά από τη ζωή συνεργατών του οι οποίοι βρέθηκαν αντιμέτωποι με τη δράση της συγκινησιακής πανούκλας.

Στο τέλος του βιβλίου έχει προστεθεί ένα εκτενές παράρτημα με πληροφορίες γύρω από τη ζωή και το έργο του Βίλχελμ Ράιχ. Υπάρχει ένα εκτενές βιογραφικό του όπου περιγράφεται σύντομα αλλά περιεκτικά η εξέλιξη του έργου του, ένα χρονολόγιο των ανακαλύψεών του, μία σύντομη αναφορά στην εξέλιξη της θεραπευτικής του τεχνικής και ένα εκτενές γλωσσάριο όπου εξηγούνται οι νέοι όροι που έχει εισάγει ο Ράιχ για να περιγράψει τις ανακαλύψεις του.

«Η συγκινησιακή πανούκλα» είναι το πρώτο μιας σειράς με τίτλο «Βιβλιοθήκη της Οργονομίας» στην οποία θα παρουσιαστούν τα έργα του Βίλχελμ Ράιχ, σε νέες μεταφράσεις, με την επίβλεψη του Ιδρύματος που λειτουργεί το Μουσείο Βίλχελμ Ράιχ και έχει την ευθύνη για την πιστή απόδοση των έργων του ανά τον κόσμο.

316 σελίδες. Τιμή 20,00 € /συν 6,50€ έξοδα αποστολής κι αντικαταβολής Τηλέφωνο παραγγελίας: 6907070703 και στο mail: mwohellas@gmail.com

terrapapers.com